I will be okay || Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 19:07 ]

"Stay Strong"

[me want too, moet wel eerst even ergens anders posten c:]

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

[oke rustig aan .. ben ondertussen aan het shoppen voor een telefoon haha :p ben aan het twijfelen tussen een iphone4 en een samsung galaxy S3. Misschien is het een idee om een praattopic aan te maken.. Dan kunnen dit soort berichtjes over vragen om wie er vrij is etc in dat topic en kunnen we hier gewoon doorspelen?? just an idea]

mismi schreef:
[oke rustig aan .. ben ondertussen aan het shoppen voor een telefoon haha :p ben aan het twijfelen tussen een iphone4 en een samsung galaxy S3. Misschien is het een idee om een praattopic aan te maken.. Dan kunnen dit soort berichtjes over vragen om wie er vrij is etc in dat topic en kunnen we hier gewoon doorspelen?? just an idea]

Take me to wonderland

Fay Jennifer Anderson

Zuchtend lig ik op de grond, mijn gezicht naar de grond gericht. Nu ik hier lag wilde ik niet meer opstaan. Ik wist dat als ik zou opstaan dat mijn knie nog meer pijn zou gaan doen. "Gaat het?" hoor ik een stem vragen, hoor ik dat nou verkeerd of klonk er echt bezorgdheid door in de stem? voorzichtig kijk ik omhoog en zie een meisje staan. Haar vraag negeer ik, het ging niet maar dat zou ik haar niet vertellen. Ze reikt haar hand naar me uit om me omhoog te helpen. Twijfelend neem ik haar hand aan, wetend dat ik hier niet eeuwig kan blijven liggen en ooit op zou moeten staan. Ik laat me omhoog trekken en bijt mijn kaken op elkaar, mijn knie deed nu zo'n pijn. Snel verbijt ik me en zet mijn voet normaal op de grond. Ik plak een glimlach op mijn gezicht en kijk het meisje dankbaar aan "dankjewel" zeg ik. Ik neem het meisje even snel in me op, ze leek me wel oke.

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

mismi schreef:
[oke rustig aan .. ben ondertussen aan het shoppen voor een telefoon haha :p ben aan het twijfelen tussen een iphone4 en een samsung galaxy S3. Misschien is het een idee om een praattopic aan te maken.. Dan kunnen dit soort berichtjes over vragen om wie er vrij is etc in dat topic en kunnen we hier gewoon doorspelen?? just an idea]

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Elizabeth Vivienne Arceneaux

Als het meisje mijn hand aanneemt help ik haar omhoog en glimlach naar haar. "Geen dank," zeg ik vriendelijk als ze me bedankt. "Rot zeg dat je meteen valt als binnen komt. Maar nu weet je in elk geval dat die drempel er zit. Je bent trouwens niet de eerste vandaag die valt," vertel ik het meisje met een knipoog. "Ik struikelde bijna over een jongen die buiten zat en niet veel later viel er ook echt een meisje over hem heen. Het schijnt dat vallen struikelen vandaag in de mode is." Ik giechelde even en nam toen mijn tas van de grond. "Zullen we even boven kijken wat betreft de kamers? Ik heb zelf nog niet gekeken en ik ben eerlijk gezegd erg nieuwsgierig." Even trek ik mijn neus op als ik bekritiseerd word door Hem, maar besluit om het te negeren en begin alvast aan mijn weg naar boven de trap op

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Lloyd Lowery

Ik had gelijk gekregen met mijn voorgevoel dat het meisje iets zou gaan terugdoen, dus was het een goed idee geweest om haar tegen te houden. Als ik er niet was geweest had ze die knul waarschijnlijk verrot geslagen en dat terwijl ze elkaar waarschijnlijk nog maar een paar minuten kenden. Nee, ik begreep echt niets van sommige mensen wat waarschijnlijk ook direct de rede was waarom ik sociaal onhandig was. Even kijk ik over mijn schouder en zie dat de jongen naar binnen gelopen is waarna ik het meisje maar gewoon los laat. "Niet iedereen vind het leuk om je aan te raken, geloof me." reageer ik rustig op haar woorden zonder me echt kwaad te maken. Waarom zou ik ook? In de gevangenis werd er niets anders tegen me gezegd dan zo'n dingen, dus was ik het onderhand al wel gewoon geworden. Wat verward kijk ik naar het kapotte ding als het in mijn handen gedrukt wordt en kijk dan terug naar het meisje dat terug naar binnen loopt. Wel, dat was best gemakkelijk, als alles zo zou aflopen zou het gewoon een eitje zijn om het vol te houden en zo strafvermindering te krijgen. Zonder verder nog iets te zeggen, draai ik me om en loop naar binnen. Even een glas water pakken en dat ding opbergen voordat iemand zich er nog aan pijn zou doen ofzo. Ineens klinkt er babygehuil vanuit de keuken waardoor de frons in mijn voorhoofd alleen nog maar dieper wordt. Hadden ze hier baby's? Dat was dan iets dat hij daarnet gemist had. In de deuropening blijf ik even staan en kijk toe hoe een redelijk jonge dame haar baby begint te voeden, van de fles gelukkig. "Eum... Hai." Met wat meoite tover ik een glimlach op mijn gezicht terwijl ik naar de kastjes toeloop om een glas te pakken en deze te vullen met kraantjeswater. "Is ze van jou?" Doelend op het kind in haar armen drink ik het glas in een teug leeg en leun wat tegen het aanrecht aan terwijl ik op een antwoord wacht.

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

Fay Jennifer anderson

Ik knipper even verbaasd met mijn ogen, die heeft een vlotte babbel een bult informatie komt op me af. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang als ze voorstelt om naar boven te gaan. Zonder mijn antwoord af te wachten loopt ze de trap al af, zou ze nu verwachten dat ik haar zou volgen? Ik wilde haar niet volgen, ik zou de trap nooit opkomen als ik überhaupt al een stap zou kunnen zetten. Ik besluit het te proberen, voorzichtig zet ik een stap naar voren, een steek gaat door mijn knie man wat haatte ik dat ding. Voorzichtig schuifel ik naar de trap ondertussen steun zoekend bij de muur. Hard bijt ik mijn kaken op elkaar. Als ik bij de trap ben grijp ik de leuning vast. Ik kijk de trap omhoog en zucht zacht, nu moest ik nog naar boven zien te komen. Voorzichtig buig ik mijn knie een klein beetje en zet hem op de eerste tree ik zet me snel af met mijn andere voet en zet deze zo snel mogelijk op de volgende tree, zo loop ik de rest van de trap op.

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Anna Sophia Rose Morgann
Ik kijk naar Sophia haar gezichtje terwijl ik haar de fles geef en zit diep in gedachten verzonken. Ik heb in eerste instantie niet eens door dat er iemand de keuken binnen komt totdat hij wat zegt. "Eum... Hai" hoor ik vanuit de dooropening en ik kijk op en zie dat hij ondertussen verder de keuken inloopt. Dezelfde man als die ik net zag bij dat akkefietje. "Hoi" zeg ik dan en ik glimlach even terug. Hij pakt ondertussen een glas uit een van de kastjes en vult die met water. "Is ze van jou?" Ik knik, ook al zou je denken dat begeleiders hiervan op de hoogte zouden zijn... "Ja, ze is van mij" antwoord ik nog. Misschien is hij wel helemaal geen begeleider maar ik zou niet weten wat hij anders zou moeten zijn. "Bent u een van de leiders?" vraag ik dan maar. Ondertussen heeft Sophia genoeg gehad dus sta ik op en spoel het flesje even om. Die was ik zo wel af als ik mijn handen weer vrij heb. Ik pak het handdoekje dat ik ook had meegenomen van de tafel en doe die over een schouder heen. Ik houdt Sophia tegen me aan met haar hoofdje tegen/op mijn schouder. Ik heb alles al een keer over me heen gehad en dat gebeurd niet nog een keer. Ik wrijf over haar ruggetje heen terwijl ik een beetje heen en weer begin te lopen. "Ik ben niet zenuwachtig ofzo hoor, maar ik ben erachter gekomen dat heen en weer lopen alles wat sneller op gang brengt".

[Ik vraag me even iets af. Weten ze al in welke kamers ze liggen of moet de begeleider die nog geven?]

Take me to wonderland

Itami schreef:
[Ik vraag me even iets af. Weten ze al in welke kamers ze liggen of moet de begeleider die nog geven?]

[ bericht aangepast op 12 april 2013 - 1:11 ]

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

PlagueRat schreef:
(...)
(( de begeleider moet die nog geven. liggen ze met twee op een kamer? ))

Take me to wonderland

Itami schreef:
(...)
[Ik heb geen idee. Ik ga er vanuit van wel?]

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Elizabeth Vivienne Arceneaux

Ik ben verre van blind - natuurlijk merk ik dat het meisje dat ik net van de grond geraapt heb moeite heeft met lopen, maar ik zie ook dat ze het niet wil laten zien en haar uiterste best doet om sterk te lijken. Wat het dan ook is, er zal een reden zijn dat ze zich zo opstelt en daarom besluit ik om te doen alsof ik niks gezien heb. Morgen zal ik haar er nog een keer naar vragen, hopelijk gaat het goed met haar knie. Boven aangekomen realiseer ik me dat ik niet weet of er een bepaalde kamerindeling is en of het gedeelde kamers zijn. Mijn nieuwsgierigheid neemt het van me over en nadat ik me bij het meisje verontschuldigd heb, open ik alle deuren die ik vinden kan, tot ik aan het einde van de gang rechts naar binnen stap. Het is de lichtste kamer van allemaal, want de ramen zijn hier het grootst. Ik hou heel erg van natuurlijk daglicht, dus als het vrije keuze is, dan is deze kamer nu van mij. Nou ja.. niet echt, sinds er twee bedden staan. Ik leg mijn tas naast 1 van de twee bedden en open hem om er een studieboek, schrift en een pen uit te halen. Omdat ik hier ben zal ik niet even hard met mijn studie bezig kunnen zijn, dus zal ik hier ook aan mijn studie moeten werken. Niet dat ik dat erg vind, want mijn studie is leuk en ik wil koste wat het kost mijn droom uit laten komen.

Met mijn spullen bij me maak ik me weer op weg naar buiten en zie dat nu een onbekende jongen en dat ... onvriendelijke meisje van eerder op de bank zitten. Aan de andere kant van de deur zit nog steeds de jonge met het aparte uiterlijk en ik besluit dat het tijd is om me netjes voor te stellen. Ik loop op hem af en zeg dan: "Um, sorry dat ik je stoor. Nogmaals sorry voor eerder toen ik bijna over je heen struikelde." Nerveus strijk ik een pluk achter mijn oor en verplaats het boek en het schrift in mijn linker arm. "Ik ben Elizabeth, Elizabeth Arceneaux. Mag ik bij je komen zitten?" Ik glimlach vriendelijk naar de jongen, terwijl ik met mijn vrije hand aan de rand van mijn shirt frunnik.

[ bericht aangepast op 12 april 2013 - 2:00 ]

there is an ocean in my heart, hidden behind eyes of celadon.

Jamie Griffin

Numb van Linkin Park neemt me nu weer weg van de realiteit. Zoals eerder heb ik totaal geen idee meer wat er rond mijn gebeurd. De woorden van het lied dringen me binnen waardoor ik automatisch zachtjes mee begin te zingen. Ik hield van de tekst, Voor een groot gedeelte past hij bij me.
"Uhm, sorry dat ik stoor-" hoor ik vaag boven mijn muziek uitkomen dus ik laat mijn blik naar rechts gaan en merk op dat er een meisje naast me is komen staan. "Nogmaals sorry voor eerder toen ik bijna over je heen struikelde." gaat ze verder. Het was dat meisje van eerder. Wel, zij maakte er tenminste niet zo'n drama van als dat andere wicht. Ik haal mijn schouders op als antwoord. Ik praat niet graag. Gewoon omdat ik niet graag heb dat mensen mijn stem horen. Trouwens, als ik wat zeg dan is het toch altijd verkeerd. Waarom zou ik dan de moeite doen om wat te zeggen?
"Ik ben Elizabeth, Elizabeth Arceneaux. Mag ik bij je komen zitten?" Ik kijk haar even verbaasd aan dat ze naast me wil zitten. Ze lach vriendelijk, dus neem ik mijn oortjes uit. "Jamie," zeg ik zo normaal mogelijk, maar mijn stem klinkt hars. Ik knik als teken dat ze mag gaan zitten en laat mijn blik weer van haar weggaan.
Nog steeds ben ik veel liever alleen, maar ik besloot om voor een keer eens niet bot te doen. Als je bijna niet reageren niet bot zijn noemt tenminste. Maar hey, normaal snauw ik mensen meteen af, dus ze moet maar blij zijn. Onbewust laat ik mijn handen over mijn onderbenen glijden om dan aan de nestels van mijn schoenen te frunniken. Ik miste mijn muziek nu al, dus ik stopte één oortje weer in, mijn blik nog steeds voor me gericht.

[ bericht aangepast op 12 april 2013 - 8:56 ]

Take me to wonderland