Changes || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 jan 2014 - 21:51 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
'Niet nodig, want dan kan je weer gaan douchen,' verliet mijn mond toen de jongen dat hij zei dat hij zo wel mee zou helpen. Daarbij was het zo gebeurd als ik de vaart er een beetje in zou zetten. Voor de laatste keer plaatsen in mijn lippen dat ook in het besmeurde gezicht van Marcel, om zin lippen niet veel later ook tegen mijn voorhoofd aan te voelen waardoor een glimlach op mijn gezicht verscheen.
'Let dan maar niet teveel op de troep in mijn kamer,' zei ik voor ik mijn greep liet verslappen, zodat hij zich hier gemakkelijk uit kon wurmen, om vervolgens naar boven te lopen.
Ik bleef nog heel even met een domme grijns op mijn gezicht staan, kijkende naar de plek waar Marcel net nog uit het zicht was verdwenen, maar liep toen toch naar de keuken, om een vuilniszak en alle andere benodigdheden tevoorschijn te halen. Zo kon ik aan de kliederboel beginnen in de woonkamer, iets wat ook wel hard nodig was en zeker omdat ik niet wist wanneer mijn ouders hier weer waren. Of dat ze überhaupt vandaag thuis kwamen.
Ik vond het op zich niet erg om schoon te maken, want het was wel leuk geweest en dat was wel het belangrijkste. Doordat Little Things over mijn lippen rolde, ging het schoonmaken een stuk gemakkelijker
Net toen ik een bus slagroom in de vuilniszak gooide, viel mijn blik op Marcel die alweer beneden stond. De woorden van het nummer slikte in dan ook weer in, al viel mijn mond wel open bij het zien van de jongen. Zeker omdat hij nu echt het precies op zijn broer leek, wat geen slecht teken was. Niet dat het met zijn eigen kleding wel zo was, want ik was door alles op hem gevallen en niet zijn broer. Toch waren ook nu de verschillen nog te zien.
'Wow,' rolde zachtjes over mijn lippen, mijn mond nog steeds opende, starende naar de jonge krullenbol.

( Niall komt eraan..)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan
'Je mag ook hardop lachen hoor, want het maakt geen verschil. Ik weet maar al te goed dat je van binnen stuk gaat,' zei ik zo serieus tegen de jongen, die toch een zachte lach liet horen, proberende de rest wel binnen te houden, maar wel de lachtranen weg moest vegen. De jongen mest echt iets eraan doen, wilde hij een keer serieus op deze momenten en al helemaal bij mij in de buurt. We kende elkaar nog steeds heel goed. 'Niet nodig, want ik snap je wel,' zei ik zachtjes, om weer op zijn borst te gaan liggen. De tiara werd ondertussen weer van mijn hoofd afgehaald waardoor een zacht teleurgesteld geluidje over mijn lippen rolde. 'Eerst mijn kroon en wat is het volgende wat van me afgepakt word?' vroeg ik met grote ogen, om toch in de lach te schieten en mijn armen om de jongen heen te wikkelen. 'Zolang jij bij me blijft, maakt het me allemaal niet uit en zonder leuker? Dan zonder.' mompelde ik, om mijn humeur zichtbaar te zien veranderen bij het volgende onderwerp. Ik had geen zin om naar school te gaan, maar het was dan ook al snel allemaal opgelost. Liam zou twee uur gaan, om daarna terug te keren en ik zou hier blijven. Zorgende voor de lunch, ook al wisten we beide dat -dat een moeilijk opgave zou worden, dus Liam zijn volgende woorden waren ook niet geheel verrassend. 'Ik kan je niets beloven,' mompelde ik zachtjes, wetende dat ik toch wel met mijn vingers van het brood of zou blijven, omdat we anders helemaal niets meer hadden. Het was dan ook goed dat we niet veel later in de douche stonden, want eenmaal met mijn gedachten bij eten, bleef deze daar ook al we niets deden, en kon ik meer eten dan als ik daar niet aandacht. Het was op zich ook niet nieuws, maar je kon beter vragen wat voor ons nog wel nieuw was. 'Li, wil je nog eens vertellen nog eens waarom jouw oog juist op mij was gevallen als beste vriend? Het is natuurlijk niet echt iets wat als eerste in je hoofd op zou komen,' verliet mijn mond, want vond het altijd wel leuk om horen. Ik vond het altijd leuk om dingen te horen over ons. Mijn blik volgde zijn bewegingen, maar bleef uiteindelijk in de spiegel hangen, om door te krijgen dat ik ook een heel stuk levender was geworden. Iets wat soms nog zo onvoorstelbaar was. Mijn hand ging door mijn piekhaar, om vervolgens door Liam meegetrokken te worden onder de douche. Ik leunde tegen hem aan, om nog een keer te gapen, omdat er nog niet heel veel energie in zat. Ik moest nog even wakker worden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik grinnikte bij zijn woorden over de tiara. "Volgens mij is dat neit het eerste wat ik van je af heb gepakt, prinses. Denk maar eens terug aan gisteravond." Ik gaf hem een scheve glimlach en een knipoog voor ik in de lach schoot. Ja, het was officieel, ik maakte te veel dubbelzinnige opmerkingen. Ik holde mijn rug wat om hem toe te staan zijn armen om me heen te leggen en aaide zacht door zijn haren terwijl mijn lachbui wegzakte. Mijn humeur sloeg om bij school, maar ik moest echt gaan. Straks zou ik eerst wel bellen als Niall's vader om hem ziek te melden en daarna zelf naar school gaan om me na mijn practicum ook ziek te melden. Niall had zich over de lunch ontvermt, maar we wisten bijden dat die waarschijnlijk tegen de tijd dat ik terug was op zou zijn. Uiteindelijk kwam ik toch maar het lekkere warme bed uit en nam Niall half slapend mee naar de douche. Zelf was ik echt ook nog niet wakker. Ik deed de douche aan. Niall's vraag verraste me net toen ik eronder wilde stappen. Ik haalde mijn schouders op en trok hem mee onder de stralen. "Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Het gebeurde gewoon. Daar valt weinig aan uit te leggen. ik denk dat het de combinatie van je schattige onschuldigheid was en iets in je liet me je direct vertrouwen. Dat is iets wat ik met eigenlijk niemand heb, dus ik denk dat dat het vooral was." zei ik zacht. Ik veegde een natte krul uit mijn ogen en pakte de shampoo van het plankje. Eerst zeepte ik rustig zijn blonde haren in, waarna ik ook mijn eigen haren inzeepte met shampoo. De douchecabine begon al snel naar mijn Axe Anarchy shampoo te ruiken. Ik vond het wel lekker. Hopelijk dacht Niall daar hetzelfde over, want hij zou daar nu in elk geval vandaag naar ruiken. Het water spoelde langzaam de shampoo weg en liet alleen de geur achter in onze haren.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles

'Niet nodig, want dan kan je weer gaan douchen,' zei hij op mijn opmerking dat ik zo wel zou meehelpen. Waarschijnlijk had hij wel gelijk, maar ik zou hem uiteindelijk toch wel helpen. 'Let dan maar niet teveel op de troep in mijn kamer,' zei hij nog voor hij zijn greep verslapte zodat ik weg kon. Zelfs boven kon ik hem nog horen zingen terwijl hij de kamer aan het opruimen was, niet dat ik dat slecht bedoelde, ik hield van zijn zangstem. Eenmaal weer beneden gooide hij net de slagroom bus weg en stopte hij gelijk toen hij me zag, en zijn mond hing een beetje open. 'Wow,' zei hij zacht, zijn mond nog steeds open, starende naar mij.
'Is het zo erg?' vroeg ik voorzichtig en keek naar beneden. Ik wist wel dat ik beter naar huis had kunnen gaan. Een beetje ongemakkelijk beet ik op mijn lip en keek weer naar hem op. Misschien interpreteerde ik zijn reactie wel helemaal verkeerd zoals gewoonlijk, maar dat wist je nou maar nooit. Volgens mij stonden mijn broers kleren mij absoluut niet, en om eerlijk te zijn voelde ik me er ook niet echt prettig in, mijn eigen kleren waren veel comfortabeler.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Ik rolde met mijn ogen en dit was gewoon typisch Liam. De dubbelzinnigheid in zijn woorden kon je echt alleen bij hem terugvinden, of de manier waarop hij het bracht. 'Nee, toen heb je mijn ijs en mijn kans om dronken te worden afgepakt. Samen met een avond voor de televisie hangen,' zei ik, om hem nog heel even serieus aan te blijven kijken. Pas toen ik het bijna niet meer hield en een lach over mijn lippen rolde door de reactie van de jongen, plakte ik 'Of bedoelde je dat niet?' erachteraan. Mijn armen wikkelde zich goed om hem heen om een zacht kusje op zijn borst te plaatsen, omdat ik geen zin had om omhoog te komen. Iets wat uiteindelijk toch moest, want ik wilde het niet op mijn geweten hebben dat Liam straks een 1 binnen had voor zijn toets. Hij was dan ook degene die me wel half slapend nog mee naar de douche moest nemen. Je kon mij echt geen ochtendmens noemen en dat wist hij volgens mij maar al te goed. Ik werd pas wakker als het ontbijt begon te werken. Ik was wel wakker genoeg om te zien dat mijn vraag Liam verraste. Dat nam niet weg dat er wel een antwoord kwam, nadat hij me mee onder de stralen had getrokken. 'Onschuldigheid? We weten allebei dat het niet het geval is, maar ik ben wel blij om het te horen, want ik had dit alles niet willen missen,' zei ik. We hielden het dan gewoon op geluk, vertrouwen en een paar bruine puppy oogjes. 'Bij jou was het echt je standvastigheid, je puppy ogen, want daar kan niemand nee tegen zeggen en ik denk ook dat je de eerste was, die anders tegen me deed. Me het voordeel van de twijfel gaf en echt mijn ogen wilde openen,' zei ik zachtjes terwijl ik mijn ogen ondertussen alweer gesloten had, zodat de shampoo er niet in kon komen. 'En tot nu toe heb ik er nog altijd geen spijt van en heb je -je echt bewezen,' Ik hielp de jongen mee om zijn haar in te zepen, want ik vond dat altijd leuk om te doen. Zeker omdat ik hem zo terug kon pakken voor de momenten dat hij aan mijn haar zat. Ik wist dat het een lange ochtend zou worden zonder de jongen, omdat we drieëntwintig van de vierentwintig uur bij elkaar kwamen en ik een hekel had aan alleen te zijn, maar met het warme bedje en voedsel ging ik het wel redden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Mijn mond was opengevallen en mijn werkhouding was verdwenen toen mijn blik bleef hangen bij Marcel, die zich ondertussen weer in de woonkamer had begeven.
'Is het zo erg?' vroeg hij voorzichtig en keek naar beneden, om daarna een beetje ongemakkelijk op zijn lip te bijten en weer naar me op te kijken.
Ik had ondertussen weer de manier gevonden, om mijn mond dicht te klappen en mijn hoofd te schudden. Ik had alleen de kracht nog niet gevonden om van de jongen weg te kijken. Niet dat ik dat nodig vond, want hij wist nu toch wel hoe of wat ik dacht. 'Nee, integendeel zelfs,'
Ik gooide de bus slagroom in de vuilniszak, om omhoog te komen en in de richting van de jongen te lopen.
Eenmaal voor hem liet ik mijn blik kritisch over hem heen glijden waarna een grijns rond mijn lippen speelde. 'Ik had gewoon niet verwacht om je in deze kleren naar beneden te zien komen. Ik had überhaupt nooit verwacht dat ik je zo zijn zien en nog eens erachteraan kon plakken dat het je verdomd goed staat,'
Het was de waarheid, ondanks ik Marcel toch liever in zijn eigen kleding zag. Ik had dit wel een keer bij hem willen zien en dat had ik nu, maar ik kon nu ook zeggen dat dit hem niet was, maar eerder zijn broer, en volgens mij voelde de jongen zich ook niet geheel prettig in deze kleding.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Eenmaal onder de douche vroeg hij me waarom ik hem nou juist als beste vriend had gekozen. Het was niet echt kiexen geweest, maar toch probeerde ik het ze goed mogelijk uit te leggen. Ik keek hem aan en grinnikte bij zijn antwoord. "Na vanacht zeker niet meer." Nee, we hadden elkaars laatste stukje onschuldigheid afgenomen, maar erg vond ik het echt niet en hij zo te zien ook niet. Gelukkig maar. Ik kreeg een lichte blos op mijn wangen bij zijn lieve woordjes terwijl ik zijn en mijn haar inzeepte. Gelukkig had hij zijn ogen dicht en zag hij het dus niet. Wel verliet een zacht vertedert geluidje mijn mond. "Je bent echt te lief voor me, Niall." Hij hielp me ondertussen met mijn haren inzepen. Toen alles klaar was drukte ik nog een zacht kusje in zijn mondhoek terwijl ik het water met behulp van mijn handen alle shampoo liet wegspoelen tot alleen de geur achter bleef. "Niall? Kan jij bij de douvhegel? Het staat het te ver voor mij om te pakken." mompelde ik. Eigenlijk was dit niet helemaal waar, maar ik was gewoon te lui om het te proberen te pakken. Ik voelde me gewoon helemaal rustig en ontspannen nu. Zoals iemandzich hoorde te voelen onder de douche. Tuurlijk zag ik op tegen school, zeker in mijn eentje, maar tijdens het practicum moest iedereen stil zijn en erna mold ik me toch ziek. Gewoon zwakjes kijken en klinken en er was niets aan de hand. Dan lieten ze je gewoon gaan. Als ze het niet geloofden zou ik wel zeggen dat Niall me had aangestoken. Dat geloofden ze vast. Dan was het bye bye school en hallo games, ijs en bier. Gewoon gezellig een jongensdag. Alles met maten natuurlijk, ik wilde niet terug naar hoe het vroeger was, dat nooit, maar af en toe kon mijn lichaam het wel aan. Ik glimlachte naar de jongen tegenover me in de douche. Hij was mijn allerbeste vriend en ik zou hem voor geen goud ooit kwijt willen. Tot de dood ons scheidde en dan waarschijnlijk nogsteeds niet. Want ik zou ofwel vaak bij het graf langs gaan ofwel hem blijven achtervolgen als geest. Mijn armen sloeg ik toen stevig om hem heen. Nee, dit mannetje liet ik nooit meer gaan.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles

Hij had uiteindelijk weer een manier gevonden om zijn mond dicht te doen maar dat weerhield hem niet om nog steeds te staren. 'Nee, integendeel zelfs,' zei hij en gooide de slagroom bus in de vuilnisbak, om daarna op te staan en richting mijn kant te lopen. Toen hij voor me stond bekeek hij me kritisch en grijnsde daarna. 'Ik had gewoon niet verwacht om je in deze kleren naar beneden te zien komen. Ik had überhaupt nooit verwacht dat ik je zo zijn zien en nog eens erachteraan kon plakken dat het je verdomd goed staat,' ik glimlachte wat verlegen, terwijl mijn wangen nu dieprood kleuren.
'Je bent een schat,' mompelde ik om daarna een vlinderkus op zijn lippen te drukken.
'Kan ik nog ergens mee helpen? En kom niet aan met "dan ben je gelijk weer vies", want je weet dat me dat toch niet tegenhoud,' zei ik met een grijns. Stiekem was ik wel benieuwd hoe het Liam en Niall afging, ik had ze weliswaar nooit gemogen, maar na alles gisteren was ik wel nieuwsgierig geworden naar wat er nou aan de hand was.
'Al moet ik wel eerlijk zeggen dat ik geen flauw idee heb hoe Harry het in die broek volhoud, ik kan amper ademhalen,'

Because I love him, do I need another reason?

(Dobreva went Petals.)

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Ondanks alles bleef ik het vreemd vinden dat Liam zijn oog juist op mij was gevallen. Zeker omdat er niet zo weinig mensen rondliepen op onze school en dan uitgerekend een angstvallig gevalletje. Het was eigenlijk net zo vreemd als dat Louis voor Marcel was gevallen, net andersom eigenlijk, want Louis was nu ook niet echt een van de liefste als je niet in zijn groep hoorde. 'Je bent gek,' verliet lachend mijn mond, om de ogen van de jongen op te zoeken, maar hij wist net zo goed als mij dat ik hem er gelijk in gaf. Bij mijn volgende woorden, zocht ik met gesloten ogen de wangen van de jongen tegenover me op, want aan zijn reactie wist ik gewoon dat die ondertussen rood moesten zijn. 'Ik ben niet lief. Ik maak gewoon graag uitzonderingen voor jou, dus je woorden kloppen deels' mompelde ik zachtjes terwijl ik alweer meehielp met zijn haar, om bij de volgende woorden, nadat alle shampoo weg was, me om te draaien en de douchegel te pakken. Deze keer nam ik het heft dan ook in eigen hand, want hij was aan de haal geweest met de shampoo. Het duurde dan ook niet lang voor opnieuw een nieuwe geur te ruiken was. Mijn gedachten dwaalde ondertussen af naar vanmiddag, en of ik na de twee uur naar school toe zou gaan, om de jongen op te wachten. Waarschijnlijk een goede actie, maar ook daar viel wel weer wat op te bedenken. Daarvoor waren we slim, maar ook een beetje te goed op elkaar ingespeeld. Je merkte echt aan alles dat ik dag en nacht met Liam op trok en het kon me niet schelen wat andere dachten of deden, want het zou voor altijd mijn beste vriend blijven. Hier kon niemand tussenkomen. Ik kroop dicht tegen hem aan, om een glimlach omhoog te werpen. 'Laat j -je niet gek maken die twee uur?' murmelde ik zachtjes, want ik zag de opmerkingen wel weer komen. Zeker omdat we nu niet samen waren en na gisteren.. Nou ja, het was een goede bron voor roddels. 'Anders kom ik persoonlijk naar school toe,' grinnikte ik zachtjes, eigenlijk onnodig, want ik wist dat hij zich wel zou redden en het duivelkantje nog steeds niet was verdwenen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
De verlegen glimlach terwijl Marcel zijn wangen nu dieprood kleurde, zorgde voor een vertederend geluidje uit mijn mond, want zo was hij helemaal schattig.
'Hmm, ik leer wel het een en ander van je,' murmelde ik, om vervolgens een brede glimlach te laten zien. Het was waar, want de jongen liet me ook heel anders tegen sommige dingen aankijken, maar hield me ook rustig.
'Kan je nog ergens mee helpen..Hmm,' Ik keek eventjes de kamer rond, om mijn blik te laten hangen de jongen, want ik liet hem niet het vieze werk weer opknappen en daarbij was dat ook al bijna gedaan. 'Jij gaat verzinnen wat we vandaag gaan doen. Ondertussen ruim ik het laatste beetje chocolade op en dan ga ik ook douche,' zei ik toen met een grijns, want anders zaten we straks weer met het probleem dat we niet wisten wat te doen, ook al kwam er altijd wel uit uitgerold.
Ik drukte nog een klein kusje op zijn neus, om me daarna om te draaien en de vuilniszak van de grond af te pakken, om verder schoon te maken. 'Ik geef geen commentaar, want ik loop er zelf ook regelmatig in,' mompelde ik, om even om te kijken. 'Maar je weet dat er ook een trainingsbroek van hem achter lag, toch? Misschien is dat een optie, als het echt niet zit?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik glimlachte naar Niall toen alle shampoo uit mijn haren was en ik mijn ogen open deed. "Daarom. Je bent mijn lief en ik jou gek." zei ik met een grijns. Ik vroeg hem om de douchegel en bleef rustig wachten. Naast de shampoo vulde nu ook de geur van de douchegel de badkamer. Het rook erg lekker vond ik zelf. Niall deed wat op zijn handen, maar toen bleef hij even stil staan en ik zag dat hij nadacht. Plots kroop hij dicht tegen me aan. Ik pakte de fles van hem over en sloeg mijn armen om hem heen. Zijn woorden deden me wel denken. Het zou namelijk niet geheel zonder vervelende opmerkingen gaan. Zeker niet omdat ik alleen was en lichtelijk mank liep. Ik deed wat douchegel op mijn handen en zette de fles weg voor ik rustig zijn rug begon in te zepen. "Zal ik niet doen. Blijf jij lekker hier, want je bent namelijk ziek. Ik overleef het echt wel. Ik zal ook proberen niet nog 2 weken nablijven bij te krijgen." Mijn acties waren nooit onschuldig genoeg voor een dag of een week. Altijd direct twee. Al had ik ook het gevoel dat het eraan lag dat ik een veelpleger was. Vandaag zou ik me gewoon afzijdig houden. Anders zou ik wel gewoon iemand ophangen aan de vlaggenmast of in de vuilbak opsluiten. Ik drukte een kusje op zijn voorhoofd en zeepte hem verder in. Zacht kneep ik even in zijn kont. Nee, ik kon het niet laten. Soms was ik wel een klierkop. Het was gewoon te aanlokkelijk. Daarbij kon ik gewoon alles bij hem doen en met hem doen. Alles voelde vertrouwd en veilig. Ik hoopte heel erg dat hij zich zo ook bij mij in de buurt voelde. Al leek het daar gelukkig wel op. Ik wilde nu al graag terug zijn, met hem lunchen, ijs eten en film kijken. "Ik ben terug voor je het weet. Het is maar een prakticum. Meer niet. Dan ben ik terug en hebben we de dag voor onszelf. Bedenk jij vast maar wat we gaan doen." Ik verplaatste mijn handen van zijn rug naar zijn borst om hem daar ook schoon te maken. Hij moest toch schoon worden. Daar was de douche toch voor? Al was het ook gewoon lekker warm en fijn om zo rustig met hem te staan.

[Gwen komt]

Bowties were never Cooler

Gwen Lily Cooper
Ik werd langzaam wakker. Het was heel vroeg en ik wist dat zowel Harry als ik vandaag eerste twee uur vrij waren. Toch moest ik wel wat nakijken. Gewoon om drama te voorkomen. Ik keek nog even naar de jongen naast me en aaide kort door zijn zachte bruine krullen. Hij had het ook niet makkelijk. Ik stapte mijn bed uit en deed mij kamerjas aan. Daar liet ik mijn mobiel in de zak glijden voor ik naar beneden trippelde om ontbijt te maken. Eerst moest ik wat anders regelen. Gelukkig waren mijn ouders al weg. Ik ging op het aanrecht zitten en haalde mijn mobiel weer uit mijn zak. Ik toetste Louis's huisnummer in en hield het ding tegen mijn oor terwijl ik weer van het aanrecht afsprong en dingen begon klaar te zetten voor kommen met cornflakes en thee. Ik vulde de de waterkoker met water en haalde twee kommen uit een keukenkastje. Ik hoopte maar dat Harry zin had in cornflakes. We hadden niet veel anders meer in huis. Mijn vader zou namelijk na het werk boodschappen doen. Nu wachtte ik gewoon tot Harry's schoonbroer opnam en me de informatie kon geven die ik nodig had. Als hij en Marcel naar school zouden gaan zou ik Harry namelijk zoizo daar weghouden. Even geen drama vandaag. Gisteren hadden we daar al meer dan genoeg van gehad.

[ bericht aangepast op 3 dec 2013 - 15:41 ]

Bowties were never Cooler

Marcel Styles

Hij maakte even een vertederd geluidje en dat maakte het er niet echt veel beter op. 'Hmm, ik leer wel het een en ander van je,' mompelde hij en glimlachte breed. 'Kan je nog ergens mee helpen..Hmm,' hij keek de hele kamer rond en keek daarna weer naar mij, het werd mij weer duidelijk dat hij me niet het werk wou laten doen. Het zag er ook uit alsof het al bijna klaar was, maar alsnog. 'Jij gaat verzinnen wat we vandaag gaan doen. Ondertussen ruim ik het laatste beetje chocolade op en dan ga ik ook douche,' zei hij uiteindelijk met een grijns. Dat was misschien nog wel het beste, aangezien we anders geen idee hadden wat we moesten doen. Hij drukte nog een kus op mijn neus en draaide zich daarna om, om de vuilniszak te pakken en doodleuk verder te gaan met schoonmaken. 'Ik geef geen commentaar, want ik loop er zelf ook regelmatig in,' mompelde hij op mijn opmerking over mijn broers broek en keek even om. Het was wel waar, volgens mij had ik hem nog nooit in iets anders gezien, hetzelfde gold voor mijn broer trouwens. Die liep in kleren tot ze bijna letterlijk van zijn lijf afvielen. 'Maar je weet dat er ook een trainingsbroek van hem achter lag, toch? Misschien is dat een optie, als het echt niet zit?'
'Nee, hoeft niet. Ik overleef het wel,' eigenlijk wou ik hem nu toch meehelpen, maar dat werd verhinderd door de huistelefoon die plotseling ging. Ik liep naar het ding toe en keek of ik het nummer kon herkennen. Jup, dat nummer kwam bij mij thuis ook vaak genoeg voor. Gwen. Eerlijk gezegd wou ik absoluut niet degene zijn die opnam, aangezien het ook Harry kon zijn en die wou ik nog niet spreken. Ik pakte de telefoon mee en liep er weer mee terug.
'Volgens mij wil iemand je spreken,' mompelde ik, en stak hem de telefoon toe.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
'Duh, je bent een Styles en die overleven alles, net als mensen die de achternaam Tomlinson dragen,' grinnikte ik zachtjes en ergens zat er wel een kern van waarheid in. Niet dat het allemaal zo was, maar dat was weer een verhaal apart.
Ik gooide net de laatste zooi van de grond in de vuilniszak, om deze dicht te knopen en tegen Marcel te zeggen dat ik even naar boven zou gaan voor het straks echt te laat was, omdat mijn ouders dan binnenkwamen wandelen, of dat ik de jongen gewoon weer tegen me aan kon trekken in een knuffel zonder dat hij vies werd. Alleen de huistelefoon stopte dat plan en heel even bleef ik verbaasd luisteren, net alsof ik dacht dat ik iets hoorde wat er niet was, want deze ging normaal nooit zo vroeg.
Alleen het moment dat Marcel weer aan kwam lopen en 'Volgens mij wil iemand je spreken,' mompelde, om de telefoon naar me uit te steken, wist ik dat ik niet gek werd.
'Zou je deze buiten weg willen gooien in de bak?' vroeg ik, om de vuilniszak omhoog te houden aangezien hij net wilde helpen. 'Dan neem ik deze, ga douchen en dan hoor ik erna wat voort is gekomen uit je andere opdracht,' grijnsde ik onschuldig, om een blik op het nummer te werpen, die ik uit duizenden herkende. Dat was ook de reden dat ik hem opnam en niet weer naast me neergooide, om rechtstreeks naar boven toe te lopen.
'Louis chocolade Tomlinson,' sprak ik met een grijns toen ik de telefoon opnam, ergens wel een idee hebbende waar dit over zou gaan. 'Waar kan je mee van dienst zijn op deze vroege morgen, Gwen? Of toch Harry?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer