Changes || One Direction || 01 - Speeltopics

C h a n g e s

Niall Horan, Harry Styles, Louis Tomlinson, Liam Payne en Zayn Malik. De populairste jongens van Rosewood Highschool. Badasses, niet te vertrouwen en boven alles players, hartenbrekers. En toch vallen veel meiden van Rosewood als een blok voor de jongens, de een erger dan de ander. Of sommige weer helemaal niet, gewoon omdat het simpelweg asshole's zijn.
Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn hebben een hekel aan nerds, brave, suffe of onschuldige meisjes en jongens. Maar wat gebeurd er als ze een weddenschap verliezen en hét suffe groepje met vijf nerds, onschuldige meisjes die geen vlieg kwaad doen, rebels moeten maken? Gaan de meiden erop in, werken ze mee of juist tegen? Maar wat gebeurd er als de meiden dan op hun beurt de jongens willen veranderen? Hoe ver gaan ze om de ander te veranderen. Lukt het ze eigenlijk wel?

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 20:47 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Sadie Geraldine Harrison.
      Toen mijn neus de viezige geur van tabak opving kreeg ik een lichtelijke hoestbui, en ik merkte dat Harry zodra hij naar mij op had gekeken, hij zijn jaarboek erbij pakte. Ik trok met mijn neus in mijn boek een wenkbrauw op. Apart. Ik had nooit zoveel aandacht besteed aan populairiteit, omdat ik wel wist dat ik er toch niet de kwaliteiten voor had. Ik was gek op informatica en lezen, wist vrij veel en had bijna nog nooit hoeven nablijven, wat mij totaal niet in aanstelling gaf tot populair zijn. Neem als voorbeeld Harry. Gaat met elk meisje naar keuze, bleef erg veel na en had een vriendin die je de grond in trapte als je ook maar bij hem in in de buurt kwam. Ik zuchtte. Ik had niet eens een vriendje. Ik sloeg mijn boek dicht en stopte het in mijn tas, waarna ik hem door begon te ploegen voor mijn agenda.

-Ik weet ook niet echt wat ik met Sadie moet, -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn laatste woorden en dacht over zijn eerdere na terijl ik hem na keek. Ik was ook wel een knuffelbeer. in elk geval voor hem. Ik was altijd in voor een van zijn horan-knuffels en gaf hem vaak oom een van mijn eigen knuffels als hij het zwaar had. Ik was dan altijd maar veels te blij om hem wat comfortabeler te maken. Hoe laat het ook was, of hoe slecht het ook uitkwam. Hij was mijn beste vriend en ik zou er altijd voor hem zijn. Altijd. Wat hij ook nodig had. Mijn ogen volgde hem op de voet terwijl ik drinken en een zakje snoep voor ons ging halen. Aan een tafeltje waar ik neerstreek zag ik hem uiteindelijk de werkelijke misdaad, voor zover je het dat kon noemen, begaan. Ik kon het niet laten een zachte lach over mijn lippen te laten rollen. Toen ik Niall vrolijk binnen zag huppelen grijnsde ik breed naar hem. "Ik ben trots op je." zei ik met een echt hele trotse glimlach. Ik schoof het zakje snoep en een van de twee blikjes naar hem toe. "Dat heb ik wel en dat maakt helemaal niet uit, want over een half uur a 3 kwartier zal je toch naar de balie worden geroepen om je straf te horen." Ik opende mijn eigen blikje en nam een slok. "En over dat niet zo lief zijn... Dat ben je wel. Je bent mijn blonde Ierse kabouter en daar doe je niets aan. Tegen mij ben je namelijk wel lief." Ik nam nog een slokje cola en keek uit het raam. ik zag de mannen terugkomen en verward naar de container kijken. "Ik denk dat je zo al wordt geroepen." zei ik rustig. Erg drukte maakte ik me er niet om. het was het risico van het vak en dat accepteerden we allebei. Vanochtend was ik het geweest en nu hij. Al wisten ze al van te voren dat dit ging gebeuren. Altijd als ik in de penarie kwam volgde Niall snel genoeg en vise versa gebeurde hetzelfde. Ik legde mijn hoofd rustig op de schouder van mijn blonde vriend en zat gewoon even lekker rustig. Voor nerds was dit altijd een prima moment om huiswerk te maken, maar daar deed ik niet aan. Het lukte me vaak ook wel zonder huiswerk, en anders alleen met het werk dat ik in de les maakte als ik er een keer niet uit gestuurt mocht worden.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik vond het moeilijk om een lach te onderdrukken en in mijn rol te blijven. Niet bij de gedachten bij wat er zou gebeuren en ik hoopte dat het goed uit zou pakken, maar door het feit wat mijn persoonlijke knuffelbeer allemaal zei en deed. Al hoefde Liam eigenlijk vrij weinig te doen, om een glimlach op mijn gezicht te toveren. Het maakte niet uit hoe of wat. We stonden altijd voor elkaar klaar en mijn gevoel zei dat -dat ook niet meer zou veranderen. Nou ja, mijn verstand zei dat ook, maar dat was niet zo vreemd ook. Ik bedoel: Kijk bijvoorbeeld alleen al naar de reactie van toen ik binnenkwam, na mijn acteerwerk, om vervolgens iemand in de container te dumpen. 'Sommige mensen zijn zoooooo goedgelovig en denken nog steeds dat ik geen vlieg kwaad doe.' zei ik met een zachte lach en sprak daarbij mijn gedachten van net hardop uit. 'Maar ik ben blij om dat te horen.' Ik liet me op en weer op een stoel zakken. Eerst twijfelde ik een kleine seconde of ik weer bij Liam op zijn schoot zou neerploffen. 'Je bent een schat.' Doelende op de woorden die ik naar me toegeschoven kreeg waarna ik mijn schouders ophaalde. 'Wow, die straf en in die tijd? Mwha, ik hou jouw wel gezelschap bij het nablijven dan.' De straffen deden me echt niets meer, want het was negen van de tien keer gezelliger dan de lessen en er zaten ook altijd bekende bij. 'Ik blijf bij mijn woorden dat je een schat bent. Mijn schat.' Kwam ik terug op mijn woorden toen hij zei dat ik zijn blonde Ierse kabouter was. Het was vreemd, want ik had echt een hekel aan die naam, maar ik kon het nog wel door de vingers zien zodra Liam het zei. Dat bewees volgens mij ook wel genoeg. 'Ze doen hun best maar. Al denk ik dat je gelijk hebt, want jij was net degene met straf, dus ik blijf over.' Mijn ene arm sloeg ik om de jongen heen terwijl mijn vrije hand weer door zijn haar ging. Een zachte lach verliet mijn mond toen ik nog een blik uit het raam wierp. Ik weet niet wat leuker was: iemand opsluiten of het zien hoe mensen die persoon bevrijdde. Zeker omdat het een uur duurde voordat het lukte en er tig mensen aan te pas moesten komen. 'Een normaal persoon zou het nu op een rennen zetten, toch?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik glimlachte en woelde even door zijn haren, verbaast dat hij nog niet op de snoepjes was aangevallen. "Dat maakt ons werk toch veel makkelijker, niet? Al die naive schapen." Ik knikte even en keek hoe hij neerplofte. ik nam nog een slok cola en glimlachte toen hij me een schat noemde. "Jij ook." Ik zag hem even zijn schouders ophalen en grinnikte bij zijn woorden. 'ja, maar ik ben blij dat je het voor me doet. Samen overleven we die boel wel." Wij waren alstijd een combinatie appart bij het nablijven. De leraar in questie had vaak namelijk sympatie voor ons, in elk geval meer dan voor de rest, en dus konden we meer maken. Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen hij me zijn schat noemde. "En jij bent mijn schat en dat zul je altijd blijven." Anderen konden dit heel fout opvatten, maar hij wist hoe ik het bedoelde. Ik glimlachte en keek naar hem. Mijn ogen sloot ik om even te genieten van de rust en zijn hand in mijn haren. Af en toe was ik daar gewoon echt aan toe en hij wist altijd precies wanneer. Ik opende mijn ogen weer en keek geanimeerd uit het raam waar een schooltje mensen zich om de container begon te vormen. Jup, hij zou echt in de problemen komen. een maand nablijven hing hem denk ik ook wel boven het hoofd, als ik het zo kon inschatten. Ik haalde mijn schouders op bij zijn vraag. "Dat zou alleen maar een schuldbekentenis zijn. Daarbij zijn wij geen normale personen." Ik trok het zakje Jelly Babies open en stopte er een in mijn mond. "het verbaast me dat je dat blikje cola voor je nog niet hebt aangeraakt." Toen hield ik het zakje naar hem uit. 'And would you like a Jelly baby?" Die zin kwam uit een tv-programma wat we thuis altijd keken als het op tv was. Nu zaten we jammer genoeg zonder omdat het seizoen was afgelopen. Ik legde het zakje tussen ons in met de wetenschap dat hij waarschijnlijk het meeste zou opeten en leunde achterover met mijn cola in mijn hand. Mijn andere arm sloeg ik om zijn schouders en ik genoot gewoon even van het schouwspel dat zich buiten afspeelde. Het was lachwekkend hoe slecht ze dit konden nadat het de afgelopen jaren al een kleine tiental keren was gebeurt. Nogsteeds hadden ze geen metaalkniptang, maar moesten ze beide dikke stalen pootjes doorzagen met een klein ijzerzaagje terwijl de genen binnenin stierf van de stank.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik sloot voor een klein moment mijn ogen en genoot van het moment. Het moment met Liam zonder nog een preek, die zo zeker zou komen. 'En dan noemen de mensen mij blond. Ik zou er echt niet intrappen, maar het hebt zeker een punt. Nog even en het is niet leuk meer om iemand erin te duwen.' De woorden die ik tegen Liam zei en hij weer antwoord, zorgde ervoor dat we beide een glimlach op ons gezicht hadden. 'Zie je dat je dat bent. Je bent gewoon mijn schattige, knuffelachtige schat.' zei ik lachend en beet kort op mijn lip, om niet nog harder te lachen. 'Daar ben je mijn beste vriend, want die laat ik niet stikken. En samen maken we ook de boel onveilig.' We vulde elkaar aan en dat zorgde voor aparte, maar wel leuke, momenten. Zo hadden we ook de momenten dat de leraar ons nog als iets liever zag dan de andere. Maar laat me ook eerlijk toegeven dat ik niet snel iemand zou zien die omging met iemand zoals wij dat deden. 'Dat is omgekeerd ook zo.' Dit waren bijvoorbeeld de woorden waar ik op doelde. Ze mochten dan verschillende betekenissen hebben, maar alsnog. Dit was dan ook het gene waar ik zo van hield. Ik wierp de jongen een glimlach toe voor ik ietwat onderuit zakte en weer genoot van het moment. We wisten hoe of wat. Net als welke straf eraan zou hangen als ik binnen een paar minuten opgehaald zou worden voor mijn straf. Tenminste als mijn naam viel en ik moest komen. 'Je kan een hoop van ons zeggen, maar normaal zijn we inderdaad niet. Ik ben ook voorlopig je reddende engeltje voor het nablijven.' Ik schoot alweer in de lach door mijn woorden. 'Of in ieder geval je gezelschap. En dat ik mijn blikje no niet het aangeraakt is omdat ik geniet van jou gezelschap.' Ik pakte wel wat uit het zakjes wat me werd voorgehouden. 'Of course.' Mijn blik ging weer terug naar buiten en schudde mijn hoofd terwijl ik weer tegen Liam aan ging zitten. Ja, op school waren ze niet een van de slimste. 'Ik zet in op een kwartier en ruim een half uur met straf. En jij?'

( sorry, kort maar mijn telefoon is leeg D; )

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Zo kort is het niet hoor 0.0]

Bowties were never Cooler

( Haha, mijn gevoel zei van wel, maar je hebt inderdaad gelijk. )

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Ik reageer vanavond weer, goed?]

Bowties were never Cooler

( is goed )

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne
Ik glimlachte bij zijn woorden. Hij was echt een schatje. Voor mij dan, want de jongen buiten zat nogsteeds vast in de stinkende container. Maar die had dat dan ook meer dan verdient. "We zetten samen inderdaad de boel op stelten." Alleen was ook maar zo alleen. Met z'n tweeën was gezellig en fijn. Alleen was gewoon erg triest. Harry had Gwen, en natuurlijk Louis en Zayn, en wij... Wij hadden elkaar boven iedereen. Ik glimlachte even bij zijn woorden. Ik had nu echt zin om met hem Iron Man te gaan kijken ofzo. Jammer genoeg zou hij zo opgeroepen worden en straf krijgen. 2 weken tot een maand nablijven als ik naar mijn vorige keren keek. Ik glimlachte en aaide door zijn haar. "Je vleugeltjes heb ik nog niet gezien, en ga alsjeblieft niet alleen in een luier of laken lopen, maar voor de rest ben ik er heel blij mee." Hij was altijd mijn reddende engel als ik me niet uit de problemen kon kletsen. Dat gebeurde namelijk maar vaak genoeg. "Ik glimlachte en aaide even door zijn haar. "Dat is al fijn genoeg en ik ben blij dat je graag in de buurt van me bent, want ik heb je graag zo dicht mogelijk in de buurt." Ik ging even met mijn hand door zijn blonde lokken en bood hem toen snoep aan. Dit sloeg hij als altijd niet af. Ik stopte er ook een in mijn mond en legde het zakje toen voor ons. Niall was tegen me aan komen zitten en samen keken we naar de voorstelling buiten die zich wel voor ons plezier goed zichtbaar door het raam afspeelde. Ik fronste even. "Minimaal een half uur vanaf het moment dat ze beginnen te zagen en nog wel een kwartiertje voor ook jij met een maand straf op de proppen zit. Misschien als je geluk hebt 2 weken." zei ik inschattend. Met mijn vrije hand plukte ik een beetje aan mijn kin. Die sloten waren sterker dan je zou denken en die zaagjes een stuk slapper, net als de gasten die zouden gaan zagen. Mijn ene arm lag nogsteeds stevig om de blonde Ier heen geslagen. Ik stak mijn vrije hand nu van mijn kin om mijn blikje nog eens op te pakken om wat te drinken, terwijl buiten het schouwspel vorderde.

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik knipperde met mijn ogen waarna een zachte grinnik mijn mond verliet. Op dit moment mochten we beide onschuldig lijken, maar niets was minder waar. Zeker niet als je een blik naar buiten wierp, want dan zag je wat iemand zijn verdiende loon was. 'En tegelijkertijd zijn we het onschuld zelf.' Ik kon zoveel dingen zeggen, maar deze zouden op een en dezelfde gedachten uitkomen. Ik hield dan ook mijn mond voor een moment dicht. Het enige wat ik dan ook deed, was mijn greep rond de jongen iets verstrakken. Het liefst was ik op dit moment gewoon weggegaan en iets leuks gaan doen met Liam. Aan de ene kant een aantrekkelijk idee, alleen mijn straf zou dan erger worden en ik wilde de jongen ook niet dieper in de nesten werken. Ik glimlachte toen ik zijn hand door mijn haar voelde. 'Mijn vleugeltjes zijn niet voor iedereen zichtbaar.' begon ik en zette daarna mijn grote open op samen met een pruillipje. 'Waarom heb je me altijd door? Dat was nu net mijn plan.' Degene die hier een reddende engel was, was Liam. Al kon het ook een duiveltje zijn als je naar onder andere deze dag terugkeek. Al was dat het geval bij ons allemaal. 'Awwh, Liam is weer lief bezig en dan kan ik nu minder lief worden door te zeggen dat je toch niet van me afkomt.' Ik stopte een snoep in mijn mond, die ik aangeboden kreeg en ging toen iets anders zitten. Zo zat ik beter tegen Liam aan en konden we samen naar buiten kijken. Een inschatting maken om te kijken hoe lang deze voorstelling nog zou duren. 'Misschien is jouw tijd toch een beter inschatting. Maar ons kennende krijg ik er nog wel een maand bij, want dat was de waarschuwing van de laatste keer. En anders worden die twee weken wel snel weer verdubbeld.' Ik pakte nog een snoepje, om deze vervolgens in mijn mond te stoppen. We gingen het niet over de laatste keer hebben, want dat vergat ik liever. Daarbij schoot ik in de lach door de voorstelling waardoor ik nog geeneens uit de woorden kon komen. Kijken hoe vaak mensen er nog in zouden trappen of mensen groen aan zouden lopen, zodra de container open was. 'Hij heeft nog wel geluk..Mijn inhoud van mijn kluisje ligt nog in de prullenbak, want anders had ik heel misschien wel medelijden.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Ik vloekte binnensmonds. Ik had hier zo'n geen zin in. Hoe de fuck moest ik dit gaan oplossen. Mijn ogen werden even groot, toen Gwen mijn gezicht haar kant opdraaiden en ik grijnsde even, na haar worden. Haar adem sloeg tegen mijn gezicht, maar deze rook gelukkig een stuk frisser, nu ze kauwgom in haar mond had. 'Of anders.' Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen, maar drukten toen toch een kusje op haar lippen. 'Ik zal braaf zijn. Echt.' Ik was niet het type dat snel vreemd ging. Tenminste, in elke relatie was het me wel een keer gelukt. Zelfs met Gwen. Niet dat ze dit wist, wang anders had ik hier nu niet eens meer gezeten. Maar dat was enkel gebeurd omdat ik gedrogeerd was en ik helemaal de weg kwijt was. Kom op, waarom zou ik anders vreemd gaan. Dit zou ik alleen doen voor de seks, maar dat kreeg ik genoeg nu. En goeie ook. Maar ik moest wel iets gaan verzinnen, om Sadie om te krijgen. Ik was niet iemand waarmee je gezellig een babbeltje ging maken ofzo. Ik zag haar wel telkens onze kant op kijken en ik zuchten even. Gelukkig zat ze aan mijn kant en niet aan die van Gwen. Ik keek even naar het boek, dat ze in haar handen had en kreeg de bevestiging, dat me dit echt nooit ging lukken. 'He, Sadie toch? Wat lees je?' Kwam er heel nonchalant uit mijn mond. Wat een flop. Wat moest ze wel niet van me denken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gwen Lily Cooper
Na mijn woorden zag ik hem grijnzen. Bij zijn woorden grijnsde ik en bij zijn wenkbrauwwiebel kon ik een korte lach niet inhouden voor ik toch weer serieus antwoord gaf. "Ik denk dat je dat zelf kan invullen, Styles." Zij ik. Al snel kreeg ik toch weer een kusje van hem, dat me verzekerde dat alles goed was. "Dank je." zei ik voor ik ook een kusje op zijn lippen drukte. Ik vertrouwde hem erop, zonder twijfel. Hij wist ook wel dat als ik erachter zou komen, en op deze school kwam je er altijd achter, dat ik waarschijnlijk zijn kop van z'n romp zou scheuren. Ik was niet snel jaloers, maar ik had mijn principes. Daarbij kon niemand het volgens mij zonder jaloezie aanzien als je vriendje met een ander kind zoent of zelfs verder dan dat ging. Nu wilde ik daar gewoon even niet over denken. Terwijl hij zich op het meisje richtte begon ik met een paar krulletjes te spelen die op zijn achterhoofd groeiden. Wat? Ik had ook niets te doen. Toch verveelde dit verrassend snel. "Ik zie je bij het nablijven." zei ik kort tgen hem en na nog een kort kusje op zijn wang te hebben gedrukt stond ik op en liep ik weg opzoek naar iemand anders, bij voor keus een van de anderen. In de aula zag ik direct Liam en Niall zitten, zoals altijd weer alsof ze een bejaard koppel waren. Nee, daar ging ik niet bij zitten. Ik liep verder opzoek naar Zayn of Louis, hopend dat ze nu wel in een beetje redelijke bui waren.

[Liam komt na school]

[ bericht aangepast op 5 sep 2013 - 7:31 ]

Bowties were never Cooler

[Tussenuur!]

Liam Payne
Ik glimlachte en aaide door zijn haren toen hij een pruillipje opzette. "Als je dat zo graag wilt doe je dat toch lekker met Halloween. Dan ga ik als duiveltje." Het zou wel erg toepasselijk zijn, al wist ik niet of ik zo veel rood en zwart in mijn kast had hangen. Ach, daar verzon ik wel weer wat op. Ik glimlachte toen hij me lief noemde. "Wie zegt dat jij ooit al van mij af komt?" zei ik met een grijns op mijn gezicht. Ik wilde niet van deze jongen af, nooit niet, dus het was fijn om te horen dat hij mij ook niet kwijt wilde. Hij ging wat verzitten en ik trok hem met mijn arm die om hem heen lag nog iets dichterbij zodat we gezellig samen naar buiten konden kijken en inschattingen maken hoe lang hij nog had. Hij had nog wel even, maar dan hing er wel een flinke straf boven zijn hoofd. Ik glimlachte en keek naar hem. "Maar dat was 2 weken geleden en dat zijn ze dus al wel vergeten. Ik denk dat je me gewoon die maand gezelschap mag komen houden en dat we dan weer vrij uitlopen. Ze weten namelijk ook dat als jij 2 maanden hebt dat ik geheid iets ga doen om ook na mijn ene maand nog een maand je gezelschap te kunnen houden." Zolang we samen waren trapten we namelijk maar sporadisch maar echt zelf rotzooi. Vaak stichtten we het wel aan, maar deden we het niet zelf. Toch wisten ze ook dat we niet graag alleen waren en de ander snel volgde als de een in de problemen zat. Ik glimlachte bij Niall's woorden. "Misschien, maar ik ben niet zo lief. Hij heeft ons zo'n kut opdracht gegeven, dan mag hij daar ook voor boeten." Ik dronk mijn blikje leeg en gooide het met een boogje in de prullenbak. Wel netjes erin, want strafcorvee was nog erger dan nablijven in mijn ogen. Ik nam zelf ook nog een snoepje en kauwde er rustig op terwijl ik nogsteeds door het raam keek. "Kijk, daar komt het zaagje." zei ik grinnikend. Het was de techniekleraar met echt het kleinst mogelijke zaagje. Niall had echt nog wel een half uurtje. Drie kwartier als hij geluk had. En ik natuurlijk ook. Misschien moesten we straks toch maar onze nerds opzoeken. Dan konden we ze alles uitleggen. Ik wist nog niet of het slim was om het vandaag tot uiting te brengen dat we 'gay' waren, of beter worden als we ook hun gedachten wisten hierover. Daar konden we het bij het nablijven altijd nog over hebben.

[ bericht aangepast op 5 sep 2013 - 11:00 ]

Bowties were never Cooler

Sadie Geraldine Harrison.
Ik had na een tijdje toch maar weer een ander boek gepakt, ditmaal Spaans. Ik hoorde dat Gwen afscheid nam van Harry, wat betekende dat het alleen Harry en mij nog was. "He, Sadie toch? Wat lees je?" Ik keek op van mijn Spaanse boek, en ditmaal kon ik mijn emotie niet verbergen. Mijn gezicht stond vol verbazing, en mijn hoofd raasde met vragen. Hoe wist hij mijn naam? En nog belangrijker, wat kon dat hem schelen. "Eh, ja. Sadie. Jij bent Harry, toch?" Ik hield de kaft van mijn boek op "Het is een Spaans boek. Het gaat over een man en een vrouw die smoorverliefd op elkaar zijn, maar dankzij de haat jegens elkaars families mogen zij geen relatie. Op een nacht proberen ze beide te ontsnappen, maar de vrouw wordt aangevallen door een leeuw, en vlucht een grot aan. Haar sluier blijft bebloed achter, waardoor de man denkt dat zij is verslonden. Hij pleegt zelfmoord van verdriet, en de vrouw doet hetzelfde. Ook wel bekend als het verhaal van Pyramus en Thisbe." Ik keek hem door mijn wimpers heen schichtig aan. Waarschijnlijk zou hij er echt geen zak aan vinden.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.