Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 2. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

Rollen:

De jongens:
Zayn Javadd Malik: KilliOfDurin
Niall James Horan: Knetterdisco
Louis William Tomlinson: Knetterdisco
Harry Edward Styles: Tenacious
Liam James Payne: Kendizzzzle

De meisjes:
Meisje Liam. Mackenzie Zoë Reaser: Imagines
Meisje Harry. Tauriel Wendy Smith: KilliOfDurin
Meisje Zayn. Nicoletta Hope Martin: Kayal
Meisje Niall. Anna Jane "AJ" Valentine: Whisperings
Meisje Louis. Lily McAllister:CrazyGirlxx

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 22:51 ]

---

How far is far

Anna Jane "AJ" Valentine

Niall zuchtte dramatisch, waardoor ik spontaan in de lach schoot. Dat is ook weer iets raars, Niall zucht een keer en ik ben ineens niet meer verlegen. Ey gebeurde vandaag wel vaker rare dingen, zeker als het met Niall te maken had, deed ik extreem raar. 'Waarom, Anna, waarom? Nee grapje. Ehh.. Muziek, denk ik. En kookles.' Dit had ik nou niet verwacht. Niall de bad boy, heeft kookles. Oké, ik wist heus wel dat de jongen voor dat keuzevak had gekozen, zijn enorme eetlust verklaarde ook waarom. 'En dat van jou?' vroeg Niall toen ik hem zei dat het zijn beurt was. Ik mocht dan wel een stuudje zijn en redelijk goede cijfers halen, ik had een grondige hekel aan wiskunde, Frans, Duits en nog wat anderen vakken. 'Ik denk ook muziek.' zei ik dan maar. 'Met drama en scheikunde. Gewoon omdat je dan kan ontdekken welke dingen ontploffen, en welke niet.' Even dacht ik na over een vraag, maar mijn gedachtes werden luid onderbroken door een enorme schreeuwende stem, die van een papegaai. 'Indringer! Indringer! Meisjesalarm!' Het dier floot even, waardoor Niall grinnikte. "Sorry, dat heeft Greg hem geleerd," verontschuldigde hij zich. 'Indringer, indringer, meisjesalarm?' herhaalde ik vragend. 'Fluit fluit?' Daarna begon ik ook te lachen. 'Oké, we gaan verder.' vervolgde ik. 'Niall Horan, je moet kiezen, wie is je allerallerallerbeste vriend op school. Ik bedoel van Liam, Zayn, Harry en Louis.' Al was het als een leuke vraag bedoelt, de tranen gingen toch in mijn ogen staan. Maar ik knipperde ze dapper weg, want een watje was ik zeer zeker niet en nu het eindelijk gezellig was, wilde ik dat ook zo houden.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Niall James Horan
Ze had drama, muziek en scheikunde als haar favoriete vakken. Ik knikte. Toen onze papegaai, Pino, erdoorheen begon te tetteren moest ze lachen. Toen vroeg ze me wie mijn beste vriend was van Liam, Zayn, Louis en Harry. Ik was even stil toen ik de tranen in haar ogen zag. Ergens had ik de neiging haar nu belachelijk te maken of te kwetsen, maar dat deed ik niet. Integendeel. Ik stond op en plofte naast haar neer, terwijl ik kort mijn armen om haar heen sloeg. Toen ik haar weer los liet keek ik haar even aan om haar reactie te peilen. "Sorry." Toen begon ik te denken over wie mijn beste vriend was. "Uhm.. Ik weet het echt niet. Zayn of Harry, denk ik. Geen idee. Dat is echt moeilijk. En jouw beste vriendin?" Ik dacht even aan de dingen die Zayn had gedaan, en besloot toen dat hij toch erger was dan Harry. Nee, ik dacht dat Harry één van mijn beste vrienden was.

Zayn Malik
Al snel zat iedereen in de auto. Ik merkte dat Nica een sigaret opstak en maakte aan haar kant het achterraampje open, zodat Harley het niet binnen zou krijgen. Ja, ik hield heel erg van die hond. Hij was mijn steun en toeverlaat en ik liet niets met hem gebeuren. Toen iedereen zat klapte ik de stoel terug en deed mijn hond vast in zijn tuigje, voor ik de deur sloot en de auto startte. Direct klonk harde rockmuziek door de auto. Harley begon vrolijk te blaffen en ik tikte rustig mee met mijn vingers op het stuur. Als de rest hier moeite mee had hadden ze pech. Mijn auto, mijn regels en mijn muziek. Na een minuut of 5 kwamen we bij het grote stadspark. Ik parkeerde en zette de motor af. Rustig stapte ik uit en liep om de auto heen om Harley en daarna de anderen eruit te laten. Ik maakte Harley los en pakte zijn riem. Hij spring vrolijk uit de wagen en bleef naast me staan kwispelen. Ik aaide even over zijn bol en klapte toen de stoel weer naar voren. "Nica, met mij mee. Lou, om half 5 weer bij de auto want ik moet om 5 uur thuis zijn." Dan was mijn vader net klaar met werken en mijn moeder was dan mijn zusjes van de opvang halen, dus dan kon ik nog op tijd veilig mezelf op mijn kamer opsluiten voor ze thuis waren.

Tauriel Wendy Smith
Ik voelde hem rillen toen ik mijn vingers in zijn warme nek legde. Ik liet ze nog heel even opwarmen, maar haalde ze er toen toch uit. Dat was wel zo aardig. Een zachte grinnik rolde over mijn lippen bij het geknor van zijn maag. Eentje had er honger. Ik hoorde hem ook lachen en liet me van hem af duwen, waardoor ik mijn armen op mijn schoot liet vallen. Ik luisterde naar hem en dacht even na. "Een appeltje en een gevulde koek zijn wel lekker." Bij zijn vraag fronste ik even. Hmmmm.... Wat was het slimst... Dat was nog de vraag. "Voor of na het boogschieten. Kies maar." zei ik simpel. Ik sprong op en draaide nog een rondje. De broek zat zeker rond mijn middel te los en voor de rest niet echt extreem strak, maar het voelde wel badass. Even schudde ik mijn achterste kort en draaide een plukje haar rond mijn vinger. "Gaan we terug naar beneden?" vroeg ik met een glimlach. "Je maag leek wat drammerig te zijn." Ik wist niet wat het was, maar ik voelde me echt een stuk zekerder. Het was echt niet dat ik nu opeens zo'n slet van school werd, maar het zelfvertrouwen voelde goed. Hij mocht dan mijn grootste kwelgeest zijn, hij was nu wel bezig dat langzaam maar zeker recht te zetten. Daar was ik hem ook wel weer erg dankbaar voor.

---

Bowties were never Cooler

-

[ bericht aangepast op 13 jan 2014 - 22:07 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles
Ze grinnikte even toen mijn maag reageerde. Ik liet haar los en ze liet haar armen in haar schoot vallen, om vervolgens naar mijn woorden te luisteren en antwoord te geven. Dat hadden we nog wel, en zelf kreeg ik opeens ontzettend veel zin in een gebakken eitje. Ze fronste en kaatste een vraag terug. 'Voor. Dan hebben we nog een plek om heen te vluchten als het mis gaat,' grinnikte ik zacht. Want ik had ondertussen weggewerkt dat haar ouders geen lievertjes waren, mentaal en fysiek. En dat kwam goed uit, want dat was ik zelf ook niet. Ze sprong op van het bed en draaide een rondje, het was echt goed om te zien dat ze zich in deze kleren wel fijn voelde, ook al waren ze te groot. Ik probeerde niet al te veel te reageren op haar actie daarna, maar knikte wel en stond op, om me vervolgens uit te rekken want ik had het gevoel alsof ik opgevouwen had gezeten. 'Oké, dit is misschien niet een superslim voorstel, maar ik wil gewoon dat je het weet. Als het thuis echt niet meer gaat, want ik begrijp nu een beetje hoe het er daar aan toegaat, mag je altijd hier komen,' zei ik met een serieuze ondertoon. Ik wou haar humeur niet verpesten, maar ik vond dat dit gezegd moest worden. Daarna pakte ik haar hand weer om naar beneden te lopen. Vlug zoekend in de keukenkastjes trok ik er een ongeopend pak gevulde koeken uit en liet die op het aanrecht vallen. Mijn volgende stap was de eieren uit de koelkast halen en het fornuis aan te zetten. Nu was het alleen nog maar wachten.

