• C h a n g e s

    Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
    Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes en een jongen die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden en de jongen dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?


    Rollenverdeling;

    Jongens:
    -Niall James Horan; Beanies
    -Harry Edward Styles; Styles
    -Louis William Tomlinson; Beanies
    -Liam James Payne; KiliOfDurin
    -Zayn Javadd Malik; Bicycle


    Nerds:
    -Essie Alexis Johnson; Aquari
    -Cherévah ''Cher'' Naomi Flair; Butera
    -Agnès Ariane Dubois JustLovegood
    -Rainie Maylena Naerville Script

    -Marcel Styles; Dobreva


    Overige rollen;
    Denk hierbij aan zussen/broers, andere leerlingen, docenten, vrienden etc.
    -Asylinn Maze Parker; Pwettyness*
    -Zaria Maya Malik xxxRoses
    -Gwen Lily Cooper; KiliOfDurin
    -Serena Zoë Price Alter
    -
    -
    -


    Indeling:
    Liam -> Essie
    Louis -> Marcel
    Harry -> Rainie
    Zayn -> Cherévah
    Niall -> Agnès


    * Aanpassing voor de indeling hoor ik graag


    Lijstje:
    Rol:
    Naam:
    Leeftijd:
    Nationaliteit:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    +Eventuele voorkeur qua jongens/meisjes

    Regels:
    -Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
    -Maximaal 2 personages per persoon.
    -Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
    -16+ mag maar houd het netjes.
    -Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
    -Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
    -Topics worden alleen aangemaakt door Aquari, tenzij dat is aangegeven.
    -Het is geen sneltrein!


    De rechten van dit topic gaan naar Aquari


    De pauze is net voorbij, maar deze is ietwat anders verlopen dan normaal. Het is zeker ook te merken in de sfeer die er hangt, want iedereen heeft te horen gekregen aan wie ze gekoppeld zitten met de weddenschap. De meeste zijn hem daarna naar de les gevlucht om veilig te zijn voor de uitbarstingen, maar andere hebben minder geluk, want deze mogen genieten van het tussenuur. Ondertussen word er door de groepen nog steeds druk overlegd over hoe ze dit gaan aanpakken.

    [ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Gwen Lily Cooper
    Ik wachtte geduldig tot Harry klaar zou zijn om antwoord te geven. Hij had nrt een flinke klap gehad. Dan moest ik hem nu ook nog eens gaan pushen, want dan ging het helemaal mis. Hoe mis wist ik niet, maar wel mis. Ik dronk rustig slokjes thee tot hij begon te praten. Ik knikte bij zijn voorstel. "Doe je wel een beetje voorzichtig voor jezelf?" Ik wilde niet dat hij er te hard in ging en zijn enkel kneusde of een whiplash kreeg ofzo. Ik glimlachte toen hij mijn hand pakte. Dat kleine beetje liefde deed me goed. Het gaf me het gevoel dat hij ook om mij gaf in plaats van ik alleen om hem. Na een lange stilte zei hij opeens sorry. Ik zette mijn thee weg en legde toen mijn vrije warme hand op zijn wang om hem te dwingen me aan te kijken. "Je hoeft echt geen sorry te zeggen. Ga jij maar lekker naar de sportschool. Als je klaar bent kan je hier douchen. Ik zal kijken of er nog kleren van je hier liggen en regelen dat je in elk geval vanacht hier kan blijven als je dat wil." Hij zou ook zo voor mij zijn als mij dit zou overkomen, had ik het gevoel. Nu had hij mij gewoon echt nodig en daarom probeerde ik zo goed mogelijk hem te helpen. Ik drukte nog een kusje op zijn lippen voor ik zijn wang losliet om mijn thee weer te pakken en rustig verder te drinken.

    [ bericht aangepast op 14 nov 2013 - 23:32 ]


    Bowties were never Cooler

    Liam Payne
    Natuurlijk werd Niall weer eens ongeduldig toen ik over eten begon, maar we moesten nog een halfuur. Hij prikte in mijn borst en ik keek hem in zijn blauwe ogen aan met een klein glimlachje. Een zachte grinnik verliet mijn mond. "Je hebt niet eens al alle jelly babies op." zei ik vrolijk. Zelf stopte ik er nog een in mijn mond. Jummy. Toen die op was boog ik naar voren. "Neem de rest maar. Ik heb mijn eigen." zei ik voor ik mijn lippen in zijn nek drukte en er zacht een zuigzoen begon te maken. Veel mensen dachten al heel lang dat we een koppel waren, ik gaf ze geen ongelijk. Zelf dacht ik er soms ook wel eens over, maar verdergaan dan alleen dit dollen klonk me vreemd in de oren. Nee, we waren gewoon allerbeste vrienden. Of dat probeerde ik mezelf in elk geval wijs te maken en het lukte aardig. Toen ik hem losliet keek ik hem onschuldig aan. Natuurlijk had hij daar iets op aan te merken. Ik grijnsde en woelde even door zijn haren. "Dat merk ik dan wel weer." zei ik voor ik een kus op zijn voorhoofd drukte. Louis had zich blijkbaar weer eens onder het nablijben uit gelult. Het zou ook weer eens niet. Ik hield Niall dicht tegen me aan en verborg mijn gezicht in zijn nek, zonder iets te doen. Mijn ene hand aaide nog rustig door zijn haren en de ander had een plekje gevonden midden op zijn onderrug om hem dicht tegen me aan te houden. Dit was een echt veel te cliché relatiemomentje, maar ik vond dit eerlijk gezegt heerlijk zitten. Ik frummelde mijn mobiel uit mijn zak en maakte snel een foto. Mijn moeder hield ervan om mij zo onschuldig te zien. Ik zette hem op facebook, tagde Niall erin en stopte het ding weer weg. Mijn hand legde ik terug op zijn rug om weer in diepe rust terug te vallen. "Ik laat je ook nooit meer gaan, dus dat is mooi." mompelde ik zacht. Dat werd later nog wat als we voor andere bedrijven gingen werken. Maar dat duurde nog best even. Eerst maar eens de eindexamens halen en dan studeren.

    [ bericht aangepast op 15 nov 2013 - 6:57 ]


    Bowties were never Cooler

    [Tot mijn grootste spijt moet ik me afmelden. Zoals bijna iedereen al weet moet ik eind december naar een speciale kliniek voor zo'n zes maanden of langer. Daar moet ik me op gaan voorbereiden want inhoud dat ik mijn koffers moet gaan inpakken, ik wil graag nog veel tijd met mijn broer en -toekomstige- schoonzus doorbrengen zonder ruzie of wat dan ook. Als ik altijd mijn laptop bij me mocht hebben in de kliniek zou ik dit niet doen maar ik denk niet dat jullie zitten te wachten op iemand die maar één uur in zo'n drie tot vier weken tijd online is. Ook zal ik over enkele dagen stoppen met Quizlet. Sorry voor het ongemak]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Heel erg veel sterkte!]


    Bowties were never Cooler

    (Veel sterkte(flower) )


    “Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

    Marcel Styles

    'Nee, sorry meneer, ik heb een afspraak staan die ik niet af kan zeggen en Marcel moet met me mee als hulp,' de leraar keek hem wantrouwend aan en Louis liet een briefje zien, waarna de leraar zijn verhaal blijkbaar wel geloofde. 'Dan kunnen we zo gaan,' zei hij zacht en haalde en hand door mijn hand die hij snel naar mijn nek verplaatste toen ik hem kuste. 'Ik heb echt een slechte invloed op je,' grinnikte hij, doelend op de blik die de leraar me had toegeworpen, om daarna expres nog een kus op mijn lippen te drukken. 'Had je maar niet zo leuk moeten zijn,' vervolgde hij zacht en trok me wat dichter tegen hem aan.
    'Dat is ook jouw schuld hoor,' grinnikte ik zacht. 'Als jij nou degene was geweest die niet zo leuk was geweest...' Ik sloeg mijn armen om zijn middel en drukte hem wat steviger tegen me aan.
    'Was je al iets van plan om te gaan doen?' vroeg ik. Ergens was ik doodsbang dat we Harry tegen het lijf zouden lopen, maar hij nu waarschijnlijk bij Gwen thuis. Ik voelde me nog steeds schuldig tegenover hem en wilde het graag goedmaken. Alleen had ik echt geen enkel flauw idee hoe ik dat zou moeten doen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Louis Tomlinson
    'Dat is ook jouw schuld hoor,' grinnikte Marcel zacht. 'Als jij nou degene was geweest die niet zo leuk was geweest...' Hij sloeg zijn armen om mijn middel en drukte me wat steviger tegen zich aan. Daardoor liet ik me ietwat onderuit zakken, om vervolgens mijn greep rond zijn middel te verstrakken en legde mijn hoofd tegen de schouder van de jongen. Dat kwam ook deels, zodat ik mijn rode wangen kon verbergen, die waren ontstaan door zijn woorden.
    'Was je al iets van plan om te gaan doen?' vroeg hij en ik schudde bedenkelijk mijn hoofd.
    'Nee, eigenlijk niet, maar ik weet niet wat je zou willen? Wil je in de richting van huis, of wil je buiten wat doen?' vroeg ik, om met een bedenkelijke blik omhoog te kijken.
    Ik drukte een zacht kusje tegen zijn kaak, om daarna weer voor me uit te kijken. Het zou er vast heel vreemd uitzien, om alles bij elkaar, maar toch ging ik er niets aan veranderen, want ik vond het allemaal wel best. Toch maakte ik me wel zorgen om het hele gedoe met Harry later, maar dat was ook wel weer een zorg voor later. Als ik daar nu aan ging denken, dan zou ik straks helemaal gek worden.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Harry Styles
    Ik wilde me niet zo op mijn kop laten zitten door een paar mensen. Hoe belangrijk ze ook voor me waren. Als iedereen werkelijk dacht, dat ik geen gevoel had, konden ze het krijgen ook. Ik pakte Gwen haar hand beet en na een lange stilte verontschuldigde ik me. Iets wat volgens haar, helemaal niet nodig was. Toch vond ik dat het moest. Ze deed enorm haar best en ik kon alleen maar stom tegen haar doen. Ik glimlachte bij het kusje en drukte er nog snel een op haar wang. 'Je bent veelte lief.' Langzaam dronk ik mijn thee op, voordat ik moeizaam op stond. 'Ik ben over een uurtje terug.' Beloofde ik. Ik drukte nog een kus op haar lippen en liep terug naar de gang om mijn jas aan te trekken. Nog net optijd griste ik mijn autosleutels die Gwen, neer had gelegd en verliet ik het huis. Ik moest gewoon even mijn gedachtes verzetten. Ik hoopte wel dat ik gewoon kon boksen met mijn hand zo.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Marcel Styles

    Hij zakte wat onderuit, verstrakte zijn grip op mijn middel en legde zijn hoofd op mijn schouder. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat hij bloosde en ik grinnikte zacht, om vervolgens een kus op zijn wang te drukken. 'Nee, eigenlijk niet, maar ik weet niet wat je zou willen? Wil je in de richting van huis, of wil je buiten wat doen?' gaf hij als reactie op mijn vraag, en keek bedenkelijk naar me op.
    'Thuis is goed, het is een lange dag geweest. Bij mij of bij jou?' Dat laatste was een stuk zachter dan eerst, aangezien ik niet wist bij ik mij thuis kon verwachten. Mijn moeder zou vast ontzettend kwaad op Harry zijn, wat ik echt niet kon aanhoren omdat dit alles wel mooi mijn schuld was. Ik keek naar de klok, de normale tijd dat Harry ging boksen. Gelukkig leefde hij zich dan uit op een boksbal, en niet op mij of Lou. Ik keek naar de jongen die naar me opkeek met zijn grote blauwe ogen en glimlachte lichtjes. Zijn blik liet mijn hart sneller slaan en mijn wangen licht rood kleuren, en dus keek ik weg. In plaats daarvan richtte ik me op de leraar, afwachtend tot we hier weg mochten.


    Because I love him, do I need another reason?

    Gwen Lily Cooper
    Ik glimlachte bij het kusje op mijn wang. "Alleen voor jou." zei ik zacht en ik dronk nog wat thee. "Doe rustig aan." zei ik voor ik hem rustig nakeek. Hij was een schat en hij moest nu doen wat voor hem het beste was. Toen ik de deur hoorde dronk ik de laatste slok op. Ik stond op en liep naar de gang. Mijn hakken zette ik onder de kapstok. Daarna liep ik naar mijn kamer. Er lag al een matras. Ik haalde een laken, dekbed en kussen uit de kast en maakte rustig het bed op. Hij zou mogen kiezen: Het matras of bij mij in bed. Toen dat gebe uurd was ging ik terug naar beneden om Harry's moeder in te lichten. Zij moest ook weten waar haar zoon was. Dat zou ze toch wel weten, maar goed. Dan wist ze ook waarom. Ik moest alleen wel voorzichtig zijn met mijn woordkeuze, want ik wilde hem geen problemen geven. Misschien zou ik nog wel de school bellen dat hij zich niet goed voelde en ik hem mee naar huis had genomen, maar daar was ik nog niet uit, want als ze dan weer zijn moeder zouden bellen had hij weer een probleem.


    Bowties were never Cooler

    Louis Tomlinson
    Mijn wangen werden nog roder toen de jongen zachtjes grinnikte, om vervolgens nog een kus op mijn wang te drukken. Ik nestelde me dichter tegen de jongen aan, om mijn gezicht in mijn shirt te verstoppen en een van zijn handen tegen mijn wang aan te leggen.
    Ik beet op mijn lip bij zijn woorden, om eventjes na te denken. 'Zullen naar mijn huis gaan?' vroeg ik zachtjes, want ik had nog steeds het idee dat de hel anders los zou barsten en dat was toch nog even iets om te vermijden.
    Heel langzaam keek ik weer op naar Marcel, die zijn blik ook weer op mijn had gericht, om een zacht kusje op zijn lippen te plaatsen en breder te glimlachen. Zeker toen zijn wangen weer lichtrood kleurde en de jongen weer wegkeek. Ik volgde zijn blik om bij de leraar uit te komen en richtte toen mijn blik weer op Marcel. 'Zullen we gaan?' fluisterde ik in zijn oor, om nog een zacht kusje op zijn wang te drukken. Gewoon om de leraar te irriteren, want die blikken van hem waren gewoonweg goud waard.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    [Alter went Givens.]


    :)

    Marcel Styles

    Hij werd nog roder en nestelde zich dicht tegen me aan, zijn gezicht in mijn shirt verstopt en legde een hand tegen mijn wang. Ik lachte weer zachtjes.
    'Je bent echt schattig zo,' mompelde ik. Hij beet even op zijn lip op mijn vraag van net, hij snapte ook dat het bij mij thuis nu niet veilig was. 'Zullen naar mijn huis gaan?' vroeg hij zacht. Ik knikte en hij keek langzaam naar me op, om een kus op mijn lippen te drukken en breed glimlachte. Zeker nadat ik verlegen mijn hoofd had afgewend. 'Zullen we gaan?' fluisterde hij in mijn oor, om daarna nog een kus op mijn wang te drukken. Ik wist dat hij het nu expres deed om de leraar te irriteren, maar ik vond het wel best. Om er nog een extra schepje bovenop te doen knikte ik en drukte nog een korte kus op zijn lippen. Ik moest hem nu eigenlijk van me afduwen, maar eerlijk gezegd had ik daar helemaal geen zin in. Hij mocht wel eerst opstaan. Ik blikte nog even naar de leraar, die nu eerder walgend van het geklef keek dan geïrriteerd. Ik grinnikte en nestelde mijn hoofd in Louis' nek.


    Because I love him, do I need another reason?

    Louis Tomlinson
    Ik schudde, voor zover dat mogelijk ging, mijn hoofd bij de woorden 'Je bent echt schattig zo,' na de zachte lach van de jongen.
    'Ik ben niet schattig, het is eerder vernederend voor mij, al laat het wel zien wat je bij me voor elkaar kan krijgen,' verliet bijna onhoorbaar mijn mond, ook deels doelend op dat ik me niet zo snel zo opstelde, of met rode wangen rondliep.
    We waren het daarna al snel eens dat het mijn huis zo worden waar we heen zouden gaan. Niet heel vreemd, want het was bij hem volgens mij niet echt veilig en daarbij was het bij mij niet druk, of zou er gezeur komen. Het was dan eigenlijk ook de hoogste tijd om hier te vertrekken, maar voor het eerst had ik geen zin om op te staan. Zeker niet toen Marcel nog een extra schepje er bovenop deed, toen ik de leraar probeerde te irriteren. 'Slechte invloed,' grinnikte ik opnieuw, maar plaatste toen voor een aantal seconde toch nog mijn lippen op de zijne. Ik kon het gewoon niet laten en dat kwam ook deels door de blikken van de leraar.
    'Schat, laten we maar gaan voor we nog langer terug mogen komen,' zei ik, om langzaam, maar met tegenzin, van zijn schoot af te klimmen en zijn hand vast te pakken. Mijn blik ging heel even naar Liam en Niall, die ook zo zaten, zoals wij net nog niet zaten. 'Veel plezier nog jullie samen en sorry voor het storen. ' Op dit moment leken de twee nog kleffer dan normaal. Niet dat ik ermee kon zitten, want dat moesten ze allemaal zelf weten.


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Liam Payne
    Ik zat rustig met mijn armen om Niall heen naar buiten te kijken. Een van mijn handen ging rustgevend door zijn blonde haren. Ik dacht na over de 2 maanden die we hadden tussen onze diplomauitrijking en onze introductieweek in Leeds. We konden samen ergens misschien als nannies of hulparbeiders werken. Dat zou zeker leuk zijn. Misschien wel bij mijn oom op de boerderij net boven Glasgow. Ach, we zagen het wel. Mijn gedachten werden weer verstoord door Louis. "Jullie ook en pas op voor Hazza." zei ik voor ik me weer op Niall richtte en hem even met een hand losliet om mijn blikje cola leeg te drinken. "Styles en Cooper komen niet meer, of wel?" vroeg de leraar. Ij keek naar hem en schudde mijn hoofd. "Ga dan maar. Maar niets tegen de hoofdmeester zeggen. Ik knikte en prikte zacht in Niall's zij. "Kom prinsesje. We gaan jou spullen eens ophalen. Gelukkig lagen al onze spullen hier, dus we konden zo naar mijn auto. Terwijl de stagiairook zijn spullen pakte schoof ik Niall van me af om. Ik stoote de laatste jelly baby in de mond van de blonde ier en liep toen weg om mijn lege blikje en het lege zakje weg te doen. Daarna deed ik mijn jas aan en pakte ik mijn rugzak. "Kom je? Hoe sneller we weg zijn, hoe eerder jij je spullen hebt en hoe eerder we bij mij zijn." zei ik vrolijk. Hij kon zijn drinken in de auto nog wel drinken. Het was een oude Peugeot 104, maar dat kon er nog wel in. Ik wachte licht ongeduldig op de blonde jongen. Ik wilde graag weg en ook bij hem thuis weg zijn voor zijn ouders thuis kwamen.


    Bowties were never Cooler