Once upon a time [Speeltopic 1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 april 2014 - 20:28 ]

Jamie Colin Beckster ~ Sheriff ~ The Huntsman

Op mijn vraag of zij ook kon boogschieten antwoordde ze. 'Nee, maar het lijkt me wel leuk om te leren enzo.' ‘Ik zou het je best willen leren. Als je dat wilt,’ zei ik. Ik was waarschijnlijk niet zo’n goede leraar maar ik was best bereid om haar te leren boogschieten. Toen ik vroeg of ze niet bij Granny moest zijn zei ze. 'Ik voelde me niet zo goed, dus ik mocht even een uurtje vrij nemen.' Ik knikte en ging tegen een boom tegenover haar zitten. 'Mag ik langs je komen zitten?' vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. ‘Tuurlijk, waarom niet?’ Ik had geen idee waarom ik het vroeg, maar ergens vond ik het wel lief.

'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

Jérome Balthazar Chesir // Mad hatter

Ik volg Peters blik en zie dat ook bij zijn blik mensen wegkijken. 'Sorry daarvoor, zal waarschijnlijk aan mij liggen,' verontschuldigde ik me waarna ik weer recht ging zitten en nog een slok wodka nam, die inmiddels alweer bijna op was. Neverland, niet opgroeien, het kwam in de buurt. 'Ga verder, als je er echt aan denkt, zie je dan ook iets van een landschap voor je?' Bij een landschap kon ik tenminste kijken of hij de goede kant op werkte, want terwijl het tevens voor hem als geheugenopfrisser werkte, gold dat ook voor mij, gezien ik mij Neverland ook maar vaag kon herinneren. Ik dronk de laatste slok wodka op en liep naar de bar waar het meisje direct wegliep. Zuchtend hing ik over de bar en greep de fles wodka die nog voor driekwart gevuld zat. 'Het spijt me meneer, maar ik vrees toch echt dat u op uw beurt moet wachten,' riep Granny die aan kwam lopen. Ik haalde wat geld uit mijn zakken en legde dat op de toonbank. 'Als ik dat moet doen verdienen jullie niks aan mij, en ik dacht dat het hier om het geld ging. Als jij wil dat ik niet mijn eigen bediening doe, moeten die meisjes van jou niet steeds wegrennen als ik wat wil bestellen.' Met die woorden liep ik weg, nog voordat er een opmerking kwam over dat het niet zo gek was dat iedereen wegrende. Ik ging weer zitten en nam een slok uit de fles. 'Zo waar waren we? Oja, neverland,' zei ik, op het laatste woord een bepaald soort flair leggend dat ik er altijd al overheen vond hangen.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Ali Omar Hirsiz // Aladdin

Als ik de liftdeuren dicht hoor gaan en de lift in beweging komt begin ik aan mijn tocht naar beneden. Dit keer zonder splinters. Ik gooide mijn rugzak op de grond en liep naar de plek toe waar Gold net stond. Ik snapte niet wat er perfect was aan deze plek. Ik stak mijn hand ertussen en ontdekte een kleine, enigszins platte ruimte. Misschien bleef ik hier eens wat langer. Ik wilde natuurlijk niet de kans ontlopen om iets waardevols van Mr. Gold te stelen. Ik pakte mijn hangmat weer uit mijn tas en hing die op. Ik ging erin liggen en bekeek mijn hand nogmaals nu ik er beter licht op had. Ik begon om de wond heen te drukken, in een poging om de splinter wat omhoog te drukken, maar helaas gebeurde er niet veel. Ik begon zachtjes te vloeken waarna ik weer opstond en naar het raam liep. Zodra Mr. Gold de winkel uit was kon ik naar beneden, dan kon ik Belle vragen om een pincet in de hoop dat ze niet al te erg schrok van mijn verschijning. En vooral in de hoop dat ze de sheriff niet in zou lichten.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Emily 'Em' Devoné || Belle
Ik ga nog wat bezig met boeken recht en op volgorde op de planken zetten, wachtende tot Gold weer terug komt. Ergens hoop ik uiteindelijk toch wel een verklaring te krijgen van zijn bezoek aan de klokken toren maar die zal wel niet gaan komen. Gold had niks bij zich dus ik neem aan dat hij er niks heeft neer gelegd zodat anderen er niet bij konden. Tenzij het zo klein zou zijn dat het in zijn jasje paste, maar dat zal wel niet. Aangezien hij zojuist in een boek vol historische en hedendaagse dolken keek. Nu ik er bij na denk zijn er volgens mij wel meer boeken met dat thema... Eigenlijk hebben we hier over alles wel een boek. Er staan hier zelfs boeken die magische spreuken bevatten van vroeger, niet dat die spreuken echt zullen werken maar het is wel leuk om te weten allemaal.
Dan hoor ik hoe de lift weer in beweging kom en kijk afwachtend die kant op. Gold zal ieder moment hier weer kunnen staan.


Evan James Moor || Peter Pan
Als Jérome op merkt dat mensen mij ook raar aan kijken verontschuldigd hij zich er voor en ik haal mijn schouders op.
"Ach, de mensen hier hebben ook geen hoge verwachtingen van mij. Leeftijds genoten mogen me wel, maar die mensen die zich zo enorm volwassen gedragen die moeten niks van me hebben. Maar goed ik moet eigenlijk ook niets van hun weten dus ja, niemand die iets mist" grinnik ik. Tja, ik ben soms dan ook erg respectloos tegen volwassenen.. maar ik kan er dan ook niet tegen als die mensen niet eens meer lol kunnen maken omdat ze nu 'volwassen' is en dat ze meteen al het leuke kinderachtig vinden...
Dan vraagt Jérome ineens over wat voor landschap ik voor me zie als ik denk aan Neverland. Ik haal mijn schouders op en waar ik zojuist een zin in mijn hoofd geduwd kreeg komt er nu niks. Jérome loopt naar de bar maar verder negeer ik het een beetje, proberend iets over dat 'Neverland' in mijn hoofd te krijgen. Alleen zou ik het niet weten. Wat voor landschap zou zoiets hebben? Een plek waar je niet op groeit.. Het klinkt een beetje alsof er planten zullen zijn die je hier nooit tegen zal komen. Maar meer kan ik me niet bedenken.
Dan komt Jérome weer voor me zitten en hij vraagt waar we gebleven zijn, waarna hij Neverland noemt en het een beetje apart uit spreekt.
"Ik zou het echt niet weten" mompel ik na lang denken. Ik kijk de jongeman vragend aan "Waarom vraag je dat eigenlijk?"

[ bericht aangepast op 2 april 2014 - 16:01 ]

Little do you know

[Ik zal morgen waarschijnlijk kunnen posten sorry.]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Mr.Gold || Rumplestiltskin
De lift stopt en de deuren schuiven open, ik loop buiten en kijk even waar Emily is als ik haar zie dan loop ik met grote passen naar haar toe en kom ik gelijk ter zake. 'Ik zoek een bepaalde boek over een bepaalde dolk, die dolk heeft nogal een rare vorm van een dolk en er staat een naam op.' zeg ik zachtjes. 'Ik heb totaal geen idee wat voor dolk het is maar waarschijnlijk is het toch een belangrijk iets, dus nu wil ik van jou weten of je ooit een boek met zo dolk erin aan iemand heb uitgeleend.' zeg ik tegen haar maar daarna wordt mijn blik dreigend en met een dreigende toon vervolg ik; 'En je vertelt aan niemand wat ik zoek begrepen?'

Damianne Stavros || Red riding hood
‘Ik zou het je best willen leren. Als je dat wilt,’ Zei hij en ik knikte. 'Is goed.' ik glimlach even naar hem. Op de vraag dat ik langs hem mocht zitten zei hij; ‘Tuurlijk, waarom niet?’ zegt hij en ik ga dan naast hem zitten.
'Hoelang doe je al boogschieten?' vraag ik dan aan hem. 'En jaag je ook wel eens op dieren?' ik kijk hem nieuwsierig aan, misschien is dit stom om te vragen maar soms kan ik best nieuwsgierig zijn.

