Kyle
"Wat? Ruzie? Wat heb je? Kyle, wat heeft hij? Hebben ze hem nou alweer te grazen gehad? Dat kan toch echt niet verder zo!" Jup, ik had beter mijn mond kunnen houden over het fijn dat Diederik zijn gezicht er bloederig uitziet. Irial trekt zijn hand uit de mijne en duwt zichzelf omhoog, wanneer hij bijna uit het bed valt wil ik ingrijpen maar hij heeft zelf al grip op de situatie gekregen. Ik schud even mijn hoofd en kijk naar Diederik die op zijn lip bijt.
"Waar is mijn broek? Ik zal ze eens even gaan vertellen wat ik ervan vind!" roept Irial kwaad. Ik haal mijn hand even door mijn haar en leg hem daarna op Irial zijn borstkas, zachtjes duw ik.
"Ga jij nou maar liggen," zeg ik en duw iets harder. Dan kijk ik naar Diederik die onderhand bij de wastafel staat, zijn gezicht te doen. "Blijf," zeg ik droogjes tegen Irial terwijl ik naar Diedje loop. Ik pak het doekje over, moet haast op mijn tenen staan, en haal het bloed weg.
"Zeg reus, wanneer stop jij eens met groeien?" vraag ik zacht lachend en Diederik grinnikt even. "Nou ik ben nog geen achttien, dus ik zal nog wel even groeien." Is zijn bijdehante antwoord. Ik geef hem een tik tegen zijn wang en lach even.
"Ga nu maar aan Irial uitleggen wat er is gebeurd, voordat hij straks echt alles meeneemt achter zich aan en als een blinde kip over straat gaat rennen." zeg ik zacht en geeft Diedje een zetje die richting Irial toe loopt.
Diederik
Onder dat Kyle Irial probeert rustig te krijgen ben ik maar gaan proberen mijn gezicht wat schoon te krijgen. Blijkbaar heeft Kyle het gezien dat ik er moeite mee heb en is hij komen helpen. Ik kijk maar naar beneden naar mijn oudere broer die het bloed weg haalt van mijn gezicht.
"Zeg reus, wanneer stop jij eens met groeien?" vraag Kyle zacht lachend en ik grinnikt even. "Nou ik ben nog geen achttien, dus ik zal nog wel even groeien." Is mijn bijdehante antwoord. Kyle geeft me even een tik tegen mijn wang en lacht even. Ik steek rustig mijn handen in mijn zakken.
"Ga nu maar aan Irial uitleggen wat er is gebeurd, voordat hij straks echt alles meeneemt achter zich aan en als een blinde kip over straat gaat rennen." zegt Kyle zacht en ik krijg een zetje richting Irial. Langzaam loop ik erheen en ga op en stoel naast het bed zitten, ik kijk naar Irial.
"Er waren een paar jongens, nee laat ik anders beginnen. Je kent Tymen Steerwood toch wel? Nouja, je kent hem niet, maar ik heb wel eens over hem verteld toch, dat hij allerlei dingen zegt over Kyle en mij, nou hij heeft mij vandaag te pakken gehad. Nathan en ik liepen op de gang en ineens stond hij zo voor ons, hij had gehoord dat Nathan en ik ons wilde inschrijven voor het footballteam. Daar ging hij allemaal beledigende dingen over zeggen, dat we dat niet aan zouden kunnen. Toen zei ik recht voor de raap dat wij wel iets wilde bereiken in ons leven en toen was hij stil," ik haal even een hand door mijn haren. "Dus ik vroeg of hij nog wat te melden had en hij draaide zich kort om, toen kreeg ik een vuist in mijn maag. En zo zijn we eigenlijk verder gegaan. Ik heb hem een paar flinke klappen gegeven hoor, daar niet van. Maar Tymen is gewoon een stuk sterker dan ik," mompel ik het laatste en kijk even naar Kyle die aan het bed bij Irial staat. Hij is wat stil geworden en prutst aan de dekens op het bed.
"Uiteindelijk zijn ze hem wel gepeerd, maar dat kwam door Nathan die mij hielp. En toen kwam de conrector me ophalen om het nieuws van jou te vertellen, en dan wil ik nu ook graag jouw verhaal horen." Ik kijk naar Irial en wacht af. Ik weet dat hij waarschijnlijk nog wel iets op mijn verhaal gaat zeggen, maar ik wil echt zijn verhaal horen.
Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.
