[Speeltopic] Nyctophilia • One Direction 1 - Speeltopics

Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Ooit komt er een dag we vrij zijn.
Er komt een dag dat we vrij zijn.

Als je heel stil bent, kun je horen dat deze gedachten rondspoken in de hoofden van de vijf jongens van One Direction. Het lijkt het perfecte leven wat deze jongens hebben, maar je wilt niet in hun voetsporen treden. Voor nog geen goud zou je dat willen. Wat niemand namelijk weet is dat deze band niets liever wilt naar het moment van voor het beroemd zijn. De momenten dat ze zichzelf konden zijn, of het moment dat ze zichzelf kunnen zijn, omdat ze geen contract meer hebben lopen met hun huidige management.
Louis, de jongen die uit wilt komen wie hij werkelijk is. Louis wilt niet langer rondlopen met het geheim dat Zouis Malikson echt is. Hij wilt Zayn niet voortdurend zwart maken en alleen bij hem in de buurt komen, zodra alle camera's verdwenen zijn. Hij wilt niet meer dat het management de romance uit elkaar probeert te drijven.
Niall, de kleine blonde Ier, die niets liever wilt dan terug naar Ierland. Terug naar Ierland, omdat hij het beroemd zijn zat is en verschrikkelijk last heeft van heimwee. Hij wilt niets liever dan bij zijn familie zijn en als onbekende gitarist in de kroegen wil jammen. Het gene wat hem nog altijd het beste bevalt.
Liam, de jongen die word gedwongen om door te gaan. Door te gaan terwijl zijn gezondheid op het spel staat en waar het binnenkort nog eens een keer faliekant mis mee kan gaan als hij geen rust krijgt.
Harry, de jongen die zijn relatie op het spel moet gaan zetten. Hij word verplicht om te doen dat hij single is, of met iemand anders moet daten, omdat zijn echte vriendin zwanger is. Een slechte iets voor de imago van de band vind het management, dus daar moeten ze ook niet aan denken.
Gaat het deze jongens samen lukken om hun eigen leven te gaan leiden? Misschien met een klein beetje hulp van hun familie? Stappen te ondernemen voor het straks echt mis gaat? Of is het al te laat?

I'm not the option you shouldn't have chosen.

Rollen •
• Harry Edward Styles • Kanga
• Louis William Tomlinson • Roe
• Niall James Horan • KiliOfDurin
• Liam James Payne • PresIey
• Zayn Javadd Malik • quin98

• Jillian 'Jill' Hailey Summer • Beifong
• Louise Hadewych Cleadde • Whisperings
• Mikayla 'Mickey' Danelea Daly • Roe
••



Invullijstje •


Regels •


Het begin:
De jongens zijn net ingelicht over een project waardoor zij de eerstkomende weken zoveel uur per dag achtervolgd zullen worden door een cameraploeg. Het zou een begin zijn voor een tv programma waardoor fans mee kunnen kijken in het dagelijkse leven van deze vijf jongens, maar ook een eind moet komen aan de roddels. Natuurlijk geweldig voor hen, maar voor de jongens een nachtmerrie die werkelijkheid word.
Deze avond zijn ze nog vrij, om te doen hoe of wat, zodat ze morgen hun levensstijl om kunnen gooien. Maar was dat wel een slimme zet geweest?

[ bericht aangepast op 28 feb 2014 - 19:26 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

Ze keek me aan terwijl ze het vertelde en even kijk ik verdoofd voor me uit. Ik wist het grootste deel al maar toch, waarom moest die nou weer zo stom zijn? Ik keek om me heen ik moest weten hoe het met hem ging. Ik keek naar Jillian, ' Blijf een beetje kalm en zorg dat Harry komt, ik ga regelen dat we meer te weten komen' zei ik en perste er een zwak glimlachje uit. Ik keek op toen een dokter een kamer uitliep en gelijk sprong ik op. ' Meneer ik wil weten hoe het met Louis Tomlinson gaan!' zei ik gelik en de man keek me even twijfelend aan. Als die maar niet waagde te zeggen dat we er niks over mochten weten want daar hadden we alle recht op. ' Hij heeft veel te veel alcohol binnen gehad, hij komt langzaam weer bij nu maar hij vraagt steeds naar ene Zayn, weet jij wie dat is?' Ik keek de dokter aan en knikte. Dit was goed nieuws! ' Ik ben Zayn' zei ik. ' Komt u maar even mee, maar niet te lang jongen, hij heeft rust nodig' zei de dokter en ik knikte gelijk. Ik kon nu tenminste even kijken. Ik liep gelijk de kamer binnen en keek naar Louis. ' lou wat heb je nou weer gedaan' zuchtte ik zachtjes en liep dichterbij. het was niet prettig hem zo te zien. Ik pakte zijn hand vast en drukte der zachtjes een kusje op. ' Het komt goed Lou, ik ben bij je' zei ik zachtjes en boog me nar voren voor een kusje op zijn voorhoofd. Op dat moment zag ik de tranen op zijn gezicht en veegde ze zachtjes weg, ook bij mij waren er tranen te vinden. Ik was zo bezorgd om Louis, ik hoopte echt dat het goed met hem komt. Ik keek naar onze handen en verstrengelde onze vingers, ' Kom op Lou wordt alsjeblieft wakker'

[Niall wordt nog niet wakker, sorry. Je zal hem aan zijn tuigje de ambulance in moeten slepen en hem aan het ziekenhuis bed moeten binden... Misschien komt hij wel naast Lou te liggen ]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Mijn snikken werden hoorbaar in de ruimte waar ik me begaf en kaatste drie keer zo hard terug. Ik had geluk dat het naar geluid was, want anders hard ik mooi dekking kunnen zoeken. Toch deed het me op dit moment niets, ik verroerde geen vin en bleef stilletjes huilen, smekende om de jongen die ik op dit moment het hardste nodig had. Ik voelde me op dit moment machteloos en het was goed dat er geen drank in de buurt was, want dan had dit waarschijnlijk nu rijkelijk door mijn bloed gestroomd. Het was een van de weinige dingen die ik nog goed kon: drinken, dronken worden. De reden dat ik alles kwijt kon raken wat me lief was. Het had zijn deel in mijn leven opgeëist, het regelde mijn leven en dat allemaal door het management, die het net zo goed deed. Zonder hen was dit allemaal nooit gebeurd, waren we allemaal gelukkig geweest.
Een stem die door mijn gedachten heen brak, liet me nog harder snikken. Al liet deze me ook heel langzaam opkijken, om de jongen, van wie de stem toebehoorde, langzaam voor mijn neus te zien verschijnen. De jongen die ik op dit moment het hardste nodig had. 'Zayn,' piepte ik zachtjes. 'Het spijt me zo.'
De woorden die tot me doordrongen en de daden, lieten me langzaam overeind komen, om de jongen lipbijtend aan te kijken. Zelfs onze handen die elkaar vonden en zijn lippen tegen mijn voorhoofd lieten mijn kracht niet terugkeren, liet de duisternis niet verdwijnen. 'Ik kan dit niet,' piepte ik zachtjes, om me los te wurmen en mijn armen rond zijn middel te wikkelen. 'Ik kan het echt niet,'
En dat was het moment dat de zwarte nacht om ons heen veranderde in lichtere kleuren en ik verbaasd om me heenkeek. 'Hoe? Hoe kan het mij niet lukken?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne.
Met mijn ogen gesloten lag ik met mijn armen en benen wijd gespreid op bed. Ik hoorde iemand meerdere malen mijn naam roepen, maar daar besteedde ik geen aandacht aan. Ze zouden er vanzelf wel achter komen dat ik geen zin heb om te praten, of om ook maar iets te doen. Ja, ik wou slapen, maar dat kon ik gewoon niet. Ik ben doodmoe, en ben ook nog eens misselijk. Ik voel me ziek, maar dat hoeft niemand te weten, ik moet door gaan, ik moet geen zwakte tonen. Eigenlijk had ik het geroep van mijn naam niet moeten reageren, maar ik had er gewoon de kracht niet voor om terug te roepen of te gaan kijken. Ik kon ook alleen maar denken aan het nieuws over die stomme reality show. Wat hebben we er aan, en bovendien, wie gelooft er nou dat we zo'n perfect leven hebben als het script? Het is bij lange na niet zo perfect als iedereen denkt dat het is. Het leven van een popster is niet zo leuk als iedereen denkt. Je moet twentyfour seven aan de slag, en je moet ook nog eens nep doen voor de camera. Ook kan je niets meer doen zonder dat je in het nieuws komt, en ze bepalen met wie je wel en niet om mag gaan, en met wie je een relatie krijgt. Als ik wist wat het met zich mee zou brengen had ik er echt niet voor gekozen om beroemd te worden, maar het was nu eenmaal zo gelopen..

[Iemand voor Li?]

---

How far is far

Zayn Malik

Zijn woorden lieten me even stil zijn, het spijt me het waren de woorden die elke keer weer klonken als ik aan zijn bed zat. Ik wist nu niet wat ik erop moest zeggen, elke keer zei die het en ik weet dat die het meent maar hij deed er alleen later niks meer mee. ' Het zijn eerder woorden die je zelf zou moeten zeggen Louis' zeg ik zachtjes en keek even naar hem. Hij kwam overeind en ik schudde mijn hoofd. ' Lou blijf nou liggen' zei ik, hij moest nu echt niet teveel gaan doen.Toch sloeg ik ook mijn armen om hem heen om hem even te knuffelen. ' Je kan dit wel, ik weet dat je het kunt en het komt goed' zei ik en legde de jongen met zijn hoofd zachtjes terug op het kussen. Zijn verbaasde blik maakte duidelijk dat er wat veranderd was en ik glimlachte voorzichtig. ' Het komt goed met je, ik weet het zeker' zei ik en deze keer raakte mijn lippen zijn mond voor een paar seconde. ' Ga maar slapen nu, je hebt rust nodig' zei ik terwijl ik met een hand door zijn haar streek. Ik was blij dat Louis nu wakker was maar nu moest die weer gaan slapen, ik wist nu dat het goed kwam dus was ik wat minder ongerust. De komende tijd zou ik de jongen wel wat meer in de gaten houden want ik wil echt niet dat hij weer in het ziekenhuis belandt

Harry Styles
Ik was oprecht blij om haar stem te horen, al werd dat versterkt door de drug en was het een beetje overdreven geworden. Aan de andere kant, de woorden die ze uitsprak lieten me weer in de diepe put zakken waar ik al weken, zelfs maanden, inzat. "Wat?" piepte ik zacht, al had ik haar heel goed verstaan. Dit kon niet, dit mocht niet. Ik knikte snel toen ze vroeg of ik kwam, maar besefte al snel dat ze dat niet kon zien. "Ik kom eraan, wees niet bang, het komt allemaal wel goed," sprak ik vlug, helaas wist ik dat het niet het geval was, het kwam nooit meer helemaal goed. Het rode hoorntje werd al snel ingedrukt door een van mijn vingers en ik maakte de joint vlug uit in de asbak die voor me op de tafel stond. Moeizaam stond ik op, ik voelde me licht in mijn hoofd en alles draaide om me heen.Toch ging ik op weg, er was geen andere keus. Mijn jas liet ik voor wat het was en stapte zonder het ding de koele avond in, gelukkig had ik mijn schoenen niet uitgedaan want anders was de kans groot dat ik nu zonder over straat liep. Godzijdank was het ziekenhuis maar een minuut lopen vanaf hier en zelfs mij lukte het om daar veilig te komen met mijn warrige hoofd. Vanaf de seconde dat ik binnen was begon ik tegen de dokters te schreeuwen waar Louis was, en vanuit mijn ooghoeken zag ik een snikkende Jillian zitten. Ik wilde zo graag naar haar toe en haar troosten, maar bij het dilemma waar ik nu voor stond was de jongen belangrijker. Goed voor de dokters leidden ze me naar zijn kamer, anders had ik het lef nog gehad een rechtszaak aan te spannen. In de kamer zag een gebroken Louis met Zayn ernaast zitten. "Boo," piepte ik zacht en kwam op de overige stoel naast het bed zitten. Hopelijk zag hij of Zayn niet dat mijn pupillen drie keer zo groot waren als normaal, want dat kon ik er nu niet bij hebben.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Het beeld werd lichter en langzaam maar zeker kwam er wat meer vorm in te zitten. Ik klemde me opnieuw tegen de jongen met het zwarte kapsel aan, bang zijnde voor wat er komen zou. Pas het moment dat ik ons twee ook tegenover ons zag lopen, werd mijn blik verbaasd en durfde ik de jongen langzaam los te lopen, om naar voren toe te lopen. Te staren naar mezelf en de jongen die net nog naast me stond, maar vooral het mini mensje wat vooruit huppelde. Het verbaasde me wat ik zag, want langzaam maar zeker flitste er meer voorbij, en vroeg me af of dit een beeld was wat ik ooit zou zijn zodra ik de kracht zou vinden om terug te keren. Als het niet de beelden waren wat al was gebeurd. Mijn blik gleed langzaam terug naar achteren, wetende wat de bedoeling hiervan was geweest. Tenminste het vermoeden hebbende, want het had wel zeker effect. 'Ik kan dit wel, hé?' fluisterde ik zachtjes. 'Ik kan dit door alles wat we al mee hebben gemaakt en doordat jij degene bent die me sterk maakt,' mompelde ik zachtjes terwijl mijn mondhoeken ietwat omhoog krulde. Ik liep langzaam op de jongen af, om mijn armen om hem heen te wikkelen. Dit moest goed komen.

Langzaam opende ik mijn ogen, om een paar keer te knipperen zodat ik aan het licht kon wennen. Eenmaal aan het licht gewend zag ik het gezicht van Zayn weer verschijnen waardoor ik dezelfde handelingen probeerde uit te voeren, maar nu ik bij was lukte het wel met heel veel moeite en een nog ergere hoofdpijn. Daardoor liet ik me ook langzaam weer op het bed zakken, mijn armen om de jongen heen wikkelend, toen hij me knuffelde, om zachtjes te huilen. Mijn energie was op, net als de neiging om alles te verbergen. Niet dat er wat te verbergen viel, want volgens mij was dat in deze situatie meer dan duidelijk. De alcohol was niet zomaar gekomen.
'Het spijt me,' piepte ik zachtjes nogmaals, om met waterige oogjes op te kijken. Ondanks alles was ik toch nog steeds bang dat het tussen ons nog een keer verkeerd zou lopen.
Een heel klein glimlach nestelde zich wel op mijn gezicht, om langzaam de jongen weer naar me toe te trekken. Ik wilde nu niet zonder hem. Ik trok hem voorzichtig op het bed, om me goed tegen hem aan te nestelen en mijn ogen weer te sluiten met een zachte zucht. Ik was wakker, maar briljant ging het nog steeds niet. Dromenland lag dan ook heel dicht bij tot het moment dat mijn ogen open volgen bij een bekende 'Boo.' Mijn ogen vlogen naar de krullenbol aan het bed, om langzaam mijn mondhoeken wat omhoog te laten krullen. 'Hazza,'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

Met veel hoop keek ik naar Louis die op dit moment een strijd leverde om wakker te worden, ik zag het aan hem. Hij werd langzaam wakker maar het koste hem moeite. Het moment dat hij toch aardig wakker was probeerde hij me te knuffelen en ik glimlachte en knuffelde hem terug. ' Het is je gelukt Lou, nu wat voorzichtiger zijn he' zei ik tegen hem en drukte een kusje op zijn wang. Ik was zo blij dat hij wakker was nu. ' Niet huilen' zei ik zachtjes tegen hem en streek met mijn hand door zijn haren heen. 'Het is goed Lou, dat spijt moet je eerder voor jezelf hebben, dit moet je jezelf niet aandoen' zei ik tegen hem en grinnikte zachtjes toen hij me het bed optrok. Ik ging bij hem liggen met mijn armen nog altijd om hem heen. ' Doe maar rustig aan' zei ik tegen hem toen hij zijn ogen sloot. Dit kost hem waarschijnlijk allemaal al heel veel moeite. Harry kwam de kamer in en ik trok mijn wenkbrauw zachtjes op. ' Hazz, wat heb jij gedaan? vroeg ik en keek naar hem, hij zag er anders uit en zo langzaam aan kreeg ik een vermoede waardoor dat kwam.

Harry Styles
Een kleine glimlach verscheen rond mijn lippen terwijl de jongen zijn ogen open deed en me aankeek. Ik had namelijk het ergste al verwacht, namelijk dat hij zich in coma had gezopen, godzijdank was dat niet het geval. Ik knikte en liet een opgeluchte zucht uit mijn mond ontsnappen, om vervolgens zachtjes door zijn haren te strijken. Louis moest nu wel flinke hoofdpijn hebben, dat kon niet anders, dus deed ik extra voorzichtig met hem. Het kon me niks schelen dat Zayn gewoon toekeek, want de uitgeputte jongen bleef mijn beste vriend en ik wilde er op elke mogelijke manier voor hem zijn. De vraag van de andere jongen deed me opkijken en mijn hoofd schudden. 'Niks, Zayn, echt niet,' verdedigde ik mezelf zwakjes en wreef met mijn vrije hand door mijn ogen. Had ik nu echt geen andere avond hiervoor kunnen uitkiezen? Zayn was een van de weinigen die altijd dwars door me heen keek en gelijk doorhad wat er aan de hand was, dus op dit moment waarschijnlijk ook. Als hij bleef doorzeuren had ik de puf niet meer om het te ontkennen en ging ik het gewoon eerlijk toegeven, maar dat hoefde niet, nog niet in ieder geval. Ik sloot mijn ogen en legde mijn hoofd op het bed, het voelde nog steeds licht in mijn hoofd dus wist ik niet of ik veel langer overeind kon blijven. Ze kregen me uiteindelijk toch wel door.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik voelde me op een of andere manier een stuk veiliger nu ik Zayn weer in mijn armen kon sluiten. De jongen was inderdaad degene die me mijn kracht leverde, net als de krullenbol. 'Kan ik niet,' mompelde ik zachtjes bij de woorden dat ik voorzichtiger moest gaan doen. Het was de waarheid, want het leek allemaal automatisch te gaan en mijn remmen waren ondertussen weg. Ik kon het beloven, maar ik wist dat het binnenkort weer een keer fout zou gaan en dan helemaal, omdat ik mijn belofte zou verbreken. Onbewust rolde de tranen nog steeds over mijn wangen, om een zachte snik te laten horen. Het was allemaal de fout van een aantal mensen en zij zagen nog steeds niet wat ze allemaal aanrichtte. Ik kon het zelf wel aan dit allemaal van het drinken, maar voor de jongen die de bescherming over me had genomen, vond ik dat ik het niet kon maken. De jongen waar ik me dicht tegen aannestelde toen hij bij me kwam liggen, zodat ik langzaam weer naar een vredig dromenland kon vertrekken. 'Ik hou van je, Zayn,' rolde nog als zachte fluistering over mijn lippen voor ik echt zo goed als regenboogjes zag. Dat was het enige wat me geen moeite koste, maar nu ook niet ging door Harry die erbij kwam. Niet dat ik het ook wilde, maar dat was een ander verhaal. 'Hazza, zit er ook een beetje doorheen,' mompelde ik zachtjes, om langzaam naar de krullenbol op te kijken met een zwakke glimlach. Het was nu misschien beter om toch nog wakker te blijven. Heel langzaam trok ik de krullenbol ook op het bed, wat krap zou worden en niemand zich moest bewegen, maar volgens mij kon hij zijn rust ook wel gebruiken. Zat er toch wat dwars. Daarbij voelde het voor mijn vertrouwder om bij mijn vriendje en beste vriend te liggen. Mijn ene arm wikkelde zich dan ook om Harry heen. 'Dank jullie wel,'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik

Ik grinnikte omdat hij zei dat hij niet voorzichtig kon doen, ' Probeer het toch maar' was het enige wat ik daarop zei. Hij moest wel anders zou hij hier weer terecht komen of misschien er zelfs wel erger aan toe zijn en dat wou ik niet.Het idee alleen al. ' Je kan het wel' mompelde ik nog omdat ik wist dat hij het wel kon en ik ging hem daarbij helpen. Ik zag tranen op Louis zijn wangen die ik wegveegde, ' Ik ga je helpen Lou' zei ik tegen hem. Ik kon er niet tegen hem zo te zien, het deed me pijn. Ik was degene die hem wou beschermen die hem hoorde te behoede voor dit, degene die dit eigenlijk ook had moeten stoppen. Daarom was er toch mij ook wel een schuldgevoel te vinden. Lou had geen remmen meer maar ik had hem wel kunnen stoppen. ' Ik hou ook van jou' zei ik tegen Louis met een glimlachje op mijn gezicht. Ik keek naar Harry die het ontkende en ik schudde zachtjes mij hoofd, ' Ik spreek jou straks nog wel Styles' zei ik en keek daarna naar Louis en knikte zachtjes. ' Iedereen uit de band op dit moment' mompelde ik. Ik probeerde er voor iedereen te zijn en te behouden voor de fouten maar het werd steeds lastiger, vooral omdat ik me handen eigenlijk al voor had aan de jongen in mijn armen, bij hem was het toch echt mijn taak hem te beschermen. Harry werd ook op het bed getrokken en daardoor lagen we erg krap. ' Geen dank, en ga nu dan eindelijk maar is slapen' zei ik tegen hem omdat ik wist dat hij dat nu gewoon nodig had.

Harry Styles
Elke seconde dat ik hier zo zat voelde ik me schuldiger, ik had hem kunnen helpen in plaats van mijn eigen lijf om zeep te helpen. Zuchtend bleef ik door zijn haren strijken, al was het meer voor mij dan voor hem, want zoals altijd gaf het een kalmerend effect. Ik keek op naar Zayn dankzij zij woorden, wat meer als een waarschuwing klonk, en knikte lichtelijk beschaamd. Een waterig glimlachje verscheen van mijn kant door de zwakke verdediging van Louis en liet me gewillig meetrekken op het ziekenhuisbed, dat nu wel heel erg klein leek. Ik steunde op mijn elleboog en keek wat bezorgd op hem neer, hij kwam er wel bovenop, dat wist ik ook wel, maar de kans dat hij weer de fout in ging was groot. "Met alle liefde," grinnikte ik zachtjes. "En je moet inderdaad echt gaan slapen, want als ik heel eerlijk ben zie je eruit als een als een lijk en als je niet gaat slapen word het niet veel beter." Ja, ik bleef heel eerlijk, als was het de keiharde waarheid, dat wist hij ook. Langzaam kwam ik toch overeind, want hoe slecht het ook van me was, mijn lijf begon weer te hunkeren naar de drug. Volgens mij had ik er nog wel een op zak samen met een aansteker, en op elke kamer was een balkon om op te roken als je de deur maar dichtdeed. "Ik ga maar even naar het balkon," mompelde ik, om vervolgens het bed af te huppen en Louis nog een kusje op zijn voorhoofd te geven. Ik liep naar het balkon en deed braaf de deur achter me dicht zoals het moest. De fans hadden wisten ondertussen wel dat ik rookte, maar niet wát ik rookte. Hoofdschuddend greep ik de joint uit mijn broekzak en stak hem aan met de aansteker, om vervolgens het ding tussen mijn lippen te klemmen en de aansteker terug te stoppen. Best prettig zo, met een licht hoofd en al de lichtjes waarop ik uitkeek.

---

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik stak mijn tong uit naar de jongen die zachtjes grinnikte. 'Ik zal het proberen,' mompelde ik naar waarheid, want voor hem zou ik alles proberen. Dat wist ik, dat wist hij, dat wist iedereen. Daarbij heb ik de afgelopen keren gewoon puur geluk gehad, een klein engeltje, en het kon ook een keer fout lopen. Dat laatste wilde ik niet aan denken, want ik had nog genoeg plannen die nog in werking gezet moesten worden. 'Help me,' mompelde ik nog bij zijn woorden dat ik het kon, wetende dat de jongen dat sowieso zou doen. Ik kende Zayn niet anders dan dat hij er altijd voor me was en daar was ik hem verschrikkelijk dankbaar voor. Een kleine glimlach was op mijn gezicht te vinden, wetende dat het goed moest komen. Het moest en daar zou alles op alles voor worden gezet. Ik draaide me langzaam om, om een zacht kusje op zijn lippen te drukken. 'Ik nog altijd meer van jou,' zei ik zachtjes voor mijn blik naar de jongere krullenbol ging. 'Jij bent ook een schat, Hazza,' zei ik naar waarheid, om al snel een protesterend geluidje te maken. 'Misschien moet ik die woorden toch maar terugnemen, ook al heb je waarschijnlijk wel gelijk. Slapen klinkt niet verkeerd.' Niet alleen omdat ik doodop was, maar het licht ook verschrikkelijk veel pijn deed aan mijn ogen. Eigenlijk mocht ik niet klagen, want iedereen had hier zijn problemen. Het duurde niet lang voor we dan ook alle drie op het kleine ziekenhuis bed lagen, maar Hazza er al snel weer vandoor ging. Toch voor hij echt kon gaan, trok ik hem naar me toe, om nog een zacht kusje op zijn voorhoofd terug te kunnen plaatsen. 'Tot straks,' Daarna draaide ik me naar Zayn, om beide armen strak om hem heen te wikkelen. 'En weltrusten,' mompelde ik met een smakgeluidje, om mijn beide ogen weer te sluiten.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Jillian Hedwig Summer.
Zayn ging weg, liet me in de steek. Al snapte ik hem wel, ik wilde op het moment ook niks liever dan bij mijn geliefde zijn. Dat was waarschijnlijk niet wederzijds, want zodra hij me zag vloog hij doktoren aan en schreeuwde om Louis. Hij leek me wat wankel, en lichtelijk argwanend keek ik de slingerende Harry na. Ik bleef nog een paar minuten zitten, proberend me te beheersen. Ik faalde er nog al in, dus stond ik op en liep naar een zuster toe. Ook deze vroeg of het om mijn zwangerschap ging, en ik zuchtte weer. Zo dik was ik toch ook weer niet? 'Nee, het betreft Louis Tomlinson. Hij is een goede vriend van me, net als de twee die nu waarschijnlijk bij hem zijn.' Mijn stem brak aan het einde van de zin, vanwege het feit dat ik Harry niet gewoon mijn vriendje mocht noemen. Maar de vrouw dacht dat het om Louis ging dat mijn stem brak. Ze nam me aan mijn arm mee naar de kamer waar hij lag. Zayn en Louis lagen met gesloten ogen op het bed, en ik wilde ze niet storen. Mijn ogen spiedden de ruimte door, en ik merkte op dat er een donker figuur op het balkon stond. Ik schoof de deur zachtjes open, en trok mijn neus op toen ik zag dat hij aan het roken was. 'Hey,' zei ik zacht. Er was iets vreemds aan de sigaret, maar ik kon het niet thuisbrengen. Zodra ik zijn ogen zag wist ik het. Het rook niet naar gewone tabak. Tranen begonnen weer in mijn ogen te branden. 'Waarom?' zei ik toonloos. Het brak me dat hij naar de drugs greep, zoals zo veel dingen me de laatste tijd braken. Maar dit was toch wel echt het toppunt. Of eigenlijk, het dieptepunt.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Zayn Malik

' Goedzo' zei ik toen hij vertelde dat hij het ging proberen, het was tenminste iets. Hij mompelde een help me en ik keek hem even aan. ' Tuurlijk help ik je, zou ik altijd doen' zei ik tegen hem met een glimlach. Ik zou hem beschermen hoelang het ook nodig was, het was mijn taak en ik zou dat lijven doen tot ik niet meer leef. Ik zou er altijd voor Louis zijn, hij zou dat ook voor mij doen als ik in de problemen was. ' Dat kan helemaal niet' sprak ik hem tegen toen die zei dat die meer van mij hield. ' Ik hou nog altijd het meeste van je Lou en dat zou altijd zo blijven' grijnsde ik en keek daarna naar Harry en gaf hem even een waarschuwende blik op zijn knikje. Toen hij naar het balkon ging keek ik hem na, hij was iets van plan en ik had een vermoede wat. Ik twijfelde of ik erachter aan moest gaan maar op dat moment kwam Jillian die gelijk naar Harry ging, die hield hem wel tegen. Ik gaf een kusje op de lippen van Louis. ' Slaaplekker boobear' zei ik terwijl ik naar hem keek. Hij was zo schattig zo, net als de smakgeluidjes die hij maakte. Ik leg mijn hoofd neer en blijf naar Louis kijken, slapen zou ik toch niet doen en weggaan wou ik ook niet.