In Jail • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

8 jongens hebben op jonge leeftijd een erge misdaad / moord gepleegd waardoor ze in de gevangenis terecht zijn gekomen. Maar op deze afdeling zitten vrij weinig jongens, waardoor het soms wel eens erg kan escaleren, want de ene jongen is veels te verschillend met de andere en dat rekt vaak ruzies uit.
Op deze afdeling worden ze bewaakt door de bewaarders, die meestal vrouwen zijn, omdat het met mannen wel eens verkeerd is afgelopen.
Zal het ooit nog goed komen met deze acht jongens? Of vinden ze juist hun geluk in de gevangenis?

Rollen:

Jongens:

Harry Edward Styles - Beelen.
Louis William Tomlinson - Sk8erBoy.
Liam James Payne - KiliOfDurin.
Niall James Horan - Gereserveerd door Banned.
Zayn Javadd Malik - Brashares.
Lucas Joél Heathrow - SiIhouette.
Jason "Jay" Santino Martínez - Kayal.
-

Vrouwen, bewaarders:

Amelia 'Amy' Clara Williams - KiliOfDurin.
Meriel Erin Scally - Gereserveerd door Adamo.
Rosamunda 'Rosa' Carice van Vleschingen - Disnerd.
Mikayla 'Mickey' Jasmine Lockheart - Sk8erBoy.
Allison Isabella Smith - JustLovegood.

Regels:

- Graag wat actieve rpg'ers, niet mensen die zich inschrijven en na een tijdje niet meer reageren!
- Reserveringen blijven 72 uur staan aka 3 dagen.
- Minimaal rond de 175 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Alleen Sk8erBoy en Beelen openen de nieuwe topics.

Deels gebaseerd op de geweldige serie Vrouwenvleugel.

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 19:33 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

| Moet ik nu schrijven? c: |

---

That is a perfect copy of reality.

[Ja]

---

Bowties were never Cooler

[Ja, als jij nu wat schrijft, kan ik daar wel op reageren denk ik]

---

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Lucas Joél Heathrow

Ik voelde hoe ik van achter werd vastgegrepen en noe mijn armen op mijn rug gedraaid werden. Er werd meer bewaking geroepen en ondertussen voelde ik hoe Malik zijn kans greep om mij nog een paar rake klappen te verkopen. Ik voelde hoe het bloed ook van mijn gezicht begon te stromen en ik gromde even. Nu mijn armen op mijn rug gedraaid waren kon ik niks en was ik helemaal machteloos. Niet veel later kwam er een andere vrouwelijke bewaakster aan. Die meid was al eerder bij mij geweest voor Jason net. Ik keek haar doods aan. Zij greep Zayn bij de armen en draaide die ook op zijn rug. Ik keek van Zayn naar de bewaakster en weer terug. 'Ik zei het je toch, stelletje spelverpesters dat het zijn' zei ik tegen Zayn. 'Ja hé? En wat willen jullie nu? Hier de hele dag blijven staan en de andere hun gang laten gaan? Zal jullie achterlijke baas blij mee zijn' zei ik en ik trapte even tegen de scheen van de bewaakster die mij vast had. Daarna ging ik hard op haar tenen staan.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam Payne
Ik kroop heel dicht tegen Louis aan. Hij was zo lekker warm en knuffelbaar. Voor mij in elk geval. Ik wist ook tot waartoe hij in staat was, beter dan velen anderen, maar ik wist ook wat eronder zat. Gewoon een klein bang jongetje wat geliefd wilde worden, net als ik. Ik glimlachte bij zijn kusje op mijn kruin. "Je hebt meer gedaan dan ik je ooit kan terugbetalen." mompelde ik. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst aan en begon langzaam weg te doezelen. Dat ging alleen maar sneller toen hij door mijn krullen begon te aaien. Niemand kon hem van me afnemen. Nooit meer. Zoizo omdat we allebei levenslang hadden. Anders zou ik alsnog voor altijd bij hem blijven. Gewoon omdat hij het beste in me naar boven haalde... En het slechtste als iemand hem bedrijgde, maar dat was een heel ander verhaal. We konden gewoon niet meer zonder elkaar, zelfs na de insidenten in het begin van onze tijd hier. Ik had er nog littekens van... En hij volgens mij ook, maar dat maakte mij in elk geval niet uit. Hem blijkbaar ook neit, anders hadden we zo hier neit gelegen. Heel kort drukte ik mijn lippen nog tegen zijn nek voor mijn ogen echt dichtzakten. "Weltruste, Boo." mompelde ik nog voor ik dan echt in slaap viel.
Mijn dromenland was rustig en warm. Ik lag doodstil tegen Louis aangeklemd en droomde over niet heel erg veel. Eigenlijk alleen over met z'n tweeen in het park lopen, eentjes voeren, picknikken en later nog samen naar de sterren kijken. Normale dingen die voor ons onmogelijk waren. Eieren met spek bakken op een luie zondag ochtend, een sneeuwpop bouwen in de vers gevallen sneeuw, kerst diner bij onze families. Alleen in mijn dromen merkte ik pas hoe erg ik de normale dingen en de buitenwereld eigenlijk miste. Ik zag deze gevangenis langzaam, zeker met Louis hier, toch best wel een beetje als thuis worden. Maar dat soort kleine dingetjes bleven knagen. Een telefoontje of een bezoekje met kerst, waren toch anders dan gezellig samen bij de kerstboom dineren. Toch had ik hier Louis en dat maakte al een hele hoop goed. Ik mompelde zacht wat dingen in mijn slaap. Het was erg onsamenhangend en ging vooral over samen allerlei normale dingen doen, al mompelde ik zijn naam wel wat vaker dan eens. Hij was gewoon de enige bij wie ik me ooit zo veilig had gevoelt en over wie ik zo beschermend was. Zelfs over mijn vriendinnetjes was ik niet zo beschermend geweest.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles.

Een lichte glimlach speelde rond mijn lippen na haar woorden, er kon toch nog is een glimlachje vanaf hier. Toen ze me nogmaals een duwtje gaf zette ik in en begon langzaam voor haar uit te lopen, terug naar de cellen. Pas toen we wat herrie hoorde, gaf ze me een iets hardere duw, zodat we precies op tijd kwamen en zij zich naar een van de cellen kon snellen van een van de andere jongens, het kon me niet zo heel veel schelen, allang 'blij' dat ik hier weer was. Ik slaakte een zucht en maakte hoofdschuddend een weg richting mijn cel, waar ik de cel deur zo ver dicht kon duwen als ik wilde. Maar net niet dicht genoeg zodat ze niet naar binnen konden komen, want nee, alleen op slot dat konden de bewaarders doen. Rillend opende ik mijn soort kast en pakte daar een simpele broek en een simpel shirt uit, plus een vest, om deze kleding aan te doen. Het gaf me gelijk een wat warmer gevoel, maar veel beter deed het er niet op. Ik slaakte opnieuw een zucht en ging op mijn bed zitten, lichtelijk voorover gebogen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Amy Williams
Ik was zeker neit blij met de houding van deze jongen. Ze gingen mooi allebei de isoleercellen in. Zeker als het aan mij lag. Een week stond voor vechten en nog een voor het schenden van een bewaker. Dat waren er dus mooi twee. Voor hem in elk geval. Hij had namelijk al tegen mijn schenen geschopt en was op mijn tenen gaan staan. Gelukkig droeg ik schoenen met stalen neuzen erin. Ruw duwde ik hem van me af en drukte hem tegen een van de muren van de kleine cel. "2 weken isolatie. Ik zou je nu maar gedijst houden of het worden er drie, Heathrow." siste ik tegen hem. Ik liet me echt neit kisten door een brutaal hittepetitje. Ik haalde de handboeien van mijn riem, die nog nat en koud waren van Styles zijn douche van daarnet, en deed ze bij hem om. Ik ging hetm niet vervoeren zonder. Zeker neit nu hij net gevochten had. Ik was niet helemaal mesjoche. Even keek ik naar Meriel. "Kan jij het hier alleen aan? Dan breng ik hem vast weg..." Nu wilde ik hem ook gewoon zo snel mogelijk achter slot en grendel hebben op een dieet van brood en water. Niet bij iedereen werkte de straf, die kwamen weer terug, maar velen werden toch wel afgeschrikt door de isoleercellen.

---

Bowties were never Cooler

Lucas Joél Heathrow

Ruw duwde de bewaakster me van haar af en ze drukte me daarna tegen een van de muren van de kleine cel. '2 weken isolatie. Ik zou je nu maar gedeisd houden of het worden er drie, Heathrow' siste ze tegen me. Ik snoof even. Dacht ze me echt klein te krijgen hiermee? 'Fantastisch. Maak er dan gelijk ook maar drie van' siste ik terug en ik maakte nog een uithaal naar achter met mijn been. De bewaakster haalde de handboeien van haar riem, die nat en koud waren en deed ze bij mij om. Ik zuchtte even heel diep. 'Kan jij het hier alleen aan? Dan breng ik hem vast weg...' zei ze daarna tegen die andere die Zayn vasthield en al eerder de pret voor me bederfd had. 'Nou het lijkt me toch duidelijk te zien dat ze dat kan? Niet dan? Anders zouden we allang weer los zijn, stom wicht' siste ik naar haar. Ik stond nog altijd tegen de muur aangedrukt en het maakte me niet uit dat ik straks vijf weken isolatie had.

---

That is a perfect copy of reality.

Amy Williams
Lucas bleef maar een grote bek geven en zich verzetten. Hij haalde zijn been naar achter. Ik blokkeerde hem en duwde hem steviger tegen de muur. Even vroeg ik aan Meriel of ze het zelf aan kon. Natuurlijk moest Lucas weer een grote bek geven. Ik duwde hem nog wat harder tegen de muur. "Bek dicht, Heathrow." siste ik. Ik trok hem toen van de muur en duwde hem voor me uit richting de isoleercellen. "Drie weken. Geen discussie." gromde ik tegen hem terwijl hem vooruit duwde. Ik was het zat met al dat gevecht zo vroeg op de ochtend. Konden ze niet wachten tot na de lunch? Ik opende een van de lege isoleercellen en duwde Heathrow erin. "Als je je excuses kan aanbieden en het menen krijg je verkorting van je tijd hier." Ik maakte zijn handboeien los. Ik had echt wel een hart voor de zaak en de mensen hier. Echt wel. Hij was daar ook iemand van. Alleen als ze zoiets flikten was ik toch echt hard. Het bleef een gevangenis en geen vakantiepark. Deze mensen waren hier voor een reden en ze waren geen lievertjes, al waren ze nog wel mensen. Zo behaldelde ik ze ook... Als ze zich goed gedroegen.

---

Bowties were never Cooler