RPG - The House in the mountains [speeltopic] [9] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 sep 2013 - 13:49 ]

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Loki Laufreyson
Een kort lachje rolde over mijn lippen. Ze was soms toch zo grappig. Ik begon me toch langzaam te vervelen, net als zij. een korte geeuw verliet mijn mond toen ze weer begon te roepen. ik kneep mijn ogen tot spleetjes en wreef even over mijn oren. "Shhh, maar. ik zit recht onder je." Bij die woorden van mezelf grinnikte ik kort. het klonk best heel fout als je eroverna begon te denken. Ik wreef even over haar armen. 'Wil je nog een trui van mij aan? Dan heb je het straks ten minste niet koud." mijn truien waren heerlijk warm, maar ik had ze nou niet echt nodig. Ik keek in de spiegel naar de nette stapeltjes kleren onder mijn bed. Er lag ook een net stapeltje truien, die waarschijnlijk ongedragen mee terug zouden gaan, dus ik zag het probleem er niet van als ze er een zou lenen.

John Hunter Bell
Ik glimalchte bij zijn woorden en schudde mijn hood. "Nee, ik ben zo'n vreetzak die de hele dag door vanalles eet en geen grammetje aankomt. Ik heb het alleen niet zo op ontbijt." Ik nam nog een slok koffie om de laatste restjes toast mee weg te spoelen. Ik haalde een hand door mijn pluizige zwarte krullen zodat ze weer achterover over mijn hoofd lagen. Ugh, het was echt te pluizig. Zo kwam ik dus ook aan de bijnaam puppy. Ik nam nog een slok koffie en keek naar James. 'dus... eigenlijk is het hier heel erg saai." mompelde ik. Hopelijk konden de nieuwelingen energie in de tent stoppen, want nu was het hier nou niet echt gezellig.

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
. "Shhh, maar. ik zit recht onder je." en hij grinnikte.
" Jaa... okee als je het zo gaat zeggen ga ik wel weer van je af, dat klonk niet goed" grinnik ik maar ik bleef wel lekker zitten. Gewoon te lui om op te staan denk ik en ik voel zijn handen over mijn armen gaan. 'Wil je nog een trui van mij aan? Dan heb je het straks ten minste niet koud."
" Trui hebben' en ik keek hem aan met grote ogen.Wat was ik toch een kind af en toe.. Maar ik was 17 dus technisch gezien ben ik nog een kind en mag ik, vind ik persoonlijk, me ook lekker als een kind gedragen, " Waarom heb je eigenlijk van die dingen mee, Jij hebt het toch nooit koud.. Jij bent eng..... "

Laurinda Pearl
Dena zakt naast me neer en begint hard te lachen.
'Dan wordt het echt moeilijk,' en opnieuw schoot ze in de lach. Ja ik had al wel zo iets verwacht...
'Maar buiten dat, euh, tekenen, schilderen, schr- eigenlijk alles wat creatief is. Ik ben creatief.' En nogmaals schoot Dena in de lach waardoor ik ook in de lach schoot.
'Maar ja, wat teken je het liefst? Ik teken het liefst ogen of landschappen.' Ze keek me aan maar tijd om te antwoorden kreeg ik niet van der. ' Oh ja, en ik fotografeer ook graag!'
Ik grinnik. "Ik teken eigenlijk van alles... niet speciaal een of twee dingen. Van alles. En fotograveren, wauw!"
Ik vond het altijd een hele mooie hobby als andere mensen dat deden maar zelf kon ik het niet.
"Oja, ik zing ook. En ik rijd paard" Reed paard... maar dat verhaal daar had ik geen zin aan om dat uit te leggen.

[ bericht aangepast op 29 aug 2013 - 17:50 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Loki Laufreyson
Ik grinnikte bij haar woorden. 'Weet ik, sorry." maar gelukkig ging ze niet van mijn schoot af. ik vond het namelijk wel gezellig zo. Toen ik vroeg of ze een trui wilde was ze direct entausiast. Ik aaide even over haar hoofd toen ze me met grote ogen aankeek. Ik haakte haar handen van mijn nek en liet me voorzichtig achterover op het bed vallen om een trui van de stapel te trekken. Terwijl ik zo niet echt comfortabel lag stelde ze een vraag. 'Ik moest ze meenemen van mijn moeder." zei ik met een zucht, wat heel raar klonk zo ondersteboven. Met wat moeite kwam ik weer rechtop en liet haar de trui zien. omdat ik een heel stuk langer was zou de trui haar nog veel ruimer zitten dan bij mij, maar hij was lekker warm en daar ging het om. "Armen omhoog." zei ik lief terwijl ik zelf de trui zo om mijn armen deed dat ik hem zo over haar hoofd bij haar aan kon trekken zonder haar haar in de war te maken of haar op enige andere manier pijn te doen... Hoopte ik dan.

Bowties were never Cooler

James Yaser
John vond het hier saai en ik was het met hem een dus zei ik: "Ja, inderdaad. Saaie boel hier. Ik had verwacht dat we tegen deze tijd al vijfentwintig opdrachten hadden gehad en dat we al tien keer naar de EHBO zouden moeten gaan. Maar ja, iedereen is met iedereen bezig. Dus niks te doen voor sommige mensen." Ik had mijn toast op en ik besloot om niets meer te eten of te drinken, want dan zou ik echt erg overkomen. Ik hield me in voor deze keer. Mijn gedachten dwaalde weer af naar Abby. Ik had dit nog nooit eerder gehad met een meisje. Buiten dan Britty, maar naderhand was ik er toch achtergekomen dat ik mezelf voor de gek hield. Ik was al over heen. Het duurde niet al te lang, overigens.
"Btw op welke kamer lig?" vroeg ik en ik dacht even na waarna ik zei: "Ik weet iets leuks wat we kunnen doen. Aangezien er buiten heel veel sneeuw ligt, kunnen we een iglo bouwen, een sneeuwpop maken, een sneeuwballengevecht houden of binnen pokeren. Kun je dat? Ik had zonet toen ik naar onder liep een pokerset gezien."

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Abigail Pierce

Loki liet zich achterover zakken terwijl ik mooi op zijn schoot bleef zitten. Het moest wel een geweldig grappig plaatje zijn zo.
Hij kwam terug boven met een trui die waarschijnlijk voor mij een meter te lang was, een halve jurk.
"Armen omhoog." en hij deed de trui om zijn armen.
Braaf deed ik wat hij zei en hief mijn armpjes de lucht in zodat hij hem er zo overheen kon laten zakken. Oke nu voel ik me echt een klein kind, en als het Loki niet was geweest dan had ik het nog niet gedaan ook.
"Als je mijn haar verpest mag je opnieuw beginnen Loki" zeg ik waarschuwend, echt hoor ik ga niet met een verlept kapsel naar buiten straks, ik denk er niet eens aan.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Scimmia schreef:
Ja joh. Jullie beginnen te leven als ik op school zit -.-" Stelletje paragraven :') Oke dat laatste woord was niet goed Ik ben dood op. ik ga reageeren met Eleanor

Little do you know

Roww schreef:
(...)

Stuur d'r maar naar Denise toe c:
Heb ik ook iets te doen x'D

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Scimmia schreef:
(...)

Komt voor de bakker.
Kan ik weer mijn heele post overnieuw beginnen :')

Little do you know

Roww schreef:
(...)

Hoezo je 'hele' post opnieuw doen?

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Loki Laufreyson
Ik glimlachte toen ze echt haar armen omhoog deed. Ik schoof zonder moeite de trui over haar armen. Over haar hoofd deed ik heel voorzichtig. "Weet ik." zei ik met een lachje voor ik de trui over haar hoofd deed en de rest recht sjorde. Met een rustige beweging hing ik de vlecht weer op haar rug. Die zat nog precies als hiervoor, behalve dat ze nu leek op een meisje in de veels te grote trui van haar broer. Zo voelde het ook wel, of in elk geval hoe het hoorde te voelen, dat ze mijn zusje was. Ik paste voor haar op en we hadden veel lol samen. Toch zag ze er zo heel schattig uit. Ik deed de capuchon van de trui nog even goed en glimlachte. "Zo. Een Loki trui voor mijn kleine kabouter." Ik drukte speels met mijn vinger op haar neus en maakte een 'boop' geluidje. Ja, ik wist dat ze geen 4 meer was, maar zo in mijn trui zag ze er wel weer zo uit.

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
Loki liet de trui over mijn lichaam zakken en trok hem recht waarna ik mijn armen weer liet zakken. Mijn handen verdwenen direct helemaal in de mouwen die een heel stuk te lang waren net als de trui zelf.
"Zo. Een Loki trui voor mijn kleine kabouter." en hij drukt met zijn vinger op mijn neus.
"Ik kan hier bijna mee vliegen." en ik stond op van zijn schoot waarna ik als een malloot met mijn armen begon te zwaaien en me daarna voorover naast hem op het bed liet vallen terwijl ik hard "wiiieeeeh"roep.
Als hij me behandelde als een klein kind mocht ik me ook gedragen als een klein kind en ik schoot in de lach waarna ik me op mijn zij draai en hem nog lachend aankijk. "Neeh, vliegen lukt nog niet... Misschien moet ik uit het raam springen en het dan proberen?" waarna ik opnieuw begin te lachen.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Loki Laufreyson
Ik glimlachte toen ze over vliegen begon, al werd die iets minder toen ze van mijn schoot af ging. Direct erna viel ik achterover op mijn bed door de lachstuip die haar acties bij me veroorzaakten. Ze viel naast me op het bed en terwijl ik langzaam weer controle over mijn lijf kreeg draaide ik naar haar toe. Toen ze over het raam begon was ik opeens stil. Ze zou het toch niet menen? Maar toen ze begon te lachen wist ik dat het goed was. Ik lachte weer mee en pakte de uiteinden van de mouwen om die om haar heen te trekken om een soort drangbuis te creëren terwijl haar hoofd nu tegen mijn borst lag. "Nee, we gaan niet springen. Dan moet ik je toch echt naar een ander psychiatrisch ziekenhuis overbrengen." zei ik grappend.

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
Loki had wat geschrokken gereageerd toen ik begon over het raam. Wat lief. In ene pakte hij beide veel te lange mouwen vast en trok die om me heen.
Ik keek hem met een pruillip aan, niet eerlijk en ik leg mijn hoofd weer tegen zijn borst.
"Nee, we gaan niet springen. Dan moet ik je toch echt naar een ander psychiatrisch ziekenhuis overbrengen."
"Noem je dit een psychiatrisch ziekenhuis dan?" Mijn glimlach was ongeveer verdwenen. Mijn ouders hadden me vaak genoeg naar verschillende psychiaters gebracht, en zou me niks verbazen als ze het opnieuw gedaan hadden. En elke keer was ik zo koppig en bleef zo bij mijn punt diepsychiater ongeveer zelf psychisch gestoord werd.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Loki Laufreyson
Ik zag haar glimlach verdwijnen toen ik over een psychiatrische inrichting begon. Zelf had ik ook niet de beste ervaringen met psychiaters... Of zij met mij. Ik was namelijk dat kind wat de psychiaters gillend liet wegrennen door de psychopatische geest die toen al wel naar boven kwam. Daarnaast was ik ook nog eens best slim, dus wist ik ook wat alle gewenste antwoorden waren om snel weer weg te kunnen, waarna ik als het niet hielp over ging op mijn terreur. Ik liet de mouwen los en aaide over haar hoofd. "Zo bedoelde ik het niet." zei ik zacht. Ik drukte een kusje op haar voorhoofd en wreef zacht over haar rug. Ik kon ook best zorgzaam zijn als ik er zin in had.

Bowties were never Cooler

Tyler 'Ty' Jason Devoné
Ik stap uit de auto en loop naar de kofferbak, om daar mijn koffers er eerst uit te halen om vervolgens de koffers van Nathan te pakken. Ik zet onze koffers neer waarna ik naar onze pleegouders loop om ze allebij een knuffel te geven. Sinds de ouders van Nathan en mij hebben zij ons in huis genomen, waar ik hun best dankbaar voor ben.
"Ik ga jullie missen" zeg ik met een glimlach tegen de twee, oké dat is wel een beetje gelogen.. Ik ga het héerlijk vinden om even van ze af te zijn. Gewoon even een paar weken rust.. tenminste, dat hoop ik maar. Als ze hier nog meer gaan lopen zeuren over mijn zogenaamde 'drank problemen' ga ik echt mensen slaan of zo..
Ik ga een eindje verderop staan wachten op Nathan, ik word een beetje ongeduldig van de koude hier. Het ergert me wel een beetje dat het hier zo enorm koud is, ik ben dat niet bepaalt gewend. Ik ben blij dat ik een dikke winterjas aan heb en een dikke Hoodie eronder.
"Kom je nog?" vraag ik ongeduldig aan Nathan. Ik heb dorst, en aangezien die twee pleegouders niet zo graag zien dat ik drink wil ik snel weg hier.. Ik heb namenlijk een aantal flesjes bier mee gesmokkelt. Natuurlijk ook een fles zware drank, maar die bewaar ik voor het laatst..
Die twee zijn echt zo onoplettend, ik zeg één keer dat ik niks mee heb dan controleren ze niet eens.. het domste wat je ooit kunt doen met een verslaafde.

Zó c:

Little do you know