Who am I? • One Direction • Marvel • Topic 1. - Speeltopics

Stel je voor om super krachten te hebben. Je kan dingen die anderen niet kunnen, en het maakt je leven een stuk makkelijker toch? Maar het is allemaal inbeelding en fantasie, of toch niet? Wat nou als de kruising tussen bepaalde dieren en mens toch bestaan, en als mensen toch sterker kunnen worden dan normaal? Het overkomt een groep met zes jongeren die voor school naar een levensgroot lab gaan. Ze raken verdwaald, en komen in een kamer terecht waar ze helemaal niet mochten komen, en niks mochten aanraken. Maar wat nou als ze dat toch deden. Dat kan toch geen kwaad? Maar de volgende dag merkten ze langzaam dat het wel zeker kwaad kon. De volgende dag hadden ze namelijk super krachten. Ze zijn namelijk gekruist met de wel bekende superhelden uit de "verzonnen" stripboeken, en tv series. Zou het dan toch geen fabeltje zijn? Maar toch heeft iedereen een aparte specialiteit. De een vind het vreselijk eng, en die ander iets minder en vind het juist geweldig. Zullen ze hun krachten gebruiken om de wereld te redden, of om juist snode plannen te smeden, en de wereld juist helpen te vergaan?

• Rollen •



• Regels •


• Het begin •

[ bericht aangepast op 30 april 2014 - 0:07 ]

---

How far is far

[Hij raapt een potloodop zonder iets te doen...]

---

Bowties were never Cooler

LouisPan schreef:
[Hij raapt een potloodop zonder iets te doen...]

[Ving hem op. Spinnen hebben goede reflexen xd]

---

How far is far

[En anders dat spinnenslijm web ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Nightingalex schreef:

[En anders dat spinnenslijm web ]

Dat hoort niet bij zijn krachten, die maakt hij zelf bij zijn pak... :')]

---

How far is far

[Pff, Peter Parker aka Spidey van de films had het niet in het pak....]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Nightingalex schreef:
[Pff, Peter Parker aka Spidey van de films had het niet in het pak....]

[Wel in de strips en The Amazing Spider-Man..]

---

How far is far

[Nu ben ik voorgelogen ): CRYYY]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

[Het verschild per spidey. Sommigen kunnen t wel, maar niet veel]

---

Bowties were never Cooler

LouisPan schreef:
[Het verschild per spidey. Sommigen kunnen t wel, maar niet veel]

[Exactly, de meeste niet, en daar houd ik me aan.]

---

How far is far

[Yayy! Toch niet helemaal, whatever waar blijft onze kleine Ier? En wie gaat reageren? ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Louis Tomlinson
Ik vond het heerlijk om dingen te kunnen besturen zonder ze aan te raken, al vond ik het wel vreemd dat Harry als een kat begon te ronken toen ik hem aaide. Toen ik het van me af zette, omdat hij toch al vaak katachtig leek, en verder ging met klooien met mijn krachten, of die van het amulet, voelde ik plots scherpe nagels in mijn been zinken. Ik keek geschokt naar Harry die zijn nagels in mijn been had gezet. Ik spande op en voelde me wazig worden, tot ik mezelf weer terug zette op mijn plek en keek naar Harry wiens nagels als een soort kat introkken. Ik keek er verbijsterd naar voor ik me richtte op mijn been. Ik legde mijn handen erop en dacht eraan dat de pijn weg moest gaan, wat verrassend genoeg gebeurde. Toen ik mijn handen weghaalde was de pijn weg en mijn broek weer heel. Ik keek er wat verbijsterd na om uit te vinden dat de krachten sterker waren dan ik als eerste wist. Dit was echt bijzonder, maar ook wel prettig. Bij Harry zijn vraag haalde ik mijn schouders op, maar mijn ogen glinsterden pienter. "Ik heb een idee, maar dat vertel ik je zo." Op dat moment voegde Liam zich bij ons. Aan hem was ook duidelijk dat er iets aan de hand was met hem, en niet alleen door de rood gloeiende bult in zijn nek. Ook wat hij had gedaan met het potlood van het meisje op de achterste rij was verrassend niet Liam. Toen ook nog eens Zayn zich bij ons voegde met het nieuws dat er iets vreemds aan de hand was wist ik het zeker. "Ik weet wat er aan de hand is, jongens. Jullie merken het zo wel. Geen zorgen." zei ik met een scheve grijns. Ik aaide nog even door Harry zijn krullen bracht mijn hand naar mijn nek om het amulet en het gouden kettinkje waaraan het hing door mijn vingers te laten gaan. Dat ik niet oplette maakte niet uit, want toen de leraar me toch iets vroeg gaf ik het goede antwoord, wat zowel hem als mij leek te verbazen voor ik me weer op de andere jongens richtte." Ik heb namelijk wel een paar theorietjes liggen." zei ik voor ik een gil hoorde en grinnikend met een grijns keek hoe de leraar de punaises uit zijn kont begon te plukken.

---

Bowties were never Cooler

[Meh Had ik net een goed stuk getypt, mijn mobiel doet raar en weg stuk ]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[Heeft Iron Man wel eigenlijk speciale krachten als hij zijn pak niet aanheeft?]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Harry Styles
Ik vond deze situatie maar helemaal niks, ik had geen idee wat dit was of hoe ik het kon controleren en ik had Louis ook nog eens pijn gedaan. Fijn begin. Paniekerig keek ik mijn vriend aan, bang dat hij kwaad op me werd, totdat ik zag dat de scheur in stof en de wond uit het niets genazen. Dat was wel goed, maar het zag er ook heel bizar uit. Ik knikte bij zijn antwoord, ik wist dat ik moest wachten, al voelde ik de stress op de seconde toenemen. Nerveus tikte ik ritmisch op de tafels met mijn nagels terwijl Liam zich bij ons voegde en ik merkte, dat als ik me concentreerde, ik mijn nagels als het ware kon uitschuiven tot scherpe klauwen en weer in tot hun menselijke vorm, want het was duidelijk niet menselijk. Het was angstaanjagend, maar ook intrigerend. Zayn kwam er nu ook bij en het werd helder dat er met elk van ons iets goed mis was. Dat wisten we al heel lang, maar niet zoals het nu was. Een donkere grom rolde over mijn lippen toen Louis doodleuk bleef zeggen dat hij het zo wel vertelde en ook nog eens onschuldig door mijn haar aaide, was het zo leuk om ons, of in ieder geval mij, zo in paniek te zien raken? Ik zag er de lol niet van in, maar wie was ik om dat te zeggen. Met mijn nagels, die ik weer in katachtige klauwen had veranderd, kraste ik licht over de houten tafel. Het gaf een verschrikkelijk geluid, het soort waarvan je -je handen over je oren wilde drukken of doof wilde zijn. De gil van de leraar maakte het scenario perfect af. "Niet grappig, Tomlinson. En vertel nu maar die theorie van je, voor mijn geduld opraakt," siste ik hem toe. Ik had geen idee waar die lichtgeraaktheid opeens vandaan kwam, ik was nooit zo snel geïrriteerd. Ik kon er niks aan doen, het ging vanzelf. Aan de ene kant wilde ik me veilig opkrullen tegen een van de jongens aan, en aan de andere kant had ik de neiging de gezichten van elke aanwezige open te krabben. En dat gevoel joeg me letterlijk de stuipen op het lijf.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Er was duidelijk met ons allemaal iets vreemds aan de hand. Louis had dus zonder iets te doen punaises op de stoel van de leraar gelegd, die de man overigens nu uit zijn achterste aan het plukken was. Harry had zijn nagels in Louis zijn been gezet, en had gespind als een kat. En Louis had de scheur in zijn kleding en huid zonder iets echt te doen genezen. Later voegde Zayn zich ook bij ons, met de melding dat er echt iets aan de hand was, waarmee ik instemde. Louis vertelde dat hij nog wel wat theorietjes had, maar dat we geduld moesten hebben. Het enigste wat ik nu wou weten is waarom we allemaal zo ontzettend vreemd doen, en blijkbaar ineens gaven hebben. Harry verbrak de stilte door Louis toe te sissen dat zijn geduld opraakte. 'Ja, kom nou maar op met je theorieën.' stemde ik met Harry in. 'Weet je wat ik nu wel eens zou willen weten? Waarom we nu ineens allemaal zo vreemd doen, en waardoor het komt. Al heb ik wel zo mijn vermoedens...' zei ik doelend op gister in het laboratorium. Nu wist ik zeker dat ik beter niet de kamer met "verboden toegang voor onbevoegden" had moeten gaan, en nu wist ik ook waarom dat daar stond. Ik legde mijn boeken op tafel, aangezien ik toch niet echt iets beters te doen had, en omdat als de les begon ik een schuilmantel nodig had voor mijn schetswerk, zodat de leraar het niet op zou merken. Zonder op te letten stootte ik per ongeluk mijn etui om, die ook nog eens open stond, en op de grond dreeg te vallen. Maar vallen deed hij niet aangezien ik alles binnen één seconden gevangen had, er was geen eens één pen gevallen. Ik begon dit steeds enger te vinden, en legde dan ook alles gauw weer terug op mijn tafel. 'Zie je?, dit bedoel ik. Dit heb ik nog nooit eerder gekund..' zei ik.

---

How far is far