• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.

    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geer Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Mily 1,4
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Mily 1,14
    Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14

    Josephine Eve "Josy" Valo - 19 - Telekinese - Hatsumomo 1,2
    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Fortunatis 1,4
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
    Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

    Onderzoekers:
    Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Fortunatis 1,9
    Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15




    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Meedoen kan altijd. c:

    [ bericht aangepast op 1 okt 2013 - 21:15 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {XD}


    welkome to my garden of fantasy

    Hatsumomo schreef:
    [Jua, niemand durft Josy aan, haha]


    Ik wel, en mijn vriendje is er nu. Vanavond zal ik mijn laatste personage uitwerken en voor allevier posten. ^.^


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Avalerion schreef:
    (...)

    Ik wel, en mijn vriendje is er nu. Vanavond zal ik mijn laatste personage uitwerken en voor allevier posten. ^.^


    {jeeeeeej C: ik ben nieuwschierig XD}


    welkome to my garden of fantasy

    [Ik ga denk ik wat schrijven, nadat ik mijn Latijn af heb..]


    ''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

    [@Hatsumomo. Zegt u het maar!
    - Een woeste Nathan, waar ook al een ander meisje rondhangt.
    - Een blije gay dude die nog kwijlend in bed ligt.
    - Een emotieloze onderzoekster.
    - Een nog niet uitgewerkt meisje. (XD) ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Blije gaydude of onderzoekster. 8D]


    Your make-up is terrible

    Hatsumomo schreef:
    [Blije gaydude of onderzoekster. 8D]


    [Wil jij beginnen? Dan kan ik ondertussen snel het meisje uitschrijven. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Ik had haar al in de eetzaal neergezet. :3 Als ik nog een post moet schrijven moet je wachten tot 10 uur of later, ik ben nu nog met een andere bezig en ga dan SPN kijken.]


    Your make-up is terrible

    Hatsumomo schreef:
    [Ik had haar al in de eetzaal neergezet. :3 Als ik nog een post moet schrijven moet je wachten tot 10 uur of later, ik ben nu nog met een andere bezig en ga dan SPN kijken.]


    [Dan zal ik denk ik Valesca op haar afsturen.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ Mycrella was naar Nathan gegaan]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Pwettyness schreef:
    [ Mycrella was naar Nathan gegaan]


    [Ik weet het. Ik zal zo ook voor hem reageren. Dat heb ik daarstraks al beloofd, lees maar terug.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood

    Ik staarde naar het plafond, de muren, de dofgrijze pilaren terwijl ik naar de eetzaal wandelde. Ik vroeg me af wat dit gebouw vroeger was geweest. Een of andere hoge baas van dit onderzoek scheen het voor een schijntje opgekocht te hebben. Het lag mooi uit de buurt van alles, midden in een grote zandvlakte. Het verbaasde me dat ze hier überhaupt ooit een gebouw neergeplant hadden. Iemand zou het beter bij moeten houden, maar niemand leek het als zijn taak te zien de gangen te de muren te verven en de vloeren te boenen. Als er nou alleen hybriden gewoond hadden, had het natuurlijk niet uitgemaakt, maar jammer genoeg was het ook een huisvesting voor veel onderzoekers, zoals ik. Ik zou het er eens met een van de anderen over moeten hebben. Misschien slingerden er nog wel ergens wat opknapmiddelen zoals stuc en verf rond. Hadden die stomme proefobjecten ook eens nut.
    Ik besefte dat ik al een tijdje vanuit de deurpost de eetzaal in had staan kijken. Er zat nog maar één hybride. Dan gingen we die toch onderzoeken? Wat had dat kind ook al weer? Ik wenkte haar dat ze mee moest komen, terwijl ik verschillende onderzoeksstrategieën door mijn hoofd liet gaan. Ik zou dolgraag in een van die koppies boren, zoals we met dat dode meisje hadden gedaan. Dat kind dat zelfmoord had gepleegd met een schaar. Misschien zag het er bij de levende speeltjes anders uit. Verveeld wachtte ik tot het onderzoeksobject bij me was, al bladerend in mijn papieren.
    Ah, Josephine, dat was haar naam. Telekinese. Als ik van mijn collega’s niet mocht boren, was het onderzoeken van haar handen een goede tweede keus.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Nathan James Gibson
    Ik had het gelijk door toen het meisje in de deuropening verscheen. Al staand op de rugleuning van de bank sloeg ik mijn armen over elkaar. Ik torende vanaf hier hoog boven haar uit en staarde haar hooghartig aan. ‘Wat moet je?’
    Mijn aanpak leek zijn vruchten niet af te werpen, want ze kwam alsnog naar me toe gelopen en pakte zelfs mijn arm. ‘Wat is er Nathan?’ vroeg ze, terwijl ze me op de bank duwde. ‘Vertel me. Wat is er aan de hand? De onderzoekers willen alles te weten komen, en ik wil je ervoor beschermen. Dus vertel het me, Nathan.’
    Ik keek haar ongelovig aan. ‘Je wilt me beschérmen?’
    Een schampere lach streelde mijn lippen, terwijl ik een stukje naar haar toe schoof. ‘Luister meisje,’ Ik liet mijn rechter wijsvinger over haar wang, en toen haar mond glijden, terwijl mijn andere hand naast haar op de bank lag.
    Mijn stem klonk laag en dreigend. ‘Je beschermt me echt niet door me te ondervragen over mijn privéleven. Niet iedereen komt graag bij jou uithuilen, mocht je denken dat ik dat nodig heb. Ik moest gewoon wat energie kwijt. Dat is alles.’
    Grinnikend stuurde ik een vluchtige golf hoofdpijn haar kop in, en liet toen haar gezicht los, terwijl ik op stond. Nonchalant slenterde ik richting de uitgang, maar bleef halverwege staan om een van de gedichtenbundels die ik in het rond gegooid had van de grond te rapen.
    Ik woog hem even in mijn hand, en smeet hem toen haar richting uit, hoewel ik hem expres net iets langs haar liet zoeven. ‘Trut.’
    Ik hief mijn kin, en draaide me om naar de gang. Waar bemoeide ze zich verdomme mee?


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Daniel Michael Gabriel DiRosilia

    'Toen ik daar zat had ik er over na kunnen denken hoe aardig ik jullie allemaal vind' Zeg ik tegen de onderzoeker die met uit de isolatie cel heeft gehaald. Geen antwoord, zoals te verwachten viel. Dus ga ik verder met mijn spelletje. Je moet toch iets doen als je afgesloten ben van de rest van de wereld?
    'En die lab jassen, heel origineel geweldige kleding smaak. Ik weet nu waar deze style volle uniformen vandaan komen.' Ik zie hoe er een klein teken van woede in het eerst emotieloze gezicht van de onderzoeker verschijnt. 'Niet dat ik het erg vind dat die rokjes zo kort zijn'.
    Ik krimp kort in een, maar herstel mezelf alweer snel als de verwachten klap in mijn gezicht komt. 'Worden we agressief?' Is mijn reactie.
    'Je bent je er wel van bewust dat ik alle macht over jou heb. Je bent een object een interessante studie, dat is de enige reden dat je nog in leven bent. Ik kan werkelijk alles met je doen, alles! Als ik wil dat je sterft dan ben je morgen dood. Daar ben je, je toch wel van bewust, monster! We gaan nu direct terug naar die isoleercel.' Schreeuwt de man in mijn gezicht waarbij er aardig wat speeksel uit zijn mond vrij komt. Geïrriteerd veeg ik het van mijn wang af. 'Nee eigenlijk niet' zeg ik met een glimlach.
    Je bent alles vergeten wat er zojuist gebeurd is. In plaats daar van was je op dat moment aan het bedenken dat je deze uitgehongerde de jongen naar de kantine zou brengen en hem wat eten geeft.
    'We gaan naar de kantine, mee komen' Zegt de man terwijl hij me meesleurt aan mijn arm.
    Ja dan hadden ze maar niet zo dom moeten zijn hem in zijn eentje te steuren

    [ bericht aangepast op 8 sep 2013 - 21:25 ]


    ''Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up.''

    {Ik heb nog een Hybride en een onderzoeker, wie wilt?}


    Tijd voor koffie.