The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 6] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

[ bericht aangepast op 4 maart 2014 - 22:19 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Scorpius Malfoy

Ik lig kronkelend van de pijn op de grond en kijk naar de man die mijn ouders vermoord heeft.
‘Crucio.’ Ik kan me niet omdraaien en merk dat het niet op mij gericht is. De spreuk is gericht op de vader van Campbell. En het is Campbell zelf die hem uitspreekt. Ik kan niks zeggen en Campbell niet aankijken.
‘Waarom kon je niet van mij houden zoals Nathaniel, Vader? Nooit ben ik goed genoeg geweest voor jou. Het voelt alsof ik nooit goed genoeg zou zijn voor iemand, alsof ik nooit blij kan zijn. Ik ben leeg van binnen.’ Ik zeg niets en weet niet hoe ik me moet voelen. Aan de ene kant wil ik dat de man die mijn ouders vermoordt heeft pijn lijdt, aan de andere kant voelt het slecht om Campbell zijn vader pijn te zien doen. Hij is een goed mens, en hoewel hij wraak neemt, voelt het niet goed.
‘Ik haat mijzelf vader! En het enige waar ik nog aan kan denken is aan de tijd die tikt tot ik sterf. Eenzaam omdat ik nooit goed genoeg voor iemand zou zijn. Ik ben hol van binnen, leeg. Ik ben een masker vol leugens en ik weet zelf niet eens meer wie ik ben. Vecht dan terug, doe wat! staar me niet zo aan.’ Zijn woorden doen me pijn. Ik voel hoe hij me meetrekt naar buiten. Mijn ogen staan vol met zwarte plekken waardoor ik bijna niks zie. Ik hoor Campbell 'Zweinstein' tegen iemand zeggen en dat we beginnen te rijden in een bus ofzo. We stappen weer uit en Cambpell begint te lopen. Opeens valt hij neer en omdat ik op hem leunde, val ik zelf ook om. Opeen wordt mijn hele beeld weer scherp en ben ik actief. Campbell ligt op de grond en zijn hart klopt niet meer, of heel langzaam. Wat moet ik doen, of beter gezegd, wat kan ik doen om hem te helpen. Ik begin hem te reanimeren, en schreeuw voor hulp. We zijn op de schoolgronden, maar Zweinstein is nog best wel ver weg.
'Komop Campbell!' roep ik.

[Misschien kan Robert ofzo ze vinden?]

Spoiler alert: you will save yourself

Och ik laat robert zo wel komen :p

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ok

Spoiler alert: you will save yourself

Robert

Met snelle passen rende ik naar de uitgang van Zweinstein. Ik had andere leerlingen gehoord dat ‘de Saunders.’ Daar bewusteloos lag met Scorpius en het idee daarvan verontrustte mij. Vooral sinds ik de krantenkoppen had gelezen in de krant vandaag over Scorpius ouders. Ergens had ik het idee dat ik iets miste maar ik kon mijn vinger er niet opleggen.
‘Komop Campbell.’ Hoorde ik de bekende stem van Scorpius roepen.
Ik rende op ze af. ‘Komop Scorpius. Hij moet mee naar Zweinstein.’ met beide handen tilde ik hem op waardoor hij in mijn armen kwam te liggen en ik gebaarde Scorpius dat hij me moest volgen. Met snelle passen liep ik richting Zweinstein. Het viel me op dat Campbell heel licht woog en dat zijn gezicht lijkbleek was. ‘Wat is er gebeurd Scorpius?’ vroeg ik snel aan hem over mijn schouder heen terwijl de school uitgestorven leek te zijn terwijl ik de ziekenhuis deuren open gooide.

Vanaf nu mag jij madame Plijster spelen >:] omdat ik Robert al moet doen dus ze zijn nu in t ziekenhuis

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

‘Komop Scorpius. Hij moet mee naar Zweinstein.’ Ik kijk op en zie Robert. Ik kan niet uitdrukken hoeveel kilo er van mijn schouders valt. Hij tilt Campbell op en begint met snelle passen richting het kasteel te gaan lopen.
‘Wat is er gebeurd Scorpius?' Ik denk na over hoe ik het beste kan zeggen wat er allemaal gebeurt is. Dan bedenk ik me dat ik niet weet of Campbell wel wil dat de hele school ons verhaal weet.
'Lang verhaal. Misschien zometeen. Nu wil ik hem in de ziekenzaal hebben. Hij is een soort van uit het ziekenhuis ontsnapt.' Ik probeer de pijn die lopen mij oplevert te negeren. Het gaat hier niet om mij. We komen aan bij de ziekenzaal en ik leg Campbell op een bed. De blik op Madame Plijsters gezicht vertelt al alles. Ze is boos op mij. Het is weer mijn schuld. Toch begint ze hem te verzorgen.
'Wat is hier allemaal aan de hand?' hoor ik een stem achter me zeggen. Austin. Hij gaat rechtop zitten en ik zie dat hij vol de blauwe plekken en wonden zit. Madame Plijster duwt hem weer terug op zijn bed en met een zucht blijft hij liggen.

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Langzaam deed ik mijn ogen open en meteen herkende ik het bekende plafond van de ziekenzaal op Zweinstein. Alles was goed gekomen. Ik keek naar madame Plijster die dingen bij me toediende die me waarschijnlijk weer terug naar leven had genomen. Alweer. Ergens had ik liever dood gebleven. Vooral na wat ik mijn vader aangedaan had. Ik had hem teleurgesteld en enorm ook. Ik had hem pijn gedaan en niet alleen fysiek maar ook mentaal. Ik keek naar Scorpius. Als hij gewoon naar mij geluisterd had. Ik beet op de binnenkant van mijn wang. Ik mocht hem niet de schuld geven. Hij had me niet gedwongen om hem pijn te doen. Mijn blik viel op Robert die bezorgd naar me keek.
Ik lachte al was het als een boer met kiespijn. Het was het enige wat ik nog kon doen. Ik zou me niet depressief gedragen. Ik zou weer de gemaskerde Campbell zijn. Niemand zal ooit nog mijn ware gezicht zien. Ik zou me nooit meer zwak opstellen. Ik verdiende dat niet en het was gevaarlijk. Ik deed dan domme dingen en mijn vader zou me vast nooit meer willen zien.
Ik keek om mij heen. ‘We zijn tenminste weer terug op Zweinstein.’ Probeerde ik zo luchtig mogelijk te zeggen. ‘Ja en hoe.’ Hoorde ik mevrouw Plijster snibben.
‘Ik denk dat ik wel zonder kan, madame Plijster. Ik moet zo en zo naar de les.’ Ik wilde opstaan maar ze duwde me weer terug. ‘Je blijft hier zolang het nodig is. Als je weg zou gaan zou je waarschijnlijk niet verder komen dan de deur. Niet dat je al te ver zou komen aangezien Perkamentus elk moment kan arriveren om met je te praten.’ Ik beet op mijn wang. Net waar ik zin in had.
Ik voelde Robert naar me kijken en plotseling ging zijn mond open. ‘Waarom doe je zo, Campbell? Er is duidelijk wat aan de hand anders lag je er niet zo bij en deed madame Plijster niet zo. Waarom ben je niet verdrietig of boos? Waarom doe je zo vrolijk?’ hoorde ik hem boos zeggen. Van alle mensen had ik verwacht dat hij juist kalm zou blijven. ‘Je bent zelfs in de profeet geweest dat je in ST Holisto lag. De hele school weet het.’ Ik keek weg van Robert terwijl mijn ogen maar een seconde zich samenknepen. ‘De profeet liegt over zo veel dingen. Volgens mij staan er meer leugens in dan de waarheid.’ Ik keek naar Scorpius. Hopend op steun.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

'We zijn tenminste weer terug op Zweinstein.’ Ik kijknaar Campbell en weet dat hij het enkel zegt om de stilte te verbreken. ‘Ja en hoe.' Ik grinnik bij het horen van de woorden van madame Plijster.
‘Ik denk dat ik wel zonder kan, madame Plijster. Ik moet zo en zo naar de les.’ Voordat ik het kan doen duwt Madame Plijster Campbell terug in zijn bed. ‘Je blijft hier zolang het nodig is. Als je weg zou gaan zou je waarschijnlijk niet verder komen dan de deur. Niet dat je al te ver zou komen aangezien Perkamentus elk moment kan arriveren om met je te praten.’ Ik zeg niks. Tot mijn verbazing doet Robert dat wel. 'Waarom doe je zo, Campbell? Er is duidelijk wat aan de hand anders lag je er niet zo bij en deed madame Plijster niet zo. Waarom ben je niet verdrietig of boos? Waarom doe je zo vrolijk? Je bent zelfs in de profeet geweest dat je in ST Holisto lag. De hele school weet het.’ Ik vraag me af tot in hoeverre ze de waarheid hebben weten te achterhalen. Ik hoop maar dat ze niet al te veel details hebben.
‘De profeet liegt over zo veel dingen. Volgens mij staan er meer leugens in dan de waarheid.’ Hij kijkt naar mij alsof ik hem ga steunen. Ik dacht van niet. Hij doet net alsof alles minder is dan het eigenlijk is.
'Campbell, hij is je vriend. Verdient hij de waarheid niet?' Ik ga bij Campbell op het bed zitten en pak zijn hand vast. 'Zoals ik vanochtend al zei, ik mag vandaag nog bij jou blijven, dus jij moet gewoon rusten. En ik blijf bij je, behalve als je niet wilt dat ik erbij ben.' Ik glimlach naar hem en pak een van de smekkies in alle smaken die langs Campbells bed ligt.

Spoiler alert: you will save yourself

Scorpius jij vreetzak!!

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius at helemaal niets

Spoiler alert: you will save yourself

Pak een van de smemkies in alle smaken die bij campbells bed lag jaja busted

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ow haha ja dat idd

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

‘Campbell, hij is je vriend. Verdient hij de waarheid niet?’ ik keek weg en ik beet op de binnenkant van min wang. Dat moest hij vooral zeggen. Nu kon hij wel zo redeneren maar door hem heb ik mijn vader pijn gedaan. Alweer drukte ik deze gedachten weg. Ik had zelf ervoor gekozen.
‘Maar Scorpius was zo eigenwijs om niet naar je te luisteren. Wat ik wel begrijp. Natuurlijk vertrouwd hij je niet.’ ik kneep zachtjes mijn ogen dicht. Nathaniel kwam weer terug.
'Zoals ik vanochtend al zei, ik mag vandaag nog bij jou blijven, dus jij moet gewoon rusten. En ik blijf bij je, behalve als je niet wilt dat ik erbij ben.' Hij pakte mijn hand vast en ondanks alles ergerde ik me eraan. Alsof een monster door mijn huid kroop en alles waar ik van hield omzette in woedde.
Ik wilde net opstaan om even de woede weg te lopen maar de deuren werden open gegooid en Perkamentus kwam tevoorschijn waardoor ik bleef zitten in de kussens. Ook dit nog.
‘Wilt meneer D’Ablaing zo vriendelijk zijn om ons even te verlaten?’ vroeg hij direct. Ik zag hoe Robert knikte en ergens had ik gehoopt dat hij zou weigeren zodat Perkamentus niet met mij ging praten maar in plaats daarvan liep Robert weg na nog een blik op mij geworpen te hebben.
‘Poppy.’ Zei hij en direct knikte madame Plijster waarna ze in haar kantoor ging zitten.
‘Vreselijke rumoeren gaan door school heen, meneer Saunders.’ Ik kon aan Perkamentus pijnlijke gezicht zien dat het hem zwaar lag en ergers kreeg ik medelijden met hem. Waarom moest ik zoveel last op zijn schouders leggen?
‘Rumoeren over littekens, zelfmartelingen en martelingen van je vader.’ Bij het laatste woord zweeg hij weer en weer voelde ik woede opborrelen. Wat dachten ze allemaal niet? Waarom gaan ze achter mijn rug om over mij praten? Dat deed ik toch ook niet.
‘Sommige dingen worden gewoon overtrokken. Uit verband gehaald.’ De blik van Perkamentus liet me niet los waardoor ik uit het raam staarde en zachtjes snoof.
‘Vanmorgen was ik naar ST Holisto gegaan naar aanleiding van de Ochtentprofeet zou je daar liggen wegens een gruwelijke zelfmoord poging. Helaas trof ik een schouwspel aan van u, uw vader en meneer Malfoy.’ Ik bleef strak uit het raam kijken terwijl ik tranen op voelden komen.
‘Ik weet dat je een zware last met je meedraagt, Campbell.’ ik fronste mijn wenkbrauwen en ik keek woedend naar de schoolhoofd. ‘Ik weet het; ik ben vreselijk, afschuwelijk. Ik ben een schande voor mijn vader. Ik zou minstens naar Azakaban moeten. Ik zou gewoon deze stekkers eruit moeten trekken gewoon om de wereld van mijzelf te verlossen.’ Met moeite begon ik direct aan de stekkers te pulken maar professor Perkamentus hield me tegen.
‘Deze woorden lijken mij meer van je vader dan van jou zelf, Campbell. Helaas van u weet ik meer dan je denkt. Natuurlijk was het altijd gissen maar na vanochtend gis ik niet meer.’ Ik slikte terwijl ik nog steeds naar de stekkers keek die ik los wilde maken. Ik wilde dat alles voorbij was. Ik zou vroeg of laat net zoals mijn vader worden; erger zelfs. Vroeg of laat zou de woede in mijzelf meester van mij maken zodat ik Scorpius of iemand anders pijn zou doen. Ik was meer geschrokken van vanmorgen dan ik ooit zou bekennen. ‘Wat vind u hiervan, meneer Malfoy?’


Draamaaa (:

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Perkamentus komt de zaalbinnengelopen. Hij stuurt Robert en Madame Plijster weg waardoor hij, ik en Campbell met zijn drieen over blijven.
‘Vreselijke rumoeren gaan door school heen, meneer Saunders. Rumoeren over littekens, zelfmartelingen en martelingen van je vader. Sommige dingen worden gewoon overtrokken. Uit verband gehaald. Vanmorgen was ik naar ST Holisto gegaan naar aanleiding van de Ochtentprofeet zou je daar liggen wegens een gruwelijke zelfmoord poging. Helaas trof ik een schouwspel aan van u, uw vader en meneer Malfoy.’ Ik zeg niks en durf niemand aan te kijken. Hij was er vanochtend bij. Hij zag hoe ik gemarteld werd en keek toe.
‘Ik weet dat je een zware last met je meedraagt, Campbell.’ Opeens zegt Campbell ook iets. ‘Ik weet het; ik ben vreselijk, afschuwelijk. Ik ben een schande voor mijn vader. Ik zou minstens naar Azakaban moeten. Ik zou gewoon deze stekkers eruit moeten trekken gewoon om de wereld van mijzelf te verlossen.’ Hij begint aan de stekkers te trekken en Perkamentus stopt hem. Ik doe een stapje achteruit zodat ze samen kunnen praten.
‘Deze woorden lijken mij meer van je vader dan van jou zelf, Campbell. Helaas van u weet ik meer dan je denkt. Natuurlijk was het altijd gissen maar na vanochtend gis ik niet meer. Wat vind u hiervan, meneer Malfoy?’ Ik schrik als hij mijn naam zegt.
'I-ik. U heeft gelijk,' zeg ik met een rood hoofd. Ik kijk naar Campbell. Parkamentus glimlacht even. 'Dan geef ik jullie twee even de tijd om te praten. Verlies hem niet uit het oog, meneer Malfoy. Ik zal tegen de leraren zeggen dat ze jou huiswerk hierheen mogen sturen zodat je wel bijblijft.' Ik knik. Daarna loopt het schoolhoofd de zaal uit en blijven enkel ik en Campbell over. Ik ga weer op het bed zitten.
'Dus... Je gaat niet meer An stekkers trrekken?' vraag ik.

Spoiler alert: you will save yourself

Is Perki niet al zo'n twintig jaar dood?

Spoiler alert: you will save yourself

Ohja shit dit was 19 years later.. oops xd achja fit is perkamentus 2 dan

When I taste Tequila, Baby, I still see ya