The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 6] - Speeltopics

topic 1

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••INVULLEN••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Welkom heksen en tovenaars, bij deze prachtige school, Hogwarts school of witchcraft and wizardry!



Invullijstje student, Je mag ook bestaande rollen nemen (Albus Potter, Rose Weasley, ect.)
( * = hoeft je niet in te vullen) :



Invullijstje professor, afdelingshoofd, schoolhoofd ( * = hoeft je niet in te vullen) :

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••ROLLEN••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

reserveringen (blijven 48 uur staan!) :



Rollen :




Profesoren (als professor mag je ook afdelingspunten geven en aftrekken) :


totaal RPG'ers : 13

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••SPECIALE FUNTIES••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

klassenoudste (VOL) :



Zwerkbalteam :


afdelingshoofd :



Headmaster :

hoofdmonitor meisje: MiIls • jaar 6 - Aurora 'Snow' Swan
hoofdmonitor jongen: Silvanaa • jaar 7 - Finnick Dave Williams

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••AFDELINGS PUNTEN••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

REGELS :






Praattopic
Rollentopic
story

[ bericht aangepast op 4 maart 2014 - 22:19 ]

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Scorpius Malfoy
‘Ah, Draco en Scorpius Malfoy. Waarmee kan ik jullie van dienst zijn?’ Ik duw hem aan de kant en loop regelrecht naar boven. Het is een groot huis maar ik zie al snel een deur waar Campbell op staat. Mijn hart klopt snel als ik de deur open, bang voor wat ik te zien krijg. En inderdaad schrik ik me dood als ik zie hoe erg Campbell toegetakeld is. Zonder dat ik echt weet wat ik doe loop ik naar hem toe en sla ik mijn armen om hem heen. Ik wil hem nooit meer loslaten en hem altijd tegen iedereen beschermen aangezien iedereen kwaads in zin heeft.
'Ik kom je redden,' fluister ik zachtjes.

Draco Malfoy

‘Ah, Draco en Scorpius Malfoy.’ Hij glimlacht en ik glimlach vriendelijk terug. Natuurlijk betekenen deze beleefdheden helemaal niks. Ik kom hier niet voor een gezellig kopje thee.
‘Waarmee kan ik jullie van dienst zijn?’ Scorpius duwt hem aan de kant en loopt weg. Ik kijk hem achterna en kijk dan naar Richard Saunders. Hij is echt een goede heler, en ik vind het dan ook erg jammer om dit soort dingen over hem te moeten weten.
'Mijn zoon heeft te horen gekregen dat u uw zoon mishandeld. Ik kwam even een kijkje nemen en helaas zag ik dat het echt waar is. Het bewijs is de jongen zelf en op dit moment is er en team van de magische arrestatie onderweg om u te komen arresteren.' Ik ben even stil omdat ik het erg jammer vind. Maar je eigen zoon mishandelen is iets vreselijks om te doen. Er zou een hogere straf op moeten komen te staan. Ik voel even aan mijn rechterarm, waar nog steeds het litteken van vroeger duidelijk voelbaar is.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Hevige steken staken door mijn lichaam en ik hoorde kabaal waar ik niks van op kon maken. Waarom kon alles niet voorbij zijn? Waarom kon ik niet voorbij zijn? Ik huiverde door de pijn die door mij heen ging en ik voelde wat tegen mijn ogen drukken waardoor ik ze niet opendeed. Mijn ademhaling ging onregelmatig en krampachtig probeerde ik spreuken naar boven te halen die mijn vader altijd voor mij gebruikten om mij beter te maken maar het lukte niet. De pijn zorgde dat ik niet helder kon nadenken en dat beangstigde me.
Opeens hoorde ik een geluid van dichterbij komen en ik vermoedde dat het me vader was; natuurlijk was hij nog niet klaar met mij en de angst die ik al had werd vermenigvuldigt en ik kon haast zweren dat mijn hart zo uit mijn borst zou klappen. Ik wilde mijn ogen opendoen maar toen ik dat deed werd het slechts zwart en taste ik in het diepe.
’S-spijt-m v-vader.’ meer kon ik niet uitbrengen. Alles wat ik ooit geleerd had leek ik niet meer te weten.

Richard Saunders

Ik word ruw aan de kant geduwt door Scorpius Malfoy en ik wist dat hij naar Campbell zou zoeken. Hem achterna gaan zou geen zin hebben. Het zou alleen daden bevestigen en ik wist dat er geen bewijzen waren. Dit verhaal had ik zo ver ingeprent voor als Campbell ooit over de scheef zou gaan. Het was waterdicht en niemand kon me wat maken; zeker niet meneer Malfoy met zijn verleden.
‘Mijn zoon heeft te horen gekregen dat u uw zoon mishandeld. Ik kwam even een kijkje nemen en helaas zag ik dat het echt waar is. Het bewijs is de jongen zelf en op dit moment is er een team van de magische arrestatie onderweg om te komen arresteren.’
Ik trok mijn wenkbrauw op. ‘Ik snap niet waar u het over heeft, meneer Malfoy.’ Ik zweeg even.
‘Ik ben een heler; meneer Malfoy. Als iemand beter maken een daad van een delict is dan zou ik bekennen. Echter is mijn zoon in de war. Hij doet rare dingen uit depressies en tot mijn spijt moet ik betuigen dat ik daarin faal. Ik faal erin om hem beter te maken waardoor hij zichzelf blijft verwonden.’ Zei ik met een triest glimlachje.
‘Echter heeft u geen huiszoekingsbevel of iets anders; maar laat mij zo vriendelijk zijn om u naar binnen uit te nodigen.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

‘Ik snap niet waar u het over heeft, meneer Malfoy.’ Woede laait in me op. Nog steeds staat de beleefte heler hier voor me. Maar ik weet dat mijn vader dat ook kon. De onschuldige vader spelen die van zijn zoon houdt.
‘Ik ben een heler; meneer Malfoy. Als iemand beter maken een daad van een delict is dan zou ik bekennen. Echter is mijn zoon in de war. Hij doet rare dingen uit depressies en tot mijn spijt moet ik betuigen dat ik daarin faal. Ik faal erin om hem beter te maken waardoor hij zichzelf blijft verwonden.’ Ik zeg niks. De toon waarop Scorpius praatte was nit zomaar iets wat een jongen hem wijs kan maken. En net heb ik het zelf gezien.
‘Echter heeft u geen huiszoekingsbevel of iets anders; maar laat mij zo vriendelijk zijn om u naar binnen uit te nodigen.' Ik knik en stap het huis binnen. Het lijkt allemaal gewoon normaal.
'Meneer Saunders, ik wil dat u weet dat u niet de onschuldige ouder hoeft te spelen. Ik heb net met eigen ogen kunnen zien wat u de jongen aandeed. Nonverbale spreuken staan nog steeds in de toverstok gegrift, dus als u zo vriendelijk wilt zijn mij uw stok te lenen zodat ik de spreuken kan bekijken die ermee zijn uitgevoerd, zou ik dat zeer op prijs stellen. Als u inderdaad niks heeft gedaan dan zou dat toch niet erg zijn.'

Scorpius Malfoy

'S-spijt-m v-vader.' Ik schud mijn hoofd en druk de jongen waar ik zoveel van htegen me aan.
'Ik ben het Campbell, Scorpius. Mijn vader is beneden om jou vader te arresteren.' Ik druk mijn lippen tegen zijn slaap. Hoe leg ik aan hem uit wat er allemaal gebeurt is? Eigenlijk wil ik hem gewoon ergens mee naartoe nemen waar zijn vader niet heen kan.
'Kom, we gaan naar beneden,' zeg ik en ik til hem op. Hij is lichter dan ik had gedacht; te licht. Onderweg druk ik soms een kusje op zijn hoofd, gewoon omdat ik het nu nog kan. Eenmaal beneden zie ik mijn vader met zijn vader spreken.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Vage flarden van woorden nam ik in mij op terwijl mijn hoofd tegen een warme borstkast belanden die ik ritmisch op en neer voelde bewegen. Het leek alsof ik in een andere dimensie geraakt was en ergens voelde ik me vrediger dan zojuist ook al kon ik het niet verklaren. Alsof mijn vaders aura veranderd was evenals zijn borst breedte die nu vertrouwd leek. ‘…Scorpius..vader te arresteren.’ drongen bij mij naar binnen. Ondanks dat ik die woorden hoorde kon ik niet op reageren- alsof ik niet eens de inhoud van de woorden begreep.
Ik voelde twee armen om mij heen en de bed waar ik op lag verdween waarna ik een kus tegen mijn slaap voelde waardoor ik langzaam bewust werd van de werkelijkheid maar dat kon niet. Scorpius kon niet bij mij zijn in mijn vaders huis. Dit was slechts een droom, maar waarom voelde ik dan zoveel pijn? Ik voelde een kus op mijn hoofd wat ook werkelijk aanvoelde. Met moeite deed ik mijn ogen open en ik zag het bekende gezicht van Scorpius. Mijn adem stokte en aan de muur kon ik zien dat het in mijn huis was. ‘Scorpius..’ zei ik haast hijgend van stress.
‘h-hoe.’ Fluisterde ik zachtjes en ondanks dat ik bang was dat Scorpius wat zou overkomen kon ik het niet laten om ergens blij te zijn. Hij had me niet alleen gelaten. Ik rook zijn geur op en direct dat ik even leek te ontspannen ondanks alles hoorde ik de bekende stem van mijn vader wat mij weer uit mijn roes haalde en mijn hart liet bonzen van angst.

Richard Saunders

‘Meneer Saunders. Ik wil dat u weet dat u niet de onschuldige ouder hoeft te spelen. Ik heb net met mijn eigen ogen kunnen zien wat u de jongen aandeed. Non-verbale spreuken staan nog steeds in de toverstok gegrift, dus als u zo vriendelijk wilt zijn mij uw stok te lenen zodat ik de spreuken kan bekijken die ermee zijn uitgevoerd, zou ik dat zeer op prijs stellen. Als u inderdaad niks heeft gedaan zou dat toch niet erg zijn.’
Mijn glimlach verdween voor een zorgelijk gezicht die ik zo vaak zag in het ziekenhuis.
‘Denkt u echt dat ik acteer, meneer Malfoy? Het is mijn zoon. Ik zou nooit mijn zoon iets aan doen. Schein bedriegt soms, meneer Malfoy. Ik had gedacht dat een iemand met zo’n geschiedenis als u dat als geen ander beter weten. Ik zou mijn zoon nooit wat aan doen.’ Ik legde de nadruk op nooit terwijl ik hem strak aan bleef kijken in zijn blauwe ogen waarna ik vervolgde;
‘Ik zou er geen probleem in zien als u een wettig bevel had van de hoge raad waar u nu niet in bezit van bent.’
Onderzoekend nam ik Draco Malfoy in mij op. Hij kon niet weten dat ik twee toverstokken had. Maar uit haast was ik vergeten ze te verwisselen waardoor hij het zo na kon traceren. Als ik maar even een moment van rust had dan kon ik het verwisselen.
´Maar voor nu wil ik het zo laten zodat ik verder kan met mijn werk. Het is top drukte nu.´ verzuchtte ik zachtjes.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

‘Denkt u echt dat ik acteer, meneer Malfoy? Het is mijn zoon. Ik zou nooit mijn zoon iets aan doen. Schein bedriegt soms, meneer Malfoy. Ik had gedacht dat een iemand met zo’n geschiedenis als u dat als geen ander beter weten. Ik zou mijn zoon nooit wat aan doen.’ Hij legt de nadruk op nooit.
‘Ik zou er geen probleem in zien als u een wettig bevel had van de hoge raad waar u nu niet in bezit van bent.’Ik probeer iets te bedenken wat deze situatie minder gênant zou maken aangezien ik inderdaad geen huisdoorzoekingsbevel heb.
´Maar voor nu wil ik het zo laten zodat ik verder kan met mijn werk. Het is top drukte nu.´ Ik knik maar trek toch mijn toverstok. 'Expelliarmus,' zeg ik simpel en zijn toverstok vliegt uit zijn hand. Ik spreek de spreuk uit en meteen verschijnt de spreuk 'crucio'. Ik pak de toverstok steviger vast.
'Met of zonder huiszoekingsbevel, u heeft mij binnen gelaten en het bewijs is deze toverstok, die nu dan ook ingenomen is. Ik vraag u mij te vergezellen naar het ministerie, anders zal het op een andere manier geregeld moeten worden.' Ik hoef al niet meer te wachten, want de deurbel gaat en een groepje aurors staat voor de deur.
'Ah, ik zie dat jullie mijn bericht ontvangen hebben,' zeg ik rustig.

Scorpius Malfoy

‘h-hoe.’ Ik luister naar mijn vader en hoor dat Campbells vader inderdaad gearresteerd. Ik til Campbell weer op en draag hem naar de gang, waar onze vaders staan te praten. Er zijn ook wat Aurors bij en eentje gilt bijna als ze Campbell ziet. Ik zie mijn vaders blik ook verstrakken.
'Hij moet volgens mij naar het ziekenhuis,' zeg ik, hoewel dat misschien al wel overduidelijk was. Ik kijk naar zijn vader. 'Of kan zijn vader die o zo veel om hem geeft het niet gewoon oplossen?' De bitterheid in mijn stem zou niemand moeten verbazen. Hoewel ik hem bijna niet ken, haat ik Campbells vader voor wat hij Campbell aangedaan heeft.
'Wees toch niet zo laf! Het is je zoon! Dat jij nou zo... Zo... Idioot bent om niet over de dood van jou andere zoon heen te komen - die nooit geleefd heeft - hoeft niet te betekenen dat je zijn leven tot een hel maakt!' Ik weet niet hoe het komt dat ik het lef hem om hier een volwassen man die veel meer macht heeft dan dat ik heb te beledigen, maar ik doe het toch.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Richard Saunders

‘Expelliarmus.’ De toverstok vloog uit mijn hand en ik vervloekte mijzelf. Ik had dit moeten zien aankomen. Waarom kon Draco niet met zijn eigen zaken bemoeien. Toen ik het voor het laatst nog wist was hij anders ook niet zo zuiver tegen zijn zoon. Meteen verscheen de spreuk ‘crucio.’ En ik was ergens blij dat ze niet dieper gingen graven. ‘Sectumsempra.’ Was namelijk ook langs gevallen en dat was voor sommige nog erger dan Crucio.
‘Met of zonder huiszoekingsbevel, u heeft mij binnen gelaten en het bewijs is deze toverstok, die nu dan ook ingenomen is. Ik vraag u mij te vergezellen naar het ministerie, anders zal het op een andere manier geregeld moeten worden.’ Meteen daarna hoorde ik de bel en er komen meteen een groepje Aurors naar binnen. ‘Ah, ik zie dat jullie mijn bericht ontvangen hebben.’ Zei Draco rustig wat mij moest denken aan zijn vader; lucius die aan het wegrotten is in Azkaban.
Scorpius stapte naar voren met mijn zoon in zijn armen en meteen walgde ik ervan; mijn zoon in een jongens armen waar hij verliefd op was. Waarom kon hij niet op meisjes vallen? Het was een makkelijke opgave en zelfs daar faalde hij in.
Ik keek Campbell aan en ik kon mijzelf niet ongerust voelen. Als ze niet op kwamen dagen had ik hem zo en zo wel weer geheeld. Ik had nog zat problemen die ik kon oplossen door de ziekte aan hem toe te dienen.
‘Hij moet volgens mij naar het ziekenhuis. Of kan zijn vader die o zo veel om hem geeft het niet gewoon oplossen?’ Het is dat ik mijn gezicht in plooi moest houden anders moest ik lachen om zijn onwetendheid.
‘Wees toch niet zo laf! Het is je zoon! Dat jij nou zo…Zo…Idioot bent om niet over de dood van jou andere zoon heen te komen- die nooit geleefd heeft- hoeft niet te betekenen dat je zijn leven tot een hel maakt.’
Ik trok mijn wenkbrauw op en ik keek naar Campbell het stak me dat hij verteld had over Nathaniel; ik kon hem ook echt niet vertrouwen. Toch kon ik het niet laten om over na te denken wat Campbell nog meer verteld kon hebben. Of was Nathaniel het enige?
Ik zag hoe Campbell zijn ogen sloot en ik wist dat hij weer bewusteloos zou gaan- of dood. Ligt eraan hoe lang ze zouden wachten. Ik zou ze niet helpen; Campbell mocht het verraad voelen wat hij mij aangedaan had. Hij was ontrouw geweest.
Ik draaide me weer om richting Draco terwijl ik hem stak aankeek.
‘Als ik de regels nog goed herinner mag ik zwijgen tot mijn advocaat in beeld komt.’ Ik voelde meteen boeien om mijn polsen sluiten en zonder moeite liep ik mee.
Mijn baas maakte het niet uit wat wij in onze privé leven deden. Vroeg of laat zou hij mij terug willen. Patiënten vroegen om mij omdat ik als enige de ergste kon helen. Mijn straf zou zwaar lijken maar vroeg of laat was ik vrij. Hun konden niet weten dat er pure corruptie bij de baas van ST Holisto was.

Campbell Saunders

Ik hoorde mijn vaders stem en een andere stem die ik herkende als de vader van Scorpius en andere stemmen die ik niet kende. Ik kon het niet goed in mij opnemen en mijn hoofd voelde zwaar ondanks dat hij tegen Scorpius borstkast rustte. Mijn ogen gingen langzamerhand dicht door alle inspanning terwijl mijn hart hard tegen mijn borstkast bonsde. Waarom waren ze allemaal hier was dit toch een droom maar ik kende ze niet.
Met moeite deed ik mijn ogen weer open en ik zag mijn vader door twee mensen in de boeien geslagen worden zonder dat hij zich verzet terwijl hij naar mij kijkt.
Mijn hart bonsde nog harder dan daarnet. Mijn vader mocht niet weg; ik had hem nodig. Ik hield van hem; hij was mijn vader. Ik wilde het tegen Scorpius zeggen maar mijn mond leek verstijfd en mijn lichaam weigerde dienst terwijl mijn hart ook stopte met kloppen en mijn ogen zich sloten.

[ bericht aangepast op 31 maart 2014 - 21:45 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Ik zie hoe Campbells lichaam slapper begint te worden. In paniek kijk ik hem aan en leg ik hem neer op de grond. Mjn handen trillen waardoor ik niks kan doen. Een van de aurors schiet me te hulp. Campbells hart is gepestopt met kloppen. Ik kan hen niet verliezen, dat kan ik niet aan.
'Hij gaat meteen naar st. Holisto, jij kan achter hem aan reizen. Mijn vader moet mee met Campbells vader dus ik sta er alleen voor. Als ik buiten sta realiseer ik me dat ik én geen geld, én geen bezem of wat dan ook bij me heb. Met een knal staat er opeens een paarse bus voor mijn neus. Ik grinnik. De collectebus. Een slungelige bestuurder hangt uit de deur en helpt me naar binnen.
'Scorpius Malfoy, aangenaam. Naar st. Holisto alstublieft.' de man knikt en met nog een knal is de bus weg. Ik ga ergens achterin zitten en probeer rustig te worden. Campbell mag niet dood zijn, dat kan ik niet aanl daarvoor hou ik teveel van hem. Ik doe moeite niet in tranen uit te barsten, aangezien ik hier in een openbare bus zit.
'Wattis 'r me jou aan 't handje?' Ik kijk naar de conducteur alleen kan ik het niet over mijn hart krijgen om te zeggen dat hij dood is. Ik schud mijn hoofd. Dat is hij niet, hij gaat toch naar het ziekenhuis?
'Een vriend van me ligt in het ziekenhuis. Hij is ernstig gewond.' Ernstig gewond. Het beeld van Campbell die dood is, is ondraaglijk. De bus komt aan en ik hoor de conducteur me nog iets naroepen, maar ik let al niet meer op. Ik wil naar Campbell, en zo snel mogelijk. Misschien is het onbeleefd dat ik de rij voorbij ren en naar de balie snel, maar ik moet hem zien. Ik moet naar Campbell.
'Waar ligt Campbell Saunders?'
'Vierde verdieping, vijfde deur, maar hij mag niet-'
'Bedankt.' ik ren de trappen op en zoek de vijfde deur. In mijn haast open ik de deur, waar ik Campbell aan veel snoertjes zie hangen. Een paar helers proberen me weg te sturen, maar ik ga koppig naast Campbell zitten en pak zijn hand vast.
'Over een paar uur kun je hem bezoeken.' Ze snappen het niet. Ik moet bij hem zijn. Misschien kan ik nooit meer bij hem zijn. Ik moet hem zien. De man probeert me opnieuw weg te sturen. Ik kijk op.
'Als er mensen inde buurt zijn waarvan hij houdt, wordt hij vast snel wakker. Hij wordt wakker voor mij.'

---

Spoiler alert: you will save yourself

Richard Saunders

'Hij gaat meteen naar ST. Holisto, jij kan achter hem aan reizen.’ Ik kijk naar Campbell en ik zie dat hij helemaal knock uit gaat. ‘Zijn hartslag is weg.’ Hoorde ik een Auror zeggen. Niemand zou hem kunnen helpen dat wist ik zeker. Maar wilde ik mijn zoon dood hebben? Ergens ging er een steek door mij heen. Ik was al een zoon verloren maar kon ik er twee verliezen? Zou mijn vader trots met deze keuze geweest zijn? Maar ik moest hard wezen van hem. Sterk tegen de buitenwereld. Campbell werd weggehaald van mijn zicht en ergens wist ik dat ik hem nog niet dood kon laten gaan. ‘Willen jullie echt de dood van mijn zoon op je geweten hebben? Ik ben de enige die hem nog erboven op kan helpen.’ Zei ik tegen de Aurors.
‘U bent verdacht gesteld voor meervoudige mishandeling op uw zoon, meneer.’ Zei er een aarzelend.
‘Als u mij nu niet los laat gaat hij dood. Ik ben de enige die hem erboven op kan helpen. Dat weet u net zo goed als ik. Ik zou u voor de rechtzaal slepen als u mij nu niet laat gaan om mijn zoon te helpen.’ Ik zag hoe de Auror twijfelend naar mij keek en me losmaakte.
Ik pakte zonder wat te zeggen mijn toverstaf van Draco Malfoy af en liep naar binnen waar ik mijn tweede toverstaf tevoorschijn haal. Ik verdwijnselde naar mijn kantoor in ST Holisto. Dit was voor iedereen onmogelijk tenzij je een hoge functie daar had. Dan kon je automatisch verdwijnselde naar je kantoor en verder niet.
Ik deed mijn jas aan en met slechts een spreuk vernietigde ik het bewijs materiaal op mijn toverstok door hem gewoon weg onklaar te maken.
Ik liep mijn kantoor uit en overal zag ik helers naar een kamer rennen en ik vermoedde dat daar Campbell zou liggen.
Ik liep de kamer in en ik zag allemaal helers om Campbell heen gebogen en een paar die Scorpius weg wilde trekken.
Ik liep naar Campbell toe en ik keek naar de medicatie die bij hem toegediend werden. Mijn ogen werden groot terwijl ik er naar keek. ‘Willen jullie hem dood hebben ofzo?’ zei ik woedend.
‘Allemaal de kamer uit voordat ik jullie een voor een moet vervloeken; jullie zijn een schande voor de naam; helers.’ Met mijn staf deed ik de deur open en meteen liepen de helers weg. De een verontwaardigder dan de ander. Ik besloot Scorpius maar te laten zitten want ik wist dat ik weinig tijd had om Campbell weer tot leven te brengen als ik ook hem weg moest sturen. Waarschijnlijk zou hij dat namelijk niet in een keer doen. De deur sloot achter de laatste heler en met een hand trok ik een paar infusen uit Campbell en een ander pakte en bij hem aansloot. Ik haalde een injectiespuit uit mijn zak die ik bij hem toediende.
‘Stelletje prutsers.’ Mompelde ik verwoed terwijl ik hartslag probeerde te voelen bij Campbell.
Behendig pakte ik mijn toverstok en zei in mijn hoofd; Vulnera Sanentur terwijl ik op zijn hart tikte. Ik voelde snel aan zijn pols en nog steeds was er geen hartslag.
Ik herhaalde de spreuk terwijl Werengend Senetar vervolgde. Ik voelde aan Campbell pols weer en een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik zijn hart opeens in beweging voelde komen. Met mijn hand wreef ik langs zijn kin en ik duwde snel een infuus in hem die met een computertje vast zat zodat ik zou weten of het goed zou lopen. Ik draaide mij om en direct hoorde ik een luid gepiep waardoor ik me terug draaide. De hartslag die zojuist goed geleken had ging enorm berg ongelofelijk snel. Ik liep snel naar hem toe en voelde aan zijn hart die snel op en neer ging. ‘Werenged Senetar.’ Zei ik luid omdat ik uit stress vergat om het in mijn hoofd te zeggen. Opeens verdween Campbells hartslag zo snel als het gekomen was. Snel legde ik mijn handen rond de plek waar zijn hart zat terwijl ik krampachtig de spreuken die ik ervoor geleerd had in mijn hoofd opsomde in mijn hoofd maar geen leek te lukken. Snel masseerde ik met mijn handen zijn hart terwijl ik de laatste spreuk maar niks leek te helpen. Ik liep de kamer uit richting mijn kantoor waar ik naar de boekenkast liep en een boek opende. Daar zat het enige middeltje nog in wat hem kon redden. Met vlotte passen liep ik terug en gooide de deur achter me dicht zodat ik de nieuwsgierige ogen van de helers buiten kon dringen. Hadden ze niet wat beters te doen? Mensen redden bijvoorbeeld in plaats van vermoorden.
Ik deed Campbells mond open en goot er een klein straaltje vloeistof in terwijl ik met mijn vingers over zijn keel ging zodat het in zijn bloedstroming zou komen. Helaas kon dit middeltje niet in een infuus toegediend worden aangezien het infuus weg zou branden.
Ik legde mijn handen weer rond Campbells borst en plotseling voelde ik zijn hart weer bonzen.
Direct wanneer ik hem los laat komen er Aurors binnen die me vast pakken.
‘Het lijkt ons beter als een ander de rest afhandelt.’
Ik voelde de boeien weer om me polsen gesloten worden.
‘En waarom dan wel? Ik ben mijn zoon aan het redden.’ Zei ik bruusk.
‘U bent de persoon die hem als eerste plaats zo toegetakeld had.’
‘U mag mijn toverstok controleren; ik heb mijn zoon met geen vinger aangeraakt.’
Ik verborg mijn glimlach. Ze hadden geen bewijs. De toverstaf die dat gedaan had zouden ze nooit vinden en als ze het zouden doen zouden ze de spreuken niet kunnen natraceren. Hij was onklaar gemaakt. Ik zou hem nooit meer kunnen gebruiken maar als Campbell thuis zou komen zou ik een andere toverstok nog voor hem hebben. Dit was nog niet voorbij.

onthou dat Scorpius en Draco; Dit is nog niet voorbij; muhahahaha ^^

[ bericht aangepast op 2 april 2014 - 1:02 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Draco Malfoy

Ik heb nu toegang tot het huis, ik mag het volledig doorzoeken. Zoekend naar meer bewijzen loop ik door de woonkamer. Mijn blik valt op een kasje dat half open staat. Mijn blik valt op een toverstok. Het is die van Richard Saunders. Maar hij nam zijn toverstok mee naar het ziekenhuis. Ik doe dezelfde spreuk als net. Dezelfde spreuken komen tevoorschijn. Ik scrol verder. Sectumsempra komt vaak genoeg voor. Een keer in mijn leven heb ik die spreuk meegemaakt en het was een vreselijke spreuk. Alleen al de gedachte eraan doet me pijn. Meteen stuur ik een bericht naar het ministerie.

Scorpius Malfoy

Campbells vader komt binnen gestormd en eerst wil ik hem wegsturen. Dan beweert hij opeens te komen om Campbells leven te redden. Zijn hart begint inderdaad weer te kloppen. Ik pak Campbells hand steviger vast, ook om zijn vader te laten zien dat hij Campbell niet van me weg kan halen. Er komen meer mensen binnen en ze beginnen te ruziën maar het maakt me niet uit. Het enige waar ik aan kan denken is Campbell. Ik hou zijn hand nog steeds vast, wachtend op het moment dat hij zijn ogen opent. maar wie weet hoe lang dat nog kan duren.
'Komop Campbell, open je ogen dan. Ik ben hier voor je. Ik-' Iemand legt een hand op mijn schouder en met een ruk draai ik me om. Mijn vader. Met een rood hoofd kijk ik weer naar Campbell.
'Ik ga samen met Richard Saunders naar het ministerie, jij kunt hier blijven bij je vriend. Veel succes.' Ik knik en zie hoe de hele stoet weer wegloopt en alleen mij en Campbell overlaat.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Mijn lichaam leek alleen maar uit pijn te staan terwijl ik mijn hart heel hard te keer voel gaan. Ik wilde mijn ogen openen maar ondanks alle rare piepjes die ik om mij heen hoorde die ik herkende als een ziekenhuis deed ik mijn ogen open waar ik een fel licht ontmoeten die ik eerder gezien had- maar dan in mijn droom of was het toch de dood?
Ondanks alle pijn voelde ik een warme hand die van mij vasthouden waar ik naar keek terwijl er een rollercoaster door mijn hoofd leek te spoken. Ik ging met mijn ogen langzaam omhoog waar ik de ogen van Scorpius ontmoette en ondanks alle pijn voelde ik stress opkomen. Weer kijk ik om me heen en ik zie dat ik in het ziekenhuis lig; met Scorpius aan mijn zijde? Dit kon niet echt zijn- maar waarom voelde ik dan zoveel pijn? Ik probeerde te herinneren wat er gebeurd was maar mijn gedachten faalde erin. Hoe kwam ik hier terecht? Wat was er gebeurt in hemelsnaam en waarom was Scorpius hier? Wat als zijn vader erachter kwam; of wat als mijn vader erachter kwam.
Mijn oog ging naar de deur die een stukje openstond waar mijn vader werd meegenomen door- Aurors? Ik voelde hoe mijn ogen groter gingen en ik probeerde alle buisjes uit me te trekken maar mijn armen leken zich niet te kunnen bewegen. ‘Pap, Laat me niet alleen.’ Ik probeerde het te schreeuwen maar het kwam er maar zachtjes uit wat agressie in mij opwekte; of onmacht? Waarschijnlijk een combinatie van die twee. Onrustig bewoog ik in het bed- voor hoe ver het kon terwijl ik mijn zicht voelde afnemen en mijn vader weg genomen zag worden. ‘Nee, hij heeft niks fout gedaan.’ Probeerde ik zo hard mogelijk te zeggen wat niet lukte. Ik balde mijn vuisten en kneep mijn ogen dicht terwijl ik tegen de tranen vocht terwijl heel mijn lichaam al schokte en pijn deed. Waarom haalde ze hem weg? Snapte ze dan niet dat hij niks fout heeft gedaan? Ja; zijn fout was om mij te verwekken bij mijn moeder. Dat was het enige.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Campbell opent zijn ogen en ik kan het niet laten hem te knuffelen.
‘Pap, Laat me niet alleen.’ Ik weet niet waarom zijn woorden mij pijn doen. ‘Nee, hij heeft niks fout gedaan.’ woede welt in me op aangezien de Aurors nu dus denken dat er niks aan de hand is. Woedend sta ik op en trek ik mijn hand uit die van Campbell.
'Veel plezier met je hele leven gemarteld worden en daarna ontkenennen dat je eigen vader je mishandeld.' Ik loop de kamer uit maar draai me toch om.
'Als je ooit nog van gedachten veranderd dan ben ik hier voor je. Ik kan er gewoon niet mee leven dat jij dit alles toelaat.' Nu loop ik echt de kamer uit. Buiten het ziekenhuis ga ik op een bankje zitten. Al snel lopen er tranen over mijn wangen. Ik dacht even dat alles goed zou komen. Dat Campbell en ik gelukkig zouden kunnen zijn. Samen. Ik weet dat ik te heftig reageerde, maar ik kon het niet inhouden. Campbell verdient dit niet. Hij verdient duizend keer beter. Ik vind het te egoïstisch om te hopen dat hij voor mij zijn vader aan de kant zet. Maar dit gaat niet om mij. Hij wordt mishandeld en dort alsof het niks is. Ik wil de vrolijke jongen waarop ik verliefd werd weer terug.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Mijn hand werd losgetrokken door Scorpius die me boos aankeek. 'Veel plezier met je hele leven gemarteld worden en daarna ontkennen dat je eigen vader je mishandeld.' Hij liep weg en ik wilde dingen zeggen maar er was een prop in mijn keel ontstaan die ik niet weg kon slikken. Net toen ik dacht dat hij me achter zou laten draaide hij zich om.
'Als je ooit nog van gedachten veranderd dan ben ik hier voor je. Ik kan er gewoon niet mee leven dat jij dit alles toelaat.' Hij draaide zich om en liep echt weg. Verstijft bleef ik zitten terwijl langzaam tot mijn besef kwam dat alles en iedereen waar ik van hield weg zou gaan. Mijn vader en nu Scorpius. De enige mensen waar ik ooit om gegeven had. Iedereen kotste mij vroeg of laat uit en dit was maar weer het bewijs van mijn vaders woorden.
Als een magneet werden mijn ogen getrokken naar het raam waar ik Scorpius zag zitten op een bankje. Waarschijnlijk zou hij wachten op zijn vader en zou hij gelukkig verder kunnen leven terwijl ik wist dat ik hem noch mijn vader ooit los kon laten. Ze waren een te groot deel van mij geweest.
Ik draaide me op me buik omdat ik het niet kon aanzien hoe zo Scorpius voor eeuwig uit mijn zicht onttrokken zou worden en balde me vuisten samen terwijl de tranen als een waterval van mijn gezicht gleden en de pijn die Scorpius bij me gemaakt had veel erger was dan de wonden en het verlies van mijn vader. Ik voelde hoe mijn hele lichaam schokte maar niks deerde me meer. Het liefst wilde ik alles los trekken en sterven. Net zoals ik eerder bleek te zijn. Het maakte me niet meer uit of ik in de hel kwam of niet.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Ik heb Campbell daar achtergelaten bij zijn vader. Zijn vader die hem mishandeld. Ik wil iets kapotmaken. Blijkbaar kiest Campbell zijn vader boven mij. Maar wat zou ik doen? Ik hou van mijn vader, maar hij mishandeld mij niet. Deze keuze is oneerlijk. Familie is iets anders dan verliefd zijn. Verliefdheid kan over gaan, familie blijf je altijd hebben. Maar ik ben bang dat mijn liefde voor Campbell dieper is dan gewoon een jongen die verliefd is geworden op een andere jongen. We waren al beste vrienden, al in ons eerste jaar waren we er zeker van dat we altijd samen zouden blijven. Hij en ik. Maar dan op een andere manier. Nu ben ik van plan hem daar achter te laten. Ik hoor geschreeuw achter me en ik zie Richard Saunders die meegevoerd wordt door aurors. Mijn vader loopt voorop.
'Wat is er met jou aan de hand, Scorpius?' Ik kijk hem niet aan.
'Campbell zei toch dat hij niets gedaan heeft? Waarom wordt hij dan meegenomen?' Ik voel een sprankje hoop in me naar boven komen dat Campbell inderdaad heeft gezegd dat zijn vader schuldig is.
'Hij heeft de cruciatus curse gebruikt. Dat is illegaal weet je nog. En moet jij niet bij je vriendje zijn. Waarom ben je hier?' Ik kijk naar boven, naar de kamer van Campbell even denk ik dat ik hem zie kijken.
'Ik had even tijd nodig. Maar ik moet hem iets vertellen.' Mijn vader grinnikt en laat me het gebouw inrennen. Ik raas door de gangen en trek dan ook een keer de verkeerde deur open waar een heel gewonde man me boos aankijkt. Maar toch vind ik Campbell weer terug. Ik knuffel hem meteen.
'Het spijt me. Ik mag je niet laten kiezen tussen jou familie en mij. Familie hoort boven mij te gaan. Ik ben stom, maar ik hou van je.' Ik druk een kusje op zijn wang en ga weer naast zijn bed zitten terwijl ik zijn hand vasthou. Ik wil dat alles goed komt en we voor altijd samen kunnen zijn. Het klinkt als een sprookje, hoewel dit sprookje geen prins en prinses bevat. Het bevat mij en mijn prins. Campbell. Een heler komt binnen.
'Hij heeft rust nodig. Je moet weg.' Ik schud mijn hoofd. Ik ga niet weg bij Campbell. Waarom zou ik? Ik wil voor altijd bij hem blijven. Voor altijd samen. Dat zeiden we altijd.
'Ik blijf bij hem. Ik laat hem niet nog een keer alleen.' Ik pak zijn hand steviger vast.
'Zolang je zijn hart maar niet te snel laat kloppen.' Ze loopt met een glimlach de deur uit en ik kijk naar Campbell.
'Ik denk dat het eerder andersom is.'

[ bericht aangepast op 5 april 2014 - 10:44 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Ik hoorde een deur opengaan maar ik maakte er geen nota van. Ik bleef liggen terwijl langzaam mijn besef weg voelde varen. Waar ik nog alleen maar bewust van mijn ademhaling was terwijl ik dood stil lag- alsof ik al het gevoel van de dood voor de zoveelste keer wilde ervaren. Ik hoorde met een klap de deur open gaan maar ik was te moe om op te kijken. Er was te veel gebeurt en zo weinig wist ik van alles. Ik wist niet eens meer hoe ik hier beland was. Alleen dat mijn vader zonder keuze me alleen moest laten en Scorpius het met een keuze deed. Maar ik begreep zijn keuze. Ik zou zelf ook niet met mijzelf nemen. Ik kneep zachtjes mijn ogen dicht maar deed ze weer open toen ik twee warme armen om mijn pijnlijke wonden heen voelde en een herkenbare ademhaling in mijn nek voelde strijken waar mijn hart een sprongetje van maakte. Ik hoorde dat er dingen gezegd was en met moeite probeerde ik te luisteren maar ik kon nog alleen maar denken aan Scorpius. Was hij echt terug- waarom zou hij dat doen. Ik gaf hem niks anders dan ellende.
Ik draaide mij zachtjes om terwijl ik haast verstrikt ben geraakt in alle snoertjes. Ik keek naar waar ik allemaal aan vast zat en ik wist dat ik dood was geweest maar dat mijn vader me gered had. Hij mishandelde me dan toch niet. Anders had hij me dood laten gaan- hij hield van me.
Ik keek in Scorpius ogen wat mij meer kracht leek te geven terwijl zijn hand zich verstrengeld had met die van mij terwijl er harde steken door mijn hoofd gonsden en vragen die onbeantwoord waren.
Ik schraapte mijn keel die erg droog leek. ‘W-waarom lig ik hier, Scorpius en hoe kom jij hier. J-je vader..’ ik kon het gewoon niet om mijn zin af te maken waardoor ik naar mijn voeteinde keek.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Ik kijk naar Campbell. Ik hou zoveel van hem, maar er zullen altijd problemen zijn. Campbells vader komt over een tijdje weer vrij, en zolang Campbell nog van zijn vader houdt kan ik hem niet stoppen terug naar zijn vader te gaan. ‘W-waarom lig ik hier, Scorpius en hoe kom jij hier. J-je vader..’ Ik kijk hem niet aan en trek mijn hand terug.
'Je vader is op het ministerie. Hij is gearresteerd voor het gebruiken van de cruciatusvloek. Hij is er nog goed mee weggekomen.' Ik sta op en ga voor het raam staan. Ik wil Campbell even niet aankijken.
'Je hebt gelogen tegen de aurors. Je hebt gezegd dat je vader niks gedaan heeft. En daarom krijgt hij nu bijna geen straf.' Ik ben even stil om op de goede woorden te komen. 'Je bent te goed voor hem, Campbell. Hij verdient jou niet. Jij verdient duizend maal beter. Maar je houdt van je vader. Ik haat hem ongelooflijk veel. Misschien dat ik even tijd nodig heb. Ik weet het niet.' Verdrietig staar ik uit het raam. 'Het is oneerlijk om jou tussen mij en jou vader te laten kiezen dus denk ik dat het voor de hand ligt wat ik moet doen.' Ik doe moeite om niet te gaan huilen. Ik wil hem niet verlaten. Ik kan niet zonder hem. Maar over een tijdje kan ik misschien wel zonder hem leven. Dat ik eraan moet gaan wennen. Misschien dat ik ooit nog gelukkig kan zijn zonder hem. Op dit moment kan ik me dat alleen niet voorstellen.

---

Spoiler alert: you will save yourself