[200] Allison Lane • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 feb 2014 - 18:36 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Zayn Javadd Malik

"Je lacht je prinses toch niet uit, toch?" vroeg Safiya, zodra ze een paar, grote ogen opzette om zich vervolgens voorover te buigen naar de pot met verf. Wetende dat ik dit al eerder had moeten zien aankomen, wist ik dat het al te laat was zodra de verf in mijn gezicht spatte en het witte goedje van mijn wangen droop. Geweldig. "Staat je goed, papa."
Ik schudde langzaam mijn hoofd, waarna ikzelf weer voorover boog en mijn kwast in de pot gooide, waardoor er nog meer verfspetters in het rond vlogen. Al snel had ik mijn eigen handen, hoe vies ik het ook vond aanvoelen, in de verf gedoopt en liep ik dreigend op Safiya af, terwijl ik mijn armen gespreid hield. "Geef papa eens een knuffel, prinses."
Grinnikend pakte ik haar gezicht tussen mijn handen vast en drukte een plagende kus op haar voorhoofd, om vervolgens mijn hoofd richting de deur te draaien en de stem van mijn vrouw, Amory, te horen. De sarcastische opmerking probeerde ik te negeren, wetende dat er toch alleen maar discussie zou ontstaan als ik er iets van zou zeggen. "Dankjewel, lieverd. Kom je trouwens ook eens kijken wat ik en Safiya voor je hebben gemaakt?"
Ik keek Safiya met een grijns aan en wees richting de pot met verf, waarna ik op mijn handen wees. "We willen je heel graag eens verrassen."

(Aangezien Zayn en Safiya de slaapkamer aan het verven zijn, verwacht ik dat Amory nog beneden staat, vanwege de beschrijving in je post. :'))

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Amory Gisella Malik-Da Leigh

Ik tilde de tassen opnieuw van de grond en sjokte de keuken in, zodat ik de boodschappen uit kon pakken. De koelkast zette ik alvast open, dat ging een stuk makkelijker. Toen ik na de boter, het brood, en de hagelslag de rosbief ergens in de koelkast wilde stallen, klonk er van boven. 'Dankjewel, lieverd. Kom je trouwens ook eens kijken wat ik en Safiya voor je hebben gemaakt?' Ah, wat lief van Zayn, dat hij iets voor me had gedaan met Safiya. Hopelijk was het een of andere Chinese massage, met van die stenen enzo. Ze wisten allebei dat ik dat al heel lang wilde en ik helemaal rustig werd van die natuurlijke sfeer. 'We willen je heel graag eens verassen.' Nu wist ik zeker dat het om de massage ging. Ik had nooit echt gezegd dat ik dat als verassing wilde, maar had er wel telkens een beetje op aangedrongen en het er steeds meer over gehad als ik het op televisie zag. 'Lief van jullie, zeg!' glimlachte ik, nadenkend over hoe de warme stenen op mijn rug zouden aanvoelen. 'Ik kom eraan.' vervolgde ik. De boodschappen konden wel wachten, eerst de massage in ontvangst nemen. Snel rende ik de trap op, waarna ik de bovenverdieping bereikte.

[Haha, bij een vriendin van mij thuis verven ze de slaapkamer nu ook, daarom baseerde ik het huis op dat van hen. Zij hebben een trap waardoor je precies kan zien wat er boven gebeurd, maar ik zal mijn post zo eventjes aanpassen.]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Safiya Malik
De reactie van mijn vader zei meer dan genoeg. Dat was de reden dat ik mijn kwast in de pot gooide, wat voor nog meer spetters zorgde, maar daar was het gene waar ik me het minst zorgen om maakte. Op mijn hoede zette ik, nog altijd lachend, een paar stappen naar achteren, wetende dat ik anders er uit zou zien als een klein sneeuwpopje, wij alle twee, in plaats van dat de muren helemaal wit waren.
Mijn ogen werden groot bij het zien van hoe de handen van mijn vader in de verf verdwenen, om mijn hoofd te schudden en een andere muur tegen mijn rug aan te voelen. 'Ik pas deze keer, denk ik,'
Natuurlijk wist ik dat ik er niet aan ontkwam, wat werd bevestigd door twee witte hand in mijn gezicht en een kus op mijn voorhoofd. Een pruillipje was op mijn gezicht te vinden, maar verdween al snel door mijn lach, die deze keer wel gemeend was. Het was een goede oplossing, om alles eventjes te vergeten.
De stem van mijn moeder liet me ontsnappen, om naar de verfpot toe te snellen en mijn kwast erbij te pakken. Op mijn tenen sloop ik terug naar mijn vader toe, om op zijn wangen twee strepen te trekken. 'Eigen schuld, sneeuwpopje,' rolde over mijn lippen, om daarna opnieuw naar de pot te lopen.
Het plan van mijn vader was namelijk meer dan duidelijk en was anders niet heel moeilijk te verzinnen, omdat we allebei al half wit waren. De pot nam ik mee, om net achter de deur, op een krant te zetten, en mijn eigen handen ook tot net over mijn polsen wit te maken. 'We weten zeker dat je het leuk gaat vinden,' riep ik, om naar de andere kant van de deuropening te lopen bij het horen van voetstappen, precies tegenover mijn vader, zodat ik van zijn gezicht af kon lezen hoe of wat.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Hailey Olivia Styles-Summers

Peinzend bleef ik bij het fornuis staan, terwijl ik zwijgend toekeek hoe het water zachtjes begon te borrelen. Ik staarde in het water, terwijl ik nadacht of ik chocoladekoekjes of cake op tafel moest zetten, maar mijn gedachten werden ruw onderbroken door iemand die zijn armen om mijn middel sloeg en zijn hoofd op mijn schouder legde, waarna hij me zachtjes groette met zijn schorre ochtendstem. Harry.
Wetende dat hij gewoon een reactie bij me probeerde uit te lokken, probeerde ik me zo nonchalant mogelijk op te stellen, ook al kon ik niets tegen de lach doen die rondom mijn lippen begon te krullen. En zoals altijd, gleed er ook een rilling over mijn rug. Tot zover mijn poging tot het verbergen van de invloed die hij wel niet op me had.
"Goedemorgen, Harry," antwoordde ik zachtjes. "Heb je lekker geslapen? Je zag er zoals altijd weer liefkozend uit toen ik me ging aankleden, slaapkop." Harry zag er altijd heel onschuldig uit als hij sliep. Ik vond het een van de leukste dingen die ik kon zien. "Wil je trouwens een ontbijt? Ik weet dat Marcel en Zoya komen, maar je hebt nog niets gegeten."
Ik deed een poging tot het omdraaien in zijn armen, hoewel ik zoals altijd faalde, aangezien Harry's greep een stuk sterker was dan mijn kracht. Niet dat hij me nou zo stevig vasthield, maar hij wist me altijd op mijn plek te houden.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Drake Justin Payne.

Al gapend deed ik mijn mobiel weer terug in mijn broekzak. Safiya had gevraagd of ik naar haar toe wou komen, aangezien ze iets belangrijks moest vertellen. Ik had ingestemd, en liep nu richting de gang. Ik ben de enigste die wakker is in het huis momenteel, en vond het dan ook niet nodig om mijn ouders wakker te maken. Ik pakte een papiertje en een pen. Ik ben bij Safiya x Drake. schreef ik, en legde het briefje op tafel, om daarna mijn weg naar de gang te vervolgen. Ik trok mijn witte sneakers aan. Een jas heb ik niet nodig aangezien het best warm is. Ik liep naar buiten, en trok de deur achter me dicht. Het is ontzettend handig dat ik in dezelfde straat als Sfiya woon, zo kan ik haar vaak zien. Ik liep naar de voordeur van haar huis, en belde aan. Ik ben benieuwd wat ze me zo dringend moet vertellen, ik hoop niet dat er iets ernstigs is. We hebben al een tijdje een relatie, en hebben alle twee liever niet dat onze ouders er ook maar iets van weten, en hopelijk blijft dat ook nog en tijdje zo.

[ bericht aangepast op 13 feb 2014 - 16:32 ]

How far is far

Liam Payne
Het was een heerlijke rustige dag in de straat. Precies zoals ik het fijn vond. Geen drama, geen zongen. Gewoon nette mensen die dingen deden die nette mensen op een fijne zomerdag deden. Zoals ik. Ik zat op een krukje op mijn grasveldje met een schaartje in de ene hand en een liniaal in de andere. Ik wilde de voor en achtertuin perfect hebben. Dat was gewoon iets wat me rustig maakte: Opruimen, ordenen en plannen. Plannen, hetgeen wat ik ook voor mijn werk deed. Ik vond het heerlijk. Nu zat ik elk grassprietje af te meter op anderhalve centimeter en hem daar af te knippen. De losse sprietjes stopte ik in de zak aan mijn riem. Elk klein stukje verzette ik het krukje weer zodat mijn overhemd en broek niet vies werden. Ook droeg ik tuinhandschoenen zodat mijn handen niet vies werden. Ja, ik werkte voor een ijshockeyteam, maar vies worden vond ik niet zo fijn. De zon scheen fijn op mijn rug en een zacht briesje woei, zodat mijn netjes gewaxte haren een klein beetje verkoeld werden. Het was prettig om zo in de tuin te werken. Eerst het gras knippen, dan het pad wieden, vegen en dan de bloemperken in de tuin bijwerken. Ja, ik zou hier heerlijk de hele dag mee bezig zijn en dan zou ik vanavond met mijn zoon naar de ijshockeywedstrijd gaan. Ook zouden we als een gezin lunchen vanmiddag. Ik hoopte dat ik daarvoor het grasveldje had geknipt. Ik zag Drake langs lopen en stak even een hand op voor ik verder ging met knippen. Die ging vast naar zijn vriendin, waarvan hij niet wist dat ik het wist hoe ver die twee waren. Ik was er zeker niet blij mee, maar zolang het goed ging hield ik het voor nu stil.

[ bericht aangepast op 12 feb 2014 - 21:52 ]

Bowties were never Cooler

Zoya Rosa Styles-Malik
Ik was blij dat Marcel onze zoon in de buurt hield. Die jongen was echt een hand vol. Dat had hij in elk geval niet van zijn vader. Mickey was meer zoals Marcel en Troye als ik. Ik liep zelfs naar het kleine meisje in de tuin die met ons hondje speelde en vertelde haar dat ze hem mocht aanlijnen. Het meisje reageerde heel vrolijk, zodat ik zelf binnen nog even kon controleren of ik alles bij me had. Toen dat zo was was ik blij om ons kleine meisje naar me toe zag lopen met Marshmallow goed aangelijnd. Het kleine hondje leek alles prima te vinden en deed heel rustig mee met wat het meisje probeerde. Het was een goede keuze van Marcel geweest. Ik aaide even over Mikayla's hoofdje en voelde toen een arm om me heen. Ik leunde mijn hoofd wat naar hem toe en drukte een kusje op zijn wang. "Hey schat." Hij rook zoals altijd heerlijk naar gel en mannendeo. Het enige wat ik niet wilde was dat hij gel in de haren van een van onze kinderen zou smeren, maar voor de rest was hij echt een geweldige vader. Ik bloosde licht toen hij een kus op mijn wang drukte. Zelfs na al die tijd wende het echt nog niet. Ik was nogsteeds hetzelfde verliefde meisje en elke dag werd het nogsteeds erger. Ik hield zo veel van deze lange nerd. Ik glimlachte bij zijn woorden en keek naar Troye die vrolijk op zijn arm zat. "De dames zijn ook klaar hoor, lief. Mickey, Torye, willen jullie lopen naar oom Harry en tante Hailey?" De twee peuters knikten wild. "Okay. Handjes vast en samen de riem vasthouden. Ik wil geen geruzie anders worden jullie gedragen." Nu ze wat konden lopen wilden ze ook overal heen lopen. Mafkezen. Toch was het echt enorm schattig, zeker als ze samen de hond uitlieten. "Wij kunnen dan geen handjes vasthouden, liefje." zei ik tegen Marcel voor ik een kort kusje van zijn lippen stal.

Bowties were never Cooler

MT.

That is a perfect copy of reality.

Harry Styles
Geamuseerd keek ik toe hoe ze uit alle macht probeerde me te negeren, wat haar zoals gewoonlijk niet lukte. Stiekem vond ik dat altijd ontzettend grappig, al liet ik dat niet merken. Nog lichtelijk slaperig hing ik wat tegen haar, en stak kinderachtig mijn tong uit vanwege haar worden. 'Goed, al kon ik best wat langer blijven liggen. Maar daar had ik geen tijd voor en is het sowieso minder fijn zonder jou.' Nee, ik was absoluut geen ochtendmens. Ik haatte het om vroeg op te moeten staan en meestal was ik dan nog flink chagrijnig ook. Ik was meer een nachtmens, die bij wijze van spreken tot diep in de nacht nog als een gek beneden rond kon rennen. En het erge van het verhaal was dat ik dat soms ook echt deed, als ik te hyper was. Maar negen van de tien keer was ik nog bezig met overwerken, het nakijken van essays en dergelijke. Wat ook wel moest als je leraar Engels was. 'Nee, ik hoef niet. Ik plunder straks de koekjesvoorraad wel,' reageerde ik met een grijns. Ik wist dat Hailey altijd extra inkocht als ze wist dat er bezoek kwam, dus kwam dat mij heel mooi uit. Zo traag van begrip als ik was, duurde het even voor ik merkte dat ze zich geprobeerd had om te draaien zonder succes. Ik verslapte mijn grip op haar middel iets en spon haar zo dat ze nu wel recht voor me stond. Onschuldig drukte ik een klein kusje op haar lippen, zo gemeen was ik nou ook weer niet. Al was ze klein genoeg dat als ik op mijn tenen ging staan ze niet meer bij me kon. Het overwegen kon altijd.

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Javadd Malik

Een zachte kreet van protest ontsnapte uit mijn mond zodra mijn bloedeigen dochter twee, witte strepen op mijn wangen zette, waarna ik zachtjes grinnikte. Haar wangen waren al net zo wit als de mijne en zodra Amory boven zou zijn, zou haar hetzelfde overkomen. Ik wist zeker dat ze niet al te boos zou worden, hopelijk.
Zodra ik mijn vrouw de trap op hoorde komen en ik merkte dat Safiya's handen sneeuwwit waren, wenkte ik mijn dochter en sloop ik stilletjes naar de deur. De voetstappen kwamen alsmaar dichterbij en zodra ik mijn kans schoon zag, stormde ik de kamer uit en greep ik mijn lieftallige vrouw vast, waarna ik een kus op haar lippen drukte en net zoals ik eerder bij Safiya had gedaan, haar gezicht tussen mijn beide handen nam.
"Lieve schat, de witte kleur past perfect bij je bloedmooie ogen," fluisterde ik zwoel, waarna er een zachte lach mijn mond verliet en ik nog een kus op haar lippen drukte. "Safiya wil je trouwens ook nog een knuffel geven als bedankje voor al je harde werk."
Hoewel ik wist dat Amory nooit zo blij was als haar kleding vies werd, gokte ik dat ze dit niet heel erg zou vinden. Ze was vaker wel in voor een stom grapje.

Hailey Olivia Styles-Summers

Harry antwoordde dat hij goed had geslapen en dat hij best nog wat langer had willen blijven liggen, maar dat hij zich ook realiseerde dat daar helaas geen tijd voor was vandaag. Begrijpelijk, aangezien ik meestal in de avond werkte en Harry in het weekend het liefste uitsliep, bleven we meestal tot elven in ons bed liggen, als het al niet later werd.
"Ik had je expres al niet wakker gemaakt, omdat ik weet hoe innig je relatie met je kussen is," plaagde ik hem, om vervolgens zachtjes te grinniken en het vuur iets lager te zetten, zodat het water niet zou overkoken, maar ook niet zou afkoelen. Vervolgens hoorde ik Harry zeggen dat hij geen ontbijt hoefde en wel van de koekjes zou eten. Hij wist heus wel hoeveel lekkernijen ik wel niet kocht als er visite was, vooral als er kinderen mee zouden komen. Ik mocht dan wel geen kinderen willen, ik stond wel bekend als een echte suikertante die haar neefje en nichtje graag verwende. Of dit nou met snoepgoed of speelgoed was. "Je laat wel iets voor Troye en Mikayla over, hoor."
Een glimlach krulde rondom mijn lippen zodra de jongeman me had omgedraaid en een kus op mijn lippen had gedrukt, waarna ik deze netjes teruggaf en naar hem opkeek. "Verheug je -je een beetje op het bezoek van je broertje?"

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Marcel Styles
Beide kinderen hielden ons in de weer. Troye, die typische karakter trekken had van Zoya, net iets meer, dan Mikayla, die weer genoeg van mij weghad. Toch zou ik het voor geen goud willen aanpassen, net als dat ik iets van hoe het gelopen was, zou willen veranderen. Ik kon niet zonder de drukte en alles om me heen, zonder de drie mensen die mijn leven compleet maakte. Ja, we mochten beide nog jong zijn, maar dat nam niet weg dat we geen verstand van dingen hadden, of nergens over nadachten, omdat we het zo gezegd hadden vergooit.
Ik liep de trap af, om me bij Zoya te voegen, mijn arm om haar heen te slaan en mijn blik heel even naar ons meisje te laten glijden. 'Hi liefje,' rolde zacht over mijn lippen, om zelf ook een kusje op haar wang te drukken. Het lichte blozen liet mijn grijns breder worden, om er expres nog eentje op haar wang te drukken. Ik snapte het ergens wel, want het voelde nog steeds zo onwerkelijk, maar het nam niet weg dat het een geweldig gevoel was. Iets zei me dat we altjd die twee verliefde tieners van het begin zouden blijven en voor mijn gevoel hoorde dat ook zo. 'Dan gaan we mijn broer eens pesten en natuurlijk Hailey,' zei ik, om Troye, na haar volgende woorden, op de grond te zetten. Deze waggelde gelijk in de richting van zijn zusje waardoor ik mijn beide handen om Zoya heen te wikkelen en haar naar me toe te trekken. Heel even luisterde ik naar de woorden die er aan toe werden, om de reacties ook even tot me te nemen. Het bleven twee schatjes, net als degene in mijn armen, waar ik mijn aandacht op richtte. 'Wij kunnen alles, schat,' zei ik, om haar los te laten. Mijn ene hand zocht die van haar, om mijn andere hand tegen haar wang te plaatsen, om mijn lippen gewoon weer terug tegen de hare te plaatsen. Tenminste voor een klein moment, want al snel klonk 'iewl' in koor van onze twee kinderen. Grinnikend schudde ik mijn hoofd. 'Denk jij wat ik denk?' vroeg ik zachtjes, om heel even mijn blik naar de twee kleintjes te laten glijden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Safiya Malik
Heel onschuldig stak ik mijn tong uit naar mijn vader toen een zachte kreet zijn mond uit protest. Ik wist dat ik deze dingen kon maken, wat lang niet iedereen kon maken, en ik ze met alle liefde uitvoerde. Het verbaasde, volgens mij, ook niemand dat ik echt een papa's kindje was, ondanks ik het ook heel goed met mijn moeder kon vinden. Onze band was dan ook eentje die wel tegen een stootje kon, omdat deze gewoon sterk was. 'Je bent nog steeds de liefste sneeuwpop papa die ik ken hoor,' zei ik liefjes.
Mijn handen stopte ik in de witte verf toen mijn vader een plan leek te hebben en ik mijn moeder naar boven hoorde komen. Zachtjes sloop ik dan ook mee naar op het moment dat ik mee werd gewenkt. Natuurlijk liet ik mijn vader eerst zijn plan uitvoeren waarna ik me erbij zou voegen, wat ik uiteindelijk deed na zijn laatste woorden, door een knuffel te geven. 'Echt geweldig, mam.'
De bel liet me haar pas loslaten, om de overige verf aan mijn broek af te vegen. 'Ik ga wel,' verliet mijn mond, om daarna de trap af te stormen en in de richting van de buitendeur te lopen. Met een zwaai deed ik deze open, om recht in het gezicht van Drake te kijken, die zorgde dat mijn grijns nog breder werd.
'Draakje,' kirde ik vrolijk, om de jongen een knuffel te geven, er niet bij stilstaande dat ik onder de verf zat. Daarbij was ik ook helemaal vergeten dat ikzelf had gevraagd of hij wilde komen. Pas toen ik hem losliet en de verf zag, kwam een grinnik uit mijn mond, om vervolgens op mijn lip te bijten. 'Sorry, dat was niet de bedoeling. Maar wat leuk om je weer te zien,' verliet mijn mond, om richting de trap te kijken en zeker te zijn dat niemand er was, om een kusje op zijn wang te drukken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Een verontwaardigd geluidje verliet mijn mond door haar geplaag, al wist ik dondersgoed dat ze gelijk had. Niet dat ik dat ging toegeven of zo. 'Misschien had ik gewoon met dat kussen moeten trouwen, zou een stuk makkelijker zijn geweest,' mompelde ik nep beledigd en prikte even in haar zij. Nu ik zelf over de koekjes begonnen was kreeg ik toch wel wat trek, maar ik at het niet zonder thee erbij dus moest ik nog even wachten. Gelukkig duurde dat nooit zo gruwelijk lang. Ik was wel benieuwd wat voor soorten ze dit keer had meegenomen, want dat kon nogal variëren van tijd tot tijd. Wel lekker hoor, maar af en toe konden er vreemde dingen tussen zitten. 'Ik kan niks beloven, maar ik ga het proberen.' Natuurlijk hield ik wel iets voor ze over, allen alles wat met chocolade te maken had claimde ik. Dat was altijd zo geweest en dat wisten de twee kleintjes ook en anders keek ik ze net zolang heel zielig aan tot ze het toch aan mij gaven. Erg slecht van me, maar ik wilde het gewoon hebben, niks meer en niks minder. Na Hailey haar falende poging zich om te draaien hielp ik een handje, om vervolgens een kus terug te krijgen. Ik glimlachte en zuchtte even bij haar vraag. 'Altijd, daar is hij familie voor. Al heeft het ook zo zijn andere redenen,' reageerde ik met een veelbetekenende blik. Tussen alle dingetjes door in ons dagelijks leven liet ik vaak dit soort hints vallen, maar meestal negeerde Hailey die. Toch hoopte dat ik ooit wel mijn zin zou krijgen.

Because I love him, do I need another reason?

Zoya Rosa Styles-Malik
Ik grinnikte bij Marcel's woorden en vroeg toen aan Mickey of ze wilde lopen. Ze werd er helemaal vrolijk van en Troye ook. Ik glimlachte naar Marcel toen hij zijn handen om me heen wikkelde. Ik hield zo veel van hem. Bijna direct waren we weer in onze eigen kleine prettige bubbel. Nog even stelde ik de regels voor de kibderen en richtte me toen helemaal op mijn echtgenoot. Tijd alleen hadden we eigenlijk nooit, jammer genoeg. Hoe veel ik ook van onze kinderen hield, soms zou wat tijd alleen ook fijn zijn. Toen ik zijn lippen tegen die van mij voelde glimlachte ik even. Ik kneep zacht in zijn hand en legde mijn andere zacht op zijn borst. Het voelde zoals altijd heerlijk. Dit moment was alleen van korte duur. Ik keek naar de kindjes die dit vies vonden. Ik grijnsde even naar Marcel en stal nog een kusje van zijn lippen. "Vanavond, lief. Dan hebben we alle tijd." Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen en pakte toen met mijn vrije hand van zijn borst Troye's handje. "Pak jij Mickey's hand? Dan kunnen we gaan." zei ik vrolijk. Ik had er best zin in. Mijn schoonfamilie was echt heel gezellig en zij keken er ook niet raar van op dat we nu al getrouwd waren. Mijn ouders wel. Ik keek even naar de kinderen met de zwartbruine krulletjes. Mikayla had Harry zijn ogen en Troye die van mij, maar hun haar was hetzelfde. En ze waren allebei zo schattig. Net als ons hondje. Plots herrinderde ik me wat. "Lief, ik heb nog nieuws wat ik met je moet bespreken, maar dat doen we vanavond wel. Zo dringend is het ook niet." Ik moest het maandag aan de leiding doorgeven, maar dan zat hij ten minste niet te piekeren tijdens het bezoek aan Harry en Hailey.

Bowties were never Cooler

Drake Justin Payne.

Na een tijdje werd de deur met een zwaai open gedaan. Ik zag Safiya onder de verf, en met een grijns staan. 'Draakje,' kirde ze vrolijk, waarna ze me knuffelde. Ik grinnikte. Ze noemt me altijd bij mijn bijnaam. 'Hey' zei ik met een glimlach en knuffelde haar terug. Toen ze me los liet kwam er een grinnik uit mijn mond, en ze beet op haar lip. 'Wat?' vroeg ik grinnikend. Ze bleef naar mijn kleding kijken, waar ik nu ook naar keek. Nu zat ook mijn kleding onder de verf. Er kwam nu ook een grinnik uit mijn mond. 'En bedankt sneeuwprinses' grinnikte ik. 'Wacht maar, ik pak je wel terug.' grinnikte ik weer. 'Sorry, dat was niet de bedoeling. Maar wat leuk om je weer te zien,' zei ze, en keek naar de trap. Waarna ze een kusje op mijn wang drukte. 'Ook leuk om jou weer te zien.' zei ik. Nu keek ik om me heen of niemand ons zag, en drukte gauw een kusje op haar lippen. 'En, zijn jullie nog bezig met je kamer?' vroeg ik met een glimlach. Ook al had ik er gister nog gezien, ik had haar al ontzettend gemist.

How far is far