Harry Styles
Ik grinnikte zacht om het kleine meisje die me smekend aankeek, eigenlijk wilde ik nee gaan zeggen, omdat ze zonder de suiker al druk genoeg was, maar die puppyogen waren moeilijk te weerstaan. Een zacht gemompel dat ik nog wel over na zou denken rolde over mijn lippen, om vervolgens een tevreden geluidje te maken met Louis zijn kusje op mijn haren. Van die aandacht kreeg ik geen genoeg, nooit niet. Zo aanhalig was ik nou eenmaal, zodra ik mensen vertrouwde, wat lastig voor me was. Om het over iets te hebben vroeg ik naar zijn werk terwijl ik nog wat van mijn koffie dronk, die ondertussen lauw was geworden. Ach, koffie bleef koffie, zelfs al werd het koud. Ik voelde me prettig zo, beschermd en geliefd, wat niet vaak gebeurde. Hummend kroop ik dichter tegen de jongen aan en drukte mijn lippen in zijn hals. Bij zijn antwoord knikte ik lichtjes, en mijn ogen werden groot toen hij voorstelde dat ik ook mee kon. Dat ging niet, dan zou ik ook in een klap in de spotlights staan en als de mensen erachter kwamen dat ik mijn dagen overleefde dankzij verdovende middelen was dat slechte publiciteit voor hem, dat kon ik hem niet aandoen. Ik was dan niet honderd procent helder, dat besefte ik me heel goed. "Als je het niet erg vind blijf ik liever hier, schat. Ik hou er niet zo van om door alles en iedereen bekeken te worden," zei ik. Ik bedoelde het niet beledigend naar hem toe, het was enkel de waarheid. Ik zuchtte even en drukte vervolgens nog een kusje op zijn kaak, om weer overeind te gaan zitten. "Had je nog iets in gedachten om de rest van de dag te doen of gaan we zo terug?" Mij maakte het niet veel uit, Louis had sowieso niet heel veel aan me in de staat waarin ik nu was, dus liet ik me wel meeslepen in wat hij dan ook van plan was.
Because I love him, do I need another reason?
