The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 7] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Het deed mij zeer om Scorpius gewoon zijn leven te zien leiden terwijl ik kapot ben van binnen. Iets wat zich leek te vermenigvuldigen per seconden, want Scorpius kon iedere seconde zonder mij. Het liefst liep ik nu naar hem toe en drukte ik mijn lippen op die van hem en hoe veel hij zijn best ook deed liet ik hem niet meer los. In plaats van een enkel vorm van actie te ondernemen bleef ik maar naast Robert zitten die overigens al het werk deed. Starend naar de werkbank waar ik me stevig aan vast hield. Ik was blij dat Robert niks tegen me zei of porde. Hij leek de nieuwe ik veel makkelijker te accepteren dan iemand ander. Robert was zo en zo anders dan de meeste; veel gevoeliger en zorgzamer. ‘Er is niets oke!’ mijn hart maakte een salto terwijl ik naar Scorpius staarde die de klas uit rende. Zo graag wilde ik hem nu voelen. Hem in mijn armen trekken maar wat als hij me wegduwt. Hij zal me weg duwen. Ik was de oorzaak van zijn problemen. Ál zijn problemen. Automatisch voelde ik de hele klas naar mij kijken. Iets waardoor ik me ongemakkelijk bij voelde. Natuurlijk viel het op dat we niet bij elkaar zaten. Naast elkaar; lachend en lol makend om de minste dingen terwijl professor Lubbermans zijn hoofd schudde en ons de zoveelste waarschuwing gaf. Automatisch gleed er een glimlach om mijn lippen bij die herinnering. Ik moest met hem praten. Als hij me niet meer wilde moest ik dat horen van hem en niet slechts gissen. Abrupt stond ik op en zonder een verklaring te geven stond ik op. Ik zag al gauw een gedaante woest bij het meertje staan. Ik wist dat hij het was. Ik liep naar hem toe en ik wist dat hij me niet zag aangezien hij met zijn rug naar mij toe stond.
Mijn handen trilden van de spanning. Ik wist dat ik elk moment de stilte moest verbreken.
‘Ik hou van dit meer. Ik kan iedere herinnering opnoemen dat ik hier met jou gezeten had. We waren wel met meer mensen maar dat deerde me niet. Altijd moest ik maar grappen uithalen. Mijzelf bewijzen waar jij soms de dupe van werd omdat jij daar ook op aangekeken werd. Toch liet je mij niet alleen. Iets waardoor ik versterkt werd. Vandaag liet je mij voor het eerst alleen achter. Misschien vertrouw je me niet meer of wil je mij niet.’ ik probeerde de spanning weg te slikken maar daar faalde ik finaal in.
‘Maar een ding veranderd niet; waar jij heen zal gaan, zal ik volgen.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

‘Ik hou van dit meer. Ik kan iedere herinnering opnoemen dat ik hier met jou gezeten had. We waren wel met meer mensen maar dat deerde me niet. Altijd moest ik maar grappen uithalen. Mijzelf bewijzen waar jij soms de dupe van werd omdat jij daar ook op aangekeken werd. Toch liet je mij niet alleen. Iets waardoor ik versterkt werd. Vandaag liet je mij voor het eerst alleen achter. Misschien vertrouw je me niet meer of wil je mij niet.’ Ik kijk om en zie Campbell. Zonder hem te begroeten staar ik weet naar het meer. ‘Maar een ding veranderd niet; waar jij heen zal gaan, zal ik volgen.’ Ik zucht en sta op zodat ik hem aan kan kijken.
'Gisteren, toen jij jezelf de schuld gaf van wat Austin deed, realiseerde ik me dat ik jou nooit gelukkig kan maken en hoewel het egoïstisch is, kan ik daardoor zelf ook niet helemaal gelukkig zijn samen met jou. Ik blijf het proberen in de hoop dat jij ooit doorhebt dat je het verdient om gelukkig te zijn, maar je lijkt het niet door te hebben. Dat is waarom ik denk dat we beter gewoon vrienden kunnen zijn,' zeg ik. Mijn stem trilt niet, hoewel ik dat wel verwachtte aangezien ik me zo voel. 'En ik weet dat dit ontzettend egoïstisch van mij is en daarom verdien jij beter. Ik hoop echt dat je de juiste vind, Cam.'

Spoiler alert: you will save yourself

WTF Ik haat je!

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Tja dan moet Campbell hem maar overtuigen met zijn puppyogen

Spoiler alert: you will save yourself

Nee ik ga Campbell op Self-Destruct zetten. Je maakt hem nu alleen maar kapot! Wacht maar hij gaat nu aan de drank en aan James door jou! Nouja niet alleen James maar iedereen die hem wilt.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders.

Mijn lippen trilden en ik wist dat ik ging instorten. Hij was nog het enige wat ik had. Het enige waar ik om gaf. Ik was alles kwijt. Ik had niks meer. Het was nu bevestigd. Alles waar ik de afgelopen jaren voor vocht was weg. Scorpius was weg. Ik hoorde de schoolbel over de terrein schallen maar dat deerde me niet. De kou die in het vroege najaar heerste werd een met mij. Ik hoorde iemand naar ons toe rennen maar dat deerde me niet. Niks deerde me nog. Zonder een woord te zeggen draaide ik me om terwijl ik met moeite mijn tranen kon bedwingen. Ik hoorde niet eens wat Robert zei. Het is dat ik zijn gezicht in een fractie van een seconde had gezien anders wist ik niet eens dat híj het was.
Zonder op of om te kijken liep ik door tot iemand mij tegenhield. Ik keek op. Rose Weasley.
‘Hey, wat is er?’ ik antwoorden niet en wilde gewoon door lopen maar ze trok me aan mijn pols terug. ‘Cam?’ vroeg ze verbaasd. Ook James kwam er bij staan. Plotseling drukte ik mijn lippen tegen de hare aan en kuste ze. Krampachtig. Er moest toch iemand van mij houden; toch? Al snel haalde ik ze van de hare af en trok me los terwijl Rose en James en wel meerdere mensen me verslagen.
‘Hij was toch gay?’ hoorde ik iemand fluisteren. Een grijns vormde zich rond mijn lippen. ‘Dat zijn slechts geruchten. Maar als het nodig is wil ik het wel bewijzen hoor.’ Macy haakte direct haar arm in de mijne en ik kon aan haar gezicht zien dat ze verrast was maar ze beweerde; ‘Ik geloofde ze al niet. Jij en Scorpius waren wel vrienden. Iets wat ik nooit begreep.’ Het laatste deed pijn maar ik liet de pijn niet dicht bij komen. Ik was al verscheurd. Scorpius hield niet van mij. Hij haatte me en ik gaf hem gelijk. Ik haatte mijzelf. Het liefst stak ik nu een mes in mijn hart maar ik zou dat niet doen. Dat zou te gemakkelijk zijn. Ik moest de pijn voelen zolang ik leef.

Robert D’blaing

‘Gaat het?’ ik liep naar de twee jongens toe maar Campbell liep al weg. Ik kon aan zijn ogen zien dat hij elk moment in tranen uit kon barsten. Scorpius leek minder aangeslagen.
Verbaasd keek ik van Campbell naar Scorpius. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ik verbaasd. Vooral toen mijn ogen Campbell volgde die tegen gehouden werd door Rose en James waarna hij haar kuste en haast alle kinderen van Huffelpuf en Griffoendor om hen heen ging staan zodat ons zicht belemmerd werd.

Zo nu je zin

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Ik ben bang voor Campbells reactie. Hij reageert niet, wat erger is. Ik wil hem graag knuffelen, maar dat kan nu ook niet meer. Ik zie de tranen in mijn ogen en voel me meteen schuldig. Robert komt aangelopen en vraagt of er iets is maar Campbell loopt al weg.
'Lang verhaal. Wil je tegen de leraren zeggen dat ik me niet lekker voel en daarom op mijn slaapzaal ben?' vraag ik aan Robert. Campbell wordt meteen omringd door allemaal mensen. Niemand die aandacht aan mij geeft. Waarom zouden ze? Campbell is veel populairder en iedereen vind hem aardig. Ik loop naa de slaapzaal en laat me op mijn bed vallen. Ik voel me inderdaad misselijk, maar dat heeft een rede. Ik denk aan alle dagen die Campbell en ik samen hebben besteed. Met wie moet ik nu samenwerken? Wie houdt me nou wakker tijdens Geschiedenis van de Toverkunst? Ik denk aan wat ik tegen Campbell zei. Ieder woord wat ik zei mennde ik, dat zeker, maar de blik in zijn ogen doet me nog steeds pijn. Ik wil Campbell geen pijn doen. Ik voel een briefje op mijn bed liggen. Van Lucius Malfoy. Hij wil dat ik naar Zwadderich ga. Maar wil ik dat wel? Campbell heeft wel vaker dringen gedaan omdat hij in paniek is of zoiets. Ik moet hem in de gaten houden. Hem helpen en zorgen dat hij zijn eigen leven. Niet verpest.

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 9:22 ]

Spoiler alert: you will save yourself

-

[ bericht aangepast op 1 juli 2014 - 9:22 ]

Spoiler alert: you will save yourself

ga nou gewoon naar de les, Scorpius ('x

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Nee hij is 'ziek'.

Spoiler alert: you will save yourself

Hoe kunnen we dan Rpén als Scorpius er niet is x.o'

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Laat Cam daar dan ook heen gaan

Spoiler alert: you will save yourself

Pff ik zeg wel dat hij zijn boeken vergeten is ofzo ('x hoe kan hij nou op de slaapzaal zijn leven verpesten :p

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Macy trok me letterlijk mee naar de les. Ik had al geen zin in de lessen en nu helemaal niet. ‘Het is nu beter dat jullie nu losgekoppeld zijn, ik bedoel hij schade wel je hele reputatie.’ Ratelde ze de hele tijd door. Het feit dat ze de hele tijd over Scorpius kakelde bevorderde mijn gemoedsstand totaal niet. Ik wilde het over alles hebben behalve Scorpius. Op zijn naam zou een taboe komen. Toch had ik even rust nodig. Niet dat ik dat verdiende. ‘Wacht even maac, ik moet even mijn boeken halen. Ga jij maar alvast naar de les.’ Zei ik daarom ook. Ze trok een pruillipje. ‘Tot zo, dan.’ Ze haakte haar arm alweer bij een ander er in en voordat ik van haar weg keek zag ik nog net Robert naar mij staren. Letterlijk. Snel draaide ik mij om en rende ik weg. Bang dat ik met hem moest praten en een confrontatie zou krijgen. Hij was soms té zorgzaam. Met snelle passen liep ik de huffelpuf leerlingen kamer in. Niemand was er waardoor ik neerplofte in de lege stoel naast het haardvuur die nu niet brandde. Ik zette mijn voeten op de stoel waardoor ik helemaal ineengedoken er op zat. Normaal zat ik hier altijd met Scorpius. Soms zelfs op een stoel als het druk was. Niemand had raar gekeken dat we samen een stoel deelde. Zelfs ik niet. Het was vertrouwd. Elke hoek van deze leerlingen kamer had wel een herinnering van ons. De hele kasteel zat vol herinneringen. Hoe kon ik hem nou vergeten? Hoe kon ik leven zonder hém als ik de afgelopen vijf jaar voor hem geleerd heb? Tranen gleden ongecontroleerd uit mijn ogen en een luide snik verliet mijn lippen terwijl ik mijn hoofd in mijn handen begroef.

Je laat hem maar naar de beneden komen naar de leerlingenkamer :p

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Jovantos -> Hemwin

Btw Naomi, op vorige pagina staat Isa haar post ^-^

The monsters running wild inside of me. I'm faded