||RPG|| De vondst van Athene 7// Rollentopic - Rollentopics

Hey lieve kindjes van De vondst, aangezien het vorige verhaal niet zo lekker liep en dat topic ook vol was, hebben we nu een nieuw verhaal en een nieuw topic.

Het verhaal gaat als volgt. We zijn met z'n allen een vrienden groep, een paar van ons hebben krachten, een paar niet. We zitten op een normale school waar niemand verder van die krachten weet. We zitten in een drama/muziek clubje en in een sportclubje en o jongens wat hebben we het gezellig!

Welkom bij weer een flut rpg

Laat ff achter hoe je personage heet, leeftijd, relatie, favo schoolvak, thuissituatie (ouders+broertjes+zusjes en andere inwonenden) en je kracht. Ennu vergeet je uiterlijk niet. Je personage moet tussen de 15 en 19 zijn.

Als ik iets vergeten ben laat het dan ff achter

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 26 mei 2013 - 17:24 ]

©1998

Susan

Ik keek verbaasd naar, britt. Hoe kan dat? Tuurlijk Enn je iedere dag aan wat voor krachten je nog meer kon hebben maar dit? Ik glimlach als ik het blije gezicht van britt zie. Ik loop op haar af en bekijk haar hand. 'Wow. en wat is de tweede? Dode mensen opwekken?' Grinnik ik.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Brittany

Mijn blik schiet naar de grond. 'De tweede..daar...die wil ik niet gebruiken.' zeg ik met trillende stem.

Rick

Als ik de stem van marley hoor schrik ik op. 'He, wat?' vraag ik en ik kijk op. als ik haar lachende gezicht zie kan ik het niet laten om in een lach bui te schieten. Ik begin keihard te lachen en ik zie veel mensem maar ons kijken, ook de leraar. Na een tijdje zeg ik nog steeds lachend.'sorry' ik voelde een traan over mn Wang rollen. Waarom moetik nou zo lachen? Ik keek marley aan, mijn tranen weg vegend.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Susan
Ik kijk britt aan. 'Rustig maar je kan het gewoon zeggen hoor, t gebeurt heus niet dat je beter wordt dan ik.' Zeg ik om haar op te vrolijken. Ik zie dat deze grap niet zo goed valt en ondervreek de stilte.' Wat nou als wij al onze krachten aan jou vertellen, wil jij je tweede kracht dan met ons delen?' Snel kijk ik even naar de andere twee, die dit plan niet erg bleken te vinden.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Brittany

Ik kan ze het niet vertellen. Okay misschien dat wel. Maar ik zal het nooit, nooit meer gebruiken. Niet na.... Ik sluit mijn ogen voor een moment en zie de grote pestkop zichzelf pijn doen en mijn eigen oplichtende blauwe ogen die hem hypnotiseren weer voor me. Ik begin weer te shaken.

[ bericht aangepast op 31 mei 2013 - 23:05 ]

susan

ik steek mijn hand naar voren, en wijs naar een boek. ik knijp mijn vingers samen en trek hem rustig naar me toe. het boek gaat met mijn hand meeen komt uit de boekenkast. rustig komt hij op me af zwefen.met mijn andere hand pak ik het boek vast.'Zie je? goed he?' ik kijk britt glimlachend aan. ze kijkt een beetje voor zich uit.' gaat het wel?' vraag ik bezorgt. die is vast onder de indruk van mijn perfecte werk, denk ik bij mezelf. ik pak haar schouder en schud haar een beetje heen en weer. 'hallo? is daar iemand?' ik ga voor haar staan en kijk haar recht in de ogen aan.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Brittany

Ik knipper verschrikt en kijk Susan aan. Haar prachtige groene ogen kijken me aan. 'J-ja, het gaat goed' zeg ik zacht. Ik wil hier weg. Ze mogen het niet zien, ik wil niemand meer pijn doen. Ik merk dat ik mijn vuist heb gebald tot een vuist en voel het licht door me heenstromen.

susan

ik zie haar verward een soort van wakker worden. 'gaat het echt wel?' vraag ik nu nig meer bezorgd dan net. 'zal ik even wat water voor je halen?' ik liep naar de kraan en laat een bekertje naar me oe komen. 'hier,' zeg ik en ik druk het bekertje in haar handen. ' ik ga weer zitten.'het was voor ons allemaal een schok we hebben het allemaal mee gemaakt. maar we zijn er voor je.' zeg ik en ik kijk rond. er was iets anders aan deze ruimte ik kon alleen niet achterhalen wat het was. vast nieuwe boeken ofzo. ik had het vaak snel door als er iets anders was.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Marley

Rick was zo hard aan het lachen ineens dat ik mee zat te grinniken, hoewel ik niet echt begreep waarom hij zo lachte. Mensen keken naar ons, maar dat was niet erg, het voelde fijn, Rick lacht zo leuk. Hij veegde een traan weg en ik zei "wat is er zo grappig?", nog glimlachend.

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Sophia

Britt deed vreemd, en dan bedoel ik ook echt vréémd. Ze huilde, lachte, verdween in een vreemde trance en waakte weer op. Ik was bezorgd, zo bezorgd dat ik voor de eerste keer sinds lange tijd niet meer aan Evan dacht, niet eens een klein beetje. Ook al trilde mijn mobieltje nog steeds onophoudelijk, ik had hem zo even een bericht teruggestuurd en hij vindt dat elk van mijn berichten met minstens tien van hem beantwoord moeten worden. Maar goed, ik dwaal af. Britt trilde onophoudelijk en we probeerden haar met z'n allen op ons gemak te stellen. Susan doet haar trucje met de boeken nog een keertje voor en Britt keek er verbaast naar. "Jouw beurt" meldde Susan met een knikje naar mij. Ik rilde een beetje, mijn gave is niet iets dat ik graag gebruik, of misbruik kun je beter zeggen. Maar soms leek het een eigen leven te leiden en dan kon ik er helemaal niets aan doen. Ik keek haar vragend aan en ze zuchtte diep. "Vooruit dan maar." Ik had toch een slagtoffer nodig. Susan en ik stonden op en ik ging recht tegenover haar staan, concentreerde me, en liet mijn ogen recht door de hare staren. Langs netwerken van zenuwen naar haar hersenen, waar ik de controle overnam. Het werkte ook zonder oogcontact, maar minder goed. Dans! dacht ik hard. Ze begon onmiddelijk met een raar tapdansje. Er stroomde een vreemde soort van voldoening door me heen die ik elke dag zo hard probeerde te onderdrukken. Mijn kracht was als een drug, als je er eenmaal aan begint is het heerlijk en verslavend...

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

Riley,

Susan en Sophia demonstreden hun krachten. Ze hadden allebei een andere discipline dan ik. Ik zat aan de fysieke kant terwijl zij meer aan de psychische kant zaten. Ik grinniked toen Sophia Susan liet dansen. Het zag er wel leuk uit. Maar behalve dat het er leuk uitzag wist ik ook dat het enorm gevaarlijk kon zijn.
Nu was het mijn beurt. Ik spreidde mijn benen wat en ademde diep in. Voorzichtig bewoog ik mijn handen war heen en weer. Zwarte rook en en vlammen ontstonden. Ik begon meer te bewegen en de vlammen werden groter. Ze bewogen met me mee. Langzaa, werd ik een met mijn kracht. Ik wist dar ik nu moest stoppen. Als ik in trans zou raken, dan kon het nog wel eens verkeerd af kunnen lopen. In een klap liet ik de rook en de vlammen verwijnen. Adrenalina stroomt door mijn aderen. De trainingen met de gemeenschap hadden echt geholpen.

Sorry voor de fouten maar zit op mijn tablet en dan gaat typen en verbeteren altijd zo lastig

[ bericht aangepast op 1 juni 2013 - 9:24 ]

©1998

Brittany

Ik keek met afschuw naar Sphia. Zij kon dus ongeveer hetzelfde als mij. Ik bal mijn vuist. Als Riley hasr rook en vuur laat zien, word ik wat enthousiaster. Haar geconcentreerde gezicht en de manier waarop ze beweegt geeft me een grappig gevoel in mijn buik. Als ze stopt klap ik vrolijk. Dan kijken ze me allemaal verwachtingsvol aan. 'Ik..ik kan ongeveer hetzelfde als Sophia...alleen...ik..ik wil het niet' zeg ik zacht.

(Volgens mij kunnen we wel allemaal in een klas zitten. Blackie zegt namelijk alleen maar dat Lorentzcurve onze nieuwe mentor is, je mentor kan best ook je lerares spaans zijn)

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

Susan

ik voelde me nog een beetje raar van dat tap dansje, dus liep ik een beetje raar. Ik liep naar Britt en legde mijn hand op haar schouwde. ' Toe maar, laat het ons maar niet. Wij zullen je ervoor beschermen dat je niet te ver zult gaan.' zeg ik met een zachte en rustige stem. Ik til mijn hand op en doe een stap naar achteren. Met mijn hand maak ik het gebaar dat ze mag beginnen. Aarzelend stond ze nu voor me.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Rick

"O, niks eigenlijk.' zeg ik. Ik had door gekregen dat niet iedereen aanwezig was. 'Waar zijn de anderen?' vraag ik. en ik zet de pen in elkaar die ik net uit elkaar heb gehaald. 'Als ik goed kijk missen we...' ik keek rond. 'Brittany, Riley, sophia en..' ik keek nog een keer. 'En susan!' roep ik net iets te hard. Weer kreeg ik alle blikken van de klas op me geworpen. Ik moet echt wat zachter leren praten. Als iedereen gestopt is met kijken fluister ik. 'Weet jij waar ze zijn?'

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!