RPG - The House in the mountains [speeltopic] [4] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 aug 2013 - 10:33 ]

Bowties were never Cooler

[Hahaha Pete has an admirer? ^^]

Matt Johnson
"Schaam je diep eerste avond en het loopt hier half naakt door het huis heen" zegt Laurinda lachend.
"Ach, thuis loop ik vaak in mijn boxer.. dus ik denk niet dat ik me nu hoef te schamen" zeg ik breed grijnzend.
Als ze vraagt aan watvoor leuks ik zat te denken kijk ik haar mysterieus aan "Misschien een grap of twee?" ik til mijn wenkbrauw uitdagend aan.
"Maar dan moet ik eerst nog iets leuks bedenken" vervolg ik zuchtend.

[Wat een ge-wel-dige thuis situatie heb ik toch -.-
Me moeder gaat vanavond gezellig de kroeg in, wat betekent dat ze dronken thuis gaat komen, wat betekent dat ik vroeg me bed in ga.
En dit allemaal dankzij die vriend van d'r, hij is zo lui als de pest en doet gewoon he-le-maal nada hier en zij word der strontchagrijnig van, waardoor ik ook chagrijnig word waardoor mijn broer ook chagrijnig word, en dus snap ik niet dat ze die vent er niet al lang uitgooit -.-]

[Ik heb geen inspiratie btw]

Little do you know

Rafael Junkie Montrose

"Waarom?" Vraagt Mabel zachtjes, op een normale toon "Wat is jou reden?" vervolgt ze. Als ik bog steeds naar beneden staar legt ze haar wijsvinger onder mijn kin. En duwt mijn hoofd omhoog waardoor ik in haar ogen kijk. "Het is niet erg" Zegt ze. Ik kijk verbaasd naar haar vriendelijke gezicht en sta op en pak mijn mobiel uit mijn zak.
"Wacht even." Mompel ik. Ik open mijn foto album en klik op een foto. " How ik bedoelde niet Pieter." Mompel ik. Pieter was mijn beste vriend. Hij is overleden. Praat er niet graag over. Ik ga weer op zoek in mijn foto album en klik op een andere foto. Ik laat de foto aan Mabel zien. Een nerd zie je. Ik zoek nog een foto op. ik grinnik even."Dat was de laatste boeken club bespreking voordat Pieter stierf en toen ben ik opgestapt. Mijn ogen lichte op bij het nadenken aan hem. Hij was dan wel een nerd. Hij was een goede vriend. "Vroeger was ik een nerd. Pieter en ik waren beste vrienden. Toen Pieter stierf heeft Vez mij opgenomen in haar groepje en ik begon te veranderen. Uiterlijk en innerlijk. Ik gaf niks meer om school en verlangde alleen maar naar de feesten. Ik kwam achter heroine. En XTC. Eerst nam ik het alleen in feestjes. Alleen toen had Vez ook een maat gevonden en die verkocht het ons. Ik deed het er om er bij te horen. Een stomme reden ik weet het. En het is dus nu zo ongeveer 2 jaar aan de gang denk ik. " Leg ik uit. Als mijn verhaal heb verteld kijk ik haar afwachtend aan. Bang dat ze me gek vind.

[ bericht aangepast op 3 aug 2013 - 18:18 ]

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Ik glimlachte bij haar woorden. Ik vond het wel gezellig met haar op de kamer. Ik lachte kort bij de gedachte dat James hier straks zou binnen komen en haar in zijn bed zou aantreffen. Zelf kon ik nog wel een paar rake grappen bedenken die hij op zo'n moment kon gebruiken, maar voor het meisje in questie waren die niet altijd even comfortabel. Ik wreef even over de sprei en voelde dat er twee dekens onder lagen. "Als je het koud krijgt mag je mijn dekens wel hebben, ik slaap toch alleen onder de sprei." Ik wreef nog even gedachteloos over de sprei. Hij was op zichzelf al best dich, maar mooi gemaakt. Thuis gebruikte mijn moeder vaak gewoon nog een extra laken... Niet bij mij, maar goed. Daar was ze nu wel aan gewend. Als kind had ik er altijd grote stampij over gemaakt omdat ik nooit kon slapen van de warmte onder een deken en mijn moeder wilde niet dat ik kou vatte. Nu ik ouder was snapte ik haar punt en kon ik haar mijn punt zo uitleggen dat zij het ook snapte. Dus nu als het onder de 10 graden vroor thuis overdag, wat eigenlijk nooit gebeurde, dan sliep ik onder een deken en anders niet. Mooie regeling al zei ik het zelf.

[Jup, he has...
En ik vind het erg klote van die vriend.]

Bowties were never Cooler

Laurinda Pearl

"Ach, thuis loop ik vaak in mijn boxer.. dus ik denk niet dat ik me nu hoef te schamen" zegt hij en ik haal mijn schouders op.
"Misschien een grap of twee?" geeft hij als antwoord op mijn vraag.
"Maar dan moet ik eerst nog iets leuks bedenken" ik grinnik
''grappen klinkt goed, maar ik ben geen duivels genie... dus geweldig in bedenken ben ik niet dat laat ik aan jou over, het moet in ieder geval beter zijn dan oogballen in een koelkast"


Abigail Pierce

"Als je het koud krijgt mag je mijn dekens wel hebben, ik slaap toch alleen onder de sprei." Ik glimlach dankbaar, "Ik hoop toch dat James niet in een duivelse bui is als hij me in zijn bed aantreft... hihi" en ik grinnik, ik ging hem dubbel zo hard terugpakken dat dan weer wel, maar ik had als nog geen zin om vannacht in de sneeuw wakker te worden... Ik zag hem er namelijk zo voor aan dat hij me buiten neer zou leggen..
"Maakt ook niet uit btw... ik pak hem toch net zo hard terug... Hij gaat maar op de bank liggen" en ik grijns.



[shit he van die vriend.. ik weet hoe je je voelt, mijn paps vriendin is de reden dat ik er al 4 jaar niet meer heen ga]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

[ bericht aangepast op 3 aug 2013 - 19:14 ]

Little do you know

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Ik grinnikte zacht toen ze begon over James die haar misschien wel wat aan zou doen als hij haar in zijn bed zou aantreffen. "dan neem je mijn bed en ga ik eronder liggen." zei ik hoffelijk. Er lag hier toch tappijt en een meisje liet je nou eenmaal niet op de bank of op de grond slapen, zo was ik opgevoed. Ik grinnikte weer zacht bij haar volgende woorden en friemelde nog wat met de sprei. "Zal ik dan maar het licht uit doen? Of wil je nog iets van warme melk ofzo voor het slapen gaan?" Ik snapte niet waarom mensen dat ooit konden drinken, het was echt heel goor, maar ik zou het licht nog niet uit doen als ze nog niet wilde of kon gaan slapen. Ik was best wel moe, maar ik ging nou ook weer niet expres saai doen terwijl zij hier was.

Bowties were never Cooler

[hier zelfde, ik ben zelfs naar de rechter gegaan om hem uit zijn ouderlijke macht te schoppen... ;$]

Laurinda Pearl
"Ik heb aardig wat grappen uitgehaald voor..-" hij stopt even "Voor een jaar terug" vervolgd hij zijn zin.
"Dus ik weet wel genoeg grappen, maar ik weet niet welke leuk genoeg zijn". ik grinnik
"Dat zien we snel genoeg, of ze leuk genoeg zijn, vertel op" Ik was wel even in voor wat lachen, de hele dag waren mensen chagrijnig geweest tegen me, en Mabel had mijn humeur goed verpest, bah bij de gedachte dat ik mijn hele vakantie bij haar op de kamer moest zitten trok ik een vies gezicht, ik keek er nu al tegenop..

Abigail Pierce
"Ben jij wel helemaal lekker in je hoofd? Klopt alles daarboven wel?" Begon ik toen hij me zijn bed aanbood en zei dat hij er zelf onder ging liggen, ik tikte tegen zijn voorhoofd, "Voel jij je wel helemaal lekker ofzo?" en ik grinnikte. Halve zool.
"Warme melk??? jij spoort echt niet of wel hihi " zei ik toen hij vroeg of ik dat wou drinken, en ik begon te lachen, stond op van zijn bed en plofte eigenwijs lekker op het bed van James, als die kerel ooit nog kwam opdagen had hij dikke, vette, pech! Zo, Abigail heeft gesproken.
"Nu mag het licht uit." en sla mijn hand weer voor mijn mond want ik geeuw nog een keertje,

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Ik keek scheel naar haar vinger op mijn voorhoofd en schudde mijn hoofd. "Ik loop in een korte broek en een hemd buiten in de sneeuw en ben vernoemd naar de god van de onheil... Dus nee, in mijn hoofd zit het niet zoals het bij de rest van jullie zit." Ik zag mezelf echt bijna als een apart soort. Ik was dan officieel wel een mens, zo voelde ik me vaak niet, vooral niet omdat ik bij geen van de rassen mensen thuishoorde. Bij de warme melk moest ik lachen. "Het is ook het goorste wat er is, maar vreemd genoeg drinken sommigen mensen het." Ik zag hoe ze op James' bed ging zitten. Ik stond zelf ook op van mijn bed en liep naar de lichtknop naast de deur. Met een kort rukje aan de deurknop viel die in het slot waarna ik de kamer zo duister maakte als de nacht door het licht uit te doen. "Weltruste" zei ik zacht voor ik op de tast probeerde mijn bed terug te vinden, waardoor ik uiteindelijk over James' bed struikelde en languit over Abby en over de breedte van het bed belandde... En het enige wat ik toen kon doen was in een lachstuip trekken, hoe erg ik het ook vond en hoe raar ik ook klonk zo in het donker.

Bowties were never Cooler

[mwhaha]

Abigail Pierce

Ik ging liggen, trok de deken over me heen en keek hoe Loki het licht uit deed, "Weltrusten" zei ik terug nadat de woorden zijn mond verlaten hadden.
Ik had net mijn ogen gesloten toen oef zwaargewicht, Loki lag over de breedte van het bed en over mij heen en schoot in de lach en ook ik hield het niet stil en begon te lachen terwijl ik onder Loki weg probeerde te komen, "Dude, hoe zwaar ben jij" zei ik half lachend. Ik staakte mijn poging en schoot opnieuw in de lach.
Ik opende mijn mond om te zeggen; als je bij me in bed wil liggen moet je het gewoon vragen hoor, maar hield mijn mond. Je wist nooit hoe die dingen over kwamen.

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Thomas William Laufreyson Kamer 2
Ik probeerde omhoog te krabbelen, maar omdat mijn armen over het bed hingen ging dat niet zo makkelijk. "62 en een halve kilo, alsjeblieft dankjewel." Het was waarschijnlijk zwaarder dan dat zij woog, maar het was te licht voor mijn lengte en ik kon er niets aan doen. Ik was altijd al te licht geweest, hoeveel ik ook at. Ik kreeg uiteindelijk mijn armen op het bed en duwde mezelf omhoog. Toen ik eenmaal stond ging ik tastend rond het bed, zodat ik niet weer zou vallen, al was het wel vrij awkward en kreeg ik een vrij rood hoofd omdat ik eens elke paar bewegingen mijn hand wel op een lichaamsdeel van haar legde. Totaal prongelijk maar toch.

Bowties were never Cooler

[Ach, als iemand me vraagt over mijn vader is het geen wat ik zeg: Hij is dood.
Het is namenlijk makkelijker te denken dat hij dood is dan me af te blijven vragen waarom hij geen fuck om me geeft..]

Matt Johnson
"Dat zien we snel genoeg, of ze leuk genoeg zijn, vertel op"
"Oké, ik dacht aan.." ik denk even na "misschien een waterbalon in de Wc.. maar zonder water?" zeg ik grijnzend. Dit hebben Pete en ik een keer gedaan in de meiden toiletten op school. De dames deden de bril omhoog en PATS allemaal modder in hun gezicht. Die dames natuurlijk helemaal hysterisch denken dat het poep is, en dat is natuurlijk het leukste van de hele grap..
"We hebben er enkel wel een tijdje voor nodig.. en de juiste persoon moet naar de juiste wc gaan.." ga ik verder. Natuurlijk heb ik het over Rafael..
"En misschien een beetje modder in de waterballon? Of gewoon vieze sneeuw met kleurstof of zo?"

Little do you know

Abigail Pierce
"62 en een halve kilo, alsjeblieft dankjewel." "Te zwaar voor mij.." Loki drukte zichzelf om hoog en liep tastend rond het bed waarbij hij regelmatig mijn lichaam aanraakte. Wat hield ik spontaan van het donker zeg, mijn hoofd had niet roder kunnen zijn en mijn tanden stonden in mijn lip dude ga alsjeblieft naar dat bed. Ik had ook ineens ongeveer spijt dat ik hier was gaan liggen... Ik hield niet van genante momenten, en dit viel onder de top 3 genante momenten momenteel...
"Ik denk niet dat James straf als hij me vind erger kan zijn dan dit.." zei ik fluisterend, bijna onverstaanbaar, het was ook eigenlijk niet de bedoeling dat hij het horen zou..


Laurinda Pearl

Matt vertelde over wat hij een keer mijn zijn broer had uitgevreten en ik begon te lachen. "Het juiste persoon hmm is dit een wraak actie of die kerel van net?" en ik grinnikte, ik wist wel bijna zeker dat het dat was.
"Je mag ook mijn kamergenoot proberen... zo geweldig is die niet. En dan te bedenken dat ik daar de hele tijd mee op een kamer lig. Word er bijna depressief van.." En ik slaakte een zucht.

