RPG || Glee ~ 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 22:33 ]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

koena schreef:
Sarah Megan Clarisse - Senior.

Snel loopt Sarah naar de school. Het is best dichtbij haar huis, dus lang lopen hoeft ze niet. Eenmaal aangekomen ziet ze dat het schoolplein halfvol is en zonder veel aandacht te besteden aan de mede studenten die haar hier en daar begroeten loopt ze het schoolgebouw in. Sarah heeft niet heel erg veel vrienden, maar ze is ook geen loner of iets in die richting. Ze is gewoon de typische leerling. Zelf vindt ze dat prima, ze hoeft niet in de belangstelling te staan.
Uit haar zwarte rugzak pakt ze haar rooster en ze slaakt een diepe zucht bij het zien van de eerste les, wiskunde bah. Sarah houdt totaal niet van wiskunde. Waarvoor heb je dat nou nodig? Ze bestudeerd de andere lessen op het rooster nog even kort en bergt het papiertje dan weer snel op. Bij het zien van de glee posters in het schoolgebouw verschijnt er een klein glimlachje op haar gezicht. Sarah wil al best lang meedoen met de glee club, ze heeft er alleen nooit de tijd en de moed voor gehad. Maar dit jaar is het eindelijk zo ver, Sarah gaat meedoen. Nu maar hopen dat ze goed genoeg is.

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 13:53 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Rachel Berry

Ik was de tijd een beetje vergeten doordat ik mijn kluisje opnieuw aan het inrichten was. Tevreden keek ik naar het resultaat ervan. Gelukkig mocht ik gewoon hetzelfde kluisje gouden als vorig jaar. Ik had geluk met mijn kluisje, met mijn lengte was het niet ideaal om een hogere locker te hebben. En mijn oude locker was precies op ooghoogte dus ideaal.
Ik voelde me ergens wel eenzaam op dit moment zonder vrienden om me heen, het maakte me iets kwetsbaarder dan ik normaal gesproken was. Niet iedereen waardeerde mijn ambitieuze houding, daardoor werd ik al gauw arrogant gevonden. Terwijl dat eigenlijk wel meeviel. 'Rachel.. Eindelijk een teken van leven.' hoorde ik een stem zeggen. Ik keek op naar de jongen met een glimlach. 'Tyler!' bracht ik enthousiast uit. Je zou het misschien vreemd vinden, maar met Tyler kon ik het goed vinden. Hij was ergens toch anders dan de anderen. Hij was meer een allemansvriend. Maar toch één van de populairste jongens van de hele school. In het begin was ik wat achterdochtig omdat hij aardig deed. Maar toen besefte ik dat hij gewoon met iedereen goed op kon schieten. Ik sloeg het deurtje van mijn kluisje met een zachte klap dicht en leunde er tegen aan zodat ik hem beter aan kon kijken. 'Dus hoe gaat het met jou? Heb je een fijne vakantie gehad?' Ik liet mijn hand door mijn lange bruine lokken gaan, dit jaar was ik zeker wel veranderd in vergelijking met de vorige jaren. Ik voelde me ook anders.

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Tyler Jay DiAngelo

'Tyler!' bracht ze enthousiast uit en ik glimlach terwijl ik op mijn lip bijt. 'Dus hoe gaat het met jou? Heb je een fijne vakantie gehad?' vroeg ze en ik knik. 'Ja, altijd. Familie opzoeken in Spanje, beetje chillen bij het strand en in de stad.. Hetzelfde oude verhaal, maar wel leuk.' glimlach ik. Ik open ondertussen het blikje Redbull wat ik nog altijd vast had en neem een slok. Ik overleef ochtenden niet zonder, zeker geen maandagochtenden. En al helemaal geen Eerste dag-Maandagochtenden. 'En jij? Nog wat bijzonders gedaan?' vraag ik aan haar en neem rustig nog een slok. Het valt me nog op dat ik niet Spaans heb gesproken. Dat heb ik altijd na de vakantie omdat ik zeven weken lang Spaans heb gesproken, dan moet ik nog even de switch omzetten..

