[RPG] Kids of the round table. - Speeltopics

In de tijd van de tweede wereldoorlog leven zes kinderen tussen de 14 en 16.
Ze verschuilen zich in het weeshuis. Als ze worden opgepakt door de Duitsers worden ze naar een vliegtuig gebracht.
Tijdens de vlucht naar Duitsland wordt het vliegtuig aangevallen door de Amerikanen.
Het vliegtuig stort neer en de kinderen denken dat het gedaan is met hun korte leventje.
Dan uit het niets word alles licht en staan ze met zijn zessen in het bos. Ze zijn teruggereisd naar de tijd van King Arthur.
Ze worden getraind om de ridders van de ronde tafel te worden en om te strijden tegen het kwaad mocht dat nodig zijn.


Rollen:

De kinderen:

Meisjes
Livian Rose Porter VladiFerr[/pink].
Hazel Lillian Kendrick Silas Lavinia Esmaralda McFaith Kwijt



Jongens
Vincent Daimen Millborg KellyBelly
Cole Woods. VladiFerr


Merlin:
Sylvesti

King Arthur:
VladiFerr


Mordred:
Vegangirl

Morgana:
KellyBelly

REGELS!!!
1: We respecteren iedereen
2: Bestuur alleen je eigen karakter.
3: Minimaal 8 zinnen.
4: Nobody's perfect.
5; Wees er zeker van dat je mee wilt doen. Niet na een dag al stoppen.
6: je mag twee rollen, maar wees er zeker van dat ze allebei aan bod komen.
7: WIL je stoppen meld dat dan, dankjewel

[ bericht aangepast op 18 april 2013 - 7:47 ]

---

"Rebellion's are build on hope"

Merlin
Ik zag Mordred achter me verschijnen. Arthur had hem vast gestuurd omdat ik niet kon zwaardvechten. Bij het snelle aankleden van net was ik zelfs mijn zwaard helemaal vergeten, maar goed. Ik kon genoeg andere dingen. Gelukkig sleurde een jongen het meisje terug de groep in, weg van Morgana. Mordred vroeg wie ze waren en waar ze vandaan kwamen. Niet van hier, dat was duidelijk. Ik had alleen niet verwacht wat dat meisje, Livian blijkbaar, rare naam, zei. De toekomst. Wat?! Ik kon wel wat zien in een glazen bol, maar 1943. Dat waren honderden jaren. Ik deed een stap naar voren. "Ik ben Merlin, de jongen daar is Mordred en de vrouw is Morgana. Jullie zijn in de bossen rond Camelot. Ik zou jullie graag willen vragen mee te komen naar het kasteel. Daar is de koning. Hij zal jullie denk ik graag willen ontmoeten en hij kan jullie ook onderdak en voedsel verschaffen." Ik floot een of twee keer en het paard dat ik 'geleend' had kwam aanlopen, net als Mordred's paard. "Kunnen jullie paardrijden? Of moeten we lopen?" Ik was geen fan van lopen in dit gebied. Zeker niet met Morgana achter ons, maar met Mordred's hulp zou het wel veilig lukken. Niet dat ik die gast helemaal vertrouwde, maar ik was sterker dan hij was, dat wist ik zeker. In ieder geval als het op magie aankwam.

---

Bowties were never Cooler

Mordred

Een jongen duwde de andere tieners bij ons vandaan. Hmm, die jongen moest ik onthouden. Een meisje stapte naar voren en stond bijna recht voor me.
'Ik ben Livian Porter,' zei ze met een krachtige stem. 'En dit zijn mijn vrienden Cole, Vincent, Elizabeth, Hazel en Louis. We komen uit een weeshuis in Engeland, 1943. En kan jij me nu misschien uitleggen wie jullie zijn en waar wij nu zijn?'
Engeland? Ik keek haar even fronsend aan. Hoe konden ze uit 1943 minstens 900 jaar terug zijn? Ik wierp even een blik op Merlin. Hoe in de wereld gingen we ze dit vertellen? Merlin antwoordde al op de vraag va Livian. Ik dacht terug aan de tijd dat Morgana, Merlin en ik zo goed bevriend waren geweest. Nu was alles anders. Mijn beslissing lag allang vast: Ik hielp Morgana binnen de muren van Camelot. Verraad. Hoe kon ik ook anders? Mijn hele leven was ik volgestopt met haat wegens koning Uther en zijn zoon Arthur. Ik zette deze gedachten uit mijn hoofd. Die tieners waren even belangrijker.

[ bericht aangepast op 1 april 2013 - 15:31 ]

---

I will keep watch.

Arthur

En ja hoor ze waren hem beide gesmeerd. Grommend sta ik op en loop ik naar de vertrekken van Gaius.
Ik doe de deuren open en zie Gaius met een drankje bezig. Hij kijkt op en buigt even.
'Goedendag sire,' zegt hij. 'Waar heb ik uw bezoek aan te danken?'
Ik ging met mijn vinger langs de boeken in de oude kast en draaide me toen naar hem om.
'Wat is er met het weer aan de hand?' vraag ik hem. Hij kijkt even verschrikt op en staart me aan.
'Heeft u nooit gehoord van de voorspelling, sire?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd.
Gaius loopt naar de boekenplank en pakt een donkergroen boek. Hij slaat het open, waardoor er lichte stofjes opdoken. Hij legde het boek op tafel en ik begon met lezen.

Meer stond er niet.
Ik keek Gaius aan.
'Ik ben bang sire,' zei hij. 'Dat ze er al zijn en dat Merlin en Mordred al bij ze zijn.'
Ik knikte en liep naar de deur.
'Zorg dat ze hier veilig aan komen Gaius' mompelde ik en ik liep weg.

---

"Rebellion's are build on hope"

[Nu zijn ze twee keer voorgestelt ]

---

Bowties were never Cooler

Sylvesti schreef:
[Nu zijn ze twee keer voorgestelt ]

[Euh ja ach nou ja jullie hebben zo'n hekel aan elkaar dat jullie gewoon doen alsof de andere niks heeft gezegd ]

---

"Rebellion's are build on hope"

Hazel Lillian Kendrick
Ik verkeerde enigszins in shok-toestand. Hoe konden we zo'n duizend jaar terug zijn gereisd naar een land waarvan ik het bestaan niet eens wist. Ik wist niet wat de anderen gingen doen maar deze keer nam ik mijn eigen beslissing. Ik liep richting Merlin. 'Ik ga in elk geval mee,' zei ik. 'Ik ben Hazel en ik kan een heel klein beetje paardrijden maar verwacht er niet veel van.'
Als klein meisje had ik op de boerderij van verre familie van mij wel eens op pony's of ezels gereden. Het zou me niets uitmaken hoe ik mezelf voor gek zou zetten. Ik wilde weg van deze plek en uitleg krijgen over hoe het kon dat ik door de tijd was gesprongen. Ik veegde het haar uit mijn gezicht en deed een dappere poging tot een glimlach terwijl ik naar de rest keek. 'Komen jullie ook mee?'
Vanuit de grond van mijn hart hoopte ik dat ze ja zouden zeggen zodat ik in elk geval niet alleen aan zou komen.

---

Remember to be ridiculous.

(Ik heb het al aangepast mensjus ^^ )

---

I will keep watch.

[ik ben naar een verjaardag, zal over ongeveer 2 uur terug zijn]

---

Remember to be ridiculous.

Merlin
Ik glimlachte vriendelijk naar het meisje wat zich tot mij richtte. Ze zei dat ze wel wat kon paardrijden. "Prachtige naam. Fijn dat je mee gaat." Ik gaf haar een kus op de rug van haar hand. Ik floot nog een keer en niet veel later kwam een zwarte pony aanrennen van zo'n 1.50 hoog. Ik was zo blij dat de ponies van de koning los in de wei liepen. Zo hadden we hier wat hulp met het transport van deze kinderen. Owen kon wel 3 mensen dragen maar meer niet, ook Mordred's paard zou er niet meer kunnen houden. Dus er zouden er zoizo twee moeten rijden. Liever nog vier, ik wilde de paarden niet te erg belasten, maar goed. Ik aaide even over de neus van de pony. "Gewoon vasthouden. Ze zal mijn paard volgen. Als ze dat niet doet, geef een gil. Misschien kan ik dan wel helpen." Dit was niet de makkelijkste pony, maar zo lang ze gewoon mocht galopperen en niets anders zou ze vliegen als de wind. Arthur had me gevraagd haar tam genoeg te maken voor de kinderen, dat was dus niet gelukt, maar ze luisterde naar me en dat was nu genoeg.

---

Bowties were never Cooler

Livian Rose Porter

Mijn god. duizend jaar terug? Ik haalde beverig adem, maar ik liet me niet kennen. Met die enge vrouw zou ik in ieder geval niet meegaan. Hazel deed plots een stap naar voren.
'Ik ga in elk geval mee,' zei ze. 'Ik ben Hazel en ik kan een heel klein beetje paardrijden maar verwacht er niet veel van.'
Ik kon juist geweldig paardrijden. Ze draait zich naar ons.
'Komen jullie ook mee?' vraagt ze. Ik hoor een klein beetje wanhoop in haar stem en loop naar haar toe.
'Ik kom ook' zeg ik vrolijk en ik kijk de mannen aan. 'En ik kan wel paardrijden.'
Cole legt plots een hand op mijn schouder. Uit zijn blik kon ik verschillende dingen halen. Hij keek van de ene man naar de andere en zuchtte toen.
'Best,' mompelde hij. 'Ik kom ook mee.'
Cole was nooit echt in voor iets nieuws, maar ik denk dat hij er nu maar even aan moest wennen.


Cole Woods

Liv stapte opeens ook naar voren. Blijkbaar ging ze ook me. Had ze dan geen greintje verstand ofzo. Het was gevaarlijk. Ik legde mijn hand op haar schouder en ze keek me aan. Verdomme ik kon gewoon geen nee zeggen tegen haar ogen.
'Best,' mompelde ik. 'Ik kom ook mee.'
Ik liep al naar het paard en legde mijn hand op de flank. Het paard brieste rustig en keek me aan. Ik viel gewoon letterlijk in het paard zijn ogen.
Ik hoorde de gedachte van het paard door mijn hoofd spoken. Ik liet de flank los en gilde. Ik viel op de grond en kroop achteruit.
Liv knielde bij me neer en keek me verschrikt aan. Ik staarde juist naar de lange slungelige gast.
'Wat gebeurde er?' vroeg Liv.
'Weet ik veel,' zei ik paniekerig. 'Ik hoorde opeens de stem van het paard in mijn hoofd.'
Liv keek en verbaasd aan en trok me overeind.
'Dat is niet logisch' zei ze.
Ik greep haar schouders beet.
'Is hier iets logisch aan?' en ik wees naar de rare mensen om ons heen.

---

"Rebellion's are build on hope"

Merlin
Ik keek naar het andere meisje en de jongen. "Fijn." Ik floot nog twee keer en nog twee ponies kwamen eraan. Dezen waren wat dunner, maar groter en meer handelbaar. Dezen zouden alleen minder snel volgen. "Dit zijn Maria en James. Ze zijn trouw aan elkaar, maar luisteren wat minder naar Owen..." Mijn ogen werden groot toen ik de jongen bij Owen zag staan. Zijn gil was me opgevallen, maar Owen had niks gedaan. Ik knielde bij de jongen neer. "Wat gebeurde er?" vroeg ik aan de jongen. Owen duwde nu zijn neus in mijn nek. Ik draaide geschokt mijn hoofd naar het paard toe. Ik floot een wijsje en het paard brieste wat terug. Ik draaide me daarna weer naar de jongen. "Straks in het kasteel kom je met mij mee, goed? Ik zal alles uitleggen, maar met dit soort dingen moet je erg oppassen hier. Neem Maria en James en help Livian en jezelf erop. Wacht dan op Mordred, mij en de rest. Goed?" Ik keek de jongen indringend aan. Een magier van 1000 jaar later. Ik dacht dat Mordred, Morgana en ik de laatste waren en ik kon ook geen anderen meer vinden in de toekomst, maar het kon natuurlijk atijd.

---

Bowties were never Cooler

[effe niet zo snel, ik ga nu schrijven oke! ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Morgana

Verdwijnt.
[Weet er niets mee, is te veel atm, ging te snel hierzo]



Vincent

Ik kijk in de richting van Hazel wanneer ze aan de zwarte gedaante vraagt waar we zijn. Voordat de gedaante überhaupt kon reageren hoorde ik voetstappen achter ons.
"Nee! Niet doen!" Ik kijk naar de zwartharige wie dat zei en ik frons even. Ik zag achter hem nog iemand opkomen en mijn frons word dieper. Waarom zijn deze mensen zo raar gekleed? Zijn we dan echt in de middeleeuwen?
"Wie zijn jullie en waar komen jullie vandaan?" Ik sla compleet dicht, is dit een grap of zo? "Ik ben Livian Porter,. En dit zijn mijn vrienden Cole, Vincent, Elizabeth, Hazel en Louis. We komen uit een weeshuis in Engeland, 1943. En kan jij me nu misschien uitleggen wie jullie zijn en waar wij nu zijn?" stelt Livian zich voor en ik knik even als Cole mijn kant even uit blik. "Ik ben Merlin, de jongen daar is Mordred en de vrouw is Morgana. Jullie zijn in de bossen rond Camelot. Ik zou jullie graag willen vragen mee te komen naar het kasteel. Daar is de koning. Hij zal jullie denk ik graag willen ontmoeten en hij kan jullie ook onderdak en voedsel verschaffen." Ik kijk naar degene die dat zei. De jongen die dus ook zei dat Hazel niet naar die vrouw, Morgana toe, mag.
"Kunnen jullie paardrijden? Of moeten we lopen?" Echt, ik kan nergens antwoord op geven, alsmaar praten de andere er tussendoor. Als ik mijn mond open trek praat er alweer een ander. Een geïrriteerde zucht verlaat mijn mond en ik kijk rond. "Ik ga in elk geval mee. Ik ben Hazel en ik kan een heel klein beetje paardrijden maar verwacht er niet veel van," zegt Hazel en ze kijkt naar ons. "Komen jullie ook mee?" Ik knik en kijk naar de andere. De andere gaan ook mee en ik besluit dat ook maar te doen.
"Ik ga ook mee!" Roep ik en ik kijk rond. De helft van al die gesprekken hier had ik niet meegekregen. "Ehm, Merlin was het hé? Heb je voor mij ook een paard?" Vraag ik dan en kijk rond.

[Sorry voor negeren van sommige maar ik volgde het niet meer, kunnen jullie iets minder snel? ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

[Okay. Ik wacht eerst even op Cole voor ik weer reageer]

---

Bowties were never Cooler

Cole Woods

Ik knik naar Merlin. Onthouden, in het kasteel mee met lange slungelige jongen. Ik zuchtte en greep Liv bij haar arm. We liepen naar de paarden, maar Liv klom er met gemak op. Ze grijnsde naar me en greep de manen tussen haar handen. Het andere paard bleef rustig staan toen ik opsteeg. Ik was nu best bang dat ik weer gedachtes door mijn hoofd zou horen, maar er gebeurde niks. Ik slikte moeizaam en voelde Liv haar hand op mijn schouder. Ze keek me glimlachend aan.
'Wel iets beter dan doodgaan aan de moffen toch?' vroeg ze. Ik barstte in lachen uit en keek naar de plek waar Morgana net noch had gestaan. Ik trek mijn wenkbrauw op, want ze was weg.
'Waar is die Morgana gebleven?' vraag ik meer aan mezelf dan aan de rest.
Liv hield haar schouders op. Ze zat volkomen relaxed op het paard en tuurde naar het kasteel.
'We snappen het ooit wel,' zegt ze. 'Eerst moeten we gewoon alles even uitgelegd krijgen.'

[ bericht aangepast op 1 april 2013 - 17:31 ]

---

"Rebellion's are build on hope"