• Stel je voor om super krachten te hebben. Je kan dingen die anderen niet kunnen, en het maakt je leven een stuk makkelijker toch? Maar het is allemaal inbeelding en fantasie, of toch niet? Wat nou als de kruising tussen bepaalde dieren en mens toch bestaan, en als mensen toch sterker kunnen worden dan normaal? Het overkomt een groep met zes jongeren die voor school naar een levensgroot lab gaan. Ze raken verdwaald, en komen in een kamer terecht waar ze helemaal niet mochten komen, en niks mochten aanraken. Maar wat nou als ze dat toch deden. Dat kan toch geen kwaad? Maar de volgende dag merkten ze langzaam dat het wel zeker kwaad kon. De volgende dag hadden ze namelijk super krachten. Ze zijn namelijk gekruist met de wel bekende superhelden uit de "verzonnen" stripboeken, en tv series. Zou het dan toch geen fabeltje zijn? Maar toch heeft iedereen een aparte specialiteit. De een vind het vreselijk eng, en die ander iets minder en vind het juist geweldig. Zullen ze hun krachten gebruiken om de wereld te redden, of om juist snode plannen te smeden, en de wereld juist helpen te vergaan?

    • Rollen •
    •Liam James Payne • Spiderman • Poepiedoe
    •Harry Edward Styles • Catwoman • Vlierbes
    •Louis William Tomlinson • Loki • LouisPan
    •Niall James Horan • Iron Man • ZaIa
    •Zayn Javadd Malik • Hercules • Nightingalex
    •Ethan Luke Chamberlain • Mystique • SweetDemon



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 48 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • Alleen Poepiedoe maat de nieuwe topics aan.


    • Het begin •
    Alle jongens worden wakker, en merken langzaam dat er iets anders aan hun is, en ze zich anders gedragen. De een vind het ontzettend vreemd, en de ander vind het geweldig, maar toch moeten ze ondanks hun ontdekking gewoon naar school...

    [ bericht aangepast op 30 april 2014 - 0:07 ]


    How far is far

    [Mijn Olympus topic!]

    [ bericht aangepast op 29 april 2014 - 16:15 ]


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    [Loki'd]


    Bowties were never Cooler

    [Iron Man meldt zich :Y)]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    (Rawr.)


    Because I love him, do I need another reason?

    [Wie komt er met mij een feestje bouwen?]


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson || Loki
    Het was nog vroeg toen mijn wekker ging. Zoals altijd lag die aan de andere kant van de kamer, zodat ik wel op moest staan. Ik kreunde en grabbelde wat in de lucht, om tevergeefs zo toch op te moeten staan. als ik eenmaal had gedoucht was ik altijd weer een bonk energie, maar ervoor echt niet. Tot mijn verbazing voelde ik mijn telefoon in mijn hand vallen. Ik greep het ding vast en keek er verbaasd naar, net als de oplader die nu los aan de andere kant van de kamer bungelde. Ik trok een wenkbrauw op en deed mijn wekker uit voor ik rechtop ging zitten. Met mijn hand gleed ik naar de amulet die ik gister uit het laboratorium had meegenomen. We mochten er aan niets komen, maar het had me zo aangetrokken, dat ik het niet had kunnen laten het te stelen toen ik het eenmaal in handen had. Het ergste was nog dat ik er helemaal geen spijt van had. Ik klom uit mijn bed en met een grijns op mijn gezicht liep ik naar de douche terwijl ik de deuren en de lichten zonder ze aan te raken manipuleerde naar mijn wensen. Ik wist niet wat voor een amulet dit was, maar het was echt super gaaf. Eenmaal in de douche deed ik die wel aan met mijn handen en legde vast een handdoek klaar. Toen het water warm was stapte ik erin en werd langzaam wakker door het heerlijke warme water. Na mezelf goed schoon te hebben geboend in de douche droogde ik mezelf af en ging terug naar mijn kamer om me daar aan te kleden. Vandaag hoefde mijn moeder niet te werken, dus ik zou mijn zusjes zo uit bed moeten halen en ze naar school moeten brengen, maar hopelijk werkte wat net met het licht was gebeurt ook met hun boterhammen die ik moest smeren. Dat was inderdaad het geval en precies op tijd zaten we in mijn rammelbak op weg naar hun school. Omdat ik zelf ook op tijd moest zijn bracht ik ze niet lopend weg. Bij hun school gaf ik ze allemaal nog een kus op hun voorhoofd voor ik even zwaaide en zelf naar school vertrok, met mijn amulet veilig onder mijn groen zwart gestreepte shirt. Ik wilde vandaag wel eens uitvogelen hoe ver de krachten van het amulet gingen, want iets coolers dan dit kon je echt niet overkomen. Dan kon je er dus maar beter van genieten voor zo lang het duurde. Eenmaal bij school parkeerde ik het wagentje en liep naar onze standaard tafel in de hoop daar de jongens te vinden. Onderweg liet ik nog een stuudje haar boeken uit haar handen vallen en twee leraren struikelen, terwijl ik grinnikend langsliep en toekeek. Dit was echt het beste wat me ooit was overkomen. Nu hopen dat ik onder de les nog wat meer kon experimenteren met wat ik kon.

    [ bericht aangepast op 29 april 2014 - 22:27 ]


    Bowties were never Cooler

    Internet spidey-de hem :')

    [ bericht aangepast op 29 april 2014 - 21:35 ]


    How far is far

    Liam Payne II Spidey.
    Ik schrok wakker van het geklop op mijn deur, maar in plaatst van dat ik gewoon mijn ogen opende, sprong ik op het plafond, en bleef daar doodleuk aanhangen met mijn handen en voeten. Ik slaakte een verbaasde, en lichtelijk angstige kreet, en viel daarna hard op de grond. "Liam? Wat ben je in hemelsnaam aan het doen?" hoorde ik mijn tante vragen aan de andere kant van de deur. 'Euh, niks...' zei ik, en deed de deur van het slot. Maar in plaats van dat ik het slot er gewoon af deed, had ik het hele slot in mijn handen. Ik staarde er verbaasd naar, en probeerde het met schudden uit mijn hand te krijgen, maar het ding wou niet los laten. "Mag ik binnenkomen?" vroeg mijn tante. 'Wacht even.' zei ik, terwijl ik nog steeds het slot uit mijn hand probeerde te krijgen. Het slot schoot uiteindelijk uit mijn hand, en belandde met veel kabaal op mijn bureau, die nu ingestort was, en alle spullen waren verspreid over de grond. "Liam, wat doe je?" vroeg mijn tante nu ongeduldig. 'Niks..' zei ik. "Dan kom ik binnen." zei ze. 'Nee! Ik bedoel nee, ik ben... naakt, want ik wou gaan douchen..' verzon ik maar. 'Ga maar, je ziet me beneden wel..' zei ik, en mijn tante vertrok naar beneden. Ik zuchtte even opgelucht. Wat is er in vredesnaam met me aan de hand? Ik liep naar de badkamer, en draaide de kraan aan, nou ja, ik sloopte hem meer. Ik probeerde de nu water spuitende kraan te stoppen met een handdoek, wat gelukkig voor nu werkte. Nu had ik door dat ik dus niet normaal dingen moest pakken, maar heel zacht. Tenzij ik ze wou slopen... Ik pakte heel voorzichtig mijn tandenborstel, en tandpasta, en poetste mijn tanden. Ik voelde even aan de pijnlijke plek in mijn nek, waar het gister in die kamer in dat lab wel leek alsof ik gebeten werd. Ik voelde een bobbel, en trok het eruit. Ik maakte een pijnlijk geluidje, en keek wat ik uit mijn nek had getrokken. Het leek wel een... spin. Ik bestudeerde het ding even, en legde het daarna neer op mijn kastje, aangezien mijn tante weer riep. Zou mijn vreemde gedrag met de beet van die spin te maken hebben? Ik pakte voorzichtig mijn tas, en verliet mijn kamer om naar beneden te lopen, te ontbijten, en mijn tante gedag te zeggen, om daarna naar de bushalte te lopen. Ik hoopte dat die enge dingen van net door die spin kwamen, en ik nu normaal over straat kon zonder iets per ongeluk te slopen... De bus arriveerde, en ik stapte in, om vervolgens mijn oortjes in te doen, en uit het raam te staren. Eenmaal op school aangekomen liep ik naar mijn kluisje om mijn spullen daar in te lozen. Ik wou net mijn kluisje dicht doen, wat al voor me gedaan werd door de grootste domkop van de school. Ik zuchtte en draaide me om, om naar mijn les te lopen. Ik heb echt geen zin in die jongen nu. Gewoon negeren. Schoot door mijn hoofd. Toen ik bijna bij het lokaal was, was iemand nog zo leuk om me te laten struikelen, in de hoop dat mijn boeken uit mijn handen zouden vallen, wat tot mijn verbazing niet gebeurde. Ik weet niet wat er gister was gebeurd, maar ik begin het aardig eng te vinden..


    How far is far

    Harry Styles
    Geïrriteerd grommend kroop ik overeind om de wekker uit te slaan, ik had geen zin om onder de dekens vandaan te komen en al helemaal niet om naar school te gaan. Toch deed ik het en sloeg mijn benen over de rand van het bed, waarna ik richting de badkamer sjokte. Zoals altijd haalde ik alleen de klitten uit mijn haren en haalde erna een hand er doorheen, dan zat het goed genoeg. Na mijn tanden gepoetst te hebben sprokkelde ik mijn kleren bij elkaar, ik liep meestal in het zwart dus zo lastig was het niet om te vinden. Volgens mij kon ik er zo prima mee door, dus trippelde k richting de trap. Elke morgen probeerde ik naar beneden te glijden via de leuning, wat meestal resulteerde ik het feit dat ik er vanaf viel, het lag er alleen aan van welke kant. Beide deed pijn, maar ik was koppig en bleef het proberen. Verbazend genoeg leek het nu heel simpel te gaan en aan het eind zette ik af, waardoor ik netjes op mijn voeten landde. Ik was nooit zo handig met gymnastiek of handig zijn in het algemeen, dus dit was een prettige verrassing. Mijn tas stond al ingepakt met brood en al beneden, waar ik me ook geen zorgen om hoefde te maken. Ik gaf mijn moeder vlug een kus op haar wang voor ik behendig de tas over mijn schouder zwaaide en de deur uit ging. School was gelukkig niet heel ver weg, hoogstens tien minuten lopen. Fluitend hield ik er flink de pas in, en merkte onderweg dat het leek alsof ik in de gaten werd gehouden. Door een van de buurtkatten, wel te verstaan. Het was een beetje bizar, hoe het dier me volgde met zijn grote gele ogen, maar het voelde ook vertrouwd. Het leek een beetje of de dikke rode kater over me waakte, hoe vreemd dat ook klonk. Op school ging ik op mijn gemak richting mijn lokaal, en ving ondertussen de boeken van een meisje op die uit haar handen viel. Raar genoeg ving ik ze allemaal op een nette stapel, mijn reflexen leken een stuk beter vandaag. Ik glimlachte nog vriendelijk naar haar voor ik het lokaal binnenliep en op mijn vaste plek naast Louis ging zitten. Dit werd nog een interessante dag.


    Because I love him, do I need another reason?

    Louis Tomlinson
    Van door de deuropening zag ik een meisje moeite hebben met haar boeken onder het wachten op mijn vriend Harry. Een stoute gijns verscheen op mijn gezicht en met een klein knikje begonnen ze te vallen uit het meisje haar handen. De grond raakten ze alleen jammergenoeg nooit omdat daat mijn vriend kwam en ze verrassend sierlijk opvind en teruggaf. Hij leek wel een kat. Ik ging wat verzitten en viste, zonder mijn tas aan te raken, mijn spullen uit mijn tas en liet ze op de tafel vallen met een dreun, waardoor de leraar schrok en door zijn tekening kraste, waardoor ik weer dubbel lag. Ik kreeg er een standje voor, maar ik trok me er weinig van aan, zoals vroeger ook. Al was mijn gedrag sinds gister wel stouter geworden dan eerst. Toen Harry eindelijk naast me zat legde ik mijn benen over zijn schoot en keek hem met een grijns aan. "Hey kitty cat. Aardig van je dat je de boeken opving. Ik wist niet dat je zulke snelle reflexen had, maar volgende keer is het leuker om ze toch te zien vallen." zei ik met een scheve grijns voor ik even door zijn krullen aaide, wat heel anders voelde dan normaal, haast als kattenvacht. Ik besloot het voor nu maar voor mezelf te houden en hem in de pauze erover te ondervragen. Ondertussen liet ik mijn potlood net boven mijn vingers draaien, zodat alleen hij kon zien dat ik ze niet vast had. Een beetje showen mocht wel, al leek het me niet slim om de hele school het te laten weten. Dat was nog iets raars. Het leek wel of het amulet mijn brein had aangezet. Alles wat de leraar namelijk op het bord had geschreven snapte ik, terwijl het normaal net zo goed Arabisch had kunnen zijn. Ach, ik merkte het wel. Ik rekte me uit en liet mijn benen lekker over die van Harry liggen zo lang het kon. Intussen keek ik naar het bord waar de leraar iets aan het uitleggen was op zijn eigen oersaaie manier. Toen zag ik een doosje punaises op zijn buro staan. Ik tikte op de schouder van mijn vriend en oogde even naar het doosje punaises voor het omviel en alle dingetjes met de punten omhoog op de stoel van de leraar landden. Ik grinnikte zacht onder mijn adem bij het idee wat er zou gebeuren als hij straks zou gaan zitten en ik keek weer naar Harry om te zien of hij het ook had gezien wat ik had gedaan... Of had laten gebeuren eigenlijk.

    [ bericht aangepast op 29 april 2014 - 23:31 ]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ik plofte neer op de stoel naast die van Louis en zette de tas op mijn tafel zodat ik mijn boeken en andere zooi eruit kon halen. Daarna hing ik hem over mijn stoel en legde een hand op een van zijn benen die hij op mijn schoot had gelegd. Ik rolde met mijn ogen om zijn woorden, soms vroeg ik me echt af waarom ik in hemelsnaam met deze jongen omging. "Geloof me, dat wist ik ook niet. En nee, want dat is niet aardig," zei ik, voor ik hem met mijn wijsvinger op zijn neus tikte. Ik grijnsde even toen hij door mijn haar aaide, waardoor een soort gespin uit mijn keel leek te komen. Verward fronste ik iets, maar besloot er verder geen aandacht aan te schenken. Het was ook niet de eerste keer dat ik prettig vond om geaaid te worden, dus veel zocht ik er niet achter. Mijn blik viel op de beweging in zijn hand en mijn ogen werden groot bij het zien wat hij deed. Dat was onmogelijk, het kon gewoon niet. Verbijsterd keek ik Louis aan, en dan dacht ik dat er iets vreemd gaande was met mij, dat was niks in vergelijking met dit. Zonder dat ik het merkte had ik mijn nagels in zijn been geboord door de schok, en ik probeerde ze voorzichtig uit zijn huid te halen, want het was duidelijk dat het door de stok van zijn broek heen was gegaan. Ze zaten dieper dan ik dacht, aangezien het even duurde voor ik ze eruit had. Dat was pas eng, nagels konden dit niet, ook niet als je het probeerde. Toen ik ze eruit had aaide ik nog voorzichtig over zijn been als verontschuldiging. Mijn nagels waren niet normaal lang en het joeg me de stuipen op het lijf, hoe langer ik ernaar keek hoe meer ze in leken te schuiven naar hun normale vorm, zoals kattennagels dat konden. Ik bleef er naar staren tot Louis op mijn schouder tikte en ik zijn blik naar het bureau volgde. Ik zag wat er gebeurde, het leek een beetje op wat hij had gedaan met het potlood. Dit werd meer bizar met de seconde. "Lou, wat is hier aan de hand?" vroeg ik zacht terwijl mijn blik naar de deuropening gleed. Daar zag ik Liam staan en ik wenkte hem, hij hoorde hier ook bij. Misschien wist hij hier meer van, al dacht ik van niet.


    Because I love him, do I need another reason?

    Liam Payne.
    Toen ik naar mijn boeken staarde aangezien ze dus niet uit mijn handen vielen, wat technisch gezien wel had gemoeten, ontdekte ik dat ik ook nog eens de verkeerde boeken bij mijn had. Een zucht verliet mijn mond, en ik wandelde weer terug naar mijn kluisje. Natuurlijk lagen de boeken die ik moest hebben weer helemaal onder aan. Ik bukte verder in mijn kluisje om er bij te kunnen. Ik hoorde iets rinkelen, en voor ik het wist trapte ik naar achter. Ik keek achter me, en zag daar iemand op de grond liggen. Dat had ik dus gedaan. 'Eh, sorry...' zei ik, en hielp de jongen omhoog, die toen hij eenmaal stond gauw wegliep. Ik pakte mijn boeken, en wandelde weer terug naar het lokaal. Halverwege de gang ving ik uit het niets een bal die naar mijn hoofd gegooid werd, en gooide hem hard terug. Wat is er met me aan de hand? Ik doe zelfs voor mijn doen vreemd. Ik besloot het maar te laten rusten, en liep het lokaal binnen, waar Harry me wenkte. Ik liep naar de Louis en Harry toe, en ging aan een tafeltje achter hun zitten. 'Hey jongens.' zei ik, en keek de hele tijd om me heen, en ving het potlood wat het meisje achter me liet vallen op, en legde hem met een glimlach terug op haar tafel. Het engste is nog dat alles uit zichzelf gaat, en ik niks bewust doe.

    [ bericht aangepast op 30 april 2014 - 21:51 ]


    How far is far

    [Spiderman kan toch geen magie?]


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik

    Iemand gooide de deur open en ik trok de deken over mijn hoofd. Ik had geen zin in school, zoals gewoonlijk. ''Zayn! Je hebt je al verslapen schiet op!'' riep mijn moeders stem me toe. ''Hoe laat is het dan?'' vroeg ik met mijn ochtend stem. ''8 uur, dus snel! Ik heb je tas en eten al klaar gemaakt, wat heb jij een geluk dat ik niet moet werken. Maar schiet op!'' en ze sloeg de deur weer dicht. Geërgerd sloeg ik de dekens van me af en stond op. Ik trok mijn kast open en tot mijn verbazing had ik de deur vast. What the hell was dit?! Voorzichtig zette ik de deur weer op de goede plek en pakte snel mijn kleding om voorzichtig met de deuren naar de badkamer te lopen. Safaa kwam net de gang binnen en sloeg een hand voor haar oog. ''Saf je hebt me al vaker gezien zonder shirt.'' zuchtte ik. ''Ach ja, als jij er blij van word.'' mompelde ik erachter en ik glipte de badkamer in. Vliegensvlug deed ik mijn kleding aan en prutste even mijn mijn haar. Ik besloot dat het goed zat en poetste mijn tanden. Na 2 minuten liep ik naar beneden pakte mijn tas op en drukte een kus op mijn moeders wang. Waardoor ze haar bord met brood liet vallen. In een automatisme ving ik het bord op met de broodjes, keurig op elkaar. Mijn ogen werden lichtelijk groot en ik snelde me weg voordat mijn moeder er iets over zou zeggen. De weg naar scool was iets tegen 10 minuten lopen en 5 minuten als ik het rennend deed. Met een grijns begon ik te rennen. Ik kwam dik op tijd binnen en pakte de goede boeken uit mijn kluisje. Welk lokaal...welk lokaal? Oja! Moe liep ik naar het lokaal ik trok de deur open en ook dat ging met wat veel kracht. De deur klink lag er bijna uit. Een meisje keek me raar aan. Ik slikte kort en ging naast Liam zitten die achter Harry en Louis zat. ''Jongens, er is iets raars sinds vanochtend met me.'' fluisterde ik.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    LouisPan schreef:
    [Spiderman kan toch geen magie?]

    [Magie?]


    How far is far