In Jail • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

8 jongens hebben op jonge leeftijd een erge misdaad / moord gepleegd waardoor ze in de gevangenis terecht zijn gekomen. Maar op deze afdeling zitten vrij weinig jongens, waardoor het soms wel eens erg kan escaleren, want de ene jongen is veels te verschillend met de andere en dat rekt vaak ruzies uit.
Op deze afdeling worden ze bewaakt door de bewaarders, die meestal vrouwen zijn, omdat het met mannen wel eens verkeerd is afgelopen.
Zal het ooit nog goed komen met deze acht jongens? Of vinden ze juist hun geluk in de gevangenis?

Rollen:

Jongens:

Harry Edward Styles - Beelen.
Louis William Tomlinson - Sk8erBoy.
Liam James Payne - KiliOfDurin.
Niall James Horan - Gereserveerd door Banned.
Zayn Javadd Malik - Brashares.
Lucas Joél Heathrow - SiIhouette.
Jason "Jay" Santino Martínez - Kayal.
-

Vrouwen, bewaarders:

Amelia 'Amy' Clara Williams - KiliOfDurin.
Meriel Erin Scally - Gereserveerd door Adamo.
Rosamunda 'Rosa' Carice van Vleschingen - Disnerd.
Mikayla 'Mickey' Jasmine Lockheart - Sk8erBoy.
Allison Isabella Smith - JustLovegood.

Regels:

- Graag wat actieve rpg'ers, niet mensen die zich inschrijven en na een tijdje niet meer reageren!
- Reserveringen blijven 72 uur staan aka 3 dagen.
- Minimaal rond de 175 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Alleen Sk8erBoy en Beelen openen de nieuwe topics.

Deels gebaseerd op de geweldige serie Vrouwenvleugel.

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 19:33 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Lucas vertelde dat hij een scherp voorwerp in het lichaam van zijn buurt had gegooid. Opnieuw grinnikte ik zacht. "Niet zo slim." was mijn reactie. Na mijn opmerking over Liam, lachte hij weer. "Voor een klein gevechtje zit je maximaal een week in de isoleercel. Dat valt nog wel mee, niet?" vroeg hij grijnzend. Ik haalde mijn schouders op en knikte instemmend. "Het valt mee, ja. Maar het lijkt me nou niet bepaald fijn." De isoleercel. Ik moest me goed aan mijn plan houden om daar niet te belanden. Toen ik saai dat het saai werd in de recreatie ruimte, knikte Lucas. "Snap ik."
Even bleef het stil.
"Neem dit niet serieus," zei hij vervolgens. Ik voelde een onverwachte pijn in mijn kaak. Lucas' vuist had er hard tegenaan geramd. Toen ik mijn hand er overheen haalde, zat deze onder het bloed. Hou je in, Zayn. Maar ik begon te koken van woede. Wat flikte die gast me nou? Ik sloot even mijn ogen, in de hoop wat af te kolen. Maar ik was woest. En zo vloog ook mijn vuist tegen zijn kaak.

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Harry Styles.

