The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 7] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Het was zo verleidelijk. Gewoon de controle verliezen en zien wat er met je gebeurd. Gewoon nu loslaten zodat je niks meer voelt terwijl je het einde van je leven omarmt. De hele wereld was dan van jou af en ik kon Nathaniel weer zien. Misschien kon hij me dan vergeven omdat de offer gemaakt is. Ik had hem gevolgd zoals een trouwe broer zou doen. Maar ik was laf en egoïstisch. Ik had hem laten zitten. We hadden samen moeten gaan. Net zoals we begonnen zijn.
‘Pak zijn hand, Campbell! Waag het niet los te laten. Denk aan wat je net zei.’ Ik keek omhoog en ik zag Scorpius. Diens gezicht vertrokken was van pijn. Ik wilde niet dat hij pijn had.
‘Het spijt me Campbell. Ik heb erin gefaald om jou te beschermen.’ De tranen die over zijn gezicht rolden lieten mijn hart breken. Ik was juist degene die gefaald had. Waarschijnlijk wilde Scorpius me gewoon geen schuldgevoel geven.
‘Ik heb me bedacht, je hebt al gekozen. Veel plezier met doodgaan.’ Hij rent weg maar voor een seconde zag ik in mijn verbeelding hoe Scorpius weg zou lopen. Het weinige wat mij in tact hield vanbinnen zou breken. Ik zou niks meer zijn. Leeg en gebroken. Ik zou net zoals een dementor zijn.
Ik verbeet de tranen. Ik had nog een kans om misschien alles goed te maken. Voor dit moment dan. Voordat Scorpius nog een enkele vorm van actie kon nemen legde ik mijn koude armen verder over de reling waardoor ik iets verder omhoog kwam. Mijn voeten zette ik tegen de rand van de toren. Ik was nu maar wat blij dat ik in dreuzel-speelplaatsen vroeger gespeeld had.
Mijn armen voelde ik van inspanning bijna breken maar uiteindelijk wist ik met alle kracht die ik bezat op de reling te komen waarna ik meteen Scorpius in een korte omhelzing trok. Ik deed zijn gezicht op ooghoogte zodat ik hem kon aankijken. ‘Vertrouw je me?’ ik keek automatisch naar zijn wonden die van kwaad tot erger werden. ‘Vertrouw me, alsjeblieft. Ik ben zo terug.’ Blind van paniek liet ik Scorpius alleen en alles schreeuwde in mij dat ik slecht bezig was. Wat als hij stierf voordat ik terug kwam? Mijn passen werden sneller en met volle vaart rende ik de huffelpuf toren in. Niet eens meer lettend over het zweet dat over mijn voorhoofd lag. Ik rende onze slaapzaal in en met trillende handen opende ik mijn hutkoffer waar ik altijd medicaties van mijn vader in verborg. Als hij erachter zou komen dat ik zijn spullen gebruikten dan zou hij woedend worden. Maar ik gebruikte het op mijzelf; wat er met mij gebeurde maakte niet uit. Maar nu ik het op Scorpius ging gebruiken twijfelde ik flink. Wat als ik hem straks het verkeerde toediende?
Twijfelend ging ik met mijn hand door de hutkoffer en stuitte op een potje. Ik haalde het tevoorschijn. Ik wist dat dit kon helpen. Hoe vaak had mijn vader die spreuken op mij gebruikt om vervolgens met dit de wonden en infecties te verhelpen? Snel pakte ik ook de spuit. Ik wist dat ik die twee niet mocht combineren. Althans het eerste halfuur niet. Maar daarna kon ik met de spuit de pijn wegnemen. Zonder nog verder na te denken rende ik terug wat ondanks alles mij vreemde blikken opleverde van mijn mede leerlingen. Waarschijnlijk vooral omdat je niet meer zo laat over de gangen rond mag spoken. Toen ik weer op de Astronomietoren kwam lag Scorpius nog steeds zoals ik hem had achter gelaten. Met een ruk scheurde ik zijn gewaad open. Ik zal later wel een nieuwe voor hem kopen. Desnoods meerdere als hij dat zou willen. Het scheelde een hoop dat James deze spreuk had gebruikt en niet een volwassen tovenaar met het nodige geschiedenis. Maar dat liet niet achterwegen dat het enorm pijn deed en gevaarlijk. Met trillende handen opende ik het potje en voordat ik het mengeltje eruit wilde halen keek ik even naar Scorpius. ‘Dit gaat pijn doen, Scorpius. Maar ik ben bij je.’ Zonder nog verder te aarzelen smeerde ik Scorpius wonden met het mengseltje van mijn vader. Ergens vroeg ik me af of mijn vader ook dit voor zijn patiënten gebruikte. Het werkte namelijk wel maar misschien gaf hij ze een pijnloze. Als die bestond tenminste. Ik inspecteerde snel of al Scorpius wonden bedekt waren voordat ik hem dicht tegen me aan trok en zijn hand vasthield.
‘Je mag in mijn hand knijpen, Scorpius.’ Zei ik zachtjes. Ik drukte zachtjes een kus tegen zijn wang.
‘Alles komt goed. Ik ben bij je.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

De wonden blijven bloeden waardoor ik steeds minder meekrijg van de werkelijkheid. Ik voel de sterke armen van Campbell om me heen. De drang om te zeggen dat het goed is, dat hij me moet laten gaan, is groot. Maar hij rent weg. Hoe kan ik hem nu verlaten, zonder hem nog één keer te zeggen dat ik van hem hou. Mijn handen trillen en ik wil zo graag bij Campbell zijn. Ik wil bij hem zijn als ik doodga. Het voelt raar om het woord te denken nu het zo dichtbij komt. Het wordt er echter door. Ik voel twee armen om me heen.
'Campbell,' fluister ik. Hij zegt iets wat ik niet kan verstaan en smeert dan iets op mijn wonden waardoor alles in vuur en vlam lijkt te staan. Ik schreeuw, maar ik ben er niet zeker van of ik dat echt doe of het alleen in mijn verbeelding is. 'Het is goed. Ik ben hier bij jou. En dat is goed, want ik hou van jou.' Mijn hand zoekt naar de Zijne. Omdat mijn zicht wazig is, is dat lastig. 'Waarom heb jij zoveel pech? Je verdient het om gelukkig te zijn, samen met iemand waar je van houdt. En ik hoopte dat ik dat kon zijn.' Ik ga achterover liggen. Is dit dan het einde? Ben ik klaar om te sterven? Ik moet er zijn voor Campbell. Zometeen gaat hij stomme dingen doen. En James, wat als James hem iets aan doet? Ik kan nog niet sterven, ik moet hier blijven voor Campbell. Opeens weet ik niet meer wat i moet doen. Net was ik klaar om te sterven, maar nu weet ik het allemaal niet meer.
'Ik hou van je,' zeg ik nog een keer.

(Ja natuurlijk. Ξαμπιυς Φορεφερ!
Sorry. Probeer dat maar te ontcijferen.
Dus, ben je nog steeds op stage (omdat je hw had))

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Ik drukte hem stevig tegen mij aan. Ik wist dat hij pijn had en dat vond ik erg. Maar ik kon de pijn nog niet weg nemen. Als ik nu de injectie in hem zou spuiten zou het inderdaad zijn fataal kunnen worden. Het ware twee remedies die met elkaar botste maar ik wist dat je ze kon combineren als je een half uur wachtte. Ik had per slot van rekening zo vaak ermee geexperimenteerd op mijzelf. Alleen ik gebruikte meestal de pijnremmers niet. Ik verdiende de pijn en daarom hield ik de remedies uit. Tot het weer tijd was dat ik moest terug keren. ‘Het is goed. Ik ben hier bij jou. En dat is goed, want ik hou van jou.’
Ik gaf een zacht kneepje in zijn hand als bevestiging dat ik ook van hem hield. Woorden konden niet goed genoeg verwoorden hoe zeer ik van hem hield. Ik ben zelfs bang dat mijn hart kon ontploffen met de gevoelens die ik voor hem koesterde; maar dat zal ik hem niet vertellen.
‘Waarom heb jij zoveel pech? Je verdient het om gelukkig te zijn, samen met iemand waar je van houdt. En ik hoopte dat ik dat kon zijn.’ met die woorden ging hij iets meer naar achter liggen maar ik bleef hem vasthouden.
Onbewust moest ik glimlachen. ‘Heb ik pech, Scorpius?’ ik hield hem steviger vast.
‘Ik heb jou en wat er ook mag gebeuren zal ik je niet achter laten. Ik zal bij je zijn. Geen enkel dimensie is te ver voor mij.’ Ik drukte zachtjes een kus tegen zijn kruin terwijl ik zachtjes over zijn hand streelde met mijn duim. Langzaam telde ik de minuten af tot ik de injectie bij hem toe kon dienen.

Yep, ik heb nog steeds stage maar als je stage hebt krijg je ook nog huiswerk van school.. Gemeen he..
Ennehh whutt wat is dat voor code x.O' Spoiler knop code ofzo?

Trouwens zal ik in de volgende post je de injectie toedienen of wil je nog pijn leiden

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Jovantos schreef:
[Iemand voor Chanel, Demi, Rowan of Isabelle?]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Scorpius Malfoy

‘Heb ik pech, Scorpius?’ Ik wil iets zeggen maar weet niet wat. Hij begint alweer met praten. ‘Ik heb jou en wat er ook mag gebeuren zal ik je niet achter laten. Ik zal bij je zijn. Geen enkel dimensie is te ver voor mij.’ Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht.
'Waar heb ik jou aan verdiend?' vraag ik hem. Een stem in mijn hoofd schreeuwt dat ik beter mezelf meteen van de toren af kan gooien, dan is het voorbij. Maar dan is er het stemmetje dat zegt dat er nog hoop is. Het is net alsof er op mijn ene schouder een duiveltje, en op de andere een engeltje zit, en die twee aan het vechten zijn. Gedempte voetstappen klinken door de toren. Mijn ogen willen niet meer open gaan.
'Het spijt me zo.' De stem klinkt gedempt. James. ' Ik weet niet wat ik moet doen. Is er iets wat ik kan doen? Ik doe alles. Desnoods vraag je me om van deze toren af te springen zodat je voor eeuwig van me verlost ben.' Ik merk nu pas dat hij het niet tegen mij heeft. 'Campbell, ik hou van je en dat is ook waarom ik van deze toren zou springen als jij dat zou zeggen. Je hebt genoeg redenen om me te haten en ik kan niet leven met de gedachte dat jij me haat.' Ik voel enorme woede jegens James opkomen. Ik wil tegen hem schreeuwen dat hij inderdaad beter van deze toren af kan springen, maar ik kan niets uit mijn mond krijgen. Ik pak Campbells hand vast. Een gevoel van machteloosheid verspreid zich over mijn lichaam. Ik haat mezelf zoveel. En James. Het liefst zou ik hem vastgrijpen en samen met hem van de toren springen. Maar dat kan ik nu niet. Ik kan helemaal niets en dat weet ik. Ik ben zwak geweest. En het ging fout. Altijd als ik zwak ben gaat het fout. En ik had Campbell beloofd om niet meer zwak te zijn. Dus misschien is het mijn verdiende loon dat ik nu doodga.

[Dat moesten Griekse letters zijn in de tekst 'Campius forever' Maar mijn computer laat ze ook niet zien.

Jovantos, ik heb Austin wel?]

Spoiler alert: you will save yourself

[Yayy^^ Voor Chanel? Die konden het volgens mij goed vinden ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[ja volgens mij wel
Komt Chanel naar Austin toe, hij ligt weer eens in de ziekenzaal ]

Spoiler alert: you will save yourself

Chanellav ''Chanel'' Liannea Filister

En zucht verliet mijn mond toen Isabelle voor me kwam staan. ''Wat moet je?'' gromde ik. ''Geen grote bek hé, Filister?'' siste ze met een gemene grijns. Kort draaide ik met mijn ogen, duwde haar aan de kant en begon naar de ziekenzaal te lopen. Via iemand had ik opgevangen dat Austin daar lag. Onderweg kwam ik Dana Tomas tegen, de dochter van een oude vriend van mijn vader. Bij haar familie kon ik vaak terecht. Echt super. Zo hoefde ik niet altijd in het weeshuis te zitten, had Dean gezegd. Bij de ziekenzaal opende ik de deur en liep ik naar het bed waar ik hem zag. ''Hey,'' glimlachte ik. ''Waarom lig je hier?''

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Ik verdien ook een troffee D; ik heb vijf rollen, volgens mij de meesten van allen D;]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Austin Jase

Verveeld draai ik me om. Ik lig nu al de hele dag in de ziekenzaal. Het enige bezoek wat ik heb gehad waren Cambell en Scorpius, maar die waren vooral met elkaar bezig en niet met mij. Dus nu lig ik hier alleen. Het is zo verdomd saai om de hele dag in een ziekenhuisbed te liggen zonder iets te doen te hebben. Mijn boeken zijn allemaal met inkt beklad doordat iemand een inktpotje in mijn tas heeft leeggegooid. Amy zei dat ze het er helemaal uit kon krijgen, maar dat heeft ze nooit gedaan. Opeens negeerde ze me en dat bleef ze ook doen. Dus nu ben ik weer alleen. Ik hoor voetstappen dichterbij komen en voor een klein momentje denk ik dat het Amy is, maar het is Chanel.
''Hey. Waarom lig je hier?'' Ik heb eerst geen zin om het uit te leggen. Mijn keel doet heel veel pijn en daarom zeg ik liever niets.
'Het gewoonlijke,' antwoord ik met een zucht. 'Heb je toevallig een boek ofzo dat ik kan lenen?'

Spoiler alert: you will save yourself

Chanellav ''Chanel'' Liannea Filister

''Het gewoonlijke,'' antwoorde hij zuchtend. Ik beet op mijn lip. Die kinderen krijgen nog eens een probleem. Een heel groot probleem. ''Heb je toevallig een boek ofzo dat ik kan lenen?'' Kort knikte ik en keek ik in mijn tas. ''Het is wel een dreuzelboek hoor.'' zei ik en ik greep het boek. Deel 1 van de Percy Jackson serie. Op een of andere manier vond ik het een super leuk boek. Het boek zat in mijn hand en ik legde het op zijn nachtkast. ''Austin, ik doe die mensen echt wat aan. Wie waren het?'' vroeg ik hem. Ik was het zat! Waarom kozen ze niet iemand anders.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Campbell Saunders

‘Waar heb ik jou aan verdiend?’ hoorde ik hem vragen. Ik wilde zeggen dat ik dat eerder andersom moest vinden maar ik wist dat ik sterk moest zijn. Zachtjes streelde ik als antwoord door zijn haar terwijl ik hem nog steeds dicht tegen mij aan hield en de minuten weg leek te tikken. Als Scorpius niet gewond was geweest had ik het nog rustgevend of zelfs fijn gevonden maar de gedachte dat Scorpius zo verdrietig was deed mij pijn. Alles zou ik ervoor over hebben om hem weer te laten lachen. Zoals vroeger. Dat hij weer zorgeloos is terwijl zijn ogen schitterde als de sterren in de lucht waar een donkere wolk voor langs wilt glijden.
‘Het spijt me zo.’ Ik keek omhoog en ik zag James weer aan komen lopen. Ik merkte dat dit totaal niet bevorderend was voor Scorpius.
‘Ik weet niet wat ik moest doen. Is er iets wat ik kan doen? Ik doe alles. Desoods vraag je me om van deze toren af te springen zodat je voor eeuwig van me verlost ben.’ Ik keek naar Scorpius. Ik hoopte dat Scorpius niet zou gaan zeggen dat hij moest gaan springen want ondanks wat er gebeurd is kon ik James niks kwalijks nemen. Hij had alleen zijn spreuken op mij moeten afvuren en niet op Scorpius. Scorpius had niks gedaan. Ik heb altijd met gevoelens gespeeld uit angst dat iemand mijn gevoelens zou vinden. Nu deed ik het nog steeds maar liep het uit de hand.
‘Campbell, ik hou van je en dat is ook waarom ik van deze torne zou springen als jij dat zou zeggen. Je hebt genoeg redenen om me te haten en ik kan niet leven met de gedachte dat jij mij haat.’ Zijn gezicht stond triest maar toen ik naar Scorpius keek zag ik pure woedde op zijn gezicht getekend staan. ‘Ik haat je niet, James.’ Zei ik. Meteen bij die woorden pakte Scorpius mijn hand beet en ergens voelde ik me schuldig. Hij had pijn en ik probeerde James nu goed te praten leek wel. Wat was ik een slecht ‘vriendje’
‘Je zou me moeten haten.’ Hoorde ik James plotseling fluisteren. De afgunst die in zijn stem school liet ondanks alles mij opkijken van Scorpius.
‘Ik doe dat niet, James. Ga maar naar bed. Het is laat.’ Ik keek op mijn horloge en zag dat de halfuur om was. Ik wist dat Scorpius nog pijn had en ik kon niet eerst James weg werken want dat zal waarschijnlijk nog een tijd duren.
Ik drukte zachtjes een kus tegen Scorpius slaap en fluisterde zachtjes; ‘Niet schrikken.’ Ik haalde de spuit uit mijn gewaad en stak hem zonder te twijfelen in Scorpius arm waar ik het goedje in leegspoot.

Zo :p Voor de pijn, Scorpius ^^ Ohoh Jamius dat word oorlog voor Campbell .
WAAG HET NIET OM TE SPRINGEN SCORPIUS. CAMPBELL ZOU JE VOLGEN!
Onthou; geen enkele dimensie is te ver voor mij !

Ahww jammer Campius forever in het grieks ahhww. ! Dat zou vast de mooiste woorden in het grieks zijn die bestaan!

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[Wie is Jamius? ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Ik ben erg teleurgesteld: ik ben haast een maand niet online, kom ik eens online en ik zie: maar 43 Pb's over dat iemand heeft gereageerd op een forum. Eigenlijk verwachtte ik er 110 of iets in die richting door onze topic volspammers :') ik denk overigens dat ik inmiddels al ontslagen ben van de topicvolspammers x) hoe kunnen jullie me vergeven )':

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Komt door mij ik doe veel te lang over een post en nu heb ik volgende week ook nog proefwerkweek. Maar welko

Spoiler alert: you will save yourself