El Diablo.

Sam Evans

'Hoi Sam,'zegt Blaine met een brede glimlach. 'Ik ben van Dalton af gegaan om mijn laatste jaren af te maken op McKinley' zegt hij. Hij kijkt even langs me heen alsof hij iets aan het zoeken is.
'Kun je me ergens mee helpen?' 'Weet jij waar ik moet zijn voor Spaans?' vraagt hij. ik glimlach vriendelijk.
'Laat me raden.. Kurt heeft je over gehaald om naar McKinley high te gaan' gok ik. Dat is toch niet moeilijk om te achterhalen iedereen weet het van hem en kurt.
Om ons heen schreeuwt een jongen tegen een andere en ik zie blaine even kijken.
'maar natuurlijk ik heb ook spaans want ik ben ook een junior. kom, we zijn bijna te laat' zeg ik. de les staat op het punt om te beginnen en als de bel gaat kom je er amper door heen, zo druk is het dan
Ik wijs de weg voor blaine als we het lokaal binnen komen waar het al druk is. ik kijk even rond en zie een paar jongens met een mp3 speler en een jongen met rode haren iets verderop. ik krijg het vermoeden dat er iets gebeurt is en ga ergens bij die jongen zitten, hij heb een rustige uitstraling en die jongens zijn er alleen maar op uit om lol te trappen.
ik snap nooit waarom anderen zo gemeen moeten zijn, laat iedereen gewoon in hun waarde

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 14:22 ]

Music is my life

Deaglan [Decklan] O'Callaghan ||Junior||

Rot gasten. Ze zitten nu grappen te maken over mijn muziek en maken het belachelijk. Ik zet mijn hand onder mijn hoofd en zucht even. Waarom ben ik nog zo kalm? Ik zou mezelf toch veranderen? Waarom heb ik ze dan nog niet terecht gewezen. Misschien omdat ik dan toch wel een lafaard ben. Nee, niet over jezelf zeggen Deag. Jouw tijd komt nog wel.
Ik ga wat verzitten en bijt op de binnenkant van mijn onderlip. Iets dat ik altijd doe wanneer ik mezelf minder voel dan de rest. Maar ik moet mezelf helemaal niet minder voelen. Daar moet ik eens mee ophouden.
"Heb je geen boeken?" Ik kijk op en schud mijn hoofd naar de docent. Ik krijg een boek op tafel geschoven en ik glimlach even lichtjes.
"Dank u," het kwam zacht uit mijn mond, maar ik meende het. Ik leun op de tafel maar trek mijn arm meteen weer omhoog. Ik wrijf zacht met mijn andere hand over mijn elleboog en ik brom even wat. Fijn, die zal ook wel een beetje stijf worden. Geweldig! Denk ik sarcastisch en ik kijk wat rond. Hoewel ik schrik van iemand die plots naast mij zit, is dit niet aan mij te zien. Ik kuch even een keertje en haal een hand door mijn haren. Dan leg ik mijn hand op tafel en kijk naar de blond harige jongen naast mij. Heel even bijt ik op mijn lip. Dan schuif ik een stukje naar hem toe.
"Hey," zeg ik dan met een zelfverzekerde stem. De jongen ziet er niet bepaald uit als die brede gasten achter ons. En waarschijnlijk is deze jongen ook wel een flik stuk aardiger.
"Ik ben Deaglan, ik ben nieuw hier op McKinley," zeg ik terwijl ik mijn hand naar hem uitsteek. Misschien boeit het deze jongen wel helemaal niets, maar ik heb het dan wel geprobeerd. En proberen is altijd goed, zegt mijn moeder altijd. Mijn vader neemt dit soort dingen soms te letterlijk. Proberen is altijd goed? Oh mooi, dan ga ik een andere baan vinden. In het buitenland.
Volgens mij denkt hij echt zo hoor. Ik kijk even achterom, naar de gozers met mijn mp-3 en zucht.
"Zijn zij altijd zo?" vraag ik dan en kijk de blonde jongen naast mij aan, ik had nog duidelijk mijn Ierse accent. Want als dat zo is verklaard dat een heleboel. En dan hoef ik mij niet zo heel druk te maken dat het alleen tegen mij was. Want dat denk ik nu. Maar ik ga niet nog meer over mij heen laten lopen. Echt niet.

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 14:53 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Rachel Berry :

'Ja, altijd. Familie opzoeken in Spanje, beetje chillen bij het strand en in de stad.. Hetzelfde oude verhaal, maar wel leuk.' zei hij. 'Spanje lijkt me een prachtig land, misschien kom ik er ooit ook nog wel' zei ik glimlachend. Stiekem werd ik wel een beetje jaloers. Mijn vader kreeg al heimwee als we logeerden bij familie in de buurt, dus wij gingen nooit erg ver. Maar deze vakantie had ik zeker ook niet stil gezeten. Niet helemaal althans. 'En jij? Nog wat bijzonders gedaan?' vroeg hij aan mij terwijl hij dronk van zijn Redbull. Ik vond dat altijd walgelijk spul, het was nog ongezond ook. Maar als hij het wou drinken hield ik hem niet tegen. Het was zijn leven, dus ook zijn keuze.
'Ik heb een klein tripje gemaakt naar New York,' vertelde ik stralend uit enthousiasme. New York was een geweldige stad. Ik kon niet wachten om daar te gaan studeren. 'Ik had een aantal Broadway musicals bezocht en gewoon de stad verkend. Misschien niet zo tropisch en zonnig als Spanje, maar het was heel leuk' zei ik glimlachend. 'Verder eigenlijk niet veel bijzonders' zei ik glimlachend. Ik sloeg mijn ogen even neer, op New York na was het eigenlijk best een saaie zomer geweest. Ik was blij dat school weer begon zodat ik iedereen weer kon zien.

Blaine Anderson :

'Laat me raden.. Kurt heeft je over gehaald om naar McKinley high te gaan' concludeerde Sam. Ik glimlachte een beetje ongemakkelijk, er steeg wat warmte naar mijn wangen. 'Zo is het niet helemaal gegaan,' verdedigde ik hem een beetje glimlachend. We hadden het er over, maar hij had me niet overgehaald. Nou, niet helemaal. Het was uiteindelijk mijn eigen beslissing. 'Maar natuurlijk ik heb ook Spaans want ik ben ook een junior. kom, we zijn bijna te laat' zegt Sam.
Hij leid mij de weg naar het lokaal waar het al best druk was, ergens was ik blij dat ik tenminste bij Sam in de klas zat. Dan was er tenminste nog één bekend persoon. Ik had gemerkt dat er een vreemde sfeer hing, alsof er zojuist iets was gebeurt. Ik probeerde het maar wat van me af te schudden en ik zag Sam plaatsnemen naast een jongen. De jongen zag er eigenzinnig uit, het eerste wat op viel waren zijn rode haren. Ik hoorde de brede jongens over hem praten, erg positief waren ze niet. Ik bedacht me dat Sam zag aan deze jongen dat hij wel wat steun kon gebruiken. Dat waardeerde ik echt in Sam, ikzelf was niet zo opmerkzaam. Ik ging vlakbij de jongens zitten, want dat was het veiligst. Tenslotte leek de jongen die zich voorstelde aan Sam de slechtste niet, hij leek me zelfs wel aardig. Ik omklemde met mijn linkerhand mijn leren lichtbruine tas terwijl ik me een kwartslag omdraaide naar ze. Nu kon ik wel stil voor me uit gaan staren maar zo was ik niet. Maar ik onderbrak de jongens niet, dat zou nogal onbeschoft zijn.

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Sam Evans

"Hey," zegt de jongen met een zelfverzekerde stem. Ik kijk op naar hem en glimlach vriendelijk. "Ik ben Deaglan, ik ben nieuw hier op McKinley," zegt hij.
Ik dacht al. Ik had hem nog niet eerder gezien maar dat is niet erg.
'Welkom Deaglan' zeg ik met een hartelijke glimlach ik schud hem de hand. 'Sam Evans' zeg ik.
Ik kijk naar de jocks. Ik ben ook een sporter maar ik begrijp hun niet en ik heb ze nooit begrepen ook.
"Zijn zij altijd zo?" vraagt Deaglan. zijn vraag zorgt ervoor dat ik hem weer aan kijk.
'Helaas wel' zeg ik spijtig. Ik geef toe dat ik ook niet de slimste ben maar die jocks zijn echt dommer dan dom.
'Trek het je niet aan.. Ze hebben weinig herseninhoud en nieuw zijn is al moeilijk genoeg' zeg ik.
Vorig jaar kwam ik hier namelijk ook voor het eerst. Ik weet wat voor druk er op je komt te liggen.
Blaine komt ook bij ons zitten en draait zich naar ons toe. Ik glimlach even.
'Deaglan, dit is Blaine. Blaine, dit is Deaglan' zeg ik zodat ze kennis kunnen maken

Music is my life

Tyler Jay DiAngelo

'Ik heb een klein tripje gemaakt naar New York,' vertelde ze en ik zag haar stralen van enthousiasme waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. 'Ik had een aantal Broadway musicals bezocht en gewoon de stad verkend. Misschien niet zo tropisch en zonnig als Spanje, maar het was heel leuk. Verder eigenlijk niet veel bijzonders' zei ze glimlachend. 'Mhm, New York. Prachtige stad, ookal ben ik er pas twee keer geweest...' zeg ik en ik knik even. 'Mijn zus studeert er trouwens, op Nyada. Daar wou jij toch ook heen?' vraag ik aan haar en ik neem de laatste slok uit het blikje. Ik mik even op de prullenbak die zo'n 3 meter verderop staat en gooi hem er dan in.. Mijn zus was zo'n twee jaar ouder dan ik, ze had al sinds haar 4e de grote droom om op verschillende Broadway podiums te staan. En het gaat haar nog lukken ook. Mijn toekomst weet ik nog niet zo zeker. Tuurlijk leek een wereldberoemd Footballspeler me wat, en als ik een beurs zou krijgen zou dat nog makkelijk worden ook. Maar ik weet het ook nog niet 100% zeker...

El Diablo.

Luna Jessie smith

Ik zucht een nieuw school jaar in een nieuwe school en ik had er nu al geen zin in. Mijn vader had me gisteren nog eens hard gestampt in mijn buik en geslagen in mijn gezicht en ik was bang dat ik het niet kon verbergen. Ik bedoel daar gaat mijn nieuwe start als het niet lukt om het te verbergen. Ik deed snel het setje aan dat ik gisteren klaar had gelegd en liep naar de badkamer. Daar deed ik wat make-up op en een hele boel camouflage stift zodat de hand van mijn vader langzaam uit mijn gezicht verdween mijn haar liet ik gewoon over mijn schouders hangen. Na dat alles gedaan te hebben liep ik zachtjes naar benden zodat ik mijn vader niet wakker maakten want daar had ik echt geen zin in. Ik pakten een appel deed mijn schoenen en jas aan pakten mijn tas en liep naar buiten. Ik woonden niet ver van mijn nieuwe school dus ik ging gewoon te voet. Ik was niet al te vroeg vertrokken omdat ik gisteren al mijn spullen al was gaan halen ik had namelijk naar school gebeld en ze vonden het oke. Na een 10 tal minuten lopen kwam ik bij het school gebouw aan ik zuchten en liep het gebouw in. Het eerste wat ik deed was mij spullen in mijn kluisje proppen dat ik eigenlijk best snel had gevonden en daarna ging ik opzoek naar mijn Spaanse les lokaal. Onderweg naar het lokaal zag ik allemaal inschrijving formuliers hangen ik bekeek ze even van dichter bij. Het formulier dat meteen mijn aandacht trok was dat van de glee club maar ik twijfelde. Ik hield van zingen het was het enige wat me nog op ,de been hield maar ik wou niet in het spot licht staan ik wou me verstoppen en dat iedereen me met rust liet. Na een 5 tal minuten piekeren schreef ik mijn naam op de lijst en makten ik dat ik bij Spaans was waar ik meteen van voor op een lege plaats ging zitten.

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 15:08 ]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Deaglan [Decklan] O'Callaghan ||Junior||

"Welkom, Deaglan," zei de jongen. Ik glimlachte naar hem en wachtte rustig af tot hij mij hand aannam.
"Sam Evans," zegt hij terwijl hij mijn hand schudde. Mijn hond heette Sam. Nu kan ik zijn naam wel onthouden geloof ik. Toen ik achterom keek, deed Sam dit ook.
"Helaas wel," gaf hij als antwoord op mijn vraag. Oh, fijn. Maar nu ben ik wel blij dat ze het niet alleen naar mij doen. Ik draai mij weer naar voor en kijk Sam aan.
"Trek het je niet aan.. Ze hebben weinig herseninhoud en nieuw zijn is al moeilijk genoeg," gek genoeg doet deze zin mij even knikken en lachen te gelijk. Weinig herseninhoud. Raar of niet, maar die zin had ik nog niet eerder gehoord. Ik haal even een hand door mijn haren wanneer er een donkerharige jongen bij ons komt zitten. Ik bekijk hem even en glimlach dan.
"Deaglan, dit is Blaine. Blaine, dit is Deaglan," stelt Sam ons aan elkaar voor. Ik knik even naar de jongen, Blaine genaamd en glimlach weer even.
"Deaglan ben ik," zeg ik met een zacht lachje en kijk even naar Sam. Vervolgens kijk ik even naar mijn handen.
"Ik kom uit Ierland, mijn vader heeft hier werk gevonden en toen zijn we naar Amerika gekomen. Ik ben nu al zo'n..." Ik moet hier even over nadenken. Eerder al Amerika, één maal Rusland, Zwitserland, Australië, terug naar Ierland en nu weer Amerika.
"Zes keer verhuisd," maak ik mijn zin na een aantal seconde af. Zes keer. Eigenlijk best wel veel als je er over nadenkt.
"Maar mijn vader heeft beloofd om nu minimaal vijf jaar hier te blijven." glimlach ik en ik kijk de jongens om en om aan. Ik negeer de gozers achter ons als ze van alles onze kant op roepen, ook word er van alles gegooid. Propjes blijkbaar als ik er eentje op mijn desk zie vallen. Ik schuif hem van de desk af op de grond en kijk naar Blaine en Sam. Ik hoop echt dat ik mijn mp-3 nog heel terug krijg. Want aan een stukke mp-3 heb je ook niet veel.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Sarah Megan Clarisse - Senior.

Sarah zing al best lang. Vanaf kleins af aan zong ze al van alles. Sarah's muziek stijl wijkt wel wat af van de meeste scholieren. Ze houdt niet echt van Pop of R&B. Geef Sarah maar Rock. Dit komt deels door haar opvoeding denkt Sarah zelf. Ze heeft nooit e perfecte ouders gehad. Haar vader is een muzikant en is bijna altijd weg, en haar moeder een kunstenares. Niet dat ze dit een probleem vindt, in tegendeel zelfs. De perfecte ouders hebben is toch ook niet leuk? Sarah is dus best zelf verzekerd dat ze het in de glee club haalt, maar je weet maar nooit wat er fout kan gaan. Eenmaal aangekomen bij het wiskunde lokaal ziet ze dat het klaslokaal al aardig vol zit en Sarah gaat ergens achterin zitten. Haar schrift en boek grijpt ze uit haar zwarte rugzak en ze slaat ze beiden open.
Op het bord staat niet veel zinnigs dus ze besluit het maar niet over te nemen, dat komt later wel.

--
iemand die nog iets met Sarah wil hebben? (Relatie, vriendschappen enz)

Rachel Berry :

'Mhm, New York. Prachtige stad, ookal ben ik er pas twee keer geweest...' zegt hij en hij knikt even. 'Mijn zus studeert er trouwens, op Nyada. Daar wou jij toch ook heen?' vroeg hij, mijn mondhoeken schoten meteen omhoog en ik knikte. 'Ik wil over een paar maanden auditie gaan doen,' deelde ik mee, ik schoof een beetje met mijn voeten. Ik keek weer op naar Tyler, dat betekende dat hij een talent in de familie had. 'Weet jij al wat je wilt doen met je toekomst?' vroeg ik vol belangstelling. Hij leek me wel iemand die ervan droomde om een wereldberoemde footballer te worden. Maar schijn kon bedriegen. Misschien had hij wel een verborgen talent, eigenlijk trok dat meteen mijn aandacht. 'Heb je misschien een verborgen zangstem waarvan ik moet weten?' vroeg ik met een zoet lachje. Zijn zus had talent dus waarom zou hij dat niet hebben? 'Je weet dat ik je dan zou moeten dwingen om een duet met me te zingen' lachte ik, ook al was het een grapje, hij wist ondertussen wel hoe ik af en toe was.
Ik was me er eigenlijk niet van bewust hoe laat het was en dat ik eigenlijk wiskunde had, het was eigenlijk veel te gezellig om te praten met Tyler.

Blaine Anderson :

Ik ving maar de helft op van het gesprek tussen de jongen en Sam, maar ik wist dat het ging over de sporters die iets verder zaten van ons. Ik hoorde ook echt wel dat er gescholden werd naar ons toe, en niet alleen naar Deaglan. Ze moesten heus wel zien voor welke team ik speelde, dat was ook geen geheim maar dat het hier niet zo geaccepteerd mocht duidelijk wezen. Ik negeerde alles wat ze zeiden, dat was het beste wat je er tegen kon doen.
"Deaglan, dit is Blaine. Blaine, dit is Deaglan," stelde Sam ons aan elkaar voor, wat aardig was zodat ik ook wat meer betrokken werd in het gesprek. "Deaglan ben ik," zei Deaglan met een zacht lachje, ik glimlachte naar ook naar hem en luisterde aandachtig naar zijn verhaal. "Ik kom uit Ierland, mijn vader heeft hier werk gevonden en toen zijn we naar Amerika gekomen. Ik ben nu al zo'n..." Hij leek even na te moeten denken, daar gaf ik hem de tijd voor. "Zes keer verhuisd," maakte hij zijn zin na een aantal seconden aan. Ik trok mijn wenkbrauwen een beetje op, zes keer?? Zes keer was wel erg veel, hij moest veel plaatsen gezien hebben. Het leek me ook moeilijk om telkens opnieuw te moeten beginnen.
Telkens nieuwe vrienden, nieuwe scholen en een nieuwe omgeving dat kon behoorlijk zwaar zijn.
"Maar mijn vader heeft beloofd om nu minimaal vijf jaar hier te blijven." zei Deaglan glimlachend.
Ik legde mijn tas neer op de lege tafel naast me zodat ik wat comfortabeler zat en keek Deaglan weer aan, zou hij het moeilijk gevonden hebben om zo vaak opnieuw te moeten beginnen? Ik zou daar veel moeite mee hebben gehad en me misschien eenzaam gevoeld hebben.
Toen ik iets wou vragen aan Deaglan belandde er een propje op zijn tafel, die hij van zijn tafel af schoof. Vervolgens keek hij weer naar Sam en naar mij. Ik moest uit ergernis naar de jongens toe mezelf een beetje inhouden. Zo graag had ik even gezegd dat ze normaal moesten doen, maar dat zou niet erg tactisch zijn op mijn eerste dag. Bovendien zou dat alles een stuk erger maken, ze zouden heus wel stoppen. 'Vond je dat niet moeilijk?' vroeg ik, alsof er niets gebeurt was zodat de jongens achter ons geen aandacht kregen. 'Zes keer is erg veel, dus hopelijk voel je je snel thuis hier' Ik glimlachte een klein beetje, dat meende ik dan ook terecht.

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 15:51 ]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Tyler Jay DiAngelo

'Ik wil over een paar maanden auditie gaan doen,' deelde ze mee en ik knik even. 'Succes, ik heb gehoord dat ze aardig streng zijn daar.' zeg ik. Ik bedoelde het niet gemeen ofzo, zij zou het eigenlijk makkelijk kunnen halen. Maar het was gewoon bekend dat ze er heel streng waren. 'Weet jij al wat je wilt doen met je toekomst?' vroeg ze en ik haalde mijn schouders op. 'Ik weet niet.. Als ik een beurs krijg waarschijnlijk een footballer, alhoewel... Dj ofzo lijkt me ook wel cool..' lach ik. 'Heb je misschien een verborgen zangstem waarvan ik moet weten?' vroeg ze met een zoet lachje en ik grinnik zachtjes. 'Je weet dat ik je dan zou moeten dwingen om een duet met me te zingen' lachte ze vervolgens. Ik moet toch even lachen. 'Hmh... Zou kunnen.' grijns ik.. 'Alhoewel.. Ik zou ook als een stervende walrus kunnen klinken, dus het is voor jou een vraag en voor mij een weet.' grijns ik. Ik hou wel van een beetje plagen, maar Rachel kennende zou ze er toch wel achter komen.

El Diablo.

Rachel Berry :

'Succes, ik heb gehoord dat ze aardig streng zijn daar.' zegt hij. Ik knikte zachtjes, daar was ik me al bewust van. Ik had een al een beetje onderzoek gedaan naar Nyada. 'Dankjewel, en dat weet ik' ik glimlach iets minder breed dan dat ik deed voordat we hierover spraken. Na mijn vraag haalde hij zijn schouders op. 'Ik weet niet.. Als ik een beurs krijg waarschijnlijk een footballer, alhoewel... Dj ofzo lijkt me ook wel cool..' zegt hij. Dat zou ik inderdaad wel bij hem passen, hij moest iets doen waar hij zicht goed bij voelde. 'Hmh... Zou kunnen.' grijnst hij.. 'Alhoewel.. Ik zou ook als een stervende walrus kunnen klinken, dus het is voor jou een vraag en voor mij een weet.' Plaagde hij. Ik kon het makkelijk hebben van hem, alhoewel ik er dan wel weer slecht tegen kon om iets niet te weten. Dat wist hij blijkbaar. Ik gaf hem een klein duwtje tegen zijn schouder aan. 'Plaag mij niet zo,' zei ik lachend.
Ik rechtte mijn rug terwijl ik mijn armen over elkaar kruiste en hem quasi-uitdagend aankeek. 'Misschien ben je gewoon te verlegen om dat toe te geven' zei ik, hoewel we beiden maar al te goed wisten dat dat niet zo was. Tyler en verlegen? Dat ging echt niet samen.
Ik probeerde hem enkel op deze manier uit zijn tent te lokken.

[ bericht aangepast op 1 dec 2013 - 16:58 ]

Dream as if you'll live forever. Live as if you'll die today.

Tyler Jay DiAngelo

Ze gaf me een klein duwtje tegen mijn schouder en ik lach even. 'Plaag mij niet zo,' zei ze lachend en ik kijk haar grijnzend aan. 'Jou plagen? Ik zou niet durven.' zeg ik quasi-onschuldig. 'Misschien ben je gewoon te verlegen om dat toe te geven' zei ze met een uitdagende blik en ik haal mijn wenkbrauw een beetje op. Ik heb veel dingen gehoord, maar verlegen is nieuw. 'Hmh. Neh, maar ik ken je Rachel. Als je iets wil weten kom je er binnen een week achter.' grijns ik. 'Of ik maak het makkelijk voor je.' zeg ik en buig een beetje naar voren. 'Geef me maar een nummer, en we gaan het horen.' grijns ik en buig weer een beetje terug. Eigenlijk kon ik wel een beetje zingen hoor, ik deed het zovaak als mijn zusjes niet konden slapen. Maar om er nou gelijk mee in de spotlights te staan... Nee bedankt, dat doe ik wel met iets waar ik beter in ben. Zoals Football.

El Diablo.