In Jail • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

8 jongens hebben op jonge leeftijd een erge misdaad / moord gepleegd waardoor ze in de gevangenis terecht zijn gekomen. Maar op deze afdeling zitten vrij weinig jongens, waardoor het soms wel eens erg kan escaleren, want de ene jongen is veels te verschillend met de andere en dat rekt vaak ruzies uit.
Op deze afdeling worden ze bewaakt door de bewaarders, die meestal vrouwen zijn, omdat het met mannen wel eens verkeerd is afgelopen.
Zal het ooit nog goed komen met deze acht jongens? Of vinden ze juist hun geluk in de gevangenis?

Rollen:

Jongens:

Harry Edward Styles - Beelen.
Louis William Tomlinson - Sk8erBoy.
Liam James Payne - KiliOfDurin.
Niall James Horan - Gereserveerd door Banned.
Zayn Javadd Malik - Brashares.
Lucas Joél Heathrow - SiIhouette.
Jason "Jay" Santino Martínez - Kayal.
-

Vrouwen, bewaarders:

Amelia 'Amy' Clara Williams - KiliOfDurin.
Meriel Erin Scally - Gereserveerd door Adamo.
Rosamunda 'Rosa' Carice van Vleschingen - Disnerd.
Mikayla 'Mickey' Jasmine Lockheart - Sk8erBoy.
Allison Isabella Smith - JustLovegood.

Regels:

- Graag wat actieve rpg'ers, niet mensen die zich inschrijven en na een tijdje niet meer reageren!
- Reserveringen blijven 72 uur staan aka 3 dagen.
- Minimaal rond de 175 woorden per stukje.
- Geen perfecte personage's!
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Naamverandering en afwezigheid doorgeven.
- 16+ is toegestaan.
- Alleen Sk8erBoy en Beelen openen de nieuwe topics.

Deels gebaseerd op de geweldige serie Vrouwenvleugel.

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 19:33 ]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam Payne
De jongen in mijn armen knapte volgens mij langzaam op. Hij leefde op toen ik over het bijna gat tussen onze cellen begon. Onde handen zouden er net doorheen passen, maar dat zou in elk geval wat zijn. Ik glimlachte vrolijk toen hij zei dat het zoizo voor vanavond af zou zijn. Heel veel werk was het niet meer. Nog een centimeter of wat en we waren erdoor. Dan nog de scherpe randen weghalen en we waren klaar. Ik haalde mijn schouders op bij zijn vraag. Een klein denkrimpeltje kwam in mijn voorhoofd. Daar moest een makkelijke oplossing voor zijn. Mijn ogen gleden door de kamer en vielen toen op een zwart shirt verfrommeld in een hoek. "Als we nou gewoon jou shirt erin doen als we hem niet gebruiken?" Hij drieg dat shirt volgens mij toch maar heel weinig. ik had hem er in elk geval eigenlijk nog nooit in gezien en ik zat al jaren met deze jongen in hetzelfde cellenblok. Ik drukte een kusje op zijn voorhoofd. Hij begon over eten en ik grinnikte zacht. "Het is nog geen etenstijd, schat. Nog een uurtje ofzo. Ik heb geen idee, maar het is nu nog geen half 1." ik hield de andere jongen stevig in mijn armen. "Zullen we zo anders terug gaan naar Zayn? Als Niall nog neit gevonden is is hij vast eenzaam." het was niet dat de Pakistaan dat niet graag was volgens mij, maar ik vond het wel sneu als hij alleen zat in de gezamelijke ruimte. Ik haalde een hand door mijn haren en daarna door die van hem. Nu de jongen rustig was ging ik naast hem liggen en kroop dicht tegen hem aan. Ik had het best koud, gewoon omdat ik niets meer was dan vel en botten. Daar was ik absoluut niet aan gewent. Ik had dan wel vaker in siolatie gezeten, ik was nog nooit ZO dun geworden. Wel afgevallen natuurlijk, veel eten kreeg je daar nooit, maar dit was extreem geweest. Maar goed, ik kwam wel weer aan zodra ik weer normaal eten zou krijgen. Mijn handen legde ik op zijn warme borst en mijn hoofd tegen zijn schouder om zo even te blijven liggen. Gewoon genietend van zijn warmte.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
De vrolijke glimlach van Liam deed me goed waardoor ik een heel klein pruillipje trok, om mijn ene hand in zijn zij te zetten. Ik wilde de jongen nog breder zien glimlachen, of een lach horen, en hoe kon dat nu beter dan hem te kietelen. Iets wat ik ook deed terwijl ik nadacht over de vragen, die ik ook al aan hem had gesteld. Zijn antwoord op die vraag, liet mijn gedachten weer ergens anders naar afdwalen, om mijn ene arm gewoon weer om zijn middel heen te slaan. 'Daarom laat ik het verzinnen altijd aan jou over,' antwoordde ik onschuldig, als teken dat het een goed idee was, slim bedacht. Ik droeg dat shirt nooit, had de perfect kleur, dus waarom ook niet. Ook al had ik het wel gedragen, dan had ik er alsnog mee ingestemd, want ik had liever dat gat in de grond dan het shirt, hoe vreemd het voor sommige mensen ook zou klinken. Ik keek omhoog toen ik de jongen zijn lippen tegen mijn voorhoofd voelde, om hem gewoon terug te trekken zodat ik een zacht kusje op zijn neus kon plaatsen. Niet alleen als bedankje, maar voor alles. Daarbij vond ik het kleffe gedrag ook niet vreemd meer, want kon ik niet meer zonder. 'Alsnog gaan we zorgen als het tijd is dat jij genoeg voedsel naar binnenkrijgt, want ik vind het eng worden als je nog meer af gaat vallen. Ik vind dit al eng.' mompelde ik zachtjes, alleen gelde nog steeds dat ik hem voor geen goud los zou laten, net als dat ik zijn armen om me heen ook niet wilde missen. 'Ja, misschien moeten we dat zo maar eens doen, maar eerst nog een klein momentje,' Ik zou het zelf ook fijn vinden, om wat mensen om me heen te hebben, al waren er natuurlijk uitzonderingen. Daarbij was Zayn geen verkeerd gezelschap en vond ik het ook wel sneu als hij alleen zou zitten aangezien de blonde Ier nog niets van zich had laten horen. Ik keek even over mijn schouder toen de jongen naast me kwam liggen en draaide me met moeite om, om de deken over ons beide heen te gooien, hem nog wat dichter tegen me aan te trekken. Beide armen wikkelde zich deze keer om hem heen, om mijn blik heel even af te laten laten dwalen naar zijn handen, die op mijn bost lagen, om tot de conclusie te komen dat Liam het niet al te warm had waardoor de tweede deken die nog op het bed lag, ook om hem heen te leggen. 'Dankjewel voor alles,' zei ik zachtjes, om zijn ogen weer op te zoeken met een dankbare blik.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Ik vertrek vanaf 1 uur vandaag tot zondag nacht op vakantie dus ik kan maandag pas terug posten sorry )

---

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Jason "Jay" Santino Martínez

"Hé stille. Tong verloren?" vroeg een bekende stem uitdagend en ik zucht diep. Nu gingen we het krijgen hoor.. Ik kijk op en kijk recht in het gezicht van Lucas, en ik haal mijn schouders nonchalant op. 'Nee, niet echt. Of dit is een tumor in mijn mond, weet ik veel..' zeg ik met een kleine grijns. Ik zei niet al te veel omdat zowat iedereen hier me niks boeide. Ik had ze ook niks te melden, dus waarom zou ik de moeite doen? "Ik hou er niet van als mensen mij negeren, dat je het even weet" zegt hij en ik rol met mijn ogen. 'Ik zeg toch net wat tegen je? Misschien zou je de betekenis van negeren is op moeten zoeken.' grijns ik.
Tja, ik zei wel wat. Al waren het meestal alleen bijdehante opmerkingen, maarja.
Als je hier altijd je bek zou houden zou je een groot probleem hebben. In mijn eerste jaar hier bijvoorbeeld. Er was een jongen en die zei echt nooit wat. Tegen niemand, niemand wist hoe zijn stem klonk. En wat gebeurde er toen? Iemand werd er zo kwaad door dat hij hem gewoon dood heeft getrapt. Nou, ik heb dat liever niet. Dankje.. Als ik er zo graag een einde aan wil maken doe ik het zelf wel...

---

El Diablo.

Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn woorden. "Ik kan er ook niet aan doen, lief." Ik was ook niet blij met mijn ingevallen wangen en uitstekende ribben. Ik had het steenkoud en voelde me niet lekkers. Het liefst zou ik in elk geval 10 a 20 kilo aankomen. Niet perse aan spieren, al zou dat wel fijn zijn. Ik stelde voor om naar Zayn te gaan. Die jongen zat nu ook maar alleen. Toen hij toestemde ging ik naast hem liggen. Hij was lekker warm, net als de deken die hij om me heen sloeg. Ik legde mijn handen op zijn borst en drukte zacht een kusje in zijn nek. Ik gaf zo veel om deze jongen. Niet alleen omdat hij me rustig hield, maar nu vooral omdat hij me veilig en warm hield. Ik kroop nog iets dichter tegen hem aan en sloot mijn ogen. Niet veel later voelde ik een tweede deken over me heen vallen voor ik zijn armen weer om mijn lichaam voelde. Ik glimlachte bij zijn woorden. "Jij ook bedankt voor alles." Ik sloeg mijn ogen dankbaar naar hem op en nestelde me nog wat beter tegen zijn borst. Dit voelde zo geweldig. Veilig en warm. Ik wist niet wat ik zonder hem moest. Hij mocht dan een martelaar zijn, voor mij was hij lief. Zelfs als hij dat niet was zou ik toch bij hem blijven. Ik kon niet zonder hem. Een tevreden zucht rolde over mijn lippen. Zo kon ik nog wel uren blijven liggen. Ik was moe en koud en hij maakte me warm en slaperig. Zacht smakte ik een beetje en speelde met de kleine haartjes in zijn nek. Ja, deze jongen was een schat die me zou beschermen, net als dat ik hem voor altijd zou beschermen. Ik zou het hier denk ik niet kunnen overleven hier zonder hem en was dus blij dat ons gat bijna klaar was. Zo waren we s nachts, de zwaarste tijd van de dag, ook niet alleen. Hij was gewoon zo knuffelbaar. Ik mompelde zacht wat onverstaanbaars en mijn ogen vielen met een geeuw neer. Ik was echt moe en nu ik eindelijk weer veilig en warm was sloeg de vermoeidheid echt toe. Nog even mompelde ik iets wat erg leek op "Truste schatje" voor ik met een geeuw in een lichte roes zakte.

[ bericht aangepast op 4 jan 2014 - 8:55 ]

---

Bowties were never Cooler

Lucas Joél Heathrow

Jason kijkt op en hij kijkt recht in mijn gezicht. Hij haalt nonchalant zijn schouders op. 'Nee, niet echt. Of dit is een tumor in mijn mond, weet ik veel..' zegt hij met een kleine grijns. Ik kijk hem even kwaad aan. Ik hield van bijdehante mensen zoals hem. 'Ik hou er niet van als mensen mij negeren, dat je het even weet" zeg ik dan en hij rolt met zijn ogen. 'Ik zeg toch net wat tegen je? Misschien zou je de betekenis van negeren is op moeten zoeken.' grijnst hij dan. Oké, hij begon me nu al te irriteren. 'Houd je bijdehante opmerkingen even bij wil je?' siste ik tegen hem. Ik werd hem nu zat. Ik pakte een of ander scherp voorwerp en gooide dat in het lichaam van Jason. 'Misschien leer je nu is niet meer zo bijdehand te doen als je praat' siste ik nog steeds kwaad tegen hem en ik ging op het voorwerp zitten dat het bed moest voorstellen. Ik wachtte nu op het moment dat die verdomde bewakers kwamen en weer een of andere preek of iets dergelijks gingen houden. Het interesseerde me ook echt niet meer, ik heb vaak genoeg daar naar moeten luisteren.

---

That is a perfect copy of reality.

Meriel Erin Scally.

Zoals te verwachten was er een heleboel commotie geweest rond de terugkeer van één van de gevangene uit de isoleercel en de nieuwe gevangene, Harry dacht ik, maar het leek erop dat Amy het redelijk onder controle had en er waren genoeg bewaaksters als ze versterking nodig had.
Aangezien er niets interessants leek te gebeuren in de recreatieruimte, besloot ik maar eens een rondje op verkenning te gaan bij de cellen. Ik had best nood om even te roken, maar ik wist dat ik dat best niet deed tot ik pauze had. Je wist nooit dat er iets gebeurde op het moment ik besloot te roken en dan zat ik met problemen. In de meeste cellen zag je de gewoonlijke scenario's. Verveelde gevangenen die de dag probeerden door te komen zonder gek te worden tussen de 3 muren en een tralies. Sommige gevangenen konden het goed met elkaar vinden en maakten een praatje of speelden een verzonnen spel met alles wat ze konden vinden in hun cel en anderen, tja, die konden het minder goed met elkaar vinden en zaten elk in een hoekje van hun cel, te zwijgen. Maar dan had je ook nog Lucas en Jason. Ik was in het begin van de gang, maar ik kon al horen dat iets Lucas niet aanstond. Waarschijnlijk het feit dat Jason meer het stille type was. Ja, ik kende mijn gevangenen, ik las hun dossiers vaak door tegen de verveling. Alhoewel ik wist dat er waarschijnlijk iets ging gebeuren, deed ik toch de moeite niet om sneller te lopen. Lucas kennende zou hij toch doen wat hij wou, vroeg of laat, dus dan kon hij het beter nu doen zodat ik hem in toom kon houden, dan dat hij het later deed als er geen bewaaksters in de buurt waren.
Eenmaal aangekomen bij hun cel zag ik dat Jason iets in zijn lichaam had zitten en dat Lucas er niet al te blij uit zag. Ik zuchtte luid en draaide even met mijn ogen. Gevangenen en hun driftbuien, het was altijd hetzelfde.
"Wanneer leer je het nu eigenlijk eens, Lucas ? Hoe meer je mensen aanvalt met dingen uit je cel, hoe minder dingen je gaat mogen houden, straks heb je niets meer op dat bedje en die wc na."

[Rosa reageert niet. Zal ik anders harry maar weer terughalen?]

---

Bowties were never Cooler

KiliOfDurin schreef:
[Rosa reageert niet. Zal ik anders harry maar weer terughalen?]

[Doe maar. Anders staat 'ie daar ook helemaal zo zielig alleen. :'D]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Lucas Joél Heathrow

Ik keek amuserend naar Jason die nu een van mijn scherpe voorwerpen in zijn lichaam had. Mijn amuserende blik verdween echter al snel toen ik de stem hoorde van een van de cipiers hier. Stelletje bemoeiallen. 'Wanneer leer je het nu eigenlijk eens, Lucas ? Hoe meer je mensen aanvalt met dingen uit je cel, hoe minder dingen je gaat mogen houden, straks heb je niets meer op dat bedje en die wc na.' Ik rolde met mijn ogen. 'Ach, shut the fuck up. Stom wijf' zei ik geïrriteerd tegen haar en ik zakte onderuit. Ik wist altijd wel weer scherpe voorwerpen te krijgen als alles me werd afgepakt. Ik keek dat wijf dat zich een bewaker noemt geïrriteerd aan en wachtte net zolang ze weg zou gaan. 'Hoor je Jason klagen? Nee toch? Er is niks aan de hand' zei ik toen. Ik werd echt zo geïrriteerd van die bewakers niet, altijd moesten op die momenten komen dat je net een beetje plezier had. Stelletje spelbrekers dat het waren. Ik zuchtte even diep.

---

That is a perfect copy of reality.

Meriel Erin Scally.

"Ach, shut the fuck up. Stom wijf," antwoordde hij op een geïrriteerde manier terug. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek hem voor een lange seconde aan. Ik wist maar al te goed dat hij wachtte tot ik eindelijk weg ging zodat hij verder 'plezier' kon hebben, maar dat was ik niet van plan. Ik moest me nu al inhouden om hem niet gewoon in de isoleercel te steken door zijn gedrag, terwijl hij zelf wist dat hij bij goed gedrag eerder kon vrijkomen.
"Hoe je je nu gedraagt, gaat je niet helpen om eerder vrij te komen, je kan een strafverlenging krijgen en ik weet zeker dat je niet zo stom ben als je eruit ziet."
Als bewaakster had ik het recht om zo'n dingen te zeggen aangezien de gevangenen zelf niet echt op hun taalgebruik letten.
Ik keek even naar Jason die eruitzag alsof hij naar de EHBO moest. Ik zuchtte even zachtjes, nam een notitieboekje uit mijn zak en een stylo om Lucas' gedrag op te schrijven en in zijn dossier te vermelden en keek de twee nog even aan.
"Zie dat je hem niet vermoord in de korte tijd ik iemand ga halen om hem naar de EHBO te brengen, de jury apprecieert dat niet echt."

Lucas Joél Heathrow

'Hoe je je nu gedraagt, gaat je niet helpen om eerder vrij te komen, je kan een strafverlenging krijgen en ik weet zeker dat je niet zo stom ben als je eruit ziet' komt er uit de mond van die bewaakster. Ik rol geïrriteerd uit mijn ogen. 'Does it look like I care? Als ik vrijgelaten word, zit ik er toch zo weer in. Ik moet nog wraak nemen op enkele mensen' zeg ik dan. Ik grijns even. De bewaakster keek even naar Jason die eruitzag alsof hij naar de EHBO moest. Ze zuchtte even zachtjes, nam een notitieboekje uit haar zak en een pen om daarna iets op te schrijven en ze keek ons daarna nog kort aan. 'Zie dat je hem niet vermoord in de korte tijd ik iemand ga halen om hem naar de EHBO te brengen, de jury apprecieert dat niet echt.' Ik gromde even zachtjes. 'Ik kan niks beloven, dan moet hij zijn mond maar is gebruiken om wat meer te praten voordat ik hem met rust laat' zei ik geïrriteerd. Ik hoopte werkelijk dat ze heel snel zou oprotten.

---

That is a perfect copy of reality.

Meriel Erin Scally.

Ik fronste even mijn wenkbrauwen en keek om me heen. Ik dacht dat rond deze tijd de gevangenen gewoon naar de recreatieruimte mochten ? Ik haalde mijn schouders op en keek nog even naar Lucas, "Als die jongen niet wil praten zal hij er wel een reden voor hebben."
Ik begon weg te lopen en keek ondertussen ook in de andere cellen om te zien of de rest tenminste wel rustig was. Toen ik aankwam bij de personeelskamer sprak ik 1 van de bewaaksters aan om Jason te halen zodat hij naar de EHBO kon. Ik nam ondertussen gebruik van de korte pauze om Lucas' dossier verder in te vullen. Ik snapte sommige gevangenen echt niet. Ze wisten hoe het was hier en dan nog gingen ze verder met wraak nemen op mensen om hier opnieuw te belandden. Ik wist niet wat ze hadden gedaan, die mensen, maar het zou vast iets ergs geweest zijn als de gevangene in kwestie opnieuw naar hier wou komen, zolang ze maar wraak konden nemen. Ik keek even rond en ging toen weer naar buiten, terug naar Lucas' cel om te kijken of Jason ondertussen al weg was, wat ook het geval was, maar aangezien ik geen zin had om nog meer naar het geklaag van Lucas te luisteren draaide ik me om, na gecontroleerd te hebben of zijn cel echt weer op slot zat.

Amy Williams
Toen het kwartier om was liep ik eerst even naar Styles zijn cel. Daar viste ik een gewone zwarte boxer uit zijn kast en liep daarmee naar de isolatiedouches. Ik kon hem moeilijk ofwel in zijn natte kleren ofwel naakt door de gevangenis laten lopen. Ik haalde de deur van het slot en daarna ook de douchecel. "Een beetje afgekoelt?" vroeg ik terwijl ik de douch dichtdraaide en een handdoek voor hem pakte. Ik maakte zijn handen los van de muur en toen deed ik ook de handboeien af. Ik drukte de handdoek en de droge boxer in zijn handen. "Ik zou het niet nog eens doen. Dit is namelijk de lichtste straf die we hier hebben." Ik keek naar de krullenbol. Hij zag er nu echt uit als een verzopen puppy. Het was dan wel zijn eigen schuld, toch was dit best meelijwekkend. Net toen ik dat dacht kreeg ik een trap tegen mijn ribben van een van de babies en ik kromp wat in elkaar waarna ik over de plek heen wreef. Ja, het waren twee gezonde drukke jongens, daar was ik heel blij mee, maar dat trappen vond ik toch wat minder. Zeker op dit soort momenten.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles.

Het leek wel een godvergeten eeuwigheid voordat ze terug kwam, maar uiteindelijk hoor ik dan toch gepruttel aan de deur van het slot, waarna ze vroeg of ik afgekoeld was en ze de douche dicht draaide, het enige wat ik deed was m'n schouders ophalen. Ik wist niet wat er zou gebeuren als ik die jongen opnieuw zou zien, al zat hij waarschijnlijk toch wel te kleffen met die andere jongen in zijn cel. Ik liet niet merken dat ik eigenlijk heel opgelucht was toen ze de handboeien af deed en ik wreef even over mijn pols heen, toch wel blij met de opluchting. Ze gaf me een droge handdoek en zowaar een boxer, die had ze waarschijnlijk uit mijn cel gehaald, niet dat het me nu iets uitmaakte. Ik schudde even met mijn hoofd, zodat de ergste druppels uit mijn krullen vlogen, waarna ik met de handdoek over mijn gezicht heen wreef en mijn neus ophaalde. Ik knikte na haar woorden en zag hoe ze ineen kromp, waarschijnlijk kwam het door het omdat ze zwanger is. "Gaat het?" Mompelde ik, lichtelijk schor, het toch niet kunnen laten om het te vragen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you