Who am I? • One Direction • Marvel • Topic 1. - Speeltopics

Stel je voor om super krachten te hebben. Je kan dingen die anderen niet kunnen, en het maakt je leven een stuk makkelijker toch? Maar het is allemaal inbeelding en fantasie, of toch niet? Wat nou als de kruising tussen bepaalde dieren en mens toch bestaan, en als mensen toch sterker kunnen worden dan normaal? Het overkomt een groep met zes jongeren die voor school naar een levensgroot lab gaan. Ze raken verdwaald, en komen in een kamer terecht waar ze helemaal niet mochten komen, en niks mochten aanraken. Maar wat nou als ze dat toch deden. Dat kan toch geen kwaad? Maar de volgende dag merkten ze langzaam dat het wel zeker kwaad kon. De volgende dag hadden ze namelijk super krachten. Ze zijn namelijk gekruist met de wel bekende superhelden uit de "verzonnen" stripboeken, en tv series. Zou het dan toch geen fabeltje zijn? Maar toch heeft iedereen een aparte specialiteit. De een vind het vreselijk eng, en die ander iets minder en vind het juist geweldig. Zullen ze hun krachten gebruiken om de wereld te redden, of om juist snode plannen te smeden, en de wereld juist helpen te vergaan?

• Rollen •



• Regels •


• Het begin •

[ bericht aangepast op 30 april 2014 - 0:07 ]

---

How far is far

Louis Tomlinson
Ik ging helemaal stuk om de leraar die al zacht vloekend de punsaises uit zijn bips trok en die op de grond gooide, waardoor hij er ook nog eens op stond te dansen. Pas bij Harry zijn opmerking keek ik hem met een strak gezicht aan. "Nou ik vind het geniaal en je mag best wat minder kattig doen, Hazza." zei ik voor ik even zacht achter zijn oor krabte en weer keek naar de uitwerking van mijn werk. Ik vond het prachtig. "Tomlinson, ik weet niet wat je ermee te maken hebt, maar dit is niet grappig." riep de leraar me boos toe. Direct stonden mijn ogen onschuldig en groot, ondanks de lichte sadistische grijns die nog om mijn lippen speelde. "Maar meneer, wat kan ik ermee te doen hebben gehad? Ik zit helemaal hier en ben niet bij uw stoel in de buurt geweest." sprak ik onschuldig. Ik zag dat hij niet blij ermee was, maar ook dat hij zich erbij moest neerleggen omdat het waar was. Ik draaide me om naar Liam die ik had horen zeggen dat hij ook een idee had en ik zag net optijd dat ook zijn reflexen waren verbeterd. "Spoedvergadering in de wc? Of kunnen jullie wachten tot na de les?" vroeg ik aan ze. Ik haalde een hand door mijn warrige roodbruine haren en keek even naar het bord. Niets bijzonders. Dat ik naast magie ook een stukje slimheid erbij had gekregen was wel fijn, want plannetjes verzinnen die nog echt slaagden was echt super leuk. Ik rekte me uit en nestelde me wat meer tegen Harry aan. Hij mocht me nu dan irritant vinden, ik bleef mijn extreem aanhankelijke zelf, ondanks het amulet. Ik bleef hunkeren naar zijn warmte en aandacht en was er zoals altijd dus niet te beroerd voor om haast als een vriendje op zijn schoot te kruipen. Inmiddels was hij aan het krassen met zijn nagels in de tafel, maar ik hoorde er niets van. Het was wel fijn, want normaal liet het rillingen over mijn rug lopen. Thank god for magic. Ik kriebelde zacht nog even achter zijn oor en keek naar de jongens in de hoop op een antwoord op mijn vraag. Een noodvergadering zou lastig zijn, maar als ze echt niet langer konden wachten zou het wel moeten... Of ik zou moeten proberen als een malloot een mentaal bericht te sturen, ql eist ik niet hoe ik dat moest doen. Wat ik tot nu had gedaan was namelijk ofwel simpel ofwel prongelijk gegaan.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Geïrriteerd hoorde ik de wekker in de verte afgaan. Ik kreunde en sloeg met mijn vuist op de wekker, het sing begaf het onder luid gekraak en was kapot. Ik was niet sterk, laat staan zo sterk. Mijn ogen vlogen wijd open toen ik zag wat voor de tijd de wekker aangaf. De les zou nu allang bezig zijn! Blijkbaar heb ik in mijn slaap op snooze gedrukt. Ik sprong letterlijk uit bed en ik rende naar de badkamer, verzorgde me snel en ik rende naar mijn slaapkamer om mijn kleren aan te doen. Ik deed snel mijn schoenen aan en ik slingerde mijn rugzak over mijn schouder en rende de trap af. Ik werkte snel een kommetje met cornflakes naar binnen terwijl ik naar mijn auto rende. De zwarte volvo piepte en ik ging er snel inzitten. Ik had geen tijd voor mijn gordel en ik scheurde van de oprit af. Ik deed er zo'n 5 minuten over om op school te komen en met haast 3 minuten. Ik reed snel de vertrouwde parkeerplaats op terwijl ik mijn auto zo dicht bij de deur parkeerde. Ik deed het prlortier dicht en deed de auto op slot terwijl ik naar binnen rende. Mijn boeken zsten in mijn rugzak daarom hoefde ik niet naar mijn kluisje. Ik rende het lokaal binnen en ik zag Louis, Harry, Liam en Zayn al zitten. 'Sorry jongens, dat ik te laat ben, ik had een probleempje met de wekker' verklaarde ik en ik ging bij de jongens zitten. Er was iets raars gebeurt vandaag en ik wilde weten hoe dat kwam.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[Iron Man is toch een genie, playboy, bilionaire, maar heeft zonder pak geen superkrachten?
Al kan hij net als Loki Tomlinson iets gestolen hebben uit t lab...]

