• Een groep jongeren komt vast te zitten op een onbewoond eiland in de tropen. Alsof dat niet rampzalig genoeg is, ontdekken ze dat er iets mis is met het eiland. Er leven dieren die allang uitgestorven moeten zijn en de mensen die er wonen, lijken uit een ander tijdperk te komen. Hoe gaan de jongeren, ieder met hun eigen, misschien wel puberale karakter daarmee om?

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.
    - Alle jongeren zijn tussen de 16 en 25 jaar en zijn avontuurlijk genoeg om mee te gaan op een jongerentrip.

    Personages:
    Abigail den Marschkramer – 18 [Delano]
    Alex Keynes – 22 [Marjanne]
    Audrey-Rose D’Ablaing – 19 [Kim]
    † Caleb Finnigan – 19 [Lisa]
    Daniel Harlem – 27 [Maartje]
    Deborah Ann Dyer “Skin” – 24 [Alicia]
    Dolly – 20 [Marjanne]
    Eden Steenwijk– 19 [Natas]
    Emma Eleanor Swan – 22 [Stefanie]
    Esau Konings – 20 [Jeffrey]
    Ezelle 'Ez' Ophelia Stornoway – 20 [Marthe]
    Hielke Marskramer – 19 [Maartje]
    Hugo Nieber – 20 [Natas]
    Jack Alexander Hunter – 22 [Marthe]
    Jade Alastair – 19 [Lisa]
    Killian Jones – 24 [Stefanie]
    Kirito Barrow – 21 [Delano]
    Laurens Oliver – 16 [Ellen]
    Lillium Martell – 18 [Jilly]
    Maeghan Rodriquez – 18 [Lisa]
    Maeve Riordan – 19 [Stefanie]
    Marco von Bhuren - 34 [Ellen]
    Maxime van Schouten - 18 [Lisa]
    Mickey Eggebeen – 22 [Natas]
    Mitchell Hathaway – 22 [Lisa]
    Neil Flynn Cooper – 23 [Lisa]
    Nicole – 20 [Marjanne]
    Piper Davis – 21 [Alicia]
    † Rebekah Mikaelson – 20 [Maartje]
    Sentis Oliver – 16 [Ellen]
    Slade – 20 [Natas]
    Søren Hjulmand – 23 [Alicia]
    Syn(yster) Gates – 24 [Natas]
    Vyvyanne – 19 [Jeffrey/Alicia]

    Verwante topics:
    Rollenstory.
    Rollentopic.
    Verhaaltopics: 1, 2, 3

    [ bericht aangepast op 25 mei 2014 - 22:50 ]

    Maeve zocht een goed plekje dat wat verscholen was om het eten te kunnen bewaren. Ze dacht er ook aan dat een paar grote bladeren van pas konden komen, om alles op te leggen. Ze keek eerst even rond, maar vond al snel een bewaarplekje tussen wat stenen. Het leek wel alsof iemand die daar expres had neergezet, zodat er eten in kon en bewaard worden. Ze maakte de plek voor zover het kon wat schoon met haar handen, haalde toen wat grote bladeren die er min of meer schoon uit zagen en bedekte de oppervlakte ermee.
    'Hier kunnen we alles in opslaan.' meldde ze even algemeen op. Hopelijk vonden ze dit goed genoeg, ze wou de mensen met de geweren niet boos maken.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    'We kunnen het eten en drinken gewoon in een van de tassen bewaren,' zei Mitchell. 'Anders kan ieder wild beest ermee vandoor gaan.' Hij blikte even naar de dikke jongen. 'En niet alleen beesten.'

    'Maar waar wil je het dan leggen? In het midden van deze plek? Vandaar dat ik iets beschut zocht. Kan altijd iemand over bewaken en er is maar een kant waar alles kan uit gehaald worden.' antwoordde Maeve hem.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    Mitchell keek bedenkelijk naar het gat. 'Misschien is dat toch niet zo'n slecht idee,' bromde hij. Hij besloot dat hij maar beter normaal kon doen, in plaats van iedereen af te blaffen. Daarna keek hij even bedenkelijk naar Eden, maar besloot maar alleen takken te gaan zoeken. Ze had daar vast geen zin in.

    Maeve keek opgelucht als hij toch toestemde. Ze zette zich even neer, ze was buiten adem geraakt en de warmte hielp niet echt mee.


    'It's stings' Says the creature. Yes indeed, Sting is a great name for the sword. {The Hobbit}

    'Nee, dat heeft geen zin,' reageerde Syn met opgetrokken wenkbrauwen. 'Dat moeten we morgen weer allemaal opgraven.' Zijn blik dwaalde door de omgeving. 'En als we moeten vluchten is het verloren. Stop 't gewoon in een tas.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Eden zag dat Syn en Nicole besloten hadden door iedereen tassen te snuffelen en ze liet het maar toe. Iemand moest inderdaad selecteren wat ze meenemen, want ze kwamen veel te langzaam vooruit en als het nodig was, moesten ze ballast achter kunnen laten. Ze zag dat Mitchell was weggelopen en had een ander meisje al horen zeggen dat ze vruchten ging zoeken. Eden liep wat heen en weer in het kamp om te zien wat ze kon doen, maar toen ze Mitchell met een paar flinke takken zag terugkomen, besloot ze hem maar te helpen. Ze liep zonder wat te zeggen met hem mee de wildernis in. Hij had een machette en zou de grote, losse taken kunnen loshaken waarna ze ze samen konden terugbrengen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Die chick gaat het echt niet lang volhouden,' zei Nicole, knikkend naar het meisje dat het voorstel had gedaan. 'Ze heeft een mislukt plekje van bladeren gemaakt en ze is al doodop. Die voeren we het eerst aan de dinosaurussen als dat nodig mocht zijn.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Hugo zag dat de mensen om hem heen in beweging kwamen en dingen gingen doen, maar zelf had hij geen idee wat hij zou kunnen uitrichten. Hij was nog bekaf van de lange voettocht, maar hij wilde niet dat het eten straks aan zijn neus voorbij ging omdat hij niets had uitgevoerd.
    'Wat zouden wij kunnen doen?' vroeg hij fluisterend aan Piper.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Ik eet haar dan liever zelf op,' mompelde Syn. Hij had een beste honger.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Alex was blij dat het langzaam wat koeler begon te worden. Hij was met Mickey om vruchten gaan zoeken, maar tot dusver met bar weinig succes. Hij was bang om zomaar een vrucht mee te nemen, uit angst dat er gif in zat - dat gebeurde altijd in de films.
    'Mickey!' Hij zei het zacht, maar enthousiast. 'Kijk!' Hij wees naar een struik die vol kleine, donkerrode besjes zat.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Zouden we dat kunnen eten?' vroeg ze weifelend. Ze vond bessen maar eng en had eigenlijk gehoopt ergens een bananenboom tegen te komen. Die herkende ze tenminste.


    Every villain is a hero in his own mind.

    'Weet je wat jij kunt doen?' zei Dolly, die de dikke jongen Hugo veel te interessant vond om hem niet af te luisteren, 'je kunt als een moeder op haar nest gaan zitten. Daar passen we allemaal onder!' Ze schoot in de lach van haar eigen grap en werd toen weer serieus. 'Maar ik meen het wel. Het wordt vannacht waarschijnlijk koud, want het koelt hier veel sneller af dan op andere plekken, en jouw hete lichaam is een warmtebron voor iedereen.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    'Nou, van mij mag je bij me komen liggen,' antwoordde Hugo met een waterige grijns. Hij had nog nooit naast een meisje geslapen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Hij haalde zijn schouders op. 'Daar komen we op één manier achter,' zei hij. Hij pakte een besje en stopte het in zijn mond. De zenuwen gierden door zijn lichaam toen hij het kapot beet. Een zoete smaak verspreidde zich door zijn mond en hij slikte de rode suspensie door. 'Nou is het afwachten, denk ik? Het proefde niet verkeerd.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain