RPG - Het instituut voor Bijzondere Gevallen - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 11 april 2014 - 8:38 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Rodey voelde zich niet erg uitgeslapen, maar dat kwam misschien ook doordat de kamer volledig was afgesloten en er geen licht binnengekomen was terwijl hij sliep. Hij hoopte dan ook dat de zon vandaag even flink zou schijnen, zodat hij weer een beetje energie zou krijgen en rekte zich uit zodra zijn bastachtige huid weer flexibel was geworden.
Hij wierp een blik op Zipp die op een blaadje kauwde en niet naar hem keek. Het kind had zich de hele nacht gedragen en Rodey hoopte dat hij klaar was om andere wezens te ontmoeten zonder ze aan te vallen.
'Wil je vandaag naar buiten toe?' vroeg hij en Zipp knikte meteen. Hij was niet zo enthousiast als een klein mensenkind of als de kindertjes die bij Kato thuis leefden. Zijn reactie was afgemeten en kalm en Rodeys voorstel leek hem niet eens te plezieren. Het was meer alsof Zipp er het nut van inzag om even naar buiten te gaan.
'Je moet wel mijn hand of mijn staart vasthouden,' droeg Rodey hem op. 'Net zolang tot we weer binnen zijn.' Hij hoopte dat Zipp ook daar het nut van inzag, maar als dat nu niet het geval was, zou dat straks wel anders zijn. Dan zou hij zoveel vreemde dingen zien dat hij wel zou begrijpen waarom Rodey dat van hem verlangde.
Rodey dronk wat water uit de kraan en liet ook Zipp wat drinken voor ze naar buiten gingen, waar de zon inderdaad flink scheen. Rodey was niet echt iets van plan, maar wilde gewoon een ommetje maken, om zijn lichaam wat rust te geven. Het lopen was ook goed voor zijn been. De zon scheen op de wond en de bewegingen zorgden ervoor dat het niet stijf werd.
Ze kochten wat fruit op de markt, maar gingen al snel weer terug naar het hotel, omdat Rodey een zekere onrust opmerkte in het dorp. Hij luisterde niet echt naar wat er rondgefluisterd werd, maar dat er iets gaande was, was duidelijk. Hij lette niet echt op zijn omgeving en wilde gewoon zo snel mogelijk weer naar binnen Dit was genoeg geweest. Hij had gezien dat Zipp wel naar alle stemmen had geluisterd en iedereen even onderzoekend had bekeken. Hij hield Rodey goed vast aan de punt van diens staart en hij leidde het jongetje de trappen op naar Venomis' kamer. Hij had haar immers beloofd dat ze Zipp zou mogen zien.
Een beetje nerveus klopte Rodey aan, want hij wist niet hoe die twee op elkaar zouden reageren.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Een glimlach krulde om Venomis' lippen toen ze het kleine bosduiveltje was - al was hij groter dan ze verwacht had. Ze keek hem vanaf een afstandje aan, want ze was Rodeys waarschuwing niet vergeten en na het voorval van gisteren nam ze die een stuk serieuzer.
'Hallo Rodey,' sprak ze kalm. Daarna richtte ze haar blik naar beneden. 'Hallo Zipp.'

Every villain is a hero in his own mind.

Zipp liep haar straal voorbij en klom op het bed waar hij zijn vader afwachtend aankeek.
'Hij is tenminste rustig,' mompelde hij en hij gooide Zipp een stuk fruit toe dat hij behendig uit de lucht griste.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Venomis grinnikte en blikte even op het jonge wezentje. 'Hoe vindt hij het hier tot dusver?'

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey haalde zijn schouders op.
'Hij went eraan, dat is alles.'
Zipp draaide de vrucht in zijn handen voor hij er een hapje van nam. Hij keek Rodey dankbaar aan, maar leek nog steeds geen acht te slaan op Venomis.
'Was het verder nog een leuke avond?' wilde hij weten.'is het goed gegaan met emily?'

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 9:14 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Met Emily? Volgens mij wel. Ze heeft me van drie mannen gered.' Ze keek ongemakkelijk naar het raam.

Every villain is a hero in his own mind.

Roseys gehoor was prima, maar toen ze dat zei, dacht hij dat er iets niet klopte.
'Dit zal ik wel verkeerd begrijpen,' zei hij en hij probeerde haar blik te vangen, maar ze keek weg. Hij kon zich niet voorstellen dat Venomis door iemand gered zou moeten worden.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik denk dat je me heel goed begrijpt,' antwoordde ze zuur, 'want jij zag het eerder in dan ik.'
Ze knikte even naar de bosduivel, die op haar bed zat en nog steeds enkel oog voor het fruit had.

Every villain is a hero in his own mind.

Hij liep op haar af. 'Ik wilde je miet...' Zijn hand raakte haar wang aan. 'Wat hebben ze gedaan?'
Hij kon zich wel voorstellen dat ze met dit lichaam de aandacht van mannelijke wezens trok en gezien ze niet met regelmaat kleren droeg, was ze een makkelijke prooi.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Athiabbe keerde terug naar het café, waar de sfeer rampzalig te noemen was. De vijf saters zagen er zo vers,agen en verdrietig uit, dat Athiabbe wenste dat haar armen langer waren, zodat ze hen allemaal kon omhelzen.
Ze had Satyrs verdwenen zusje nooit gezien en het deed haar pijn om het meisje op deze manier te ontmoeten. Athiabbe legde een hand op Satyrs schouder.
'Is er iets wat ik nog voor je kan doen?' wolde ze weten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Het zal ze een worst wezen wat ze wilden doen,' bromde Venomis. 'Ik maak me meer zorgen over het feit dat ik mijn transformatie nauwelijks kon beheersen.' Ze blikte op haar lichaam. 'Het is zo - zwak.'

-
Lusteloos haalde Satyr zijn schouders op. 'Ik weet niet wat ik moet doen,' mompelde hij. 'Ik hoop dat mijn broers zo komen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Je kunt het trainen,' opperde Rodey voorzichtig. 'En het spijt me om te zeggen, maar bereiden zijn misschien wel de saaiste wezens die er zijn...'
Zipp had zijn blik strak op hen gericht en Rodey vroeg zich af wat hij van het gesprek vond en of hij wat zou doen met de dingen die hij hoorde.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Zelfs als ik het kan trainen dan blijf ik een nietszeggend wezen,' mopperde Venomis.
Na die woorden rechtte ze haar schouders. Dat was ook de hele opzet geweest. Anders was het nooit gelukt om Ferapyle te doden.
'Ik moet er gewoon nog steeds aan wennen.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Natuurlijk komen ze. Het is jullie vader...'
Athiabbe liep naar de keuken om thee te zetten. Binnen was het koeler dan buiten en hopelijk zou de thee hen een beetje afleiden. In ieder geval tot Satyrs broers er zouden zijnAthiabbe had hen nog nooit gezien en had geen idee hoe ze waren. Misschien waren zij er wel net zo kapot van en zouden ze hier straks met zijn tienen zitten zonder dat er iets gedaan werd.
Athiabbe kon dat wel begrijpen, want haar vader was ook tot niets in staat toen haar moeder overleden was. Er was toen niet eens een lichaam geweest...
Ze gaf de kleintjes hun thee en drukte ook Satyr een beker in de handen voor ze naast hem ging zitten.
'Mijn broer is hem aan het weghalen. Misschien dat jullie dan weer naar huis kunnen, als alles opgeruimd is... Maar ik snap het als je dat niet wilt.' De dood zou daar vast nog een tijdje rondhangen. Dat zou geen fijne sfeer scheppen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Mensen kunnen best sterk worden.' Al wist hij niet of dat ook gold voor mensenvrouwen. 'Je kunt ook een wapen leren gebruiken.'
Zipps ogen vernauwden zich tot spleetjes.
'Maar goed,' vervolgde Rodey vlug, omdat hij de jongen niet op ideeën wilde brengen, 'ik den dat je wel kunt wennen. Je bent ooit ook uit dit dorp weggegaan en in het bos wist je het ook te doen met wat je had.'

Topic 10

Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

[ bericht aangepast op 22 april 2014 - 13:24 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes