RPG - The House in the mountains [speeltopic] [2] - Speeltopics

In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'

Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.

RPG-regels:


Regels en gang van zaken binnen het huis:


Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

Personages: (-/20 vrij)


De groepen:
Achter jullie personage zetten jullie direct je groep, in de kleur van die groep. (Die vind je hier onder.)


Het huis


Het praattopic
Het rollentopic [2]

Veel plezier!

Op vakantie:
-Pom
-Appelboompje
Alleen besturen waar nodig. Zodra ze terug reageren, stop je met het besturen van hen.
Tips; raak niet in een gesprek met hen, laat de personages met rust en rond huidige gesprekken af.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 19:49 ]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[Ik reageer waarschijnlijk morgen]

---

26 - 02 - '16

Gregory McEwan
"Akkoord!" grijnsde ik op haar voorstel om de haard aan te doen.
"En dan kook ik ook macaroni met kaassaus!" zei ik verlekkerd, dat was mijn favoriet, lasagne en macaroni met kaassaus, en vanzelfsprekend kon ik deze twee ook uitzonderlijk goed maken .
"Denk je dat de kids het leuk zouden vinden om een kussengevecht te doen op de eerste avond? Of zou dat op ruzie uitdraaien?" vroeg ik mezelf af.
"Greg, wat ben je soms een klein kind!" Lachtte Anna me toe, ik grijnsde, Anna kende me door en door, we wisten alles van elkaar eigenlijk.

---

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Ella Eve Montgomery. || Groep 1.
Skilift.

Wel, ik werd grandioos genegeerd door elk lid van de groep waardoor ik me serieus geliefd voelde. Probeerde ik eens te helpen was het weer niet goed. Ik rolde met mijn ogen en stak mijn handen voor mezelf de lucht in, "Ik heb het geprobeerd," zuchtte ik.
"Hee," hoorde ik opeens achter me. Ik draaide me om naar het meisje en lachte vriendelijk, "Je ziet er best mooi uit." Klaar om haar te bedanken voor het compliment opende ik mijn mond, maar werd onderbroken door haar gepraat, "Dat bedoelde ik op een non-seksuele manier," vervolgde ze haar eerdere compliment, "Tenzij je lesbisch bent of iets." Ik hield mijn hoofd een tikje schuin en keek haar onderzoekend aan, "Bedankt voor het compliment en ik ben Ella," begon ik toen ik haar weer gewoon aankeek, "Maar kan ik er nu vanuit gaan dat je lesbisch bent of bi ?"

[ bericht aangepast op 21 juli 2013 - 23:59 ]

Anna Sharp

'Denk je dat de kids het leuk zouden vinden om een kussengevecht te doen op de eerste avond? Of zou dat op ruzie uitdraaien?' vroeg Gregor plots aan mij.
'Greg, wat ben je soms een klein kind!' lachtte ik hem toe waarop Gregor ook moest lachen. 'Maar als jij macaroni met kaas wilt, dan mag jij dat vanavond maken voor twintig man. Je weet dat mijn kookkunsten nog minder zijn dan.. Ach, je weet wel waar ik goed in ben. En wat betreft het kussengevecht. Dat was hetzelfde als de vorige keer, die kinderen zijn doodmoe als ze aankomen en het enigste wat ze willen is een warme haard, warm drinken en een warm bed. We kunnen van het weekend wel een kussengevecht organiseren, als jij daar zin in hebt.' In tegenstelling tot de meeste verhoudingen, was ik hier de verantwoordelijkste. Meestal regelde de man alles, maar hier regelde de vrouw alles. Ik vond het niet erg, het was hooguit ontzettend grappig.
Het huis doemde al voor ons op en ik parkeerde de auto. Snel stapte ik uit en een voor een laadde ik alle koffers en tassen uit en zette ze in de gang. Ik wilde Gregor al roepen dat hij de drankjes al klaar kon maken, maar hij was al weg, dus sloot ik de auto af en deed de haard aan.

Dena Fields

'Bedankt voor het compliment en ik ben Ella,' zei Ella terwijl ze mij aankeek. 'Maar kan ik er nu vanuit gaan dat je lesbisch bent of bi?' vroeg ze me plots. Verschrikt keek ik op, maar toen verzachtte mijn blik. 'Ik weet het niet,' zei ik eerlijk. 'Wie weet, we zijn nog jong.' Ik probeerde Ella's gezicht af te lezen, maar dat was nooit mijn sterkste kant geweest. 'Weet je, ook al ben ik hetero, dan wil ik wel honderd procent zeker weten,' zei ik erachteraan. 'Maar ik heb al zo'n vermoeden,' mompelde ik er stil achteraan. 'Ik ben Dena trouwens,' probeerde ik het onderwerp te veranderen. 'Ella is een best mooie naam, eigenlijk.'

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Gregory McEwan
Annna zei dat het kussengevecht mIsschien beter dit weekend plaats kon vinden, ik knikte en het huis doemde al op, zodra we geparkeerd waren, sprong ik vrolijk uit de auto en ging op zoek naar waar ik het chocopoeder had gelaten, na even waren de drankjes klaar en zaten Anna en ik aan tafel.

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 11:27 ]

---

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Ella Eve Montgomery. || Groep 1.
Skilift.

Met een verschrikt gezicht keek ze op naar me, maar die verzachtte alweer zo goed als direct.
"Ik weet het niet," gaf ze eerlijk toe, "Wie weet, we zijn nog jong." Ik was van plan om te vragen waarom ze in de 'we' vorm sprak, maar ik liet haar maar doen. Ze zat in de knoop met zichzelf, een beetje toch, ze had vast niemand nodig om te zeggen dat ze over zichzelf moest praten en niet over iedereen in het algemeen. Niet dat ik het zo zou zeggen hoor, maar, het maakt niet uit, ik ging sowieso al niets zeggen.
"Maar ik heb al zo'n vermoeden." Ze mompelde het er zo stil achteraan dat ik het bijna niet had gehoord. Al kon dat ook liggen aan mijn veel te luide gedachten en mijn gesprekken met mezelf.
"Ik ben Dena trouwens," zei ze toen, duidelijk proberend af te komen van het vorige onderwerp, "Ella is een best mooie naam, eigenlijk." Ik lachte en haalde mijn schouders op, "Ik zou het niet weten. Ik heb mijn naam al zoveel gehoord dat ik er niet meer bij nadenk," lachte ik, "En Dena past wel bij je, je ziet er echt een Dena persoon uit."

Roww schreef:
Mabel Winter
''Ik ben echt benieuwd naar de kamerindeling'' gaat hij plots over op een ander onderwerp, iets wat ik eigenlijk wel fijn vind.. ''Ik hoop ook niet dat ik bij dat meisje met dat boekje kom, als je snapt wat ik bedoel. Het lijkt net of ze iedereen in de gaten houdt, best wel eng zeg maar'' gaat hij dan verder.
"Tja, dat soort mensen zijn wel een beetje eng ja.." zeg ik grinnikend "Ik hoop zowieso niet dat ik bij iemand kom waar ik een hekel aan heb ofzo, iemand die vreselijk arrogant is, snap je?" zeg ik zuchtend. Ik hoop echt dat ik een leuke kamergenoot krijg..
"Eigenlijk ben ik ook best nieuwsgierig naar de kamerindeling.. Maar die krijgen we pas bij het huis te horen" ik zucht "Maar snel daar heen dan" voeg ik er grinnikend aan toe.

Bryan Cooper
'Dat soort mensen zijn wel een beetje eng ja..' zei ze grinnikend. Ik keek haar even goed aan. Ze had een erg mooie lach, iets wat ik wel leuk vond. 'Ik hoop zowieso niet dat ik bij iemand kom waar ik een hekel aan heb ofzo, iemand die vreselijk arrogant is, snap je?' zei ze zuchtend. 'Eigenlijk ben ik best nieuwsgierig naar de kamerindeling.. Maar die krigjen we pas bij het huis te horen' zei ze waarna ze even zuchtte. 'Maar snel daar heen dan' voegde ze er grinnikend aan toe. Ik glimlachte even. 'Ik wil ook zeker niet bij een arrogant iemand. Ik zou eigenlijk wel bij iemand als jou de kamer willen. Jij bent tenminste rustig en doet niet zo raar' zei ik vervolgens. 'Maar goed, ik ga helaas niet over de kamerindelingen..' zei ik zuchtend. 'En deze tocht duurt me veel te lang' voegde ik eraan toe.

---

26 - 02 - '16

[poepcamping. Ehm, kan iemand even vertellen wat er is gebeurd?]

---

And right from that moment, you took my breath away.

Thomas William Laufreyson Skilift
Ik brandde onder het lopen naar de skilift mijn hand aan het apparaatje wat ik zelf in elkaar had geknutseld. Ik had wel meer brand en snijwondjes op mijn handen, maar het bleef zeer doen. Ik stopte het speeltje weg en koelde de plek door met mijn gewonde hand een hand sneeuw te grijpen. Ik keek op toen Audrey vroeg of het ging. Ik knikte. "Ik ben gewoon een verstrooide professor." Ik glimlachte mijn rij stralend witte tanden bloot voor we bij meneer McEwan aankwamen. Al snel zaten we met hem in de lift. Ik vroeg me af wie die jongen Rafael nu echt was en wie de leider zou zijn. Ik vond het niet erg een leider te moeten zijn, het was een plek waar ik me kon bewijzen, maar tegelijkertijd was ik bang dat niemand naar me zou luisteren. Ik bleef ook buiten de lift bij Audrey in de buurt. Zij was toch de enige hier die ik kende en die mijn bestaan leek te accepteren. Ik haalde een hand door mijn zwarte haren en keek rond. Het leek me niet de sterkste groep, maar wel een leuke groep als we samen zouden werken. Het was misschien slimmer eerst te gaan lopen en binnen in het huis waar niet eigenlijk iedereen bevroor democratisch een leider te kiezen, maar ik zei niets. De leiders wisten vast wel wat ze deden.

---

Bowties were never Cooler

Matt Johnson
John vertelt me dat hij nog niets gezien heeft en ik zucht kort. Als John dan verder gaat over het idee om gewoon rechtdoor rechtaan te lopen knik ik.
"Ja, lijkt me een goed plan eigenlijk.." Ik hoor Abigail achter me grinniken maar ik negeer dit wijselijk, ik heb echter geen zin in nog meer problemen en gezeik in deze groep. Zij blijkbaar wel aangezien ze me steeds uit lokt.. Geweldige leider dat. denk ik terwijl ik een spottend lachje laat horen en met mijn ogen rol. Sarcasme, daar ben ik toch zo goed in.
"Matt, Abby, de rest: Kom eens kijken. Volgens mij zie ik het huis." zegt John plots.
"Waar?" ik volg zijn blik en zie uiteindelijk ook het lichtje "Ja, ik zie het" ga ik dan verder.

Mabel Winter
''Ik wil ook zeker niet bij een arrogant iemand. Ik zou eigenlijk wel bij iemand als jou de kamer willen. Jij bent tenminste rustig en doet niet zo raar'' zegt Bryan dan met een glimlach waarna hij verdergaat met: ''Maar goed, ik ga helaas niet over de kamerindelingen.. En deze tocht duurt me veel te lang''
Ik knik instemmend "Jij lijkt me ook wel een leuke kamergenoot" zeg ik grinnikend "En ja, deze toch duurt veel te lang" mopper ik dan.

[Sorry voor de korte reactie van Mabel, en sorry dat ik er gister niet was x'd
Heb gewoon geen zin om me laptop steeds aan te doen met dit weer, en op mijn kamer is het ook veel te warm nu x.x]

---

Little do you know

Lizzy Franklyn Groep 4 Onderweg
Gelukkig had niemand mij dusver opgemerkt. Na een erge paniekaanval in de lift ben ik blij toen ik in de openlucht ben. Als ik merk welke gevaren er zijn in de openlucht. Ik krijg opnieuw een paniekaanval en pak weer een pepermuntje. Zo, dat helpt. Maar voor kort, over enkele minuten zou het weer even erg zijn als het pepermuntje op is. Leuk om naar uit te kijken, maar ik geniet nu van mijn pepermuntje en kijk de groep nog een rond, nog steeds vol met moordenaars en moordenaressen.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Shaking up the field; groep 2 en groep 3 komen elkaar tegen en vinden samen als eerste het huis. Groep 1 en groep 4 zoeken nog even verder.
Als iedereen binnen is, dan maak ik de kamerindeling bekend.

Anna Sharp

Gregor en ik zaten aan tafel. Aanvankelijk zeiden we niet veel, maar dronken we aan ons drankje. De haard brandde in de kamer, maar ik had het warm genoeg door de warme melk. Ik kreeg het in de winter nooit echt koud. In de zomer daarentegen had ik het wel echt warm. Ik nam nog een slokje van mijn melk en keek weer op mijn tablet. Ik zag dat groep twee en drie vervaarlijk dicht bij elkaar waren. Even maakte ik me zorgen, maar toen herinnerde ik me weer dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Wat als ze zich vonden? Het boeide me niet, dan vonden ze elkaar. Wat ging er tegen doen. 'Gregor, zeg iets,' zei ik plots uit het niets, maar Gregor lachtte alleen maar. 'Oké. Fine. Ik ga eens kijken of de bedden zijn opgemaakt, ga je me?' vroeg ik, terwijl ik de laatste slok van mijn melk opdronk.

Dena Fields - groep 2

'Dankje,' reageerde ik verrast. 'Hoe kan ik een echt Dena persoon zijn?' vroeg ik me hardop af. Ik verwachtte niet echt een antwoord, maar ik vond het wel interessant om te weten eigenlijk. Ik keek even om me heen. We waren nog steeds diep in het bos en ik verwachtte dat we er voorlopig nog niet zouden zijn. Mijn snowboots kraakte in de verse sneeuw. Ik meende in de verte iets te zien, maar ik wimpelde het gauw af met 'het is laat en donker en je bent vermoeid', dus liet ik het gaan. Ik keek weer opzij naar Ella. Zou ik het haar vragen? Ik voelde dat ik opeens rood en zenuwachtig werd. 'Trouwens, ik wilde alleen maar zeggen ik eerst aan alle kanten geprobeerd wil hebben, voordat ik een geaardheid op mezelf plak,' zei ik toen. 'Snap je? Een beetje experimenteren. Jij niet dan?'

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[ Is goed Patholoog ]


Rafael MontroseGroep 4

Aarzelend keek ik naar de 3 meiden en de ene jongen die bij mijn groepje hoorde. Ik keek even zoekend rond. Nadenkend wie ik als leider zou kiezen. Ik zag hoe volgens mij Lizzy een pepermuntje in haar mond stopte. Mijn hand ging even door mijn haren want ik wist dat mijn haren toch al gedoemd waren om niet goed te zitten. Terwijl ik mijn linker hand weer terug stopte in mijn zak keek ik nog een keer naar de groep. Ik had een grote twijfel. Als ik de jongen zou kiezen waarvan ik de naam niet wist dan zouden de dames boos kunnen woorden omdat ik hem voortrek omdat hij een jongen is. Ik keek even verward naar de verte. Sinds waneer maakte mij een mening uit? Ik besloot en stopte met lopen.
"Oke luister allemaal even a.u.b!" Terwijl ik de groep rondkeek met een normale glimlach. " Ik heb zitten na denken over wie de leider wordt. " Vervolgde ik. " En ik denk zelf dat Audrey een goede leider zal zijn. Dus ik hoop dat we allemaal luisteren en respect tonen naar haar toe. " Mijn blik veranderde bij die laatste 3 woorden naar een doodserieus gezicht. " En natuurlijk ook naar elkaar toe. Zo dit was mijn mini 'speech' of wat het ook was. Succes Audrey." Ik glimlachte even naar Audrey en draaide me vervolgens om, en liep naar de achterkant van de groep. Mijn blik lied ik nog even op Audrey ruste en een angstig gevoel knaagde in mijn buik. Als Audrey het zou verknallen dan zou het mijn schuld zijn. Een zucht ontsnapte mijn mond en even haalde ik mijn hand uit mijn zal om even wat slaap uit mijn oog te wrijven. Ik dacht terug aan vannacht. Ik was stiekem het huis uitgeslopen en ben naar wat vrienden gegaan. Om 4 uur ging ik naar huis en om 5 uur werd ik wakker gemaakt door mijn ma om te ontbijten enzo. En daarna 'fris en fruitig' Zoals zij het noemt de auto in te stappen. En ergens had ze wel gelijk om zo vroeg te vertrekken. Want die file's waren niet normaal lang. En die taxi's en bussen ons zo vrolijk voor bij rijden he. Echt zo aardig. Die kleine *** kindjes hun verdomme tong uit steken naar je. Echt volwassen. Kuch.

Lyric SageGroep 4

We liepen al een paar minuten en opeens stopte die Rafael gast. Ik keek hem vragend aan terwijl ik mijn wollen muts beter over mijn oren trok. 
"Oke luister allemaal even a.u.b!" Riep hij terwijl hij de groep rondkeek. " Ik heb zitten na denken over wie de leider wordt. " Vervolgde hij met nog steeds dezelfde glimlach. " En ik denk zelf dat Audrey een goede leider zal zijn. Dus ik hoop dat we allemaal luisteren en respect tonen naar haar toe. " Zijn gezicht veranderde bij die laatste 3 woorden naar een doodserieus gezicht. Wat bedoelde hij daarmee? Dat hij anders ons zou vermoorden?! " En natuurlijk ook naar elkaar toe. Zo dit was mijn mini 'speech' of wat het ook was. Succes Audrey." Hij liep naar de achterkant van de groep en ging vlak achter me lopen. Ik gaf een kleine glimlach naar Audrey en keek even naar de lucht de al een beetje bij beetje donkerder en bewolkter werd. Een schokje ging door mij heen en ik keek nog een keer naar de bewolkte hemel. Oké, nu wilde ik nog sneller bij dat huis zijn. Mijn handen pakte het stof van mijn jas vast en ik voelde dat ik me pas een beetje versnelde. Snel liep ik alweer terug in mijn slome normale tempo en keek nog een keer naar de groep. Ik hoefde geen gezeldschap van hun. Ik wilde niet eens gezeldschap van hun

---

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

Sam Davis - Groep 2
Ik was al een tijdje aan het lopen. Ik liep vooraan en de groep volgde langzaam. Ik was niet goed in de leiding nemen, maar tot nu toe ging het goed, volgens mij. Ik hoor verderop wat takken kraken en een paar stemmen, dus ik zeg: 'Jongens, volgens mij is daar een andere groep, kom!' Ik versnelde mijn pas en hoopte dat de rest dat ook zou doen, en dat deden ze. Het was een klein stukje bergop, maar het duurde niet lang voordat ik er al zag wie er allemaal waren en het was inderdaad een andere groep. 'Hoi!' zei ik vrolijk, een paar mensen hadden mij al aan zien komen en waren al mijn kant op gedraaid. 'Wij zijn groep 2. Weten jullie waar het huis is?' Er draaiden nog meer mensen naar me toe. 'En wij lopen met jullie mee, als dat goed is. Volgens mij red ik het niet in mijn eentje en ik kan wel wat hulp gebruiken.' zeg ik dan.

[Ik ben op vakantie vanaf 29 juli, wanneer ik precies terugkom weet ik nog niet]

---

26 - 02 - '16