Jérome Balthazar Chesir // Mad hatter

Aan ieder woord dat hij zegt, ontdek ik dat hij Peter Pan is, steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw. Ik neem nog een slok wodka en grijns. 'Dat is de reden waarom iedereen mij gestoord vind, en als ik dat uit ga leggen vind jij precies hetzelfde. Ik weet gewoon net iets meer dan anderen. Laten we zeggen dat ik dromen kan voorspellen,' zei ik met een grijns. Ik heb nog nooit zo'n lang gesprek gevoerd, normaal werd het al na mijn derde of vierde zin afgekapt 'Laat ik eens wat specifieks proberen, de naam dreamshade zegt je zeker niks?' Natuurlijk zei dat hem niks, hij was net als ieder ander zijn geheugen kwijt. Misschien dat ik bij Rumples shop wel iets kon vinden, ik had onderhand zijn halve winkel leeggekocht, eigenlijk waren het voornamelijk mijn eigen spullen, of kleine dingetjes als een magische boon, die in een land zonder magie natuurlijk niks deed, of dingetjes als kristallen glazen die ooit bij iemand thuis hadden gestaan. Alles wat was meegekomen tijdens de vloek stond in zijn shop. Misschien dat mijn hoed daar ook wel lag. Vanwege het feit dat hij niet in de etalage stond, had ik er nooit aan gedacht om het te vragen.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

-Oke, Jérome had dat boek dat Rumple zoek toch? Of heb ik dat nu verkeerd gelezen?
Even voor de zeker heid vragen voor ik een verkeerd stukje neer zet -

Little do you know

(Haha jaaa dat heeft hij ;P)

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Jamie Colin Beckster ~ Sheriff ~ The Huntsman[/b

‘Is goed,’ zei Katherine. Ik knikte. Ik hoopte maar dat ik haar iets kon leren en een niet al te beroerde leraar was. Ze ging naast me zitten en vroeg. 'Hoelang doe je al boogschieten? En jaag je ook wel eens op dieren?' Ik grinnikte, ze was wel nieuwsgierig. Meestal wel een goede eigenschap. ‘Ik doe het nu bijna tien jaar,’ zei ik aarzelend. Ik wist het niet zeker, maar het zou wel zoiets zijn. ‘En ik jaag niet op dieren. Zij hebben ook gevoelens. Je vermoord toch ook geen mensen!? Waarom dan wel dieren?!’ schreeuwde ik fel. Ik schrok een beetje dat ik zo tegen haar uitviel. ‘Sorry,’ mompelde ik. Maar ik bleef wel bij wat ik gezegd had. Waarom zou je in hemelsnaam op dieren jagen? Ik haalde een hand door mijn haar als er wat blaadjes en vallen en keek Katherine aan. Ze was best wel knap. Ze had lange, bruine haren en hele mooie blauwe ogen. Ik merkte dat ik naar haar aan het staren was en keek snel weg terwijl ik wat met mijn vingers op het mos trommelde.

'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

Emily 'Em' Devoné || Belle
Mr. Gold komt met grote passen op me af gestapt en komt vrijwel meteen terzake:
''Ik zoek een bepaalde boek over een bepaalde dolk, die dolk heeft nogal een rare vorm van een dolk en er staat een naam op.'' zegt hij zacht ''Ik heb totaal geen idee wat voor dolk het is maar waarschijnlijk is het toch een belangrijk iets, dus nu wil ik van jou weten of je ooit een boek met zo dolk erin aan iemand heb uitgeleend.'' vervolgd hij dan. Zijn blik gaat van neutraal naar kil en bedreigend waarna hij me op legt dat ik hier met niemand anders over mag praten. Ik knik kleintjes en draai me dan om - om naar mijn bureau te lopen en daar een notietieboek uit een lade te pakken. Hier in staan vrijwel alle leningen in en wanneer de boeken weer in geleverd moeten worden. Het hangt compleet van de dikte van het boek af hoe lang iemand het boek mag lenen, dus moet ik de complete data wel bij houden.
"Het komt me bekend voor, ik heb zo'n beetje ieder boek hier wel een keer gezien of doorgelezen en ik heb hier meerdere boeken over dolken en één daarvan had jij net vast" vertel ik terwijl ik het notietieboek open om naar de pagina te gaan waar het laatst is geschreven om vanaf daar terug te bladeren tot ik de titel tegen kom.
"Ik kan het me herinneren dat ik het heb uit geleend, maar aan wie weet ik niet precies meer" murmel ik dan wat terwijl ik langzaam terug blader. Dan zie ik de naam van het boek tevoorschijn komen en ik leg mijn vinger er op "Hier" glimlach ik "Jérome Chesir is de laatste geweest die het boek van me heeft geleend. Dat is inmiddels een week terug dus hij mag het boek nog twee weken lenen" vervolg ik dan voorzichtig, ik weet hoe prikkelbaar Gold is als hij iets belangrijks niet krijgen kan..
"Je zult dus twee weken moeten wachten ben ik bang" zeg ik dan uiteindelijk.

Evan James Moor || Peter Pan
''Dat is de reden waarom iedereen mij gestoord vind, en als ik dat uit ga leggen vind jij precies hetzelfde. Ik weet gewoon net iets meer dan anderen. Laten we zeggen dat ik dromen kan voorspellen,'' is Jérome's antwoord op mijn vraag, een grijns siert zijn lippen en ik lach zachtjes.
"Dromen voorspellen?" grinnik ik "Grappig"
Dan begint hij over 'Dreamshade' en ik kijk hem vragend aan.
"Het klinkt een beetje.. apart, maar ik krijg er een sterk, naar gevoel bij" mompel ik schouderophalend. Het gevoel dat die naam me geeft is enorm overheersend en een pijnscheut giert door mijn lichaam, wat het betekend weet ik niet maar ik weet inieder geval wel dat ik geen kennis wil maken met dit 'Dreamshade' wat het dan ook is...
"Maar wat is dat 'Dreamshade' dan?" vraag ik Jérome nieuwsgierig. Ik weet niet waar die gozer het over heeft maar ik zou wel graag willen weten waar hij over praat. Aangezien het er op lijkt dat hij overtuigd is van zichzelf. Daarbij snap ik de andere dorpelingen niet zo.. hij is niet zó gek ofzo, best een gezellig iemand.

Little do you know

Jérome Balthazar Chesir // Mad hatter

Ik glimlach, ik mocht hem wel, zijn ziel was nog niet zo verpest met de zogenaamde realiteit, hij was zo iemand die ik in magische bonen kon laten geloven zodra ik hem de glimmende boontjes liet zien. ik durfde te wedden dat ik ze niet eens hoefde te laten werken. 'Laat ik eens wat proberen, ik ga vertellen hoe het eruitziet, maar zeg één ding verkeerd, jij mag raden welk iets. Dreamshade is een neonroze plant met dunne takken en doorns die giftig zijn. Als je je eraan prikt mengt het gif zich met je bloed en trekt al het leven uit je, zodra het je hart bereikt ben je dood. De enige manier waarop je het kan genezen.. Misschien dwaal ik wat te ver af, wat denk jij dat er anders is aan de plant?' Ik glimlach kleintjes, ik kan het niet helpen, nog nooit was iemand zo oprecht geïnteresseerd geweest in mijn pogingen mensen in te laten zien dat ze eigenlijk wezens waren die hier voor verzinsels aan werden gezien. Ik heb ooit iemand zien sterven aan dreamshade, het was pretty obvious dat een neonroze plant debiel was, het was donkerpaars, de kleur die je je voorstelt bij donkere dromen. Stiekem bad ik tot de goden dat hij het goed zou hebben, dat zou betekenen dat ik niet helemaal gek was. Het feit dat hij doorvroeg over dreamshade bewees al wat, maar als hij de kleur zou raden zou ik een vreugdedansje doen, of misschien dat dan niet.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Evan James Moor || Peter Pan
''Laat ik eens wat proberen, ik ga vertellen hoe het eruitziet, maar zeg één ding verkeerd, jij mag raden welk iets. Dreamshade is een neonroze plant met dunne takken en doorns die giftig zijn. Als je je eraan prikt mengt het gif zich met je bloed en trekt al het leven uit je, zodra het je hart bereikt ben je dood. De enige manier waarop je het kan genezen.. Misschien dwaal ik wat te ver af, wat denk jij dat er anders is aan de plant?'' zegt Jérome dan als ik hem vraag wat dat Dreamshade is. Hoe meer hij er over verteld hoe meer ik er een beeld van krijg. Als hij uitgesproken is grinnik ik zacht.
"een neonroze plant die dodelijk is?" lach ik "Sowieso lijkt Neonroze een beetje.. erg gay en onrealistisch voor een plant" lach ik vervolgens een beetje bespottelijk. In mijn hoofd vormt een plaatje van de plant, het gif druipt gewoon van de donkere doornen af en de plant ziet er dreigend uit... Maar dan valt er een waas overheen en verlies ik het gehele beeld weer uit mijn hoofd, verward van wat zojuist gebeurde schud ik mijn hoofd en ik kijk Jérome kort aan.
"Volgens mij heb ik wat te veel whiskey op" mompel ik lachend, dat is nu iniedergeval mijn verklaring voor wat er zojuist in mijn hoofd gebeurde. Maar zonder er nog iets om te geven roep ik een van de meiden bij me en ze schenkt mijn glas al vol zonder iets te vragen, ze kennen me hier zo goed.. Een glimlach van voldoening siert mijn lippen.

Little do you know

Jérome Balthazar Chesir / / Mad hatter

'Geef de whiskey maar de schuld,' mompel ik, slap excuus. 'Ik heb een replica thuis staan, je mag wel eens langskomen als je durft,' bood ik aan. Niet om de kinderlokker uit te hangen, maar puur in de hoop zijn geheugen wat op te frissen. 'Het is een groot wit huis tussen de haven en het bos in, bijna niet te missen. Je had trouwens gelijk, de plant is donkerpaars, het bedekt een aardig gedeelte van Neverland, ik heb nooit gesnapt waarom precies. Zo vaak kwam ik er nou ook weer niet.' Ik nam nog een slok wodka waarvan ik inmiddels de helft van de fles al had leeggedronken. Ik geloofde dat ik naar huis moest wankelen vanavond. Ik keek weer naar de jongen tegenover me, langzaam schoot me een vaag beeld tebinnen met hoe hij er in Neverland uit had moeten hebben gezien. Hij droeg in ieder geval geen maillot. 'Weet je dat graven in je geheugen gemakkelijker gaat als je toestaat dat het "onwerkelijke" werkelijk kan zijn,' het was lastig uit te leggen als je zelf geen valse herinneringen had gekregen over je leven hier. Voor mij was het gewoon "poef" ik lag in een wildvreemd bed in een abnormaal groot huis met nog maar de helft van mijn geheugen. Kennelijk was dat niet bij iedereen het geval.

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

Elle Sienna Lee || Rapunzel
Nadat ik mijn cola op had keek ik om me heen. Aan de bar was niet zoveel te beleven, dus zocht ik naar iemand om mee te praten. MIsschien was er nog iemand die een nieuwtje had. Ja, ik was altijd bezig met mijn werk. Ik vond het gewoon leuk en interessant om te weten wat er allemaal gebeurde. Maar goed, ik keek dus om me heen.
Ik zag dat een jongen met blond haar, volgens mij heet hij Evan, bij Jérome was gaan zitten. Als hij het deed kon ik het ook doen. Ik sprong van mijn barkruk en liep naar ze toe.Volgens mij hoorde ik iets zoals plant. Ik was wel benieuwd over welke plant ze het hadden dus vroeg ik "Hoi, over welke plant hebben jullie het?" Ze keken op van hen gesprek. Ik zag dat ze een beetje raar keken. Waarschijnlijk hadden ze veel alcohol op. Dat was echt niets voor mij. Ik wilde niet dat mijn hersenen beschadigden of dat ik dronken werd. Dat zou zó genant zijn! De jongemannen (jongens, mannen, idk xd) hadden nog steeds niet geantwoord dus zei ik "Ik ben Elle. Elle Lee. Jullie heten Jérome en Evan toch?"

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman