In Jail • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

8 jongens hebben op jonge leeftijd een erge misdaad / moord gepleegd waardoor ze in de gevangenis terecht zijn gekomen. Maar op deze afdeling zitten vrij weinig jongens, waardoor het soms wel eens erg kan escaleren, want de ene jongen is veels te verschillend met de andere en dat rekt vaak ruzies uit.
Op deze afdeling worden ze bewaakt door de bewaarders, die meestal vrouwen zijn, omdat het met mannen wel eens verkeerd is afgelopen.
Zal het ooit nog goed komen met deze acht jongens? Of vinden ze juist hun geluk in de gevangenis?

Rollen:

Jongens:

Harry Edward Styles - Beelen.
Louis William Tomlinson - Sk8erBoy.
Liam James Payne - KiliOfDurin.
Niall James Horan - Gereserveerd door Banned.
Zayn Javadd Malik - Brashares.
Lucas Joél Heathrow - SiIhouette.
Jason "Jay" Santino Martínez - Kayal.
-

Vrouwen, bewaarders:

Amelia 'Amy' Clara Williams - KiliOfDurin.
Meriel Erin Scally - Gereserveerd door Adamo.
Rosamunda 'Rosa' Carice van Vleschingen - Disnerd.
Mikayla 'Mickey' Jasmine Lockheart - Sk8erBoy.
Allison Isabella Smith - JustLovegood.

Regels:

- Graag wat actieve rpg'ers, niet mensen die zich inschrijven en na een tijdje niet meer reageren!
- Reserveringen blijven 72 uur staan aka 3 dagen.
- Minimaal rond de 175 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Alleen Sk8erBoy en Beelen openen de nieuwe topics.

Deels gebaseerd op de geweldige serie Vrouwenvleugel.

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 19:33 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

KiliOfDurin schreef:
Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn woorden. "Ik kan er ook niet aan doen, lief." Ik was ook niet blij met mijn ingevallen wangen en uitstekende ribben. Ik had het steenkoud en voelde me niet lekkers. Het liefst zou ik in elk geval 10 a 20 kilo aankomen. Niet perse aan spieren, al zou dat wel fijn zijn. Ik stelde voor om naar Zayn te gaan. Die jongen zat nu ook maar alleen. Toen hij toestemde ging ik naast hem liggen. Hij was lekker warm, net als de deken die hij om me heen sloeg. Ik legde mijn handen op zijn borst en drukte zacht een kusje in zijn nek. Ik gaf zo veel om deze jongen. Niet alleen omdat hij me rustig hield, maar nu vooral omdat hij me veilig en warm hield. Ik kroop nog iets dichter tegen hem aan en sloot mijn ogen. Niet veel later voelde ik een tweede deken over me heen vallen voor ik zijn armen weer om mijn lichaam voelde. Ik glimlachte bij zijn woorden. "Jij ook bedankt voor alles." Ik sloeg mijn ogen dankbaar naar hem op en nestelde me nog wat beter tegen zijn borst. Dit voelde zo geweldig. Veilig en warm. Ik wist niet wat ik zonder hem moest. Hij mocht dan een martelaar zijn, voor mij was hij lief. Zelfs als hij dat niet was zou ik toch bij hem blijven. Ik kon niet zonder hem. Een tevreden zucht rolde over mijn lippen. Zo kon ik nog wel uren blijven liggen. Ik was moe en koud en hij maakte me warm en slaperig. Zacht smakte ik een beetje en speelde met de kleine haartjes in zijn nek. Ja, deze jongen was een schat die me zou beschermen, net als dat ik hem voor altijd zou beschermen. Ik zou het hier denk ik niet kunnen overleven hier zonder hem en was dus blij dat ons gat bijna klaar was. Zo waren we s nachts, de zwaarste tijd van de dag, ook niet alleen. Hij was gewoon zo knuffelbaar. Ik mompelde zacht wat onverstaanbaars en mijn ogen vielen met een geeuw neer. Ik was echt moe en nu ik eindelijk weer veilig en warm was sloeg de vermoeidheid echt toe. Nog even mompelde ik iets wat erg leek op "Truste schatje" voor ik met een geeuw in een lichte roes zakte.

Amy Williams
Hij schudde met zijn hoofd, waardoor water alle kanten op vloog. Ik veegde het met een hand van mijn gezicht af. Toen trapte plots een van de jongentjes hard tegen mijn ribben en ik kromp in elkaar. Meestal negeerde ik het, maar dit was echt hard en precies op een plek waar ik vroeger al eens een rib had gebroken, die nooit meer helemaal recht was gaan staan. Mijn ogen schoten omhoog toen ik lichtelijk schor hem hoorde vragen of het ging. "Ja hoor. Maar moet jij je niet afdrogen? Anders neem ik je zo mee naar je cel." Sinds het overleiden van Luke was ik nog veel harder geworden dan ik al was. Vroeger was ik nog heel vrolijk en nieuwsgierig, maar nu was ik zeker tegen buitenstaanders heel erg koud geworden. Al helemaal als ze aardig probeerden te zijn. Na wat er met Luke gebeurt was durfte ik gewoon niet meer lief te hebben. Ik was bang dat ik voor iemand zou vallen en me nog eens hetzelfde zou overkomen. Daarbij was het nu zoizo buiten kijf omdat hij een gevangene was en ik een bewaker, maar toch. Ik wreef pijnlijk over de geraakte rib en daarna even over mijn buik. Het was goed om te weten dat het sterke actieve babies waren, maar van mij mochten ze wel vaker rusten, want dit soort dingen gebeurden bijna elk uur 24/7.

---

Bowties were never Cooler

[Hm, waar kan Zayn naartoe?]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

[Euhm... Liam en louis uit bed halen? Harry zo tegenkomen? Meer herrie schoppen?]

---

Bowties were never Cooler

| Wat kan ik nu met Lucas? |

---

That is a perfect copy of reality.

[Naar Zayn?]

---

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Een hele tijd had ik alleen in de gezamenlijke ruimte gezeten. Ik rookte wat, dacht wat na. Het was best rustgevend. Hier alleen zitten was fijner dan alleen in een cel zitten. Hier kon je om je heen kijken en ook echt iets zien. Als je in een cel om je heen keek zag je niets anders dan vier saaie muren. Maar rust was er hier genoeg. Het werd tijd voor wat sensatie. Ik verlangde naar een gevecht, met die nieuwe bijvoorbeeld. Uiteindelijk stond ik op, om maar eens naar mijn cel te gaan. Er viel hier toch niets te beleven. Onderweg wierp ik een blik in de cellen waar ik langs liep. Sommige gevangenen groette ik, sommige meidde ik liever. Bij Lucas' cel bleef ik even staan. Nieuwsgierig keek ik naar binnen. Daar zat hij, als een hoopje ellende. Wat was er met hem gebeurd? Ik besloot de gok te wagen, hopend dat hij niet boos zou worden, en liep naar binnen. "Hey," zei ik op rustige toon. "Is het oké als ik er bij kom zitten?" Ik wachtte niet op zijn antwoord en nam plaats op de rand van zijn bed. "Is alles goed?"

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Lucas Joél Heathrow

Toen zowel Jason als de bewaakster weer weg waren zat ik eenzaam en alleen in mijn cel. Ik zakte langzaamaan aan steeds meer in toen opeens een bekend gezicht voor me stond. Nieuwsgierig keek hij naar binnen. Ik keek hem ook even aan. Ik wist niet of hij binnen wilde komen of niet. Hij besloot de gok te wagen, hopend dat ik niet boos zou worden en liep naar binnen. 'Hey' zei hij op een rustige toon. 'Hey' zei ik terug. 'Is het oké als ik er bij kom zitten?' Hij wachtte niet op mijn antwoord en nam plaats op de rand van mijn bed. 'Is goed hoor' zei ik alsnog tegen hem. 'Is alles goed?' vroeg hij daarna. 'Ahja. Het gaat wel hoor. Behalve dat ik bijna voor elkaar had gekregen om een tourtje naar de isoleercel had gekregen' zeg kien ik grijns even. Ik had daar nog nooit ingezeten en voor alles moest een eerste keer zijn. Zo ook voor de isoleercel. Ik keek Zayn even aan. 'Je had genoeg van de recreatie ruimte?' vroeg ik aan hem.

| Wil Zayn Lucas zo geïrriteerd maken dat hij uit zijn vel schiet en naar de isoleercel wordt gebracht? |

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 22:57 ]

---

That is a perfect copy of reality.

[Ja, dat kan wel. c: Ik zal straks even schijven]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Harry Styles.

Ik fronste mijn wenkbrauwen lichtjes bij haar antwoord, ik probeerde ook alleen maar 'aardig' te doen, voor zover je dat hier kon doen. Ik schudde alleen maar mijn hoofd, maar deze keer omdat ik het er niet bepaald mee eens was en draaide me toen om, om langzaam al mijn kledingstukken een voor een uit te trekken, het ging sowieso al moeilijker omdat het nat was, maar alsnog er dan is iemand mee staat te kijken, maakte het er niet makkelijker op. Had ze nog een geluk dat ik niet zo preuts was, anders had ik waarschijnlijk gevraagd of ze zich even om wilde draaien, al had ze dat vast niet gedaan wegens het vertrouwen van de gevange. Of zoiets. Met de handdoek droogde ik snel mijn lichaam af, om daarna in een paar tellen mijn boxer te verwisselen, wat wel makkelijker ging dan al die kleding. Algauw had ik de droge aangetrokken en de handdoek ook om mijn middel heen geslagen. Ik draaide me weer naar haar toe en keek naar de kleding die op een hoopje lag op de grond. "Moet ik die weer meenemen?" Vroeg ik, eigenlijk totaal overbodig omdat dat waarschijnlijk wel zou moeten.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Amy Williams
Ik draaide me half van hem weg toen hij zijn kleren uit begon te doen. Ik moest volgens mijn werkomschrijving een oogje in het zijl houden, maar veel gevangenen vonden het neit krettig als je stond te kijken. Hij leek er geen problemen mee te hebben. Na een tijdje was hij klaar en draaide ik me weer naar hem toe. Ik knikte bij zijn vraag. "Die wel. De handdoek moet je hier laten." Tja, ze zouden elkaar misschien wel pijn kunnen doen met een handdoek. Dat kon ook met hun eigen kleren, maar deze handdoeken waren van de gevangenis en de kleren van hen zelf. Het stond veel vervelender als een gevangene was omgelegd met gevangenis materiaal dan met hun eigen spullen. Er verdween vaak genoeg wat, vooral bestek, maar dit soort grote dingen lette ik in elk geval wel op dat ze bleven waar ze moesten blijven. "Ik breng je zo naar je cel en daarna mag je weer gaan waar je wilt binnen de vleugel waar je mag zijn. Ik zou alleen bij die drie van net wegblijven. De laatste die zoiets flikte ligt diep onder de grond. Hou je zeker koest rond Malik, want die heeft zo op z'n tijd wel eens zin in een goed gevecht. Zowel hij als jij hebben niet heel veel op je kerfstok, maar toch." Geen van allen in deze vleugel waren lievertjes en de meesten zouden hier voor de rest van hun leven doorbrengen. Zeker mensen als Tomlinson en Payne konden echt niet meer de straat op. Wat er ook gebeurde.

---

Bowties were never Cooler

[Brashares --> Treaty]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Harry Styles.

Hmm, ik was het er eigenlijk niet helemaal mee eens om die handdoek hier te laten, maar goed, waarschijnlijk wilde je geen ruzie met haar. Ik beet zachtjes op mijn lip en knoopte de handdoek weer los, om 'm netjes op te vouwen en op de grond te leggen, waarna ik mijn natte kleding weer op pakte en over mijn arm hing. Ik knikte lichtjes. "Heel fijn," mompelde ik. Ik zou me wel weer opbergen in mijn cel en er alleen uitkomen als ik verplicht was om te eten, voor de rest zou ik me wel stil houden, want zoals ik al hoorde wilde je hier inderdaad geen ruzie krijgen met die jongens en om weer over geplaatst te worden of in de isoleer te moeten, daar had ik ook niet precies veel zin in. Ik plukte wat aan mijn natte kleding en keek zijlings naar haar, wachtend totdat we weer terug zouden gaan. Ik nam aan dat ik netjes moest wachten. Ik hoopte dat ze zometeen wel een beetje gedeist waren en ze nog steeds in hun cel zaten.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Lucas groette me terug, en ik kreeg toestemming om te gaan zitten, al zat ik eigenlijk al. "Is alles goed?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Ahja. Het gaat wel hoor. Behalve dat ik bijna voor elkaar had gekregen om een tourtje naar de isoleercel had gekregen." zei hij met een kleine grijns. Hoe kon het ook anders. Lachend schudde ik mijn hoofd. "Hoe heb je dat nou weer voor elkaar gekregen?" Ik beeldde me de mogelijke scenario's in. Komisch, bruut en hard. "Ik zou maar niet over de schreef gaan. Liam vond het niet zo'n pretje, de isoleercel." voegde ik er nog aan toe. Hoe Liam er uit zag, zo mager, liet me wel een beetje schrikken. Ja, ik zou vast nog wel eens gaan vechten, maar ik moest mijn grens zien te vinden. Ik zou nét niet tot het uiterste gaan, om zo de zware uitputting van de isoleercel te voorkomen.
"Je had genoeg van de recreatie ruimte?" vroeg Lucas. Ik keek hem even aan en haalde mijn schouders op. "Ja, het werd een beetje saai, zo alleen." In gedachten verzonken vroeg ik me af wat de anderen aan het doen waren. Dat deed ik vaker, het werd haast een gewoonte. Soms brachten ze me op ideeën voor dingen die ik zou kunnen doen.

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Lucas Joél Heathrow

Lachend schudde Zayn zijn hoofd toen ik hem vertelde dat ik bijna de isoleercel in moest. 'Hoe heb je dat nou weer voor elkaar gekregen?' Ik begon ook te lachen. 'Gewoon. Ik gooide een scherp voorwerp in het lichaam van mijn buur' zei ik en ik wendde mijn blik naar de nu lege cel van Jason. 'Ik zou maar niet over de schreef gaan. Liam vond het niet zo'n pretje, de isoleercel' voegde hij er nog aan toe. Ik begon weer te lachen. 'Voor een klein gevechtje zit je maximaal een week in de isoleercel. Dat valt nog wel mee, niet?' vroeg ik grijnzend. Opeens kreeg ik heel erg zin om er zelf voor te zorgen dat ik in de isoleercel zou belanden.
'Je had genoeg van de recreatie ruimte?' vroeg ik. Hij keek me even aan en haalde zijn schouders op. 'Ja, het werd een beetje saai, zo alleen' antwoord hij dan. Ik knik even, 'Snap ik' zeg ik tegen hem. 'Neem dit niet serieus' zeg ik daarna en ik sla hem dan hard met mijn vuist tegen zijn kaak aan waardoor het bloed eruit spat.

[ bericht aangepast op 9 jan 2014 - 22:38 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Amy Williams
Ik pakte de handdoek met lichte moeite op toen hij die op de grond had gelegd. Ik hinh hem over de deur van de douchecabine heen om te drogen en legde toen een hand zacht op Styles zijn schouder. Het was nou eenmaal protecol om hem helemaal naar zijn cel te brengen voor hij weer vrij mocht rondlopen. Al was het makkelijker om hem gewoon zo los te laten. Dat mocht ik niet. Ik zette zacht een klein beetje druk tegen zijn schouderblad. "Fijn, dat je nu in elk geval meewerkt. Dat komt ook in je dossier." zei ik rustig. Ik meende het echt. Veel slechte dingen kwamen erin, maar zoiets fijns als niet tegenstribbelen tijdens straffen gingen er ook in. Dat hielp de gevangenen met het krijgen van privileges, zoals het mogen lezen van een boek, een pak kaarten in de cel, vaker luchten of vaker schone lakens. Het lag er aan hoe goed ze het deden en wat ze zelf wilden. Natuurlijk kon je met een dik dossier vol problemen niet met een lief ding een privilege voor elkaar krijgen, maar volgens mij was die van hem op het insident van daarnet na nog zo goed als leeg. Als hij nou zo beleefd en normaal bleef doen kreeg hij dat wel voor elkaar. Zeker als hij zich neit in de onontkoombare opstootjes ging mengen.

---

Bowties were never Cooler