[ bericht aangepast op 13 jan 2014 - 22:29 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Anna Jane "AJ" Valentine

Niall stond op en liet zich op de stoel naast mij vallen. Hij sloeg zijn armen om me heen, hij had dus gemerkt dat de tranen in mijn ogen stonden. Maar huilen ging ik zeer zeker niet doen. Dat verdienden zijn vrienden niet. Toen Niall me los liet zei hij: 'Sorry.' Ik reageerde niet, ik had niks te zeggen. Ondanks dat ik even aan de vreselijkste mensen die ik ken dacht, bleef ik nog steeds de vrolijke Anna met haar praatjes enzo. 'Uhm.. Ik weet het echt niet. Zayn of Harry, denk ik. Geen idee. Dat is echt moeilijk. En jouw beste vriendin?" Hoe kon iemand in de wereld nou goed bevriend zijn met Harry en Zayn? Zelfs de duivel zou een moord doen om niet met ze in contact te komen, alhoewel ik hen weleens vergerleek met de duivel. 'Mackenzie.' zei ik meteen, toen Niall vroeg wie mijn beste vriendin was. 'Ik heb met alle vier een goede band, maar ik weet dingen over Mackenzie die anderen niet weten.' Dat klonk heel vaag, maar het was wel waar. Ik wist bijvoorbeeld dat Mackenzie tattoo's had, iets wat niet iedereen wist.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Tauriel Wendy Smith
Ik slikte bij zijn vraag. Het zou goed kunnen dat ik huisarrest zou krijgen door hem, door de kleren alleen al, en dan zouden we nergens heen gaan. Maar hij had een punt. Dan kon ik in elk geval nog daar naartoe. Ik sprong van het bed en draaide een rondje waarna ik even met mijn kont schudde, gewoon omdat het kon. Nu kon je die eindelijk een keer zien. Ik zag hem zichzelf uitrekken, waardoor er net een randje van zijn buik zichtbaar was tussen zijn broek en zijn shirt. Het enige wat ik zag wat wat licht getinte huid en een streepje van zijn broekrand tot zijn navel van donkere haartjes. Ik grijnsde, maar al snel verdween die grijns en staarde ik hem in ongeloof en met lichte angst aan. "Bedankt, maar nee bedankt. Ik overleef het wel." Nee, zo goed was mijn vertrouwen in hem nou ook weer niet. Hij mocht nu dan lief doen, mogen kon hij weer totaal anders zijn. Daarbij ging ik toch echt niet bij hem in de kamer slapen. Ik liet me wel door hem meevoeren naar beneden en keek toe hoe hij spullen voor de lunch pakte. Ik ging ondertussen opzoek naar twee borden en bestek. Ik dekte de tafel toen ik de borden en het bestek had gevonden en ging toen weer op het aanrecht zitten. Mijn lunch verzamelde ik vast, een gevulde koek uit het pakje en een appel uit de fruitschaal. Ik gooide ze met een klein boogje op een van de borden en keek toen hoe Harry zijn ei ging bakken. Zijn lange dunne vingers intrigeerden me nu ze eens niet er waren om me pijn te doen. Ze waren zo behendig, hij zou vast prima piano of gitaar kunnen spelen, terwijl ik uit ervaring wist dat dat niet altijd ten goede werd gebruikt.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik snapte haar antwoord wel, echt, maar het ging om het idee. De specifieke zorgen die ze erover had waren goed te zien. 'Je weet dat hier een logeerkamer is?' probeerde ik onschuldig. 'En voor ander dingen hoef je ook niet bang te zijn 's nachts word ik nogal "in de gaten gehouden".' Bij die laatste woorden gebruikte ik mijn vingers om quotes te maken. Na de laatste keer dat mijn ouders mijn schaarse voorraadje drugs hadden gevonden hadden ze nog wel eens de neiging om 's nachts in de hal patrouille te houden. Eenmaal beneden verzamelde ik alvast wat dingetjes en Tauriel het bestek. Mijn eigen bord pakte ik erbij en legde die op het aanrecht te plaatsen om er vervolgens een sneetje brood op te gooien. Ik at mijn eieren nooit los en altijd met een onderlaagje van mayonaise. Slecht, maar wel goddelijk. Terwijl ik de saus pakte en die op het brood deed was ze ondertussen weer naast me op het aanrecht komen zitten. Ik besloot dat de pan nu wel heet genoeg was en brak het ei op de rand ervan, die er daardoor ingleed. Drinken was nu ook wel logisch, ik greep twee glazen en deed eer wat melk in. Dat was voor mij gebruikelijk bij lunch, en als ze het niet lustte kon ze altijd nog iets anders pakken. 'Jij ook een eitje?' vroeg ik, beseffend dat het eigenlijk onbeleefd was om het niet eerder te vragen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Het was een lief voorstek en het was niet dat ik het niet waardeerde, maar ik sliep toch lieber in mijn eigen bed met de deur op slot. Ik ging met hem naar beneden en begon daar rustig de tafel te dekken. Toen dat klaar was verzamelde ik mijn eiegn lunch en ging op het aanrecht zitten. Hij was intussen bezig met brood en mayonaise en eieren. Het was maar wat je lekker vind. Ik keek hoe hij het ei brak en hoe het in de pan langzaam stolde terwijl hij drinken inschonk. Ik keek naar de melk en glimlachte. Ik hield van melk, al dronk ik het niet vaak. Bij zijn vraag schudde ik mijn hoofd. "Nee, bedankt." Ik at nooit zo veel en zo vet, zeker niet tijdens het ontbijt en de lunch. Ontbijt skipte ik vaak zelfs compleet, op een glas water voor en een glas water na het zwemmen na dan. Ik wiebelde wat met mijne benen die boven de grond bungelden en zakte een beetje in gedachten weg wat ik morgen kon dragen. Misschien kon ik een van mijn rokken tot mijn enkels s ochtends vroeg met een shirtje dragen. Op school stopte ik dan het shirtje in mijn kluisje, trok de rok een heel stuk omhoog en wond een riem om mijn middek. Tada, een kort jurkje, hoopte ik. Dat kon ik vanavond wel eens proberen. Ik zou er wel een best over dragen, want warm was het niet, maar zo kon ik toch wat normalere kleren gaan dragen terwijl mijn ouders me toch de deur uit lieten gaan. Harry had echt een slechte invloed op me, zo tegen mijn ouders in gaan, maar het voelde te fijn om niet te doen.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik haalde mijn schouders op bij haar antwoord, ook prima. 'Meer voor mij dan,' mompelde ik met een zachte grinnik, en brak een tweede ei. De geur ervan begon zich al aardig door de keuken te verspreiden, wat ervoor zorgde dat ik nog ongeduldiger werd. 'Als we klaar zijn, zullen we dan gaan?' vroeg ik, en schoof een van de twee glazen melk naar haar toe. Ik herhaalde mijn routine van het brood en de saus, om vervolgens het halve glas achterover te slaan. De eieren zagen er beide nu wel goed uit, dus haalde ik ze er vlug uit met een spatel en liet ze op de broodjes glijden. Ik draaide het fornuis uit en zette de pan alvast in de afwasmachine, dan was dat ook gedaan. In een hand nam ik het bord en in het ander het glas en liep naar de eettafel. Voorzichtig plaatste ik beide aan mijn kant van de tafel en nam plaats op de stoel, waarna ik me afwachtend omdraaide naar het meisje. 'Zal ik trouwens beleefd doen, of me gedragen zoals ik normaal doe op school? Een dan niet tegen jou hoor.' Ik grijnsde weer bij het idee, ik wist niet eens hoe die mensen eruit zagen, maar verkneukelde me nu al bij de schok die op hun gezicht te lezen zou zijn. Hun oh zo brave dochtertje met normale kleren aan, en een of andere punk aan haar zijde.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Langzaam vulde de keuken zich met de geur van gebakken eieren. Mijn maag begon er zelfs lichtjes van te grommen. Bij zijn vraag keek ik op en ik knikte. Mijn vader was nu niet thuis en mijn moeder was hopelijk nog boodschappen doen. Dan konden ze me in elk geval niet de eerste minuut dat ik Harry meenan uitkafferen... En hem erbij. Ik pakte het glas melk aan en begon langzaam te drinken. Het was heerlijk koud en deed me goed. Al snel was Harry klaar met zijn eieren. Ik schoof rustig van het aanrecht af en ging aan de eettafel zitten. Ik nam nog een slokje terwijl hij ging zitten. Toch was het goed dat ik daarna mijn glas even wegzette. Ik keek hem aan. "Wees alsjeblieft beleefd. Het wordt alleen maar erger als je ze tegen je in het harnas jaagt." Het probleem was wel dat ze zoizo al niet blij zouden zijn door zijn uiterlijk en doordat ik een broek droeg. Ik pqkte de gevulde koek vqn mijn bordje en begon er rustig aan te knagen. Het was iets wat ik normaql nooit kreeg en toch best heel erg lekker vond. Het was dqn wel niet goed voor me, het was wel heel erg lekker. Ik keek tijdens het eten naar de jongen aan de andere kant van de tafel. Op dit moment was hij echt niet intimiderend, daar was ik erg blij mee, maar ik wist ook hoe snel dat kon omslaan. Nu maar hopen dat deze middag echt iets betekende. Ik wilde het namelijk echt niet meer ontgelden op school. Zeker niet na dit alles.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ze pakte haar melk aan en voegde zich al snel bij mij aan tafel. Toch zette ze het even later weg en ik knikte terwijl ik het brood sneed. Misschien zou ik wel mijn eigen zin doen, het lag er een beetje hoe erg die ouders nou werkelijk zouden zijn. 'Aahh, dus ik mag mijn zakmes niet meenemen?' vroeg ik met een pruillipje, waarna ik begon te grinniken als teken dat ik het niet meende. Zij begon nu ook aan haar koek te knabbelen, dus ik sneed gauw een stukje brood met ei af en propte die in mijn mond. Het was al een tijdje geleden dat ik ei had kunnen eten dus genoot ik er vollop van. Daarna dronk ik in een teug de rest van het glas leeg en keek haar aan. 'Wat zouden ze eigenlijk van me denken? Wie ik ben, bedoel ik. Zouden ze echt denken dat ik alleen maar bijles nodig heb of zouden denken dat ik stiekem je vriendje ben? Dat zou wel prachtig zijn, de schok die dan op hun gezichten te lezen moet zijn.' Ik zuchtte even diep in gedachten. Toen besefte ik wat ik nou net eigenlijk had gezegd. 'Zogenaamd dan hè?' Lichtelijk beschaamd door mijn onoplettendheid werkte ik in een recordtempo de rest van het eten naar binnen. Ik had erdoor mijn tong weer verbrand maar dat was het wel waard. Dacht ik.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Mijn ogen werden groot bij zijn woorden, maar zijn gelach stelde ne gerust dat hij het niet meende. "Doe maar niet." zei ik voor ik aan de gevulde koek begon te knabbelen. Hij was ondertussen ook begonnen aan zijn lunch en at hard door. Ik luisterde naar zijn woorden terwijl ik at. Ik verslikte me wel bij zijn woorden over dat hij mijn vriendje was. Hij herstelde zich wel, waardoor ik weer rustig door at en hij beschaamd zijn eten naar binnen werkte. "Ze zullen je verafschuwen. Als een van hun al thuis is kom je er waarschijnlijk niet eens in. Maakt niet uit of ze denken dat je mijn vriendje bent of niet. Dat heeft alleen consequenties voor mij. Alleen maar door je uiterlijk en kledingstijl vinden ze je al duivels. Ik zal waarschijnlijk niet met je mogen omgaan, wat er ook aan de hand is. En als ze mij in een broek zien, springen ze helemaal uit de band. Ik krijg problemen, maar jij ook omdat je me hebt bezeten..." Ik zuchtte en nam een grote hap uit de appel. Ik wilde helemaal niet dat Harry mijn extreem ouderwetse en christelijke ouders zou ontmoeten. Zowel voor hem als voor mij. Ik nam nog een hap appel en kauwde rustig op het fruit.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik knikte begrijpend, want ik had ook niks minder verwacht, maar bij haar laatste woorden begon ik te lachen waardoor ik me hoestend verslikte. 'Sorry, maar het klinkt zo belachelijk,' zei ik grinnikend tussen het kuchen door. Na een tijdje herstelde ik mezelf, en probeerde te doen alsof ik net niet haar ouders belachelijk had gemaakt. Mijn eten en drinken was ondertussen op, aangezien ik beide nogal overdreven snel ophad. Ik pakte het glas en bord weer op en schoof mijn stoel achteruit zodat ik op kon staan. Voorzichtig zette ik het in de afwasbak, ik zou het later wel in de afwasmachine zetten. Het besef hoe makkelijk mijn ouders eigenlijk waren in wat ik mocht en niet mocht, was vreemd om mee te maken. Ik mocht aan wat ik wilde, mocht mijn lichaam verminken op elke manier die ik wilde en mocht roken. Het enige wat ik niet mocht was drugs en wapens bezitten, maar die had ik toch. Qua wapens was het alleen een zwitsers zakmes, en die hadden ze gelukkig nooit gevonden. In vergelijking tot haar had ik echt een luizenleventje. 'Maar ik denk dat zelfs je ouders niet kunnen ontkennen dat je er goed uitziet in een broek,' merkte ik op. Althans, dat vond ik. Maar bij kon je daarvoor niet aankomen, ik was nog steeds veel te enthousiast dat ze überhaupt een broek droeg.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Bij zijn gelach keek ik hem aan en zuchtte. Ik zuchtte nog een keer bij zijn woorden. "Voor jou wep, ja. Maar mijn ouders geloven er echt in." zei ik met een zucht voor ik mijn melk opdronk en verder ging met eten. Hij had ondertussen zijn eten al op terwijl ik nog meer dan de helft over had. Ik at rustig verder terwijl hij afruimde. Uiteindelijk had ik de appel op en knabbelde toen verder aan de gevulde koek. Ik keek op bij zijn woorden en zuchtte. Met mijn hoofd schudde ik langzaam. "Zolang het geen rok is tot over mijn knieen is het zoizo niet goed." Ik knabbelde rustig verder aan de gevulde koek tot die op was. Daarna legde ik ook mijn bordje en glas in de wasbak. Ik slikte even en keek naar Harry. "Zullen we gaan?" vroeg ik uiteindelijk maar. Ik voelde me er niet veilig bij naar huis te gaan in een broek, hoe fijn die ook zat. Toen herrinderde ik me dat mijn jurkje en majoot nog in zijn badkamer lagen. "Wacht even." zei ik met een hand op zijn borst voor ik snel naar boven rende om mijn kleren te pakken. Op de badkamer pakte ik mijn spullen en sprintte weer terug naar Harry in de keuken. Deze konden wel in mijn schooltas. Jammer genoeg moesten we nu naar mijn huis. Ach, als het goed is was er niemand thuis, dus zo erg kon het dan nog niet zijn. En dan kon Sherlock direct Harry keuren. Mocht mijn kat hem niet, dan zou mijn vertrouwen ook direct weg zijn.

[ bericht aangepast op 14 jan 2014 - 16:15 ]

---

Bowties were never Cooler