[ bericht aangepast op 3 aug 2013 - 20:35 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Rafael Montrose

"Ik snap je.. dat je er bij wil horen.." begint Mabel met een begrijpend knikje "Maar daardoor moet je de oude jij niet kwijtraken.. want als ik die foto's zie denk ik dat jij jezelf wel verloren bent, of niet?" Zegt ze zacht. "Vind je het goed van je zelf? Dat je zo geworden bent? Ik bedoel, ben je er blij mee?" Vraagt ze voorzichtig. Ik kijk even weg en voel mijn wangen rood worden.
"Ik ben er niet blij mee maar ook weer wel. Ik heb zelf vertrouwen gekregen en durf mijn mening te laten horen. Het is fijn dat mensen naar je luisteren. Maar ik ben denk ik inderdaad mezelf verloren." Even staar ik naar de foto oude foto van Pieter. "Dit is echt een oude foto dit was hij op carnaval." Zeg ik en een glimlach speelt rond mijn gezicht. Ik kijk naar Mabel en zie dat een traan een spoort heeft achter gelaten. "Hè niet huilen. Het is mijn domme schuld." Zeg ik terwijl ik even aarzel maar dan toch haar omhels.
"Kom nou!" Riep Pieter naar me.
"Nee!" Riep ik kwaad terug. Pieter pakte mijn arm en sleurde me het terrein op. Fijn nu kon iedereen dat ik me als een bushokje had verkleed.
"Kijk zo erg is er toch niet? Ik ben een nerd en jij een bus hok".
Ik voel hoe een glimlach op speelt en een traan mijn oog verlaat.

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Matt Johnson
Als Laurinda vraagt of het een wraak actie is tegen Rafael knik ik grijnzend.
"Je mag ook mijn kamergenoot proberen.. zo geweldig is die niet. En dan te bedenken dat ik daar de hele tijd mee op een kamer lig. Word er bijna depressief van.." zegt ze waarna ze een zucht slaakt.
"Oh, is goed hoor" zeg ik breed grijnzend "Ik heb toch een hele zak balonnen bij me" zeg ik lachend "I'm a prepper" vervolg ik met een wenkbrauwwiebel.
Ja, ik ben overal op voor bereid, ik heb namenlijk twee koffers bij me. Waarvan één helemaal vol zit met grappen-materiaal.

Mabel Winter
"Ik ben er niet blij mee maar ook weer wel. Ik heb zelf vertrouwen gekregen en durf mijn mening te laten horen. Het is fijn dat mensen naar je luisteren. Maar ik ben denk ik inderdaad mezelf verloren." zegt Rafael terwijl hij naar een foto staart van zijn vriend.
"Dat kan ook als je, je zelf bent Raf.." begin ik zacht "Als die mensen waar je nu mee om gaat je echte vrienden zijn zouden ze de echte jij accepteren.. je hoeft geen drugs te gebruiken om zelfverzekerd te zijn, om je mening te kunnen laten horen" vervolg ik "Het enige wat je nodig hebt is geloof.. Je moet gewoon in jezelf kunnen geloven"
"Dit is echt een oude foto dit was hij op carnaval." zegt Rafael dan met een glimlach, als hij mijn traan op merkt zegt hij: "Hè niet huilen. Het is mijn domme schuld." en hij geeft me een knuffel. Glimlachend knuffel ik hem terug.
"Laten we naar binnen gaan..? Ik krijg blauwe benen" zeg ik als ik zie dat mijn benen langzaam aan paars/blauw worden door de kou.

Little do you know

Laurinda Pearl
Matt knikt grijnzend op mijn vraag of het een wraakactie is. Haha, ik wist het. Daarna stemt hij zelfs in op mijn idee bij Mabel het zelfde te doen.
Amazing, Mabel naar de galenmootjes helpen, mijn gezicht klaart direct helemaal op, en ik klap enthousiast in mijn handen. Mabel pakken, Mabel pakken, Mabel pakkeeen hihi.
Sorry hoor, ik ben echt niet gemeen, maar de manier waarop ze deed tegen me vanmiddag was alles dan aardig en het beviel me totaal niet punt uit.
Kan ik ten minste een keer om der lachen mwhaha.
"waar beginnen we?" Ik kon niet wachten

[ bericht aangepast op 3 aug 2013 - 21:18 ]

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign