Once upon a time [Speeltopic 1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 april 2014 - 20:28 ]

Jérome Balthazar Chesir / / Mad hatter

Ik ga zitten en snijd de pizza, ik had inmiddels honger gekregen als een gek. 'Dus, nu we er zeker van zijn dat niemand ons stoort, wat is het dat u zonodig wilde bespreken?' Stiekem hoopte ik dat het over iets anders ging dan de huur die ik iedere keer gewoon braaf betaalde. Als het ook maar lichtelijk de kant op ging van the enchanted forest was hij de mijne. Ik geef hem zijn pizza en begin die van mij te snijden. Zodra ik klaar ben ga ik zitten, gooi ik mijn ene been over het andere, en neem een stuk pizza. Het was fingerfood, waarom zou ik met mes en vork eten? Ik nam een hap en liet de smaken door mijn mond glijden, oh wat kon ik hier toch van genieten, een heerlijke pizza met grote slierten gesmolten kaas. Ik zag Mr. Gold naar de pizza kijken. 'Je hoeft er trouwens niks achter te zoeken hoor, ik heb zelf gewoon honger,' zei ik waarna ik weer een hap pizza nam. Ik draaide de fles wijn uit 1980 open en schonk de twee glazen in. Dit was beter dan friet, toch baalde ik stiekem dat ik mijn gesprek met Peter niet af kon maken. Ik hoopte dat hij snel langskwam.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Mr.Gold || Rumplestiltskin
'Dus, nu we er zeker van zijn dat niemand ons stoort, wat is het dat u zonodig wilde bespreken?' zegt hij dan voordat ik het ga vertellen pak ik ook even een pizza.
'Het gaat over een bepaalde dolk, hij ziet er best raar uit.' zeg ik. 'En er staat een naam op.' ik neem even een hap van mijn pizza en kijk hem aan. 'Ik voel me ook nog al anders bij die dolk alsof ik die dolk niet kwijt mag raken ik raak ook altijd een beetje angstig als ik de ruimte open waar ik die dolk in bewaar alsof ik bang ben dat die is gestolen.' verder vertel ik nog hoe het dolk eruit ziet en terwijl ik even een slok van de wijn neem kijk ik hem weer aan. 'En jij blijkt een bepaald boek te hebben waar die dolk in staat.' zeg ik dan. 'Dus of je geeft mij die boek, of als je het hebt gelezen vertel je mij er over.'

Jérome Balthazar Chesir // Mad hatter

Ik glimlach, precies waar ik op hoopte. Hij maakte het te makkelijk voor me. 'Weet je dat ik niet snap dat je nog steeds niet in the enchanted forest gelooft?' Ik sta op en pak twee boeken van de schap af die in de eetkamer liggen. Ik ga weer zitten en sla het eerste boek open. 'Dit is het boek dat uw bedoelt, maar er staat in dat het een dolk is die in de middeleeuwen gebruikt werd. Leugens, allemaal leugens.' Ik pakte het volgende boek, het sprookje van repelsteeltje, het echte sprookje. 'Rumplestilskin is de naam die op de dolk staat, nietwaar? Oh natuurlijk is dat waar, ik hoef het niet eens te vragen.' Ik neem een slok wijn. 'De reden dat je zo angstig bent dat 'ie van je wordt afgenomen is omdat jij the dark one bent in een magisch land. Wie de dolk heeft, beheerst jou, de dolk is namelijk het enige middel waarmee je kan worden gedood. Geloof je me niet?' Ik sloeg het sprookjesboek open en liet hem de pagina met de dolk zien, er stond alleen een andere naam op. 'Hoe weet ik dan welke naam erop staat?' Ik nam nog een hap pizza en ging weer verder toen ik uitgepraat was. 'Bovendien durf ik te wedden dat je hem niet aan mij toevertrouwd, zelfs nu we in een niet-magisch land zijn. Laat de herinneringen stromen Rumple, want dit boek vertelt onzin,' zei ik terwijl ik op het dolkenboek wees.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Mr.Gold || Rumplestiltskin
'Weet je dat ik niet snap dat je nog steeds niet in the enchanted forest gelooft?' zegt hij o nee daar gaan we weer, dit had ik kunnen weten, denk ik en dan kijk ik hem aan als hij opstaat en twee boeken pakt en weer komt zitten. 'Dit is het boek dat uw bedoelt, maar er staat in dat het een dolk is die in de middeleeuwen gebruikt wordt. Leugens allemaal leugens.' hij pakte het volgende boek. 'Rumplestiltskin is de naam die op de dolk staat, nietwaar? Oh natuurlijk is dat waar, ik hoef het niet eens te vragen.' ik kijk hem even aan hij blijkt van veel dingen zeker te zijn. 'De reden dat je zo angstig bent dat 'ie van je wordt afgenomen is omdat jij the dark one bent in een magisch land. Wie de dolk heeft, beheerst jou, de dolk is namelijk het enige middel waarmee je kan worden gedood. Geloof je me niet?' zegt hij en ik denk even na, terwijl hij de sprookjesboek openslaat en er precies dezelfde dolk als de mijne erin staat. 'Hoe weet ik dan welke naam erop staat?''Hoe kan een dolk er voor zorgen dat iemand mij kan beheersen? en mij zelfs zou kunnen doden en andere wapens niet?' ik neem even een slok van mijn wijn. . 'Bovendien durf ik te wedden dat je hem niet aan mij toevertrouwd, zelfs nu we in een niet-magisch land zijn. Laat de herinneringen stromen Rumple, want dit boek vertelt onzin,' zegt hij dan en ik kijk naar de dolkenboek. 'Als je inderdaad gelijk hebt, dan moet ik echt op een betere plek verstoppen.' dan kijk ik hem weer aan. 'Maar hoe weet ik dat je gelijk hebt.'

(Ik denk dat ik Rumple dadelijk een stukje van zijn herinnering terug geef maar weet alleen nog niet welke haha^^)

Elle Sienna Lee|| Rapunzel
'Niet over een plant waar jij in gelooft of een plant dat in je roddelblad past,' reageerde Jérome bot. Ik snapte niet waarom. Ik wilde gewoon aardig doen. Gelukkig antwoordt Evan wel normaal. Niet heel normaal door de drank, maar beter dan Jérome. Blijkbaar vond Jérome mij niet zo aardig. Hij maakte aanstalte om te vertrekken en zei 'Mijn aanbod staat, mocht je interesse hebben.' Maar voordat hij op kon staan, kwam er iemand met zijn eten aan en hij bleef zitten. Hij begon te eten en nam ongeveer om de hap een slok wodka. Evan en Jérome zeggen beide niets, dus probeer ik het gesprek voort te zetten door te vragen of ik hen namen goed in mijn hoofd heb."Yup, ik ben Evan de beroemde, en dat is Jérome de..-" antwoordde Evan. Waarschijnlijk wilde hij zoiets zeggen als 'Jérome de dorpsgek'. Gelukkig kapt hij zijn zin af. Het zou niet zo slim zijn om dat te zeggen met Jérome erbij. Evan vervolgde zijn zin met "De toekomstige vriend van Evan de beroemde" waarna hij Jérome vragend aan keek."Ja toch? Ik glimlachte. Hij kon ook gewoon onaardig doen tegen Jérome, omdat iedereen het doet, maar hij deed het niet. "Ehm.. vriend als in, beste maatjes.. niet als in.. een stel" zegt Evan er nog snel grinnikend achterna. Ik glimlachte weer. Ik had het niet vriendding niet gemerkt, maar dat is ook niet zo raar. Het viel niet echt op en anders lette ik er helemaal niet op. Ik had geen behoefte aan een relatie,. Ik had het al druk genoeg met mijn werk.
Het belletje van granny's rinkelde. Er kwam iemand binnen. Ik zag dat het Mr. Gold was. Ik vond hem een beetje vreemd en eerlijk gezegd eng, maar ik liet het niet merken. Hij vroeg om Jérome. Dus Jérome stond op en ging met hem mee. Ik wist niet of ik blij of juist blij moet zijn. De man die me volgens mij haatte, was weg, maar ik bleef daar over met Evan. Hij stond bij veel mensen bekend als een vrouwenversierder, maar er zijn veel roddels in de wereld. Evan keek me grinnikend aan terwijl ik hem een vriendelijke glimlach schonk. "En ten waren er weer twee" grijnsde hij. "Jep" antwoordde ik. "Maar mag ik weten waar jullie net over praatten?" terwijl ik naar hem knipoogde. Die knipoog mocht hij opvangen hoe hij het wilde. Het kon iets vriendelijks betekenen, maar tegelijker tijd kon het net zo goed iets verleidelijks hebben. Het was wat hij ervan maakte.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Jérome Balthazar Chesir / / Mad hatter

Ik begin te lachen, ongelooflijk, hij gaf mee, hij gaf me het voordeel van de twijfel, hij was bereid me te geloven. Hij wilde alleen bewijs hebben. Daar ging je weer, zonder bewijs werd er hier niks geloofd. 'Hoe weet je dat je me kunt geloven?' Ik begon weer te lachen bij die vraag. Het was en bleef een idiote vraag. 'Natuurlijk kun je me niet geloven, ik ben de dorpsgek hier, weet je nog? Ik ben de persoon die op magische wijzen dingen weet die ik niet kan weten. Het is erg simpel dearie, je moet je herinneringen laten stromen, accepteren dat je in een fantasie leeft, alleen dan zul je de antwoorden vinden, want op jezelf na kún je hier niemand geloven.' Ik nam nog een hap waarna mijn gelach vrolijk verder ging, mij geloven, wat een grap. Ik bladerde het sprookjesboek door tot ik op een pagina kwam waar een tekening in stond van Rumple, de gelijkenissen waren er. Ik nam nog een hap pizza en nam nog een slok wijn. Wat een heerlijk diner was dit toch. Misschien kreeg ik dan toch eindelijk mijn zin, misschien wérd de vloek verbroken, misschien kréég iedereen zijn herinneringen terug. Misschien kreeg ík al mijn herinneringen terug. Geduld was alleen een schone zaak.

(Er was net iets misgegaan xd)

[ bericht aangepast op 3 april 2014 - 17:39 ]

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Mr.gold || Rumplestiltskin
Ik kijk hem kil aan als hij begint te lachen, oke ik weet echt niet waar daar nou zo grappig is. 'Natuurlijk kun je me niet geloven, ik ben de dorpsgek hier, weet je nog?Ik ben de persoon die op magische wijzen dingen weet die ik niet kan weten. Het is erg simpel dearie, je moet je herinneringen laten stromen, accepteren dat je in een fantasie leeft, alleen dan zul je de antwoorden vinden, want op jezelf na kún je hier niemand geloven.' ' zei hij ik moest lachen dat hij dearie zei 'Serieus dat klinkt niet waar heb je dat woord vandaan.' ik nam ook even een hap van mijn pizza terwijl ik mijn neiging onderdruk dat ik geen pizza in zijn gezicht gooi. Hij bladerde door tot op een bladzijde waar die ene Rumple stond die wel wat gelijkenissen heeft als mij. 'Waarom lijkt die ve..' ik stop met praten als ik even hoofdpijn krijg en een herinnering of gewoon een normale gedachten krijg, over een man en een bepaalde dolk waar hij nogal krankzinnig naar lacht. Ik merk daarna ook dat ik die gekke lach ook zelf nog doe en zachtjes zeg ik. 'Oh.'

Jérome Balthazar Chesir / / Mad hatter

Ik glimlach nog breder. 'Begin je dan nu eindelijk in te zien dat ik gelijk heb? Dan zal ik het namelijk gelijk wat ingewikkelder maken. Iedereen kampt met valse herinneringen, iedereen is in een schijnwereld geplaatst. Het enige wat ik moet hebben is mijn hoed en een vleugje magie,' zei ik met een grijns. Ik nam nog een slok wijn die inmiddels naar mijn hoofd begon te stromen. 'In een gestoorde wereld lijken de gestoorden niet eens zo gestoord, tenzij alle andere gestoord zijn want dan lijkt de gestoorde opeens dubbel zo gestoord wat neerkomt op normaal,' mompel ik met een dubbele tong waarna ik mijn laatste slok wijn naar binnen werk. The voices in my head keep me from being mad. Rijnpjes vlogen mijn hoofd binnen samen met een vlaag vreugde. Hij wist het, het was me gelukt, geduld wordt beloond. Ik schonk mijn glas bij en nam een volgend stuk pizza. Misschien bracht quatro stagioni geluk, misschien zat er magie in de champignons. Maar ik stond op het punt om afgeschreven te worden als de dorpsgek. Ik nam nog een hap van de overheerlijke pizza die met de hap beter ging smaken ondanks dat hij afkoelde.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Rumplestiltskin || Mr.Gold
. 'Begin je dan nu eindelijk in te zien dat ik gelijk heb? Dan zal ik het namelijk gelijk wat ingewikkelder maken. Iedereen kampt met valse herinneringen, iedereen is in een schijnwereld geplaatst. Het enige wat ik moet hebben is mijn hoed en een vleugje magie,' 'In een gestoorde wereld lijken de gestoorden niet eens zo gestoord, tenzij alle andere gestoord zijn want dan lijkt de gestoorde opeens dubbel zo gestoord wat neerkomt op normaal,' mompelt hij. Ik neem nog een slok van de wijn. 'Er is geen magie hier, dus ik kan je hoed niet magisch maken, ik weet eens niet of ik hem wel heb liggen in mijn winkel.' ik neem nog een slok van mijn wijn. 'Waarom ben jij eigenlijk niet bang voor mij? tenminste je lijkt niet bang.' Ik kijk hem dan weer aan en grijns naar hem. 'Heb ik jou in die wereld ooit geprobeerd om te vermoorden?'

Jamie Colin Beckster ~ Sheriff ~ The Huntsman

'Geeft niet, ik hou er ook niet van als mensen dieren dood vooral wolven niet,' zegt ze en ik knik opgelucht. Het speet me echt dat ik ineens zo fel was geworden over die dieren. Ik kon altijd wel goed opschieten met de dieren in dit bos, misschien was het daarom. 'Wolven zijn zulke mooie dieren.' Ik knik instemmend. Ja dat zijn ze inderdaad. Ik kijk haar nog even aan en kijk dan weer weg als zij me ook aankeek. 'Ik denk dat ik zo maar weer terug moet gaan,’ zegt ze uiteindelijk. Ik knik en merk dat ik best wel honger heb gekregen. ‘Ja, goed plan. Ik ga denk ik nog even wat eten bij Granny’s. Ga je mee?’ Dat laatste floept er zomaar uit en ik wist niet of ze het wel leuk zou vinden om iets met mij te eten. Maar ja, ik zou wel zien.

'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

Emily 'Em' Devoné || Belle
Gelukkig stemt Ali in met dat hij niet zal stelen van de armere mensen en ik knik goedkeurend.
Ali rijkt zijn hand naar me uit als hij dan bij het bureau staat en kijk weg waarna hij piept dat hij niets met naalden heeft. Ik grinnik zacht.
Ik pak zijn vinger vast, die inmiddels al een rode plek rond de splinter heeft gevormd waardoor de zwarte splinter alleen maar beter zichtbaar word. Ik druk voorzichtig de naald er in en peuter de huid rond de splinter een beetje aan de kant waarna ik met mijn nagels de splinter er uit probeer te drukken, dit lukt echter nog niet echt waardoor ik weer de naald er bij pak en het gaatje weer wat groter maak. Gelukig heb ik nog geen haarvaten geraakt en is er dus nog geen bloed. Als dat het geval zou zijn zou ik die splinter er niet meer uit krijgen... Dan probeer ik de splinter er weer uit te drukken met mijn nagels en dit keer lukt het me, een klein puntje is nu aan het oppervlak en ik pak deze vast met mijn nagels om het er vervolgens uit te halen. Als ik een pincet had gebruikt bij het eruit halen van de splinter was ie er waarschijnlijk alleen maar dieper in gedrukt denk ik, plus ik zou lang gezocht moeten hebben naar een pincet. Aangezien ik die al lang niet meer heb gezien hier.
"Zo, die is er uit" glimlach ik dan naar Ali.

Evan James Moor || Peter Pan
Elle vraagt me dan na een tijdje waar Jérome en ik het er nu over hadden en ik haal mijn schouders op. Dan knipoogt ze naar me en ik lach kleintjes. Ze lijkt me nu niet het type om een type als mij te gaan proberen te verleiden dus neem ik het maar vriendschappelijk op. Daarbij weet ik wel dat meiden als zij onmogelijk zijn voor mij dus dat heb ik sowieso al lang op gegeven.
"Over de dingen waardoor iedereen hem gestoord vind. En dat terwijl hij best een aardige gozer is" vertel ik waarna ik mijn armen nonchalant op de rugleuning van de bank leg en een beetje achterover leun. Een scheve grijns siert mijn lippen en ik kijk haar aan.
"Maar vanwaar die interesse?" vraag ik haar dan "Voor dat blad waar je werkt of niet soms? In iedergeval hoeft er echt geen artikel over mij en of Jérome in, iedereen weet al lang wie wij zijn" zeg ik dan met een knipoog. Ze is zo buiten mijn bereik dat het me eigenlijk al niet meer uit maakt of ze me mag of niet...

[ bericht aangepast op 3 april 2014 - 19:34 ]

Little do you know

(gvd had alles getikt en ben het kwijt, doe het nu nogmaals in het kort, maar laat de crappy details om aan de 200 woorden te komen weg, stomme internetverbinding hier ook)

Jérome Balthazar Chesir // Mad hatter
Ik glimlach. 'Een hoed magisch maken, natuurlijk verwacht ik dat niet, dat zou debiel zijn. Magie hangt in de lucht, niet aan je vingertoppen. Anders was jij je geheugen niet kwijt geweest.' Ik neem een hap van mijn pizza en bekijk de inmiddels halflege doos, mijn trek was grotendeels al verdwenen. 'En waarom ik niet bang voor je ben, tja, naast het feit dat we hier een pizza zitten te eten zonder dat ik ook maar één keer een bedreiging naar mijn kop geworpen heb gekregen, ben ik niet zo snel bang. Om angst in te boezemen, moet je eerst dreigen, alleen als je niks te verliezen hebt, valt er ook niets te dreigen. Ik ben niet bang voor de dood, ook niet voor een oneindig leven. Alles loopt hoe het loopt, ik vind het prima.' Bovendien was er ook niemand om wie ik gaf, de meeste tijd besteedde ik aan het reizen door werelden, of aan het maken van hoeden. Boeiend was het dus ook niet bepaald. 'En nee, je hebt me niet geprobeerd te vermoorden, dat was volgens mij ook niet zo moeilijk geweest, tenzij we in Wonderland waren, maar dat waren we niet. Laten we zeggen dat ik alle vuile klusjes voor iedereen opknapte, de klusjes waar ze zelf niet bij konden.'

Ali Omar Hirsiz // Aladdin

Ik knijp mijn tanden op elkaar, bal mijn vrije hand tot een vuist en strek mijn tenen om niet als een watje te gaan piepen iedere keer dat de naald in mijn huid verdwijnt. Gelukkig duurde het ook weer niet zo lang, want al snel kreeg ik te horen dat het klaar was. Ik blikte naar mijn vinger die er inderdaad weer goed uitzag, op de rode vlek na dan. Ik keek Emily met een glimlach aan, nu pas viel het me op hoe mooi en doordringend haar ogen waren. Ze vingen net het licht van de leeslamp waardoor haar ogen op edelstenen leken, die ik nog niet had gestolen. Het had ook geen nut voor mij, want als ik met ook maar iets probeerde te betalen, werd ik alsnog aangegeven. 'Wat kwam Mr. Gold eigenlijk hier doen? Ik lag bijna te slapen.' Ik realiseerde me pas dat ik totaal was vergeten te vertellen dat ik hier verbleef toen de woorden mijn lippen al over waren. 'Niet dat ik hier altijd slaap... regelmatig alleen... Het uitzicht is hier gewoon mooi, ik heb bovendien ook goed zicht op het kantoor van de sheriff wat wel mooi uitkomt...' Ik maakte het er niet beter op voor mezelf, maar ik voerde dan ook bijna nooit zinnige gesprekken met meisjes, de gesprekken die ik voerde bestonden voor de helft uit flirterige opmerkingen, voor een kwart uit het zoeken van dekking of vragen om hulp en voor een andere kwart uit het uitwisselen van speeksel of lichaamswarmte. Het waren zelden meisjes met enig brein, anders zouden ze ook niet met me omgaan. Het besef dat ik ontzettend slecht was in normale gesprekken kwam hard aan. Helemaal gezien dit een meisje was dat in een kennisomgeving leefde, ik kon zelf nauwelijks lezen. Ik beet op mijn onderlip om te voorkomen dat ik nog meer onzin uitkraamde.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Emily 'Em' Devoné || Belle
Als ik Ali vertel dat de splinter er uit is durft hij weer op te kijken en ik zie hem al weer ontspannen. Een glimlach siert mijn lippen als hij mij ook glimlachend aan kijkt. Dan kijkt hij voor kort in mijn ogen, maar hoe kort het ook was, het voelde een beetje ongemakkelijk... niet naar ongemakkelijk, dat niet, maar het voelde gewoon.. ongemakkelijk.
''Wat kwam Mr. Gold eigenlijk hier doen? Ik lag bijna te slapen.'' vraagt Ali dan plots. Ik kijk hem kort vragend aan, hij lag bijna te slapen?
''Niet dat ik hier altijd slaap... regelmatig alleen... Het uitzicht is hier gewoon mooi, ik heb bovendien ook goed zicht op het kantoor van de sheriff wat wel mooi uitkomt...'' zegt hij er dan snel achteraan. Ik lach zachtjes en schud mijn hoofd ietwat afkeurend. Het verbaast me niet, de bibliotheek is dan ook zo makkelijk binnen te 'vallen' en deze jongeman heeft geen vaste plaats.
"Oke" grinnik ik dan zacht "Maar Mr. Gold kwam hier voor een bepaald boek, zoals de meesten hier komen doen" ik knipoog grinnikend naar de jongeman "Verder weet ik niet wat hij deed" vervolg ik schouderophalend. Ondanks zijn medogenloosheid vertrouw ik Gold ergens wel. Hij gedraagt zich als een monster, maar ik denk dat hij gewoon bang is voor iets of ergens in die richting...

Little do you know

Mr.Gold || Rumplestiltskin
'Een hoed magisch maken, natuurlijk verwacht ik dat niet, dat zou debiel zijn. Magie hangt in de lucht, niet aan je vingertoppen. Anders was jij je geheugen niet kwijt geweest.' ik grinnik even en pak ook even een stuk pizza en schenk voor ons ook weer wat wijn in. 'En waarom ik niet bang voor je ben, tja, naast het feit dat we hier een pizza zitten te eten zonder dat ik ook maar één keer een bedreiging naar mijn kop geworpen heb gekregen, ben ik niet zo snel bang. Om angst in te boezemen, moet je eerst dreigen, alleen als je niks te verliezen hebt, valt er ook niets te dreigen. Ik ben niet bang voor de dood, ook niet voor een oneindig leven. Alles loopt hoe het loopt, ik vind het prima.' Ik knik alleen even en neem een slok van mijn wijn 'En nee, je hebt me niet geprobeerd te vermoorden, dat was volgens mij ook niet zo moeilijk geweest, tenzij we in Wonderland waren, maar dat waren we niet. Laten we zeggen dat ik alle vuile klusjes voor iedereen opknapte, de klusjes waar ze zelf niet bij konden.' zei hij. ik antwoorden er niet op ik dacht alleen maar aan die dolk en dat die waarschijnlijk niet veilig zou zijn in mijn winkel. 'Ik moet mijn dolk verstoppen op een moeilijke vindbare plaats, in mijn winkel is die waarschijnlijk niet veilig.'

Damianne Stavros || Red riding hood
Hij knikte instemmend toen ik zei dat wolven mooie dieren zijn. ‘Ja, goed plan. Ik ga denk ik nog even wat eten bij Granny’s. Ga je mee?’ zei hij nadat ik zei dat ik maar eens terug moest gaan, ik kijk hem even verbaast aan als hij me mee vraagt maar dan glimlach ik en knik ik. 'Natuurlijk ga ik mee.' zeg ik dan en ik sta gelijk op. 'Ik heb ook nog niet gegeten.' zeg ik en gelijk voel ik ook dat mijn buik rammelt. 'Dus laten we er maar gauw heen gaan.' ik glimlach weer even en kijk recht in zijn mooie ogen. Zo wie zo is Jamie een leuke lieve man, met een mooie lach, mooi lichaam ook al heb ik zijn lichaam alleen maar met kleding aan gezien. maar toch.

Jérome Balthazar Chesir // Mad hatter

Een veilige plek, ik kende er een, maar die was bestemd voor mijn hoed. 'Daarvoor moet je niet bij mij zijn. Daarvoor moet je überhaupt niet bij iemand zijn. Je moet hem verstoppen op een plek waarvan je zelf niet eens weet dat je hem hebt verstopt. Zolang je weet waar 'ie ligt ben je kwetsbaar. En hier ik maar denken dat ik de dorpsgek ben,' zeg ik, me afvragend waarom hij in vredesnaam met mij een verstopplek wilde bespreken. Ik pakte de boeken op en zette ze terug in de kast. Ik wist niet hoe, maar ik had mijn pizza helemaal opgekregen. Mijn maag leek wel uit elkaar te barsten. 'Ik kom morgen wel langs voor mijn hoed,' zei ik, in een poging het gesprek af te ronden. Bezoek was prima, maar ik wilde zo graag de knoop van mijn broek losgooien, en weigerde dat als een beschaafd man zijnde dat in gezelschap te doen. Mijn dag was compleet, Rumplestiltskin geloofde... Ik liet die zin tot mij bezinken. De man die mij nou net geloofde was toevallig ook de meest donkere kracht die er in een magisch land bestond. Great, now I did it. Tot blij toe dat hij nog niet ál zijn herinneringen terug had. Ik ging weer zitten en pakte mijn wijnglas die hij had bijgevuld en nam nog een slok. Hoe lang zou het duren voor ik niet meer recht kon lopen? Ik kon veel op, maar met al driekwart fles wodka en een halve fles wijn achter mijn kiezen geloofde ik toch echt dat ik het nuchtere al voorbij moest zijn. Nou dronk ik zo vaak dat het ontzettend lang duurde voor de alcohol aansloeg, wat ergens ook wel jammer was. Ik dronk mijn glas leeg.

[ bericht aangepast op 5 april 2014 - 11:11 ]

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)