• ER KUNNEN NOG MENSEN MEEDOEN

    THE BREW

    Als je New York hoort denk je natuurlijk meteen aan het Vrijheidsbeeld, de prachtige skyline, het lichtgevende Times Square, het sprookjesachtige Central Park, het chique Upper East Side, maar waar je niet aan denkt is The Brew.
    In the concrete jungle where dreams are made of, staat een klein koffietentje, The Brew. Vlakbij Central Park heft dit tentje de perfecte plek. The Brew is een ontmoetingsplek voor vele jongeren uit New York. Of je nou bij de rijke elite hoort, of een centje minder te makken hebt, The Brew is voor iedereen. Je kunt hier altijd terecht voor een Latte Macchiato en een overheerlijke donut, maar je kunt ook snel langs wippen voor een Iced Coffee to-go. Bij the Brew kan het allemaal.


    In dit RPG speel je een jongere uit New York. Je mag helemaal zelf bepalen hoe het leven van deze jongere eruit ziet. Is hij of zij arm, of juist heel rijk? Kent hij/zij al veel van de andere personages of is hij/zij juist nieuw in New York? Het ligt allemaal in jouw handen!
    Het is niet zo dat The Brew in dit RPG de enige locatie is waar je je personage heen kunt laten gaan, je kunt ze overal heen laten gaan waar je wilt, maar The Brew zal wel een grote rol spelen. Hier ontmoeten veel jongeren elkaar.
    Onderling mag er al afgesproken zijn welke personages jouw personage allemaal al kent, maar er mag niemand buiten gesloten zijn! Ten slotte is het natuurlijk ook leuk als er een aantal personages zijn waar jouw personage nog kennis mee moet maken. Richt je dus niet alleen op de personages die die van jou al kent!

    REGELS:
    • Als je een week lang niet hebt gereageerd, zul je eerst een bericht van mij krijgen, reageer je hier binnen twee dagen NIET op, zal ik je zonder pardon uit het topic zetten. Dit zal ik doen zodat het topic niet te vol wordt en ik hoop dat hierdoor het topic een beetje zal blijven leven. Kan je om een bepaalde reden een tijdje niet reageren, wil ik dit graag horen. De reden van je afwezigheid hoef je dan niet perse te vertellen.
    • Geen berichten van één zinnetje. Het liefst graag minimaal twee regels per bericht. Weet je echt niets te verzinnen zal ik voor een aantal keer een bericht van één zin door de vingers zien, komt dit te vaak voor, zal ik je verzoeken langere berichten te plaatsen.
    • Elke schrijfwijze wordt getolereerd.
    • Je mag twee personages aanmaken, maar dan wel een jongen en een meisje, zodat het verschil tussen het aantal jongens en het aantal meisjes niet te hoog oploopt!
    Deze regels klinken misschien een beetje streng, maar deze zijn er omdat ik niet wil dat het topic al te snel doodloopt.

    INVULLIJSTJE:
    Volledige naam:
    Leeftijd (17/22):
    Innerlijk:
    Uiterlijk (foto is verplicht):
    Extra:
    Huis van je personage:

    Er is geen maximum personages, wel wil ik graag het aantal meisjes en het aantal jongens ongeveer gelijk houden!
    Meisjes:
    - Kayleigh Isabelle Hunter - MinnieMouseX
    - Zoella "Zoë" Niamh West - Sourire
    - Esmée Sophia Pearson - mismi
    - Robyn Ferguson - Lovelydemon
    - Felicity Harper - Amell
    - Valentine Julie Rosefield - Lumineers
    - Julia Miller - Mamo
    - Hannah Kenningston - Junglefruit
    - Lore Marith Dorner - MaitePayne
    - Amy Lisa Parker - mismi
    - Rosie Vanderwaal - Mamo

    Jongens:
    - Jake Harper - Amell
    - Blake Austin Gabriëls - Lumineers
    - Drew Austin Whiteley - Mamo
    - Aiden Sean Watterly - Sourire
    - Cameron Pathe - Junglefruit
    - Christian Grey - mismi
    - Justin Benjamin Smith - KiliOfDurin
    - Cedric Beckett - Amell
    - Matthew Simon Collins - Lumineers
    - Marcus Bell - LaSz

    Nog wat extra informatie:
    De tijd in het RPG zal ongeveer gelijk zijn als de echte tijd. Het is al wel zomer, dus de personages hoeven niet naar school.

    Have fun!

    The BrewCentral Park

    Speeltopic 2!
    Speeltopic 3!
    Speeltopic 4!
    Speeltopic 5!
    Praat- en rollentopic!

    [ bericht aangepast op 5 juli 2013 - 22:01 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Hannah
    'Waar maak je dan zo'n probleem van, als er toch niets is,' zegt ze dan en ik frons even. Ik moest het dan maar hierbij laten zitten, ik nam plaats aan de bar en zag dat Julia nog een capuccino gekocht. 'Ik ga een rondje door Central park lopen,' zegt ze dan. 'Je mag mee, als je wilt.' Ik kijk haar even aan en schud dan mijn hoofd. 'Ik wil wel mee.' Het maakte me opzich niet zoveel uit of ze het leuk vond of niet.

    Cameron
    Met mijn blik gericht op Justin zag ik hoe hij bloosde wat me nog breder liet grijnzen. 'Is er wat?' Vroeg ik toen met nog steeds de grijns op mijn gezicht. Ik pakte mijn biertje op waarna ik een slok nam. Ik liet mezelf wat meer in de stoel zakken en leunde met een arm op de tafel.

    [Sorry, kort stukje ]


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Julia Miller
    Hannah kijkt me aan en schudt dan haar hoofd. "Ik wil wel mee," antwoord ze. Ik loop the Brew uit en ga ervan uit dat Hannah wel achter me aan komt.
    "Als er iets is kun je het altijd vertellen hè," zeg ik tegen Hannah, "Dat wou ik nog even zeggen. Dan hou ik er nu over op." Zwijgend liep ik naar Central Park. De vorige keer dat ik hier was, was met Cedric, toen hij werd aangereden. Ik vroeg me eigenlijk wel af hoe het met hem ging, maar het ging vast wel goed. Ik schud de gedachte zo snel mogelijk weer van me af, ik wou er niet meer aan denken.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Hannah
    Ze loopt The Brew uit en ik loop achter haar aan. 'Als er iets is kun je het altijd vertellen hé,' zegt ze uiteindelijk. 'Dat wou ik nog even zeggen. Dan hou ik er nu over op,' ik keek haar wat verbaasd aan. Zwijgend liepen we door naar Central park en ik keek haar toen nogmaals aan. 'Kijk, het is niet persé dat jij het probleem bent. Het ligt aan mij,' zeg ik dan. Ik friemel met mijn handen en kijk even naar boven, naar de heldere blauwe lucht. 'Maar laat maar.'


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Julia Miller
    "Kijk, het is niet perse dat jij het probleem bent. Het ligt aan mij," zegt ze dan. Ze friemelt wat met haar handen en kijkt dan naar boven. "Maar laat maar." Ik neem een slok van mijn koffie. "Dus ik ben wel een deel van het probleem?" vraag ik voorzichtig. Ik had dan wel gezegd dat ik er niet meer over zou beginnen, maar ik wou het wel graag weten als ik iets fout deed, zodat ik er wat aan kon doen.

    [ bericht aangepast op 24 juni 2013 - 18:01 ]


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Justin Benjamin Smith
    Mijn blos werd alleen maar roder van zijn vraag. Hij had het dus wel gemerkt. Ik nam een slok koffie en schraapte mijn keel eens. Zou ik dit echt durven? Zomaar? Hier in het café? Ik keek nog eens om ons heen, maar ik zag niemand die er toe deed. Ik zette het kopje weer neer en sloeg mijn ogen neer voor ik heel zacht fluisterde. "Ik vind je leuk." Ik werd er alleen roder om en durfde niet meer dan door mijn wimpers naar hem te kijken voor een reactie.


    Bowties were never Cooler

    Hannah
    'Dus ik ben wel een deel van het probleem?' Vraagt ze voorzichtig. Ik kijk naar me schoenen en schud mijn hoofd. 'Sorry dat ik er weer over begon, maar ik heb geen zin om erover te praten.' Ik loop wat sneller dit keer en pak met beide handen mijn haar vast. 'Ik erger me dood aan je,' roep ik geïrriteerd en kijk haar dan even snel aan.

    Cameron
    Zijn rode wangen werden alleen maar erger en op ten duur hoorde ik hem zacht wat fluisteren. 'Ik vind je leuk,' zei hij zacht en ik fronsde even. Door mijn dronken bui had ik geen benul wat ik zei en ik mompelde wat waarna ik dichterbij kwam en hem zoende. Morgen zou ik er toch niks meer van weten, en het ontkennen. Maar door mijn eenzaamheid maakte me het eigenlijk niet eens meer uit wat ik deed.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Julia Miller
    "Sorry dat ik er weer over begon, maar ik heb geen zin om erover te praten," zegt ze. Ik zucht. "Oké." Ik neem een slok koffie en kijk strak voor me uit. "Ik erger me dood aan je," hoor ik Hannah geïrriteerd naast me roepen, vervolgens merk ik vanuit mijn ooghoeken dat ze me snel aankijkt. "O," merk ik op, "wat doe je hier dan nog? Waarom ben je überhaupt meegegaan hierheen?" Ik kijk nog steeds strak voor me uit en op de één of andere manier weet ik kalm te blijven.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Hannah
    'O, wat doe je hier dan nog? Waarom ben je überhaupt meegegaan hierheen?' Ik zie dat Julia strak voor haar uitkijkt en ik zucht. 'Jij vroeg me zelf mee wist je nog.' Mijn stem klinkt bot en droog. Toch kon ik niet boos worden op Julia, ookal wou ik dat zo graag. Ik wist niet wat ik had, Julia al helemaal niet.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Julia Miller
    "Jij vroeg mezelf mee, wist je nog," zei Hannah. Ze klonk behoorlijk bot. "Dus, ik vroeg het, je hoefde toch niet mee te komen als je je dood ergert aan me," Ik zucht en loop naar het dichtstbijzijnde bankje, waar ik neerzakte.
    "Waarom?" vroeg ik. Ik keek haar aan. Ik snapte het niet, ik had geen idee wat ik verkeerd had gedaan. Ik zuchtte en keek vervolgens weer strak naar mijn schoenen, terwijl ik onzeker aan het randje van mijn bekertje koffie pulkte.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Hannah
    'Dus, ik vroeg het, je hoefde toch niet mee te komen als je je dood ergert aan me,' zei ze en zuchtte. Daarna zat ze op het dichtsbijzijnde bankje en ik stond daar een beetje droog. 'Luister, het was niet mijn bedoeling. Misschien had ik inderdaad niet mee moeten gaan.' Ik wendde mijn gezicht van haar af en beet even op mijn lip. Net als Julia keek ik nu naar mijn schoenen en wachtte angstig af op antwoord.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Julia Miller
    "Luister, het was niet mijn bedoeling. Misschien had ik inderdaad niet mee moeten gaan," zei ze.
    "Nou," mompelde ik, "Wat doe je hier dan nog." Het klonk botter dan ik bedoelde en ik had er achteraf ook wel spijt van. "Sorry," mompelde ik daarna, bijna onverstaanbaar. Ik snapte het gewoon niet. Ik probeerde alleen maar een goede vriendin te zijn, maar het enige wat ik deed was haar irriteren, blijkbaar.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Hannah
    'Nou, wat doe je hier dan nog?' Haar woorden kwamen hard aan en ik draaide me om waarbij ik mijn handen in de lucht gooide. 'Zoek het maar uit,' riep ik. Ergens hoorde ik een zachte sorry, maar ik had er dus echt geen zin meer in. Ik voelde gewoon zoveel voor Julia. Het kwam allemaal op een hoop en ik moest het maar uitzoeken. Ik scheldde een paar keer zachtjes in mezelf waarbij de mensen die langsliepen me raar aankeken.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Julia Miller
    "Zoek het maar uit," riep ze. "Zal ik zeker doen," mompelde ik. Het kon me allemaal ook niets schelen, ik had in mijn ogen niets fout gedaan en volgens Hannah was zij zelf het probleem. Ik zuchtte en nam een slok van mijn cappuccino. Ik moest me er denk ik maar gewoon bij neerleggen. Ik ging mezelf niet veranderen, simpelweg omdat zij zich aan me ergerde. Ik zou veel doen voor mijn beste vriendin, maar dat ging me echt te ver.


    "The most beautiful things in life go unnoticed..."

    Justin Benjamin Smith
    Ik hoorde hem iets mompelen, maar kon er geen wijs uit worden. Ik wildemijn ogen open doen om goed te zien hoe zijn ogen stonden toen hij opeens zijn lippen op de mijnen drukte. Voor een seconde of wat bevroor ik, dit ging tegen alles in wat ik van mijn ouders had geleerd, maar toen ik voelde hoe mijn lichaam reageerde gaf ik toe. Mijn ene hand legde ik op zijn wang en met de ander greep ik in zijn haren. Zelfs het fijt dat zijn lippen alleen maar naar drank smaakten maakte me niets uit. Het voelde echt verduvelde fijn. Wat volgens mijn ouders ook echt duivelswerk zou zijn. Zo voelde het niet.


    Bowties were never Cooler

    Cameron
    Ik voelde dat na een tijdje Justin er plezier in begon te krijgen en hij pakte me haar vast en legde zijn hand op mijn wang. Ik glimlachtte, dit was iets wat ik nog nooit had gedaan. Toch was het voor de lol, ik hoopte dat Justin het ook zo zag. Hij had nooit verteld dat hij gay was, hij had zelfs een vriendin gehad. Ik zoende hem wat heftiger en opende mijn ogen even. Zou Justin er hetzelfde over denken? Ik was soms z'n egoïst. Ik dacht eigenlijk nooit ergens over na. Ik was ook even vergeten dat we in The Brew zaten.


    Everything is illuminated by the light of our past.