Evenings in London never felt so sad... || One Direction 3 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Harry ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[hier ga ik echt niet sneller door reageren. Maar het komt eraan.]

Zayn Malik
Ik beet even op mijn lip en gaf Louis een klein zetje, zodat hij met zijn kont op de overloop belanden en dus zat. Ik nam plaats op zijn schoot met mijn benen aan weerszijde van zijn lichaam en legde mijn handen op zijn borstkas. Iets wat een beetje ongelukkig uitkwam met enkel de handdoek die om mijn middel was gewikkeld. 'Ik dacht eraan om niemand de sleutel te geven.' Fluisterde ik mysterieus. 'Want dan kan ik je overal, en waneer ik maar wil nemen. Zonder dat iemand ons ooit nog kan storen.' Lispelde ik in Louis zijn oor. Natuurlijk zouden er wel mensen de sleutel krijgen, maar daar was ik niet op uit. Ik duwde zijn bovenlichaam naar achter en het kon me niet schelen dat Louise nog beneden was. Ik was wel even klaar met die meid en daarbij was het nog altijd mijn huis en had ik nog altijd niet gekregen wat ik wilden. Ik ging recht op Louis zijn edele delen zitten en boog me voorover om hem te kussen.

[ bericht aangepast op 31 juli 2013 - 23:09 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Ik kijk naar Eirwen die over het afscheidsfeestje begint en ik knik bij de uitnodiging. 'ik zal er zijn.' Ik vroeg me af of ze Louis en Zayn ook had uitgenodigd. vast wel. het was een mooie kans om het goed te maken, maar als Louis het niet zou accepteren, was het geen goed moment om ruzie te gaan maken. Het maakte me redelijk nerveuze. Rosalie begon een heel verhaal over allerlei sporten, maar al snel raakte ik verveeld. Ik vroeg niet wat ze niet deed, maar wat wel. Als we allebei gingen opsommen wat we niet deden waren we morgen nog niet klaar. Na Golf haakte ik helemaal af. Ik speelde af en toe nog golf. Vroeger, tijdens one direction speelde ik het veel vaker. Gewoon om mijn zinnen te verzetten. Het was altijd enorm gezellig op de baan en ik bedacht me dat ik er snel weer eens heen moest om een balletje te slaan. Ook Eirwen vertelde wat ze allemaal gedaan had en ik staarde voor me uit. Seks was ook een sport. En daar was Ik behoorlijk goed in. Rosalie ook wel. We hadden er tenminste een pracht meisje uit kunnen krijgen, dus dat moest wat zeggen. Ik grijnsde om mijn eigen gedachte, maar deelde ze niet. Ik zwaaide naar Hailey die even was gestopt met spelen en onze kant op keek. Meteen kwam ze hierheen rennen en dook tussen Rosalie en mij in. 'Uitgespeeld?' Ze knikte uitgeput en liet zich tegen me aanzakken. Ik ging rustig met mijn hand door haar natte klittende haar en begon zachtjes een liedje te neuriën.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Lauren Holmes

Ik keek Eirwen aan en glimlachte. 'Ik zal er zijn. Als ik nof met iets moet helpen, kan je me bellen. Ik doe het graag.' Ik keek haar aan. Mijn hele verhaal over sport leek geen va beiden te boeien.
'Wauw, ik hou mijn mond al. Ik wist niet dat ik zo saai was,' grinnik ik en keek ze aan. Al snel kwam Hailey aanrennen, die tussen Harry en mij in kwam zitten. Ik glimlachte even en keek toen voor me uit.
'Dat wordt een heftige borstel beurt meis,' mompel ik als ik Hailey haar haren zie. Ik wist wat voor een ramp het was, ik sprak uit ervaring. Ze keek me even aan en haalde haar schouders op. Ik glimlachte even. 'We kunnen het ook gewokn afknippen, als dat nodig is,' grapte ik. Gelijk keek ze me met grote ogen aan en schudde wild haar hoofd. Ik grinnikte even.
'Grapje schat.' Ik nam plaats op mijn rug en sloot mijn ogen. De zon verwarmde mijn lichaam en gaf me een aangenaam gevoel. Ik zuchtte eventjes en keek opzij naar Harry.
'Zou jij one Direction nog terug willen?' Vragend kijk ik hem aan en glimlach eventjes.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Ik kom weer even binnenvallen met Lou's twin, dadelijk post ik een stukje ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Georgie Tomlinson.
Overstuur liep ik door de straten van Londen. De tranen die ik probeerde te bedwingen, liepen uiteindelijk toch over mijn wangen zwarte mascara strepen achterlatend. Ik wilde het niet geloven. Of beter gezegd kon ik het niet, maar de uitslag was toch duidelijk geweest. Nu liep ik hier doelloos rond terwijl ik me van de buitenwereld af probeerde te sluiten. Naar mijn ouders hoefde ik nu niet heen en mijn zusje ook niet, want hun reactie kon ik wel raden. Dan bleef er maar een optie over, want ik moest mijn hart luchten en dat kon alleen bij de persoon die in het huis voor me woonde.
Ik pakte mijn sleutels en probeerde met trillende handen Louis' zijn sleutels vast te pakken en de deur open te krijgen, iets wat na vijf keer lukte. Ik liep naar binnen en keek met betraande ogen rond. Je ging niet menen dat Louis er juist nu niet was, toch?
"Louis?" riep ik met een trillende stem terwijl de tranen nog sneller over mijn gezicht stroomde.
"Lou?" riep ik nogmaals en sloot de deur achter me die met een klik in heg slot viel. Een luide snik verliet mijn mond waarna ik nog een keer de naam van mijn tweeling broer riep. Met betraande ogen keek ik rond, normaal zou hij gelijk naar me toe zijn gekomen. Met mijn handen veeg ik wat tranen weg, waardoor er zwarte mascara strepen op mijn handen verschijnen. "Louis?" riep ik nog maals waarna ik eens een teug adem nam, "Ik ben z-zwanger," gooide ik er gelijk achter aan en er weer een luide snik mijn mond verliet.

[ bericht aangepast op 1 aug 2013 - 1:51 ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Louis Tomlinson
Ik kroop ietwat naar achteren, zodra ik op de overloop zat. Mijn ogen, waarin ondertussen een ondeugende twinkeling in te vinden was, waren op de jongen gericht die plaats nam op mijn schoot waarna mijn vingers over zijn borstkas naar beneden trippelde. Al bleven deze uiteindelijk stilliggen, net onder de rand van zijn handdoek. Ik luisterde naar Zayn zijn woorden en kon niet anders dan hard op mijn lip bijten. Het waren niet alleen de woorden, maar ook de gedachten. Zeker toen de deur beneden weer openging, wist ik dat het geen slecht plan was. Ook al wist ik dat het toch niet zou gebeuren. Niet dat ik me nog veel aantrok van wat beneden gebeurde, want waarschijnlijk was het Louise waar alles door zou dringen. Dat dacht ik tenminste tot ik de stem van Georgie hoorde. Een zacht zucht verliet mijn mond, want zij kon er ook nog wel een keer bij komen. In mijn achterhoofd kwam naar voren dat er iets was, maar ik negeerde het en mijn aandacht volledige op Zayn. Ik wist wat hij wilde en dat ging gebeuren. Tenminste dat was het idee tot de laatste woorden van Georgie. Deze zorgde ervoor dat ik voor de eerste keer Zayn iets van me afduwde en met grote ogen opkeek. 'Het is foute boel beneden.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Serieus. Was dit echt wat
Hier gebeurden? Louis duwde me iets van zich af. Ik was verdoemd, ik wist het zeker. 'Natuurlijk, het zal eens niet. Weetje wat. misschien moeten wie tyfus deur maar gewoon open zetten. want zin heeft hij blijkbaar toch niet, want iedereen loopt hier toch naar binnen alsof ze hier zelf wonen.' snauwde ik. Geïrriteerd ging ik staan en zonder iets te zeggen denderde ik naar beneden. Ik negeerde Georgië die stond te janken. Ja, dat was maar beter ook, anders had ik haar zelf aan het janken gemaakt. Ze mocht wel een hele goede reden hebben om hier binnen te komen zetten. Iedereen bekeek het maar. Ik gristen mijn sigaretten en mobiel mee en liep naar de tuin. Met trillende handen stak ik een sigaret op en zocht ik in mijn mobiel naar een slotenmaker. Iedereen bekeek het maar. Niemand kreeg de sleutel. Ze stikte er maar in. Toen ik er eentje had gevonden belde ik hem meteen om een afpraak te maken.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Eirwen Cadwalader
Al snel na mijn antwoord kwam Hailey deze kant op rennen. Blijkbaar had ze genoeg gespeeld en ze zat helemaal onder het zand. Ik sprong rustig op en liep naar Alex die aan de rand van het water nu twee tennisballen aan het gooien was. Ik kwam naast haar staan en ging op mijn hurken zitten. "Wil je nog lang blijven spelen? We moeten namelijk ook nog naar de winkels en eten koken voor papa." Haar oogjes lichtten op bij mijn woorden. Volgens mij mocht ze van Liam niet vaak helpen koken. Dat snapte ik ook wel want hij had ook een erg druk leven, nog drukker dan ik doordat hij ook altijd rekening met haar moest houden. "Ga je eerst maar eens afspoelen in de zee en dan droog ik je wel af als we terug bij de handdoeken zijn." zei ik tegen het meisje. Gelukkig had ze haar bandjes nog om. Vrolijk rende ze de golven in om zich van het zand te ontdoen. Ondertussen stonden de honden aan mijn zijde. Die zaten ook helemaal onder het zand. Dat werd dus in de douche ermee als we thuis waren. Alex kon ik dan ook mooi even afspoelen. Het meisje kwam al snel terug en liep met me mee naar de handdoeken. Ik deed haar bandjes af en droogde haar goed af met een handdoek voor ik haar haar kleren aangaf om weer aan te doen. "Wij gaan zo maar weer eens. We moeten nog boodschappen doen en koken, want Liam blijft ook eten. Het was heel erg gezellig... En ik zie jullie dus morgen avond." zei ik glimlachend terwijl ik mijn tas weer inpakte.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
'Zayn, nee. Het is...' Ik viel stil doordat ik niet wist wat te zeggen. Zijn woorden waren tot de laatste letter waar en deze keer was ik daar niet zo blij mee. Niet door zijn gelijk, maar de hele situatie. Voor een kleine seconde bleef ik dan ook nog liggen, alleen al snel krabbelde ik overeind, om ook naar beneden te lopen. Hoe eerder dit geregeld was hoe beter het was. Ik keek naar Louise die er nog stond en wees naar de deur. 'Het huis uit. Nu.' Waren de enige woorden die mijn mond verlieten en trok Georgie erna in een knuffel. 'Ga maar zitten, ik kom er zo aan.'
Mijn blik ging de kamer door waarna deze bleef hangen op Zayn die in de tuin stond. Ik slikte, maar liep toen toch naar hem toe. Het telefoongesprek was me al meer dan duidelijk voor ik nog een woord had gehoord. Ik luisterde dan ook niet aandachtig mee, ondanks ik het wel nodig vond dat er snel iets moest gebeuren, en wachtte geduldig af tot ik mijn mond open kon trekken. Mijn armen vonden de vaste plek om zijn middel en keek iets op. 'Zayn, geef me vijf minuten om erachter te komen. Erachter te komen wat er aan de hand is. Daarna zal de sleutel in het slot gaan, zodat niemand ons kan storen en ben ik volledig tot jouw beschikking. En dat tot het laatste moment van de dag, want onze kleine meid is toch laat.' Zei ik zachtjes en drukte nog een kusje op zijn wang.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik snapte het gewoon niet. Hoe kwam het in iemand zijn stomme kop op, om zomaar bij iemand naar binnen te wandelen. Broer of niet. Ik zou dat echt niet kunnen. Het was onbeleefd en een schending van privecy. Die sleutels watervoorraad noodgevallen. Als wij niet thuis waren en je echt nergens anders heen kon ofzo. Als wij onszelf buiten hadden gesloten, zodat we bij iemand een sleutel konden halen. Zo simpel was het. Ik keek naar Louis, die naar buiten was gekomen en keek hem aan, terwijl ik het gesprek afmaakten. 'Fijn dat u zo snel tijd heeft. Dan zie ik u morgenochtend.' Terwijl ik het telefoon gesprek afsloot, drukte ik mijn sigaret uit. Zuchtend ging ik in op Louis zijn knuffel. Ik wist dat ik niet tegen hem had mogen snauwen, maar ik was er gewoon klaar mee. Polak was het niet zijn schuld. 'Neem de tijd. Het is nu toch al verpest.' Mopperde ik. Daarbij, zijn zusjes kwamen niet, voor niets allemaal naar hem. Ik drukten een kus op zijn kreun, maar een lag kon er nog altijd niet vanaf. Niet vanwege Louis, maar door alles. Heel mijn humeur was gewoon verpest. Maar ik wist ook dat Louis de enige was die, dat weer kon veranderen.ik gaf hem een zetje richting de deur. 'Zorg nu maar dat het goed komt met Georgië. Ik ga me aankleden.' Nog een kus op zijn wang en ik verdween naar boven.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik kroop dicht tegen Zayn aan nu het nog kon voor een momentje. Niet dat ik straks ineens niet zo aanraken, maar dit was nog even ons twee. Wij mochten samen dan wel meer verstand hebben over sommige dingen, omdat we ze meehadden gemaakt of snel mee zouden maken, maar dat betekende niet dat we het op prijs stelde dat iedereen zo binnen kwam. Zeker niet omdat wij een eigen leven hadden en de sleutels niet voor alles waren. Of dat het voor het onzinnigste van het onzinnigste was. De laatste woorden van het telefoongesprek drongen tot me door en een grijns verscheen op mijn gezicht. Morgen was dus alles geregeld. Ik glimlachte terwijl deze alleen maar breder werd toen Zayn inging op mijn knuffel. Ik snapte zijn gedachten en vond zijn reacties dan ook niet meer dan logisch. Ik zou hetzelfde reageren, maar ja iemand moest de ander toch opvrolijken. 'Niet zo mopperen, Boo, want je weet wat ze zeggen.' Zei ik en prikte de jongen in zijn zij. 'Kom op, ik wil een klein glimlach zien. Je bent dan nog veel en veel leuker.' Ik wist dat het er niet vanaf kon, maar wist net zo goed dat ik het wel voor elkaar kon krijgen. Dat was altijd zo, net als omgekeerd. Ik keek onschuldig over mijn schouder toen ik uiteindelijk een zetje naar de deur kreeg. 'Je hoeft je voor mij niet om te kleden, hoor. Integendeel zelfs.' Een lichte grijns was op mijn gezicht te vinden terwijl ikzelf op de bank ging zitten en naast me klopte. 'Kom zitten en vertel wat er is.' Zei ik tegen mijn zusje.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Abelard ---> Appa

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Harry Styles
Ik keek naar Eirwen en Alex die bij de ramt van de zee stonden, terwijl ik rustig met mijn vingers, Hailey haar, haar probeerde uit te kammen. Ik was er niet echt meer bij met mijn gedachten en schok op toen Rosalie naar One direction vroeg. Ik beet op mijn lip en negeerde Hailey die vroeg wat one direction was. Ik slikte en keek naar mijn voeten, die zichzelf in het zand begroeven. 'Ja.' Gaf ik uiteindelijk toe. Ik zou er alles voor opgeven om terug naar die tijd te gaan. Ik had het gevoel of het leven niets meer voorstelde nu alles weer zo normaal was. Ik miste de jongens. Mijn bier beste vrienden. Ik had het gevoel of ik er alleen voor stond nu. Ik keek op naar Eirwen die er vandoor ging. Ik moest mezelf erop wijzen te glimlachen. 'Ik zie je morgenavond.'

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Lauren Holmes

Ik keek Harry afwachtend aan en beet op mijn lip, Een ja kwam over zijn lippen. Net toen ik wilde reageren, keek ik op en glimlachte naar Eirwen. 'Tot morgen,' zei ik haar gedag. 'Veel plezier nog met boodschappen en doe de groetjes aan Liam' Ook Hailey zei gedag. Ik zwaaide Alex en Eirwen nog even na, voordat ik m op mijn rug liet vallen en naar boven staarde.
'Wat houd je tegen?' Vragend keek ik opzij. ''Liam wil het vast ook wel, net zoals Niall. Alleen Louis en Zayn moet je nog spreken. Jullie hebben de looks nog, vast ook nog de stemmen.' Ik keek Harry aan en glimlacht even. 'Jullie kunnen het gewoon proberen. En mislukt het, dan hebben jullie in ieder geval elkaar terug. Bovendien kan je nu terugvallen in wat je hebt. Jij hebt de bakker, Liam heeft Alex, Louis en Zayn hebben elkaar en wat Niall heeft weet ik niet, maar jullie hebben nu een heel nieuw leven opgebouwd.' Ik keek hem nog even aan en sloot toen mijn ogen.
'Je kan het proberen.'

Embrace your weirdness - Cara Delevingne