Evenings in London never felt so sad... || One Direction 3 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eirwen Cadwalader
Toen alles was opgeruimd en Alex was aangekleed floot ik zacht tussen mijn tanden voor de honden. Ik nam afscheid van Rosalie en Harry en begon toen met kleine Alex naast me, haar handje in de mijne, naar de trein te lopen. Het strand lag een stuk van de stad, dus we moesten zo ook terug om boodschappen te kunnen doen. Het zou nog wel eens een probleem kunnen worden dat ik niet kon auto rijden in Nieuw-Zeeland. Maar ach, dat zag ik daar wel weer. We stapten uit bij de supermarkt, waar ik de honden vast bond bij de ingang. Ik zette Alex in het stoeltje van het karretje en duwde dat rustig door de winkel terwijl ik spullen kocht voor het feest en voor vanavond. Morgen had ik namelijk geen vrij. Voor drank en eten werd gezorgd, maar versieringen enzo moest ik zelf doen. Toen ik alles had duwde ik het karretje naar de kassa en betaalde. Alex haalde ik uit het karretje en gaf haar het doosje met de spulletjes voor vanavond terwijl ik een grotere tas tilde met spullen voor het feest. Met de honden gingen we nu terug naar de metro om daarmee naar mijn appartement te vertrekken. Eenmaal thuis spoelde ik in de douche de honden af, daarna zette ik het water warmer en zorgde ervoor dat Alex ook weer schoon en droog was met zelfs een setje schone kleertjes die hier nog lag voor als ze kwam logeren. Het was altijd al druk in mijn huis, maar met de kleine meid erbij alleen maar erger, maar dat was ook wel leuk. Ik gaf haar een kommetje om het poeder en de melk voor de saus te mensen terwijl ik zelf de spinazie ontdooide en de oven voorverwarmde. Ook hielp Alex met het opstapelen van de lasagne. Ik liet haar alleen niet in de buurt van de oven komen. Toen alles klaar was, de tafel al gedekt was, met Alex' hulp, ging ik met het meisje op mijn schoot voor de tv zitten en liet haar maar wat kijken terwijl ik zelf de rust kreeg van het invlechten van haar haren om na te denken over wat me allemaal in hemelsnaam aan het overkomen was.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
ik zwaaide even naar Alex, maar keek al snel weer naar Rosalie die nog altijd het onderwerp, one direction, niet had laten vallen. en eigenlijk was dat juist net het gene waar ik het niet over wilde hebben. ik lachte schamper en schudden mijn hoofd. het was best grappig ho omstanders er altijd om dachten. alsof het zo makkelijk was. we hadden niet meer. te eerste, waren we niet voor niet uit elkaar. de jongens zagen me al aankomen. Louis en Zayn zouden me nog het hardste uitlachen. Die hadden een heel nieuw leven opgebouwd. iedereen trouwens. dat ik nou niet verder leek te kunnen. ten tweede, geen enkel platenmaatschappij die ons nog zou willen. en zonder zouden we nergens zijn. We waren leeggepompt en zodra we niet genoeg geld meer binnen brachten, weer uitgespuugd. Zo werkte het nu eenmaal. 'Er valt niets te proberen.' en hierbij liet ik het. ik wilde het er niet meer over hebben en stond op. ''Kom Hails. we gaan zwemmen.' Meteen trok het kleine meisje haar badjas weer uit en greep mijn hand vast om samen naar het water te rennen. 'Ho, niet te ver. je hebt geen zwembandjes meer om.' Gelukkig nam Hailey daar genoegen heen en had de grootste lol, met over de kleine golfjes heen te springen die op het zand kapot sloegen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Lauren Holmes

Eirwen en Alex vertrokken, waardoor Harry, Hailey en ik alleen achtebleven. Hij wilde het er niet over hebben, dat zag ik aan hem. Maar als hij het er niet over wilde hebben? Waar wilde hij het dan over hebben. Er was geen normaal gesprek met hem te hebben. In iedergeval, ons leek het niet te lukken.
'Weet je, ik voelde me schuldig dat ik nooit geinteresseerd was in je popsterren leventje. Ik dacht zelfs dat het mijn schuld was dat je vreemdging. Maar hoe kon ik een echte vriendin voor ke zijn, als je altijd wegloopt van je problemen of serieuze gesprekken,' riep ik hem na. Het wad er uit voor ik door had. Gelijk draaide ik me om, zodat ik niet naar Hailey en Harry hoefde te kijken. Ik pakte een tijdschrift en sloeg die open. Maar echt lezen deed ik niet. Ik stond op en liep weg.
Wef van de spullen. Mijn armen sloef ik over elkaar, terwijl ik met mijn voeten door het water liep. Langzaam liep ik langs de kustlijn en sloot mijn ogen. Mijn gedachtes probeerde ik uit te schakelen. Ver achter me hoorde jk het geschater van Hailey. Langzaam draaide ik me om en liep terug. Eenmaal daar aangekomen keek ik enkel Hailey aan. 'Hails, we moeten zo gaan. We hebben nog geen avond eten. Dat moeten we even halen.'
'Papa mee eten.'
'Vraag maar of hij dat wilt.' Zonder op reactie te wachten liep ik terug naar de handdoeken. Ik trok mijn jurkje over mijn bikini aan en nam plaats op de handdoek.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik
Boven, trok ik meteen mijn handdoek van mijn middel en gooide ik hem in de wasmand. De rest zou zo wel komen. Snel deed ik de slaapkamerdeur achter me dicht, wat je wist het immers maar nooit in dit huis en wie er opeens voor je neus stond. Ik was er nog altijd ziek over. Ook al werd het morgen verholpen. Ik trok een schone boxer aan en een zwarte chino. Met daarboven een simpel wit shirt een een rode blouse, die ik openliet. Mijn haar kwam zo wel. Ik liep terug naar de badkamer, waar ik de rest van de kleding die er nog lag ook in de wasmand gooide en deze meenam naar het Washok. Ik propte alles in wasmachine en zetten het ding aan. Eigenlijk wilde ik terug naar beneden, maar ik wist dat ik niet het veste gezelschap zou zijn daar. Dus begon ik Maddie haar speelgoed maar bij elkaar te ruimen. Dat kind had echt veel te veel rotzooi. Ze had zowaar een hele speelgoedwinkel in haar kamer staan.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Dit meende ze niet. Alles was weer eens mijn schuld. Ze begreep het gewoon niet. Ik negeerde het, deed net of ik het niet meer hoorde. Probeerde me op Hailey te focussen die me bedolf onder waterspetters. Maar het lukte me niet. Er was niets wat me ooit lukte. Ja, in alles verpesten was ik behoorlijk goed. Ik hoopte maar niet dat Hailey daar teveel in op mij leek. 'Hooger!' Ik tilde haar op en sprong zelf over een golf heen. Ik hoopte dat Hailey altijd zo onbezonnen zou blijven als ze nu was. Ik gunde haar zoveel meer. Toen ik naar de handdoeken keek, was Rosalie weg. Meteen schoten mijn ogen het strand over, maar ze kwam deze kant al oplopen, met de mededeling dat ze weg gingen. Mij totaal negerend. Ik liet Hailey los die vroeg of ik mee bleef eten en met een gekwelde blik keek ik Rosalie nog even aan, voordat ze weer terug naar de spullen liep. 'Ik denk dat mama even alleen met je wilt eten vanavond, Hails.' Zei ik stil. Ik aaide even over haar bol heen. Ik snapte maar al te goed dat ik niet meer gewenst was. 'Maar ik wil dat je blijft eten!' Ik slikte moeilijk en schudden mijn hoofd. 'Vanavond niet meis.' Ik knielde voor haar neer en kriebelde even over haar neus. 'Wees lief voor mama ja. Dat heeft ze wel even nodig.' Ik drukte een kus op haar voorhoofd en nam haar mee naar de spullen. Zonder iets te zeggen trok ik mijn shirt aan en begon ik alles in te pakken. 'Bedankt dat je me meevroeg.' Dat was het enige wat ik nog zei, voordat ik mij. Tas over mijn schouders sloeg, mijn Toms pakten en weg liep. Ik wist dat het een enorm eind lopen was, vanaf het strand naar huis. Maar ik wist waneer ik gewenst was en niet en dus was er geen andere optie.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Lauren Holmes

Ik keek op toen Harry en Hailey aankwamen. 'Ja graag gedaan. Wat ga je doen?' Verbaasd kijk ik Harry na. 'Harry,' roep ik hem achterna. Ik kijk naar Hails.
'Hij wilr niet mee eten,' zegt ze sipjes. 'Eet vanavond maar even bij papa,' fluisterde ik zacht en keek haar aan. Ecen keek ze me met grote ogen aan en rende toen naar Harry toe. Zwijgend begon ik de spullen in te pakken en klopte alles uit. Mijn schoenen raapte ik op, nst zoals Hailey haar kleren. Ik hees alles over mijn schouder en liep naar Harry en Hailey toe. 'Jullie kunnen instappen.' Ik deed mijn auto open en zette de spullen achterin. Voor een seconde sloot ik mijn ogen en beet oo mijn lip. 'Ik was moe. Doodmoe en morgen zou de wekker weer om 7 uir gaan. Langzaam gooide ik de achterklep weer dicht en nam plaats achter het stuur. Als een zombie staarde ik voor me uit en wachtte tot iedereen zat.
'Sorry van mjjn opmerking,' mimpelde ik zacht, terwijl ik gas gaf. 'Ik meende het niet. Althans, ik wilde het njet zeggen.' Ik keek vlug opzij. Al snel reed ik hartje Londo in op weg naar Harry's huis. Voor zijn huis stond ik stil. 'Kan je haar voor tienen thuis brengen.' Ik keek Harry zwijgend aan en leunde achterover in mijn stoel.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Georgie Tomlinson.
Zayn denderde naar beneden waarna hij waarschijnlijk naar de tuin liep. Weer een snik verliet mijn mond, ik kon het niet geloven, ik was er duidelijk nog niet klaar voor. Ik was al een aantal weken, niks was ik aangekomen en mijn buik was nog steeds plat, ietjes dikker maar plat. Elke dag weegde ik me nog, maar ik was geen kilo's zwaarder geworden. Niet snel daarna kwam Louis ook naar beneden en ik hem met betraande ogen aan keek. Hij stuurde Louise weg, die daar blijkbaar nog stond en trok mij daarna in een knuffel. 'Ga maar zitten, ik kom er zo aan,' zei hij waarna hij achter Zayn aan in. Ik liep naar de huiskamer en bleef daar staan en veegde ruw wat tranen weg. Mijn blik liet ik over de meubels glijden en een trillerig zuchtje verliet mijn lippen.
Al snel kwam mijn broer weer terug en ging op de bank zitten en klopte naast hem als teken dat ik daar kon zitten. 'Kom zitten en vertel me wat er is'.
Zachtjes liet ik me op de bank zakkken en weer een snik verliet mijn mond. 'Lou, i-ik ben zwanger,' zei ik met een trillerige stem en sloeg overstuur mijn handen voor mijn ogen. 'Ik ben er nog niet klaar voor,' kwam er daarna schor uit mijn mond.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Harry Styles
Ik wist dat Rosalie gelijk had. Ik liep weg van mijn problemen en dat was precies wat ik nu ook deed. 'Ik doe waar ik het beste in ben.' Gaf ik haar dan ook nog de verklaring voor wat ik ging doen. Ik slenterde het zand door en negeerde het roepen van mijn naam. Ik schok me dan ook een ongeluk toen Hailey opeens aan mijn arm hing. 'Ik mag vanavond bij jou eten, van mama!' Riep ze vrolijk. Ik keek even achterom naar Rosalie en tilde Hailey op. 'Wat wil je eten dan?' Ik wist niet waar het vandaan kwam of wat Rosalie haar reden hiervoor was. Ik wist wel dat ik het gijn vond dat Hailey zou blijven eten. Zwijgend stapte ik dan ook in, maar plaatste Hailey dit keer netjes achter in de auto. Ik deed haar gordel vast en stapen zelf ook in. De autorit was ongemakkelijk en ik staarde nietszeggend voor me uit. Ik likte even over mijn onderlip en schudden mijn hoofd. 'Nee, je had gelijk.' Zeg ik iets kil, terwijl ik voor me uitstaat. 'We weten allebei, dat ik de egowistische klootzak was die vreemd ging en daarna wegliep, omdat hij te laf was om zijn fouten recht te zetten.' Dat was toch wat ze wilde horen. Dat het allemaal mijn fout was. 'Prima.' Ik stapten de auto uit en maakte Hailey los. 'Blijft mama dan ook niet eten?' Ik zuchten zachtjes en keek via de achteruitkijkspiegel naar Rosalie haar gezicht. Dit mocht ze Hailey zelf gaan uitleggen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Zachtjes liet Georgie zich op de bank zakkken en weer een snik verliet haar mond. Ik trok haar gelijk in een knuffel en luisterde naar haar woorden. Dat was misschien handiger voor wat mijn mond verliet. Ik wilde mijn mond uiteindelijk openen, om te zeggen dat -dat toch niet zo erg was. Dat het juist leuk was, om te horen, maar toen het kwartje viel, sloot ik mijn mond zonder iets te zeggen. Het was juist het tegenovergestelde. Misschien stond Louise dus net ook al aan de deur. 'Ik ben er nog niet klaar voor,' kwam er daarna nog schor uit haar mond. Alleen deze woorden kreeg ik al niet meer mee, want ik wist al meer dan genoeg. Mijn greep verstrakte iets terwijl de blik in mijn ogen veranderde. 'Het komt allemaal goed. Dat beloof ik je, want daar zal ik persoonlijk voor zorgen.' Na deze woorden liet drukte ik een kus op haar wang, om haar vervolgens los te laten. 'Geef me vijf minuten.' Mompelde ik voor ik naar boven verdween, om me om te kleden. Alleen in het handdoek ging het namelijk niet worden. Eenmaal in mijn dagelijkse kleding zocht ik de bovenverdieping af naar Zayn. 'Boo, kan je heel even met Georgie praten? Tenminste haar geruststellen? Ik moet heel even iets afhandelen.' Vroeg ik toen ik hem had gevonden en eigenlijk zonder op antwoord te wachten trok ik mijn mond open. 'Ja? Je bent echt een schat, maar dat wist je al.' Zei ik en drukte een kus op zijn lippen. Daarna verdween ik weer naar beneden, om mijn schoenen en andere spullen te pakken. De gevaarlijke twinkels in mijn ogen waren nog te vinden, maar gezien dit bij niemand op kon vallen, kwam ik daar ook weer mee weg.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Hailey Holmes

'Harry,' siste ik. 'Dat ben je niet oke! Je bent nooit een egoistische klootzak geweest. Ja het deed pijn wat je hebt gedaan, maar ik begrijp het ja!' Ik keek hem aan. 'Ik was boos, maar nu niet meer. Ik wil gewoon... Dat we met elkaar omgaan als vrienden, dat ik normaal met je kan praten.' Ik kijk hem aan en kijk dan naar Hailey. 'Ik ben ook niet goed bezig geweest. Ik heb je nooit iets verteld pver Hailey tot laatst.' Ik kijk hem aan. 'Dat is nog erger dan jij hebt gedaan. Als jij een klootzak bent, dan ik ben een egoistische bitch.' Ik kijk hem aan. Mijn blik glijdt weer naar Hailey. Ik maak mijn gordel los en druk een kus op haar voorhoofd. 'Je mlet ook leren dingen te doen zonder mij. En ik be een beetje moe. Je ziet me vanavond weer Hails. Goed?' Ik kijk Harry weer aan. 'Veel plezier.' Ik start de auto weer op en gooi het portier aan Hailet en Harry zijn kant dichf. Ik zwaai nof even naar Hailey, voordat ik weg rij.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn Malik
Ik had zachtjes de radio aangedaan en zong nu mee met passenger. De enorme speelgoedmanden die aan die muur stonden, zaten nu weer vol en je kon tenminste de vloer in de kamer weer zien.ik schok een beetje van Louis die plots ook ik de kamer stond en keek hem vreemd aan. Waarom wilde hij dat ik Georgië ging praten? 'Wacht boo, wat ga je doen?' Maar het enige wat ik kreeg was nog een kus. Ik zuchten zachtjes en keek op de klok. Als hij maar opschoot, want ik was hier niet de beste in. Behalve als het om Louis zelf of om Maddie ging. Maar bij hun wist ik precies wat ik moest doen. Bij Georgië niet. Ik wist niet eens wat er aan de hand was. Ik slenterde de trap af, met een van Hailey haar knuffels nog in mijn handen. Ik ging naar Georgië zitten op de bank. 'Lou, is weet ik niet waar, dus je moet het even met mij doen.' Zei ik stil, terwijl ik met de pluche panda speelden en hem uiteindelijk op Georgië haar schoot legde. 'Ik snap best dat ik niet degene ben met wie je wilt praten hoor. Je kan ook wachten tot Lou terug is.' Ik was hier zo slecht in.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik bleef stil. Totaal niet meer wetend wat ik moest zeggen. Niet dag ik daar echt de tijd voor kreeg, want Rosalie trok het portier al dicht, zodra Hailey was uitgestapt. Ik kon nog snel mijn tas
En die van Hailey uit de achtrbak trekken, voordat ze vertrok. anders moest Hailey heel de avond in haar bikini lopen. Ik zuchten zachtjes en keek Hailey aan, die vreemd naar de wegrijdende auto van haar moeder keek. 'Waarom is mama boos?' Vroeg ze stil. Meteen pakte ik haar op en zetten ik haar op mijn arm. 'Mama is een beetje moe. Daarom blijf je vanavond ook bij mij.' Ik bedacht me dat ik nog wel boodschappen moest doen. Ik opende de deur. Eerst gingen ze onder de douche. 'Wat wil je nou eten vanavond?' Ik gooide de tassen neer en pakte Hailey haar kleding en ondergoed van vandaag eruit. 'Maakt niet uit.' Ik schuddende even mijn hoofd. We zouden in de supermarkt wel kijken. Ik nam Hailey mee naar boven en draaide de douche open in de badkamer. Ik liet Hailey zichzelf douche en spoelde zelf alleen mijn voeten af, omdat ik verder de zee niet in was geweest. Al snel was de kleine meid weer aangekleed en had ik haar, haar geborsteld en konden we naar de supermarkt.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Mijn spullen had ik bij elkaar waardoor ik nu wel kon vertrekken. Iets wat ik dan ook maar als te graag deed, want dit had ik het liefst zo snel mogelijk opgelost. De frisse buitenlucht kwam me dan ook al snel tegemoet terwijl de deur achter me met een klap in het slot viel. Mijn zonnebril zette ik op, zodat mijn blikken onopgemerkt bleven, maar ook omdat het nog nodig was. Met snelle passen liep ik de straten door tot het moment dat ik doorkreeg dat het eigenlijk onbegonnen werk was zonder een adres. Toch weerhield me dat nergens van, want zodra ik iets in mijn hoofd had, moest dat worden uitgevoerd. Het maakte niet uit wat het was. Er waren in totaal maar drie mensen die me op andere gedachten konden brengen op de momenten dat -dat echt nodig was. Daarbij de Starbucks, maar zeker ook het adres van mijn zusje kon ik met mijn ogen dicht vinden. En aangezien dat de meeste voor de hand liggende plekken waren, begon ik mijn zoektocht maar daar.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Georgie Tomlinson
Toen ik op de bank neerkwam trok Lou me gelijk in een knuffel, na mijn woorden dat ik er nog niet klaar voor was verstrakte zijn greep. 'Het komt allemaal goed. Dat beloof ik je, want daar zal ik persoonlijk voor zorgen.' Na deze woorden drukte hij een kus op mijn wang en liet me los. Ik ademde even diep in en liet de lucht onregelmatig weer ontsnappen. 'Geef me vijf minuten,' mompelde Louis nog waarna ik even zacht met mijn hoofd knikte. Hij verdween uit de kamer en ik veegde gelijk weer wat tranen uit mijn gezicht. Ik pulkte wat aan mijn vest en staar naar de muur. De tranen raakte langzamerhand op, wat maar goed ook was. Niet snel nadat Lou weg was gegaan, kwam Zayn de kamer binnen gewandelt met een pandaknuffelbeer in zijn handen, waarschijnlijk van Maddie. Hij liet zich naast me op de bank zakken en ik bleef naar voren staren waarbij ik nog een keer wat tranen wegveegde met mijn hand .'Lou, is weet ik niet waar, dus je moet het even met mij doen.' Zei Zayn stil, terwijl hij met de pandabeer speelde en hem uiteindelijk op mijn schoot legde. 'Ik snap best dat ik niet degene ben met wie je wilt praten hoor. Je kan ook wachten tot Lou terug is.'
Ik schonk hem een waterig glimlachje en schudde mijn hoofd. 'Het is goed zo, en het was ook niet netjes van mij om zomaar binnen te komen met mijn probleem,' mompelde ik schor en speelde met het beertje op mijn schoot.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Zayn Malik
Ik glimlachte waterig en haalde mijn schouders op. 'Je bent niet de enige die zomaar naar binnen kwam stappen vandaag. Het was gewoon de druppel.' Mompel ik. Ik wiebel wat ongemakkelijk heen en weer een staar door het raam, de straat op. Ik vroeg me af waar Louis heen was. Ik beet op mijn lip en zuchten zachtjes. 'Wil je wat drinken?' Ik stond op en pakte het bord met overgebleven pannenkoeken en de lege glazen. Ik liep naar de open keuken en leegde het bord in de prullenbak. Die waren nu toch niet meer te eten. Ik kookte voor mezelf water, voor een kop thee en ruimde ondertussen de borden en glazen op. Ik hoopte echt dat Louis snel tussen kwam, want ik voelde me niet erg op me gemak zo. Ik had geen flauw idee wat er met Georgië aan de hand was, maar durfde het ook niet te vragen. Ze was hier immers voor Louis. Niet voor mij.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''