Ik zag hoe ze de handdoek op pakte en deze over de douche cabine hing, het ging haar lichtelijk moeizaam en waarschijnlijk had ik dat ook even zelf moeten doen. Ik wilde haar hand wegduwen toen ze deze op mijn schouder legde en een zacht duwtje gaf, maar besloot maar om het zo te laten omdat het waarschijnlijk bij de regels hoorde. "Ach, ik kan maar beter 'aardig' doen dan vervelend, want daar bereik ik helemaal niets mee." Waar ik deze 'wijze' woorden zo vandaan haalde was me ook een raadsel, want als ik niet zo vervelend had gedaan dan had ik hier ook niet gezeten. Al was het uiteindelijk toch ook mijn eigen keuze geweest. Ik beet zachtjes op mijn lip en wachtte op de toestemming van haar op het moment dat we weer naar mijn cel zouden kunnen en ik gewoon weer iets warms aan zou kunnen trekken. Het liefste verborg ik me dan ver onder de dekens, maar aan de andere kant kon ik voor goed gedrag ook mijn excuses bieden aan de oh zo aardige jongen, ja, misschien was dat laatste nog wel het slimste plan.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Amy Williams
Ik glimlachte bij Harry's woorden. "Wijze woorden." zei ik rustig. "Lopen maar. Daarna kan je gewoon doen wat je wil." Ik duwde nog eens zacht tegen zijn warme blote schouder. Menselijke warmte had ik al lang niet meer gevoelt. Het was fijn, maar toch hield ik mezelf in de hand. Ik mocht niet mijn eenzaamheid laten zien. Hij was een crimineel en ik een bewaker. Ik hoopte dat hij zich weer gewoon gedroeg als hij terug was in zijn cel. Dat zou mijn leven zo veel makkelijker maken. Zeker omdat ik nog een maand of wat zou moeten werken. Ach, een miskraam kon ik niet meer krijgen op dit moment. Hoogstens te vroeg geboren. Daar hoefde ik me gelukkig geen zorgen om te maken. Dat ik problemen had met het krijgen van menselijk contact, was een ander verhaal. Ik moest echt eens uit, maar dat ging niet met mijn buik. Later misschien, als de jongens ouder zijn, maar de komende jaren zou het gewoon niet gebeuren. Nu hield het nu gewoon bij mezelf oprollen in dekens en knuffelen met mijn hond. Ik wachtte ongeduldig opdat hij zou gaan lopen. Hij moest echt opschieten. Ik wilde namelijk weer graag gaan zitten. Werk begon langzaam steeds zwaarder te worden. Gelukkig hoefde ik nog maar iets meer dan een maand. Dat zou nog wel lukken.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
'Jij gaat zonder mekkeren mijn eten opeten,' mompelde ik zachtjes, want anders werd het toch weggegooid, omdat mijn eetlust de laatste tijd verdwenen was. Het kon dus beter naar Liam, want hij kon het harder gebruiken dan de prullenbak. Daarbij was hij volgens mij ook niet blij met zijn toestand en we moesten dus de komende tijd zorgen dat de jongen zich een beetje rustig hield, zodat hij niet terug hoefde naar de isolatie. Net als ik, want ik wist dat hij anders ook wel weer bij me zou belanden aangezien dat niet de eerste keer zou zijn. Niet dat we beide erop zaten te wachten dat iemand terug zou keren, dus we hielden ons voorlopig nog wel stil, leek me. De jongen kwam naast me liggen waardoor ik me omdraaide en ik kon het niet laten om mijn vingertoppen onder de rand van zijn shirt te laten glijden, om hem vervolgens dichter naar me toe te trekken en heel langzaam cirkeltjes te tekenen. Een lichte glimlach speelde rond mijn lippen, om mijn ogen te sluiten bij zijn aanraking, de rust die de overmacht nam. Het was goed om hem weer in mijn buurt te hebben en de draad na, maar ook het gevoel van veiligheid en de warmte, na een maand weer op te pakken. Mijn armen verstrakte zich rond zijn middel toen de jongen dichter tegen me aankroop, om mijn lippen tegen zijn kruin te drukken. 'Ik heb niets gedaan,' verliet daarna zachtjes mijn mond. Tenminste voor zover ik wist, had ik niets gedaan waarvoor hij me hoefde te bedanken. Ja, ik mocht me liever en rustiger opstellen, maar dat was omdat hij ook heel anders voor mij was. Het leek me vanzelfsprekend. We leken twee heel verschillende personen in de buurt van elkaar, omdat de ander zo was en iets aparts over zich heen had. Zo knuffelbaar terwijl we dat eigenlijk niet waren, bij iemand anders dan elkaar, omdat we hier beide met een reden zaten. En dat was niet de reden dat we zo lief waren. Mijn ene hand verplaatste zich naar de haren van de jongen, om hier doorheen te aaien en had het idee dat de jongen elk moment inslaap kon vallen. Volgens mij voelde hij zich weer veilig, wat ik niet helemaal snapte, en kon ik toch nog wat warmte. We konden gewoonweg niet zonder elkaar, wat steeds meer en meer bleek, en langzaam snapte ik zijn bedankje ook. Mijn vermoeden werd ook snel bevestigd, om opnieuw mijn lippen tegen zijn kruin te plaatsen. 'Slaap lekker, schat,' zei ik zachtjes. Hij verdiende zijn slaap en ik zou niet van zijn zijde wijken en lag hier ook wel goed.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Lucas Joél Heathrow

Nadat ik Zayn had verteld dat ik een scherp voorwerp in het lichaam had gegooid begon hij te grinniken. 'Niet zo slim' zei hij daarna. Ik haalde mijn schouders op. 'Hij vroeg erom. Iedereen weet dat je mij niet moet negeren tenzij je binnen de korste keren dood op de grond wil liggen' zei ik en ik begon weer te lachen. Na zijn opmerking over Liam, lachte ik weer. 'Voor een klein gevechtje zit je maximaal een week in de isoleercel. Dat valt nog wel mee, niet?' vroeg ik grijnzend. Zayn haalde zijn schouders op en knikte instemmend. 'Het valt mee, ja. Maar het lijkt me nou niet bepaald fijn.' Ik knikte even. Daar had hij gelijk in. 'Ja oké. Ergens heb je gelijk' zeg ik dan. Toen Zayn zei dat het saai werd in de recreatie ruimte, knikte ik. 'Snap ik' was mijn reactie. Even daarna bleef het stil. 'Neem dit niet serieus' zei ik vervolgens. Mijn vuist maakte een rake slag tegen zijn kaak aan en het bloed spatte eruit. Zayn keek me woedend aan en voordat ik het wist had ik zijn vuist ook in mijn kaak zitten. Ik schreeuw even zachtjes en spring dan op Zayn zodat hij op de grond valt. Mijn knieën klemmen zijn armen op de grond en ik geef hem nog wat klappen. Dan word ik opeens van achteren vastgegrepen en worden er meerdere bewakers geroepen. Okay, here we go.

---

That is a perfect copy of reality.

Zayn Malik
Na de pijnlijke klap van Lucas, gaf ik hem een harde klap terug. Een zachte schreeuw verliet zijn mond. Há, die verdiende hij. Plotseling sprong hij op me zodat ik machteloos op de grond viel. Zijn knieën klemden mijn armen op de grond. Dit was niet goed. Ik ontving nog een paar klappen van hem, waar ik niks tegen kon doen. En dat was een verschrikkelijk gevoel. Het was een opluchting dat hij opeens van me af werd gesleurd. Meerdere bewakers werden geroepen. Ik was niet meer machteloos. Vlug kwam ik overeind. Hier zou hij van leren. Ik gaf hem een knietje in zijn maag en gaf hem nog twee rake vuistslagen in zijn gezicht. Inmiddels zag ik bij hem ook wat bloed lopen. Ik hoopte dat hij misschien ergens een litteken zou krijgen, zodat hij voor altijd zou weten dat hij niet met Zayn Malik moest sollen. Ik wist dat ik mijn kans moest grijpen, omdat er zo bewakers zouden komen. Dus sloeg ik Lucas opnieuw hard in zijn gezicht en gaf hem een trap tegen zijn scheenbeen. Licht grijnzend deed ik een paar stappen achteruit.

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

| Zullen we nu wachten op een bewaakster? |

---

That is a perfect copy of reality.

SiIhouette schreef:
| Zullen we nu wachten op een bewaakster? |

[Jups. c:]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Treaty schreef:
(...)
[Jups. c:]

| Ik denk dat ze allebei in isolatie gaan, HAHA |

---

That is a perfect copy of reality.

SiIhouette schreef:
(...)

| Ik denk dat ze allebei in isolatie gaan, HAHA |

[Samen, omg. Elke dag vechten :')]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Treaty schreef:
(...)

[Samen, omg. Elke dag vechten :')]

| En dan komen ze er nooit meer uit, hahah|

---

That is a perfect copy of reality.

(Disnerd -> Flapper)

---

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Amy Williams
Plots hoorde ik een boel herrie. Iets ruwer dan geplant duwde ik Styles mee naar buiten, waar ik hem bij de deur losliet. Van daar rende ik zo goed als het ging naar de cellen waar de geluiden vandaan kwamen. Toen ik eraan kwam zag ik Malik en Heathrow onder het bloed. Konden ze elkaar nooit eens met rust laten. Ik riep snel om versterking en greep Heathrow vast zodat hij in elk geval Malik neit meer kon aftuigen. "Kappen jullie twee." zei ik tegen ze voor ik nog eens riep om hulp. In mijn eentje kon ik dit namelijk niet aan. Een van de twee, sure. Maar het waren allebei flinke jongens met een verleden en nu hadden ze om welke reden dan ook besloten elkaar af te ranselen. Als ze echt wilden zouden ze mij ook makkelijk tegen de grond kunnen werken, maar omdat ik Heathrow al met zijn armen achter zijn rug vast had leek het me wel lastiger voor hem. Toch was ik wel op mijn hoede. Ik had geen zin om overmeestert en in elkaar geslagen te worden voor de rest er was. Zeker niet omdat ik de mensjes in mijn buik daar nog even wilde laten zitten, zolang dat ging. Een afranseling zou nu betekenen dat mijn water waarschijnlijk zou breken, Dat wilde ik wel echt voorkomen.

---

Bowties were never Cooler

Meriel Erin Scally.

Alles ging er rustig aan toe. Geen ruzie in de recreatieruimte of in één van de aparte cellen. Geen gevangen die probeerden te ontsnappen en niemand die in de isoleercel zat vandaag aangezien de enige die erin zat er vandaag uit mocht.
Ik besloot dat ik toe was aan koffie en begon weer de andere kant uit te lopen, terug op weg naar de cel van Lucas. Ik zou waarschijnlijk nog eens moeten kijken naar Jason, om te zien hoe hij er aan toe is, maar dat zou ik na mijn koffie doen.
Net toen ik wou afslaan naar de gang waar de personeelskamer zat, hoorde ik Amy om hulp roepen. Ik kwam meteen in actie aangezien Amy zwanger was en er dus makkelijk iets zou kunnen mislopen.
Toen ik dichterbij kwam, bleek al snel dat het opnieuw Lucas was die voor ruzie gezorgd had. Ik kende Zayn, die moest je eerst uitlokken voor hij iets zou doen en ik kende Lucas en ik wist dat hij het soort persoon was die mensen graag uitlokte. Hij verkende enorm graag de grenzen van anderen.
Ik zag dat Amy, Lucas vast had genomen en nam daardoor de handen van Zayn vast zodat ik zijn armen op zijn rug kon draaien.

[Voor hen die het nog niet wisten: ik ben er niet i.v.m. toetsweek. Mijn personage is nogal vroom dus laten we zeggen dat ze tot ik klaar ben met toetsweek (vrijdag) een reis maakt naar Vaticaanstad. :')]

[ bericht aangepast op 12 jan 2014 - 16:42 ]

---

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife