Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Liam Payne
Ik glimlachte en woelde even door zijn blonde haren. "Je bent mijn vriend, en nog wel mijn aller beste. Ik denk dat je nog geen wraakactie uit me krijgt op je als je me probeert om te leggen... Niet dat je het hoeft uit te proberen." grapte ik. Nee, deze jongen zou ik echt nooit kwaad doen. net als mijn andere vrienden, al konden die toch nog net iets minder flikken bij me dan Niall. Ik knikte bij zijn plan. Het zou in zijn kluisje nog een flinke zoektocht worden. het mijne was nog redelijk gestructureerd, maar die van hem was echt een puinzooi. Ik legde zacht mijn hand op zijn schouder toen hij begon over naar huis gaan en zijn blik veranderde. Ik zag hem tijdens mijn voorstel op zijn lip bijten. Dat deed hij altijd als hij twijfelde. Ik wist niet waarom, maar hij zou er wel een goede reden voor hebben. Daarom verscheen er ook een glimlach op mijn gezicht toen hij toestemde en zijn armen om me heen sloeg. Ik knuffelde hem even terug, maar al snel werd de fijne stilte weer verbroken. Ik mocht dus niet mee naar zijn huis. Aan de ene kant was ik dankbaar dat ik er niet heen hoefde, maar aan de andere kant voelde het slecht om hem alleen te laten gaan. Door zijn uitleg werd mijn schuldgevoel toch iets minder en zijn glimlach nam het eigenlijk helemaal weg. Ik glimalchte ook en draaide de deur van het slot. "Okay dan. Kom. Ik heb wel genoeg van dit natte shirt." Ik trok het over mijn hoofd uit en liep met het shirt in mijn hand de gang op. Misschien niet helemaal handig: Samen uit een kast komen hij met warrig haar en ik zonder shirt, maar whatever.

Bowties were never Cooler

Asylinn Maze Parker

Terwijl ik mijn haar een beetje fatsoenlijk in een model probeerde te krijgen, sprak Neleh weer. 'Zoveel doe ik niet aan school hoor, hoewel iedereen dat wel denkt volgens mij,' fluisterd ze met een voorzichtige glimlach. Ik zag een van de andere meisjes die meestal met Neleh zat, Chevereh? agh ik zag haar de wc's in komen, en zich in een hokje opsluiten."Ehm..Chev? Alles oke? Is er iets gebeurd?" "Nee, maar iedereen denkt dat je bij het afhebben van je huiswerk op school al een nerd bent." Ik maak met de achterkant van mijn borstel, die ik onder de droogblazer hield een soort krullen in mijn haar.
'En weet je zeker dat je wel wraak wil nemen? Ik bedoel, dat is meer hun niveau en je kan erdoor in problemen komen... tenzij je het heel slim aanpakt.' Ze praatte al wat harder, en keek bedenkelijk. "Denk jij, wat ik denk?" Ik trok Neleh de wc's binnen, sloot de deur en ging er tegen aan staan. "Zo dichtbij mogelijk komen, Zwakke plek vinden en ze dan breken zodat ze hun fouten in zien." Mijn grijns was duivels, en mijn ogen twinkelde. Ik was er wel voor in, maar hoe zouden we dat moeten doen. Ik had naar beneden gekeken, dat ik dacht. " Ik zou dat niet kunnen, maar een ander.." Ik keek omhoog naar Neleh, haast vragend.

[ bericht aangepast op 29 aug 2013 - 18:58 ]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Chilaw schreef:

Asylinn Maze Parker

Terwijl ik mijn haar een beetje fatsoenlijk in een model probeerde te krijgen, sprak Neleh weer. 'Zoveel doe ik niet aan school hoor, hoewel iedereen dat wel denkt volgens mij,' fluisterd ze met een voorzichtige glimlach. "Nee, maar iedereen denkt dat je bij het afhebben van je huiswerk op school al een nerd bent." Ik maak met de achterkant van mijn borstel, die ik onder de droogblazer hield een soort krullen in mijn haar.
'En weet je zeker dat je wel wraak wil nemen? Ik bedoel, dat is meer hun niveau en je kan erdoor in problemen komen... tenzij je het heel slim aanpakt.' Ze praatte al wat harder, en keek bedenkelijk. "Denk jij, wat ik denk?" Ik trok Neleh de wc's binnen, sloot de deur en ging er tegen aan staan. "Zo dichtbij mogelijk komen, Zwakke plek vinden en ze dan breken zodat ze hun fouten in zien." Mijn grijns was duivels, en mijn ogen twinkelde. Ik was er wel voor in, maar hoe zouden we dat moeten doen. Ik had naar beneden gekeken, dat ik dacht. " Ik zou dat niet kunnen, maar een ander.." Ik keek omhoog naar Neleh, haast vragend.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

@Faisean: Oh sorry ik had er overheen gekeken! Het is aangepast

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Niall Horan
Mijn twinkelende ogen bleven weer hangen bij het gezicht van de jongen, na een hopeloze poging om zijn hand te volgen. 'Jij ook de mijne en dat zal ook niet veranderen. En dat laatste is dan ook goed om te horen, omdat ik allebei de dingen nog geeneens ga proberen.' Niet dat het ooit bij me op zou komen, om ooit een wraakactie bij Liam uit zou voeren. Ik kon soms in alle staten zijn en de dichtstbijzijnde persoon te grazen te nemen, iets wat vaak genoeg deze jongen was, maar zelfs dan zou het niet zo ver komen. Hetzelfde verhaal met de andere jongens, alleen dat zou toch nog wel sneller voor kunnen komen. 'Heb je nog een uurtje extra?' Vroeg ik onschuldig toen Liam knikte bij mijn plan. Hij wis hoe mijn kluisje eruit zag en eerder dat je deze leeg had, was je wel een uur verder. Ik had namelijk altijd dat het gene wat ik nodig had achterin lag. Maar dat zagen we zo meteen wel weer, want eerst zat ik nog steeds met twijfel over het voorstel. Mijn hoofd zei iets anders dan mijn gevoel, maar de woorden die mijn mond verlieten, gaven me uiteindelijk toch de doorslag. Ik ging spijt krijgen als ik deze kans aan me voorbij liet gaan. Daarbij zei de glimlach van hem ook genoeg. Liam knuffelde me even terug en ik wist gewoon dat het goed zat. Dat alles goed was. Het gevoel wat de laatste tijd vaker naar voren kwam en er ook langzaam aan begon te wennen. 'Daarbij heb ik ook liever dat er iets met mij gebeurd dan met jou, want dat ga ik mezelf nooit vergeven.' mompelde ik nog als toevoeging op mijn andere woorden. Niet dat er nu wat zou gebeuren, want er zou niemand zijn. 'Dat kan ik geloven. En ik wil ook nog steeds iemand in de container dumpen voor het straks weer zo druk is.' Een zachte lach rolde over mijn lippen terwijl ik ook langzaam weer in beweging kwam. Alleen deze werd iets harder toen tot me doordrong hoe we er beide bij liepen en de blikken die ons alweer werden toegeworpen. Mensen hadden echt te snel hun conclusie getrokken. 'Heel soms vraag ik me toch wel eens af..' Ik versnelde mijn pas iets waardoor ik naast Liam kwam te lopen. 'Wat moeten we eigenlijk nog doen? Of heb je nog nodig qua jouw plan?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Neleh Judiffany Trembley

Opeens kwam Cher de wc's in. Hoeveel leerlingen zouden er nog in het lokaal zitten? Het leek wel of de helft het lokaal hadden verlaten. Ik hoorde haar mijn naam fluisteren en wilde reageren, maar Asylinn vroeg al of het ging. Ik keek bezorgd naar het hokje waar ze in was verdwenen. Zou die Liam -of één van de andere jongens, dat was ook heel goed mogelijk- ook wat bij haar hebben uitgespookt? Dan liep het echt uit de hand. Wat ze bij Asylinn hadden gedaan kon al niet, maar Cher was één van mijn vriendinnen... als ik vriendinnen had... ik wist niet eens of ik vriendinnen had. Ik beschouwde de meiden wel als mijn vriendinnen, maar ik zei vrij weinig, dus... oké genoeg gepeins.
Ik vroeg of Asylinn wel echt wraak wilde nemen, waarna er allerlei wraakplannen door mijn hoofd gingen, waarbij je ze echt zou breken. Ik was niet het persoon dat dat soort dingen deed, maar denken kon geen kwaad. Ik werd echter opeens door Asylinn een hokje ingetrokken, die blijkbaar aan mijn gezicht had gezien waar ik aan dacht. Met grote blauwe angstogen keek ik haar aan en schudde mijn hoofd.
'Maar... maar... het is gemeen, doortrapt... natuurlijk zou je veel mensen helpen, maar... en hoe dan?' zei ik moeilijk. In wat voor situatie had ik mij nu weer gewerkt? Was ik maar gewoon onzichtbaar gebleven. Asylinn had een punt, iemand moest iets tegen die jongens doen, maar dat kon ik toch niet? Snel opende ik het hokje weer en keek naar de spiegel, hopend dat ik zou verdwijnen.

Happy Birthday my Potter!

Liam Payne
Ik grinnikte bij zijn woorden over zijn kluisje. "Ik zal wel helpen opruimen." Volgens mij lag er namelijk nog troep van het eerste jaar in. We hadden nu toch nog 2 uur omdat ik niet terug de les in mocht en ik dacht niet dat Niall er veel om gaf alleen te gaan zitten. Ik wist wat er aan mij allemaal werd gevraagd als ik alleen zat, en hij werd dan nog wel zachtaardiger gezien. Al kon ik je ook van dagen vertellen dat iedereen die bij hem in de buurt kwam, behalve de lads en ik, het kon bezuren. Bij mijn voorstel zag ik hem twijfelen maar tot mijn genoegen stemde hij toe. Ik had echt geen zin een week alleen thuis te zitten. Een stralende glimlach verscheen op mijn gezicht en ik sloeg mijn armen ook om hem heen. Bij zijn toevoeging van zijn woorden slikte ik even. "Ik wil ook niet dat jou iets overkomt." mompelde ik zacht, al wist ik dat ik op dit punt niet tegen hem in kon gaan. Mijn natte shirt begon nu wel erg te plakken. Ik trok het over mijn hoofd uit en hield het in mijn hand terwijl ik de kast van slot draaide. Ik grijnsde bij zijn voorstel. "Is goed, maar eerst de snapback en een shirt." zei ik vrolijk. Ik opende de kast en liep er met hem uit waardoor zijn gelach alleen harder werd. Zelf begon ik ook te grinniken over hoe we er nu wel niet uitzagen. Ik hield mijn pas wat in om weer naast hem te komen lopen en luisterde naar zijn woorden. "Wat we nog moeten doen om de hele school te laten denken dat we gay zijn...? Niet veel... Voor mijn zoete wraak...? Dat zie je vanavond." Ik glimlachte naar hem en al snel stonden we bij mijn kluisje. Met een trap op de juiste plek ging die open en ik trok een schoon shirt eruit wat ik snel aantrok. Batman shirt. Achja. Ik gooide mijn natte shirt op de stapel spullen die mee naar huis moest. Niall's kluisje lag naast het mijne, dus ik kon nu gewoon even mijn boeken opruimen terwijl hij probeerde zijn kluisje open te krijgen zonder dat alle zooi eruit zou vallen.

[ bericht aangepast op 29 aug 2013 - 19:24 ]

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Heel onschuldig keek ik in het rond. 'Ik geloof dat je beter een schoonmaakdienst kan bellen.' Ondanks het een troep was, bleef ik wel steeds nieuwe dingen erin gooien en ik vroeg me nog steeds af hoe mijn kluisje keer op keer weer dicht kon. Of dat ik niet begon te stressen, zodra er weinig tijd was. Misschien dat het inderdaad wel handig was om zo alles gelijk uit te zoeken, want we hadden toch nog alle tijd. Ik ging echt niet terug naar de les zonder Liam en ik had er niet veel zin in ook. Niet dat- dat ooit het geval was. Maar nu kon iedereen beter tien kilometer afstand houden, want mijn humeur zou dan echt dalen. Dan werd mijn karakter net zo kil, als de blik en kleur in mijn ogen. Al viel dat laatste nu wel mee door de twinkeling die erin te vinden was. Het kon eigenlijk ook niet anders, net als de glimlach op mijn gezicht. Zeker nadat ik toestemde met zijn voorstel waardoor we beide volgens mij weer vrolijk waren. Liam omdat hij niet alleen zou zijn en ik omdat ik de drama kon ontvluchten en een gezellig persoon als gezelschap had. 'Er gebeurd me niets, want zoals je ziet sta ik hier na ruim negentien jaar nog.' mompelde ik net zo zacht terwijl mijn greep iets verstrakte. Liam wist dat hij er niet verder tegenin hoefde te gaan, maar hoogstwaarschijnlijk ook dat ik er liever niet meer over praatte. Heel langzaam liet ik de jongen daarna toch ook weer los, om niet veel later weer te glimlachen. 'Komt goed, komt goed, dat komt helemaal goed.' probeerde ik te zingen, maar dat faalde waardoor ik in de lach schoot. 'We zijn ook een paar figuren apart.' zei ik toen Liam grinnikte toen we over de gang liepen. Een plek waar ik ook al snel naast hem liep door de pas die hij wat inhield. 'Dat eerste is inderdaad waar, want dat denkt de helft volgens mij al...En de laatste optie maakt me nieuwsgierig.' Dat was ook wel duidelijk, want het was ook van mijn gezicht te lezen en ik werd alleen maar drukker. Ik wierp Liam ook een glimlach toe en duwde een prullenbak mee naar onze kluisjes. Zo kon ik al beginnen terwijl hij bezig was met een shirt. Alleen de mijne eerst openen zien te krijgen. Iets wat met veel geduld en voorzichtig doen wel lukte. Het duurde dan ook niet lang toen ik met veel moeite mijn eten in de prullenbak gooide. Dan kon ik pas bij de andere spullen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Als we eenmaal uit de kast zijn begint Niall te zingen... Of nou ja... Groot woord. Ik lachte vrolijk met hem mee terwijl we naar onze kluisjes liepen. "Dat zijn we inderdaad en het kan me niets schelen." Naast 2 van de 6 schrikken van de school waren we ook echt wel bijzondere gebakjes. Ik hield was pas in zodat we echt samen konden lopen. Ik grinnikte zacht bij zijn antwoord. "Mooi zo. Die nieuwsgierigheid is goed. Het enige is wel dat ik het pas bij het ontbijt kan uitleggen, omdat dan pas ook mijn ouders weg zijn. De andere zijn vannacht al gaan logeren, maar mijn ouders vertrekken dan pas." Niall werd bijna drukker met de minuut. het leek me niet helemaal gezond, maar goed. Ik liep naar mijn kluisje en maakte hem met gemak open waarna ik een droog shirt eruit haalde en die aan trok. Niall was ondertussen bezig met zijn slot en de prullenbak. Toen ik klaar was en mijn kluisje weer dicht was ging ik achter hem staan. Ik viste een zwart-witte snapback van de bovenste plank en zette die op waarna ik een stapel papieren en andere zooi nam en die begon uit te zoeken. Wat was dat handig aan precies hetzelfde rooster. Ik wist precies wat hij nog nodig had en wat niet meer. Wat hij nog nodig had legde ik op zijn enige nog redelijk nette plank neer en de rest, wat het overgrote deel was, ging de prullenbak in zonder enige genade. "Je zou hier in de brugklas een lijk in kunnen hebben gedaan en nog zou niemand het weten."zei ik lachend terwijl ik verder ging met het sorteren van zijn zooi.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Volgens mij was het nogal lachwekkend en vals wat ik zong, of een poging deed tot, want Liam lachte vrolijk met me mee. 'Het is alsof je de woorden uit mijn mond haalt doordat je gedachten kan lezen.' Ja, misschien waren we nog eerder vreemd dan een deel van de schrik van de school. Met een simpele beweging zat ik de eerste paar passen bij Liam op zijn rug met mijn armen rond zijn nek geslagen en zodra het lachen wat minder was geworden, liep ik het laatste stuk toch weer naar hem. 'Dat is niet goed, want het heeft dezelfde werking als suiker. En ik kan die aantal uur extra ook wel wachten, want dat is beter dan het wachten tot je het echt uitvoert. Iets wat betekende dat ik er geen deel aan had genomen.' De woorden rolde zonder ademhalen over mijn lippen waarna ik toch een keer diep adem moest halen. Daarna probeerde ik weer wat rustiger te worden, iets wat wel redelijk lukte. Zeker toen ik echt eraan moest geloven dat mijn kluisje als het ware de prullenbak in moest. Dat met de hulp van Liam die sneller de spullen uit mijn kluisje wist te vissen, op het moment toen hij achter me stond, dan dat ikzelf kon. Iets waar ik op zich wel blij mee was, want we wisten allebei hoe het anders af zou lopen. Maar aan de andere kant wilde ik ook geen gek lijken die van niets afstand kon nemen, want dat was zeker niet het geval. 'Breng me niet op ideeën, Liam, breng me niet op ideeën. Of ben je soms die keer bergeten dat ik iemand zo zat was, dat die de dag in mijn kluisje moest doorbrengen? En aan het einde van de dag lichtelijke groen zag door de geur van mijn voedsel? Ik was wel van hem af.' verliet met een zachte grinnik mijn mond terwijl ik over mijn schouder keek, om daarna weer verder te gaan met mijn spullen. Ja, die had zijn lesje ook wel geleerd toen. En dan na te gaan dat het toen nog niet zo heel erg was en niemand hem hoorde.

[ bericht aangepast op 29 aug 2013 - 21:28 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn woorden en gaf hem een knipoog. ''Stiekem..." zei ik, maar ik kon mijn zin niet afmaken omdat hij op mijn rug zat. Niet veel later had ik hem er weer afgeschud en liepen we verder. Ik glimlachte en woelde nog even door zijn haren. "Ik zou het niet zonder je willen doen, Nialler." zei ik vrolijk toen we bij de kluisjes aan kwamen. Al snel was ik omgekleed en klaar, maar Niall's kluisje opruimen zou echt nog wel even gaan duren. terwijl ik zijn papieren uitzocht deed hij moeite al het eten, dus ook dat wat hier al jaren lag te rotten, weg te krijgen. Sommige dingen plakten heel erg. Ik grinnikte toen hij over het verhaal begon van die gast in zijn kluisje. "Tja, maar nu past er echt niemand meer in als we hem niet opruimen." Ik woelde nog even door zijn haren en zocht zijn papierhandel verder uit. er lagen nog schriften tussen van toen we bruggers waren. Ergens tussen alle troep vond ik een verfrommeld papiertje. Ik vouwde het uit en keek ernaar. Dat hadden Niall en ik op de eerste dag getekent. Toen klikte het al direct al hadden we nooit kunnen denken dat we zo close zouden zijn. Twee mannetjes hand in hand hadden we getekent, ik had hem getekent en hij mij, met erboven: Niall en Liam Best Friends Forever. Ik glimlachte en liet het aan hem zien. "Die hang ik dus mooi in mijn kluisje op." ik vouwde het op en stopte de tekening netjes in mijn kontzak. Gelukkig was mijn broek niet nat geworden, dus daar zat die wel lekker. Hierna ging ik rustig verder met het uitzoeken van zijn zooi. Langzaam kon ik de bovenste 10 centimeter onder de bovenste plank, die hij wel netjes hield gelukkig, zien. We hadden nog een boel te doen, maar ook nog zeeen van tijd. Het was pas half 2 en om 4 uur begon het nablijven pas.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Mijn mondhoeken krulde zich om tot een brede grijns terwijl ik mijn hoofd schudde. 'Maar stiekem?' Ik ging iets beter zitten en maakte de zin in mijn gedachten al af. Het was niet heel erg moeilijk. Ik moest zeggen dat het lastiger was, om met beide benen op de grond te komen, zodra ik besloot om gewoon weer naast Liam te gaan lopen. Toch werd mijn grijns, voor zover dat nog kon, alleen maar breder. 'Dat is ook nergens voor nodig, want je komt niet meer van me af.' zei ik naar de waarheid. Dan moest er echt iets gebeuren wat je niet door de vingers kon zien en gezien onze reputatie was dat al bijna onmogelijk. Het duurde niet lang voor ik bezig was met mijn kluisje en het ook steeds makkelijker werd, om mijn eten in de prullenbak te gooien. Misschien was ik qua eten moeilijk, maar dit ging ik dus echt niet meer opeten. Ook niet de dingen die ik er pas had ingegooid, want dan had ik wel een idee hoe het zou kunnen lopen. Ik snapte niet hoe ik het ook zover had kunnen laten komen en vooral niet als ik ook naar het papierwerk in Liam zijn handen keek of hoe sommige eruit zagen. Heel onschuldig haalde ik mijn schouders op bij zijn gegrinnik waarna ik me omdraaide. 'Laat me het niet uittesten.' zei ik en stak allebei mijn armen al uit naar de jongen voor me. Niet dat ik dat zou doen, want ik wilde mijn beste vriend nog wel wat langer kennen dan tot vandaag. Ik draaide me weer om en gooide de laatste voedselwaren weg voor de rest van mijn zooi eraan moest geloven. Dit keer onder andere een aantal oude boeken. Eerst ging mijn blik naar het gene wat Liam me liet zien en een zachte grinnik verliet mijn mond. Ik kon niets anders zeggen dan dat die tekening al goede herinneringen met zich meebracht. Het was ongelooflijk hoe snel je een band met iemand op kon bouwen die eigenlijk met het moment sterker werd. 'Je bedoeld net als deze? Iets waar er ook nog een paar van in mijn kluisje liggen, volgens mij.' Ik gooide de deur van mijn kluisje nog iets verder open waardoor er een aantal foto's zichtbaar werden van onder andere ons twee. Oké, misschien was het overgrote deel dat wel. De deur was volgens mijn het enige die nog niet eruit zag alsof het regelrecht van de vuilnisbelt kwam. Maar daar kon je straks wel anders over spreken. Dan was er niets meer van terug te zien en dat zou zo blijven ook.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn woorden. Ik was blij dat ik ten minste een vriend had op wie ik altijd zou kunnen vertrouwen, wat er ook gebeurde. Ik was al snel klaar in mijn kluisje en begon hem te helpen met het zijne uitmesten. Het leek hem steeds makkelijker af te gaan dingen, vooral eten, weg te doen. Ik zocht op mijn gemakje de papieren uit terwijl we vrolijk over van alles en nogwat kletsten. Hij was begonnen over de jongen die hij er wel eens in had gestopt. Nu zou dat echt nog niet gaan. Als het opgeruimt was wel, maar nu nog niet. Ik grinnikte toen hij het wilde uittesten het mij en stak mijn handen in de lucht. "Ik denk niet dat je iemand anders groter dan een 3 maanden oude baby daar nu al in krijgt. En ik ben net een klein stukje groter." Ik wist ook wel dat hij het toch neit zou doen, maar zo dollen was leuk. Toen ik een oude tekening van ons vond moest ik het wel aan hem laten zien. Toen waren we nog klein en schattig... misschien zelfs nog onschuldig, maar dat had niet lang geduurt. Ik keek even glimlachend naar zijn kluisdeur. Zelf had ik ook een paar foto's hangen. Van mijn familie, een foto met de hele groep en dan net als Niall een aantal van ons twee samen. "Ik ook, dus ik hang hem daar bij." Ik pakte een nieuwe stapel papieren en ging verder met opruimen. Langzaam maar zeker werd de stapel zooi minder hoog en kon in de achterkant van zijn kluisje weer zien. Er lagen boeken, etensresten, papieren en nog veel meer andere troep in. Ik hoopte echt neit dat hij het nog zo vies zou laten worden voor ons eindexamen, want dit was echt erg. Nog net geen hording 101, maar het kwam dicht in de buurt. Gelukkig was hij niet te beroert het meeste weg te doen. Wat mensen liepen langs en sommigen floten toen ze ons zo samen dit zagen doen. Ik rolde met mijn ogen en ging verder. Het was waar wat hij had gezegt. De halve school dacht al dat we gay waren en waarschijnlijk een verkeerde beweging en de hele school zou het denken. het was altijd beter dan dat ze de waarheid zouden weten, maar toch. Al dat gefluit was ook niet heel prettig en als een van ons voor een meisje in deze godforsaken dump zou vallen zouden we direct gefriendzoned worden omdat ze zou denken dat we gay waren...

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik kon zoveel zeggen of doen, maar alles zou op precies hetzelfde neerkomen. Ik was blij met mijn beste vriend aan mijn zijde en dat zou ook zo blijven. Om heel eerlijk te zijn zou ik me het ook niet meer anders kunnen voorstellen. En dat kwam niet door de dingen die deze jongen me ook allemaal had geleerd. Bewust, maar zeker ook onbewust. ´Bedankt dat je me wilt helpen. Het is eigenlijk wel een wonder dat je nog niet gillend bent weggerend, want zelfs ik wil dat.´ zei ik lachend tijdens het opruimen van mijn kluisje. Er kwamen zoveel dingen naar voren waarbij ik nog geeneens wist dat ik het überhaupt had. Net als de foto's die bovenwater kwamen of krabbels in schriften. Maar nog soms ik toch ook moeite doen om niet mijn neus op te trekken en groen aan te lopen. Dat was met name het geval met mijn schoenen die ik in mijn handen had. Ik wist precies waarbij deze thuis hoorde, maar daar ging we het maar niet overhebben. Deze gooide ik ook in de prullenbak waarna ik me al snel weer naar Liam had omgedraaid. 'We gaan het gewoon uitproberen.' Ik tilde de jongen zonder moeite om waarna ik ons omdraaide en mijn blik van hem naar mijn kluisje ging. Een bedenkelijke blik was in mijn ogen te vinden, maar hij stond al snel weer met beide benen op de grond, nadat de woorden 'Ik geloof dat je gelijk hebt.' lachend mijn mond verlieten. Niet dat ik het echt zou doen, zodra het wel zou kunnen. In dat opzicht waren we tegenover elkaar nog wel hetzelfde gebleven. We mochten tegenover de rest wel veranderd zijn, alleen dat zou je niet zeggen als je ons zo zag staan. Zeker niet als we keken naar de foto's die in mijn kluisje hingen. 'Dan mag je er straks ook een voor mij maken.' zei ik onschuldig. Ergens had ik wel het idee dat we straks nog wel meer tegen zouden komen, maar dat kwam vanzelf wel. Als het eenmaal schoon was dan kon het ook nog heel anders ingedeeld worden en zo dat het geen troep meer zou worden. Dat had ik nu namelijk wel afgeleerd. Alleen de belangrijke dingen kwamen hier nu nog terecht. Bij het gefluit draaide ik me om terwijl ik even onschuldig naar Liam keek. Daarna ging mijn blik naar het brood wat ik net uit mijn kluisje haalde, om het vervolgens richting van die mensen te gooien. 'Sorry, ik mistte de prullenbak.' Riep ik, om me daarna om te draaien en ook weer verder te gaan. Ik kon er nog wel een opmerking achteraan gooien, alleen deed dat toch niet. Ze hadden hun zinnen ergens op gezet en iedereen zag het maar zoals ze het wilde zien. Daarbij ging mijn aandacht naar mijn telefoon die afging. Ik viste deze uit mijn broekzak, om vervolgens terug in zak te stoppen toen ik zag wie het was. Niet belangrijker dan waar ik mee bezig was.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik grijnsde en keek even in zijn blauwe ogen. "Na al die jaren naast je kluisje te moeten staan ben ik aan de geur gewent." Ik trikte even met een vinger op zijn neus voor ik vrolijk verder ging met opruimen. Het stonk best wel, maar straks bij het nablijven nog even een halve liter bleek ofzo over alle wanden gieten en alles zou weer prima zijn. Ik lette niet meer heel erg op Niall tijdens het kletsen, maar had mijn ogen op de papieren. Zo kwam het dat ik opeens in de lucht hing. "Holy..." kon ik uitbrengen voor ik door had dat Niall me had opgepakt. Al snel stond ik weer op mijn voeten en moest ik lachen. "Ik zei toch." Ik ging toen weer rustig verder met opruimen, maar niet zonder eens in de zoveel tijd mijn ogen op de jongen naast me te laten rusten voor de zekerheid. Ik kwam nog wat foto's en tekeningen tegen die ik netjes bewaarde, maar het meeste ging toch weg. Leuk dat hij de formule in de brugklas had geleerd voor de omtrek van een driehoek, maar die kende die nu hopelijk toch wel. Ik glimlachte bij zijn volgende woorden. "Ik heb er al genoeg gevonden. Als we klaar zijn kunnen we de deuren van zowel jou als mijn kluisje ermee behangen." dat meende ik. hij had echt veel leuke foto's en andere dingen hier liggen. een heel aantal van die kiekjes had ik zelf ook op mijn computer staan, maar dat was toch anders dan de echte fysieke foto's. Ik zag Niall even onschuldig kijken toen er naar ons gefloten werd. Een seconde of wat later gooide hij opeens totaal groen brood over mijn hoofd naar de mensen toe die hadden gefloten. Ik glimlachte trots. "Goed gemikt" zei ik toen ik even over mijn schouder keek om de schade in te schatten. Toen keek ik weer naar zijn kluisje. met zijn tweeen schoot het opruimen nog best wel heel erg op. Ik hoorde gezoem uit Niall's zak komen, maar hij nam niet op. Ik haalde even mijn schouders op en ging verder. Blijkbaar niet zo belangrijk. "Wie was dat?" vroeg ik toch vrij nongalant een minuut of wat later terwijl ik en hij weer druk bezig waren met het uitzoeken van zijn rommel, we waren ondertussen al halverwege, maar nu kwamen we wel bij de oudere en viezere lagen van de zooi terecht. Nu merkte ik pas hoe blij ik was met mijn nette kluisje, want dit was echt heel erg goor.

Bowties were never Cooler