RPG - The House in the mountains [speeltopic] [4] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 aug 2013 - 10:33 ]

Bowties were never Cooler

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Ik probeerde zo snel mogelijk naar mijn bed te gaan, maar het lukte niet zo goed. Gelukkig was het donker, want mijn hoofd was knalrood van schaamte. Uiteindelijk vond ik het nachtkastje. En zo mijn eigen bed. Ik kroop onder de sprei. "Sorry, dat was zeker niet zo bedoeld, maar ik zie niet zo veel." Stomkop, dat wist ze ook wel. "Ik heb toch niet iets te erg aangeraakt, hè?" vroeg ik met lichte paniek en angst in mijn stem. Ik had eindelijk iemand gevonden die om me leek te geven en die me leek te zien staan. Ik trok de sprei tot aan mijn kin en staarde naar het duistere plafond in de duistere kamer. Ik veegde mijn haren nog even uit mijn ogen en sloot ze toen. Mijn ademhaling was sloom en eens in de zoveel tijd kwam er een soort puppygaapje tussendoor. Ik was echt moe, maar ik kon nooit zo snel in slaap vallen.

Bowties were never Cooler

[Ben bezig met schrijven hihi, weet niet precies wat er neer te zetten xd]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Raffy Montrose

"Laten we naar binnen gaan..? Ik krijg blauwe benen" Zegt Mabel. Ik kijk naar haar benen die inderdaad een blauw/paarse kleur hebben aangelopen.
"Oké maar ik laat je Bie top je slippers lopen want dan heb je geen tenen meer!" Zeg ik en ik til haar als een bruidje op. Ik begin te rennen naar de deur. Als we er zijn laat ik haar zakken en glimlach even. "Bedankt princess." Zeg ik tegen haar en ik doe de deur open. "Dames eerst!" Zeg ik met een belachelijk overdreven Brits accent. Ik loop naar binnen en de glimlach gaat van mijn gezicht af. Een dunne streep ontstaat en ik kijk Mabel even vragend aan. "Mabel waar was die bibliotheek alweer?" Vraag ik. Jup ik ben nieuwschierig. Misschien kan ik er in slapen als er de ruimte voor is. Aangezien ik Matt dus niet onder ogen wil komen.

[Ik wil dat iedereen is gaat slapen Aangezien ik dan Lyric om 5 uur s'ochtend kan laten opstaan en haar laten zoeken naar die vijver Kan ze lekker gaan oefenen ]

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Abigail pierce
Toen Loki eindelijk zijn eigen bed gevonden had en veilig onder de sprei lag durfde ik fatsoenlijk adem te halen. Ik slikte een keer, dit ging ik nooit vergeten... nooit. "Sorry, dat was zeker niet zo bedoeld, maar ik zie niet zo veel. Ik heb toch niet iets te erg aangeraakt, hè?" vroeg hij de paniek was te horen in zijn stem. Wat moest ik daar op antwoorden..
" Ligt eraan wat je te erg vind?"
Ik was te moe om boos te zijn, daarbij kon hij er niks aan doen, toch? Opnieuw hoorde ik hem gapen en ik glimlachte waarna ik me op mijn zij draaide en mijn ogen sloot, maar slaap vatten lukte me niet.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

[ bericht aangepast op 3 aug 2013 - 21:59 ]

Little do you know

hahahaha laat me niet lachen matt en niet snel vijanden
volgens mij moeten we abby even de keuken in gooien


ben btw aan het meejanken met er komt een vrouw bij de dokter... ik kan zo slecht tegen films

Laurinda Pearl
"'t is gewoon een kei groot kreng, " en ik kijk hem aan, "Ze kwam bij me op de bank, stelde zich voor als Mabel mijn kamer genoeg bla bla bla , ik dacht, he gezellig meisje, en we begonnen te praten en zo BAF werd ze kei chagrijnig of zo in ieder geval ze werd kortaf en zo ineens liep ze, en ik moet daar de . Fucking. Hele. Vakantie. Mee. Op Een. Kamer."
ik keek hem aan, ik wist wat hij dacht. "Ga me niet vertellen dat we Mabel niet doen, alsjeblieeeeft Matt" en ik pruilde. Puppyoogjes, moest werken toch?

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Ik ademde langzaam, maar mijn ademhaling ging iets sneller bij haar vraag. "Gewoon... Euhm... Lichaamsdelen die ik niet hoor aan te raken..." stamelde ik teriwjl ik mijn hoofd richting haar draaide. "Sorry" zei ik nogmaals voor ik helemaal relaxte. Ik geeuwde een aantal keer, maar de echte slaap overviel me niet. Ik hoorde wat bewegen in het bed naast me, maar dat kon ook betekenen dat ze sliep. Ik checkte even voor zo goed als ik het kon of ze sliep en grabbelde toen onder mijn bed tot ik iets zachts voelde en ik trok zo mijn knuffel tegen mijn borst aan onder de sprei. Het was een zwart paard met 8 benen. Het was een fout geweest in de fabriek en ze wilden hem weggooien, maar ik wilde hem zo graag hebben dat ik hem toch kreeg. Sindsdien sliep ik elke nacht met Sleipnir.Misschien was het erg kinderachtig, maar het hielp me slapen, dus ik deed het gewoon.

Bowties were never Cooler

MissAlice schreef:
Bae moet boven als ie niet bij Lizzy off Lilah slaapt, of we zouden van bed moeten wisselen...
Delilah Gerson kamer vijf
Bae zucht dat het het allemaal wat veel is en dat hij zijn vriend mist.. Wow, wacht, vriend?!
"mijn beste en enige vriend " vang ik dan op, en mijn hart kalmeert weer, niet dat ik iets tegen homo 's heb ofzo, maar ik weet niet wat er met me gebeurd als ik bij Bae in de buurt kom.
"ik... Sorry.. " zegt hij met een waterachtig glimlachje.
"Is niks joh, ik denk dat het voor iedereen nieuw is, niet? " Hakkel ik " En als je wilt praten kan ik hier je beste vriend wel vervangen?" stel ik voor , hopend dat hij zich zo wat beter voelt.

And right from that moment, you took my breath away.

Abigail pierce

"Is niet erg, was niet jou schuld.." En ik draaide me nogmaals, deze keer mijn gezicht zijn kant uit. Ik sloot nogmaals mijn ogen, maar slapen lukte me toch niet. Ik hoorde Loki bewegen maar gaf er geen aandacht aan en draaide me nu op mijn rug.
Ik wou naar huis, gewoon naar huis. Ik wist wel dat dit beter voor me was, en ik wist wel dat ze het goed bedoelden, maar ik ging ze nooit vergeven dat ze me hier heen hadden gestuurd. Het confronteerde me alleen maar met het probleem dat ik had, en dat het werkelijk een probleem was. Dat IK een probleem was, en ben, en altijd zal zijn...

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Ik zuchtte toen ze dat zei en draaide me op mijn rug, om niet veel later onder mijn bed te grabbelen voor mijn knuffel. Toen ik die eenmaal had drukte ik hem tegen mijn borst en staarde weer naar het plafond. hoe moeilijk ik het ook vond toe te geven, ik miste mijn familie heel erg en wilde het liefst terug naar huis. Thuis was niet perfect, dat zeker niet, maar ondanks dat ik hier meer streken kon uithalen, waren hier niet veel mensen waar ik echt om gaf. Abby was aardig en ik had wel een oogje op Audrey, maar familie was toch hetgenen wat je altijd zou hebben en ik miste ze gewoon. Ik drukte mijn knuffel nog wat steviger tegen mijn borst en zuchtte. Toch moest ik hier blijven, niet alleen voor mezelf, maar ook voor hem. misschien als ik hier wat opener leerde zijn zou het voor mijn moeder makkelijker zijn om me verder te zien uitgroeien en een toekomst voor me te zien buiten de professor in het lab. Ze wilde me zo graag buiten onder de mensen zien, ooit een vrouw ontmoeten en een gezin stichten. Zelf vond ik maar weinig aan die gedachte. Een vriendin kon gezellig en leuk zijn als ze de juiste was, maar A: hoe kreeg een nergens toebehorende niemand een vriendin en B: ik wilde niet dat er ooit van mij een kind zou rondlopen omdat ik bang was dat die even erg uitschot zou zijn als ik en dat wenste ik echt niemand toe.

Bowties were never Cooler

[Matt maakt niet graag vijanden als hij niet chagrijnig is nee d:
Maar Laurinda is echt overrated :c
Mabel was niet chagrijnig of kortaf, ze zei dat ze naar de wc moest, ging en kwam gewoon niet meer terug x'D
Hij deed gewoon zo tegen Abby omdat hij chagrijnig was en Abby ging tegen hem in, blame her d:
En Rafael.. Rafael zag er gewoon uit alsof hij een stokje Mella ging steken :')]

Matt Johnson
"Ze kwam bij me op de bank, stelde zich voor als Mabel mijn kamer genoeg bla bla bla , ik dacht, he gezellig meisje, en we begonnen te praten en zo BAF werd ze kei chagrijnig of zo in ieder geval ze werd kortaf en zo ineens liep ze, en ik moet daar de . Fucking. Hele. Vakantie. Mee. Op Een. Kamer." zeurt Laurinda.
"Ga me niet vertellen dat we Mabel niet doen, alsjeblieeeeft Matt" ze kijkt me met puppy oogjes en een pruillip aan en ik lach vrolijk.
"Oké, oké" zeg ik zuchtend "Maar alleen maar omdat jíj het wil en je mag het helemaal zelf doen" zeg ik met een priemende vinger naar haar "Ik laat het je wel gewoon eerst zien bij mijn grote maat" ga ik met een scheve grijns verder.
Ik spring van het aanrecht af en steek galant een hand naar haar uit "Let's go!"
Als ik weg loop spring ik vrolijk in de lucht "It's Pranking time!" roep ik lachend uit.

Little do you know

Stomme matt[youtube][/youtube]


Laurinda pear
ik knik gehoorzaam op zijn woorden en kijk hem nogmaals zielig aan. Hij springt van het aanrecht af en steekt zijn hand uit die ik aanneem, ik spring van het aanrecht af en loop achter hem aan.
Als hij een sprongetje maakt en lachend roept "it's pranking time" schiet ik in de lach.
" oke doe dat Nooit weer, je was net een meisje ik doe dat ook altijd"...


Mob stukjea vanaf nu

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

abigail

Ik zucht een keer en slik. Het wasniet mmijn eigen schuld dat ik hier zat, het was hun fucking fout! Die van hun! Waarom werd ik dan verdomme gestraft!?
Waarom ben ik zo verandert, waarom ben ik dan het meisje dat iedereen weg duwt, het meisje dat altijd alleen is omdat mensen weten dat het toch geen zin heeft om contact te maken want na een paar dagen is het toch klaar, dan hield ik er mee op. Het was zo standaart geworden voor me.
Ik veeg een snelle traan weg.
Nogmaals slik ik en.ik draai me opnieuw een kwart weer met mijn gezicht richting Loki die volgens mij ook nog wakker is.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Onder het staren naar het plafond en het denken aan mijn familie hoorde ik Abby steeds maar zuchten en slikken. pas toen ik gesnik hoorde draaide ik me naar haar toe en zocht in de duisternis haar gelaat op. Dit kon je namelijk niet doen als je sliep, in elk geval niet zo. "Gaat het?" vroeg ik zacht aan haar. Ik wist ook wel dat ze waarschijnlijk zou antwoorden dat er niets aan de hand was, ookal was dat er wel. "en wees alsjeblieft eerlijk." Ik zuchtte licht en wachtte op haar woorden of iets anders. Ondanks dat ik alles altijd opkropte en voor mezelf hield, wat ik wist dat niet goed was, probeerde ik anderen het er vaak uit te laten gooien. Dat leek namelijk te helpen. Bij mama in elk geval wel.

[ bericht aangepast op 4 aug 2013 - 16:38 ]

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
Shit, had ik gesnikt? Had ik geluid gemaakt, nee toch? Blijkbaar had Loki me wel gehoord aangezien zien toch onmogelijk was..... O god waarom was ik hier gaan liggen.
Ik besloot niet direct antwoord te geven op zijn vraag, "Ik dacht dat jij sliep? " Ik wist heel goed dat hij wakker was, daar niet van, maar dat kon hij niet ruiken. " Er is niks Loki, ga slapen" en ik draaide me terug op mijn rug starend naar het plafond boven me.
"Waarom worden mensen altijd gestraft voor de daden van iemand anders?" ik wist dat er geen duidelijk antwoord op komen zou, ik had die vraag al zo vaak gesteld, maar nog nooit een antwoord gehad.
Zij waren het altijd die dit deden, zij moesten zo nodig een mikpunt hebben, en wie zat hier? Ik, niet zij, maar ik.

[ bericht aangepast op 4 aug 2013 - 12:33 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign