The 19 years later, the new Generation • Harry Potter RPG [Speeltopic 6] - Speeltopics

*je mag zoveel karakters als je wilt aanmaken
*als je iets wilt zeggen of vragen, tussen haakjes*houw het netjes a.u.b.
*volgt de verhalenlijn van J.K Rowling.
*min. 100 woorden per post.
*geen ruzies
*als je niet meer mee doet, ga je netjes afmelden.
*Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de person zelf
*wil je mee helpen met het opbouwen van deze RPG? stuur me maar een PB'tje (:
*je Nederlands of spelling hoeft niet goed te zijn, als je er maar plezier in hebt!
*en heb vooral veel plezier
*en geef me een koekje
*en er is altijd wel plaats voor een nieuwe karakter, ook al zijn we in het midden van de jaar

[ bericht aangepast op 4 maart 2014 - 22:19 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

'Ik ben ook gelukkig. Scorpius. Met jou.' Zei ik na zijn lieve woorden. Ik was ook gelukkig met Scorpius. Al 5 jaar lang. Ik hield van hem. Zachtjes nestelde ik me dicht tegen hem aan en het liefst wilde ik mijn armen om hem heen slaan maar voor nu kostte dat te veel pijn en moeite. Zachtjes drukte ik een kus op Scorpius borstkast waar algauw mijn hoofd zijn hart vond die ik ritmisch op en neer voelde gaan terwijl mijn hand op zijn borstkast lag. Ik wilde hem nooit meer kwijt. Zonder hem bestond ik niet. Sinds de eerste jaar was hij de gene waardoor ik door bleef gaan. Ik was zelfs voor hem naar Huffelpuf gegaan tot mijn vaders grootste ellende. Ergens wist ik dat ik Scorpius altijd boven mijn vader geplaatst had maar het verlies van mijn vader viel mij zwaar. Vooral omdat ik wist dat hij woest zou zijn en buiten zinnen wanneer ik hem weer zou zien. Ondanks dat Scorpius zegt dat ik dat niet verdien vind ik dat van wel. Maar dat zou ik nooit meer tegen hem zeggen want dan zou ik hem verliezen. Automatisch bij dat idee kneep ik een stukje stof van Scorpius t-shirt steviger beet. Alsof dat mij zou van moeten overtuigen dat hij zo niet weg kon glippen terwijl ik zijn hartslagen tegen mijn hoofd aan voelde wat ondanks alles rustgevend werkte. Langzaam vielen mijn ogen dicht terwijl het laatste wat ik hoorde zijn hartslag was.

Campbell slaapt gwn hoor xd zulleb we maar naar de volgende dag gaan na 2 maanden campius?

[ bericht aangepast op 19 april 2014 - 0:43 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

'Ik ben ook gelukkig, Scorpius. Met jou.' Ik glimlach. 'En dat is alles wat ik nodig heb om gelukkig te kunnen zijn.' Ik voel dat Campbells hart steeds regelmatiger gaat kloppen. Ik luister ernaar een na een tijdje slaapt hij. Een heler komt naar binnen gelopen.
'We kunnen u een bed aanbieden of wilt u liever naar huis.' Ik schud mijn hoofd.
'Ik lig hier goed.'

~ de volgende ochtend ~

met een gaap open ik mijn ogen. Campbell ligt in mijn armen. Het feit dat we in een ziekenhuis zijn kan ik even aan de kant zetten om gelukkig te zijn. Ik ga rechtop zitten maar heb nog steeds mijn armen om Campbell heen geslagen. Ik zie twee borden met eten staan en pak er zelf eentje van. Ik heb honger. Een briefje zit aan het bord. Mijn ouders hebben ons dit eten gestuurd. Ik grinnik dn begin te eten. Mijn moeder is best wel een goede kok. Ik laat Campbell nog even slapen, hij heeft zijn rust nodig.

Spoiler alert: you will save yourself

OMFG jij vreetzak! altijd eten jij! al de hele 19 years later topic! eerst met kippenpootjes enz!

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ja duh Scorpius eet veel

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell Saunders

Mijn adem ging ritmisch heen en weer terwijl ik tegen een warm lichaam lag en een warme arm rond mij heen voelde. Het voelde fijn aan. Zo fijn dat ik mijzelf niet verroerde. Bang dat dit slechts een droom zou zijn. Een droom dat ik tegen Scorpius aan lag. Het zou een teleurstelling wezen als ik mijn ogen open zou doen en ik gewoon in mijn bed lag, thuis. Ver weg van Scorpius.
Bij die gedachte alleen al drukte ik mijn gezicht dichter de warme lichaam van Scorpius aan. Plotseling voelde ik hem bewegen waardoor ik noodgedwongen was de angst aan te gaan om mijn ogen te openen. Meteen ontmoeten mijn ogen een fel licht waardoor ik ze snel weer dicht deed.
Ik beet zachtjes op mijn lip. Ik lag in een ziekenhuis met Scorpius. Het laatste vond ik niet zo erg maar het eerste wel. We zouden naar school moeten. Straks zou mijn vader er achter komen dat ik er niet was. Snel ging ik rechtop zitten. ‘We moeten naar school, Scorpius.’ Verward keek ik even om mij heen en ondanks dat Scorpius naast mij lag voelde ik onrust in mij. Ik moest op tijd zijn. Anders zou mijn vader me vermoorden!

(> hij is even vergeten dat zijn vader gearresteerd is Dx)

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Campbell wordt onrustig wakker.
‘We moeten naar school, Scorpius.’ Ik glimlach en schud mijn hoofd terwijl ik hem zijn eten aangeef.
'Je hoeft - nee je mag - nog niet naar school. Je moet uitrusten en ik mag vandaag nog bij je blijven. Morgen moet ik weer naar school. Maar jij mag hier nog wel een tijdje blijven. Je moet beter worden.' Ik pak zijn hand vast en eet snel het laatste beetje van mijn eten op. Ik heb nog steeds honger maar het is zijn eten en hij heeft het nodig om beter te worden. Ik zie opeens Mercurius tegen het raam tikken.
'Ben zo terug,' mompel ik en ik loop naar het raam om mijn uil binnen te laten. Hij lijkt helemaal doodop. Mijn mond valt open als ik zie van wie de brief is. Er staat met sierlijke letters Lucius Malfoy op geschreven. Waarom zou hij mij een brief sturen? Ik loop naar Campbell en ga naast hem zitten terwijl ik twijfelend naar de brief kijk. Enkele keren heeft hij me een brief gestuurd met rare opdrachten, meerdere keren plannen om te ontsnappen. Nu heb ik geen zin om mee te helpen met zijn ontsnappingspogingen. Ik kijk naar Campbell. Zal ik de brief openen?

Spoiler alert: you will save yourself

Campbell saunders.

Ik luisterds naar scorpius maar ondanks alles voelde ik me daar niet rustiger op. Morgen zou ik gewoon naar school gaan. Ik zou hier niet in mijn eentje achterblijven. Plotseling hoorde ik getik op het raam en toeb ik keek herkende ik scorpius familie uil. Direct stond scorpius op terwijl ik hier bleef liggen. De leegte van het bed stond me niet aan en dit was voor een moment. Nee ik zou gewoon naar zweinstein gaan. Al moest ik er heen kruipen. Besluiteloos kwam Scorpius terug.
Aan de handschrift kon ik zien dat het van zijn vader afkwam. 'Is er iets?' Vroeg ik omdat hij stil bleef staan met de ongeopende brief...


Wtf ben je van plannn aaah ! Kort stukje mrja

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

'Is er iets?' Ik zeg niks en kijk hem bezorgd aan. Hoe kan ik zeggen dat ik waarschijnlijk weer een enge opdracht krijg of wat dan ook. Ik open de brief en lees de hele brief een paar keer door. Drie keer lees ik hem, en ik kan het nog steeds niet bevatten. Ik laat de brief op de grond vallen en kijk nog één keer naar de lettertjes daar op dat papier
Beste Scorpius,
Zoals je weet zit ik nu al een tijdje in Azkaban. Deze ochtend kwam deze uil mij een krant brengen. Ik heb het artikel bijgesloten. Ze hebben besloten dat ze mij vrij laten als jij besluit dat je bij mij wilt gaan wonen (in het huis waar je bent opgegroeid)
Lucius Malfoy
Met trillende handen pak ik het krantenknipsel.

Moord op hoofd van auror-office en vrouw
Gisteravond rond twaalf uur 's nachts zijn de lichamen van de heer D. Malfoy en zijn vrouw gevonden. De doodsvloek is over ze uitgesproken en...

Ik gooi het stukje papier weg. Ik wil het niet lezen. Het kan niet zo zijn. Met mijn handen in mijn haar ga ik op Campbells bed zitten en geef ik hem het krantenknipsel.

Spoiler alert: you will save yourself

Bwtf i hate you wedde dat lucius campbell haat

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Haha je zult zien. Maar nu kan Cammie Scorpi troosten ;')

Spoiler alert: you will save yourself

Eruditie schreef:
Haha je zult zien. Maar nu kan Cammie Scorpi troosten ;')

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Ik bekeek Scorpius uitdrukkingen op zijn gezicht die hij trok terwijl hij het papiertje las en vervolgens het krantenknipsel. Hij zag er verdrietig uit en ik had geen flauw idee wat er aan de hand was. Plotseling ging hij naast mij zitten op het bed wat mij een klein beetje liet schrikken. Ik had dit totaal niet zien aankomen. Hij gaf mij het krantenknipsel terwijl ik mijn ogen eroverheen liet glijden en met een schok besefte ik dat Scorpius ouders allebei dood waren. Verdwenen. Voorgoed.
Ik keek naar Scorpius en mijn mond zakte langzaam open terwijl ik weer naar het krantenknipseltje staarde. Ik legde beschermend een arm om hem heen terwijl mijn ogen nog een keer langs het krantenknipseltje gleden. Ik had dit nooit zien aankomen. Ik ken Scorpius vader al vijf jaar lang en ik moest tot mijn grootste eerlijkheid bekennen dat hij me nooit verkeerd behandeld had.
Ik keek naar Scorpius gezicht. Wat kon ik zeggen? Hoe kon ik duidelijk maken dat ik er voor hem was. Altijd zelfs tot na de dood.
‘Scorpius.’ Zei ik zachtjes terwijl ik naar zijn gezicht bleef staren maar plotseling trok ik hem in een omhelzing. ‘Ik ben er voor je Scorpius. Ook al weet ik nu niet precies hoe ik je kan helpen.’ Mijn blik gleed automatisch naar de deur die open stond tot mijn verbazing. Hij was daar net toch dicht?
Een bekend gefluit schalde door de zaal die erachter stond en tot mijn verbazing zag ik mijn vader daar lopen. Mijn hart leek te stoppen met bonzen en de tijd leek stil te staan terwijl ik een vage vermoeden had van een connectie; maar dat kon toch niet? ‘Scorpius we moeten hier weg.’ Fluisterde ik ademloos. Vliegensvlug haalde ik alle infusen uit mijzelf en deed een greep naar mijn kleding. Ik wist dat ik niet snel kon lopen en dat het pijn deed maar de pijn verbeet ik. Het kon nooit veilig zijn in mijn vaders buurt. Totdat de dader van Scorpius niet gevonden was kon ik niks anders dan mijn vader verdenken. Had hij iemand ingehuurd die ze vermoord had? Of was hij het zelf? Ik pakte Scorpius bij zijn hand en ondanks het moeite koste tuurde ik langs de deur waar ik mijn vader niet meer zag, noch een andere heler. Snel nam ik hem mee naar de eerste de beste uitgang richting de brandtrap waar ik even hijgend stil moest blijven staan om vervolgens de trap naar beneden te vervolgen.

Haha jij dacht drama? Ik maak het er meer van

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Scorpius Malfoy

Flashbacks schieten door mijn hoofd. Mijn moeder die me iedere nacht instopte. Mijn vader die me knuffelde. Meer gelukkige herinneringen.
‘Scorpius.’ Ik kijk hem niet aan. Hij trekt me in een omhelzing en ik ga tegen zijn borst aan liggen. ‘Ik ben er voor je Scorpius. Ook al weet ik nu niet precies hoe ik je kan helpen.’ Ik glimlach zwakjes. Hij kijkt door de open deur. Ik frons. Was die niet dicht?
'Scorpius we moeten hier weg.' Ik kijk naar de gang en zie tot mijn verbazing Campbells vader. Campbell begint al zijn infusen eruit te trekken en ik duw hem terug.
'Liggen jij, en stop die infusen er weer in. Je weet hoe goed het de vorige keer ging.' Ik grinnik even zwakjes en loop dan met een serieus gezicht naar de gang. Zonder meneer Saunders aan te kijken doe ik de deur dicht.
'Verrast? Dat ik het echt gedaan heb.' Ik voel woede in me naar boven komen maar zeg niks. 'Ik dacht even dat je het nog zou doen ook. Maar blijkbaar betekenen je ouders niks voor je. Of betekent mijn zoon meer voor je dan je ouders, die jou opgevoed hebben. Ik had beter van je verwach...' Ik trek mijn stok en zet die tegen zijn nek.
'Ga je me ver-' 'Nee natuurlijk niet. Ik ben geen moordenaar. En ik kan het Campbell niet aan doen. Maar hij wil niet meer bij jou in de buurt komen. En ik geef hem groot gelijk. Je bent zijn vader niet. Een vader is iemand die om zijn zoon geeft. Zoals mijn vader was. Jij zult nooit weten hoe dat voelt. Je kan je niet over de dood van je ene zoon heen zetten, zo zieli-' Hij trekt zijn stok en vuurt een paar spreuken op me af - waaronder de cruciatus vloek. Ik krimp ineen en doe mijn best de pijn te negeren. Ik wil hem dat plezier niet doen.

OVERTREFFENDE TRAP

Spoiler alert: you will save yourself

-

[ bericht aangepast op 23 april 2014 - 0:00 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

Scorpius liep weg en deed de deur dicht wat mij verontrusten. De infusen waren ondertussen los terwijl ik de stemmen van de zaal in mijn kamer kon horen. Snel sprong ik het bed uit en deed mijn ziekenhuis gewaad uit en snel trok ik mijn broek en shirt aan van mij die er lagen. Plotseling hoorde ik geen stemmen meer wat me verontrusten. Mijn vader zou toch geen Scorpius pijn doen? Met een greep pakte ik mijn toverstaf en deed de deur open en negeerde mijn pijn. Aan mijn vaders blik wist ik dat hij een spreuk op Scorpius geplaatst had en automatisch volgde mijn blik zich naar Scorpius die pijn leek te hebben. Voordat mijn vader mij in de gaten had riep ik al; ‘Crucio.’ Mijn ogen stonden vol woedde terwijl ik naar mijn vader liep. Die ondanks alles ook verbaasd was maar dat deerde me niet. Het leek alsof er een knop in mijn hoofd omgezet was die ik niet meer kon omschakelen. Alsof mijn vader niet genoeg pijn had schopte ik hem waardoor hij op de grond belanden.
‘Waarom kon je niet van mij houden zoals Nathaniel, Vader?’ riep ik hem haast toe terwijl mijn toverstok nog steeds op hem de cruciatus vloek uitoefende.
‘Nooit ben ik goed genoeg geweest voor jou. Het voelt alsof ik nooit goed genoeg zou zijn voor iemand, alsof ik nooit blij kan zijn. Ik ben leeg van binnen.’ Geen enkele traan waagde zich over mijn gezicht te rollen. Alsof ze bang van mij waren en diep van binnen was ik ook bang voor mijzelf. Was ik dan toch zoals mijn vader? Ondanks alles kon ik niet stoppen.
‘Sectumsempra.’ Direct spoot er bloed uit mijn vaders lichaam alsof er messen door hem heen gingen terwijl ik zonder mededogen bleef kijken en het weer ophief terwijl ik mijn vaders toverstaf opraapte en vol op hem ging zitten en hem kei hard in zijn gezicht sloeg.
‘Ik haat mijzelf vader! En het enige waar ik nog aan kan denken is aan de tijd die tikt tot ik sterf. Eenzaam omdat ik nooit goed genoeg voor iemand zou zijn. Ik ben hol van binnen, leeg. Ik ben een masker vol leugens en ik weet zelf niet eens meer wie ik ben.’
Een machteloosheids gevoel kwam bij mij naar boven terwijl mijn vader me niet pijn terug deed. Niet eens een poging en alleen staarde. ‘Vecht dan terug, doe wat! staar me niet zo aan.’ schreeuwde ik hem toe terwijl ik mijn toverstaf ophief. ‘Crucio.’ Riep ik en het zien dat mijn vader pijn had gaf me geen voldoening enkel alleen wroeging. Ik hief hem op en pakte zonder op of om te kijken Scorpius hand en trok hem mee zonder de zaal nog een blik waardig te geven.
Ik trok Scorpius mee de lift in en liep samen met hem ST Holisto uit terwijl ik helers nog naar me zagen kijken. Voordat ze echter wat konden doen stak ik mijn arm uit zodat de Collectebus stopte voordat de jongen wat kon vragen zei ik; ‘Zweinstein.’ En met volle vaart begonnen we te reiden.
Terwijl ik de hele rit zweeg wat niet zo lang duurde aangezien we de enige waren in de bus.
Ik gaf de jongen het gepaste geld waarna hij weg kon reiden maar voordat hij weg reed zag ik mijn eigen gezicht in het spiegelbeeld van de ruit. Mijn hart stopte met kloppen en ik schrok van mijzelf. Ik was niet meer wie ik was- niet dat ik dat ook wist. Ik was precies mijn vader. Wat had ik gedaan. Ik was een monster en vroeg of laat zou ik Scorpius ook behandelen zoals mijn vader mij behandeld had. Met slome pas kwam ik in beweging terwijl mijn woede veranderde in wroeging en spijt in de stille weg richting Zweinstein terwijl mijn hart steeds slomer ging kloppen. Tot ik neerviel en ik langzaam een met de stilte werd.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya