Experimental || One Direction [Topic 1] - Speeltopics

Rollen:
Jongens
- Louis William Tomlinson - Oceanus
- Liam James Payne - Malcolm
- Harry Edward Styles - Roe
- Niall James Horan - KiliOfDurin
- Zayn Javadd Malik - Styles
- Samuel Max Mason - LegoIas


De regels:
- Minimaal vier regels volschrijven.
- Geen perfecte personages.
- Bestuur alleen je eigen personage.
- OOC tussen haakjes.
- Maximaal één rol
- Wees OOC aardig voor elkaar, dat hoeft IC natuurlijk niet.
- Reserveringen blijven 48 uur staan. Ik waarschuw niet, dus hou dit zelf in de gaten. Je kunt natuurlijk altijd om uitstel vragen als je daar een goede reden voor hebt.
- Probeer wel eens in de drie dagen te posten.
- Naamsveranderingen en lange tijd afwezig graag doorgeven.
- Alleen ik maak de nieuwe topics.
- Lees de regels af en toe even opnieuw door, mocht ik iets aanpassen.
- Als je iets niet begrijpt, kun je het natuurlijk altijd vragen.

Het begin:
Iedereen komt aan bij het appartement. Ze nemen afscheid van hun familie, die ze lange tijd niet zullen zien. Bij sommigen lopen de emoties hierbij hoog op. Daarna is het tijd om kennis te maken met hun tijdelijke huisgenoten.

[ bericht aangepast op 10 maart 2014 - 22:22 ]

---

"Family don’t end in blood”

Harry Styles
Als je zou zeggen dat ik nu nog vertrouwd in dromenland lag, om straks wakker te worden en in de ellende te stappen, zou ik het ook geloven. Het was namelijk heel lang geleden dat ik zo met iemand om kon gaan, was gegaan en dat iemand zich zo tegen me gedroeg. Ik liet Zayn dan ook rustig zijn gang gaan, zonder bang te worden, om er vervolgens zelf weer doodleuk op in te gaan. Het was vreemd, maar waar en toch zou ik het eigenlijk niet anders willen ook, want we zaten hier nog lang genoeg. Daarbij leek, of was, Zayn een lief iemand en deed zijn verlegen glimlach me goed, om de mijne ook breder te laten worden. Volgens mij was het ook duidelijk dat ik me op mijn gemak voelde door de chips die al snel tussen ons in lag, maar ook dat zonder enige besef woorden over mijn lippen rolde. Het besef kwam later pas waardoor mijn ogen groot werden, gevuld met lichte angst. Toch leek er niets kwaads van Zayn zijn kant te komen, deed hij alsof hij niets had gehoord, bleef hij nog steeds rustig liggen waardoor ik ook ietwat rustiger werd. Ik nestelde me weer tegen de jongen aan, om mijn gezicht in zijn shirt te verstoppen bij zijn woorden, om zo de rode wangen te kunnen verbergen. Het deed me goed, dat wel, want het was fijn om zo iets weer te horen, maar dat betekende niet dat ik er niet ongemakkelijk van werd. 'Lief,' mompelde ik onhoorbaar, doelende op hem, terwijl ik mijn hand op zijn arm plaatste. Als het zo doorging, kon dit nog wel eens een leuke en verrassende tijd worden. Het begin was er in ieder geval.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

KiliOfDurin schreef:
Niall Horan
Zijn woorden en zijn littekens shockeerden me. Bij mij was de situatie juist totaal omgedraait. Hij kon er zelf mee leven maar zijn omgeving niet, bij mij kon mijn omgeving ermee leven maar ik zelf niet. Ik werd plots heel misselijk en wist nog net de wc te halen voor ik alles eruit gooide. De realisatie dat ik inderdaad wel gay was zorgde ervoor dat mijn lichaam in complete shutdown ging. Ik wilde er niet mee leven, maar ik zou moeten, zoals hij had gezegt. Hij had dan nog de hoop gehad op een leuke jongen, die hoop had ik niet en wilde ik niet hebben. Bij zijn vraag keek ik even op. "Ik wil dit niet, Sam. Ik wil gewoon normaal zijn, maar niemand lijkt dat te snappen." snikte ik voor er nog een vlaag misselijkheid over me heen kwam en ik weer een lading maagzuur en gal overgaf. Ik keek Sam weer aan en leunde op mijn armen die ik op de bril had gezet. "Ik vind het echt verschrikkelijk dat jou omgeving je er zo om haat, maar dat is mijn probleem niet. Ik wil dit zelf echt niet en haat mezelf erom, maar er is niemand die dat snapt. Dat ik hier gewoon vanaf wil." snikte ik weer. Zo moeilijk was dat toch niet te snappen?

Samuel Max Mason

'Ik wil dit niet, Sam. Ik wil gewoon normaal zijn, maar niemand lijkt dat te snappen.' Ik zucht en kijk hem niet aan. Hij geeft nog een keer over en ik doe mijn best om niet te kijken. 'Ik vind het echt verschrikkelijk dat jou omgeving je er zo om haat, maar dat is mijn probleem niet. Ik wil dit zelf echt niet en haat mezelf erom, maar er is niemand die dat snapt. Dat ik hier gewoon vanaf wil.' Ik voel woede in me opkomen en ik sta op. 'Denk je dat ik mezelf er niet om haat? Ik wil ook niet zo leven. Maar het kán niet ander. We hebben geen keuze Niall. Het is niet zo dat je kan zeggen 'ik wil dit niet' en je opeens weer gewoon op meiden valt. Ik wil mijn hele leven maar één ding en dat is normaal zijn. Maar ik ben niet normaal en daar moet ik het maar mee doen.' Ik merk dat er weer tranen in mijn ogen staan. Ik draai om en loop weg. Ik ga op bed liggen en verstop me onder de dekens.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Niall Horan
Toen Sam me afsnauwde kroop ik piepend weg. Ik vond het echt verschrikkelijk als mensen boos op me waren, boos van me werden en verdrietig door me werden. Toen hij zacht begon te huilen voelde ik me echt heel schuldig. Ik liep voorzichtig naar hem toe en legde een hand op zijn rug. Ik zuchtte. "Sorry. Het spijt me. Het is voor mij gewoon niet te accepteren. Het is gewoon niet goed en ik kan me er gewoon niet bij neerleggen. Het spijt me heel erg wat je voelt, maar ik zal er altijd tegen vechten." Ik liet me zacht op het bed zakken en aaide zacht over zijn rug. Ik wilde geen anderen pijn doen of ook maar zien huilen. Ik bleef zacht over zijn rug gaan. Ik wist dat hij gelijk had in mijn hart, maar ik wilde er gewoon niet aan toegeven. Ik kon mezelf er gewoon niet bij neerleggen, al vond iedereen het okay. Zelfs wat anderen deden vond ik niet erg. Als iedereen hier zo graag een homo was, prima, maar ik kon me er gewoon niet bij neerleggen. Ik zuchtte weer. Ik wilde er gewoon niet aan geloven. Ik wilde dit gewoon niet meer.

---

Bowties were never Cooler