Changes || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:17 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Hij grinnikte even. 'Maak je geen zorgen, dát word sowieso geen gewoonte. Geloof me, hier heb ik het al moeilijk mee.'
Ik knikte langzaam, want ik snapte hem wel, ondanks het voor mij een gewoonte was geworden. Iets wat in mijn dagelijkse rooster zat en niemand meer vreemd van opkeek. 'Hm, jammer, want dan had je me gezelschap kunnen houden. Maar misschien is het goed dat een van ons nog verstandig is,' verliet mijn mond met een scheve glimlach. Niet iedereen moest de gewoontes overgaan nemen, want het was echt niet altijd even leuk.
Ik zou er nu ook twee extra weken bij krijgen na vandaag, maar het deed me helemaal niets. Op dit moment waren andere dingen belangrijk, al zou ik zo wel heel even mijn neus laten zien.
'Maak je niet druk. Niemand maakt je iets zolang je bij mij in de buurt ben, of weten dat ik overal ogen en oren heb,' zei ik zachtjes waarna ik toch van de jongen zijn schoot afklom, om zijn hand te pakken en mee te trekken toen ik een helder idee kreeg. Als we snel waren, konden we misschien onder het hele nablijven uitkomen. Nou ja, hij dan, want ik moest me sowieso melden.
Ik trok hem langzaam mee naar het nablijflokaal, want aan het einde van de gang lag en hoorde al snel twee bekende stemmen over een jurk. 'Dan geef ik jou persoonlijke een paarse aan,' zei Niall waarna ik alweer afsloeg en besloot mijn mond open te trekken, eenmaal in de deuropening. 'Storen wij soms?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(ik antwoord morgen want dan moet ik niet naar school )

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Liam Payne
Ik trok mijn wenkbrauw op bij Niall's reactie. Hij was wel een beetje laat daarmee. "Ach, we hebben toch alleen bio morgen. Maar je bent wel een beetje laat, schat. Ik vroeg of je je al had ingeschreven voor uni." zei ik met een glimlach. Opeens hoorde ik Louis's zijn stem door het lokaal. Mijn hoofd schoot zijn richting op. Ik vond het eerlijk gezegt niet echt prettig dat hij ons moment kwam verstoren. Ik zag dat hij nogsteeds Marcel vast had. Die was blijkbaar ook aan het skippen. Louis had echt een slechte invloed op Marcel en samen hadden ze Harry over de rooie laten gaan. ik wist zelf nou niet precies welke kant ik moest kiezen. Voor nu was ik zwitserland. Toch kon ik het niet laten er een opmerking over te maken. "Jullie hebben het wel mooi verkloot daar voor de hele school." Toen bleek de stagiar de twee ook op te vallen. "Meneer Tomlinson. Kom maar zitten en Marcel, volgens mij hoor jij ook in de les te zitten, dus jij kan ook direct hier blijven, dan hoeft dat morgen niet. Zacht praten mag. Ik wil geen herrie en geen ruzie en alles blijft aan. Dat geld ook voor jullie achterin." Ik knikte naar hem. "Tuurlijk meneer. Dat is alleen voor thuis." Hij schudde zuchtend zijn hoofd. Die wist vast niet wat hij met ons aan moest. "En veilig." Ik grinnikte zacht. ik had het over pjamafeestje in een joggingbroek met ijs op de bank, maar natuurlijk haalde hij het uit context. "Altijd meneer" zei ik voor ik me weer op Niall richtte en weer rustig door zijn blonde haren begon te aaien om rustig te wordne en rustig te blijven. Ik boog wat naat Niall toe. "Wat zij ook denken, vanavond gaan we gewoon gezellig films kijken met ijs op de bank." fluisterde ik in zijn oor voor ik mijn lippen in zijn nek zette en daar zacht zijn huid en het bloed eronder omhoog begon te zuigen. Ik luisterde nu toch naar de leraar? Al was ik natuurlijk wel de grenzen wat aan het rekken, maar ze wisten nou eenmaal dat ik dat deed, hoe onschuldig ook. Ik likte nog even over Niall's zachte gevoelige stukje net en trok toen terug om een mooi rond rooiig plekje in zijn nek te zien staan. "Nu kan iedereen zien dat je van mij bent." zei ik vrolijk voor ik de jongen weer dicht tegen me aan trok.

[ bericht aangepast op 12 nov 2013 - 22:49 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik volgde Gwen en mikte mijn tas naast die van haar onder de kapstok. Ze liep door naar de keuken, maar ik hielt het bij de woonkamer en liet mezelf op de bank neerploffen. Ik liet me onderuitzakken en sloot voor een moment mijn ogen. Ik was zo enorm klaar met vandaag. Ik zuchten en een nog net verstaanbare ja, rolde over mijn lippen, als teken dat ik suiker wilde. Ik dronk nooit suiker in mijn thee, maar had nu gewoon zin in iets zoets. Net als ik zin had om straks te sporten en heel die kickzak aan gort te trappen tot er niets meer van over was.
Gwen kwam terug met de theepot en glazen, maar liep meteen weer terug.
Ik kwam iets overeind en schonk de twee glazen in zodra de thee goed was ingetrokken. Misschien was het nogal nichterig, maar ik hield gewoon van thee. Ik liet het nog even staan en kroop in de hoek van de bank.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Agnès Ariane Dubois

Serena kwam wat 10 seconde later of misschien wel minder de klas binnen. Ze glimlachte even naar Rainie en mij en ging van voor zitten. 'Ga snel zitten,' Zei onze franse leerkracht streng tegen Serena en daarna begon ze aan de les. Ik keek nog even haar richting uit en pakten toen mijn Frans boek en mijn schets boek. Eigenlijk had ik mijn Frans boek niet nodig het was toch al helemaal in gevuld want nou ja mijn moeder taal is Frans en ik verveelde me laatst nogal hard en toen heb ik even snel heel mijn boek ingevuld.'Le cours a commencé,' riep de docente door de klas en iedereen werd meteen stil. eindelijk rust dacht ik bij mezelf terwijl ik wat begon te schetsen in mijn schets boek. Ik luisterde half naar de leerkracht terwijl ik een dansend meisje schetste. Ik keek over mijn schouder naar Rainie en zag dat ze erg aan het opletten was en ik grinnikte zachtjes want dat was best grappig. Ineens uit het niet hoorde ik onze leerkracht haar stem verheffen en even dacht ik dat ze mij een preek ging geven. 'Serena Zoë Price! Wilt u opletten, s'il vous plaît?' Ik zuchten opgelucht maar keek toch eert even Serena’s richting uit. Ik was best blij toen dat de bel ging en raapte snel al mijn spullen bij 1 propten ze in mijn tas. ‘Ik ga al naar Serena jij komt wel zo he?’ Vroeg ik aan Rainie terwijl ik richting Serena liep. ‘Hoi gaat het met je en met marcel?’ Vroeg ik nieuwsgierig en bezorgt aan haar.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Gwen Lily Cooper
Toen ik terug de kamer in kwam lopen had Harry de thee al ingeschonken. Ik zette de suiker, de melk en het pakje cigaretten op tafel en ging naast hem zitten. Rustig deed ik in beide kopjes twee klontjes suiker en in de mijne een scheutje melk. "Wil je ook melk?' vroeg ik rustig terwijl ik in mijn thee roerde met een lepeltje. Toen allebei onze kopjes thee klaar waren gaf ik hem zijn glas en nam zelf mijn eigen glaf in mijn beide handen. Ik blies zacht en nam een klein slokje voor ik begon te praten: "Je moet alles er echt uit laten, Harry. Als je het opkropt wordt het alleen maar erger voor iedereen. Zeker voor jezelf. Als je wil, wil ik je daarmee helpen. Ik ben maar wat blij dat je nog niemand zijn hersenpan hebt ingeramt. Dus heb je al een idee om stoom af te blazen of moet ik helpen wat te verzinnen?" Ik legde mijn hand onder het praten op zijn bovenbeen en kneep er even zacht in. Ik wilde mijn vriend en vriendje niet zo gekwelt zien. Ik zou er echt alles aan doen om hem zich beter te laten voelen.

Bowties were never Cooler

'Zari' Zaria Malik

'Wees daar maar niet zo zeker van, Zari. Zo muzikaal ben ik niet'Grinnikt Zayn. 'Zayn heb jij jezelf wel eens horen zingen? En piano spelen? Je hebt talent!'Spreek ik hem tegen. Hij begint weer piano te spelen en zing er zachtjes bij. Waar ik stil naar luister. Hij stopt en met mijn mond een stukje open kijk ik hem verbaasd aan. 'Jij hebt echt talent! En zeg niet dat het niet zo is!'Grijns ik. 'Sinds wanneer zing jij dan?'Vraagt hij me. 'Sinds 1 jaar. 2 Jaar terug kwam ik ja met mam in een auto ongeluk en mam en ik overleefden het en ik besefte dat ik geluk had. Ik besloot daarover liedjes te maken. En over andere dingen. En vorig jaar vond ik ze terug. Nu zing ik die en speel ik er gitaar bij. Maar dat is meestal als jij weer een bij een slet bent s'avonds en mam en pap aan het werk.'Antwoord ik. Soms ging ik ook wel na schooltijd naar dit lokaal omdat te doen. 'En jij dan?'Vraag ik hem geïnteresseerd.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Marcel Styles

Hij knikte langzaam. 'Hm, jammer, want dan had je me gezelschap kunnen houden. Maar misschien is het goed dat een van ons nog verstandig is,' zei hij met een scheve glimlach, die gelijk mijn hartslag omhoog liet schieten. Ik werd rood en keek van hem weg toen hij verder ging. 'Maak je niet druk. Niemand maakt je iets zolang je bij mij in de buurt ben, of weten dat ik overal ogen en oren heb,' hij stond op en pakte me bij mijn om me mee te trekken. Ik begreep niet helemaal wat hij wou, maat liet mezelf gewoon meesleuren. In de gang merkte ik dat hij richting het nablijflokaal liep, waar twee stemmen bezig waren over een jurk. Dat vond ik nogal vreemd, aangezien het jongens waren. In de deuropening zag ik dat het Liam en Niall waren, die ook moesten nablijven. 'Storen wij soms?' zei Louis nonchalant. 'Jullie hebben het wel mooi verkloot daar voor de hele school.' zei Liam rustig. Ik keek naar de grond, alsof ik dat nog niet wist. De stagiair zei dat we maar moesten gaan zitten en zachtjes mochten praten. Dit keer was ik degene die Lou meetrok naar een tafeltje en ik ging zitten. Ik snapte nog niet helemaal waren hij überhaupt hierheen was gekomen, want ja, dat was voor hem nogal onlogisch. Dus bedacht ik me dat hij wel een of ander plan zou hebben.
'En wat was je bedoeling?' fluisterde ik, de stagiair in de gaten houdend.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Ik liet een zachte, onschuldige grinnik horen, maar knikte bij zijn volgende woorden. 'Ik ben een beetje traag van begrip. Maar dat heb ik gedaan, want je denkt toch niet dat ik niet meer bij jou wil zitten, schat?' rolde ik over mijn lippen, om mijn hoofd daarna te draaien in de richting van een bekende stem. Die jongen had ook altijd een perfecte timing en kreeg het ook altijd perfect voor elkaar om een ruzie te veroorzaken. Dat laatste was nu eerder doelende, op wie naast hem stond terwijl hij vanochtend nog bang was voor de jongen. Een zachte zucht rolde over mijn lippen waarna ik mijn hoofd weer tegen Liam zijn schouder liet vallen en aan zijn shirt begon te plukken. Gewoonweg omdat ik er niets mee te maken wilde hebben. De opmerking liet ik dan ook een beetje langs me heengaan tot het moment dat achterin de klas klonk. 'Liam, zeg nu geen woorden met dubbele opvattingen,' grinnikte ik zachtjes toen de rest van de woorden tot me doordrong, want de stagiair had altijd weer de verkeerde opvatting. 'Maar wel goed dat je het voedsel buiten beschouwing houd,' vervolgde ik nog net iets zachter, maar mijn gedachten dwaalde toch weer af naar het ijs waardoor ik een paar twinkelde oogjes kreeg. Mijn hand graaide dan ook weer naar een paar snoepjes, om mijn maag te stillen en mijn gedachten te verzetten. Dit werkte tot Liam zich naar me toe boog en alsnog over voedsel begon. 'Bereid je aar vast voor, want als we hier weg zijn, mag je heel hard gaan rennen,' mompelde ik zachtjes en dat was zeker het geval toen ik zijn lippen in mijn nek voelde. Ik moest dan ook op mijn lip bijten terwijl de greep rond de jongen wat verstrakte. Ik hoorde de leraar wat mompelen over de jeugd van tegenwoordig, maar richtte zich daarna weer op zijn werk. Ik daarin tegen wist hoe Liam was, maar dat betekende niet dat hij hier mee weg zou komen. 'Jij moet zooo op gaan passen straks,' rolde waarschuwend over mijn lippen, maar drukte toch een zacht kusje op zijn neus, om me weer goed tegen hem aan te nestelen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ik liet mijn vingertoppen langs de rode wang van Marcel glijden, nadat hij van me wegkeek, en drukte er na een paar seconde een zacht kusje op, om daarna op te staan en de jongen na mijn laatste woorden mee te trekken. Dan maar voor een klein moment naar het nablijflokaal, om te kijken of we eronderuit konden komen, of hij tenminste. Het moest niet moeilijk zijn, want ik kende degene wel en dat was een verhaal apart. Je kon er dan ook heel makkelijk onderuit komen. Het was sowieso al een voordeel al Marcel zich gewoon mee liet sleuren en geen vragen stelde.
De enige twee stemmen die klonken waren van Niall en Liam toen we in het lokaal beland waren en de laatste had ons niet veel later door. 'Jullie hebben het wel mooi verkloot daar voor de hele school.' zei Liam rustig.
Ik haalde mijn schouders op. 'Moeten jullie nodig zeggen met de geweldige acties,' rolde over mijn lippen, doelende op hoe ze er nu ook bijzaten.
Ik gaf toe dat het niet heel handig was geweest van mij, maar ik kon er ook niet heel veel aan veranderen. Het was nu eenmaal zo en daar bleef het bij.
Een zachte 'Oké' rolde over mijn lippen bij de woorden van de stagiair en liet me door Marcel meetrekken naar een tafeltje, om niet veel later weer op zijn schoot neer te ploffen. Waarschijnlijk zou de jongen zo wel met vragen komen, want hij wist dat dit niet voor ons was.
'Mijn bedoeling is dat we hier vijf minuten zitten, dan kunnen we gaan en dan kunnen wij iets leuks gaan doen, zoals je had gezegd,' rolde zacht over mijn lippen, zodat het alleen voor hem hoorbaar was. 'Als je dat tenminste nog wil na alles wat er is gebeurd,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik glimlachte bij Niall's woorden. Ik was echt blij dat we samen naar de universiteit gingen, want ik kon echt niet zonder mijn beste vriend. Louis kwam ons moment verstoren, het zal ook weer eens niet. Die gast had een gevoel voor beroerde timing en een grote mond die het er niet beter op maakte. En ik kon er niet tegen om hem ook nog wat toe te werpen, zeker zo met mijn steun en toeverlaat in mijn armen. "Wij riskeren geen gebroken ledematen door er ontactisch voor uit te komen." zei ik voor ik me weer op Niall richtte en door zijn haar aaide terwijl de leraar een preek gaf en ik dubbelzinnige antwoorden gaf. De blonde jongen vond het blijkbaar niets. Ik grinnikte bij zijn woorden. Hij trok zich dingen soms te snel aan. Ik drukte kort op zijn neus en vertelde hem wat ik van plan was. Ik zag de twinkels in zijn ogen. Die dacht aan eten en ja hoor, mijn gedachtes werden bevestigd. "We zullen zo hard rennen als we kunnen om bij de auto te komen." Het was ook maar goed dat de voetbaltraining pas morgen was, want dan konden we vanavond film kijken. Ik boog me naar zijn nek toe en drukte mijn lippen in zijn nek. Zacht zoog ik het bloed wat omhoog. Zijn grip op me verstrakte en ik grijnsde tegen zijn huid. Ondanks dat we niet echt een relatie hadden, wist ik toch dit soort zwakke plekjes van hem. Ik likte er nog even over en trok terug om het kleine plekje te bewonderen. Ik keek heel onschuldig bij zijn woorden en hield hem dicht tegen me aan. Ik was absoluut niet bang voor hem en dat wist hij ook. "Meneer Tomlinson, jullie blijven hier netjes dat uur die je hier moet zitten." hoorde ik door de klas. Ik had iets gemist, maar blijkbaar plande Lou weer om weg te lopen. Die jongen was echt niet de pienterste volgens mij, al was hij een briljante voetballer. "En wat als ik niet op wil passen?" vroeg ik uitdagend terwijl ik zacht door zijn haren bleef aaien. Ik hield hem dicht bij mijn borst en leunde met mijn hoofd op het zijne. Ja, van dit soort momenten genoot ik heel erg.

Bowties were never Cooler

Marcel Styles

'Moeten jullie nodig zeggen met de geweldige acties,' zei hij als reactie op Liam, doelende op de manier hoe de twee jongens aan elkaar geplakt zaten, om daarna bij mij op schoot te ploffen. Hij mompelde nog iets naar de stagiair, maar dat hoorde ik niet meer. 'Mijn bedoeling is dat we hier vijf minuten zitten, dan kunnen we gaan en dan kunnen wij iets leuks gaan doen, zoals je had gezegd,' zei hij zachtjes, onhoorbaar voor alle anderen in dit lokaal. Ik knikte, als we ons gedroegen mochten we vast wel wat eerder weg. 'Als je dat tenminste nog wil na alles wat er is gebeurd,' Was hij nou onzeker of vatte ik dat nou verkeerd op? Ik glimlachte even en legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan.
'Natuurlijk wil ik dat nog wel,' fluisterde ik. Ik trok hem zacht naar beneden om nog even een korte kus op zijn lippen te drukken. Toen ik terug trok viel mijn blik op de leraar, de me nogal vernietigend aankeek. Ik grinnikte zacht, dat was ook voor het eerst. Ik legde mijn hoofd weer tegen zijn schouder aan en sloot mijn ogen, genietend van het korte moment.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
'Ik laat je echt niet achter,' verliet zachtjes mijn mond, om daarna een zacht kusje op Liam zijn neus te plaatsen. De kans om samen naar de universiteit te gaan, liet ik dan ook echt niet door mijn vingers glippen. Louis die binnenkwam negeerde ik, net als de woorden die vielen, want dus te sneller waren we er ook weer vanaf. Hij had gewoon een beroerde timing en daar was alles mee gezegd. Ik luisterde pas weer bij de woorden van Liam, die heel dubbelzinnig klonken en waar ik ook honger van kreeg. Daarom was ik er ook niet blij mee, maar dat was volgens mij al duidelijk door de grinnik van de jongen. Toch verscheen een glimlach op mijn gezicht door zijn lippen tegen mijn neus en zijn plan. Bij dat laatste ging mijn gedachten gewoon echt uit naar een hele grote bak ijs en zijn gedachten werden dan ook snel bevestigd. 'Nee, jij, want anders overleef je het niet,' verliet mijn mond, om mijn vinger tegen zijn borst aan te drukken. Ooit had ik er wel eens aan gedacht, om de jongen als straf proberen op te eten, of op z'n minst zijn hand, maar had me uiteindelijk toch van gedachten veranderd toen ik wel echt voedsel kreeg. Toch moest ik wel weer eens een goede straf gaan verzinnen voor de jongen en zeker toen zijn lippen mijn nek raakte. Soms vroeg ik me toch echt wel eens af of we geen relatie hadden, want het leek er soms toch wel verdomd veel op. Toch wisten wij dat we elkaars beste vrienden waren en het daarbij bleef. Zijn onschuldigheid bij mijn woorden liet me mijn hoofd schudde, wetende dat dit een hopeloze zaak werd. 'Goed, blijf aar zo onschuldig, maar er aan ontkomen zal je niet,' antwoordde ik en liet een zucht horen. Ik deed erna dan ook niet veel meer dan ietwat onderuit zakken en genieten van het moment. Ik had niet heel veel zin, om er weer op in te gaan, want we zouden op dezelfde woorden uitkomen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
'Wij riskeren geen gebroken ledematen door er ontactisch voor uit te komen." zei Liam als weerwoord voor hij zich weer op Niall richtte. Ik schudde mijn hoofd voor ik me door Marcel mee liet trekken naar een tafeltje, om daarna weer op zijn schoot neer te ploffen. Daarna mompelde ik heel zachtjes mijn plan, aar de stagiair leek toch iets op te pakken, want gewoon onmogelijk moest zijn. "Meneer Tomlinson, jullie blijven hier netjes dat uur die je hier moet zitten."
Ik draaide me naar de stem en schudde mijn hoofd. 'Nee, sorry meneer, ik heb een afspraak staan die ik niet af kan zeggen en Marcel moet met me mee als hulp,' verliet mijn mond en wist dat ik een weerwoord zou krijgen over dat ik de boel niet bij elkaar liegen. Een zacht zucht rolde over mijn lippen, om een briefje uit mijn zak te toveren, iets wat ik tegenwoordig standaard bij me had, maar niet altijd gebruikte. 'Wilt u het lezen?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw, maar dat was al niet nodig. Blijkbaar had hij toch nog wel wat vertrouwen in me. Daardoor knikte ik en richtte me weer op de jongen op wie zijn schoot ik zat.
'Dan kunnen we zo gaan,' verliet zachtjes mijn mond en haalde een hand door zijn haar heen. Deze sloot ik alleen al snel weer rond zijn nek toen zijn lippen voor een aantal seconde tegen de mijne voelde. 'Ik heb echt een slechte invloed op je,' grinnikte ik zachtjes bij de blik van de leraar en drukte expres nog een klein kusje op zijn lippen. 'Had je maar niet zo leuk moeten zijn,' zei ik zachtjes, om de jongen dichter naar me toe te trekken.
Ik wist dat we hier problemen meegingen krijgen, maar dat was een zorg voor later.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik had mezelf in de hoek van de bank genesteld en mijn benen opgetrokken. Ik keek naar Gwen die terug kwam met de suiker en hoe ze alles inschonk. 'Nee dankje.' Ik snapte echt niet waarom mensen melk in hun thee hadden. Ik vond dat zo smerig. Ik pakte het glas dankbaar van haar aan en vouwde mijn handen er stevig omheen. Mijn ring tikte tegen het glas en ik staarde afwezig naar de inhoud. Ik keek pas op toen Gwen begon te praten. Heel even maar, om daarna mijn blik weer richting mijn thee te laten glijden. Ik haalde langzaam mijn schouders op. Dit was geen normale ruzie, dus ik reageerde blijkbaar ook niet als normaal. Dit was een ruzie, waarin ik alles verloor en de rest de winst met elkaar deelde. Ik wist dan ook zeker dat er nu niet eens aan mij gedacht werd, terwijl ik hier een beetje idioot weg zat te kwijnen. Ik voelde me zo'n idioot. Ik beet hard op mijn kaken om het binnen te houden en nam snel een klein slokje thee. 'Ik ga zo even sporten denk ik.' Ik keek op en pakte Gwen haar hand beet. Ik had enorm het gevoel of ik haar nu tekort schoot. Maar door dit, lag ik gewoon enorm met mezelf in de knoop. Ik nam het Louis niet eens kwalijk. Ik zou mezelf ook inruilen voor Marcel. Maar dat liet me nu niet beter voelen. Nog waardelozer dan ik al was. Ik wist niet waarom ik alles zo moest verpesten. 'Het spijt me.' Zei ik uiteindelijk zachtjes. Gwen zat hier natuurlijk totaal niet op te wachten.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''