[200] Allison Lane • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 19 feb 2014 - 18:36 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Zoya Rosa Styles-Malik
Ik liep rustig met het gezin over de straat. het was echt heerlijk weer. Wel was ik constant bezig Troye in te houden met lopen en hem zo nu en dan te redden van een van. Hij was echt een stuk roekelozer dan zijn zusje. Toch zou ik het zeker niet anders willen. Toen we dan ook eindelijk echt buiten waren en alle deuren goed op slot zaten zag ik dat Marcel een drukker wordende Mikayla in bedwang probeerde te houden. Het zag er schattig uit. Zij was dan de rustige van de twee, ook zij kon flink druk zijn zo nu en dan. uiteindelijk tilde mijn man haar op en hij sloeg een arm om me heen. Zelf hield ik Troye, die de riem van Marshmallow nog stevig vast had, zijn handje vast. Ik glimlachte bij zijn woorden en drukte een kusje op zijn kaak. "En ik val nog elke dag meer voor jou." Ik stal een klein kusje van zijn lippen voor we dan toch echt richting het huis van Harry en Hailey liepen. Het ging nog verrassend snel, al bleef ik wel Troye tegenhouden van onderuit gaan. Omdat Hailey niet liep zat het tempo door het feit dat Troye bijna waggelend rende er nog redelijk goed in. Binnen een minuut of 10 waren we bij het huis van Harry en Hailey. Het was wat groter dan dat van ons, maar niet veel. "Mickey. Jij mag op de bel drukken, want Troye heeft Marshmallow vast." Ik richtte me daarna van onze dochter op onze zoon. "En Troye waag het niet nu opeens Marshmallow los te laten, want dan is het vanavond geen toetje." Ik wist hoe erg hij van zoetigheid hield, dus dat was een goed argument. Terwijl Mickey vrolijk op de bel drukte glimlachte ik naar Marcel. We waren misschien wat jong, maar voor mijn gevoel deden we echt niet onder voor een redelijk perfect Brits gezinnetje.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles
Er was een tijd geweest dat ik nooit had gedacht dat mijn leven er op mijn negentiende zo uit zou zien. Het was niet dat je mij hoorde klagen, want dit was vele malen beter, maar toch blijft het vreemd als je erover nadacht. Het was ook niet dat ik de twee kleine druktemakers wilde missen, iets zou veranderen of Zoya, die ik nu al een tijd echt mijn echtgenote kon noemen, wilde missen. Het maakte me dan ook niet uit wat mensen zeiden of deden, want we konden, of wisten meer, dan sommige oudere gezinnen. Het lag niet aan je leeftijd om een ouder te zijn, maar aan alles. Natuurlijk waren er moment, zoals deze, dat de twee roekeloos waren, waardoor Mickey ook al snel op mijn arm belandde, en ik smachtte naar een moment met z´n twee, maar alsnog. ´Het is goed om te zien dat ik degene ben die je mag en kan laten lachen,´ zei ik zachtjes naar waarheid, om een brede grijns te laten zien bij haar reactie. ´Je bent geweldig.´
Ik gluurde door het raam naar binnen toen we redelijk snel aan waren gekomen bij het huis waar we moesten zijn. Niet heel vreemd gezien een van de ukkepukken nog altijd op mijn arm zat, maar we hadden de ander ook nog. Mickey drukte, zoals gezegd, op de bel terwijl ik nog heel snel een kusje stal van Zoya, om te grinniken bij haar woorden tegen Troye. Misschien slim, want het zou me niets verbazen als onze zoon dat wel had gedaan. Het was niet dat Marshmallow het dan op een rennen zette, maar alsnog moest het niet gebeuren, want voor hetzelfde geld was hij wel eigenwijs. ´Ikke ook toetje willen vanavond,´ grijnsde ik onschuldig, om Mickey weer op de grond te zetten. 'Laten maar zien hoe we Harry altijd roepen,' rolde over mijn lippen tegen het kleine meisje, wie al snel de klep van de brievenbus opende, om samen met haar broertje wat op de goede namen moest lijken te roepen. 'Sorry, ik leer ze echt de verkeerde ding,' zei ik lachend tegen Zoya, maar het was gewoon te grappig om te horen en te zien. 'Ik zal ermee stoppen,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Stiekem was ik wel blij dat ze het koekje afwees, want dat betekende meer voor mij. Ik glimlachte door het kusje op mijn wang en stopte het chocolade gevulde rondje in mijn mond, het bleef moeilijk om ervan te blijven. Ze werd duidelijk ongemakkelijk door mijn voorstel, wat heel goed te begrijpen viel. Kort keek ik nog toe hoe ze alle spulletjes op het dienblad plaatste en liet een vreugdevol geluidje horen door de koekjes die ik weer aangeboden kreeg. Tegen de tijd dat ze begon te spreken had ik voorraadje lekkernijen alweer op, wat misschien niet zo slim was geweest. Ach ja, niks meer aan te doen. Ik knikte vlug en volgde haar tot de woonkamer. Op dat moment ging heel toevallig de deurbel ook. 'Je kan hem nog halen, als je wilt,' reageerde ik terwijl ik naar de voordeur liep, waar twee roepende stemmetjes vandaan kwamen. 'En ze zijn inderdaad ontzettend lief,' voegde ik eraan toe, natuurlijk met onderliggende gedachte. Het was gewoon een mooi moment om dat onder mijn woorden te stoppen. Bij het halletje bij de ingang deed ik de deur open waar van de twee kleintjes het meisje gelijk half in mijn armen sprong, waardoor ik haar natuurlijk wel moest optillen. 'Jullie hebben geluk, Hailey heeft flink ingekocht en mij gechanteerd om er vanaf te blijven,' zei ik met een scheve grijns, om vervolgens een gebaar te maken dat ze binnen konden komen, en deed een stapje opzij.

Because I love him, do I need another reason?

Zoya Rosa Styles-Malik
Ik bloosde bij zijn lieve woordjes. Eigenlijk was hij wel een romanticus, al dachten velen daar anders over. Al snel waren we gelukkig bij het huis van Harry zijn broer en haar vriendin. Ik vertelde Mickey dat ze op de bel mocht drukken, wat ze vrolijk deed. Ik kreeg een kort kusje van Marcel voor ik snel tegen Troye zei dat hij de hond niet mocht loslaten. Zoizo zou hij hem anders loslaten. Ik keek weg van het kleintje naar mijn liefje. "Als je lief bent krijg je die vanavond als de tweeling slaapt." zei ik met een knipoog. Hij deed altijd zo onschuldig, maar dat was hij echt niet altijd als je hem kende zoals ik dat deed. Ik grinnikte zacht en keek hoe hij en de kinderen Harry gingen roepen. Ik deed een stap naar Marcel toe en leunde wat tegen zijn borst. "Ach, zo slecht is het niet, lief. Anders help ik ze er wel af of ze groeien erover." Ik gaf hem nog een kusje terwijl ik Harry op de achtergrond hoorde. Ik kon het nog echt niet laten. We bleven tieners. Ik trok langzaam terug en drukte nog een kusje op zijn wang. Daarvoor moest ik zelfs nog op mijn tenen staan. Ik was echt erg klein, maar ik zou hem zo op de grond kunnen werken. Dat deed ik niet, want ik hield van hem. Ik draaide me toen naar de deur en pakte Marcel's hand om hem mee te trekken naar binnen. "Hey Harry. Hey Hailey." zei ik vrolijk. Harry had Mickey op zijn arm en Troye was bij het gepraat over eten achter hen aangelopen met Marshmallow. Zo waren we wel even iets minder met de kinderen bezig. Nogsteeds wel, maar Harry zou ook wat van de drukte op zich kunnen nemen.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles
De woorden dat het me goed deed dat ik de reden was voor sommige van haar reacties, waren niet gelogen. Het was dan geen verassing dat deze zorgde dat mijn grijns steeds breder werd, ondanks het nog zo onmogelijk leek omdat mijn mondhoeken al bijna scheurde. Ik kon het dan ook niet laten om af en toe een kusje uit te delen aangezien het nu kon, dus dat met alle liefde deed. Ook toen we bij Harry voor de deur stonden en de kleintjes al door de brievenbus aan het roepen waren. Een zachte lach rolde over mijn lippen. 'Ik ben altijd lief, schat, dus..' De rest van de zin mocht Zoya zelf aanvullen, want alleen een onschuldige grijns werd achteraan geplakt door mij. Onschuldig mocht het misschien niet helemaal zijn, ook al leek het maar bij een iemand duidelijk te zijn. Dat was misschien nog een reden wat het leuker maakte om te zeggen en het meisje zelf leuker maakte. 'Dit niet, maar het moet niet erger gaan worden. Al is het laatste al een geruststelling, want anders gaat er niets van terecht komen en dat betekent ook dat ik niet zonder je hoef.' Mijn armen hadden zich om haar middel gewikkeld waar ze standaard lagen, om de stem van mijn broer al te horen. Niet dat ik daarom een aanstalten maakte om te stoppen met wat ik deed, of stond. We bleven nog steeds een klein beetje in de eerste fase hangen en kon niemand ons kwalijk nemen, want zo waren we nu eenmaal. Een klein pruillipje kwam tevoorschijn bij het kusje op mijn wang, hopende dat ik er zo nog eentje achteraan kon krijgen, ook al zou ik hem zelf wel stelen. Ik keek op toen de deur openging, om mee naar binnen getrokken te worden. 'Broer, wat leuk je weer te zien. Hailey voor jou natuurlijk hetzelfde,' zei ik met nog altijd mijn bekende grijns, om daarna mijn hoofd te schudden bij het horen van inkopen. 'Bij misselijkheid, of drukheid blijven ze bij jullie hoor, toch?' verliet mijn mond, de 'toch' eerder voor Zoya, wetende dat we dan echt onze handen vol zouden hebben. Het was ook niet helemaal serieus bedoeld. 'Maar sinds wanneer trek jij je iets aan van dat laatste?' vroeg ik verbaasd.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Hailey Olivia Styles-Summers

Zodra Harry mij vertelde dat ik de grote knuffelbeer nog kon halen, knikte ik stilletjes en met een vluchtige pas snelde ik weer naar boven, om daar de oh, zo bekende knuffelbeer van de rommelkamer af te halen en zodra de bel ging deze in de woonkamer te zetten. Zwijgend rechtte ik mijn rug en volgde ik Harry naar de hal, waar hij inmiddels al de deur voor Zoya, Marcel en de kinderen had geopend.
"Het is ook leuk om jullie weer te zien, Marcel," antwoordde ik zodra ik de vriendelijke begroeting van het koppel in ontvangst had genomen. Ik glimlachte even naar het meisje naast mijn schoonbroer, waarna ik eventjes naar Troye keek, die inmiddels met de hond, Marshmallow, aan het rondwandelen was. Mikayla hing rustig in Harry's armen.
"Je weet dat ik het niet kan laten om de kleintjes te verwennen," reageerde ik als excuus, waarna ik Marcel verontschuldigend aankeek. Wetende dat ik nu goed op mijn woorden moest gaan letten omdat Harry graag zijn kansen benutte, besloot ik om verder te zwijgen en terug naar de woonkamer te lopen, waar ik eventjes een zachte zucht slaakte en mijn mondhoeken deed ontspannen. Hopelijk begreep Zoya dat ik een beetje gek werd van Harry's subtiele hints, aangezien Marcel zijn bloedeigen broer alleen maar zou helpen, waarschijnlijk. Als ik een beetje geluk had, begreep Zoya daarentegen mijn standpunt wél.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Harry Styles
Ik liet een zacht lachje horen bij de woorden dat ik dan wel bij ze moest blijven als ze doorsloegen, om vervolgens te knikken. 'Sinds mevrouw me chanteerd met chocolade toetjes,' monpelde ik op een zielige toon. Beide wisten ook hoe verslaafd ik was aan het zoete spul, als het goed was wist iedereen dat eigenlijk. Ondertussen was Hailey met de beer op de achtergrond bij me komen staan, en deed ik de deur weer dicht met mijn vrije arm toen iedereen binnen was. Wat voor zoetigheid we voor iedereen hadden ging ik niet vertellen, dat werd zo toch wel duidelijk. Met Mickey nog altijd in mijn armen liep ik achter mijn echtgenote aan richting de woonkamer, waar ik heel even moeite moest doen om niet te struikelen over de pup, zo lomp was ik dan wel. Eenmaal daar drukte ik nog een kusje op de bolle wang van het meisje en zette haar weer neer, de beer was veel interessanter namelijk. Dat ding was oud en gigantisch, maar toch leek het als magneet op de twee te werken. Vraag me niet waarom, ik wist het zelf ook niet. 'Thee? Versgezette munt,' vroeg ik aan mijn broer en Zoya, meer als beleefdheidsvorm en om het gesprek een beetje op gang te helpen. Al wist ik bijna zeker dat die tweede zich op Hailey ging richten, die een beetje van slag leek, zij zag dat soort dingen gelijk. Ik wilde haar zelf ook wel helpen, maar aangezien ik een groot deel van het probleem vormde ging dat gewoon niet.

Because I love him, do I need another reason?

Zoya Rosa Styles-Malik
Ik lachte zacht bij Marcel's pruillipje. Als hij nog een ander kusje wilde mocht hij die zelf stelen. Dat kon hij prima wist ik uit ervaring en dat vond ik helemaal niet erg. Ik zag Harry al met onze koters naar binnen lopen. Zelf nam ik mijn echtgenoot mee, maar bleef wel lekker dicht bij hem. We waren in een stadium van verliefdheid blijven hangen, maar erg vond ik het eigenlijk niet. Harry begon ober zoetigheid, waarop Marcel natuurlijk weer reageerde. Een kleine grinnik kon ik niet onderdrukken, omdat ik wist dat hij het niet meende. "Dan hebben we wel de avond helemaal voor onszelf, lief." zei ik met een knipoog voor ik keek naar Hailey. Ze zag er niet helemaal gelukkig uit. Was Harry haar nou nogsteeds aan het smeken voor kinderen? Zelf snapte ik niet waarom je ze niet zou willen, zeker omdat zij allebei wel wat ouder waren dan wij en gewoon een baan hadden. Zelf had ik altijd kinderen gewilt en ik was dolblij met deze twee. Ik kon eigenlijk niet begrijpen waarom je er geen wilde. De grote teddybeer zag ik weer in de kamer staan. De twee peuters wachelden erop af. Troye hield nogsteeds de riem stevig vast. "Geef de riem maar hier, Troye, dan kan je spelen." zei ik tegen het mannetje, wat nu weer mijn kant uit kwam. Ik pakte de riem aan en keek toen hoe de twee weer verder gingen. Ze hielden echt van dat grote pluizige ding. Harry vroeg of we thee wilden. "Lekker, Harry." zei ik met een glimlachje tegen hem. Mijn rugzak deed ik af en zette ik in de hoek voor ik rustig op de bank ging zitten. Nu richtte ik me op Harry's vriendin. Ze zag er echt niet vrolijk uit. "Hailey, is er iets?" vroeg ik voorzichtig. Ik wilde haar niet erger overstuur maken, maar misschien kon ik helpen.

Bowties were never Cooler

Hailey Olivia Styles-Summers

Zodra iedereen de woonkamer begon in te lopen en zich ergens wilde installeren, toverde ik weer een glimlachje op mijn gezicht. Aangezien de kleintjes alweer leerden lopen en het niet heel lang meer zou duren voordat ze Engels leerden praten, wist ik dat het beter was als ik de schijn ophield. Anders vroegen ze dadelijk nog waarom 'tante Hailey verdrietig was'.
En aan de andere kant wist ik dat ik iedereen in deze ruimte graag kinderen wilde hebben of ze al had, waardoor het me beter leek om er niet weer over te beginnen. Het was allemaal leuk en aardig voor ze, maar ik hoefde gewoon geen kleine kleuter die hier vierentwintig uur per dag en zeven dagen in de week zou rondhuppelen. Natuurlijk waren kinderen leuk, maar ze waren gewoon niet voor mij bestemd. Enfin, als ik al support zou krijgen, zou mijn mening toch niet begrepen worden. En daar kon ik me heus wel bij vinden, vooral als diegene zelf altijd al graag kinderen wilde hebben. Het was alleen niet zo plezierig voor mij.
Voordat Harry aan de thee kon beginnen, besloot ik om het zelf te doen, aangezien ik dan eventjes met iets bezig was. Ik liet me gemakkelijk op mijn hurken zakken en schonk vier mokken vol met muntthee, terwijl ik Zoya's vraag beantwoordde: "Nee, er is niets. Ik was er gewoon even met mijn gedachten niet bij." Met een glimlach gaf ik haar één van de mokken, waarna ik zelf een mok van het blad pakte en het dienblad doorschoof naar Harry, zodat hij en zijn broer ook eventueel thee konden pakken én de chocoladekoekjes in zijn bereik waren, aangezien hij waarschijnlijk zou gaan mokken als ik ze wegpakte.
"Hoe dan ook, vertel eens hoe het met je gaat. Ik had vernomen dat je aan de militairenacademie bent begonnen. Bevalt dat je een beetje?" vroeg ik, terwijl ik zelf ook plaatsnam op de grote bank en haar nieuwsgierig aankeek.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Marcel Styles
Ik kreeg alleen een zacht lach bij mijn pruillipje waardoor ik wist dat ikzelf een kusje zou moeten stelen. Iets wat ik met alle liefde deed toen ik hier de kans nog voor had, omdat we al snel naar binnenliepen. Mijn armen bleven beide om mijn echtgenote heen gewikkeld terwijl mijn blik richting mijn broer en Hailey ging. 'Oh ja, dat maakt het lastig en is goede chantage bij jou,' zei ik tegen Harry bij zijn woorden, om heel even naar de persoon naast hem te kijken. 'Het maak niet uit, want het kan echt geen kwaad. Maar ik ben blij om te horen dat je het ook leuk vind dat we hier zijn.'
Pas toen de woorden van Zoya tot me doordrongen kreeg ik een heel tegenstrijdig gevoel en de neiging de kinderen sowieso hier achter te laten. Misschien een klein beetje te erg, maar een avond voor onszelf klonk niet verkeerd. Toch bleef ik ergens ook bij mijn gedachten dat je offers zou moeten brengen. 'Breng me niet op ideeën,' mompelde ik zachtjes, om haar daarna toch los te laten. Mijn armen werden uitgestoken naar mijn grote broer. 'Nu wil ik een goede begroeting van je. Een echte begroeting,'
Mijn blik gleed heel even naar de twee peuters, maar ik wist dat ik me daar geen zorgen om hoefde te maken. Deze hadden de grote teddybeer en zouden de eerstkomende tijd wel zoet zijn. Zoya had ondertussen een gesprek aangeknoopt met Hailey, waar ik ook heel even naar keek. Ik had ergens een vermoeden hoe of wat, maar hield wijselijk mijn mond. 'En heel graag,' werd er nog achteraan geplakt bij de thee.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ik reageer waarschijnlijk vanavond pas. Sorry voor het lange wachten.]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[Serenitae went Lacey!]

[ bericht aangepast op 15 feb 2014 - 12:51 ]

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

[Kendizzzzle went PresIey. De L is een hoofdletter i]

How far is far

Harry Styles
Met lichte tegenzin zette ik Mickey weer op haar eigen beentjes zodat ze naar de beer kon lopen, of waggelen, waarna ik me naar mijn broer omdraaide en zijn begroeting hartelijk beantwoordde. Een glimlachje verscheen rond mijn lippen, al die verdween die nogal snel door het gesprek dat zich achter me afspeelde. Ik zuchtte even en keek Marcel wat hulpeloos aan, zelf had ik geen ideeën meer om dit op te kunnen lossen, dus hij misschien wel. Hij as degene die altijd met oplossingen kwam als ik in zo'n dilemma zat. Blijkbaar werd het thee inschenken me ook ontnomen en ging ik maar zitten. Ik pakte een van de vier kopjes en klemde die stevig tussen mijn handen, het was buiten wel warm vandaag, toch was de hitte van een kopje wel prettig. Toen Hailey zei dat er niks was kreeg ik bijna de neiging om te zeggen dat ze niet mocht liegen, maar het was handiger als ik gewoon mijn mond hield. Zuchtend nam ik een slok van de warme vloeistof en onderdrukte de gewoonte om de overige koekjes me toe te eigenen. Er waren nu wel belangrijkere dingen waar ik me zorgen om moest maken, de spanning hier er in ieder geval goed in de lucht. Dat zouden zelfs de kleintjes nog op kunnen merken. Het was echt niet leuk om mijn vrouw op deze manier te zien, ik wilde ook alleen maar dat ze mijn kant van het verhaal begreep. Hopelijk kwam na vandaag wat licht bij de zaak.

Because I love him, do I need another reason?

Zoya Rosa Styles-Malik
Ik rolde met mijn ogen bij Marcel's woorden en gaf hem een zachte stomp tegen zijn arm voor ik de kamer in liep. Ik ging zitten en keek naar Hailey die niet lekker in haar vel leek te zitten. Ik nam de hond over van Troye en richtte me toen op de andere dame in dit huis. Ik vroeg dus of er iets was voor ik een mok pakte en een klein slokje nam. Marshmallow sprong ondertussen op mijn schoot en ik aaide het kleine ventje terwijl ik naar Hailey luisterde. Ik geloofde haar niet, want deze spanning die hier hing was te snijden met een mes. Toch zei ik niets en dronk rustig mijn thee. Het hondje lag nu rustig op mijn schoot terwijl ik achter me de kinderen hoorde kirren van vreugde. Echt praten deden ze nog niet, maar mama, papa en ond konden ze. Zo duiden ze dus mij, Marcel en Marshmallow aan. Ach, het ging toch allemaal zo snel. Ik wenkte Marcel en klopte op de plek naast me toen Harry ook binnen kwam. Harry snaaide wat koekjes weg. Zelf at ik ze niet, maar ik pakte er wel een voor Marcel, voor onze kinderen er ook lucht van kregen en ze allemaal weg waren. Ik keek Hailey aan bij haar woorden. "Een half jaar geleden alweer. Zijn we zo lang hier niet geweest? Het gaat goed. Het is zwaar, natuurlijk, maar ook echt geweldig." zei ik vrolijk terwijl ik met het koekje van Marcel tussen mijn vingers speelde. "Er zit misschien een promotie aan te komen, maar zoizo een uitzending en dat vind ik een stuk minder fijn." zei ik wat zachter en ook een stuk ingetogener. Ik zou mijn man en kinderen maanden moeten missen. Ik wist het toen ik me inschreef, maar ik was heel bang dat het me heel zwaar zou vallen.

Bowties were never Cooler