Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

Rollenverdeling;

Jongens:
-Niall James Horan; Hackus
-Harry Edward Styles; Styles
-Louis William Tomlinson; Hackus
-Liam James Payne; KiliOfDurin
-Zayn Javadd Malik; Roar


Meiden:
- Essie Alexis Johnson; Vexy
- Cherévah ''Cher'' Naomi Flair; Faisean
- Sadie Geraldine Harrison; Ellison
- Neleh Judiffany Trembley; Rider
- Sarah Kayleigh Green; Mouek


Overige rollen;
Denk hierbij aan zussen/broers, andere leerlingen, docenten, vrienden etc.
- Asylinn Maze Parker; Chilaw
- Nola Anne Styles; xxxHappiness
- Gwen Lily Cooper; KiliOfDurin


De Indeling;


Regels:
-Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
-Maximaal 2 personages per persoon.
-Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
-16+ mag maar houd het netjes.
-Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
-Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
-Topics worden alleen aangemaakt door Vexy, tenzij dat is aangegeven.
-Het is geen sneltrein!

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Sarah Kayleigh Green.
Ik hoor een stem achter me mijn naam roepen. 'Sarah!'
Ik probeer zo goed mogelijk te doen alsof ik het niet hoor en loop door.
'Sarah!' klinkt het weer. Dit keer voel ik een hand op mijn schouder. Met veel tegenzin draai ik me om en kijk in het gezicht van een jongen. Bruin haar, veel puistjes op zijn gezicht. Ik kijk hem angstig aan.
'Hé, niet zo bang, ik bijt niet. Ik wilde je alleen maar wat te drinken aanbieden. Jullie nerds krijgen vast dorst van al dat harde werk en vele leren.'
Hij kijkt zijn vriendengroep achter zich aan. 'Vinden jullie ook niet?'
Ze knikken, als hondjes. Brave hondjes, zonder eigen mening. Deze jongen is duidelijk de leider, en de anderen zijn z'n aanhangers. De meelopers.
De jongen graait wat in zijn tas en haalt er een blikje coca-cola uit. 'Tada, kijk eens aan. Wat te drinken voor mevrouw.'
Hij grijnst gemeen en giet vervolgens de gehele inhoud van het rode blikje over mijn hoofd. De donkerbruine vloeistof verspreid zich via mijn haar naar mij kleding. Ik knipper even geschrokken met mijn ogen en voel de tranen branden. Maar ik moet geen emotie tonen, dat maakt het alleen maar erger.
Ik ruk me los uit zijn greep en draai me om. Ik vlucht naar het dichtstbijzijnde toilet en probeer daar de ergste vlekken van mijn kleren te verwijderen. Maar veel helpt het niet, en dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn haar. Ik loop nu dus de rest van de dag met nat, kleverig haar en vieze kleren. Fijn.
Ik loop door naar de kantine, waar mijn blik valt op een tafeltje, waar ik het gezicht van Essie herken. Ik loop erheen en sluit me daarbij aan door een stoel te pakken en erbij te gaan zitten.
'Hoi,' mompel ik zachtjes en sla beschaamd mijn ogen neer, omdat ik er nu eenmaal niet op mijn best uitzie met cola op mijn kleren en in mijn haar.
Ik haal mijn broodtrommel uit mijn tas en open die, om er één van de broodjes uit te halen en een klein hapje te nemen. Ik heb spontaan helemaal niet zo'n honger meer.

---

"Family don’t end in blood”

Liam Payne
Ik zag hem trots grijnzen met nog meer foto's, waar ik nog wel eens beschaamd naar keek. Lang niet allemaal waren goed gelukt. Toen hij niet veel later een stuk beschimmeld brood over mijn hoofd naar een paar vervelende trienen gooide, die daardoor helemaal in paniek schoten, stond ik weer met een trotse glimlach naar hem te kijken en was mijn lichte blos helemaal weg. Zo lief was Niall niet en dat mochten ze weten ook. Ik complimenteerde hem, maar omdat hij onze, ahum, 'grote vriend' zag staan kwam het al snel tot plan besprekingen. Ik grijnsde vrij gemeen, wat me een prik in mijn wang opleverde. Ik zette direct grote puppy ogen en een pruillipje op. "sorry niall" zei ik met een expres veel te hoog piepstemmetje. Ik barste in lachen uit toen hij begon over waarom hij alles had laten ophopen in zijn kluisje. ik geloofde er geen zak van, maar hij was er wel goed opgekomen. Toen ik mezelf weer wat had hervonden veegde ik mijn tranen van het lachen weg en werkte de laatste paar papieren weg. Eronder vond ik zijn gymshorts uit de eerste. Ze waren echt heel klein, ondanks dat hij er toen in verzoop, en zouden nu als boxers kunnen dienen. Ik zag zijn ogen groot worden. ik grijnsde nog even maar gooide het ding toen toch maar weg. 'okay, goed dan. Maar alleen omdat je weer hoeveel hekel ik eraan heb als je mijn volledige naam op school gebruikt, Niall James Horan." het was wel grappig dat we dezelfde twede naam hadden, al hadden waarschijnlijk de helft van de Britse jongen James als eerste of twede naam... en anders wel William. Ik keek naar zijn kluisje. het was zowaar schoon. ik duwde de prullenbak weg. "Straks nog een flinke scheut bleek erdoor en je kluisje ziet eruit en ruikt ook weer als nieuw." ik haalde de foto's en tekeningen uit mijn kontzakken en legde ze op het plankje wat vanaf het begin afaan netjes was geweest. 'Als we die daar nou laten liggen kunnen we ze na het schoonmaken ophangen." Ik ging met een hand nog even door zijn haren en keek toen even onopvallend naar ons slachtoffer. "Dat wordt minimaal een week, maximaal een maand nablijven." mompelde ik tegen hem. Voor hem wel, voor mij zou het betekenen dat mijn straf werd verlengt met 3 maanden. Nou goed. Zolang mijn ouders niet gebelt werden vond ik het wel best.

---

Bowties were never Cooler

Ellison schreef:
-Wanneer wil Harry Sadie ontmoeten? Of is er eerst iemand anders?-

[ik heb geen flauw idee. Harry weet tot nu toe niet wie het is, maar laat hem zo wel
Even opzoeken in het jaarboek ofzo. Ik weet verder niet waar ze is?]

Harry Styles
Gwen was weg en meteen wist ik niet meer wat ik moest doen. Ik kon er niets aan doen, maar ik was het gewoon niet gewent om nog alleen te zijn, buitens huis. Ik was altijd met mijn vrienden of Gwen. Meestal zelfs allebei. Maar aangezien ik wiskunde had en mijn boeken niet bij me had en er dus ook niet in mocht, zat ik hier dan. Ik was naar mijn locker gelopen om mijn jaarboek van vorig jaar te pakje, wat er nog in lach en was naar buiten gelopen. Het was lekker weer, dus dat scheelden. Na een lekker plekje uitkozen te hebben in de zon, begon ik te bladeren. Ik had niet eens een idee in welk jaar ze zat. Dus ging ik heel het boek maar door. Wat voor een eeuwigheid leek te duren, had ik eindelijk haar naam gevonden en de bij behorende foto. Ik trok even mijn wenkbrauwen op. Ze was niet lelijk, maar ik moest toegeven, dat we me nog nooit was opgevallen. Waarschijnlijk zou ik haar nu ook straal voorbij lopen. Ik wist niet eens of hun afwisten van de weddenschap of hoe ik dit aan moest pakken. Ik wist wel hoe ik het aan moest pakken. Gewoon zoals ik elk meisje aanpakten. En elk meisje dat ik aanpakten, veranderde vanzelf wel. Maar dat was nu onmogelijk vanwege Gwen. Die zou het meisje helemaal kapot trappen als ze te dichtbij kwam en daarna mij er achteraan.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Styles schreef:
(...)

[ik heb geen flauw idee. Harry weet tot nu toe niet wie het is, maar laat hem zo wel
Even opzoeken in het jaarboek ofzo. Ik weet verder niet waar ze is?]
(...)

- Ze zit binnen, in de schoolbibliotheek. -

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Niall Horan
Ik lachte om zowel de foto's, die goede herinneringen met zich meedroegen, als de reactie van Liam. Ergens was die wel terecht, want ik vroeg me toch af hoe we sommige hadden kunnen maken. We leken wel een stel daarop gekken, ondanks we dat toch ook wel waren. Mijn arm sloeg ik over Liam zijn schouder terwijl ik nog een laatste blik wierp bij de groep waar mijn brood bij was beland. 'Liam en Niall zijn toch niet zo onschuldig en lief.' grinnikte ik zachtjes. Dat was vandaag wel weer een keer gebleken. Al snel liet ik de jongen weer los, om eerst de laatste zooi in de prullenbak te gooien en me toen op ons slachtoffer te richten. Of eerder op Liam die me na mijn woorden direct met grote puppy ogen en een pruillipje aankeek. 'Het is al goed, Liam.' zei ik en keek weg. Hij wist mijn zwakke plekken. Ik kon er zo niet tegen als Liam weer eens zo aankeek. 'Je gelooft me niet, hé?' vroeg ik toen Liam begon te lachen door het verhaal over de spullen in mijn kluisje. Misschien kende hij me toch te goed. Daarbij moest ikzelf ook moeite doen om niet te lachen. Dat lukte uiteindelijk niet, omdat Liam zijn lach aanstekelijk was. Het duurde niet lang voor mijn lach ver te zoeken was. Dat kwam doordat Liam mijn gymshort uit de eerste had gevonden. Ik was dan ook blij toen hij hem uiteindelijk weggooide. 'Nu je het zegt en mijn volledige naam gebruikt...Ja, dat doen we niet meer, ondanks het wel effect heeft.' Mijn armen sloeg ik om de jongen heen, om over zijn schouder naar mijn kluisje te kijken. 'Je bent geweldig. Dit ziet er echt een heel stuk beter uit.' Mijn blik ging naar de stapel foto's wat Liam op de plank neerlegde en naar degene die nog aan de deur hingen. Ja, dit ging wel goed komen voor twee kluisjes. 'Komt goed, komt goed. Dit gaat gezellig worden. En hoe gaat het met jou aflopen dan? Weet je zeker dat je wilt helpen?' Antwoordde ik op beide woorden.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Appa --> Roar

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Iemand intresse in Gwen?]

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne
Uiteindelijk was toen toch wonder boven wonder zijn kluisje echt leeg. Ik had zijn oude gymbroek toch maar weggedaan. plagen mocht, maar het zou pesten zijn om die te bewaren, daarbij stonk die heel erg van al die jaren onderin te hebben gelegen. Ik glimlachte toen hij zei dat hij me niet meer bij mijn volledige naam zou noemen. "Fijn." zei ik opgelucht. Toen hij zijn armen om me heen sloeg en zijn kin op mijn schouder liet rusten sloeg ik ook rustig mijn armen om hem heen en liet die om zijn middel hangen. Ik glimlachte toen hij me geweldig noemde. Het was een fijn compliment, hoe onwaar het ook was. "Zo ver zou ik niet gaan. Je hebt zelf ook heel veel gedaan." Ik woelde even door zijn haren en liet hem toen toch maar weer los. Ik grijnsde even toen hij zo nonchalant deed over het nablijven. Zelf vond ik het echt niet leuk. Harry en Gwen die altijd zaken te kleffen de volledige tijd, en de anderen die ons eens in de zoveel tijd vroegen of wij hetzelfde zouden gaan doen. Ik had wel eens op het punt gestaan iemand het raam uit te kieperen daardoor. Ik beet even op mijn lip toen hij over mijn afloop begon en dacht even na, waardoor er even een klein denkrimpeltje tussen mijn wenkbrauwen verscheen. Al snel klaarde echter mijn blik op en ik klote even op zijn schouder. "Weet je wat. Ik help je met plannen en voorbereiden, maar ik doe zelf even niet mee. Je kan dit prima zelf aan en het zou alleen maar afdoen aan jou stoerheid als ik erbij zou zijn... Daarbij heb ik geen zin mijn maand nablijven te veranderen in 3 maanden." Ik keek hem aan in de hoop dat hij dit goed zou vinden. Ik had echt geen zin in drie maanden zo opgehokt te zitten na school.

---

Bowties were never Cooler

[Sorry dat ik gister niet reageerde, maar mn mobiel is dood en ik was stappen.]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

[Wie wil er samen vatten wat er allemaal gaande is? K ben druk met school. Brugklas duss....]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Niall Horan
'Zolang je mijn volledige naam dan ook niet meer uitspreekt.' Het verliet zacht mijn mond, nadat mijn kluisje uiteindelijk schoon was, Liam mijn gymkleding weg had gegooid en glimlachte toen ik de belofte maakte, om zijn volledige naam niet meer uit te spreken. Iets wat ergens jammer was, want soms had het wel het gewenste effect. Heel misschien zou ik het stiekem toch nog doen als het nodig was. Daarna sloeg ik mijn armen om de jongen heen en liet mijn kin rusten op zijn schouder. Het duurde niet lang voor ik zijn armen ook om me heen voelde. Automatisch kroop ik iets dichter tegen hem aan en verstrakte mijn greep iets. Het voelde vertrouwd. Liam was dan ook een van de weinige die ik vaak uit het niets ook nog een knuffel durfde te geven. Wie ik überhaupt een knuffel durfde te geven. Er waren natuurlijk nog een paar uitzonderingen waarbij mijn Horan-Hugs bekend waren. Het was alleen niet bij heel veel mensen het geval. 'Mwha, jij zegt het.' Ik schudde mijn hoofd toen ik zijn hand door mijn haar voelde, iets wat best dom was, want dan kon het alleen maar erger zitten dan het al zat. Na dat moest ik toch langzaam de jongen weer los te laten. Iets wat ik na enkele seconde dan ook deed. Daardoor bleef zijn grijns, door mijn woorden over het nablijven, nu niet onopvallend en kon ik hem weer aankijken. Ik was benieuwd hoe het vandaag allemaal weer zou lopen, ook al was het negen van de tien keer weer hetzelfde. Alsof je terug in de tijd was gegaan. Liam beet op zijn lip waardoor ik mijn hoofd iets schuin hield, wachtende op zijn antwoord. Deze volgde al snel. 'Ergens had ik dit antwoord wel verwacht. Dat was ook de reden dat ik het nog een keer vroeg, maar ook omdat ik niet wil dat je door mij nog langer na moet blijven. Ik vind het dus prima.' zei ik met een glimlach en gooide daarna mijn kluisje dicht. Daar waren we wel klaar mee, dus keek ik Liam weer met een vragend blik aan. 'Ruik jij een plan? Een plan om groen van te zien?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Zodra ik mijn armen ook om de jongen heen legde die mij knuffelde voelde ik hem dichterbij kruipen. Zijn knuffels waren fijn, zeker als ze zo spontaan gebeurden. Ik leunde mijn hoofd licht tegen de zijne en wuifde zijn compliment wat weg. Geweldig was ik verre van. Ik ging even met mijn hand door zijn haren, maar hij begon met zijn hoofd te schudden waardoor het nu echt heel warrig zat. Soms was hij niet zo handig... Ik liet mijn armen naast mijn lijf gliden toen hij me begon los te laten en ik zag direct de grijns op zijn gezicht. Het kon hem blijkbaar echt niets schelen of hij moest nablijven of niet. Hij wist namelijk ook wel dat hij hiervoor zou moeten nablijven, want het was altijd hetzelfde liedje. Ik beet even op mijn lip toen hij vroeg of ik actief mee wilde doen of niet. Ik zat nu al best wel in wat problemen, en 3 maanden nablijven was echt heel erg veel, al bleef de rest min of meer standaard na, maar goed, dat waren wij niet. Ik gaf mijn antwoord dat ik wel zou helpen, maar neit actief mee zou doen om verzwaring van mijn straf te voorkomen. Gelukkig vond hij het niet erg. Achter me hoorde ik zijn kuisje dicht slaan toen hij een swiep tegen het deurtje aan gaf. Ik grijnsde bij zijn woorden. "Ik ruik nu vooral jou stinkende troep in de prullenbak, maar daaronder zit zeker een plan." Ik pakte zijn hand en trok hem mee naar een tafeltje. "Kom, we hebben nog zo'n... 27 minuten tot ze het vuil hier komen ophalen. Dan moeten we klaar zijn." Ze waren hier in de school ten minste wel punctueel, wat fijn was met het plannen van dit soort dingen. Dan wist je ten minste zeker hoeveel tijd je nog had voor je het kon uitvoeren. de jongen zat iets verderop aan een tafel. "Als je een hangslot hebt, dan is alles zo gepiept. Je duwt hem erin. Dat lukt je wel want het is een uitgemergeld scharminkel. Dan duw je de klep dicht en sluit je hem op met het hangslot. De kantine is altijd de laatste stop en dan laten ze de container altijd nog even staan terwijl ze lopend nog even de hal gaan inspecteren. Dat duurt meestal een kwartiertje, maar het kan je makkelijk lukken in 5 minuten." zei ik met een zachte samenzweederige stem.

---

Bowties were never Cooler

Asylinn Maze Parker

'Maar... maar... het is gemeen, doortrapt... natuurlijk zou je veel mensen helpen, maar... en hoe dan?' Ik greens en liep achter haar de wc uit. "Hoe denk je, vrienden worden, of méér dan dat. Gevoelens, zwakte's en angsten proberen te ontdekken en boem. Jackpot." Het was een heel simpel plan , maar zeer effectief had ik al eens gemerkt. Mijn telefoon ging. Sean. Ik zuchtte diep, herstelde mezelf en nam op. "Met Asylinn Parker." Klonk ik opgewekt. Ik was een goede actrice. Gelijk kreeg ik een woordenaanval, waar ik alleen : Geland, Taxi, Jou huis, acht uur, van verstond. Ik dacht even na en kwam tot de conclusie dat Sean vanavond hier zou zijn. Dus..Dus hij zou hier heen komen. Oh my..nee he. Ik zei snel dat ik les had en drukte op het rode hoorntje toen ik me tot Neleh wendde. "Neleh, er moet echt iets aan hun gedaan worden hoor.." Zei ik zacht, haast onverstaanbaar.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Neleh Judiffany Trembley

Asylinn liep achter mij aan en had een grijns op haar gezicht waar ik bang van werd. 'Hoe denk je, vrienden worden, of méér dan dat. Gevoelens, zwakte's en angsten proberen te ontdekken en boem. Jackpot.' Ik slikte. Dat was zo slim, maar ook zo vreselijk gemeen. Zenuwachtig beet ik op mijn lip en keek toe hoe Asylinn werd gebeld, opnam en weer ophing, zonder enig idee wie het was en wat er aan de hand was. Ik zou natuurlijk gewoon de wc's uit kunnen lopen, verdwijnen, maar iets weerhield mij. Of het angst was of wraakzucht wist ik niet.
'Neleh, er moet echt iets aan hun gedaan worden hoor..' zei Asylinn zo zacht dat ik haar amper kon verstaan, toen ze klaar was met het gesprek. Ik wipte even heen en weer van mijn ene voet naar mijn andere en zuchtte vervolgens diep.
'En hoe wilde je het dan voor elkaar krijgen om iemand zo dicht bij ze in de buurt te krijgen. De enige die dat gelukt is, is Gwen door Styles vriendinnetje te worden en zeg nou zelf, zij gaat ons echt niet helpen. Niemand die ook maar een beetje op haar lijkt, zou ons helpen,' zei ik naar de waarheid. Ik was verbaasd over mijn luide kordate manier van spreken, hoewel ik wel bang was, dat ze boos zou worden of zo...

---

Happy Birthday my Potter!

Asylinn Maze Parker.

Ze had wel gelijk. "Nou sinds Grumpy en Blondje me waarschijnlijk niet mogen zouden we het -het beste bij de andere kunnen proberen." ik ging even in gedachten, ik had Louis niet boos gemaakt, ondanks dat ik een blikje naar hem had gegooid. "Louis." Was het enige wat ik zei, voor dat ik opkeek. "Louis bleef als enige rustig toen ik een blikje naar hem gooide, hij lijkt mij nog de aardigste. Maar we moeten hem alleen krijgen, om te kunnen praten. Heeft hij een auto? Of gaat hij met de bus?" Ik was al een heel plan aan het uitstippelen, en het zou gemeen en wraakzuchtig zijn. Maar het zou vele mensen hier helpen, misschien zou hij als eerste in zien dat hij verkeerd bezig was. Dan zouden we hem niks hoeven te doen en misschien zou het dan lukken om bij Harry en Zayn te infiltreren. " We proberen gewoon vrienden te worden met Louis. Als dat lukt zouden we op Harry en Zayn over kunnen gaan. Dan zouden de andere twee uitvinden dat ze niks zijn zonder hun vrienden. En wat gwen betreft.." Ik greens, en niet zomaar een grijns. Maar een grijns dat ik iets met haar ging doen wat misschien niet iets geweldigs was, maar zeker zou helpen. " Misschien vindt Harry haar niet zo leuk meer als hij haar met een vriend van mij, die ik persoonlijk goed ken. En harry dus niet, ziet kussen." Ik was een beetje bezorgd om Cherévah. Ik klopte tegen het hokje waar ze zat. " Cherévah, gaat het?''

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.