• In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

    Maar de mensheid is een jaloerse soort.
    Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
    Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
    In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

    Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
    Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
    Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
    De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

    De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
    Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
    En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
    En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

    Deze tijd in Noorwegen :
    Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
    Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
    Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
    Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
    Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
    Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
    Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
    Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
    Die wist dat de stenen op zoek gingen.
    Ieder op zoek naar de juiste persoon.
    De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

    En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
    Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
    Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
    Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


    Verdere informatie

    Waar begint de RPG ?
    Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

    Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
    Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
    Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

    Hoe zien de stenen eruit ?
    De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
    De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
    Tevens zijn ze 100% helder.
    En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

    Hoe veranderd de steen me ?
    Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
    Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


    Hoe moet je de steen bij je dragen ?
    Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
    De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
    De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
    Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

    Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.



    HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

    Soulstones

    * Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~ Caleo
    * Draak ~ Graciela María Castillo ~ Shadowhunter
    * Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
    * Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Graymark
    * Pegasus ~ Arianna Amarante Lira Jones ~ Kwijt
    * Vampier ~ Niara Alayne Black ~ Morfling
    * Zeemeermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
    * Engel ~ Alan Christopher Rhodes Shadowhunter
    * Duivel ~ Damian Chamberlain~ Lexlover
    * Eenhoorn ~ Galon Gyfer Hud ~ Vegangirl
    * Centaur ~ Stan Medley Crown ~ Wafelijzer
    * Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Bonacieux
    * Geest ~ Pippa Destry Livingstone ~ LexLover
    * Minotaurus ~ Ayla Dorice Marbles ~ Sicam


    Alouden

    * Helio Frederick Moreau ~ Graymark
    * Adelynn “Addie” Rae Hastings ~Gamgee
    * Antonio "Tony" Hunter Daniels ~ Bonacieux
    * Belial Lucius Constantine ~ DreamerN
    * Septimus Gary Cowell ~ Sicam




    Regels

    • Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    • Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
    • Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 16 maart 2013 - 11:56 ]


    Credendo Vides

    Aaron Pierce Cleveland - 21- Weerwolf - Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten.
    Na iets minder dan een uur kwamen ze een tankstation tegen en de motor had aardig dorst, dus was Aaron genoodzaakt te stoppen en te tanken. De rit was vlot maar stilzwijgend verlopen. In zijn hoofd had Aaron de hele tijd een erg vervelend deuntjes geneuried maar zo'n kwartiertje geleden was dat eindelijk verdwenen.
    "Las Vegas dus," zei Hailey toen ze van de motor stapte en even in het rond keek. Aaron zette de motor op z'n steuntje en knikte,"Inderdaad. Ik heb daar een afspraak." Meer wilde hij er niet over kwijt, Hailey zou hem toch niet geloven wanneer hij de reden zou zeggen.
    Aaron liep naar de pomp en goot de motor vol. Hij haalde een pakje sigaretten uit zijn broekzak en stak één aan, waarna hij het pakje voor Hailey hield.
    De vrouw had echter een bankbiljet uitgehaald en wilde die aan Aaron geven. "Het is niet veel, maar meer heb ik niet." Ze glimlachte, maar Aaron wuifde het aanbod weg en nam een trek van zijn sigaret. "Laat maar zitten. Je gezelschap is goed genoeg." Aaron was immers al de hele reis vanuit Denver alleen geweest.
    Toen de motor weer helemaal gereed was en Aaron betaald had trapte hij de sigaret uit en ging weer zitten. Hij wachtte tot ook Hailey zat en stelde haar toen nog een vraag: "Waar ergens kan ik je afzetten in Vegas? Ik neem namelijk aan dat je niet met me mee naar het casino gaat?" Aaron doelde op het feit dat ze misschien nog geen eenentwintig was, dan mocht je immers niet binnen in een casino.


    kindness is never a burden.

    Hailey Alice Morgan II 20 II Zeemeermin II Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten
    Aaron knikte toen Hailey de simpele woorden ‘Las Vegas, dus’ uitsprak, nadat ze van de motor was afgestapt.
    ‘Inderdaad.’ zei hij. Ik heb daar een afspraak,’ Het was duidelijk dat hij niet meer over hetgeen dat hij in Las Vegas ging doen, kwijt wilde. Hailey vroeg dan ook niet verder. Als hij er niks over kwijt wilde, was dat voor haar even goed.
    Hij liep naar de pomp toe, goot de motor vol om vervolgens een pakje sigaretten uit zijn broekzak te halen. Hij stak er een op en had haar er al een aangeboden, toen ze het briefje van twintig uit haar broekzak gegrist had en deze aan hem wilde overhandigen.
    ‘Laat maar zitten. Je gezelschap is goed genoeg,’ meldde hij, nadat hij het geld geweigerd had en een trek van zijn sigaret nam.
    Hailey glimlachte, gecharmeerd door zijn opmerking. ‘Wacht maar tot je me beter kent. Dan ben ik een stuk minder goed gezelschap, geloof me.' Een uitdagende knipoog volgde, waarna ze terug bij hem achter op de motor kroop omdat de motor volgetankt was en hij ook klaarblijkelijk gereed was om te vertrekken.
    ‘Waar ergens kan ik je afzetten in Vegas?’ vroeg hij toen. ‘Ik neem aan dat je niet met me mee naar het casino gaat?’
    Hailey dacht na over een bestemming, maar moest tot de conclusie komen dat ze geen enkel benul had van waar hij haar kon afzetten.
    ‘Eerlijk,’ begon ze dan ook. ‘Ik heb begod geen idee waar ik naartoe ga.’ Ze schudde lichtjes haar hoofd om vervolgens te grinniken om de stommiteit achter haar woorden. ‘Ik kan allicht meerijden tot je eindbestemming en vanaf daar verder reizen, naar weet ik veel waar.’ Ze haalde haar schouders op. Voor haar klonk het in ieder geval als een prima plan.

    [ bericht aangepast op 11 feb 2013 - 12:53 ]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Adelynn “Addie” Rae Hastings - Aloude - Frankrijk, Parijs, Vliegveld.
    Mijn woorden lijken hard aan te komen bij Frederick, waardoor ik me haast schuldig begin te voelen en mijn excuses wil aanbieden. Toch doe ik niet. Hij is tenslotte degene die zei dat ik wat hem betreft wel dood mag vallen, bovendien denk ik echt dat hij zo is. Ik ga niet mijn excuses aanbieden voor mijn mening.
    Frederick is ondertussen onderuit gezakt en ziet er wat radeloos uit terwijl hij naar zijn armen, die vol littekens zitten, staart, wat er voor zorgt dat ik me toch weer iets schuldig voel. Om te zorgen dat ik er niet ineens een excuses uitflap staar ik uit het raam naar buiten. Het liefste zou ik gewoon uit de auto stappen, maar dat gaat lastig aangezien die nog op slot zit.
    Dan trekt Frederick ineens de oortjes van mijn iPod uit mijn oren.'Ik ben een Aloude, Adelynn,' zegt hij. De normaal zo krachtige toon in zijn stem is weg. Hij is dus wél een Aloude, maar ik blijf erbij dat ik er goed aangedaan heb hem niet te vertellen dat ik een Aloude ben, want voor hetzelfde geld was hij gewoon een mens. Ik vraag me af of hij weet welke gave ik heb...
    'En ik heb letterlijk geen idee hoe oud ik ben. Wat ik wel zeker weet is dat jij, als tweederangs, naar Noorwegen moet. Belial kan er niet mee lachen als er iemand orders in de wind slaat, zeker niet als dat van iemand van jullie is. Hij is erop gebrand om de mythische wezens uit te roeien en niets staat hem daarvoor in de weg. Hij kan het dan ook absoluut niet waarderen als er hem iemand niet wilt helpen. Volgens mij denkt hij dat zijn doel heilig is of zo... Hoe dan ook, ik weet niet of je het beseft hebt, maar die wezens komen terug. De Zielstenen zijn eigenaren gaan zoeken en vroeg of laat breekt er weer een oorlog uit. Die wezens brengen de wereld uit zijn balans. Belial heeft gelijk, ze moeten uitgeroeid worden voordat er zware gevolgen aankomen.' De toon in zijn stem wordt weer wat scherper en snijdender, alleen is er radeloosheid in te horen. Zouden alle Alouden dat geloven, dat de Uitverkorenen uitgeroeid moeten worden omdat de balans anders verstoort wordt? Ik weet wel zeker van niet. Sterker nog, het grootste gedeelte van Alouden zijn waarschijnlijk mensen die op macht kicken. Van mezelf weet ik wel dat ik geen Aloude zou zijn als mijn ouders dat ook niet zouden zijn. Vrijwillig aanmelden voor een “sekte” die “mensen” uitroeit, nee. Ik mag dan soms wel een kreng zijn, ik kan niet zomaar iemand vermoorden, enkel uit pure zelfverdediging. Eigenlijk ben ik ook helemaal niet geschikt om van de tweede rang te zijn, aangezien dat de strijders zijn. Als mijn ouders dat niet geregeld zouden hebben, dan zou ik het ook niet zijn. Ik zou echter ook geen derderangs willen zijn, waar je alle vuile klusjes op moet knappen, of een eersterangs, dan sta je veel te dichtbij de top en valt het sneller op dat je dit helemaal niet wilt.
    'Hou dus alsjeblieft op met kinderachtig doen en ga gewoon mee. De vlucht vertrekt binnen dertig minuten.' Het is duidelijk dat hij geen tegenspraak wilt. 'Ik ben klein, het valt niet op als ik er niet ben,' zeg ik. Ik ken eigenlijk nauwelijks Alouden, alleen mijn ouders, en Frederick nu dus. De enigen wie het op zou vallen dat ik er niet ben zijn hun drie. Ik kan alleen niet weten of ze dat wel of niet zouden aankaarten bij de leider, B-nog iets. Zelfs van mijn ouders weet ik dat niet zeker. 'Best, ik ga wel gewoon me,' brom ik uiteindelijk toch. 'Maar alleen als jij beloofd dat zodra we weer terug zijn in Parijs, jij me niet meer lastig valt. Zoals ik al eerder zei: Ik kan prima voor mezelf zorgen.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    { Oeps, twee keer hetzelfde stukje. Effe editten ;) }

    [ bericht aangepast op 11 feb 2013 - 14:39 ]


    I will keep watch.

    Galon Gyfer Hud ~ Eenhoorn || Noorwegen

    'Is dit een grap?' mompelde het meisje.
    Ik snoof.
    'Dat mag ik hopen' antwoordde ik.
    Ze ging zitten in de sneeuw en ze viel op haar staart. Wow, wacht. Staart?
    'Maldito.' zei ze.
    'Eso también'
    Dat was Spaans. Ik kon het niet goed verstaan, maar ach. Ze keek rond en liep naar een andere jongen toe. Ik volgde hun gesprek niet. Ik liet mijn hoofd tegen de ruïne rustten en ik keek naar de handschoenen. Mijn vader was expert in edelstenen, tot mijn grote lijden. Altijd maar weer over die edelstenen. Niet eens van; "Joh, jongen. Hoe was je dag?" maar van "Galon, kom eens kijken naar deze edelsteen". Ik zuchtte. Mijn vader was altijd zakelijk geweest, mijn moeder ook. Ik mocht ze niet. Natuurlijk, ik kon het slechter treffen, maar ik mocht ze gewoon niet.
    'Ik ben Ayla.' zei het meisje.
    Leuk om te weten. Ik miste het Loch zo erg. Ik kon niet tot rust komen. Ik bestudeerde de handschoen. Het witte bladgoud was net een rozenstruik. Beetje gay, maar okay. Ik werd toch al gepest, kon dit er nog wel bij. Ik keek weer naar de steen en probeerde me al het geleuter van mijn vader naar boven te halen. Ik sloot mijn ogen en ik dacht na. Er was een licht briesje. Ik hield altijd van het gure weer, zo was ik gewoon. Als het regende of sneeuwde, zat ik lekker binnen een boek te lezen. Misschien wat saai of gay, maar dat boeide me niet. Dan kon ik tenminste in mijn eigen wereldje kruipen. Met mooi weer zat ik altijd bij het Loch. Niemand hield me tegen.
    Plotseling schoot het me te binnen; Dit was een Maansteen. Wel een mooie, met die vorm... Nee, niet zo denken, Galon. Dan lijk je alleen maar op je vader. Zo wil je toch niet worden.
    Ik zuchtte en ik stond op. Ik liep naar Ayla en de jongen toe.
    'Ik ben Galon. Weet iemand waar we zijn?'


    I will keep watch.

    Damian Chamberlain || Duivel || Kapelruine
    'Hallo?' kwam er als antwoord op mijn gefrustreerde geschreeuw. Ik rolde licht met mijn ogen. Dachten ze nou echt dat willekeurige mensen op "Hallo?" gingen antwoorden. Opeens kwam er een wezen naar buiten. Het was een soort combinatie van een mens en een stier. Ze, tenminste, ik denk dat het een ze was, brieste en sloeg met haar staart. Ineens viel ze in de sneeuw. Verbaasd, bijna verbouwereerd stond ik naar het schouwspel te kijken. Wat was dat... ding aan het doen? 'Maldito' zei ze ineens. 'Eso también' Ineens keek ze me aan. Ik staarde strak terug. Ze krabbelde over eind en liep naar me toe. 'Ben blij dat ik in elk geval niet de enige ben met hoorns,' zei ze. Met een mengsel van verbazing en achterdocht keek ik haar aan. Waar had ze het over? Ik had geen hoorns, alleen die stomme kutsteen. Ze keek met met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ik ben Ayla.' 'Zo, dus je kan nog wel gewoon praten? In plaats van dat stomme Spaans?' zei ik rustig. Fijn, mijn stem was weer terug. 'Waar zijn we hier? En hoe kom ik hier? En wat ben jij?' Dat laatste zei ik met een kleine ondertoon van walging erachteraan.

    [Verander je zodra je de steen hebt, of zodra je de steen op de handschoen vast maakt en de handschoen aantrekt? Want Damian heeft de handschoen nog niet...]


    "Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

    Pippa Destry Livingstone || Geest || Buiten, de hond uitlaten
    Heerlijk, die dag dat je niks moet en alles kan en mag. Vanochtend heb ik tot half twaalf in mijn bed gelegen, en nu kan ik lekker met Luna over Platja de la Barceloneta, het strand waar ook Barceloneta aan lag. Barceloneta is de wijk waar mijn tante en ik wonen. Haar zoon woont op zichzelf, in een andere wijk van Barcelona. Even fluit ik. Luna rende te ver het strand op, waardoor ik haar niet meer kon zien. Meteen komt ze terug. Halverwege blijft ze staan en rent vervolgens verder. Ze heeft iets in haar bek. Grinnikend pak ik haar halsband vast als ze voor me staat. 'Kom mee, kleine deugniet. We gaan weer terug naar huis,' zeg ik en maak de riem weer vast aan haar halsband. Luna blijft kwispelend staan en legt wat aan mijn voeten. Het is een kleine, zwart-witte steen. Even hou ik mijn adem in, wauw, wat een mooie steen, zo één vind je er niet vaak in Barcelona. Plotseling voel ik me duizelig worden. Luna merkt dat er iets fout gaat met me en begint hard te blaffen. Het geluid wordt steeds zachter en langzaam wordt het zwart voor mijn ogen.


    "Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

    Galon Gyfer Hud ~ Eenhoorn || Kapelruïne

    'Zo, dus je kan nog wel gewoon praten? In plaats van dat stomme Spaans? Waar zijn we hier? En hoe kom ik hier? En wat ben jij?' zei de andere jongen.
    Ik keek hem aan met opgetrokken wenkbrauw. Oké, ik ben dan introvert, maar het leek ergens, vooral het laatste, erg op kleineren. En als dat gebeurde, had je met mij te maken.
    'Dude, ooit gehoord van respect?' zei ik tegen de jongen.
    Ik keek naar Ayla. Toen keek ik weer naar de jongen.
    'Dus jullie weten ook niet waar we zijn en hoe we hier komen?' vroeg ik, licht onzeker.
    Ik bedoel, als we al niet wisten hoe we hierheen gekomen waren... Hoe kwamen we dan ooit terug?
    De hoorntjes van Ayla, die staart... Het deed me denken aan mythologie. Iets waarmee mijn moeder dan in haar element was. Gezeik van twee kanten, zoals ik dat noemde. De ene keer over edelstenen, de andere keer over mythologie. Maar ik kon niet die twee onderwerpen nooit samenbrengen, tot dit moment.


    I will keep watch.

    [Verander je zodra je de steen hebt, of zodra je de steen op de handschoen vast maakt en de handschoen aantrekt? Want Damian heeft de handschoen nog niet...]

    {De verandering treed binnen 24 uur op, de handschoen verschijnt enkele minuten nadat je in Noorwegen gearriveerd bent vanzelf, daar zorgt de steen voor.
    De verandering treed gewoon in werking, met of zonder handschoen, maar de handschoen moet aangetrokken worden met de steen erin wilt de persoon de gehele krachten ontwaken, zonder heeft hij enkel de uiterlijke kenmerken.
    Als de handschoen eenmaal op de hand / pols / onderarm (mag je zelf weten hoe de handschoen eruit ziet) kan hij ook niet af.}


    Credendo Vides

    Antonio "Tony" Hunter Daniels - 27 - Aloude - Rome, Italië, Europa.
    Tony zat op zijn gemak een kopje koffie te drinken in een café voor Vaticaanstad in Rome. De krant die hij voor zijn neus was, las Tony niet, ook al kon hij vloeiend Italiaans spreken. Zijn ogen fixeerde hij op de deuren van Basilica di San Pietro, terwijl Tony een trek van zijn sigaar nam. Het was al zijn derde koffie ondertussen, maar nog steeds was er niks interessants gebeurt.
    Vele ogen van vrouwen kruisten zijn blik. Mooie vrouwen. Italiaans vrouwen. Maar Tony was niet geïnteresseerd. MI6 was duidelijk geweest. Geen afleidingen. Tony drukte de sigaar uit in het voorbestemde potje en plooide de krant op. Nou, dit vorderde niet. En mocht hij hier nog langer zitten, zou het opvallen. Tony knipte met zijn vingers en riep een ober bij hem,"Il conto per favore." De man knikte en verdween. Even later kwam hij terug met de rekening en een envelop. De ober overhandigde Tony eerst de rekening en stelde hem toen een vraag: "Signor Antonio Daniels?"
    Tony keek verbaasd op. Hoe wist de man zijn naam. "Sì?" antwoordde hij argwanend. "Ho una lettera per voi." De ober gaf Tony de brief opende snel de brief. Zijn bruine ogen gleden over het papier en namen de woorden in zich om.
    "Come hai fatto a ottenere questo?" vroeg hij vervolgens aan de man, die nog steeds op zijn geld wachtte. "Una signora ha dato a me. Mi ha detto che la lettera era per te." Tony haalde het geld uit en legde die neer op de tafel. Hij vroeg de man verder over de dame. Hoe ze eruit zag.
    "Lunghi, capelli, signore. E gli occhi azzurri. Portava occhiali da sole." Meteen na die beschrijving wist Tony wie de vrouw geweest was. Angelina Capri, de beste vrouwelijke MI6 agente en tevens de enige persoon die wist dat Tony meer dan een agent was.
    "Grazie," sprak Tony en nam zijn jas waarna hij het café verliet en zijn telefoon uithaalde. "Ik wil graag Angelina Capri spreken." zei hij wanneer hij overging. Niet veel later hoorde Tony de zachte vrouwenstem van zijn collega,"Sì?"
    "Angelina, ik weet dat je in Italië bent. Neem mijn plaats in." Tony hoorde haar lach aan de andere kant van de telefoon. "Con piacere." Hij legde neer, riep een taxi en reed naar het vliegveld.


    kindness is never a burden.

    Allyssee Aphrodite Grimm ~ 23~Fee~In de dierentuin van haar ouders, Nieuw Zeeland.

    “Lucas, ik zou dit graag even alleen willen doen.”
    De jongen aan mijn zijde had zijn arm door de mijne heen gehaakt en trok me door het park heen, wat een beetje moeilijk ging met de kruiwagen die ik voor me uitduwde.
    De afslag richting de tijgers waren we al voorbij gelopen en onze voeten brachten ons nu meer richting het verblijf van de Rode Panda’s waar ik ook zo dol op ben, jammer genoeg had ik niet het juiste voer bij me.
    Voorzichtig probeerde ik me los te trekken van zijn arm, waar daardoor verstevigde hij alleen maar zijn greep. “Wacht nou, je hoeft de tijgers toch niet direct al te voeren ?” Er verscheen een grijns op zijn gezicht.
    “Ik wil gewoon even wat tijd met je doorbrengen, alleen.” Een beetje beschaamd wende hij zijn hoofd af en kuchte even. “Het is veel te lang geleden dat wij eens goed gepraat hebben en vergeet niet dat ik je beste vriend ben.” Hij hield voor me stil en pakte me bij mijn beide schouders vast zodat ik hem zowat wel aan moest kijken.
    “Al zou je door een radioactief goedje veranderen in een afzichtelijk monster, ik zou nog steeds aan je kant staan en je steunen.” Dit zij hij zo serieus dat we uiteindelijk samen in de lach schoten.
    “Jij kijkt echt teveel films.” Zachtjes gaf ik hem een elleboog stoot in mijn maag waardoor hij alleen maar meer moest lachen. “Maar ik meen het wel.”
    Daar was ik blij mee, want ondanks zijn domme grapjes zo af en toe kon ik echt op hem vertrouwen en bouwen, we zijn echt heel close.
    Vele mensen dachten daardoor ook dat we een stel zijn of waren, wat we altijd lachend afwimpelden al zal geen van ons tweeën het waarschijnlijk erg vinden omdat er niet heel erg veel zou veranderen, alleen het toevoegen van wat intiemere momenten wat waarschijnlijk voor veel ongemakkelijke en lachwekkende situaties zou zorgen.
    “Waar denk je aan ?” de geamuseerdheid in zijn stem deed me al raden waar hij aan dacht waar ik aan dacht en ik hoefde hem alleen maar aan te kijken om dat te bevestigen en door twee jongeren van ongeveer veertien jaar die langsliepen en om ons floten alsof het stoer was om te doen.
    “Kom op Allyssee, laat je niet zo op de kop zitten door mensen en wat ze denken.” Hij legde een hand op mijn hoofd neer. “Als zij willen denken dat wij een stel zijn dan denken ze dat maar.”
    Zuchtend haalde ik mijn schouders op en legde een plukje haar achter mijn oor.
    “Laten we maar verder gaan, voordat het vlees nog allemaal ongewenste aandacht opeist voor het de tijgers bereikt.”
    Lucas zuchtte. “kunnen we daarna dan even bijkletsen ?”
    Ik knikte en schudde lachend mijn hoofd. “Natuurlijk, daarna heb ik alle tijd van de wereld voor je.”
    In plaats van nu naar de rode panda’s verzorgingsruimte te lopen liepen we gewoon langs het verblijf en zag ik nog net hoe Niko, één van de mannetjes hoog in een boom neerplofte om daar een dutje te gaan doen, zoals gewoonlijk voor hem.
    Met een beetje gesputter van mij nam Lucas de kruiwagen van me over, waarschijnlijk onder het motto van ‘mannen-horen-het-zware-werk-te-doen.
    Na hem een tijdje aan te hebben gestaard liet ik het er maar bij, hij zou er toch niet onder bezwijken en als het wel gebeurde dan zou hij me gaan plagen met zijn woordgrapjes.
    Het pad door de dierentuin was zoals gewoonlijk goed onderhouden en hier en daar knikte ik even vriendelijk naar een aantal schoonmakers die druk bezig waren zo rond de middaguren.
    We passeerden de giraffes en de leeuwen die zoals altijd druk bezorgd werden door de bezoekers die allemaal enthousiast om zich heen keken, of naar het voeren van de leeuwen, wat natuurlijk voor mensen die niet weten hoe dat gaat er soms heel spectaculair uit kan zien.
    Lucas en ik vervolgden ons pad na een tijdje in een soort van file te hebben gestaan bij het theater van de roofvogelshow, waar het uitermate druk was.
    Het gekwetter van de tropische vogels bij de volières vermengt met het blije geroezemoes van de mensen en het gelach en geschreeuw van kinderen weerklonken nog steeds in mijn oren naarmate we er steeds verder vandaan liepen.
    “Hier zijn we dan, bij de tijgers.”
    We hielden stil bij het achterhok en met de sleutel die mijn moeder me gegeven had deed ik de deur open en duwde Lucas de kruiwagen naar binnen.
    “Heb je vaker de tijgers gevoerd ?” Vroeg ik Lucas, die zijn hoofd schudde.
    Lachend keek ik hem aan, want ik zag toch wel een beetje angst in zijn ogen.
    “Relax, we moeten dan wel het hok in, maar we hebben voorzorg maatregelingen waardoor ze niet in onze buurt kunnen komen.”
    Toch leek hij er niet heel erg gerust op. “En wat nou als….”
    Ik nam zijn handen tussen mijn beide handen. “Blijf gewoon dicht bij me, dan gebeurd er niets.”
    Mijn handen gleden van zijn wangen af. “En onthoudt wat je op school allemaal over tijgers heb geleerd, geloof me, alles komt goed.”


    Credendo Vides

    Aaron Pierce Cleveland - 21- Weerwolf - Las Vegas, Nevada, Verenigde Staten.
    Hailey glimlachte toen Aaron haar vertelde dat haar gezelschap genoeg was. "Wacht maar tot je me beter kent. Dan ben ik een stuk minder goed gezelschap, geloof me." Ze knipoogde uitdagend en ging toen weer achter op de motor zitten. Aaron lachte. "Daar geloof ik niks van," sprak hij maar draaide zich toen een kwart om op de zitting van de motor om de vrouw achterop beter te zien. "Ik zou je gráág beter leren kennen," vervolgde hij toen en grinnikte even. Toen vroeg Aaron waar hij Hailey kon afzetten. "Eerlijk," begon ze na een lange pauze waarin Aaron enkel het geluid van auto's kon horen,"Ik heb begod een idee waar ik naartoe ga." Ze schudde even licht haar hoofd om vervolgend te grinniken en verder te praten,"Ik kan allicht meerijden tot je eindbestemming en vanaf daar verder reizen, naar weet ik veel waar." Aaron knikte even en bedacht even wat hij zou antwoorden, maar besloot te zwijgen en startte de motor.

    Het duurde niet lang meer voor ze bij het Casino Royale Hotel aankwamen, hoogstens een half uur. Daar parkeerde Aaron de motor volgens de regels en liet Hailey afstappen. Zijn ogen gleden meteen naar het grote gebouw. Het was niet de grootste casino van Las Vegas, en daarom de geschiktste voor dit zaakje. Zijn hand liet Aaron alweer eens door zijn donkere haren glijden en de zonnebril hing hij aan de rand van zijn kraag. "Dit is het dan," zei Aaron en keek naar Hailey. Hij bedacht wat hij zou kunnen doen voor de vrouw, aangezien hij het nogal onbeleefd vond haar hier zo achter te laten. Toen kreeg hij een idee. Hij haalde een oude rekening uit zijn broekzak en een krabbelde daar zijn nummer op. "Ik weet niet wat je plannen zijn, maar als je me ooit nodig hebt: dit is mijn nummer. Ik blijf hier nog wel een tijdje." Aaron glimlachte en knipoogde naar Hailey, waarna hij zijn rugzak van de motor haalde.

    [ bericht aangepast op 11 feb 2013 - 20:33 ]


    kindness is never a burden.

    |Iemand die toevallig in Italië is voor Tony? (;
    If not, he'll take the plane to Norway. :Y) |


    kindness is never a burden.

    [He could meet Addie and Fredster on the airport in Norway?]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    (About that, I'll post in a sec.

    Ik heb het gevoel dat deze post behoorlijk senitmenteel gaat worden.

    UGH. STUPID FRIGGING MOVIE.

    HDFHDFHDFGYWEYEWGYEWGFYEW)


    help