RPG || A Vacation To Never Forget || Topic 1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 okt 2013 - 11:54 ]

Do what people say you can't.

Kyle Hugo Winchester
Ik grinnikte toen ik hem een puppy noemde en hij direct zijn hoofd schudde. Hij begon semiserieus over wortels, maar ik lach al lang weer in een slappe lach. We waren echt twee idioten. Het was een eonder dat we nooit moe van onszelf of elkaar werden. Ik stelde lachend voor om te gaan zwemmen. Gelukkig stemde hij snel in. Ik zette hem terug op de grond. Het zou nog best een tijd duren voor we echt naar het zwembad konden. We waren bijden slordevossen van het eerste uur en moesten onze koffers gaan uitpluizen voor elkaars spullen en onze zwembroeken. Overal zouden kleren en zooi liggen. Onze koffers stonden nog voor de twee kampers. "Kom." Ik pakte zijn pols vast en trok hem mee naar mijn spullen. Eerst daar maar eens de spullen uit mijn tas en koffer halen die hij erin had gestopt. Ik maakte een sliding en landde zo recht voor mijn koffer. Ik ritste hem open en direct sprong alles eruit en was het een grote puinzooi. "Opzoek naar jou troep, Lou." zei ik vrolijk voor ik spullen naar links en rechts begon te gooien opzoek naar zooi die niet van mij was. Dit was nog best lastig, omdat ik geen idee had of de helft van de spullen van mij of van hem waren.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik wilde een pruillipje trekken, maar door zijn gelach schoot ik automatisch ook in de lach, wat ervoor zorgde dat -dat gewoonweg onmogelijk werd. Het leek soms wel alsof ons humeur door de ander werd beïnvloedt, maar misschien was dat ook wel een beetje waar. We waren twee idioten die het goed met elkaar konden vinden en dat was het belangrijkste. De rest lag er allemaal maar een beetje omheen van hoe het zat. Het duurde niet heel lang voor het onderwerp zwemmen daarna was gevallen en ik met beide voeten weer op de grond stond. "Kom." Hij pakte mijn pols vast, om me vervolgens mee naar onze spullen. Ik grinnikte zachtjes terwijl ik toekeek hoe hij toch, vooral mijn spullen, uit zijn tas en koffer begon te halen. Maar natuurlijk niet voor er weer een actie van zijn kant voorbij was gekomen waardoor de stemming er echt weer inzat. "Opzoek naar jou troep, Lou." Ik liet me op mijn knieën vallen, om mijn armen om de jongen heen te slaan en hem uiteindelijk mee te trekken in mijn val. Ik was een beetje heel erg lui vandaag, maar dat was geen teken dat ik niet veel later toch overeind kwam, om zo te helpen om mijn spullen, wat ik had verstopt weer, bij mijn andere zooi neer te gooien.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Kyle Hugo Winchester
Uit mijn koffer en tas kwamen allerlei spullen. Eerlijk gezegd had ik van het meesten geen idee of het van mij was of van hem, en omdat hij me niet hielp werd het voor mij niet duidelijker. Ik voelde toch zijn armen om me heen slaan en viel mee op de grond tussen alle spullen, die vooral uit onopgevouwen kleren bestonden. Ik kon mijn lach niet onderdrukken en krabbelde al lachend op. Hij wist hoe hij me weer vrolijk kreeg. Dat was echt heel erg fijn. Het was wel alsof we elkaar zo erg beinvloedde dat als hij vrolijk deed ik dat ook was, en als ik in de put zat hij mijn pijn voelde. Het was bijna eng. Ik scharrelde op mijn knieen door de berg kleren en andere spullen die uit mijn koffer waren gekomen opzoek naar spullen die duidelijk niet van mij waren. Uiteindelijk had ik twee zwarte toilettassen in mijn handen. "Welke is van jou?" vroeg ik aan hem. Ik had echt geen idee. Ik had ook niet echt zin om erin te kijken. Je wist maar nooit of er iets in zat dat hij geheim wilde houden. In de mijne zat niet zoiets, dat wist ik vrij zeker, of mijn oma moest er wat in hebben gestopt. Ik gooide de twee zwarte zakjes naar hem toe en wachtte op een uitspraak terwijl ik mijn boxers in elk geval weer probeerde op te vouwen. Het makkelijke was wel dat ik alleen zwarte had zonder merkje, dus dat was makkelijk uitzoeken.

[ bericht aangepast op 25 okt 2013 - 16:39 ]

Bowties were never Cooler

Danaë Catherina Elliott
Twee weken lang zat ik al vast op deze camping. Terwijl mijn vriendinnen samen geld hadden gespaard voor een weekje naar New York, zat ik hier met mijn ouders en zusje op een camping in Spanje. Reuze gezellig, natuurlijk. Waar Cynthia en mijn ouders op dit moment waren, ik had geen idee. Maar dat was niet de eerste keer. Met mijn oortjes in en Gorilla op repeat liep ik de camper uit. Het eerste wat ik zag, was een meisje en een jongen, die niet normaal knap was. Ze waren in gesprek, en ik hoorde dat ze dezelfde taal spraken als mij. Terwijl ik langs ze liep deed ik het volume wat harder en probeerde te doen alsof ik ze niet zag.

[ bericht aangepast op 26 okt 2013 - 17:23 ]

night thinking, day dreaming

Liam Payne
Ik voelde dat er kippenvel op haar arm verscheen toen ik mijn hand er op legde, terwijl het hier snikheet was. Na mijn late reactie op haar opmerking speelde er een kleine glimlach rond haar lippen. "Graag gedaan, hoor. Nah, het ziet er naar uit dat we met zijn tweetjes moeten gaan? Als je dat niet erg vind?" zei ze. De laatste paar woorden mompelde ze. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, dat is niet erg." zei ik glimlachend.
"Wil je dan gelijk ook wat te eten meenemen?" vroeg ze vervolgens. Nadenkend richtte ik mijn blik omhoog. Waarschijnlijk was het wel handig. "Ja, dat lijkt me wel slim," zei ik. "Wacht even." Vlug rende ik de caravan in, graaide in mijn tas, en pakte mijn portemonnee. Twintig? Dat zou wel genoeg wezen. Ik liep terug naar Chiara. "Let's go."

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Chiara Romée Vannelli.

Liam schudde zijn hoofd. "Nee, dat is niet erg." Zei hij glimlachend. Gelukkig maar. Nadenkend keek hij even omhoog. "Ja, dat lijkt me wel slim," zei hij, na mijn vraag of we dan misschien ook wat te eten mee moesten nemen. "Mooi," glimlachend keek ik naar Liam. "Wacht even." Zei hij, waarna ik hem de caravan in zag rennen en algauw verscheen hij weer terug naast me. "Let's go." Verliet zijn mond en ik knikte, om met een looppas vooruit te komen. "Heb jij wat geld? Ik ben eigenlijk vergeten wat te pakken. En misschien ligt dat ook wel helemaal onderin mijn tas." Een grinnik verliet mijn mond. Hij zou best wel het geld terug krijgen, net zoals zijn shirt. Dat trouwens dan naar cola zou ruiken. Al wist ik niet of dat je bh in kon gaan. Maar goed. Zorgen voor later. "Ben je al bij het zwembad wezen kijken?" Als ik me goed kan herinneren kwam hij in het begin naar ons toe, maar niet vanaf de kant van de ingang...

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam Payne
We liepen rustig verder.
"Heb jij wat geld? Ik ben eigenlijk vergeten wat te pakken. En misschien ligt dat ook wel helemaal onderin mijn tas." zei ze grinnikend. Ook uit mijn mond ontsnapte een lachje. "Ja, ik heb het net gepakt." zei ik. Even bleef het stil.
"Ben je al bij het zwembad wezen kijken?" vroeg ze. Ik knikte glimlachend. "Ja, het is een erg mooi zwembad. Er zijn ook glijbanen. En volgens mij zijn er meerdere zwembaden, maar ik heb er maar eentje gezien." vertelde ik. Ik was in mijn eentje naar het zwembad geweest, dus ik verveelde me al gauw en was er maar heel kort geweest.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

[Kan ik nog meedoen? Het lijkt me een leuke RPG

Ps. Is het niet never to in plaats van to never?]

Spoiler alert: you will save yourself

Chiara Romée Vannelli.

Ook uit zijn mond hoorde ik een lachje komen. "Ja, ik heb het net gepakt." Zei hij en even bleef het stil tussen ons, gelukkig maar. Anders stonden we straks bijvoorbeeld voor de kassa zonder geld. Dat is me eens overkomen, maar nee, nooit meer. Je gaat af. Je staat zo voorschut dan. Glimlachend knikte hij op mijn vraag of hij al bij het zwembad geweest was. "Ja, het is een erg mooi zwembad. Er zijn ook glijbanen. En volgens mij zijn er meerdere zwembaden, maar ik heb er maar eentje gezien." Vertelde hij en een kleine glimlach sierde mijn gezicht. "Het klinkt leuk. Ik ben benieuwd." Al was ik niet zo'n zwemmer, dit klonk dan nog wel leuk.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam Payne
Een kleine glimlach sierde haar gezicht. "Het klinkt leuk. Ik ben benieuwd."
"Ik denk dat we vast nog wel naar het zwembad zullen gaan." zei ik. "Al hou ik meer van het strand..." Het strand had gewoon iets. Een bepaalde sfeer. De kleine golven gaven toch een speels effect. De kleine kinderen, spelend in het zand. En de jongeren, volleyballend, of chillend met een cocktail. Daar hield ik van.
"Wat wil jij echt doen deze vakantie?" vroeg ik. Ik vond het wel een interessante vraag. Je kon op vakantie gaan puur voor je rust, of je kon 'voornemens' hebben. Inmiddels begon het steeds heter te worden. Zo onopvallend mogelijk keerde ik mijn neus naar mijn schouder, om te checken of ik stonk. Het was niet duidelijk te ruiken, dus waarschijnlijk niet. Gelukkig maar. Als er iets beschamend is, is dat wel zwetend en stinkend met een meisje zijn.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

[Shaughnessy --> Walsh]

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Chiara Romée Vannelli.

"Ik denk dat we vast nog wel naar het zwembad zullen gaan." zei hij. "Al hou ik meer van het strand..." Vervolgde Liam nog. Mijn glimlach werd alsmaar ietsjes groter. "Ja, ik ook. Het is gewoon veel minder standaard dan het zwembad, je kan er veel meer doen. Tja. Het is gewoon anders." Het leek alsof ik zo veel meer over Liam leerde kennen, meestal hoorde ik alleen verhalen via Niall. "Wat wil jij echt doen deze vakantie?" Vroeg hij en ik haalde lichtelijk mijn schouders op, waardoor de rechterkant van mijn schouder ontbloot werd doordat Liam's t-shirt wat afzakte. Eerlijk gezegd stond het volgens mij zo leuker. "Ik denk dat het vooral leuk is doordat we nu echt is met zijn allen samen zijn. En wie weet gebeurd er nog is wat," ik wiebelde met mijn wenkbrauwen, waarna al gauw een kleine grinnik volgde.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam Payne
Haar glimlach werd steeds breder. "Ja, ik ook. Het is gewoon veel minder standaard dan het zwembad, je kan er veel meer doen. Tja. Het is gewoon anders." zei ze instemmend. Na mijn volgende vraag haalde ze lichtelijk haar schouders op, en zo werd de rechterkant van haar schouder ontbloot. Het stond haar goed. Volgens mij kon ze vrijwel alles wel hebben. "Ik denk dat het vooral leuk is doordat we nu echt is met zijn allen samen zijn. En wie weet gebeurd er nog is wat," zei ze, wiebelend met haar wenkbrauwen. Al gauw volge er een grinnik. Ook ik liet mijn lach horen. "We zullen zien. We zijn nu al lang vrienden, dus ik ben benieuwd of er nog wat gaat gebeuren." Ik gokte dat het gewoon een normale, maar toch heel erg gezellig vakantie zou worden. Plotseling kreeg ik een idee. "Hé, wat dacht je van een weddenschap? Ik denk namelijk dat er niet echt wat gaat gebeuren, en jij denkt van wel."

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.

Chiara Romée Vannelli.

Al gauw hoorde ik ook bij Liam een vrolijke lach. "We zullen zien. We zijn nu al lang vrienden, dus ik ben benieuwd of er nog wat gaat gebeuren." Opnieuw haalde ik mijn schouders op en een klein geluidje verliet mijn mond. "Hé, wat dacht je van een weddenschap? Ik denk namelijk dat er niet echt wat gaat gebeuren, en jij denkt van wel." Ik maakte een klein raar sprongetje en keek Liam glimlachend aan. "Oké, deal!" Ik stak mijn hand in zijn richting ten teken dat ik hem een handklap wilde geven zodat onze weddenschap zeker was. Ik wist wel zeker dat er tussen iets of iemand iets moest gaan gebeuren in deze vakantie...

[Dit's m'n andere account. ^.^ - Sorry als dit verwarrend is.]

MARCO REUS IS BAE

Liam Payne
Op mijn voorstel voor een weddenschap maakt ze een klein, raar sprongetje. Ik kon een lach niet onderdrukken. Het zag er zo idioot uit.
"Oke, deal!" Ze stak haar hand in mijn richting, en ik kletste de mijne er tegen aan. "Maar, wat moet de verliezer doen? Of wat krijgt de winnaar? Of beide." vroeg ik met een glimlach. Ik hield van weddenschappen. Het gaf een soort spanning, opwinding. Als de winnaar iets zou krijgen, wilde je alleen maar meer winnen. Als de verliezer iets moest doen, wilde je dat zelf absoluut niet zijn. Ik zag dat de winkel al dichtbij was. Gelukkig, want het was echt bloedheet.

The first rule of truly living is to do the thing you're most afraid of.