I will be okay || Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 19:07 ]

"Stay Strong"

Anna Sophia Rose Morgann
Het duurt even voordat ik een antwoord krijg, maar dan opent ze haar ogen en kijkt me strak aan. "Lijkt het erop dat het goed gaat?" zegt ze terwijl ze me nog altijd strak aankijkt en rolt met haar ogen. Dan kijkt ze naar Sophia en zonder dat ik het echt door heb houdt ik der wat steviger vast. Ze slaat haar handen voor haar gezicht en gaat vervolgens rechtop zitten om weer naar Sophia te staren en dan naar mij. Haar blik is niet bepaald vriendelijk. "Heb je niks beters te doen dan mij te vragen of het met me gaat? Bijvoorbeeld melkvoeding geven of iets" mompelt ze terwijl ze een wenkbrauw optrekt. Ik trek ook even een wenkbrauw op vanwege haar reactie. Ze kijkt me arrogant aan en staat op om vervolgens haar spullen te pakken en die naar het huis te sjouwen waar ze naar binnen verdwijnt. "Dat was nog eens een vriendelijke dame" zeg ik dan terwijl ik naar Sophia kijk. Ik ga even op het bankje zitten. "Als jij je later ooit zo gaat gedragen heb je een groot probleem meisje" zeg ik dan met een glimlachje. Het is raar hoeveel ik van dit kleine baby'tje hield, al bracht ze ook een hele nare herinnering bij mij naar boven. Mijn ouders hadden voorgesteld dat het misschien beter was als ik ter adoptie weg zou doen, maar toen ik haar zag kon ik het niet. De liefde voor haar is groter dan mijn haat voor de herinnering. De herinnering zou nooit weg gaan, of ik haar zou houden of niet.

Jamie Griffin

Toen ik zag dat de deuren open waren, ging ik voorbij de jongen het huis in. Ik deed mijn kap van mijn hoofd en staarde in de woonkamer. Ik snoof even en liet mijn blik daarna naar de trap glijden. "Waar the fuck leg ik mijn rugzakken?" gromde ik waarna ik mijn rugzakken naast de trap gooide. Zuchtend liep ik weer naar buiten en ging net naast de deur op de grond zitten, mijn benen opgetrokken en met een ongeïnteresseerde blik staarde ik vooruit. Mijn hoofd ging mee op het ritme van Seven Nation Army van The Glitch Mob. Deze versie vond ik veel beter dan het originele. Onbewust ging ook mijn voet mee op het ritme. Het ritme gaf me een beetje een high gevoel, maar lang niet zo sterk als Heroïne. Wanneer het liedje op zijn einde komt, kijk ik even rond me heen. De jongen van daarnet en een meisje met een baby. Kort haal ik mijn schouders op en zet Seven Nation Army opnieuw op en laat mijn hoofd rusten tegen de deurlijst.

Take me to wonderland

Elizabeth Vivienne Arceneaux

Het was mijn moeder die voorgesteld had dat ik naar het vakantiehuisje zou gaan om daar wat andere jongeren tegen te komen die het ook niet makkelijk hebben in het leven. Aanvankelijk had ik nog tegengesputterd, maar uiteindelijk zag ook ik in dat het waarschijnlijk een goede ervaring voor me zal zijn. Gisteren avond waren alle tassen dan gepakt en vanochtend hadden mijn ouders me op de trein gezet. Ik ga mijn ouders echt heel erg missen, vooral papa. De treinrit was erg lang en ik ben blij dat ik eindelijk mijn benen weer kan strekken. Met de bus kom ik uit bij een stuk bos waar ergens ook het vakantiehuisje moet zijn. Opgewekt stap ik uit de bus en stap door het bos tot ik aankom bij een houten hut, waar ik omheen loop en bijna over een jongen heen val die op de grond zit. "Oeps, sorry." Met een verontschuldigende glimlach neem een stap achteruit en loop dan rustig langs hem en ga binnen op zoek naar enige aanwijzingen wat betreft de kamers, maar vind er geen. Naast de trap liggen een paar rugzakken en ik gok dat ze van de jongen zijn die ik zojuist buiten zag. Uiteindelijk besluit ik om mijn tas in de woonkamer neer te zetten op een plaats waar niemand er last van zal hebben. Ik besluit om buiten de buurt nog even te verkennen, want ik heb nog lang genoeg de tijd om binnen te zitten. Als ik langs de jongen van eerder op merk ik pas hoe eigenaardig hij er uit ziet. Ik merk dat ik even ben blijven staan om naar hem te kijken en nerveus doe ik een pluk achter mijn en draai me van hem af. Eigenaardig, maar cool.

Ik zie al gauw het bankje en het meisje dat er op zit - met een baby. Om de een of andere reden heb ik kleine kinderen altijd al wel gemogen en ik voel hoe er een glimlach op mijn gezicht groeit. Rustig loop ik naar het bankje toe en zeg dan vriendelijk: "Hey, ik neem aan dat je er ook pas net bent?" Ter begroeting steek ik mijn hand naar haar uit en vervolg: "Ik ben Elizabeth Arceneaux, en jij?" De baby die het meisje in haar armen heeft is mooi en ik glimlach naar het kind.

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 21:35 ]

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

[Anyone voor Ellis? (: ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Anna Sophia Rose Morgann
Een jongen loopt eerst met tassen naar binnen en niet veel later komt hij weer naar buiten en gaat net naast de deur op de grond zitten. Hij kijkt vrij ongeïnteresseerd voor zich uit. "Rare mensen hier hé?" zeg ik tegen Sophia. Niet dat ze er iets van begrijpt, maar goed. Niet veel later komt er nog een meisje aangewandeld. Bij de deur struikelt ze bijna over de jongen die daar zit, lijkt iets van sorry te zeggen en gaat vervolgens naar binnen. Na een niet al te lange tijd komt dat zelfde meisje weer naar buiten en blijft even bij de deur staan terwijl ze de jongen die daar zit even in zich opneemt. Dan ziet ze mij en komt er een glimlach op haar gezicht. Ze loopt deze kant op "Hey, ik neem aan dat je er ook pas net bent?" vraagt ze en ik knik "Ja, wij zijn er ook net" zeg ik dan. Dan steekt ze haar hand uit en stelt ze zichzelf voor als Elizabeth Arceneaux. Ik neem haar hand aan en stel mezelf ook voor. "Anna Morgann" zeg ik dan. Ze kijkt weer naar Sophia en glimlacht. "En dit is Sophia" zeg ik dan en ik glimlach terwijl ik ook naar Sophia kijk. Ik schuif een stukje op, aangezien ik in het midden van het bankje ben gaan zitten, zodat zij er ook naast kan zitten. Ze lijkt me wel aardig, in tegenstelling tot het andere meisje. "Lange reis gehad?" vraag ik dan. Gewoon een simpele vraag om een, niet zwaar, gesprek te starten.

Jamie Griffin

Naarmate de liedjes op mijn iPod vorderen, zink ik steeds verder weg in mijn gedachten. Mijn ogen nemen niet meer waar wat er om me heen gebeurt, maar wat er in mijn hoofd speelt. Hoelang zaten we hier ook alweer? Tot nu toe lijken de anderen me nog met rust te laten. Ik vind het fijner om alleen te zijn. Mensen krijgen het op de een of andere manier altijd voor elkaar om me boos te krijgen. Alsof ze het express doen. Het ligt vast aan mij. Heel wat mensen worden ook boos op mij. Het ligt aan mij dus. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik iemand tegen me voel lopen. "Oeps, sorry " ze lacht verontschuldigend en gelukkig loopt ze daarna het huis in. Ik schenk niet teveel aandacht aan haar en haal mijn iPod weer boven. Teenagers van My Chemical Romance wordt mijn oren ingedramd en laat het toestel weer in mijn broekzak glijden. Even later komt het rosse meisje weer het huisje uitgewandeld. Al kijk ik niet naar haar op, toch voel ik haar naar me staren en laat mijn ogen even op haar vallen. "Wat?" zeg ik kort, mijn stem schor van het weinige gebruik. Ze gaat naar het meisje met de baby waardoor ze me weer met rust laat. Mijn benen laat ik languit op de grond liggen en staar naar mijn vingers.

Take me to wonderland

Coockies schreef:
[Anyone voor Ellis? (: ]

Take me to wonderland

Ellis Amy Fields

Al klotend met mijn mobieltje loop ik naar buiten. Ik wil de hoek omlopen, aangezien ik verder op een onbekend meisje zie en dat wijf met die baby. In beiden heb ik geen zin, maar ik had niet verwacht dat er iemand op de grond zou gaan zitten. Met een harde klap val ik op de grond. Een geschrokken gil rolt over mijn lippen. Met grote ogen kijk ik opzij en zie een jongen zitten.
'Welke idioot gaat daar nou zitten,' schreeuw ik hem toe. Ik kruip recht en kijk met een pijnlijk gezicht naar mijn enkel. 'Wat voor een idioot zonder hersens ben jij?!' Ik kijk hem woedend aan en dan naar mijn mobiel. Een hele barst loopt over het scherm. 'Neee,' gil ik dramatisch en bekijk mijn mobiel. 'Nee, nee, nee,' jammer ik. Dan kijk ik de jongen strak aan en sta op. 'Als jij denkt dat je daar zomaar mee weg komt, klootzak.' Door mijn hoge hakken ben ik veel langer dan hem. 'Jij gaat dit terug betalen.' Ik wijs naar mijn scherm. '100 euro voor reperatie, geef maar.' Ik steek mijn hand uit en kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Elizabeth Vivienne Arceneaux

Het meisje komt heel vriendelijk over op me en aangezien ik ginger ben en zij rood haar heeft matchen we best goed met elkaar. Nadat we ons aan elkaar hebben voorgesteld laat ik haar hand los en begin meteen aan mijn shirt te frunniken - ik kan het niet helpen, het is een nerveuze tik van me. Als Anna de baby voorstelt kijk ik blij naar het jonge kind en zeg: "Ze is echt heel erg schattig! Is ze van jou?" Het is een beetje een stomme vraag, want waarom zou ze het kind anders mee hebben als het niet van haar zou zijn? Ik merk dat Anna opschuift zodat ik bij haar kan komen zitten en me bij haar bedankend neem ik naast haar plaats. Ze vraagt me of ik een lange reis achter me heb en ik knik, voordat ik haar vertel dat ik uit Aviemore, Schotland kom en dat mijn reis zeven en half uur geduurd heeft. "London is echt heel anders dan de Highlands waar ik vandaan kom," zeg ik met een lichte giegel. "En jullie? Moesten jullie ver reizen om hier te komen?"

Ik hoor een gil van de deur komen en verschrikt kijk ik op. Een meisje dat ik nog niet eerder had gezien is over de jongen heen gestruikeld waar ik eerder zelf bijna over heen was gevallen ik wil opstaan en naar haar toe snellen om haar te helpen, maar dan begint ze tegen de jongen te gillen. Gut, wat een arrogantie, denk ik bij mezelf en blijf verbluft zitten.

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 22:29 ]

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Jamie Griffin

Ik laat de muziek weer door me heen gaan als ik opeens weer iets tegen mijn benen voel, gevolgd door een meisje dat languit op de grond val. Een gil komt door mijn muziek heen waardoor ik mijn oortjes uitdoe en het meisje ongeïnteresseerd aankijk. 'Welke idioot gaat daar nou zitten,' schreeuwt ze en ik trek een wenkbrauw op bij haar uitbarsting. 'Wat voor een idioot zonder hersens ben jij?!' gilt ze verder en ik rol mijn ogen en steek weer één van mijn oortjes in. "Welke idioot gebruikt er zijn ogen nou niet?" vraag ik op een rustige toon, maar het meisje gilt weer een "nee,".
'100 euro voor reperatie, geef maar," gebied ze. "Ik ga echt niet betalen voor dat stuk schroot," bijt ik terug. "Gebruik volgende keer je ogen om te kijken waar je loopt in plaats van op je scherm," ik doe niet eens de moeite om op te staan. In plaats daarvan steek ik nu ook mijn andere oortje in, zodat ik me weer kan concentreren op mijn muziek. Arrogant wijf nummer 1 al gevonden. Ben benieuwd hoeveel er hier nog gaan zitten.

Take me to wonderland

Ells Amy Fields

'Ik hoef mijn ogen niet te gebruiken als er geen mensen in de weg staan,' kaats ik terug. 'Joj zit dus duidelijk wel in de weg.' Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Wat zei je,' vraag ik hem arrogant en trek mijn wenkbtauw op. Ik zeg mijn handen in mijn zij. 'Schroot?' Ik herhaal zijn woorden tergend langzaam. Ik heb ecjt de neiging om hem met mijn hakken in zijn ballen te trappen, maar houd me in. In plaats daarvan klem ik mijn kaken op elkaar. Ik trek zijn oortjes uit zijn oren en trap ze kapot. 'Nooit geleerd beleefd te zijn?' Ik schop de kapotte oortjes naar hem toe en trek tevreden mijn wenkbrauw op, waarna ik hem arrogant aankijk. 'Krijg je ervan als je zo tegen me praat. Volgende stap is je muziek en mobiel, de laatste stap zijn je ballen. Dus ik zou je bek houden.' Ik grijns even en loop dan tevreden weg. Die telefoon kon me wel veel schelen, maar hier had ik er toxh niks aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lloyd Lowery|| Leider

Ik draai langzaam een paar rondjes om mijn eigen as om te zien of alles gedaan is wat er van mij verwacht werd om te doen. Bedden in alle kamers zijn opgemaakt, alles is proper en ik heb me mentaal voorbereid. Ik ben het niet gewoon om met jongeren om te gaan, vooral niet met jongeren die problemen hebben. Zelf heb ik er al meer dan genoeg zonder dat anderen daar nog eens bij moeten komen, maar dit was gewoon de enige manier om strafvermindering te krijgen. Als ik echt 25 jaar in de gevangenis zou moeten zitten, zou ik zeker en vast gek worden, iets dat ik volgens sommigen nu al was. Een lichte frons verschijnt op mijn voorhoofd als ik voetstappen hoor en draai me om. Ik zie nog net hoe een tweetal mensen een van de kamers in verdwijnen en haal mijn schouders op. Ach ja, alles was toch klaar dus het kon niet echt kwaad. Pas na een tijdje valt het kwartje dat er dan waarschijnlijk nog meer mensen buiten staan die misschien in de gaten gehouden moeten worden. Op mijn gemak begin ik me richting de deur de begeven, maar een gil die door de omgeving galmt zorgt er toch voor dat die langzame pas een iets snellere pas wordt. Ik loop bijna tegen het meisje op dat voor de deur tegen een of andere kerel staat te schreeuwen, maar kan mezelf nog net optijd stoppen door de deurpost vast te pakken. Zonder echt iets te zeggen pak ik het meisje bij haar schouders en duw haar een stukje naar achteren zodat er wat meer ruimte tussen haar en de jongen ontstaat. Het was gewoon aan haar lichaamshouding te zien dat ze nog iets ging uithalen en dat was iets dat ze op dit moment echt niet konden hebben. "Ergens heeft hij wel een punt, je moet uitkijken waar je loopt in plaats van je alleen maar met je mobiel bezig te houden, maar aan de andere kant is dit niet echt 's werelds beste plek om te gaan zitten." Nee, hij was gewoon barslecht in het oplossen van dingen, maar hij kon het nog altijd leren. Oefening baart kunst, right?

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

Jamie Griffin

Ik zet het geluid van mijn iPod nog iets hoger als ik het irritante geluid van haar stem nog steeds hoor. Even staar ik verbaasd voor me uit als ze de oortjes uit mijn oren trekt. Een kraken geluid doet mijn blik naar haar draaien. 'Nooit geleerd beleefd te zijn?' en ze schopt de oortjes naar me toe. Ik snuif geïrriteerd en ga recht staan. "Waarom zou ik tegen jou beleefd doen als je het zelf niet kunt?" vuur ik terug. Mijn armen kruis ik voor me en kijk haar minachtend aan.
'Krijg je ervan als je zo tegen me praat. Volgende stap is je muziek en mobiel, de laatste stap zijn je ballen. Dus ik zou je bek houden.' grijnst ze en loopt weg. Ik kijk haar duister aan en grijp de oortjes van de vloer en gooi ze weg waardoor ze in haar haren komen. Ik haal mijn schouders op. "Nog even en ik knip haar haar af," grom ik. Wat denkt dat kreng wel? Als ze te lui is om haar ogen open te doen, moet ze niet gaan staan huilen. Nijdig storm ik het huis weer in richting mijn rugzakken. Voorzichtig leg ik mijn gitaar opzij en neem een rugzak waar ik extra oortjes in had gestopt. Met de nieuw paar oortjes loopt ik weer naar buiten en ga iets verder van de deur zitten zodat ik niet meer gestoord hoef te worden.

Take me to wonderland

[ok reageer morgencpas weer. Jullie kunnen door gaan of geduld hebben (: Nou ja Jamie is al weg (: Slaaplekker ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Slaapwel! :')]

Take me to wonderland