-4- This is my life now -RPG- - Speeltopics

Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Boira
- Charlotte Suavez Roane
- Mary Elizabeth Santiago Colfer
- Kyle Noah Morgan. KellyBelly
- William Irial Smelting Roane
- Arion O'Leary Roane
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Boira
- André Sean Stenvers KellyBelly
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-

Jongeren/Kinderen;
-Diederik Jared Morgan - Mengelmoes
-Nathan Connor Finley - quin98
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

Ich liebe dich 27.12.23

[Tamino --> Lirio ^^]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Irial

Ik voel mijn hart een beetje sneller slaan als ik merk dat Kyle een beetje dichter bij me komt zitten, al zal het feit dat hij nog steeds zo lekker zoent daar ook wel voor iets tussen zitten. Ik laat een klein geluidje van ongenoegen aan me ontsnappen als Kyle voorzichtig de kus afbreekt.
"Iri... Hoe... Weet je al meer?" Voor ik echter de kans krijg om te antwoorden begint Kyle, geheel trouw aan zichzelf, als een gek te ratelen. "Het spijt me. Ik- ik moest dat niet vragen. Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen en hoe ik me moet voelen. Aan de ene kant ben ik verdrietig en aan de andere kant blij, dat je nog leeft. Ik weet het gewoon niet. Sorry als ik verkeerde dingen zeg en doe, maar het is niet mijn bedoeling. Ik ben gewoon heel blij dat je nog leeft en dat ik je kan kussen en vasthouden... Ik kan me niets voorstellen zonder jou."
Ik blijf even stil om zijn woorden tot me door te laten dringen, en wanneer ik ten volle besef wat hij net gezegd heeft, kan ik niet anders dan zachtjes lachen. Ik leg mijn goede hand een beetje voor mijn mond om het te verbergen. Hij is zo serieus en ik wil hem niet het gevoel geven dat ik hem aan het uitlachen ben, want dat is niet zo. Hij is gewoon zo schattig.
Op de tast zoek ik zijn borstkas en wanneer ik die gevonden heb, grijp ik zijn shirt stevig beet. Ik trek hem naar me toe en laat de warme adem die ik op mijn gezicht voel me naar zijn lippen leiden.
"Niet verdrietig zijn, liefje. Ik ben er nog, en ik weet niet meer wat er gebeurd is maar ik weet wel dat het me niet nog een keer zal overkomen." Ik druk mijn lippen opnieuw zachtjes op de zijne. Ik kan de kleine grijns die opkomt niet tegen houden. "Daarbij is onkruid moeilijk uit te roeien," voeg ik er met een lachje aan toe. Ik laat zijn t-shirt los en neem een van zijn handen vast om die vervolgens naar mijn borstkas te leiden. Als ik de oorzaak van de littekens die er nog steeds zijn overleefd heb, dan kan ik dit ook wel aan. Zolang Kyle maar bij me is, raak ik er wel doorheen. Ik schuif een beetje opzij, zodat Kyle naast me kan komen liggen.
"Welke dag is het vandaag?" vraag ik als ik op mijn beurt voorzichtigjes de kus afgebroken heb.

Charlotte

“Ja. Maar ik geloof dat ik alles wel heb. Zou ik je kleding mogen zien?” Ik probeer me er niet aan te storen dat het allemaal een beetje geforceerd overkomt. Als hij na het ontbijt nog steeds liever gewoon wil vertrekken, dan zal ik zelf die taxi wel bellen.
"Ga je gang," zeg ik met een zachte glimlach. "Maar verwacht er niet teveel van." Ik kan wel een beetje tekenen, maar naar mijn mening is het niet erg fenomenaal. Al moet ik toegeven dat ik de kinderkleertjes die mijn schetsblok sieren wel allerschattigst vind. Koekje zou nooit zulke dingen willen dragen. Toch niet van de collectie voor meisjes. De jongenskleertjes zou ze waarschijnlijk maar al te graag aan trekken.
Ik sta op van de bank, en wandel naar de telefoon. Ik neem de hoorn van de haak en druk op de sneltoets die me met de receptie verbindt. Het duurt even, maar uiteindelijk krijg ik toch de stem van de vriendelijke dame aan de balie te horen. Ik vraag haar of het mogelijk is een ontbijt voor drie op de kamer te kunnen krijgen en bedank haar vriendelijk als ze me vertelt dat het geen enkel probleem is en dat de roomservice er binnen een kwartiertje zal zijn.
Nadat ik opgehangen heb, blijf ik even staan. In een nostalgische bui beeld ik me onvrijwillig in hoe anders het allemaal had kunnen zijn. Ik kijk over mijn schouder even naar Michael, maar bedenk me dan dat ik me geen illusies moet maken, dat dit geen onderwerp is om over te staan dagdromen. Het verleden ligt achter me, en ik kan alleen maar vooruit. Ik laat mijn pokerface weer op zijn plaats vallen en draai me om naar Michael.
"Mocht er een leuke naam in je opkomen, laat het me dan weten want ik ben nog wanhopig op zoek naar eentje," zeg ik met een lachje. Ik leun een beetje tegen het bureautje waar de telefoon op staat. De ideeën voor leuk outfits blijven maar komen, maar de merknaam bepaalt al de helft van de verkoop. Het moet gewoon leuk klinken, willen de mensen het kopen.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Ehm, Arion?]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[waarom niet?]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Omdat ik niet wil. En nu al zeker niet meer.]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Oke, is goed ^^]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

Wanneer Irial zijn hand voor zijn mond hou heb ik wel door dat hij lacht. Het komt door mijn geratel, niet? Ik ben het wel gewend, de meeste keren dat ik ratel moet Irial lachen. Ik denk gewoon, dat het gewoon nergens over gaat ofzo. Ook weet ik wel dat Irial mijn geratel schattig vind.
Ik volg Irial zijn hand en ik zie hoe hij hem naar mijn borstkas brengt, voor ik het weet heeft hij mijn shirt vast en trekt hij me naar zich toe. Ik voel zijn lippen naar de mijne gaan en ik voel mijn wangen kleuren.
"Niet verdrietig zijn, liefje. Ik ben er nog, en ik weet niet meer wat er gebeurd is maar ik weet wel dat het me niet nog een keer zal overkomen." Hij drukt zijn lippen op de mijne. Ik laat de woorden door me heen gaan. '... maar ik weet wel dat het me niet nog een keer zal overkomen...' Ik voel hoe Irial tegen mijn lippen aan grijnst. "Daarbij is onkruid moeilijk uit te roeien," zegt hij er met een zacht lachje achteraan en ik moet ook hel zachtjes lachen. Hij laat mijn shirt los en pakt mijn hand, die hij naar zijn borstkas leid. Meteen begrijp ik wel wat hij bedoeld, de littekens. Onkruid vergaat niet, het is waar.
"Welke dag is het vandaag?" vraagt hij als hij de kus heeft afgebroken en ik kijk naar hem. Ik merk nu pas dat hij is opgeschoven, ik glimlach en ga naast hem liggen op mijn zij en leg mijn arm over hem heen. Mijn arm ligt over zij borstkas en ik lig tegen hem aan.
"Het is 15 Juli..." zeg ik zachtjes en streel zacht over zijn zij, hopelijk doet het niet kietelen of zo. Ik kan het me niet weer veroorloven hem pijn te doen door dat te doen. Als dat gebeurt ga ik mezelf slaan. Ik nestel me zacht dichter tegen hem aan met een glimlachje. "Vandaag zouden we naar het graf van Vincent gaan. Maar dat doet er niet meer toe nu, ik ben blij bij jou te zijn," zeg ik zachtjes. Ineens word het me wel een beetje veel. Voor hetzelfde geld was Irial wél overleden, dan had hij op dezelfde dag als Vincent gestorven. Ik slik en moet hard op mijn lip bijten. Ik verberg mijn gezicht verder in Irial zijn hals.
"Ik hou van je, ik hou heel erg veel van je!" zeg ik en ik duw mezelf iets omhoog, vervolgens leg ik mijn hand op Irial zijn wang en kus hem heel zacht. Ik haal mijn lippen niet geheel van de zijne. "Wij blijven altijd bij elkaar," fluister ik zacht en ik kus hem iets harder dan net. Ik kan me vanaf het moment dat Irial en ik iets met elkaar kregen, geen leven meer voorstellen zonder hem. Ik bedank god, al geloof ik niet, dat hij hem heeft laten leven.

Ich liebe dich 27.12.23

Irial

"Het is 15 Juli..." Ik schiet in de lach omdat Kyle mijn zij begint te kietelen. Ik probeer vaan zijn vingers weg te komen, maar veel bewegingsruimte heb ik niet. Het lachen vergaat me echter snel. "Vandaag zouden we naar het graf van Vincent gaan. Maar dat doet er niet meer toe nu, ik ben blij bij jou te zijn."
Dit moet verschrikkelijk voor hem zijn. Stel dat ik, wat er ook met me gebeurd is, niet had overleefd dan was het verdriet voor Kyle op deze twee keer zo erg geweest. Wanneer hij zijn gezicht in mijn hals verbergt, leg ik mijn goede arm om hem heen en trek hem wat dichter tegen me aan. Ik schrik als hij daardoor praktisch in mijn oor roept.
"Ik hou van je, ik hou heel erg veel van je!" Ik sluit mijn ogen en glimlach zachtjes als hij zijn hand op mijn wang leg. Het voelt zo heerlijk warm aan. Het verdriet dat ik net met hem mee voelde verdwijnt een heel stuk naar de achtergrond als Kyle zijn lippen op de mijne drukt. "Wij blijven altijd bij elkaar."
Ik krijg de kans niet om te antwoorden omdat Kyle me opnieuw kust. Als teken dat ik het met hem eens ben en niks liever zou willen, knik ik zachtjes.
Hoewel Kyle erg licht is, moet ik al mijn kracht gebruiken om ervoor te zorgen dat hij een beetje op me komt te liggen. Het doet een beetje pijn, maar als ik dat moet doorstaan om hem dicht bij me te hebben, en zolang hij niet op mijn gipsarm gaat liggen, dan vind ik het niet erg. Ondertussen kan ik niet anders dan hem terug kussen. Ik laat mijn hand naar zijn haren glijden en grijp ze zachtjes vast in mijn vuist. Heel zachtjes bijt ik even op Kyle's onderlip. Een kleine grijns verschijnt op mijn mond. Maar toch weiger ik op te houden met kussen. Wanneer ik besef dat ik dit misschien niet meer had kunnen doen, kus ik hem nog iets intenser. Ik grinnik even als ik besef dat we op best al veel plaatsen sexy time gehad hebben, maar nog niet in een ziekenhuis.
"Dit is nieuw," fluister ik tegen zijn lippen aan.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Boira was Rajah en nu Nadal. Ik weet niet of je dat nog bijhoudt, maar oké. En je mag Donna btw wel uit de lijst halen. Ik acht de kans vrij klein dat ik ooit nog met haar iets ga doen.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Schop]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Maya

Ik grijns naar André.
Dit kan echt nog eens leuk gaan worden vandaag.
Dan breng ik mijn mond naar zijn oor, en fluister zachtjes:
''Dan heb je pech''
En ik stap heel gewoon bij hem weg en loop naar de PS3.
Ik start het spel op en dim het licht een beetje in de kamer, waarop ik de gordijnen ook dichtschuif voor een leuker effect.
Ik druk een controler in zijn hand en maak daarna een personage voor hem aan, waarna ik hem lachend aankijk.
''Kies jij het eerste liedje maar'' lach ik dan liefjes, en zet grote onschuldige ogen op, terwijl ik hem lief aan blijf kijken wacht ik op zijn reactie.

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Kyle

Ik voel hoe Irial knikt op wat ik zei, antwoorden kon hij natuurlijk niet want ik kuste hem al.
Wanneer ik merk dat Irial me bovenop zich wil hebben help ik een beetje mee, zodat hij niet al zijn kracht hoeft te gebruiken. Ik geniet van elke seconde dat izjn lippen op de mijne zijn. Nog altijd lijkt elke kus wel op de eerste, al was de eerste kus iets minder diep dan de kussen die er nu zijn, maar alsnog. Telkens is het weer anders, lekkerder lijkt wel. Ik voel zijn hand naar mijn haren gaan en hoe hij ze vastneemt in zijn vuist. Ik voel hem onder me grijnzen, oh wat een lekker ding is het ook. Toch blijft Irial door zoenen, het word intenser en ik geniet ervan. Wanneer ik Irial hoor grinniken weet ik gewoon wat hij denkt.
"Dit is nieuw," fluistert hij uiteindelijk tegen mijn lippen aan. Ik open mijn ogen en kijk hem aan. Ik wist het. Ik lach zachtjes en kijk even naar zijn gipsarm, vervolgens kijk ik terug.
"Was dat een voorstel?" vraag ik met een uitdagend toontje en ik leg mijn vingertoppen tegen zijn wang aan, zachtjes laat ik ze richting zijn hals strelen, naar zijn borstkas en weer terug. Ik zak iets naar beneden en zet mijn lippen licht in zijn hals. Ik vind het fijn dat ik wat lossen ben geworden, ik neem nu zelf ook wat meer het initiatief. Ik zet zachte kusjes in zijn hals, mijn hand gaat naar de onderkant van zijn ziekenhuisding en ik duw deze iets opzij. Vervolgens laat ik mijn hand eronder glijden, ik duw mezelf iets omhoog en ik laat mijn hand naar Irial zijn buik, daar streel ik zachtjes overheen. Ik haal mijn lippen uit zijn hals.
"Of je moet geen zin hebben," grinnik ik en ik stop met strelen op zijn buik, mijn hand laat ik wel liggen.

André

"Dan heb je pech," zegt Maya wanneer ze haar lippen naar mijn oor brengt, even ril ik ervan. Heerlijk als ze zo uitdagend is, dit heb ik zo gemist. Ik grijp even naar Maya als ze bij me weg stapt, maar ik laat haar gewoon gaan. Ik volg alles wat ze doet met een glimlach.
"Kies jij het eerste liedje maar," lacht Maya liefjes als ze een account voor me heeft aangemaakt. Ik pak een van de bedieningen en zoek dan een liedje. Ik kom alleen maar uit op het nummer Call me maybe vs. Beauty and the beat. Ik klik hem aan.
"Ik ben de jongen, ofcourse," grinnik ik en ik klik de jongen aan. Wanneer Maya ook heeft gekozen begint het dan, zoals ik al had gezegd gaat het dansen me helemaal niet goed af. Ik mis veel van de moves, ook had ik al bijna Maya een keer voor haar hoofd geslagen.
"Sorry!" roep ik lachend en doe mijn arm om haar heen, net zoals dat moet op het spel. Ik moet dicht tegen haar aanstaan. Dit blijft me echter niet koud, ik voel de kleur van mijn wangen rood worden en ik stop met dansen.
"Maya," mompel ik zacht en besluit haar dan maar tegen me aan te trekken, ik leg mijn armen zachtjes om haar heen en zet mijn lippen in haar hals. Zachtjes geef ik er kusjes. "Ik weet iets leukers dan dansen," zeg ik zachtjes en lik even in haar hals.

Ich liebe dich 27.12.23

Maya

André kiest het liedje Call me maybe vs. Beauty and the beat, en ik grijns meteen.
'Ik ben de jongen, ofcourse' grinnikt hij, en hij klikt de jongen aan, en ik het meisje.
Ik merk meteen dat André niet echt de beste is, en hij slaat me dan ook bijna voor mijn hoofd.
'sorry!' roept hij lachend, en hij slaat zijn arm zoals het voorbeeld aangeeft om me heen, en hij gaat dicht tegen me aan staan.
André stopt met dansen en mompelt zacht; 'maya'
Hij trekyt me tegen zich aan en hij legt zijn armen zachtjes om me heen.
Als hij zijn lippen in mijn hals zet en er kusjes plaatst sluit ik stiekem genietend mijn ogen.
'Ik weet iets leukers dan dansen' zeg André dan zachtjes en hij likt in mijn hals.
kippenvel verspreid zich over mijn lichaam, en moeilijk slik ik.
Zachtjes en snel slik ik en zeg dan 'oh ja? vertel mij dan maar eens André, wat vind jij leuker dan dansen?'
En ik draai me om en kijk André vragend aan terwijl ik moeilijk een grijns onderdruk.
Ik denk dat ik heel goed weet wat André bedoelt, maar eens even kijken hoe hij op mij gaat reageren.
Ik trek een wenkrbouw op en loop langzaam om André heen, en bijt dan heel plotseling zachtjes in zijn nek, en plaats er dan een zuigzoentje.
Dan ga ik weer voor hem staan en kijk ik hem weer vragend aan, en lik ik mijn lippen af.

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 22:26 ]

« The "earth" without "art" is just "eh." »

Irial

"Was dat een voorstel?"
Ik huiver als hij zijn vingers over mijn huid gaat glijden. Het feit dat ik ze niet kan volgen met mijn ogen maakt het alleen maar intenser. Ze zijn zo zacht, zijn handjes. Ze voelen aan als fluweel.
Ik wil net mijn mond open doen om te antwoorden, als hij zijn lippen in mijn hals zet en me daar zachtjes kust. Het enige dat uit mijn mond komt is een soort vreemd gepiep en ik moet lachen om mezelf. Normaal ben ik helemaal niet zo snel van mijn melk af, dus ik denk dat het een beetje door de situatie komt en het feit dat we elk moment betrapt kunnen worden.
"Oh," breng ik verrast uit als Kyle plots zijn hand onder mijn hemd laat glijden. Ik voel mijn lichaam er meteen op reageren en voel mijn wangen gloeien. Ik sluit mijn ogen en zucht genietend terwijl hij mijn buik begint te strelen. Vroeger had ik hier moeite mee, vanwege de littekens. Maar nu vind het ik het alleen maar heerlijk. Al is Kyle wel de enige die dat privilege heeft.
Een beetje teleurgesteld open ik mijn ogen weer als Kyle plots met beide liefkozingen ophoudt.
"Of je moet geen zin hebben." Ik frons mijn wenkbrauwen en het duurt zo'n zes seconden voor ik doorheb dat hij me in de maling neemt. Ik grijns en lik even over mijn lippen.
"Jawel, maar ik zag het niet aankomen," grap ik, mijn stem nog steeds hees. Tja, zoals ik al zei; erom huilen heeft geen zin.
Ik leg mijn arm om Kyle's hals en druk mijn lippen op de zijne. Ik ben zo blij dat ik hem nog heb, dat hij bij me wil blijven en ik hier niet alleen doorheen moet. Ik laat mijn tong over zijn lippen gaan en druk ze vervolgens een stukje uiteen zodat ik mijn tong naar binnen kan laten glijden. De zenuwen razen door mijn lijf. De gedachte dat er een dokter of verpleegster door de deur kan komen en ons zo kan aantreffen maakt het alleen maar spannender.
"Kyle," zucht ik tegen zijn lippen aan voor ik er zachtjes op bijt. "Toe," smeek ik stilletjes.
Ik denk niet dat ik al een keer zo snel zo opgewonden ben geweest.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.