[ bericht aangepast op 1 mei 2014 - 18:48 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Er klonk nog wat laag gesis tussen mijn tanden door zijn antwoord, maar ik ontspande iets toen ik Louis zijn vingers achter mijn oor voelde. Zelfs voor al deze zooi had ik qua gedrag en dingen die ik prettig vond al verbazend veel op een kat geleken, zo ook met dit. Ik sloot mijn ogen in de hoop deze gebeurtenissen logisch te laten klinken, wat niet lukte. Ondertussen luisterde ik naar het gekibbel tussen de leraar en Louis, wat eerlijk gezegd nog best vermakelijk was. Onbewust bleef ik over de tafel krassen en ik wist zeker dat ik daar nog een keer commentaar op ging krijgen, maar voor mij werkte het verbazend rustgevend. Ondanks dat ik door hem nog steeds geïrriteerd was, liet ik wel toe dat de kleinere jongen zich meer tegen me aan nestelde. Ik kon nooit lang boos op hem blijven, vooral niet als hij zich zo aanhankelijk opstelde, wat eigenlijk altijd was. Ik opende mijn ogen weer en aaide even door zijn zachte haren, om diep te zuchten. Door dit soort dingen kwamen er serieus af en toe mensen naar me toe die vroegen of we een relatie hadden, belachelijk. Hij was mijn beste vriend en zou dat altijd blijven, net zoals ik hem altijd bleef beschermen tegen wat dan ook. "Na de les en dan de rest van de dag spijbelen. Het lijkt me niet handig om hier te blijven als we zelf niet eens weten hoeveel schade we onbewust kunnen aanrichten," mompelde ik. Ik spijbelde bijna nooit, daarvoor vond ik de lessen te belangrijk, maar dit was een noodgeval. Ik humde nog wat om zijn gekriebel achter mijn oor en aaide nog steeds over zijn hoofd. "En wat als iemand ziet wat we kunnen?" vroeg ik, het was in het algemeen en aan iedereen gericht bedoeld, maar aangezien Louis al eerder met een plan was gekomen was het net iets meer voor hem bedoeld. Toch was op dit vlak elk idee welkom, want ik had geen flauw idee wat de gevolgen konden zijn als we gezien werden als we hiermee bezig waren.

---

Because I love him, do I need another reason?

[Everyone wait! Nu komt Zayn er tussen geef me minimaal 15 minuten en maximaal 30 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

LouisPan schreef:
[Iron Man is toch een genie, playboy, bilionaire, maar heeft zonder pak geen superkrachten?
Al kan hij net als Loki Tomlinson iets gestolen hebben uit t lab...]

[Ik twijfelde al, maar volgens mij is hij best sterk. ]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[ Nightingalex >> iMickeyMouse ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Zayn Malik

Louis zei dat hij wel wist wat er aan de hand was. Aangezien hij wel wat theorietjes wist. Een zucht verliet mijn mond maar die maakte snel plaats voor een grijns. ''Mysterieus doen is mijn specaliteit Tomlinson, pak het niet nog eens af.'' en pakte mijn boeken alvast. Door een gil keek ik op en zag hoe de docent punaises in zijn kont had. ''Geniaal.'' fluisterde ik. Harry werd geërgerd doordat Louis niet zei wat hij wist. En hij zei dat hij ze moest vertellen waar Liam mee instemde. De docent begon Louis te beschuldigen. ''Daar heb je geluk mee.''Mompelde de docent. Niall kwam binnen lopen en ging bij ons zitten. Hij bood zijn excuses aan. Ik draaide me naar de blonde Ier. ''Is er bij jou vanochtend ook iets raars gebeurt?'' vroeg ik hem. Louis stelde voor om zijn antwoord na de les te vertellen of dat we de WC smoes gebruikt. Meteen mompelde Harry van na de les en dat we dan spijbelden. ''Ik stem met jou mee curly. Aangezien ik de kast deur thuis en al uit trok en ook nog hier de deurklink bijna.'' mompelde ik terug. Vragend keek ik Liam en Niall aan of hun er mee zouden instemmen. Ondanks dat school wel belangrijk was wilde ik niemand pijn doen. Eerst wilde ik weten wat er met mij was. En al helemaal nu Louis,Harry en Liam het ook bleken te hebben. En Nialls probleem met de wekker leek me ook niet een doodnormaal probleem. Onze laatste klasgenoten kwam het lokaal binnen gestrompeld en gingen ergens zitten waar nog plek was.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Liam Payne.
Toen Louis een preek van de leraar had gehad, vroeg hij of we een spoedvergadering in de wc zouden houden, of we nog even tot na de les konden wachten. Ik wist zelf niet wat het beste zou zijn. Toen kwam de nog steeds op de tafel krassende Harry met het voorstel dat we gewoon de rest van de dag zouden spijbelen. 'Valt het niet erg op als we met zijn vijven naar de wc verdwijnen, en daarna met zijn vijven niet meer terug komen Hello Kitty?' vroeg ik dat laatste met een lichte grinnik. Eigenlijk was het gewoon flauw, maar dat was ik nou eenmaal. De meerder helft stemde voor het plan van Harry, en er was blijkbaar met ons allemaal wat vreemds aan de hand. Inmiddels was Niall er ook, en die had blijkbaar ook al problemen met opstarten vanmorgen. We waren blijkbaar ook allemaal bang wat we vandaag nog allemaal onbewust aan zouden richten. 'Ik denk dat we het wc smoesje dan toch maar moeten gebruiken, aangezien we inderdaad niet weten wat we allemaal onbewust aan kunnen richten.' zei ik. Het is belachelijk, met zijn vijven naar de wc, maar wat moesten we anders? Wachten tot we meer schade aanrichten? Als het smoesje zou werken, moesten we eerst maar even alle problemen naast elkaar leggen, en uitvogelen hoe we nou ineens al die gaven hebben.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Ik grijnsde nog even naar de leraar en rolde toen met mijn ogen naar Zayn. "Ik probeer niets van je af te pakken, Big Guy. Geen zorgen." zei ik voor ik me op Harry en de rest richtte, terwijl ik Harry nog wat aanhaalde. Dat deed ik vaker, maar zeker nu hij lichter ontvlambaar leek en meet kattig, was het toch wel slimmer om hem zo te kalmeren, zeker omdat ik zelf warmte verlangde en dat tijdens de lessen haast altijd bij hem kwam halen. Ik vroeg welk plan het beste was. Harry kwam met het plan om deze les uit te zitten en dan te spijbelen, wat mij een erg goed plan leek, maar Liam leek het niet te snappen, ook niet toen wij instemden. "Ik weet niet of jij nou dommer of ik slimmer ben geworden, Li, maar hier zitten kan geen kwaad, zolang we niets doen, en Boo stelde voor om na de les te gaan, zodat het niet opvalt." Ik bleef ondertussen zacht in Harry zijn nek en achter zijn oren kriebelen met mijn hand terwijl ik met mijn borst tegen zijn arm leunde. "Zoizo is de les toch nog maar 15 minuutjes en ik denk dat nu weg gaan ons meer problemen oplevert dan dat miezerige kwartiertje wachten, zolang iedereen maar overal af blijft. Begrepen?" Ik was nooit het genie van de groep geweest, nooit degene met het slimme plan of de hersens, al had ik vaak genoeg lijpe plannen gehad die altijd mis liepen. Nu ik wel opeens de hersencapaciteit had gekregen die ik nodig had voor sluwe plannetjes, kon ik die gebruiken ook en probeerde ik direct mijn leiderschapspositie in de groep te verzekeren, ondanks dat ik die vroeger al veel vaker dan eens te vergeefs op me had proberen te nemen. Door mijn complete mallotige gedrag was ik die vaak al snel verloren of hadden de anderen wel mee moeten gaan in mijn ondergang, maar nu niet meer. Nu ik eenmaal die hersencapaciteit had ging ik de touwtjes in handen nemen ook en niemand die me daarvan ging weerhouden. Daarbij hoorde ik niemand met een beter plan komen.

[Valt tegen, Zala. Hij heeft wel die reactor in zijn borst waardoor hij niet dood gaat, maar echt fysiek sterker of beter dan een normaal mensen is hij niet, op intellect na.]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik hield me nu redelijk rustig omdat ik werd aangehaald, dat kalmeerde me altijd, maakte niet uit wie het deed. Al hadden sommige mensen meer effect op me dan anderen. Ik stelde voor om nog even te blijven zitten en de rest van dag vrij te nemen om uit te vinden wat er precies met ons gebeurt was, waar de meerderheid gelijk mee instemde. Liam leek wat moeite te hebben om het te begrijpen, maar dat was ik wel van hem gewend. Daarom vond ik het ook niet eerlijk van Louis dat hij zo vals deed. "Schat, dat jij nou een halve nerd bent geworden betekent niet dat je zo mag bitchen," zei ik. Ik bedoelde het niet heel gemeen, maar hij moest wel weten waar zijn plaats was, want het klonk wel erg denigrerend. Toch besloot ik me er weer buiten te houden en leunde wat in zijn aanraking, het was fijn en ik wilde niet dat hij stopte. Zuchtend keek ik de jongen schuin aan en knikte op zijn woorden. Normaal tolereerde ik het echt niet als iemand zo leek te commanderen, maar de situatie was al gespannen en ik had geen intenties om dat te verergeren. De hand waarmee ik niet door haren aaide sloeg ik om zijn middel, waarna ik besefte dat de leraar ons groepje als een havik in de gaten hield. Blijkbaar was het leuk om naar leerlingen te staren en ze daardoor ongemakkelijk te laten voelen. Of misschien was het omdat we nog niet aan de opgegeven opdrachten waren begonnen. Het boeide me niet, ik had wel belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Zoals kalm blijven en niet in een vlaag van irritatie iemands halsslagader openrijten, want ik kon voelen waartoe ik in staat was en dat zou ik met gemak kunnen. Ik wist alleen niet hoe ik het moest controleren en dat kon nog wel eens onhandig worden. "Even serieus, wat als iemand ons spot als we een van die zogenaamde gaves gebruiken? Die blijven dan echt niet rustig staan en vragen wat er gebeurt." Dat was een lastig iets, we konden dan niet niks doen, maar ook niet zorgen dat diegene voor altijd zijn mond hield. En mijn ideeën waren op.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Harry ging op Louis zijn opmerking over dat ik Harry dus verkeerd begreep in, en ik keek toe hoe de twee kibbelde en elkaar aanhaalde als een oud getrouwd stel. 'Sorry dat ik na vanmorgen niet zo denk als een genie, Tomlinson.' beet ik Louis toe. Ik was nou eenmaal van mezelf al een warhoofd, en deze situatie maakt het er niet beter op. 'Oké, dus we wachten de les af. Maar wat gaan we daarna doen, behalve spijbelen?' vroeg ik. We hadden natuurlijk wel een soort van plan nodig. Ik stemde met Louis in over dat we voor de zekerheid overal maar vanaf moesten blijven aangezien we geen idee hadden wat we allemaal aan konden richten. 'Inderdaad, maar de meeste van ons weten niet eens hoe ze die gaven kunnen gebruiken...' zei ik. De meeste van ons gebruikten de gaven gewoon per ongeluk. 'Trouwens, heeft iemand een idee hoe we überhaupt aan die gaven komen?' vroeg ik. Ik had zelf wel een idee hoe het zou kunnen komen. Ik dacht dat het wel eens door dat laboratorium van gister zou kunnen komen, aangezien wij allemaal weer eens zo nodig dingen aan moesten raken en of meenemen, wat we bij nader inzien beter niet hadden kunnen doen.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Zowel Harry als Liam wezen me al snel op mijn vrij gemene woorden, maar sorry zeggen, wat ik normaal had gedaan, leek niet meer in mijn vocabulaire voor te komen. Ik ging gewoon vrolijk verder met mijn plan aan hem uitleggen en aaide nog wat verder door Harry zijn krullen wat zowel mij als hem leek te kalmeren en zich te doen beheersen. Bij Harry zijn vraag zuchtte ik alsof het, het meest normale punt van de wereld was wat we moesten doen en toen Liam net iets luider dan gewenst erop doorging sloeg ik, brutaal dat ik was, gewoon mijn hand voor zijn mond. "Alles kan straks, maar ik denk dat het slimste is om het er gewoon niet over te hebben en ze niet te gebruiken rond anderen." zei ik zacht, maar net hard genoeg zodat de jongens om me heen het konden horen. "Nog een paar minuten je mond houden is toch niet te veel gevraagd?" vroeg ik toen voor ik mijn hand voor Liam's mond weghaalde en zijn kwijl aan zijn arm afveegde voor ik me nog iets meer tegen Harry aan krulde, waardoor ik nu bijna op zijn schoot zat. Ik keek toen even naar de leraar die ons met haviksogen in de gaten hield. "Het antwoord is 370ln13pi." zei ik na een paar seconden naar het bord te hebben gekeken. Hersens hebben was echt heel erg cool. De leraar keek me verbaasd aan terwijl ik met een brutaal grijnsje terug keek. "Dat klopt, Tomlinson, maar wil je alsjeblieft niet je vriendje meneer Styles gaan aflebberen tijdens mijn les, want je zit inmiddels al bijna op zijn schoot." zei de leraar en de klas grinnikte. Harry en ik waren dan wel heel erg close, en misschien had ik af en toe wel meer gevoelens voor hem dan alleen vriendschappelijk, maar dit was ongehoord. Mijn bloed kookte en opeens begon het buiten hard te donderen en te bliksemen, viel in het lokaal de stroom uit en begon de deur als een gek te klapperen. Iedereen keek bang om zich heen en vooral naar ons, terwijl ik nogsteeds tegen Harry aan gekruld zat en me ondanks mijn binnenste woede van geen kwaad bewust was. Vooral omdat ik het zelf allemaal niet zag en alleen mensen bang zag worden.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het viel me van hem tegen dat hij zich niet verontschuldigde om zijn valse opmerking, maar ik liet het rusten, het laatste wat we nu konden gebruiken was ruzie. Ik negeerde zijn overdreven zucht toen ik mijn vraag stelde, zo ontzettend logisch was het nou ook weer niet, al ontsnapte een zacht lachje wel mijn mond bij het aanzicht van hem die zijn hand over Liam's mond legde. Het zag er best komisch uit, vooral omdat het meestal andersom was. Bedenkelijk knikte ik instemmend bij zijn woorden, ongelukken konden altijd gebeuren, maar dat zagen we dan wel. Nadat Louis het spuug weer aan zijn rechtmatige eigenaar had afgeveegd en zich meer tegen me aan legde krulde ik mijn arm beschermend om zijn middel, het kon me niet veel schelen hoe mensen dat interpreteerden. Ik wierp een korte blik op het bord en begreep na de eerste regel het al niet meer, dus ik ging er verder geen aandacht aan besteden. Bij de woorden van de leraar, die hij volgens mij al niet mocht gebruiken van het bestuur, trok ik verontwaardigd mijn wenkbrauwen op. Die man durfde wel, zeg. Ik zag Louis kwaad worden en op datzelfde moment leek er van alles mis te gaan, wat overduidelijk geen random storm was, dat zou te toevallig zijn. Het kon niet anders dan dat het door de woede van de kleinere jongen kwam. "Boo, rustig. Wij weten hoe het zit en dat is genoeg," probeerde ik hem te sussen terwijl ik schichtig om me heen keek. Van al die geluiden die overal vandaan leken te komen had ik de neiging mezelf zo klein mogelijk op te krullen en in een hoekje te gaan zitten, ik kon er niet tegen. Ik streek met een hand over zijn zij en met de ander over zijn arm, maar de rumoerigheid werd me teveel en ik drukte mijn handen over mijn oren. Het was heel dicht bij van irritant naar pijnlijk, als hij nu niet zou stoppen kon dit wel eens heel vervelend worden. Ik wist wel dat hij er niks aan kon doen en dat het waarschijnlijk door de woede kwam, maar hij kon in ieder geval proberen om te kalmeren zodat ik niet doof werd.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Na het commentaar van Harry en mij op Louis zijn gemene reactie zei Louis geen eens sorry. Niet dat dat perse moest tegenover mij aangezien ik hem al best wel een tijdje ken, maar het was niet meer dan normaal dat je sorry zegt. Louis ging gewoon vrolijk verder met zijn plan uitleggen, en bleef ondertussen door Harry zijn krullen aaien. Hij zuchtte bij Harry zijn vraag, en aangezien ik mijn mond niet hield sloeg hij zijn hand voor mijn mond, waardoor ik de binnenkant van zijn hand aflebberde in de hoop dat hij los zou laten, wat hij pas deed nadat hij alles uit had gelegd. 'Wil je dat niet meer doen?' vroeg ik terwijl ik een vies gezicht trok toen hij mijn eigen kwijl aan mijn arm afveegde. Louis leek zonder enige moeite te hebben het antwoord van de vraag op het bord te weten, en het was ook nog juist ook nog. Ik zag de onweersbui al hangen toen de leraar erover begon dat Harry en Louis elkaar maar na zijn les af moesten lebberen. Ik denk toch dat hij dat beter niet had kunnen zeggen voor zijn eigen veiligheid. Het was aan Louis te zien dat hij woedend was, en dat was ook aan het weer te zien aangezien het buiten begon te donderen en te bliksemen, en ook de stroom viel in het lokaal uit, en de deur begon als een achterlijke te klapperen. Iedereen keek bang om zich heen, en vooral naar ons groepje. Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht, en sloeg mijn hoofd een keer tegen de tafel, waarna ik weer naar Louis keek, die nog precies hetzelfde tegen Harry opgekruld zat. Ja, nu hadden we, en vooral Louis het goed verpest. Harry probeerde Louis nog te sussen, maar die drukte even later zijn handen tegen zijn oren, ik denk door de rumoerigheid. 'Louis, rustig we hebben het al verpest. Maak het nou niet erger dan dat het al is.' siste ik naar hem zodat de rest van de klas het hopelijk niet zou horen.

---

How far is far