RPG - Het Epische Verhaal 2 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 25 nov 2013 - 19:31 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Wees toch geen mietje!' lachte Ardaneus, maar daarna verdween hij uit Sykes' zicht.
Een tijdje later ging het raam op de eerste verdieping open en Ardaneus liet er een touw van aan elkaar geknoopte spijkerbroeken uit hangen.
'Beter?'

[ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 22:51 ]

Sykes liet zich niet door zijn woorden vermurwen, maar durfde het nog wel aan om door het eerste raam te klimmen. Het was niet dat hij last had van hoogtevrees, maar hij vertrouwde zijn dreuzellichaam niet helemaal. Het was vast niet zo functioneel als zijn oude lichaam. Hij greep de spijkerbroeken vast en zette zijn voeten tegen de muur, waarna hij stapje voor stapje naar boven liep.

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus wachtte geduldig en hielp Sykes op het laatst om door het raam te klimmen, waarna hij het weer dicht deed en de broeken onder een kast schoof. Ardaneus liep de trap af en kwam terecht in een kamer vol mensen. Zoekend keek hij rond.

'Alsjeblieft, zeg iets.' Quinn pakte zijn hand vast. 'Je bent toch niet boos? Ik - ik wilde het niet. Het spijt me zo.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Het duurde niet lang voordat Sykes het rode haar van zijn vriend herkende.
‘Brian!’ riep hij vanuit de deuropening, omdat hij geen zin had om zich door de menigte heen te ellebogen.
De jongen keek om en zijn ogen werden groot van verbazing. Hij liet zijn eten staan en beende op hen af, waarna hij hen omhelsde.
Sykes bekeek grijnzend het jonge gezicht. Hij zag er precies uit zoals hij hem had ontmoet, zoveel eeuwen geleden, hoewel zijn haar nu in een ander model zat en korter was.
Het was een van de eerste mensen die Sykes ontmoet had, ondanks dat het een Griffoendor was en hij een Zwadderaar, maar Aenea had hen samengebracht. Hij voelde een steek van verdriet in zijn binnenste terwijl hij aan haar terugdacht. Brian had hem verteld dat Nick haar lichaam weer had weten te overmeesteren – net als toen – en dat ze iedereen die ze kende wederom de rug had teruggekeerd. Iets wat hij haar niet kon vergeven, maar wat hij zeker Nick nooit zou kunnen vergeven.
‘Is Nick hier ook?’
Zijn haat laaide zo hoog op dat hij in staat was de nek om te draaien van de eerste die hem per ongeluk aanstootte in deze drukke zaal.
‘Hij is hier niet, maar wel in het dorp.’
Sykes’ ogen spuwden vuur, al wist hij dat Nick net zo’n hekel aan hem had. Hij had hem immers vermoord.
‘Is zij er ook?’
Opnieuw haalde Brian zijn schouders op. ‘Ik heb haar hier nog niet gezien. Ze is gewond geraakt bij een busongeluk. Ik weet niet of ze het overleefd heeft.’
De onverschilligheid ontging hem niet, maar hij trapte er niet in. Hij wist dat Brian altijd van Aenea zou blijven houden, al duwde hij het nog zo ver weg.
Voor hem gold waarschijnlijk hetzelfde, zolang hij niet overging op zijn gevoelloze bestaan, wat soms een uitkomst bood, maar meestal zo leeg was dat de dagen aan hem voorbijgingen zonder dat hij het merkte.
‘Wat komen jullie hier in vredesnaam doen?’
Sykes wisselde een blik met Ardaneus.
‘Jou halen. Al weten we nog niet hoe we terug moeten komen.’

Every villain is a hero in his own mind.

Ardaneus knikte.
'Morgan zou een manier verzinnen om ons terug te vinden, maar het lijkt erop dat dat niet meer gaat gebeuren.'

'Waar haal jij hier zomaar een goedgetrainde uil vandaan?' vroeg Jurgen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘We zouden er een kunnen vangen,’ vond Nick. ‘En hem daarna trainen.’

-

‘Dus jullie zitten hier nu ook vast?’ concludeerde Brian met een zucht. Hij vond het verre van fijn dat zijn vrienden hetzelfde lot ondergingen als hij terwijl ze gekomen waren om hem te redden.

Every villain is a hero in his own mind.

Epialthes wandelde wat door de straten. Hij zou zich over een tijdje ook wel voor gek laten verklaren zodat hij wat meer onder de ex-tovenaars was, maar voor nu genoot hij wel van het op vrije voeten zijn. Hij besloot het café een bezoekje te brengen om te zien of daar nog wat te beleven viel.

Every villain is a hero in his own mind.

Daisy stond weer op.
'Dan zijn we maanden bezig!'

-

Ardaneus knikte.
'Maar Aenea, Nick en Ignatius zitten ook vast.'

-

'Kijk eens wie we daar hebben,' sprak Ignatius toen hij Epialthes zag. De man die zijn wens verpest had.

[ bericht aangepast op 27 nov 2013 - 16:49 ]

‘Nou, dan hebben we wat te doen,’ vond Nick. ‘Hoeven we ons in elk geval niet te vervelen.’

-

‘Nou, dan wordt het tijd dat er wat koppen gaan rollen,’vond Sykes.
‘Ignatius is al dood,’ lichtte Brian hen in. ‘Hopelijk is het een kwestie van tijd voordat Nick bij een ongeluk betrokken raakt.’
‘En anders dan zijn wij dat ongeluk wel,’ gromde Sykes.

-

‘Goh, wat fijn om een bekend gezicht te zien. Ik maar denken dat jij platgereden was.’
Hij bestelde een pint bier en leunde tegen een statafel.
‘Wat een mazzel.’

Every villain is a hero in his own mind.

'En Aenea, natuurlijk.' zei Ardaneus.
'Zij zal wel het makkelijkst zijn, nu ze verzwakt is door dat ongeluk.'

-

Ignatius glimlachte geforceerd en schonk bier voor hem in.
'Wat een mazzel, ja.' Hij zette het glas voor Epialthes op tafel.
'Wil je er nog friet bij? Want dan frituur ik dat even.'

-

Daisy zuchtte weer.
'Waarom gebruiken we geen postduif van de dreuzels?'

[ bericht aangepast op 27 nov 2013 - 17:16 ]

Sykes keek zijn vriend kort aan. ‘Waag het niet om aan mijn vrouw te komen.’

-

‘Natuurlijk. Je weet hoe dol ik op friet ben, vriend. Neem zelf gerust ook wat. Je moet immers wel van de geneugten proeven nu we hier zijn, nietwaar?’

-

'Omdat ik me niet kan voorstellen dat ze ons daarmee serieus nemen,' antwoordde Nick. 'Al kun je het allicht proberen, schat.'

[ bericht aangepast op 27 nov 2013 - 17:18 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Zouden ze een postduif accepteren?' vroeg Jurgen zich af. 'Het valt te proberen...'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Zo'n reactie had hij al verwacht.
'Het is noodzakelijk,' begon Ardaneus, 'we moeten onze eigen belangen laten schieten, het gaat hier om het belang van het volk.'

-

Ignatius verdween in de keuken en kwam terug met een bord met friet en ketchup, die hij op de bar neerzette om vervolgens een pinnetje te proeven.

-

'Vast wel,' zei Daisy, 'al is het maar omdat een dreuzel dan weet waar het ministerie is.'