RPG - Het instituut voor Bijzondere Gevallen - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 11 april 2014 - 8:38 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze grinnikte. 'Ze kan in ieder geval wel voor zichzelf opkomen.' Ze was alleen bang dat de rest van het dorp dat iets minder zou waarderen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako knikte. Dat kon ze heel goed. Daar hadden al die ruzies met Gyab wel voor gezorgd.
Hij besefte plots dat ze elkaar echt veel te weinig zagen en als het wel zo was, dan was een van hen aan het werk en hadden ze niet echt tijd voor elkaar.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze brachten de laatste kratten naar binnen en Satyr sloot het café af. Gelukkig hoefden ze morgen beiden pas in de middag te werken.
‘Ik breng je wel even naar huis,’ stelde hij voor.

-
Venomis woede bekoelde niet en ze keek over haar schouders. Ze zouden straks wensen dat ze haar nooit ontmoet hadden.
‘Bedankt,’ gromde ze tegen Emily.
Ze voelde zich verschrikkelijk, want ze was net zwak geweest. Ze had zich niet kunnen verweren. Ze wilde naar het bos toe om te veranderen, maar wist dat Emily haar naar haar kamer zou brengen.

Every villain is a hero in his own mind.

Rodey keerde terug naar zijn slaapkamer nadat Emily was weggegaan.
Zipp zat op het grote bed met een kussen in zijn handen dat hij weggooide zodra hij binnenkwam. Hij stelde geen vragen, maar keek zijn vader alleen maar onderzoekend aan. Rodey vroeg zich af of hij Zipp moest vertellen dat er iemand was die heel nieuwsgierig naar hem was. Twee zelfs...
'Heb je je vermaakt?' vroeg hij.
Zipp knikte alleen maar en keek toe hoe Rodey zijn gezicht waste en op het bed ging liggen.
'Ik ben moe,' vertelde Rodey toen hij ZIpp niet-begrijpend zag kijken. 'Je kunt hierop liggen als je moe bent.'
Het jongetje dacht even na en legde toen ook zijn hoofd op het kussen. Zijn ogen keken in die van Rodey, die even glimlachte voor hij ze dicht deed.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Athiabbe knikte dankbaar. Ze was niet bang om alleen over straat te gaan, maar het was toch fijn als er iemand meeliep. Soms voelde ze zich behoorlijk eenzaam als ze 's avonds alleen thuis kwam en er niemand was die op haar wachtte of de lichten al had aangedaan.
'Bedankt.'
Ze aarzelde even, maar bleef toch ongemakkelijk voor haar deur staan zodra ze bij haar huisje waren aangekomen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

-

[ bericht aangepast op 19 april 2014 - 13:47 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Wat een eikels!' Emily was nog steeds kwaad. 'Gaat het wel? Als ik die mannen nog een keer zie, dan stuur ik Kato op ze af!' Ze balde haar vuisten. 'Ik wenste dat ik sterker was, zodat ik ze zelf een lesje kon leren! Maar anders stuur ik Kato wel op hun af!' Ze was even volledig afgeleid van wat er eerder die avond gebeurd was en voelde alleen nog de woede en frustratie.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hoeft niet,' gromde Venomis, te boos om in haar rol te kruipen. 'Ik krijg ze wel.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Ariana, ze zijn sterker dan ons.' Emily bleef staan. 'Dat is het wrede, dat de natuur ons zwakker heeft gemaakt dan dat stelletje idiote viezeriken.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Kracht is niet alles,' antwoordde Venomis. Ze streek haar jurk weer glad.

Every villain is a hero in his own mind.

'Wil je ze met woorden aanvallen? Volgens mij zijn dit eerder wezens van de daden.' Ze klonk bitter. 'Ongelooflijk. Stelletje viezeriken.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cordelia werd de volgende morgen met een vreselijk gevoel wakker. Ze was misselijk en haar hoofd deed pijn.
'O, ik voel me vreselijk,' kreunde ze zacht. Ze huiverde even van kou, omdat ze na haar nacht met Kato niets meer aan had getrokken en verstopte haar hoofd onder de dekens. 'Kun jij alsjeblieft zo de kleintjes uit bed halen?' smeekte ze. 'Mag ik nog een half uurtje?' Ze raakte even zijn hand aan van onder de dekens en kneep haar ogen dicht. Hoe kon ze zich zo beroerd voelen? Ze had geen alcohol gedronken of iets verkeerds gegeten.. Misschien werd ze wel ziek, dacht ze mistroostig.

--

Winnie was die morgen al vroeg uit de veren. Ze voelde zich wel fit, en daarom was ze naar de markt gegaan om vers fruit te kopen. Ze wilde net betalen voor een tros bananen toen ze achter zich twee vrouwen hoorde fluisteren.
'- je het al gehoord? Ferapyle is dood!'
'Nee!' zei de ander geschokt. 'Wanneer is het gebeurd? Hoe is hij overleden, zo oud was hij toch nog niet?'
'Ik hoorde dat zijn hoofd was afgehakt.' Winnie keek nieuwsgierig om en zag de vrouw duister kijken.
'Afgehakt?' zei de ander weer vol afschuw. 'Weet je het zeker?'
'Nee, niet zeker. Er doen al een hoop verhalen de ronde. We zullen het vast spoedig horen.'
'O, wat vreselijk. Die arme man..' Ze liepen hoofdschuddend verder en Winnie keek weer om toen ze de groenteman zijn keel horen schrapen.
'Sorry,' zei ze vlug. Ze gooide de tros bananen in een tasje en besloot direct naar Kato en Cordelia te gaan om het ze te vertellen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik red me wel,' bromde Venomis. 'Denk maar niet dat ik het hierbij laat zitten.'
Ze liep naar het hotel toe, wetend dat het beter was om te slapen dan dat ze zich te erg uitliet bij Emily.

Every villain is a hero in his own mind.

Emily vroeg zich af wat Ariana in hemelsnaam wilde doen, maar zei niets. Ze hoopte dat ze, na alles wat er was gebeurd, nog een beetje zou kunnen slapen vannacht en voelde een ongewone angst opborrelen toen ze dacht aan Baiel die op haar lag te wachten. Ze was bang dat hij iets zou merken, maar ook bang dat hij niks zou merken en van haar zou verwachten dat ze met hem zou slapen.
'Als je vannacht - als er iets is, dan weet je waar ik ben,' zei Emily toen ze bij de deur van Ariana's kamer aankwamen. ' Je mag altijd aankloppen.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Kato streek even door haar haren. Ze zag er moe uit en natuurlijk kon ze in bed blijven. Hij hoorde Nykin al geluidjes maken vanuit zijn kamer, maar Cordelia kroop verder weg onder de dekens.
Hij kuste haar kruin en liep stilletjes de kamer uit om Nykin uit bes te halen en thee te maken.
Het was een fijne avond geweest en hij vond jammer dat Cordelia er nu zo ziekjes bij lag. Hij vroeg zich af wat er gebeurd was, maar misschien moest ze straks gewoon even het water in.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes