RPG || Glee ~ 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 22:33 ]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Lars Julesed || Junior

Er kwamen steeds meer en meer mensen de klas binnen ik zag de meeste niet doordat ik met me oortjes in Bicycle Race zat te luisteren, de les was toch nog niet begonnen, dus kon ik in me hoofd oefenen.
Ik zag wel ondertussen dat er heel wat nieuwe gezichten waren en ik zag weer als gewoonlijk dat de junks weer een MP3 afgepakt.
Nadat ik het nummer zowat twintig keren te hebben geluisterd deed ik mijn telefoon en oortjes in mijn schooltas en keek ik een beetje om me heen wie ik wel en niet herkende.
Veel kende ik, maar wie was die ookalweer?
Volgens mij zat die ook op Dalton, is het, is het Blaine?!
Ik tikte op zijn schouder en zeg tegen hem "Hey man ken je me nog?".

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 19:06 ]

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

koena schreef:

Zijn er nog Seniors die reageren? Volgens mij is Sarah de enige Senior? :c

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

--

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 17:57 ]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Sam Evans

"Deaglan ben ik," zegt Deaglan met een zacht lachje. "Ik kom uit Ierland, mijn vader heeft hier werk gevonden en toen zijn we naar Amerika gekomen. Ik ben nu al zo'n..."
Er valt even een stilte van een paar seconden voordat Deaglan verder praat.
"Zes keer verhuisd," zegt hij dan uiteindelijk.
"Maar mijn vader heeft beloofd om nu minimaal vijf jaar hier te blijven." ik knik. Dat hoop ik maar voor hem. Ik ben ook vaak verhuisd. Geen zes keer maar ook best vaak, daar herkende ik dus veel uit.
Ik hoor veel geroezemoes achter ons en slaak een zucht.
'Vond je dat niet moeilijk?' vraagt Blaine die de jongens verder negeert. 'Zes keer is erg veel, dus hopelijk voel je je snel thuis hier' Ik glimlach ook even naar Blaine en kijk daarna naar Deaglan voordat ik me naar die rot jongens keerde.
'Hebben jullie niks beters te doen?' vraag ik. Ondanks dat ik altijd vriendelijk probeer te zijn tegen anderen kan ik best assertief uit de hoek komen.
De jongens lijken even verrast te zijn maar al gauw komt er weer een tegen woord van ze. Misschien is negeren ook wel beter.

Music is my life

Rachel Berry :

'Jou plagen? Ik zou niet durven.' zei hij quasi-onschuldig, ik schoot meteen in de lach. 'Hmh. Neh, maar ik ken je Rachel. Als je iets wil weten kom je er binnen een week achter.' grijnst Tyler, ik trok lichtjes een wenkbrauw op hoewel het wel waar was. 'Of ik maak het makkelijk voor je.' Kijk, nu werd het pas interessant. 'Geef me maar een nummer, en we gaan het horen.' zei hij. Ik wist totaal niet van wat voor muziek hij hield, iets in me vertelde me dat ik zeker niet met een Broadway nummer moest aankomen. Gelukkig was ik ook op de hoogte van andere muzieksoorten. Ik dacht even na over iets wat geschikt kon zijn.
'Wat dacht je van Payphone van Maroon 5?' stelde ik voor. Ik kon mijn belangstelling niet meer inhouden, ik was ook zo nieuwsgierig. Bovendien was Payphone ook wel één van mijn favoriete liedjes als het om liedjes van de radio ging.

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Tyler Jay DiAngelo

'Wat dacht je van Payphone van Maroon 5?' stelde ze voor en ik knik even. Het was een nummer die een beginneling niet goed zou kunnen doen, als je alleen al aan de hoge noten denkt.. Kijk, ik kan ze ook niet halen maar oké. 'Is goed, maar ik ga niks beloven over die hoge noten.' grijns ik. Ik leun nonchalant met mijn rug tegen het kluisje en begin met zingen. Na het eerste refrein hou ik een kleine pauze en kijk ik Rachel aan, als teken dat ze mee zou moeten doen. Ik zie dat er wat mensen in de gangen stil staan of nieuwsgierig uit hun lokaal kijken. Ach ja. De bel was allang gegaan, en dan heb je ons die nog rustig op de gang staan. Tuurlijk...

El Diablo.

Rachel Berry :

'Is goed, maar ik ga niks beloven over die hoge noten.' grijnst hij. Mijn glimlach werd alleen nog meer breder. Ik keek hem afwachtend aan tot hij begon met zingen.
Hij leunde nonchalant met zijn rug tegen het kluisje aan en begon te zingen, ik luisterde aandachtig. Hij had een prettige stem, het was fijn om er naar te luisteren.De woorden gleden zo soepel uit zijn mond, ik vond het mooi. Na het eerste refrein hield hij een kleine pauze en keek hij me aan.
Ik begreep de hint meteen en sprong in. Onze stemmen smolten samen tijdens het liedje. Ik zong het ook met een glimlach. Om ons heen hadden er meerdere mensen verzameld die nieuwsgierig geworden waren. Niemand zou dan ook verwachten dat Tyler iets zou gaan zingen met mij.
Om eerlijk te zijn voelde dit goed om te doen. Het was tijdje geleden geweest dat ik gezongen had met iemand samen.

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Tyler Jay DiAngelo

Gelukkig begreep ze mijn hint en sprong ze al snel in. Onze stemmen gingen perfect samen in het liedje en door haar glimlach verschijnt er automatisch een glimlach op mijn gezicht. De laatste woorden vloeiden uit mijn mond en ik bijt even op mijn lip. Pas toen de mensen gingen klappen keek ik op en ik grinnik zachtjes. Sommigen keken met open mond toe omdat ze vast niet hadden verwacht dat ik een beetje kon zingen, wat het alleen maar leuker maakte. 'Dat is ook weer gedaan.' grinnik ik en de gang liep langzaam weer leeg omdat iedereen naar hun lessen ging. 'Meh, ik hou het maar bij Football.. Ben ik toch net iets beter in.' grinnik ik.. Ik kijk op de klok en zie dat er al 13 minuten van de les voorbij zijn. 'Hmh, ik heb zo'n idee dat we bij Wiskunde niet meer hoeven op te dagen.' zeg ik.

El Diablo.

Deaglan O'Callaghan ||Junior||

Ik kijk de twee jongens om en om aan. Het is duidelijk dat ze een beetje schrokken van het aantal keer dat ik verhuisd ben. Nog altijd probeer ik de gozers achter ons te negeren, maar het is zo moeilijk. Vroeger ging ik er altijd op in, maar ik heb gehoord dat ze daar juist op kicken. Ze vinden het leuk als je erop reageert, want dan gaan ze door omdat ze reactie krijgen.
"Vond je dat niet moeilijk?" vraagt Blaine en ik kijk hem aan. Ik knik even lichtjes. Het is altijd moeilijk, zo vaak verhuizen en je vrienden die je dan eindelijk hebt achter moeten laten. Je wilt niet weten hoe vaak ik in bed heb liggen janken omdat ik mijn vrienden weer achter moest laten.
"Zes keer is erg veel, dus hopelijk voel je je snel thuis hier," zegt Blaine met een glimlach en ik glimlach terug. Ik mag deze jongens wel. Ze passen meteen in mijn rijtje thuis.
"Het is ook echt moeilijk. Als ik net vrienden heb, word ik meteen van ze gescheiden. Ik heb vaak maar vierentwintig uur om ze gedag te zeggen, omdat mijn ouders me het dan pas zeggen," zeg ik met een zucht en zet mijn hand onder mijn hoofd. Ik kijk Blaine aan.
"Hebben jullie niks beters te doen?" hoor ik ineens en ik kijk richting Sam. Ik schud mijn hoofd even naar hem. Natuurlijk gaan de jongens er weer op in. Irritante gasten. Ik zucht weer een keer en wil net wat aan Blaine vragen, maar er komt iemand aanlopen.
"Hey man ken je me nog?" Het is duidelijk tegen Blaine dus ik klap mijn mond weer dicht. Ik glimlach even naar de jongen die erbij is komen staan en naar Blaine. Vervolgens richt ik mijn aandacht op Sam.
"Is de Glee-club hier op school een beetje populaire? Ik heb mij er namelijk voor ingeschreven" vraag en zeg ik en kijk naar hem. De gozers achter ons worden al een stukje minder luidruchtig en er komt een zacht grinnikje uit mijn mond. Gelukkig houden ze nu op. Toch ben ik wel een beetje bang als ik mijn mp-3 terug moet gaan vragen. Misschien kan ik het wel aan de docent vragen.
Ik haal mijn hand even door mijn haren en kijk Sam vragend aan.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Rachel Berry :

De laatste noten zong ik perfect, Tyler eindigde het laatste stukje ook vloeiend en om ons heen hoorde ik geklap. Gloeiend van trots glimlachte ik, niet alleen omdat er geklapt werd voor ons maar ook omdat ik Tyler aan het zingen had gekregen.
'Dat is ook weer gedaan.' Grinnikt Tyler en de gang liep langzaam weer leeg. 'Meh, ik hou het maar bij Football.. Ben ik toch net iets beter in.' zegt hij. Ik lach zachtjes. 'Kom op, je was niet slecht hoor' zei ik met nog altijd een glimlach rondom mijn lippen. Maar hij was niet voor niets quarterback dus daar was hij vast een stuk beter in. 'Als beloning kom ik je aanmoedigen bij de eerst volgende wedstrijd' grinnikte ik. Al had hij dat niet nodig want er waren zoveel meiden die hem toejuichten. Maar het ging om het idee.
'Hmh, ik heb zo'n idee dat we bij Wiskunde niet meer hoeven op te dagen.' zei hij. Ik keek een beetje verschrikt naar de klok aan de muur. Tot mijn verbazing was de les al ruim een kwartier aan de gang. Dit was niets voor mij, maar het was niet expres. 'Ik denk niet dat we nog toegelaten gaan worden' zei ik. Dat ging al lekker. De eerste les van het jaar missen stond niet bepaald op mijn ''to do'' lijst. Maar zo erg mocht het niet schaden.

Blaine Anderson :

"Het is ook echt moeilijk. Als ik net vrienden heb, word ik meteen van ze gescheiden. Ik heb vaak maar vierentwintig uur om ze gedag te zeggen, omdat mijn ouders me het dan pas zeggen," zei Deaglan. Dat moest hélemaal moeilijk zijn als je niet eens fatsoenlijk afscheid kon nemen. Ik moest er niet aan denken, als ik eerlijk mocht wezen. "Hebben jullie niks beters te doen?" hoor ik vanuit Sam's kant komen naar de pesters toe, een zachte zucht verliet mijn lippen omdat het toch niet werkte. Ze vonden het heerlijk als je ze aandacht gaf. Maar toch was het te proberen, ik glimlachte zwak naar Sam en Deaglan.
"Hey man ken je me nog?" hoorde ik vanuit de andere kant komen, er werd ook op mijn schouder getikt dus ik draaide me om. Ik zag een jongen met bruine verzorgde haren. Ik kende hem ergens van, maar ik kon er even geen naam aan koppelen. Het duurden een paar seconden totdat het me weer binnen schoot. 'Lars?' mijn stem klonk verrast, maar ik was blij om hem weer te mogen zien. We hadden samen op Dalton gezeten en ik mocht Lars. we waren best goede vrienden geweest. 'Wat doe jij hier?' vroeg ik. Natuurlijk kon hij hetzelfde vragen aan mij.

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Tyler Jay DiAngelo

'Kom op, je was niet slecht hoor' zei ze met een glimlach en ik lach even. . 'Als beloning kom ik je aanmoedigen bij de eerst volgende wedstrijd' grinnikte ze en ik knik goedkeurend. 'Hmh, klinkt goed.' zeg ik met een grijns. Nu keek zij verschrikt naar de klok waardoor ik even moest lachen, het was gewoon een grappig gezicht oké..? 'Ik denk niet dat we nog toegelaten gaan worden' zei ze en ik kijk haar aan. 'Daarom.' zeg ik en ik rek me kort uit. 'Mhm, we hebben nu dus een paar opties.' zeg ik en ik kijk haar aan. 'Of we rennen die les in en zeggen dat we te laat waren..' begin ik, maar mijn toon laat al merken dat ik daar geen zin in heb. 'Of ik laat jou lekker trainen op het veld.' grijns ik vervolgens. 'Of we gaan chillen in de kantine of buiten ofzo.' zeg ik.

El Diablo.

Rachel Berry :

Ik hoorde hem lachen doordat ik verschrikt naar de klok keek. Ik keek hem quasi boos aan en begon zelf ook te lachen. 'Daarom.' zegt hij. Hij rekt zich kort uit. Mhm, we hebben nu dus een paar opties.' zegt hij terwijl hij me aankijk. Ik grinnikte en keek hem afwachtend aan. 'Of we rennen die les in en zeggen dat we te laat waren..' Zijn toon veranderde waardoor ik kon zeggen dat hij daar geen zin in had. 'Of ik laat jou lekker trainen op het veld.' grijnsde hij vervolgens. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog en al gauw schoot ik weer in de lach. 'Of we gaan chillen in de kantine of buiten ofzo.' zegt hij. Ik plantte mijn handen in mijn zij en keek hem een beetje speels aan. 'Ik denk niet dat optie één en twee geschikt zijn,' zei ik. 'Dus dan word het automatisch optie drie' besloot ik. Waarom ook niet, één les missen was niet het einde van de wereld. 'Zullen we dan maar een frisse neus halen?' stelde ik voor.

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Lars Julesed || Junior

Blaine draaide zich om en ik zag aan zijn gezicht dat ie even moest nadenken wie is was, is niet erg dat moest ik ook, maar al gauw kwam er een antwoord uit zijn mond.
"Lars?" Zegt Blaine op een nogal verrasde toon ach is begrijpelijk we hebben elkaar al een jaar niet gezien.
"Wat doe jij hier?" Vraagt Blaine net voordat ik de vraag wou stellen. "Nou ik zit hier op school, maar sinds wanneer zit jij hier?" Vraag ik.
"Ik kon nog anders wel een beetje van het gesprek opvangen van wat ik hoorde was dat Deaglen heel wat keren was verhuisd en of de gleeclub hier populair was en het antwoord daarop is nauw ja, niet bepaalt erg populair." Zeg ik.
Wat zouden ze nu niet van me denken, dat ik een spion ben die ergens bij wil horen, ach valt wel te begrijpen, want ik val nu midden in een gesprek.
"Maare aangenaam, mijn naam is Lars." Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht.

Hi, I'm glad you're reading this....but this is worthless. :)

(Mijn topics)

We've lived in the shadows for far too long.