RPG - Het instituut voor Bijzondere Gevallen - Speeltopics

Het verhaal begint zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid. Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven. Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn. Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen.Langzaam wennen ze aan het leven op Hawaï, maar later blijkt dat ook daar niet altijd alles veilig is.

Het dorpje

[ bericht aangepast op 11 april 2014 - 8:38 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nietes. Ik kan nauwelijks genieten van mijn eigen dochter omdat ik constant bezig ben met de afwezigheid van Baiel!' Ze schudde haar hoofd. 'Ik heb een gezin! Waarom kan ik niet tevreden zijn met mijn gezin? Waarom werken die stomme, stomme onderbuikgevoelens -' ze wees op haar buik '- niet even mee om me weer hetzelfde te laten voelen voor Baiel als eerst? En waarom voelen ze het wel voor - iemand anders?' Ze wilde Rodeys naam niet zeggen, want ze wilde niet dat hij wist dat het om hem ging.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Het spijt me,' mompelde hij, want hij wist dat die gevoelens voor hem waren en het was ontzettend moeilijk om dat niet toe te laten in zijn eigen denkwereld. Hij zou dan namelijk allerlei toekomstbeelden voor zich zien, die niet mogelijk waren, omdat ze nou eenmaal met Baiel getrouwd was en hij wist dat ze beter bij hem paste. 'Ik zou willen dat ik die gevoelens kon wegnemen... Ik had je gewoon niet meer moeten opzoeken.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Athiabbe keek vanaf een afstandje naar Satyr die glazen ophaalde en af en toe met iemand praatte. Ze sloeg haar ogen neer en schonk een nieuw glas vol voor zichzelf en de persoon die daar eigenlijk om gevraagd had. Hij keek haar nogal verbaasd aan toen ze zelf eerst een slok uit haar eigen glas nam en toen het glas van hem doorschoof. Hij liep weg en Athiabbe was weer voor korte tijd alleen tot Wyatt iets te drinken aan haar vroeg.
Ze zuchtte even en schoof hem een glas toe zonder iets tegen hem te zeggen.
‘Je mag best vrolijker kijken,’ beet hij haar toe.
Athiabbe zag hoe hij een forse teug nam en het glas bijna in één keer leegdronk. Ze zag ook dat hij zwaar op de bar leunde en haar niet recht aankeek.
‘Ik kijk zoals ik wil,’ zei ze koeltjes en ze begon onnodig lege glazen recht te zetten.
‘Nou, ik zou wel anders kijken als ik met de liefde van mijn leven gezoend had.’ Hij zei het spottend en dat irriteerde haar heel erg, want hij had helemaal het recht niet om daar over te oordelen.
‘Ga toch naar huis,’ mompelde ze in een poging zich in te houden. Ze draaide zich van hem af en bukte zich om een gevallen theedoek op te rapen.
Wyatt, die naar haar achterste keek en zich niets aantrok van wat ze had gezegd, zei: ‘Of heeft hij je zelfs al genomen? Hij kijkt vast elke keer toe hoe jij je bukt om dingen voor hem op te rapen.’
Athiabbe draaide zich woedend om.
‘Hou je er toch buiten!’ riep ze kwaad en ze smeet een glas kapot op de grond, zodat de scherven om haar enkels vlogen. ‘Wat kan het jou schelen met wie ik zoen of misschien naar bed ga? Jij kan toch weer verder met je leven? Seks hebben met wie je maar wilt, dat wilde je toch?’
Tranen van frustratie stroomden over haar wangen, maar dat leek Wyatt alleen maar te plezieren. Hij zat een beetje onderuitgezakt op zijn kruk en keek zelfingenomen naar Athiabbe’s kwade gezicht. Hij zei helemaal niets.
‘Jij wilde niet op mij wachten en nu ineens maak je er een probleem van? Wat ben je toch een hypocriet!’ Haar stem sloeg over en Wyatt lachte.
‘Ik ben een hypocriet? Jij – jij bent vals. Je zat zeker al langer achter hem aan of niet?’
‘Nee!’
Athiabbe was zo kwaad dat ze Wyatt over de bar een duw gaf. Hij kon zich natuurlijk niet in evenwicht houden en viel achterwaarts van de kruk af. Even schrok ze daarvan, maar hij kwam uiteindelijk wankelend overeind.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee!' Emily schudde verwoed haar hoofd voordat ze zich realiseerde dat hij wist dat hij degene was over wie ze sprak. 'Nee, dit is niet jouw fout en ik wil ook niet dat er nu ineens van alles verandert tussen ons... Ik leer er wel mee omgaan.' Ze slikte. 'Ten slotte heb jij nu Ariana. En dat is heel fijn.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dat weet ik nog niet zo zeker,' mompelde hij en hij sloeg zijn armen om haar heen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Qako keek nogal verward naar het tumult dat plots was ontstaan. Hij wist niet wat er gaande was, maar wel dat zijn zus achter de bar stond en trok Javelin mee om te kijken. Hij zou dat niet doen als hij wist dat ze niet voor zichzelf zou kunnen zorgen, maar Javelin was daar wel toe in staat en hij had haar liever bij zich dan dat haar ook wat overkwam waar hij niet bij was.
Hij zag Athiabbe verhit achter de bar vandaan stappen, woester dan hij haar ooit in menselijke vorm had gezien. Hij bewonderde haar daardoor wel een beetje, maar Javelin had de situatie duidelijk beter in de gaten, want ze liep al richting Athiabbe toe, toen ze kwaad op Wyatt af stapte, die maar half overeind had weten te komen.
Qako kon niet voorkomen dat deze een fikse klap in het gezicht kreeg van zijn zus en trok de jongen toen vlug bij haar vandaan.
‘Waar ben je mee bezig, gek?’ vroeg hij verhit. Qako wist dat Athiabbe niet zo snel zo boos was te krijgen en vermoedde daarom ook direct dat het Wyatts schuld is.
Wyatt keek hem alleen kwaad aan en Qako wist zonder moeite zijn krachteloze vuist te ontwijken en zijn pols vast te grijpen.
‘Ik kan je zo laten stikken, hoor,’ zei Wyatt dreigend. Zijn stem haperde en zijn ogen keken weg.
Qako wist niet wat hij daarmee bedoelde en probeerde Wyatt weg te loodsen bij Athiabbe, die hij nog steeds dingen hoorde roepen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Watte?' Ze snoof zijn geur op en sloot haar ogen. Ze gaf toe aan het fijne gevoel van zijn lichaam en begreep zijn laatste woorden niet. Ze was zich alleen nog maar bewust van zijn bewegingen, van zijn groene huid tegen haar blanke huid.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

