MSV - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen 12 - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 29 mei 2014 - 23:43 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Kato's kaak verstrakte, maar hij zei niets. Het was niet zijn taak om Emily wel of niet bij hem weg te houden. Hij had Rodey nota bene maanden niet gezien en Kato had daardoor eigenlijk gedacht dat hij het eiland weer verlaten had.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Met Rodey?' Cordelia wist opnieuw niet goed wat ze moest zeggen. 'Hoe komt hij daarbij?' vroeg ze met grote ogen. 'Dat is toch helemaal niet zo!'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Emily sloeg beschaamd haar ogen neer. 'Ik heb met hem gezoend, op het dorpsfeest. Ik had veel alcohol gehad en ik was verdrietig en ik genoot eindelijk een beetje met hem en toen ineens zoenden we. Ik denk dat hij daarachter is gekomen...' Ze voelde zich nogal opgelaten dat ze dit moest vertellen met Kato erbij.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia wist niet goed wat ze met deze lading aan informatie moest. Het was wel duidelijk dat ze elkaar te weinig gesproken hadden de laatste tijd.
'Ik kan me wel voorstellen dat Baiel daar zo kwaad om is,' zei ze uiteindelijk. 'Met een andere man zoenen als je getrouwd bent..' Ze schudde haar hoofd en zuchtte. 'Wat een rot situatie.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ze knikte. 'Maar hij wil Maerle ook niet meer zien, zei hij!' Ze werd weer kwaad toen ze eraan terug dacht. 'Hij noemde haar de mini-versie van mij en hij zei dat hij Maerle toch niet ging missen en hij wilde haar nooit meer zien.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Maar ze is zijn dochter!' zei Cordelia verontwaardigd. 'Hij kan jullie niet zomaar in de steek laten!' Dit klonk allemaal niet als Baiel. Hij zou nooit zijn eigen gezin in de steek laten, wat Emily ook gedaan had. Hij hield van zijn kinderen.
'Waar is hij naartoe gegaan? Dit kan hij niet maken!'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik weet niet waar hij is, maar eigenlijk verbaast het me niet eens zo erg.' Ze legde haar hand op het ei en tilde het toen op, om het tegen zich aan te drukken. Ze voelde de hartslag van haar ongeboren kind tegen haar borst en legde het ei toen op haar schoot. 'Maerle en ook het ei konden hem sowieso maar weinig schelen. Als ik mijn zorgen over het ei uitsprak, dan snauwde hij me af en als Maerle moest huilen, reageerde hij altijd geïrriteerd met de mededeling dat ik er naartoe moest. Dit is daar gewoon het gevolg op.'

[ bericht aangepast op 1 juni 2014 - 21:13 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Wat ontzettend laag om de kinderen in de steek te laten. Dit had ik nooit van Baiel verwacht.' Cordelia streelde Maerles haren een beetje opzij en bewoog haar vingers over haar voetje.
'Kunnen wij iets voor je doen?' vroeg ze uiteindelijk.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Emily sloeg haar ogen neer. 'Ik wil liever niet alleen zijn vannacht.' Ze slikte omdat het zo afhankelijk klonk, maar ze kon dat gevoel niet veranderen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik - wat wil je dat ik doe?' vroeg Cordelia.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Ze wist het niet zo goed. Het liefste bleef ze hier slapen, want de hotelkamer was ook maar beklemmend, maar ze wist dat Cordelia en Kato geen extra bed hadden. Ze wilde desnoods wel op de bank slapen, maar wilde Cordelia dat wel, en Kato? Het was nogal een inbreuk op hun privacy.
De gedachte schoot door haar hoofd dat ze daar vroeger niet eens over na had gedacht. Ze had gevraagd of ze mocht blijven slapen voor een nacht en Cordelia had dat geaccepteerd. Kwam het doordat ze nu kinderen hadden, of was Emily zo onzeker geworden? Of was hun band zo verslechterd dat ze het niet eens meer voor durfde te stellen, terwijl ze zeker wist dat Cordelia het goed zou vinden? En Kato... Die zou het vast ook niet erg vinden om haar en haar kinderen voor een nachtje over de vloer te hebben. Het was belachelijk dat Emily daaraan twijfelde en ze nam zich voor dat niet, nooit meer te doen. Cordeia was haar zusje en ze hielden van elkaar. Die wilde alles wel voor haar doen.
'Zouden jullie er problemen mee hebben als we vannacht hier blijven?' vroeg Emily, toch een beetje aarzelend. 'Ik wil liever niet in onze hotelkamer zijn. Niet vannacht.' Ze kon het geen thuis noemen. Het was geen thuis, nooit geweest en het zou ook nooit een thuis worden.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Natuurlijk,' zei Cordelia direct. Natuurlijk mocht ze hier blijven. Ze mocht zelfs wel op haar bed slapen, al was het vreemd als Emily naast haar man zou slapen. Ze wist ook helemaal niet of Kato dat zou willen en daarom stelde ze dat niet voor. Hun bank was comfertabel genoeg voor een nacht.
'Vindt jij dat ook goed, lieverd?' vroeg ze aan Kato, omdat ze niet wilde dat hij zich buitengesloten zou voelen met zijn mening.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Kato knikte met zijn grote, zware kop en drukte zijn neus tegen Maerles buik om haar aan het lachen te maken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily knikte dankbaar en keek toen naar Maerle, die even met grote ogen naar Kato keek. Daarna sloeg ze kraaiend van het lachen haar mollige armpjes om haar ooms snuit en drukte ze haar hoofdje tegen zijn kop. Emily glimlachte waterig en vroeg Cordelia of ze even moest helpen om de bank straks klaar te maken. Ze besefte nu pas dat ze door alle drukte nog niet gegeten had en voelde haar maag rammelen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia streelde even Kato's snuit en keek toen weer naar Emily. 'We zijn er voor je, Emily. Je kunt op ons rekenen. Maerle kan wel bij Nykin slapen, en voor het ei vinden we ook wel een zacht plekje.' Ze kwam overeind. 'Zal ik wat te eten voor jullie maken?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?