De kans was erg groot dat Athiabbe elk moment kon transformeren en Javelin hoopte dat dat niet zou gebeuren. Het zou dan een stuk lastiger zijn om Athiabbe bij Wyatt vandaan te houden, want het meisje was woedend en in wolvengedaante kon ze dan alleen maar ravage aanrichten, hoe terecht het ook mocht zijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rodey keek haar in de ogen en leunde voorzichtig ietsje dichter naar haar toe.

~ ~

Athiabbe was te boos om zich door Javelin tegen te laten houden, hoewel dat wel gebeurde. Ze stelde haar verandering uit, want dat zou niet helpen. Natuurlijk zou ze Wyatt goed bang kunnen maken, maar wat als Satyr haar zo zag... Ze wilde ook het tegendeel bewijzen en laten zien dat ze niet alleen maar gevaarlijk was als ze een wolf was.
Ze zou het hem betaald zetten, of dat nou het juiste was of niet en probeerde Javelin van zich af te duwen terwijl ze haar uiterste best deed om niet te veranderen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee, Athiabbe, laat het los!' zei Javelin, die een rood hoofd had gekregen omdat er inmiddels een hoop wezens verbaasd naar het schouwspel keken. 'Hij is dronken, hij is het niet waard...' Ze voelde haar rug jeuken en slikte, omdat dit niet het goede moment was om te veranderen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Athiabbe trok een arm los n
'Nee! Hij zal spijt krijgen!'
Ze wilde niet dat er ook maatpr iemand zo over haar zou zeker Wyatt niet. Hij had al die tijd dat ze samen waren moeilijk gedaan en nu hij vrij was om te doeb qat hij wilde, zoals hij toen had gewild, moest hij haar zo nosig terug!

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Emily voelde de behoefte om weg te kijken, maar deed het niet.

[Oeh goeiedag, wat een stuk.]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Satyr stond in tweestrijd. Enerzijds wilde hij zich er graag in mengen, anderzijds wist hij dat dat de situatie toch alleen maar erger zou maken. Bovendien vond hij het maar niets om zich tussen een stel woeste wolven te bevinden, want hij wist dat ook de anderen daar zo in konden veranderen. Nietsdoen ging echter ook tegen zijn aard in, hoewel Athiabbe zich prima leek te kunnen verweren.

Every villain is a hero in his own mind.

‘Oké. Fijn dat je wat gevonden hebt.’
Misschien glimlachte verontschuldigend, omdat ze niet zo snel een ander gespreksonderwerp wist.

Every villain is a hero in his own mind.

Russel knikte. Hij wenste dat de sfeer wat gemoedelijker zou worden, maar was te gespannen om dat voor elkaar te krijgen.
'Hé Russel!' Hij draaide zijn hoofd en zag tot zijn verbazing dat zijn zusje op hen af liep.
'Mel? Wat doe jij hier, ik dacht dat je moest oppassen!'
'Ja, maar Kato en Cordelia zijn alweer terug. En ik wilde toch nog een beetje van het feest genieten.' Ze keek nieuwsgierig naar Michelle. 'Hoi! Ik ben Russels zusje, Meller.' Ze stak haar hand uit.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain